مشاعره ی موضوعی

[moein.s 18983]

خيره آن ديده كه آبش نبرد گريه ء عشق

تيره آن دل كه درو شمع محبت نبود

[moein.s 18983]

دل چو از پير خرد نقل معانى مى كرد

عشق مى گفت به شرح آنچه برو مشكل بود

[moein.s 18983]

ياد باد آن صحبت شبها كه با نوشين لبان

بحث سر عشق و ذكر حلقه ء عشاق بود

[moein.s 18983]

مبين حقير گدايان عشق را كاين قوم

شهان بى كمر و خسروان بى كلهند

[moein.s 18983]

عشق مى ورزم و اميد كه اين فن شريف

چون هنرهاى دگر موجب حرمان نشود

[moein.s 18983]

عجايب ره عشق اى رفيق بسيار است

ز پيش آهوى اين دشت شير نر برميد

[moein.s 18983]

جهانيان همه گر منع من كنند از عشق

من آن كنم كه خداوندگار فرمايد

[moein.s 18983]

خداى را مددى اى دليل راه حرم

كه نيست باديه عشق را كرانه پديد

[moein.s 18983]

بكوى عشق منه بى دليل راه قدم

كه گم شد آنكه درين ره به رهبرى نرسيد

[moein.s 18983]

عجايب ره عشق اى رفيق بسيار است

ز پيش آهوى اين دشت شير نر برميد

[moein.s 18983]

عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق

گوشه گيران را ز آسايش طمع بايد بريد

[moein.s 18983]

شاهدان در جلوه و من شرمسار كيسه ام

بار عشق و مفلسى صعب است ، مى بايد كشيد

[sam arch 55879]

شمعيم و دلي مشعله‌افروز و دگر هيچ

شب تا به سحر گريهء جانسوز و دگر هيچ

افسانه بود معني ديدار، که دادند

در پرده يکي وعدهء مرموز و دگر هيچ

خواهي که شوي باخبر از کشف و کرامات

مردانگي و عشق بياموز و دگر هيچ

[sam arch 55879]

آخر از جور تو عالم را خبر خواهيم کرد

خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهيم کرد

اول از عشق جهانسوزت مدد خواهيم خواست

پس جهاني را ز شوقت پر شرر خواهيم کرد

جان اگر بايد، به کويت نقد جان خواهيم يافت

سر اگر بايد، به راهت ترک سر خواهيم کرد

[sam arch 55879]

چو ابراهيم بابت عشق ميباز

ولي بتخانه را از بت بپرداز

نظر بر بت نهي صورت پرستي

قدم بر بت نهي رفتي و رستي

نموداري که از مه تا به ماهيست

طلسمي بر سر گنج الهيست

[sam arch 55879]

نگشته دلش بر غم عشق چير

نخنديده بر چهر معشوق سير

چو بلبل نوايش همه دردناک

گريبان بختش چو گل چاک‌چاک

[sam arch 55879]

به شب خفته بر شاخهء آرزو

سحرگاه با عشق در گفتگو

که از شست کيوان يکي تير جست

جگرگاه مرغ سخنگوي خست

ز معدن جدا گشت سربي سياه

گدازان چو آه دل بي‌گناه

ز صنع بشر نرم چون موم شد

سپس سخت چون بيخ زقوم شد

[sam arch 55879]

بر او تاختن برد يک بامداد

گل عمر او چيد و بر باد داد

گل عاشقي بود و عشقيش نام

به عشق وطن خاک شد والسلام

نمو کرد و بشکفت و خنديد و رفت

چو گل، صبحي از زندگي ديد و رفت

[moein.s 18983]

سخن عشق نه آنست كه آيد بزبان

ساقيا مى ده و كوتاه كن اين گفت و شنفت

[moein.s 18983]

[TABLE=align: center]

[TR]

[TD]اشك حافظ خرد و صبر به دريا انداخت [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] چكند سوز غم عشق نيارست نهفت

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]