مشاعره

[دختر باران 18625]

یادگار از تو همین سوخته جانی است مرا

شعله از توست اگر گرم زبانی است مرا

به تماشای تن سوخته ات آمده ام

مرگ من باد که این گونه توانی است مرا...

[*atefeh* 13017]

آفاق را گردیده ام مهر بتان ورزیده ام

بسیار خوبان دیده ام اما تو چیز دیگری

[helma.b 3345]

یکی گفت با صوفیی در صفا

ندانی فلانت چه گفت از قفا؟

 

بگفتا خموش، ای برادر، بخفت

 

ندانسته بهتر که دشمن چه گفت....

[آریوبرزن 13988]

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین

کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت

[.sOuDeH. 16059]

تفاهمی است میان من و تو و گل سرخ

 

رفاقتی است میان من و تو و پاییز

 

[Astraea 25351]

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

[.sOuDeH. 16059]

تورا من چشم در راهم شباهنگام

گرم یاد آوری یا نه..من از یادت نمیکاهم

[Astraea 25351]

مزن بر سر ناتوان دست زور

که روزی درافتی به پایش چو مور

[.sOuDeH. 16059]

رشته ای جنس همان رشته که بر گردن توست

چه سروقت مرا هم به سر وعده کشید

[آریوبرزن 13988]

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون

نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

[Ala Agrin 14476]

آخر به اسارت دل حسرت زده خو کرد

شادم که دگر ياد گريز از قفسم نيست

[دختر باران 18625]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده ی گزند مباد

[آریوبرزن 13988]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده ی گزند مباد

 

در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد

مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد

[دختر باران 18625]

دل خزان زده ام باغ ارغوان شده است

بهار خاطر پژمرده ام جوان شده است

[آریوبرزن 13988]

دل خزان زده ام باغ ارغوان شده است

بهار خاطر پژمرده ام جوان شده است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یا رب یا رب است...

[helma.b 3345]

تو کمان کشیده و در کمین که ز قید جان برهانیم

به مراد دل برسی اگر به مراد دل برسانیم..

[دختر باران 18625]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

 

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

[آریوبرزن 13988]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

 

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

[دختر باران 18625]

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم

 

که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

[roozbeh ameri 8439]

 

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

من و دریا و غروب و خورشید

و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید