مشاعره

[Ala Agrin 14,476]

نوروز که سیل در کمر می‌گردد

 

سنگ از سر کوهسار در می‌گردد

 

از چشمهٔ چشم ما برفت اینهمه سیل

 

گویی که دل تو سخت‌تر می‌گردد

[afa 18,504]

دست حق از پرده گردید آشکارا *** تا علی دستش برون از آستین شد

تا عجایبها کند ظاهر ز باطن *** در نظر گاهی چنان گاهی چنین شد

[Ala Agrin 14,476]

در خرقهٔ توبه آمدم روزی چند

 

چشمم به دهان واعظ و گوش به پند

 

ناگاه بدیدم آن سهی سرو بلند

 

وز یاد برفتم سخن دانشمند

[afa 18,504]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس

که چنان زو شده ام بی سر وسامان که مپرس

[Ala Agrin 14,476]

سودای تو از سرم به در می‌نرود

 

نقشت ز برابر نظر می‌نرود

 

افسوس که در پای تو ای سرو روان

 

سر می‌رود و بی‌تو به سر می‌نرود

[RezaMTJAME 9,278]

دوش ز چشم مردمان اشک به وام خواستم

این همه اشک آریه است اشک روان من کجا. :w00:

[rize 615]

ادل کاسا وناولها

که عشق آسان نموداول ولی افتادمشکلها...

[آریوبرزن 13,988]

ادل کاسا وناولها

که عشق آسان نموداول ولی افتادمشکلها...

چرا نصف شعر رو فاکتور گرفتی

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها,

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

 

ای که از کوچه معشوقه ما میگذری

بر حذر باش که سر میشکند دیوارش

[*هانی* 825]

شهریست پر کرشمه خوبان از شش جهتچیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم

[Ariyayi-eng 1,648]

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد

وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

[fanous 11,130]

دل مي رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا كه راز پنهان خواهد شد آشكارا

[آریوبرزن 13,988]

آخــر چــه شــد ایــن هــمـه نامهربان شــدی

 

چیزی که خوش نداشتم ای دوست آن شدی

[MH.Sayyadi 14,584]

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست

جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

 

حالیا خانه برانداز دل و دین من است

تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست....

[RezaMTJAME 9,278]

ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب

خاطره آسوده از این ایام بخسب.

به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری

چند جامی بکش ار باده ی گلفام بخسب

[MH.Sayyadi 14,584]

بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا

پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا

 

مشنو سخن خصم که بنشین و مرو

بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا

[!ala مهمان]

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

 

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

[MH.Sayyadi 14,584]

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است

طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

 

کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است

آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است

 

بر سردر عمارت مشروطه یادگار

نقش به خون نشسته عدل مظفر است

 

ما آرزوی عشرت فانی نمی کنیم

ما را سریر دولت باقی مسخر است...

[sara 20 1,717]

تا به غایت ره میخانه نمی دانستم

ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد

[MH.Sayyadi 14,584]

دل اگر توشه و توانی داشت

در ره عقل کاروانی داشت

 

دیده گر دفتر قضا میخواند

ز سیه کاریش امانی داشت

 

رهزن نفس را شناخته بود

گنجهایش نگاهبانی داشت

 

کشت و زرعی به ملک جان میکرد

بی نیاز از جهان، جهانی داشت

 

گوش ما موعظت نیوش نبود

ورنه هر ذره‌ای دهانی داشت..

[!ala مهمان]

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم؟

شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم ؟

 

تو چیستی که من از موج هر تبسم تو

مثال قایق سرگشته روی گردابم!