مشاعره

[شقایق31 40377]

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت

در قفس بودم رهایم کرد و رفت

[real 1797]

تاریک شد از مهر دل افروزم روز

شد تیره شب، از آه جگر سوزم روز

[شقایق31 40377]

ز دست ديده و دل هر دو فرياد

كه هرچه ديده بينددل كند ياد

بسازم خنجري نيشش ز فولاد

زنم بر ديده تا دل گردد آزاد

[تینا 15116]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شدو جان نیز هم

[شقایق31 40377]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویش تن دانم

[real 1797]

ما زیاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

[شقایق31 40377]

ما ز بالاییم و بالا میرویم

ما ز دریاییم و دریا میرویم

[تینا 15116]

ما ز بالاییم و بالا میرویم

ما ز دریاییم و دریا میرویم

من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید

قفسم برده به باغیو دلم شاد کنید

[real 1797]

در این كشاكش رنگین، كسی چه می داند

كه سنگ عزلت من در كدام نقطه فصل است.

هنوز جنگل ، ابعاد بی شمار خودش را

نمی شناسد.

هنوز برگ

سوار حرف اول باد است.

هنوز انسان چیزی به آب می گوید ...

[شقایق31 40377]

در این كشاكش رنگین، كسی چه می داند

كه سنگ عزلت من در كدام نقطه فصل است.

هنوز جنگل ، ابعاد بی شمار خودش را

نمی شناسد.

هنوز برگ

سوار حرف اول باد است.

هنوز انسان چیزی به آب می گوید ...

 

 

در خرابیهاست، چون چشم بتان، تعمیر من

مرحمت فرما، ز ویرانی عمارت کن مرا

از فضولیهای خود صائب خجالت می‌کشم

من که باشم تا کنم تلقین که رحمت کن مرا

[تینا 15116]

در این كشاكش رنگین، كسی چه می داند

كه سنگ عزلت من در كدام نقطه فصل است.

هنوز جنگل ، ابعاد بی شمار خودش را

نمی شناسد.

هنوز برگ

سوار حرف اول باد است.

هنوز انسان چیزی به آب می گوید ...

دراین سرای بی کسی کسی به در نمیزند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

[شقایق31 40377]

دراین سرای بی کسی کسی به در نمیزند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

 

دوری از تو قسمت ما شد خدا داند چرا

درد و رنچ و هجر و ماتم قسمت ما شد خدا داند چرا

[real 1797]

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

چشم می گون،لب خدون،دل خرم با اوست

گر چه شیرینی دهنان پادشهانن ولی

او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

[شقایق31 40377]

تو مرا مي فهمي

 

من تو را مي خواهم

 

و همين ساده ترين قصه يك انسان است ،

 

تو مرا مي خواني

 

من تورا ناب ترين شعر زمان مي دانم

 

و تو هم مي داني

 

تا ابد در دل من مي ماني

[real 1797]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد

دوستی کی آخر امد دوستداران را چه شد

[شقایق31 40377]

درباغ چوشدبادصبادایه گل*بربست مشاطه وارپیرایه گل

ازسایه بخورشیداگرت هست امان*خورشید رخی طلب کن وسایه گل

[real 1797]

لالا گل پونه بابات رفته دلم خونه

لالا گلم باشی تسلای دلم باشی

[شقایق31 40377]

لالا گل پونه بابات رفته دلم خونه

لالا گلم باشی تسلای دلم باشی

 

یک شب به رغم صبح به زندان من بتاب

تا من به رغم شمع سر و جان فشانمت

[real 1797]

تو را تیشه دادم که هکه کَنی

ندادم که دیوار مردم کَنی

[شقایق31 40377]

یارب چها به سینه این خاکدان در است

کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را