مشاعره

[Ka!SeR 1333]

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست

دل سودازده از غصه دونيم افتادست

[آریوبرزن 13988]

ترك افسانه بگو حافظ و مي نوش دمي

كه نخفتيم شب و شمع به افسانه بسوخت.

[Ali.Akbar 9300]

تو قرص ماهي و من برکه اي که مي خشکد

 

و اين خلاصـــه ي غــم هاي روزگـار من اسـت

[سمندون 19437]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

 

وجود نازکت آزرده گزند مباد

[هوتن 15061]

دل از من برد و روی از من نهان کرد

خدا را با که این بازی توان کرد

[سمندون 19437]

دردم از یار است و درمان نیز هم

 

دل فدای او شد و جان نیز هم

[هوتن 15061]

دردم از یار است و درمان نیز هم

 

دل فدای او شد و جان نیز هم

 

مرا میبینی و هردم زیادت میکنی دردم

تو را میبینم و میلم زیادت میشود هردم

 

به سامانم نمیپرسی نمیدانم چه سر داری؟

به درمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم؟

 

نه راه است اینکه بگذاری مرا بر خاک و بگریزی

گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

 

ندارم دستت از دامن بجز در خاک و اندم هم

که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم

[سمندون 19437]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

 

خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

 

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست

 

هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است

[هوتن 15061]

تا زدم یک جرعه می از چشم مستت

تا گرفتم جام مدهوشی زدستت

شد زمین مست

آسمان مست

بلبلانه نغمه خوان مست

باغ مست و باغبان مست

[سمندون 19437]

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

 

غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

 

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم

 

فغان که در کف من اختیار باید و نیست

[eshagh_kh 466]

تو دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری اندر سرم نیست

به جان دلبرم کز هر دو عالم

تمنایی بجز دلبرم نیست

 

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

 

غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

 

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم

 

فغان که در کف من اختیار باید و نیست

[هوتن 15061]

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

 

غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

 

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم

 

فغان که در کف من اختیار باید و نیست

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

[سمندون 19437]

جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را

 

از زعفران روی من رو می‌بگردانی چرا

 

 

یا این دل خون خواره را لطف و مراعاتی بکن

 

یا قوت صبرش بده در یفعل الله ما یشا

[هوتن 15061]

جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را

 

از زعفران روی من رو می‌بگردانی چرا

 

 

یا این دل خون خواره را لطف و مراعاتی بکن

 

یا قوت صبرش بده در یفعل الله ما یشا

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابتت

وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز

کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت

ای قصر دل افروز که منزلگه انسی

یا رب مکناد آفت ایام خرابت

[سمندون 19437]

تاگریزان گشتی ای نیلوفری چشم از برم

 

در غمت از لاغری چون شاخه نیلوفرم

 

 

تا گرفتی از حریفان جام سیمین چون هلال

 

چون شفق خونابهٔ دل می‌چکد از ساغرم

 

 

خفته ام امشب ولی جای من دل سوخته

 

صبحدم بینی که خیزد دود آه از بسترم

 

 

تار و پود هستیم بر باد رفت اما نرفت

 

عاشقی ها از دلم دیوانگی ها از سرم

[هوتن 15061]

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست

چون رخت از آن توست به یغما چه حاجتست

ای پادشاه حسن خدارا بسوختیم

اخر سوال کن که گدا را چه حاجتست

[سمندون 19437]

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟

 

ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟

 

 

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

 

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟

 

 

چو شمع و گل شب و روزت به خنده می گذرد

 

تو گریه سحر و آه شب چه میدانی؟

 

 

بلای هجر ز هر درد جانگدازتر است

 

ندیده داغ جدایی تعب چه میدانی؟

[هوتن 15061]

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟

 

ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟

 

 

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

 

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟

 

 

چو شمع و گل شب و روزت به خنده می گذرد

 

تو گریه سحر و آه شب چه میدانی؟

 

 

بلای هجر ز هر درد جانگدازتر است

 

ندیده داغ جدایی تعب چه میدانی؟

 

 

ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ای

ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم

[سمندون 19437]

منع خویش از گریه و زاری نمی آید ز من

 

طفل اشکم خویشتن داری نمی آید ز من

 

 

با گل و خار جهان یک رنگم از روشندلی

 

صبح سیمینم سیه کاری نمی آید ز من

 

 

آتشی بویی ز دلجویی نمی آید ز تو

 

چشمه ام کاری به جز زاری نمی آید ز من

[هوتن 15061]

منع خویش از گریه و زاری نمی آید ز من

 

طفل اشکم خویشتن داری نمی آید ز من

 

 

با گل و خار جهان یک رنگم از روشندلی

 

صبح سیمینم سیه کاری نمی آید ز من

 

 

آتشی بویی ز دلجویی نمی آید ز تو

 

چشمه ام کاری به جز زاری نمی آید ز من

 

نازها زان نرگس مستانه میباید کشید

این دل شوریده تا آنجعد و کاکل بایدش