hamed_063 1261 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 مهر، ۱۳۹۰ فصل من برای تنهایی پاییز است من در این گاه خسته و بیمارگون چهره ی برگهای زرد و نارنجی معلق در هوا را خوب می بینم من به تنهایی باغ معتادم و به اندوه گلی پژمرده من به دسته ی سار مهاجر فکر می کنم و زیر درخت پیر نارون می نشینم به صدایش گوش می دهم و خویش را از یاد می برم من آنگاه که غروب خورشید نزدیک است زیر برگهای افتان و خیزان زرد چمپاتمه می زنم و به دور دست خیره می شوم من یک مرد تنهایم تنها تر از ذره ای خاک در بیابان و در خود فرورفته تر از پاییز من به نابودی هستی خود مغرورم و به آستانه ی دردآلود وجودم فخر می فروشم من اجزای پراکنده ی هستی ام را در گلبرگهای له شده زیر پایی بی رحم دیدم و گوشه ای از قلبم را در افلاک نظاره کردم در عرش کبریایی و خدا را دیدم که به من می نگریست ... 2 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 مهر، ۱۳۹۰ بی تو اندیشیده ام کمتر به خیلی چیز ها می شوم بی اعتنا دیگر به خیلی چیز ها تا چه پیش آید برای من ! نمی دانم هنوز ... دوری از تو می شود منجر به خیلی چیز ها غیر معمولی ست رفتار من و شک کرده است - چند روزی می شود - مادر به خیلی چیز ها نامه هایت ، عکسهایت ، خاطرات کهنه ات می زنند این جا به روحم ضربه ، خیلی چیز ها هیچ حرفی نیست ، دارم کم کم عادت می کنم من به این افکار زجر آور ... به خیلی چیز ها می روم هرچند بعد از تو برایم هیچ چیز ... بعد من اما تو راحت تر به خیلی چیز ها ... نجمه زارع 1 لینک به دیدگاه
felorans666 12046 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 مهر، ۱۳۹۰ سخت ترین کار دنیا دوست داشتنه ... :girl_blush2: 6 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 مهر، ۱۳۹۰ راست میگویی تو... خستگی واژه ی زیبایی نیست... تو بگو من چه کنم؟ من پر از خستگی ام ... تا به کی باید ماند؟ تا به کی باید زیست؟ من دگر دلزده ام از ماندن.. بی تو این جاده ها میگویند... مقصدی در کار نیست... دانیال رحمانیان 9 لینک به دیدگاه
sweetest 4756 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 مهر، ۱۳۹۰ من خدا نیستم که بگم : صد بار اگه توبه شکستی بازآ رفتی....... .... . بسلامت!!! 7 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آبان، ۱۳۹۰ ای خورشید مهربان من! می خواهم جایی دورتر از فصل فاصله ها بمانم جایی که دست هیچ ترانه ای به تنهایی هایم نرسد ... آتش را بياور ... سيگارم را در تنهايي هايم با تو ... خودت بيافروز!!! 7 لینک به دیدگاه
boosal 51 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 آبان، ۱۳۹۰ قايق از تور تهي و دل از آرزوي مرواريد همچنان خواهم راند 5 لینک به دیدگاه
sweetest 4756 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 آبان، ۱۳۹۰ تو می خواستی بشی " سنگ صبورم " تو شدی "سنگ" و من هنوز "صبورم... 5 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۹۰ نمیدانم دلم زمین گیر شده است یا زمینم دلگیر؟ 4 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۹۰ این شعر را برای تو می نویسم که مثل گل لا به لای موهایت بگذاری تا یادت نرود که از دیروز تنهاترم محمد تقی صابر جنتی 5 لینک به دیدگاه
خاله 3004 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۹۰ راستـش را بگو نکند تو همان "این نیـز" هستی که همیشه می گذری؟! ... بهرنگ قاسمـی 5 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 آبان، ۱۳۹۰ شيدايي به يمن مستي و شيدايي من بيا در كلبه تنهايي من نگاهم كن تمنايي نهفته به چشم روشن و خدايي من بخوان غزلي ز شور و مستي به حرمت دل دريايي من شبي عزيزست بيا به يُمنِ ديدن تو و آشنايي من 2 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 آبان، ۱۳۹۰ هدف از خلقت بعضی ها! اینه که: " با بودنشون به ما ثابت کنن تنهایی چه نعمت بزرگیه......" 6 لینک به دیدگاه
