مشاعره

[moein.s 18983]

مرا به آتش بسپار ای پرنده سرخ

که در کویر صداهای دور می نگری

و در نگاه تو گلهای یاس می خشکند

سفال خالی گلدان ماه را بشکن

مرا بسوزان ای بانگ

روشن ای خورشید

مرا به دوزخ بسپار

باد را بگذار

که در کویر صداهای دور بگریزد

 

مشرف آزاد تهرانی

[شــاروک 30242]

دلفریبان نباتی همه زیور بستند

 

دلبر ماست که با حسن خداداد آمد

[soil eng 17164]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دار حریف شهر و رفیق شهر نکرد

[شــاروک 30242]

دردم از یارست و درمان نیز هم

 

دل فدای او شد و جان نیز هم

[soil eng 17164]

ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است

دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

دیگر نگاه وصف بهاری نمی کند

شرح خزان دل به زبان نگاهش است

[meysam62 4529]

تا كي به تمناي وصال تو يگانه

اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

خواهد به سر آيد غم هجران تويانه

اي تير غمت را دل عشاق نشانه

جمعي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه

[شــاروک 30242]

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت

 

کُندم قصد دل و ریش به آزار دگر

[soil eng 17164]

هر جا که نگاه مي کني شيطان است

انگار که قحطي خدا آمده است

[...YaSss 1393]

تو هم رفتی!

 

تو هم از کوی من چون دیگران بی اعتنا رفتی!

تو هم

با اولین بوران پاییزی چو انبوه درختان برگ و بر کندی

تو هم رفتی!

[moein.s 18983]

یک امشبم ببخش که یک امشب

نالیدن نهفته نمی خواهم

بر مرغ شب ز ناله ی جانسوزم

امشب طریق ناله بیاموزم

تب ، ای تب !‌ از چه شعله کشی در من ؟

آتش به خرمنم ز چه اندازی؟

شب ،‌ ای شب !‌ از سیاهی تو آوخ

من رنگ بازم و تو نمی بازی

 

سیمین بهبهانی چه تلخ سروده

[شــاروک 30242]

یار مفروش به دنیا که کسی سود نکرد

 

آنکه یوسف بر زنا سره بفروخته بود

[moein.s 18983]

دریا و من چه قدر شبیهیم گرچه باز

من سخت بیقرارم و او بیقرار نیست

با او چه خوب می شود از حال خویش گفت

دریا كه از اهالی این روزگارنیست

 

احسنت به بهمنی

[شــاروک 30242]

ترک گدایی نکن که گنج بیابی

 

از نظر رهروی که در گذر آید

[moein.s 18983]

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی

چو نیاز ما فزون شد تو بناز خود فزودی

به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی

من از آن کشم ندامت که ترا نیازمودم

تو چرا ز من گریزی کهوفایم آزمودی

ز درون بود خروشم ولی از لب خموشم

نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شندودی

چمن از تو خرم ای اشک روان که جویباری

خجل از تو چشمه ای چشم رهی که زنده رودی

 

شعر پشیمانی از رهی معیری

[captain 9274]

یکایک به شاه آمد این آگهی

که سام آمد از کوه با فرهی

[کهربا 18089]

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

[شــاروک 30242]

در این خمار کسم جرعه ای نمی بخشد

 

ببین که اهل دلی در میان نمیبینم

[soil eng 17164]

منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن

منم که ديده نيالوده ام به بد ديدن

[شــاروک 30242]

نکته دانی بذله گو چون حافظ شیرین سخن

 

بخشش آموزی جهان افروز چون حاجی قوام

[soil eng 17164]

موی سپید را فلکم آسان نداد

این رشته را به نقد جوانی داده ام