مشاعره

[moh@mad 5513]

تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من

واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من

خنده بیگانگان دیدم تگفتم درد دل

آشنایا با تو گویم گریه دارد حال من

[Astraea 25351]

نغمه پیامی ز عشق بود و ز پیکار

مشعل شب های رهروان فداکار

شعله بر افروختن به قله ی کهسار

بوسه به یارن ، امید و وعده به دیدار

[moh@mad 5513]

روزگاری که رخت قبله جان بود مرا

روی دل تافته از هر دو حهان بود مرا

[arash86. 4604]

آن كيسست كز روي كرم با من وفاداري كند

برجاي بد كاري چو من يك دم نكوكاري كند

[Astraea 25351]

دلم به حال گل و سرو و لاله می سوز

ز بسکه باغ طبیعت پرآفتست ای دوست

[arash86. 4604]

توباخدای خود انداز کار و دل خوش دار

که رحم اگرنکند مدعی خدا بکند

[آریوبرزن 13988]

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست

............................................................. و اندر آن آینه صد گونه تماشا میکرد

گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم.

............................................................. گفت آن روز که این گنبد مینا میکرد

[moh@mad 5513]

دوش تا هنگام صبح از وقت شام

بر کف دستم ز فکرت بود جام

[گـنـجـشـک 24371]

می خواه و گل افشان کن از دهر چه میجویی

این گفت سحرگه گل بلبل تو چه میگویی

[moh@mad 5513]

یک شب تو را ز مستی تشبیه ماه کردم

تو خوبتر ز ماهی من اشتباه کردم

[farzaneh.y 2170]

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار

اگر می‌گیرد این آتش زمانی ور نمی‌گیرد

[تینا 15116]

دلخراش است که عاشق به مرادش نرسد

در پی عشق بسوزد و به یارش نرسد

[arash86. 4604]

دريا و كوه در ره و من خسته و ضعيف

اي خضر پي خجسته مدد كن به همتم

[tiba* 797]

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم

من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

[arash86. 4604]

من كز وطن سفر نگزيدم به عمر خويش

در عشق ديدن تو هواخواه غربتم

[tiba* 797]

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم بریدیم....

[arash86. 4604]

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم بریدیم....

(خوب حالا منظورت چي بود از اين شعر)

 

 

مرا عهدي است باجانان كه تا جان در بدن دارم

هوا داران كويش را چو جان خويش تن دانم

[tiba* 797]

(اونی که باید منظورو بگیره, میگیره!)

مستورمی داری مرا ازخلق بدمستت

بگذار دستان مرا در چشمه ی دستت

[arash86. 4604]

تو همچو صبحي و من شمع خلوت سحرم

تبسمي كن و جان بين كه چون همي سپرم

[tiba* 797]

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی​کنم

صد بار توبه کردم و دیگر نمی​کنم