مشاعره

[گـنـجـشـک 24371]

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید

لیلا بر مجنون بنشیند خوشش آید

[niaz 9807]

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید

لیلا بر مجنون بنشیند خوشش آید

 

 

 

دست در حلقه آن زلف دو تا نتوان كرد

تكيه بر عهد تو و باد صبا نتوان كرد

آن چه سعي است من اندر طلبت بنمايم

اينقدر هست كه تغيير قضا نتوان كرد

[گـنـجـشـک 24371]

درد ما درمان ندارد الغیاث

هجر ما پایان ندارد الغیاث

[Miladt 3681]

ثمری گر ندهد آه فغان خواهد داد

اثری گر نکند ناله دعا خواهم کرد

[گـنـجـشـک 24371]

دل داده ام به یاری شوخی کشی نگاری

مرضیه السجایا محموده الخصایل

[niaz 9807]

دل داده ام به یاری شوخی کشی نگاری

مرضیه السجایا محموده الخصایل

 

 

 

لذات جهان چشيده باشي همه عمر

با يار خود آرميده باشي همه عمر

هم آخر عمر رحلتت بايد كرد

خوابي باشد كه ديده باشي همه عمر

[گـنـجـشـک 24371]

روزیکه چرخ از گل ما کوزه ها کند

زنهار کاسه ی سر ما پر شراب کن

[سمندون 19437]

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است

[niaz 9807]

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است

 

 

تا دل هرزه گرو من رفت به چنين زُلف او

زان سفر دراز خود عزم وطن نمي كند

[سمندون 19437]

دارنده چو ترکیب طبایع آراست

از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود

ورنیک نیامد این صور عیب کراست

[niaz 9807]

دارنده چو ترکیب طبایع آراست

از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود

ورنیک نیامد این صور عیب کراست

 

 

تا دست به بيعت وفايت سودم

در خانه نشستم و فرو آسودم

[MH.Sayyadi 14584]

ما نقد عافیت به می ناب داده ایم

خار و خس وجود به سیلاب داده ایم

 

رخسار یار گونه آتش از آن گرفت

کاین لاله را ز خون جگر آب داده ایم

[سمندون 19437]

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت

از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت

این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

[MH.Sayyadi 14584]

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟

ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟

 

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟..

[niaz 9807]

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟

ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟

 

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟..

 

 

در درگه ما دوستي يكدله كن

هر چيز كه غير ماست آن را يله كن

يك صبح به اخلاص بيا بر در ما

گر كار تو برنيامد آنگه گله كن

[MH.Sayyadi 14584]

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی

نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی

 

نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی

نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی

 

نیابد محفلم گرمی نه از شمعی نه از جمعی

ندارد خاطرم الفت نه با مهری نه با ماهی...

[niaz 9807]

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی

نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی

 

نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی

نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی

 

نیابد محفلم گرمی نه از شمعی نه از جمعی

ندارد خاطرم الفت نه با مهری نه با ماهی...

 

 

چه قشنگه

 

يك روز ز بند عالم آزادانيم

يك دم زدن از وجود خود شادانيم

[MH.Sayyadi 14584]

من کیستم ز مردم دنیا رمیده ای

چون کوهسار پای به دامن کشیده ای

 

از سوز دل چو خرمن آتش گرفته ای

وز اشک غم چو کشتی طفان رسیده ای

 

چه قشنگه

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی

نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی

 

نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی

نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی

 

نیابد محفلم گرمی نه از شمعی نه از جمعی

ندارد خاطرم الفت نه با مهری نه با ماهی

 

بدیدار اجلل باشد اگر شادی کنم روزی

به بخت واژگون باشد اگر خندان شوم گاهی

 

کیم من ؟ آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان

نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی

 

گهی افتان و خیزان چون غباری دربیابانی

گهی خاموش و حیران چون نگاهی برنظرگاهی

 

رهی تا چند سوزم در دل شبها چو کوکبها

باقبال شرر نازم که دارد عمر کوتاهی

[سمندون 19437]

ياران موافق همه از دست شدند

در پای اجل يکان یکان پست شدند

بودیم به یک شراب در مجلس عمر

یک دور ز ما پیشترَک مست شدند

[MH.Sayyadi 14584]

در قدح عکس تو یا گل در گلاب افتاده است؟

مهر در آیینه یا آتش در آب افتاده است؟

 

بادهٔ روشن دمی از دست ساقی دور نیست

ماه امشب همنشین با آفتاب افتاده است