مشاعره

[niaz 9807]

تو رهرو دیرینه ی سر منزل عشقی

بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است

 

 

 

تا چند زنم به روی دریاها خشت

بیزار شدم ز بُت پرستان کِنشت

خیام که گفت دوزخی خواهد بود

که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

[shanli 294]

توبه کردم ز شور و بی‌خویشتنی

عشقت بشنید از من به این ممتحنی

از هیزم توبهٔ من آتش بفروخت

می‌سوخت مرا که توبه دیگر نکنی

[moh@mad 5513]

يوسف گم گشته‌ي ما زير بند زلف توست

گه گهي ما را خبر زان زلف خم در خم فرست

[niaz 9807]

يوسف گم گشته‌ي ما زير بند زلف توست

گه گهي ما را خبر زان زلف خم در خم فرست

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است

رو شاد بِزی اگر چه بر تو ستمی است

[Afsaneh.M 19632]

تو كه از صورت حال دل ما با خبري

غم دل با تو نگويم كه نداني دردم....

[niaz 9807]

تو كه از صورت حال دل ما با خبري

غم دل با تو نگويم كه نداني دردم....

 

 

می نوش به خرمی که این چرخ کهن

ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

[moh@mad 5513]

تا کي چو باد سربدواني به واديم

اي کعبه‌ي مراد ببين نامراديم

[niaz 9807]

تا کي چو باد سربدواني به واديم

اي کعبه‌ي مراد ببين نامراديم

 

 

مَی خور چو ندانی از کجا آمده ای

خوش باش و ندانی به کجا خواهی رفت

[moh@mad 5513]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[niaz 9807]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

 

هر چند که رنگ و روی زیباست مرا

چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

[moh@mad 5513]

آنچه بر عاشق دلخسته روا دانستی

فلک آخر سرت آورد که حقت این است

[niaz 9807]

آنچه بر عاشق دلخسته روا دانستی

فلک آخر سرت آورد که حقت این است

تا چند زنم به روی دریاها خشت

بیزار شدم ز بُت پرستان کِنشت

[moh@mad 5513]

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک

باور مکن که دست ز دامن بدارمت

[niaz 9807]

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک

باور مکن که دست ز دامن بدارمت

 

 

تو غره بدان مشو که مَی نخوری

صد لقمه خوری که مَی غلام است آن را

 

 

 

 

:icon_pf (44)::icon_pf (44):

[moh@mad 5513]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

[niaz 9807]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

 

ابر آمد و زار بر سَرِسبزه گریست

بی باده ی گُلرنگ نمی باید زیست

این سبزه که امروز تماشاگه ماست

تا سبزه ی خاک ما تماشاگه کیست

[moh@mad 5513]

تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته ام

خانه عقل به یک بار برانداخته ام

به جفا از در خود دور مگردان ما را

تا بجویم دلی را که در انداخته ام

[niaz 9807]

تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته ام

خانه عقل به یک بار برانداخته ام

به جفا از در خود دور مگردان ما را

تا بجویم دلی را که در انداخته ام

 

 

 

می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه

بسیار بتابد و نیابد ما را

[moh@mad 5513]

الا یا ایها الساقی ادرکاسا و نا ولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

[بوف کور 476]

الا یا ایها الساقی ادرکاسا و نا ولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

انرا که بوی عنبر زلف تو ارزوست

چون عود گو بر اتش سودا بسوز ساز