مشاعره

[Afsaneh.M 19632]

من همان دم كه وضو ساختم از چشمه ي عشق

چار تكبير زدم يكسره بر هرچه كه هست

[Mitra 1723]

تا ابد بوی محبــــت به مشــامش نرسد

هر که خاک در میخانه برخساره نرفت ...

[surush 1359]

تقدير من يک عمر پرسه در خيابان

 

با آدمک‌های غليظ و ته‌نشين، شعر!

 

حالا بيا نزديک، فالت را بگيرم

 

حافظ که نه با خون شاعر بر زمين شعر

[Ala Agrin 14476]

روز وصل دوستداران یاد باد

 

یاد باد آن روزگاران یاد باد

 

کامم از تلخی غم چون زهر گشت

 

بانگ نوش شادخواران یاد باد

 

گر چه یاران فارغند از یاد من

 

از من ایشان را هزاران یاد باد

[surush 1359]

روز وصل دوستداران یاد باد

 

یاد باد آن روزگاران یاد باد

 

کامم از تلخی غم چون زهر گشت

 

بانگ نوش شادخواران یاد باد

 

گر چه یاران فارغند از یاد من

 

از من ایشان را هزاران یاد باد

در قمار عشق باختن ، باشد نقش مراد

تا کسی را دل نرفت از دست ، صاحبدل نشد

[Ala Agrin 14476]

در قمار عشق باختن ، باشد نقش مراد

تا کسی را دل نرفت از دست ، صاحبدل نشد

 

 

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد

 

ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران

 

پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

[surush 1359]

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد

 

ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران

 

پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش

 

وز شما پنهان نشاید کرد سر میفروش

[Ala Agrin 14476]

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش

 

وز شما پنهان نشاید کرد سر میفروش

 

شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

 

زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

[surush 1359]

شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

 

زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

دیروز غروب لحظه ی آخر بود

در سینه ی من کبوتری پرپر بود

 

در را که زدم غریبه ای آمد آه

این کوچه نبود کوچه ی دیگر بود

[Ala Agrin 14476]

دیروز غروب لحظه ی آخر بود

در سینه ی من کبوتری پرپر بود

 

در را که زدم غریبه ای آمد آه

این کوچه نبود کوچه ی دیگر بود

 

 

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

 

که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

 

سر ما فرونیاید به کمان ابروی کس

 

که درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد

[surush 1359]

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

 

که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

 

سر ما فرونیاید به کمان ابروی کس

 

که درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد

درون سینه ام صد آرزو مرد

گل صد آرزو نشکفته پژمرد

دلم بی روی او دریای دردست

همین دریا مرا در خود فرو برد

 

آرام جان دیدی همش شده "د":ws3:

[Ala Agrin 14476]

درون سینه ام صد آرزو مرد

گل صد آرزو نشکفته پژمرد

دلم بی روی او دریای دردست

همین دریا مرا در خود فرو برد

 

آرام جان دیدی همش شده "د":ws3:

 

 

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود

 

تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

 

چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت

 

تدبیر ما به دست شراب دوساله بود

 

 

آره سروش جان همش د شد:ws2:

[surush 1359]

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود

 

تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

 

چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت

 

تدبیر ما به دست شراب دوساله بود

 

 

آره سروش جان همش د شد:ws2:

 

دیوانه شدم تا که دو چشمان تو دیدم

 

سرمست شدم از همگان دل ببریدم

[Ala Agrin 14476]

دیوانه شدم تا که دو چشمان تو دیدم

 

سرمست شدم از همگان دل ببریدم

 

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش

 

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

 

از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم

 

آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

[surush 1359]

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش

 

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

 

از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم

 

آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

 

شد منور از فروغ روی تومهمان خانه ام

خانه ام خاموش و مهمان شمع و من پروانه ام

[Ala Agrin 14476]

شد منور از فروغ روی مهمان خانه ام

خانه ام خاموش و مهمان شمع و من پروانه ام

 

 

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم

 

صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم

 

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور

 

با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم

[surush 1359]

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم

 

صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم

 

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور

 

با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم

 

ما در این شهر غریبیم و درین ملک فقیر

به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

[Ala Agrin 14476]

ما در این شهر غریبیم و درین ملک فقیر

به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

 

 

روی تو خوش می‌نماید آینه ما

 

کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

[surush 1359]

 

روی تو خوش می‌نماید آینه ما

 

کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

 

آنکه بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت

بازش آرید خدا را که صفایی بکنیم

[Ala Agrin 14476]

یارب به خدایی خدایت وانگه به کمان پادشایت

کز عشق به غایتی رسانم کو ماند اگر چه من نمانم

 

ماه رویا روی خوب از من متاب

 

بی خطا کشتن چه می‌بینی صواب

 

دوش در خوابم در آغوش آمدی

 

وین نپندارم که بینم جز به خواب