مشاعره

[سمندون 19437]

شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

 

فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت

[هوتن 15061]

شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

 

فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت

 

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

[سمندون 19437]

دگر ز جان من ای سیمبر چه می خواهی؟

 

ربوده‌ای دل زارم دگر چه می خواهی؟

 

 

مریز دانه که ما خود اسیر دام توایم

 

ز صید طایر بی بال و پر چه می خواهی؟

[هوتن 15061]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود

رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

یباد آنکه رخت شمع طرب می افروخت

وین دل سوخته پروانه ناپروا بود

یاد باد آنکه چو یاقوت قدح خنده زدی

در میان من و لعل تو حکایتها بود

[سمندون 19437]

دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی

 

چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

 

 

به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

 

من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی

 

 

من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم

 

تو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودی

[هوتن 15061]

دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی

 

چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

 

 

به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

 

من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی

 

 

من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم

 

تو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودی

 

کم اوردم

[eshagh_kh 466]

یک نفس با ما نشست خانه بوی گل گرفت

موی خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت

دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی

 

چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

 

 

به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

 

من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی

 

 

من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم

 

تو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودی

[سمندون 19437]

کم اوردم

اختیار دارین

[سمندون 19437]

یک نفس با ما نشست خانه بوی گل گرفت

موی خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

 

دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

[eshagh_kh 466]

تو عیب ما را کیستی تو مار یا ماهیستی

خود را بگو تو چیستی چیزی بده درویش را

 

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

 

دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

[سمندون 19437]

تو عیب ما را کیستی تو مار یا ماهیستی

خود را بگو تو چیستی چیزی بده درویش را

آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم

 

بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

[eshagh_kh 466]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا

آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

 

آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم

 

بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

[سمندون 19437]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا

آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست

 

بیدادگری شیوه دیرینه تست

 

 

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

 

بس گوهر قیمتی که در سینه تست

 

 

[eshagh_kh 466]

تو راست نگر نظر مکن از چپ و راست

گردش اینجا و مرد در دار بقاست

 

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست

 

بیدادگری شیوه دیرینه تست

 

 

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

 

بس گوهر قیمتی که در سینه تست

 

 

[سمندون 19437]

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید

 

بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

 

 

من در عجبم ز میفروشان کایشان

 

به زانکه فروشند چه خواهند خرید

[eshagh_kh 466]

در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل

وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما

 

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید

 

بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

 

 

من در عجبم ز میفروشان کایشان

 

به زانکه فروشند چه خواهند خرید

[hamid_hisystem 6612]

درد می بارد چو لب تر می کنم

طالعم شوم است و باور می کنم

[eshagh_kh 466]

من امشب گوشه می خانه میمانم

که داد از ساغر و از پیمانه بستانم

 

درد می بارد چو لب تر می کنم

طالعم شوم است و باور می کنم

[farzaneh.y 2170]

میخانه اگر صاحب،صاحب نظری داشت

می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت...

[eshagh_kh 466]

تا کی ز چراغ مسجد و دود کنشت؟

تا کی ز زيان دوزخ و سود بهشت؟

 

رو بر سر لوح بين که استاد قضا

اندر ازل آن چه بودنی است ، نوشت

میخانه اگر صاحب،صاحب نظری داشت

می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت...