مشاعره

[moh@mad 5,513]

یکی قطره باران ز ابری چکید

خجل شد چو پهنای دریا بدید

[Astraea 25,351]

دلِ چون آينه‌ي اهل صفا مي‌شكنند

كه ز خود بي‌خبرند اين زخدا بي‌خبران

[moh@mad 5,513]

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر

هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

بر آن سرم که ننوشم مي و گنه نکنم

اگر موافق تدبير من شود تقدير

[Astraea 25,351]

رفته چون مه به مجاقم كه نشانم ندهند

هر چه آفاق بجويند كران تا به كران

 

 

[moh@mad 5,513]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

[Astraea 25,351]

دل من دار كه در زلف شكن در شكنت

يادگاري است ز سر حلقه شوريده سران

[moh@mad 5,513]

نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت

که جانم در جوانی سوخت ای جانم به قربانت

[Astraea 25,351]

نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت

که جانم در جوانی سوخت ای جانم به قربانت

من عاشق این شعر شهریارم...مرسی

تا یکی قطره چشیدم منش از چشمه‌ی قاف

کوه در چشمه و دریا به سبو می‌بینم

[moh@mad 5,513]

بلبل از فضل گل آموخت سخن ور نه نبود..... این همه قول و غزل تعبیه در منقارش. منظور اینکه ما هم از اینکه با شما هم کلام شده ایم این اشعار به یادمون میافته.

 

من گدا و تمنای وصل او هیهات

مگر به خواب ببینم خیال و منظر دوست

اگر چه دوست به چیزی نمیخرد ما را

به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

[Astraea 25,351]

بلبل از فضل گل آموخت سخن ور نه نبود..... این همه قول و غزل تعبیه در منقارش. منظور اینکه ما هم از اینکه با شما هم کلام شده ایم این اشعار به یادمون میافته.

 

من گدا و تمنای وصل او هیهات

مگر به خواب ببینم خیال و منظر دوست

اگر چه دوست به چیزی نمیخرد ما را

به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

مرسی..ترک زبانای عزیز خوش سخن اند مثل شهریار...

تو از آن دگری، رو که مرا یاد تو بس

خود تو دانی که من از کان جهان دگرم

[moh@mad 5,513]

مرا تا جان بود جانان تو باشی

زجان خوشتر چه باشد آن تو باشی

به هر زخمی مرا مرهم تو سازی

به هر دردی مرا درمان تو باشی

[Astraea 25,351]

یارب چها به سینه این خاکدان در است

کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را

[moh@mad 5,513]

ای دلت شاه سراپرده عشق

جان تو زخم بلا خورده عشق

[Astraea 25,351]

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

[moh@mad 5,513]

بهر یک جرعه می منت ساقی نکشیم

اشک ما باده ما دیده ما شیشه ما

[Astraea 25,351]

آن دفع گفتنــت که بروشه به خانـــه نیست

آن نـــــاز وباز تـــــندی دربـــانم آرزوسـت

 

[moh@mad 5,513]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

[niaz 9,807]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

 

 

 

تاج سر من خاک سر پای کسی است

کو چشم مرا به عیب من بینا کرد

[Astraea 25,351]

دو شاهدند بهشتی بسوی ما نگران

به لعل و گونه گلگون بهشت لاله و سیب

[niaz 9,807]

دو شاهدند بهشتی بسوی ما نگران

به لعل و گونه گلگون بهشت لاله و سیب

 

 

 

 

بر گردِ پیاله آیتی هست مقیم

کاندر همه جامدادم خوانند آن را