moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ هر آن كس را كه در خاطر ز عشق دلبرى باريست سپندى گو بر آتش نه كه دارد كار و بارى خوش 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ زلالي ِ مه وآيينه ، درنگاهش بود طلوع ِ روشني وراستي ، گناهش بود فراتر ازفوران بهار، گل مي داد شكوفه ، قطره اي ازچشمه ي نگاهش بود به قدروسعت تاريخ ، درد ِ حيرت داشت اگرچه عشق ، غريبانه درپناهش بود 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ بى جمال عالم آراى تو روزم چون شبست با كمال عشق تو در عين نقصانم چو شمع 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ بيا به كوچه ي سبز بهار برگرديم به عصر باغچه ي بي حصاربرگرديم كنارچشمه ي خود جوش روستاي صبور به قاب آينه ي بي غباربرگرديم بيا به چيدن انگوروصبح روشن توت به فصل بخشش سيب و انار برگرديم به عشق هاي قديمي ، به خنده هاي نجيب به گيسوان سياه نگار برگرديم به گريه هاي صميمي ، به لحظه هاي غريب به آتشين ني و شورسه تار برگرديم دلم گرفت ز بي كاري و كسالت شهر بيا به آب ، به گندم ، به كار برگرديم 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ قصه العشق لاانفصام لها فصمت هاهنا لسان القال 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ وقتی که خواب بودی ای توده ی شگفت! عشق وامید را درچپیه ای سیاه تسلیم خاک کردند 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ [TABLE=align: center] [TR] [TD]به درد عشق بساز و خموش كن حافظ [/TD] [/TR] [TR] [TD] رموز عشق مكن فاش پيش اهل عقول[/TD] [/TR] [/TABLE] 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ فریاد های من خاکستر سترون ابراست پس بی دلیل نیست اگردل -چندی ست خشک وتشنه وغمگین آن سوی رودخانه ی بی آب عشق گسترده است باز 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ تحصيل عشق و رندى آسان نمود اول آخربسوخت جانم در كسب اين فضايل 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ آیینه است شعرترت یا آب؟ بیداری است زمزمه ات یا خواب ؟ با برگ ، گفت : قُمری خوش آواز عشق است رمزوراز« بقا » ، دریاب 1 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ حافظ از سرپنجه ء عشق نگار همچو مور افتاده شد در پاى پيل 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ ای عشق ! بانوی آسمانی شب ها با من بگو کجاست دشتی از آفتا ب میعا دگاه صبح صدا رایت عبور؟ 3 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ تا شدم حلقه به گوش در ميخانه ء عشق هر دم آيد غمى از نوبه مبارك بادم 3 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ غریب و خسته دراین ریگزار گرم نشانی از دوست را می جویم سوگوار عشقی بی سرانجام راستی آفتاب کدام دل غروب کرده ست که موج موج سرب مذاب اشک درچشم هایم جلوه می کند 3 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ فتاده گوشه ی میدان و غرق خون بدنش گل تبسم خونین شکفته بر دهنش ببین که لاله ی عشق چگونه می روید زقطره ، قطره ی خونی که ریزد از بدنش از آسمان وطن باز ژاله می ریزد چکیده ژاله ی خون رنگ روی زخم تنش فرشتگان به صدای بلند می گویند : به خون تپید گلی سرخ در ره وطنش 3 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ من كز وطن سفر نگزيدم به عمر خويش در عشق ديدن تو هواخواه غربتم 3 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ معنا ندارد زندگی ، آن جا که شادی مرده است برگ گیاهی بهتر از صدها گل پژمرده است در این زمستان ِ سیه ، تصویر سبزی نیست ، نیست زرد است هر برگی که باد ، از باغ ها آوُرده است طوطی ، اسیر ِ میله ها ، قمری ، غریب و در به در زرد ِ قناری غم زده ، کنج قفس ، افسرده است ای لطف ِ لطف ِ لطف ِ عشق ، ای نازنین ِ روزگار ! آخر چه دستی خنده را از کودکی ها برده است ؟ تنهایی ِ آوازها ، بن بست ِ تاریخ است ، آه ! مُهر ِ شکست ، از این سبب بر شیوه ی ما خورده است 3 لینک به دیدگاه
ترانه18 8013 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ آه ای عشق تو درجان و تن من جاری دلم آن سوی زمان با تو آیادارد وعده دیداری ؟ چه شنیدم ؟ تو چه گفتی ؟ آری ؟ 3 لینک به دیدگاه
*lotus* 20275 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ خداحافظ رفیق نارفیق من! تو هم رفتی! تو هم از کوی من چون دیگران بی اعتنا رفتی! تو هم با اولین بوران پاییزی چو انبوه درختان ، برگ و بر کندی تو هم رفتی! تو رفتی و نفهمیدی که من دیوانه ات بودم چه شوری در من افکندی چه سان دلداده ات بودم! تو رفتی و دل من مرد رفاقت سوخت صداقت را نخستین باد پاییزی ز پیش ما به یغما برد! دل من بر یتیمان تو می سوزد همه کوچه ز کوچ تو یتیم و بینوا گشته ست تمام بیدلان اینک ز سوگت اشک می بارند تمام بلبلان اکنون ز هجر خانمان سوزت ، سکوتی تلخ می رانند. زمان در شیونت گویی چو قلبت منجمد ماندست هوای دل ز بهت دوریت امشب چو احساس تو یخ بسته ست درختان در نبود تو عجب بی تاب و لرزانند تمام عاشقان امشب سرود گریه می خوانند! خداحافظ رفیق نارفیق من! تو رفتی و ندانستی از این بیداد بیگاهت چه سان چون بید می لرزم! چه سان برسوگ احساسم شبی صد شمع می بندم! دلم هرگز نمی پنداشت تو هم چون دیگران باشی تو هم چون بیوفا مردم رفیق نیمه راه عمر من باشی! تو رفتی و مرا بر لب نوای کاش و حسرت هاست که ای کاش آن حبیب من محبت را به سر می برد، که کاش آن نا رفیق من رفاقت را به سر می برد! تو رفتی و من آخر هم نفهمیدم چرا از عشق ترسیدیم؟! چرا از بیم شور و مهر و شیدایی مثال موج لرزیدیم؟! خداحافظ رفیق نارفیق من! خداحافظ نمی گویم تو را ای مهربان همراه! که می خواهم تو را تا لحظه بدرود عالم یار خود دانم که می خواهم وجودم را فدای لحظه دیدار تو سازم خداحافظ نمی گویم نرو ! ای مهربان یارم خداحافظ . . نمی گویم! 2 لینک به دیدگاه
*lotus* 20275 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۰ بر دار دلم هر شب نقش چشمانت را رج می زنم . با تار و پود موهایت ریسمانی می سازم از دلم تا لبانت و تا صبح نقش عشق را بر سینه ات حک می کنم . 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده