مشاعره

[moh@mad 5513]

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا

[YAGHOT SEFID 29302]

اگر يک سو کني زان رخ سر زلف چو سنبل را

ز روي لاله رنگ خود خجالت‌ها دهي گل را

[An@hita 8666]

اشک خیمه زده بر صفحه ی چشم نگرانم

چنـد روزیسـت که دلواپسـم و بـد نگرانم

کوچه از رهگذر سرد غمت زار و گرفته ست

شب بی تابش ماه روی تو برده امانم . .

[judyabott 8886]

می دانم که رفتن دلیل نبودن نیست

اما کاش همه بدانند ... کاش همه بخوانند

کاش تو هم بدانی و بخوانی

کاش او هم ........

 

باید نوشت

باید نوشتن را سرشت و تکرار ها را تکرار کرد

 

میدانم فاصلهء ما زیاد شده اما نمیدانم تو دور شده ای یا من

تو سفر کردی یا من جا ماندم

تو تکرار کردی یا من .......

 

ولی کاش !!

[YAGHOT SEFID 29302]

شب فراق نداند که تا سحر چند استتتتتتتتتت

مگر کسی که در زندان عشق در بند استتتتتتتتتت ...

[An@hita 8666]

ته که نوشم نهای نیشم چرایی

ته که یارم نه ای پیشم چرایی

ته که مرهم نه ای برداغ ریشم

نمک پاش دل ریشم چرایی

[YAGHOT SEFID 29302]

یک شب به رغم صبح به زندان من بتاب

تا من به رغم شمع سر و جان فشانمت

[moh@mad 5513]

تا کی در انتظار گذاری به زاریم

باز آی بعد از اینهمه چشم انتظاریم

[judyabott 8886]

ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است دائم گرفته چون دل من روی ماهش است دیگر نگاه وصف بهاری نمی کند شرح خزان دل به زبان نگاهش است

[moh@mad 5513]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

[An@hita 8666]

[judyabott 8886]

تو را من چشم در راهم

به سعي ام تا ز دل يك ديده بگشايم

ببينم من فراخي را خبر گيرم من از يارم

تو را من چشم در راهم

[An@hita 8666]

من ارچه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه

هزار شکر که یاران شهر بی گنهند...

[judyabott 8886]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت

آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

[An@hita 8666]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

وان درآن ظلمت شب آب حیاتم دادند

بیخود از شعشعه ی پرتو ذاتم کردند

باده از جام تجلی نجاتم دادند...

[judyabott 8886]

در آروزی لب سقا

شریعه در خروشه

هزار هزار چشمه خواهش

پیش پاهاش می جوشه

[An@hita 8666]

هزاران غم به دل انوته دیرم

هزار آتش بجان افروته دیرم

به یک آه سحر کز دل برآرم

هزاران مدعی را سوته دیرم...

[judyabott 8886]

من بوی بی پناهی را

از دور می شناسم :

بوی پلنگ زخمی را

در متن مه گرفته ی جنگل

بوی طنین شیهه ی اسبان را

در صخره های ساکت کوهستان

بوی کتان سوخته را

در مشام ماه

بوی پر کبود کبوتر را

در چاه

این باد بی قراری

وقتی که می وزد

دلهای سر نهاده ی ما

بوی بهانه های قدیمی

می گیرد ...

[YAGHOT SEFID 29302]

در نهفت پرده شب

دختر خورشید

نرم می بافد

دامن رقاصه صبح طلایی را

وز نگاه سیاه خویش

می سراید

مرغ مرگ اندیش

چهره پرداز سحر مردهست

چشمه خورشید افسرده ست

می دواند در رگ شب

خون سرد این فرسب شوم

وز نهفت پرده شب دختر خورشید

همچنان آهسته می بافد

دامن رقاصه صبح طلایی را

[judyabott 8886]

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت

عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت