مشاعره

[RezaMTJAME 9278]

یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون غم

با نعره های قلقلش اندر گلو ببست.

[hamid_hisystem 6612]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری

چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

[Anooshe 11040]

یاری اندرکس نمیبینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

[hamid_hisystem 6612]

در جان عاشق من شوق جدا شدن نیست

خو کرده ی قفس را میل رها شدن نیست

[آریوبرزن 13988]

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

[hamid_hisystem 6612]

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است

من به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

[armstrong 2214]

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او

زان سفر دراز خود عزم وطن نمی کند

[!ala مهمان]

دوش در خواب لب نوش تورا بوسیدم

خواب من به بود از عالم بیداری من

[MH.Sayyadi 14584]

نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم

و گر پرسی چه می خواهی ؟ ترا خواهم ترا خواهم

 

نمی خواهم که با سردی چو گل خندم ز بی دردی

دلی چون لاله با داغ محبت آشنا خواهم...

[hamid_hisystem 6612]

می دو ساله معشوق چهارده ساله

همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر(خارج از مشاعره به نظر شما ضغیر به کدوم و کبیر به کدوم اشاره می کنه)

[MH.Sayyadi 14584]

صغیر به معشوق و کبیر به می!!

 

رفت و نرفته نکهت گیسوی او هنوز

غرق گل است بسترم از بوی او هنوز

 

دوران شب ز بخت سیاهم بسر رسید

نگشوده تاری از خم گیسوی او هنوز ...

[ALI* 880]

زان یار دل نوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

[MH.Sayyadi 14584]

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟

ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟

 

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟...

[!ala مهمان]

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم

از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

[hamid_hisystem 6612]

مردی نبود فتاده را پای زدن

گر دست فتاده ای بگیری مردی

[armstrong 2214]

یارم به یک لا پیرهن،خوابیده زیر نسترن

ترسم که بوی نسترن،مست است و هشیارش کند

[hamid_hisystem 6612]

دل داده ام به یاری شوخی کشی نگاری

مرضیه السجایا محمودالخصایل

(در ضمن armstrong خان خیلی با این شعر آخرت حال کردم دمت گرم)

[sara 20 1717]

لبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشم

سخن بگفتی و قیمت برفت لولو را

[!ala مهمان]

آن پریشانی شبهای دراز و غم دل

همه در سایه ی گیسوی نگار آخر شد

[MH.Sayyadi 14584]

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود

تا کجا باز دلی غمزده سوخته بود...