مشاعره

[MH.Sayyadi 14584]

تا ببازار جهان سوداگریم

گاه سود و گه زیان میوریم

 

گر نکو بازارگانیم از چه روی

هرگز این سود و زیانرا نشمریم

 

جان زبون گشته است و در بند تنیم

عقل فرسوده است و در فکر سریم

 

روح را از ناشتائی میکشیم

سفره‌ها از بهر تن میگستریم...

[*هانی* 825]

مرگ بر ضد ولایت فقیه

[RezaMTJAME 9278]

موری که به چاه شست بازی گذرد

بی تو شب من بدان درازی گذرد.

[Ariyayi-eng 1648]

در این سکوت دمادم که درد می بارد

شب است و حسرت یک حنجره غزلخوانی

تو هستی و غزل عاسقانه ی بودن

من و ستاره و اشک و شب پریشانی

[RezaMTJAME 9278]

یاران موافق همه از دست شدند

در پای اجل یکان یکان پست شدند.

[sara 20 1717]

در هر قبيله بيش و كم خوب و زشت هست

مرغي كلاغ و لاشخور و ديگري هماست

 

[RezaMTJAME 9278]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد

چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد.

گر چشمه زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فرو خواهی شد.

[MH.Sayyadi 14584]

در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل

بربست مشاطه‌وار پیرایهٔ گل

 

از سایه به خورشید اگرت هست امان

خورشید رخی طلب کن و سایهٔ گل

[RezaMTJAME 9278]

لب موبدان خشک و رخساره تر

زبان پر ز گفتار با یکدیگر

[MH.Sayyadi 14584]

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

 

نوبه زهدفروشان گران جان بگذشت

وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست

 

چه ملامت بود آن را که چنین باده خورد

این چه عیب است بدین بی‌خردی وین چه خطاست...

[ALI* 880]

تنها می رفتم در بی چراغی شبها

دستهایم از یاد مشعل ها تهی شده بود

همه ستاره هایم به تاریکی رفته بود

مشت من ساقه خشک تپش ها را می فشرد

لحظه ام از طنین ریزش پیوندها پر بود

تنها می رفتم. میشنوی؟ تنها

من از شادابی باغ زمرد کودکی به راه افتاده بودم

ایینه ها انتظار تصویرم را می کشیدند

درها عبور غمناک مرا می جستند

[RezaMTJAME 9278]

درد زده است میوه جان من به کجا؟

درد مرا نشانه کرد درد نشان من کجا.

[rize 615]

اي گل خوش نسيم من بلبل خويش را مسوز

كز سر صدق ميكند شب همه شب دعاي تو

[Ariyayi-eng 1648]

وگر رسم فنا خواهی که از عالم بر اندازی

بر افشان تا فرو ریزد هزاران جان ز هر مویت

[آریوبرزن 13988]

تا به کی در غم توناله شبگیر کنم

صنما با غم دوریت چه تدبیر کنم

[ALI* 880]

من بری کوچک غمگینی را

می شناسم که در اقیانوس مسکن دارد

ودلش را در یک نی لبک چوبین

می نوازد آرام آرام

بری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه می میرد

و سحر گاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

[afa 18504]

دانی از زندگی چه می خواهم

من تو باشم … تو … پای تا سر تو

زندگی گر هزار باره بود

بار دیگر تو … بار دیگر تو

[Ala Agrin 14476]

وقت سحر است خیز ای مایه ناز

 

نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

 

کانها که بجایند نپایند بسی

 

و آنها که شدند کس نمیاید باز

[ALI* 880]

زخم شب می شود کبود

در بیابانی که من بود

نه پر مرغی هوای صاف را می سود

نه صدای پای من هم چون دگر شبها

ضربه ای بر ضربه می افزود

[afa 18504]

دیو از دل راندن و نقش سلیمانی زدن

بر نگین خاتم خود اسم اعظم داشتن

کنج درویشی گرفتن بی نیاز از مردمان

وان در آن اسباب دولت را فراهم داشتن