مشاعره

[meysam62 4529]

رنگ چشمت رنگ دریاست

سینه من دشت غمها

یادم اید زیر باران باتو بودم

با تو تنها با تو تنها

[moein.s 18983]

آفاق پوشیده از فر بیخویشی است و نوازش

ای لحظه های گریزان صفای شما باد

دمتان و ناز قدمتان گرامی ، سلام ! اندر آیید

این شهر خاموش در دوردست

فراموش

جاوید جای شما باد

 

مهدی اخوان ثالث

[meysam62 4529]

دل به پیغام وفا هر کس که می‌آرد ز یار

می‌دهم تسکین و می‌دانم که حرف یار نیست

[moein.s 18983]

تا نهان سازم از تو بار دگر

راز این خاطر پریشان را

میکشم بر نگاه ناز آلود

نرم و سنگین حجاب مژگان را

دل گرفتار خواهشی جانسوز

از خدا راه چاره می جویم

پارسا

وار در برابر تو

 

فروغ فرخزاد

[ترانه18 8013]

[meysam62 4529]

دوری از تو قسمت ما شد خدا داند چرا

اشک و آه و ناله و ماتم یار ما شد خدا داند چرا

[captain 9274]

امیدم به بخشایش توست بس

به چیزی دگر نیستم دسترس

[MS-engineer 215]

سبک مغزی کز اسباب جهان بر خویش می بالد

چو حمالیست کز بار گران بر خویش می بالد

[sezavar_r 61]

دوش وقت سحر از قصه نجاتم دادند

وندران ظلمت شب آب حیاتم دادند

[arash86. 4604]

دوش دیدم که ملایک در می خانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

[sezavar_r 61]

دل و دینم دل و دینم ببردست

بر رو رویش بر رو رویش برو روی

[arash86. 4604]

یارم چو قدح به دست گیرد

بازار بتان شکست گیرد

[sezavar_r 61]

درین درگه که گه گه که که و که که شود ناگه

مشو غره به امروزت که از فردا نیی آگه

[*lotus* 20275]

همایی چون تو عالیقدر حرص استخوان تا کی

دریغ آن سایه ی همت که بر نااهل افکندی

[arash86. 4604]

یارا یارا گاهی دل ما را به چراغ نگاهی روشن کن

چشم تار دل را به دمیدن آهی روشن کن

[captain 9274]

یارا یارا گاهی دل ما را به چراغ نگاهی روشن کن

چشم تار دل را به دمیدن آهی روشن کن

 

 

 

نشست آنگهی سام با زیب و جام

همی داد چیز و همی راند کام

[moein.s 18983]

من چهره ام گرفته

من قایقم نشسته به خشکی

با قایقم نشسته به خشکی

فریاد می زنم:

« وامانده در عذابم انداخته است

در راه پر مخافت این ساحل خراب

و فاصله

است آب

امدادی ای رفیقان با من.»

 

نیما یوشیج

[arash86. 4604]

بوی گل و سوسن و یاسمن اید

رهبر محبوب خلق از سفر آید

دیو چو بیرون رود فرشته در آید

[moein.s 18983]

 

دهان دهکده ام صحراست

می تابدم

فانوس عارفانه

جنون آبشار اوست

پروانه ی پریدن چندین سال

در

شرق آبراه شمالی

از پیکری به پیکر دیگر

مهتاب در شناست

در او قرار ندارد

خاک

با عطر بیکرانه ی زیتون

گاهی که بی پلنگ دره های فلسطین

آرام می شوند

در او قرار خاک و خاطر من افسوس

سال هزار و سیصد و هفتاد و چندم است

 

محمد بیابانی

[arash86. 4604]

تا توانی دلی بدست آور

دل شکستن هنر نمیباشد