مشاعره واژه ای

[.MohammadReza. 19,850]

به نام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

[AFARIN 7,196]

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

[Astraea 25,351]

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر بر اندازم

[.MohammadReza. 19,850]

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه

مشو غره ز امروزت که از فردا نیی آگه

[Astraea 25,351]

عمر مارا مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروزمهمان توام فردا چرا

[AFARIN 7,196]

این قافلۀ عمر عجب می گذرد

دریاب دمی که با طرب می گذرد

[.MohammadReza. 19,850]

عاقلان نقطه پرگاهر وجودند ولی

عشق داند که در این دایره سرگردانند

[*Polaris* 19,606]

عشق،قابیل است؛قابیلی که سرگردان هنوز

کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند!

[Astraea 25,351]

اجرام که ساکنان اين ایوانند

اسباب تردد خردمندانند

هان تا سررشته خرد گم نکنی

کانان که مدبرند سرگردانند

خیام

[.MohammadReza. 19,850]

اجرام که ساکنان اين ایوانند

اسباب تردد خردمندانند

هان تا سررشته خرد گم نکنی

کانان که مدبرند سرگردانند

خیام

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت

با من راه نشین باده مستانه زدند

[Astraea 25,351]

ياد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب

آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود

حافظ

[.MohammadReza. 19,850]

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق

که در این دامگه حادثه چون افتادم.

[Astraea 25,351]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

[AFARIN 7,196]

خیام اگر ز باده مستی خوش باش

با لاله رخی اگر نشستی خوش باش

چون عاقبت کار جهان نیستی است

انگار که نیستی! چو هستی خوش باش

[Astraea 25,351]

ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم

ورنه این صحرا تهی از لاله سیراب نیست

رهی

[آریوبرزن 13,988]

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم .........به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت ...................... نشان روی زیبای ته وینم

[shokoofeh 887]

درخت با جنگل سخن می گوید

علف با صحراستاره با کهکشان

و من با تو سخن می گویم

نامت را به من بگو دستت را به من بده

حرفت را به من بگو قلبت را به من بده

.........

احمد شاملو

[surgun 729]

یاد دار این سخن از من که پس از من گوئی

 

یاد باد آنکه مرا این سخن از وی یادست

[Astraea 25,351]

لب فروبسته ام از ناله و فریاد ولی

دل ماتمزده در سینه من نوحه گر است

[آریوبرزن 13,988]

روی کسی سرخ نشد بی مدد لعل لبت

بی تو اگر سرخ بود از اثر غازه بود......