مشاعره

[مرید 1252]

دلم را در غمت کردم ز هر ویرانه ویران تر

 

چو دیدم دوست میدارد دلت دلهای ویران را

[کتایون 15176]

آن که شد تا حشر لازم صبر در هجران او

مرگ بر من کرد آسان درد بی درمان او ...

[مرید 1252]

وفای وعده همین بس که در دلت گذرد

 

که این اسیر بلا کش در انتظار من است

[کتایون 15176]

تو با عقل و خرد هر گام بردار

قدم را با چراغ عقل بگذار...

[مرید 1252]

راه حق را کی توان پیمود با بار تعلق

 

کین سفر ره توشه ای غیر از سبکباری ندارد

[کتایون 15176]

دلم آزاد از دامش نمی‌گردد چه دامست اين

زبانم کوته از نامش نمی‌گردد چه نام است اين ...

[Astraea 25351]

نقد دلی که بود مرا صرف باده شد

قلب سياه بود از آن در حرام رفت

[sarevan 9753]

تا که بودیم کس ندانست که هستیم

باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

[Ka!SeR 1333]

مطرب عشق عجب ساز و نوايي دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جايي دارد

[sarevan 9753]

ديده نهادم به هزاران نياز

بر قدم ما در آژرم ساز

 

مادر من خسته تيمار من

چون نظر افگند به ديدار من

[nice-arch 469]

ديده نهادم به هزاران نياز

بر قدم ما در آژرم ساز

 

مادر من خسته تيمار من

چون نظر افگند به ديدار من

 

نیست در شهر نگاری که دل ازما ببرد

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

[Astraea 25351]

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

[کتایون 15176]

من اعتماد به عهد کسی نخواهم کرد

ز بس که خدعه ز رفتار این و آن دیدم...

[sarevan 9753]

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت این پیراهن است افسار نیست

[moh@mad 5513]

تا تو بر من عاشقی ای محترم

پرده برکش من به تو عاشقترم

[saeed99 2563]

تا تو بر من عاشقی ای محترم

پرده برکش من به تو عاشقترم

 

 

با درود

 

 

 

مطرب عارفان بیا مست شدند عارفان

زود بگو رباعیی پیش درآ بگیر دف

مولوی

[moh@mad 5513]

فریب عشق به دعوی اشگ و آه مخور

که درد و داغ بود عاشقان شیدا را

[saeed99 2563]

فریب عشق به دعوی اشگ و آه مخور

که درد و داغ بود عاشقان شیدا را

 

 

 

ای دل چو هست حاصل کار جهان عدم

بر دل منه ز بهر جهان هیچ بار غم

منوچهری

[moh@mad 5513]

من از تو هیچ نخواهم جز آنچه بپسندی

که دلپسند تو ای دوست دل بخواه من است

[master of law 526]

من از تو هیچ نخواهم جز آنچه بپسندی

که دلپسند تو ای دوست دل بخواه من است

 

تیر غمت چنان زده داغ بجان فانیم

کز سرو جان گذشته ام در ره عشق جانیم

 

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد