مشاعره

[ArAm 29]

تا مگر همچو صبا باز به كوي تو رسم

حاصلم دوش بجز ناله ي شبگير نبود...

[marjan17 4150]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

[Afsaneh.M 19632]

دل خسته ام از اينجا از آدماي دنيا

همين امروز و فردا دل ميزنم به دريا

 

[آریوبرزن 13988]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم

وین یکدم عمر را غنیمت شمریم

 

فردا که ازین دیر فنا درگذریم

با هفت هزار سالگان سر بسریم

[Afsaneh.M 19632]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

[آریوبرزن 13988]

یک چند بکودکی باستاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

 

پایان سخن شنو که ما را چه رسید

از خاک در آمدیم و بر باد شدیم

[گـنـجـشـک 24371]

مژده بده مژده بده یار پسندید مرا

سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا

کعبه منم قبله منم سوی من آرید نماز

کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

[سمندون 19437]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

 

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

[farzaneh.y 2170]

افلاک که جز غم نفزايند دگر

ننهند به جا تا نربايند دگر

ناآمدگان اگر بدانند که ما

از دهر چه می کشيم نايند دگر

[سمندون 19437]

ایوللللللل با خال بود

روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد

 

ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد

 

 

بلبل به زبان حال خود با گل زرد

 

فریاد همی‌کند که می باید خورد

[farzaneh.y 2170]

دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد

ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

 

میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس

زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد

[Ali.Akbar 9300]

دل خون شد و كس محرم اين راز نيافت

 

در روي زمـيـن هــم نـفـسـي بــاز نيافت

[آریوبرزن 13988]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

 

پرکن قدح باده که معلومم نیست

کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

[گـنـجـشـک 24371]

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

[Astraea 25351]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود انچه ما پنداشتیم...

[سمندون 19437]

من حاصل عمر خود ندارم جز غم

 

در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم

[آریوبرزن 13988]

مائیم که اصل شادی و کان غمیم

سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم

 

پستیم و بلندیم و کمالیم و کمیم

آئینه‌ی زنگ خورده و جام جمیم

[Ali.Akbar 9300]

مست گشتم ز ذوق دشنامش یا رب آن می بهست یا جامش

طرب افزاترست از باده آن سقط‌های تلخ آشامش

بهر دانه نمی‌روم سوی دام بلک از عشق محنت دامش

آن مهی که نه شرقی و غربیست نور بخشد شبش چو ایامش

[سمندون 19437]

شمع رویت را دلم پروانه‌ای است

 

لیک عقل از عشق چون بیگانه‌ای است

[آریوبرزن 13988]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده​ست

تا بنده​ی تو شده​ست تابنده شده​ست

 

زان روی که از شعاع نور رخ تو

خورشید منیر و ماه تابنده شده​ست