Ssara 14641 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۹۰ تو سراپا ادعایی عزیزم انکار نکن! عشقت را چشیدم .. طعم کشک میدهد ! 6 لینک به دیدگاه
hamed_063 1261 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۹۰ فصلی برای تنهایی برای من این فصل همان پاییز است . پاییز فصلی بیمارگون ، به رنگ زرد و نارنجی که اکسیر وحشتناکی از خستگی و تنهایی و سکوت است . من به آن جاده ی خاکی فکر می کنم که در دوسویش درختان تنومند با ریشه ای سترگ از خاک بیرون زده ، قد علم نمودند و آنگاه که نسیم خنک پاییزی برگهای منتظر برای جدا گشتن از شاخه های سرد را رها می کند تا در حریر نامرئی خود پیچیده و معلق گردند من به ادراکی هستی آلوده از بودن خویش نزدیک تر می شوم و زندگی را در تلو تلو خوران این برگها در هوا می بینم . بستر خاک که پرنیانی از رنگهای سرخ و زرد و نارنجی است مرا با اندرونی اش فرا می خواند ، به بوی خاک رطوبت زده و دنج ساکت در هم تنیدگی های خسته و کفش دوزکی منزوی در میانشان . و در این گاه بزرگ گه تنفس عمیق من تمامی وجودم را دگرگون می سازد و خنکای باد پیچیده در خود از سلولهای پوست کز کرده ام به درون می تراود من به شوقی ابدی برای سکوت و تنهایی ایمان دارم و چهره ام را از نقاب توخالی هرچه جز پایان است می زدایم و می دانم که یگانگی ام با هستی نه افسانه ای عجیب و نه وهمی سردرگم ، بلکه حقیقتیست حقیقی تر از هر حقیقتی . 2 لینک به دیدگاه
hamed_063 1261 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 آذر، ۱۳۹۰ آن برگ را از خاک برداشتم و بدان نگریستم . ابتدا هیچ حسی در من نبود ولی وقتی کمی گذشت احساس کردم چیزی در آن برگ است که به نوعی آغوش پروردگار را به یادم می آورد . میدانستم که ارتباطی بین همه ی اینها هست اما گمان می کردم این ارتباط خیلی پیچیده است . در آن برگ رگ های خشکیده ای را می دیدم که در تمام وجودش گسترده شده بود . اما چهره ی برگ که در مظلومیت و معصومیتی وحشتناک فرو رفته بود مرا بیشتر تحت تاثیر قرار داد . به نحوی که غم و اندوهی جانفرسا در وجودش هویدا بود و پیامی از ابدیت در خود داشت که سبب می شد سکوت را در پیکرش دریابم . ابتدا گمان می کردم این برگ بی جان و مرده است اما بعد به این ادراک رسیدم که زندگی و حیات در تمام ذره های این برگ زرد متبلور است . و سپس حس کردم تمام اسرار کائنات به طرز فشرده ای در این برگ کوچک جای داده شده و انگار کل نظام آفرینش را در دستان خویش داشتم و نباید آن را مچاله و خرد می کردم . می دانستم که باید آن را به دامان طبیعت بسپارم به جایی که بدان تعلق داشت و باید در آن به زندگی ادامه می داد . به همین خاطر آن برگ را به آرامی به زمین گذاشتم که دیری نپائید بادی آنرا بر گرده ی خود سوار کرد و از نظرم دور ساخت . دیدم پاییز روبرویم است و با خستگی و وهمی بیماری گون به من می نگرد و سکوت را پیشه ی خود ساخته است سکوتی که از هزاران حرف پربارتر و با معناتر است . 3 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 اسفند، ۱۳۹۰ دلتنـــگ کـــه شــــــدی، پیـــش ِ مــــن بیــــــا، کمـــی غصّــه هســـت، بــــــــــــــــا هــــــــــــم مـــــــــی خـــــــــوریـــــــم . . . ! ! ! 5 لینک به دیدگاه
sweetest 4756 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 اسفند، ۱۳۹۰ خوابــــهایم بوی تن تـــو را می دهـــد نکنـــد آن دور تــر هــا نیمــه شب ، در آغوشم می گیـــری... 4 لینک به دیدگاه
*Polaris* 19606 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 فروردین، ۱۳۹۱ این طور نمی شود باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودم نیست...! 7 لینک به دیدگاه
s a h a r 56 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 فروردین، ۱۳۹۱ هَــرکه مــی خــواهـی بـــاش ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـانهــاســت تـــو نیـ ــز روزی ســاعـتی لـَحظــه ای احــساس خـواهـی کـرد کـــه هیــچکـَـس دوسـتت نَــدارد ! 12 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده