lothar 79 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 تیر، ۱۳۹۰ این روزها پاکی همیشگی را بیشتر از هر زمان دیگری در این خاکستری های روزمره در تو جستجو می کنم می افتم در نور خورشید و سایه ها را همین طور آهسته به بازی می گیرم 11 لینک به دیدگاه
sweetest 4756 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 تیر، ۱۳۹۰ چه می شود اگر این بار که می آیی تمام ساعت های دنیا را از کار بیندازی و کوک بیداری مرا خاموش کنی؟ کنارم بمانی تا من همیشه بخوابم؟؟؟!!! 11 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 تیر، ۱۳۹۰ بی تو دل من دمی قرار نگیرد پند نصیحت کنان به کار نگیرد هر چه در امکان عقل بود بگفتیم این دل شوریده اعتبار نگیرد داد من امروز ده، که روز ضرورت یار نباشد که دست یار نگیرد صید توام، ترک من مگیر، که دیگر صید چنین کس به روزگار نگیرد روز نباشد که در فراق رخ تو روی من از خون دل نگار نگیرد بر سر من گر تو خاک راه ببیزی از تو دلم ذره‌ای غبار نگیرد هر چه بخواهی بکن، که بنده‌ی منقاد حکم خداوند خویش خوار نگیرد رنج کش، ای اوحدی، که بی‌المی کس آرزوی خویش در کنار نگیرد طالب وصلی، که بردبار نباشد بوسه از آن لعل قند بار نگیرد 8 لینک به دیدگاه
Ssara 14641 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 تیر، ۱۳۹۰ دلت که تنگِ یک نفر باشد... خودِ خدا هم بیاید تا خوش بگذرد و لحظه ای فراموش کنی! فایده ندارد... تو دلت تنگ است... دلت برای همان یک نفر تنگ است... .........تا نیاید... تا نباشد... هیچ چیز درست نمیشود 11 لینک به دیدگاه
Mitra 1723 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 تیر، ۱۳۹۰ جدا که شدیم هر دو به یک احساس رسیدیم تو به "فراغــــــت" من به "فراقــــت" یک حرف تفاوت که مهم نیست . . . 7 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 تیر، ۱۳۹۰ من پُر از ناخالصی ام ؛ من پُر از ناصافی ام ؛ من پُر از خواری و زبونیم ؛ این چنین نبودم اول ، این چنین شدم آخر . . . پاکی و زلالی مرا چه کسی از من در ربود و تمام هستی ام را به تاراج برد . . . ؟! معصومیت از دست رفته خود را از چه کسی باز پس گیرم ؟! عطوفت و سادگی کودکانه ی خود را چگونه باز پس گیرم ؟! چه کسی مرا به آتش خواهد کشید تا که همچو طلای ناب خالص شوم . . . ؟! چه کسی مرا صیقل خواهد داد تا از سنگی بی ارزش ، به سنگی گرانبها مبدل گردم . . . ؟! چه کسی با دم مسیحایی خود مرا از خواری و ذلت بیرون خواهد کشید تا به معراج روم . . . ؟! در افقِ تار و مه آلود ِ زندگیم هیچ نشانی از هستی ام نیست . . . در دور دست ها ، فقط ردی از غارتگری ایام به چشم می خورد . . . فقط نامردمی ها مانده بر جای . . . از آن همه خوبی ها ، فقط نامردمی ها مانده برایم . . . من در ازای بدست آوردن آگاهی ، معصومیت و پاکی کودکانه ی خود را از دست دادم . . . در راه بدست آوردن دانش و آگاهی ، بسی رنج و سختی و خفت و خواری بیشمار بردم و در آخر هم یافتم ؛ یافتم آنچه می بایست می یافتم . . . یافتم که حقیقت نه آن بود که من می پنداشتم . . . یافتم که هیچ نمی دانم . . . یافتم که همی نادانم . . . یافتم که همی از نادان هم نادان ترم . . . اگـر پنـهان بـود پیدا مـن آن پیدای پنـهانــــــم وگـر نادان بـود دانا مـن آن دانای نادانـــــــم من آن هشیار سرمستم که نبود بی قدح دستم نگویـم نیستم هستم بلی هم ایـن و هم آنـــــــم 9 لینک به دیدگاه
Mitra 1723 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 تیر، ۱۳۹۰ نه چتر با خود داشتی نه روزنامه نه چمدان عاشقت شدم! از کجا باید می‌فهمیدم مسافری؟ 8 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 تیر، ۱۳۹۰ رفتی و دل بیمار مرا تنها رها کردی....! ببین غم عشق تو با دل دیوانه چه کرد؟ آتش شمع عشق با پر پروانه چه کرد؟ رطل عشق تو را با جام می نتوان کشید لب لعل تو با عاشق بیچاره چه کرد بی تو در کوی عشق تنها ترینم جام من شراب کهنه عشق با لب پیمانه چه کرد. 5 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 تیر، ۱۳۹۰ درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند معنی کور شدن را گره ها می فهمند سخت بالا بروی، ساده بیایی پایین قصه ی تلخ مرا سرسره ها می فهمند یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن چشم... برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ها بیشتر از حنجره ها می فهمند آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا قرن ها بعد در آن کنگره ها می فهمند 10 لینک به دیدگاه
ermia_rooz 4760 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 تیر، ۱۳۹۰ از شمال محدود است ، به آینده ای که نیست به اضافه ی غم پیری و سایه ی مخوف ممات از جنوب به گذشته ی پوچی پر از خاطرات تلخ گاهی اوقات شیرین مشرق ، طلوع آفتاب عشق ، صلح با مرگ شروع جنگ حیات مغرب ، فرسنگها از حیات دور ، آغوش تنگ گور غروب عشق دیرین این چه حدودیست ! آیا شنیده ای و میدانی ؟ حدود دنیای متزلزلی است موسوم به : جوانی 9 لینک به دیدگاه
lothar 79 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 تیر، ۱۳۹۰ باز دوباره شب است و من باز من هستم و یک رویای شیرین شبانه مشتی سکوت و خیالی به سبکی قاصدکها لحظه ها را بر سینه می فشارم ...... میدانم .... اما باز تو را جستجو می کنم 10 لینک به دیدگاه
sweetest 4756 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 تیر، ۱۳۹۰ خوب می دانم شعرهایم كودكانه اند و دستهای كوچكشان به زنگ خانه ی دلت نمیرسد كاش باز میكردی پنجره را... 9 لینک به دیدگاه
zx1 1752 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 تیر، ۱۳۹۰ مدتی است که نیستم نیستی که نیستم تنها بودن معرفتی بیهوده است که می گفتی و میدانستی و نفهمیدم چه دیر شده است حالا! دارم میرم! میبینی... . . . ع.د اختصاصی برای سیاه...سفید...خاکستری! 9 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 تیر، ۱۳۹۰ عادت کرده ام کوتاه بنویسم کوتاه بخونم کوتاه حرف بزنم کوتاه نفس بکشم تازگی ها دارم عادت می کنم کوتاه زندگی می کنم یا شاید کوتاه بمیرم نمی دانم فقط عادت ......! 7 لینک به دیدگاه
taghdir 2528 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ اسطوره خواهی شد اگر پیدا کنی خود را... 6 لینک به دیدگاه
taghdir 2528 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ بودن یا نبودن ِ من دیگر چه فرقی میکند؟! وقتی چشمهایت مدتهاست دروغ می گویند 5 لینک به دیدگاه
taghdir 2528 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ قلبم تیر می کشد و من نیازمند یک سکوت عمیق و طولانی ام در یک تنهایی کشدار تا هیچ کس نداند چه زجری را متحملم ... 5 لینک به دیدگاه
taghdir 2528 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ نیستی و با نبودن هایت گاه گاهی نه دما دم. . . یادی می کنم از باران می زنم تَفَعُلی بر دیوان غمهایم و فاتحه ای میخوانم برای خویش باز میکنم زخم دلتنگی را فال امروز این شد : به وصال وصل کویش ننگر دل مرده کوی یار ما. . . هزارویک دلبر شیدا دارد.. 3 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ کاش وقتی زندگی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم کاش بخشی از زمان خویش را وقف قسمت کردن شادی کنیم کاش گاهی در مسیر زندگی باری از دوش نگاهی کم کنیم فاصله های میان خویش را با خطوط دوستی مبهم کنیم کاش وقتی آرزویی میکنیم از دل شفاف مان هم رد شود مرغ آمین هم از آنجا بگذرد حرف های قلبمان را بشنود 4 لینک به دیدگاه
taghdir 2528 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 مرداد، ۱۳۹۰ درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند معنی کور شدن را گره ها می فهمند یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده