مشاعره

[Sh.92 3961]

آري اغاز دوست داشتن است گرچه پايان راه ناپيداست ....من به پايان دگر نينديشم كه همين دوست داشتن زيباست

[moein.s 18983]

تنها و روی ساحل

مردی به راه می گذرد

نزدیک پای او

دریا همه صدا

شب ‚ گیج درتلاطم امواج

باد هراس پیکر

رو میکند به ساحل و درچشم های مرد

نقش خطر را پر رنگ میکند

انگار

هی می زند که : مرد! کجا میروی کجا ؟

و مرد می رود به ره خویش

 

سهراب

[Sh.92 3961]

شهر خالي است ز عشاق بود كز طرفي ...مردي از خويش برون ايد و كاري بكند

[moein.s 18983]

دیدمت میان رشته های آهنین

دست بسته

در میان شحنه ها

در نگاه خویشتن

شطی از نجابت و پیام داشتی

آه

وقتی از بلند اضطراب

تیشه را به ریشه می زدی

قلب تو چگونه می تپید ؟

 

شفیعی کدکنی

[Sh.92 3961]

دست از طلب ندارم تا كام من برايد...يا تن رسد به جانان يا جان ز تن برايد

[moein.s 18983]

دیری ست نعره می کشد از بیشه ی

خموش

"کک کی" که مانده گم.

از چشم ها نهفته پری وار

زندان بر او شده است علف زار

بر او که او قرار ندارد

هیچ آشنا گذار

ندارد.

اما به تن درست و برومند

"کک کی" که مانده گم

دیری است نعره میکشد از بیشه ی خموش.

 

نیما یوشیج

[Sh.92 3961]

شيوه ي چشمت فريب جنگ داشت...ما غلط كرديم و صلح انگاشتيم

[moein.s 18983]

من به مهمانی خون می رفتم

و پسرهایم را

پیش چشمم قربانی می کردند

من ولی خنده کنان می گفتم

خون سرخ پسرانم زیباست

آی ساقی ساقی ساقی

خون پسرم را در جانم بریز

امشب از آن شبهاست

پسرانم پسرانم بهخدا

پدر پیر شما می خنند

آن که یک عمر گریست

بگذارید که با خون شما مست کند

و بخندد و بخواند ساقی

بیش از این با دل و جانم مستیز

خون سرخ پسرانم را در جانم بریز

 

حمید مصدق

[Sh.92 3961]

زان يار دلنوازم شكريست با شكايت ...گر نكته دان عشقي بشنو تو اين حكايت

[moein.s 18983]

تو ای رامین تو ای دیرینه دلدارم

چو می خواهم که نامت را نهانی بر زبان آرم

صدا در سینه ام چون آه می لرزد

چو می خواهم که نامت را به لوح نامه

بنگارم

قلم در دست من بیگاه می لرزد

نمی دانم چه باید گفت

نمی دانم چه باید کرد

به یاد آور سخنهای مرا در نامه ی پیشین

سخن هایی که بر می خاست چون آه از دلی غمگین

چنین گفتم در آن نامه

اگر چرخ فلک باشد حریرم

ستاره سر به سر باشد دبیرم

 

نادر نادرپور

[Sh.92 3961]

مرا اميد وصال تو زنده ميدارد...وگرنه هر دمم از هجر تست بيم هلاك

[moein.s 18983]

کرشمه ی درآمد

دگر تخته پاره به امواج دریا سپرده ام من

زمام حسرت به دست دریغا سپرده ام من

همه بودها دگرگون شد

سواحل

آشنایی

در ابرهای بی سخاوت پنهان گشت

جزیره های طلایی

در آب تیره مدفون شد

برگشت

افق تا افق آب است

کران تا کران دریا

 

اخوان ثالث

[Sh.92 3961]

اگر ان ترك شيرازي بدست ارد دل مارا ...به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را

[moein.s 18983]

از تو خوندن واسه من تسکین

تو یه همنفسی توی این تنهایی

وقتی نیستی دل من غمگین

منیه رودخونه ام تو مثه دریایی

بی تو بازم از تو

خوندم از تو همیشه

تو صدای من رو توی شب شنیدی

گفتم : توی دنیا هیشکی مثل تو نمیشه

تو به حرفای من دوباره خندیدی

 

ترانه ای از یغما

[meysam62 4529]

ما نوشتیم و گریستیم

ما خنده کنان به رقص بر خاستیم

ما نعره زنان از سر جان گذشتیم ...

 

کسی را پروای ما نبود.

در دور دست مردی را به دار آویختند :

کسی به تماشا سر برنداشت

 

ما نشستیم و گریستیم

ما با فریادی

از قالب خود بر آمدیم

[sarevan 9753]

ما زنده برآنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست....

[meysam62 4529]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتاده است

دل سودا زده از غصه دو نیم افتاده است

چشم جادوئی تو خودعین سواد سحر است

لیکن این هست که این نسخه سقیم افتاده است

[* v e n o o s * مهمان]

تا به كي بايد تنها تنها

وندر اين زندان زيست

ضربه هر چند به ديوار فرو كوبيدم

پاسخي نشنيدم

[meysam62 4529]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

[* v e n o o s * مهمان]

مکانم لا مکان باشد، نشانم بی نشان باشد

نه تن باشد، نه جان باشد، که من از جان جانانم