مشاعره

[...YaSss 1393]

گریه کردم گریه هم این بار آرامم نکرد

هرچه کردم ـ هر چه ـ آه انگار آرامم نکرد

 

روستا از چشمِ من افتاد، دیگر مثلِ قبل

گرمی آغوش شالیزار آرامم نکرد

من خیلی سعی کرد دال نباشه ولی نشد

[moein.s 18983]

:sad0::sad0::banel_smiley_4::banel_smiley_4:

 

 

در دل هر گور تاریکی امیدی خفته است

در کنار هر گنهکاری سعیدی خفته است

هر کجا دیدی که سروی رسته در آغوش باغ

زیر پایش سرو بالای رشیدی خفته است

لاله ی سرخی که با داغ دلی روید ز خاک

خود شهادت می دهد کانجا شهیدی خفته است

بید مجنون چون پریشان کرد گیسو باد گفت

عاشقی دیوانه زیر چتر بیدی خفته است

 

مهدی سهیلی

[...YaSss 1393]

تو رفتی و من آخر هم نفهمیدم

چرا از عشق ترسیدیم؟!

چرا از بیم شور و مهر و شیدایی

مثال موج لرزیدیم؟!

 

[moein.s 18983]

میزبانان به دعوت باطل رفتند

 

میزبانان به بیعت آذوقه

 

دلقکی بر شمشیر خلیفه می رقصید

 

پریشانی در کوفه فراوان بود

 

قوس قامت بیهودگان

 

به التزام تملق، حیات داشت

 

چشمان سمج خدا ناپرستان

 

به پایداری شب اصرار داشت

 

سلمان هراتی

[...YaSss 1393]

تو آیا، یاکریمی دیده‌ای در آشیان، بی‌عشق بنشیند؟

تو ماه آسمان را دیده‌ای، رخ از نگاه عاشقان نیمه‌شب‌ها بربتاباند؟

 

[azarafrooz 14221]

در تُنگ، دیگر شور دریا غوطه‌ور نیست

آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

[moein.s 18983]

تو را کشان کشان بردند

عریان

از تمام نقش هایی

که با تو روی صحنه می رفتند

حالا برای زمین و زمان

چه فرق می کند

که

خون و استخوان بوده ای

یا سنگ

 

چه می کنه این رویا خانوم زرین

[moh@mad 5513]

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

[...YaSss 1393]

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم

گرچه در خویش شکستیم صدایی نکنیم

[moh@mad 5513]

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست

[...YaSss 1393]

تا آئینه رفتم که بگیرم خبر از خویش

دیدم که در آن آئینه هم جز تو کسی نیست

[moh@mad 5513]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم

روزی سراغ وقت من آیی که نیستم

[...YaSss 1393]

من در پی خویشم ، به تو بر می خورم اما

آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست

[moh@mad 5513]

تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی

من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم

[moein.s 18983]

من آفتاب درخشان و ماه تابان را

بهین طراوت سرسبزی بهاران را

زلال زمزمه روشنان باران را درود خواهم گفت

صفای باغ و چمن دشت و کوهساران را

و من چو ساقه نورسته بازخواهم رست

و درتمامی اشیا پاک تجریدی

وجود گمشده ای را

دوباره خواهم جست

 

حمید مصدق

[captain 9274]

تو این بنده مرغ پرورده را

به خواری و زاری بر آورده را

...

[arash86. 4604]

ای که از کوچه معشوقه ما میگذری

باخبر باش که سر میشکند دیوارش

[moein.s 18983]

شب امد و گرد روز پرگار گرفت

بر صبح و سپیده راه دیدار گرفت

چندان که درون سینه و دفتر ماند

آواز و سرود و شعر زنگار گرفت

 

شفیعی کدکنی

[arash86. 4604]

شب امد و گرد روز پرگار گرفت

بر صبح و سپیده راه دیدار گرفت

چندان که درون سینه و دفتر ماند

آواز و سرود و شعر زنگار گرفت

 

شفیعی کدکنی

 

 

 

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

[moein.s 18983]

می ریزد آبشار

در هاله های رنگ

دیری ست رفته است مسافر

و جای خالی اش

پر مانده با غبار

و ذره های خاک

شمعی کنار پنجره ی باز روشن است

در

کنج آسمان

دنباله دار شیری پر نوری ست

که نقش می زند

تصویر روشن خود را

در تیرگی چشم

دیری ست رفته است مسافر

در هاله های رنگ

می ریزد آبشار

 

سیما یاری