samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ آشوب،همان حس غریبی ست که دارم وقتی که به لب های تو لبخند نباشد درتک تک رگهای تنم عشق تو جاریست در تک تک رگهای تو هرچند نباشد من می روم و هیچ مهم نیست که یک عمر... زنجیر نگاه تو که پابند نباشد 3 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ از اعماق زمین ...از آنجاییکه زیر یک انبوه سنگین پنهان است... از خانه جوانه هااز زادگاه خاکی عشق...از میان یک حجم سبز بیقرار... ازابتدای راه رویش...با صدای پای شکفتن صدایت میزنم... با یک لبخند صمیمی... با یک نگاه عاشق... با یک نبض هستی از گرمترین نشانه بودن صدایت میزنم من تو را یک زمین می ستایم... 3 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ شب سردی است، و من افسرده. راه دوری است، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم، تنها، از جاده عبور: دور ماندند زمن آدم ها. سایه ای از سر دیوار گذشت، غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر، سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل: وای، این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است. دیگران را هم غم هست به دل، غم من، لیک، غمی غمناک است 3 لینک به دیدگاه
arash86. 4604 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ وقتي عشقت تنهات گذاشت نگران خودت نباش که بعد از اون چکار کني شرمنده ي دلت باش که بهت اطمينان کرد 3 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟ از کجا وز که خبر آوردی ؟ خوش خبر باشی ، اما ،اما گرد بام و در من بی ثمر می گردی انتظار خبری نیست مرا نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس برو آنجا که تو را منتظرند قاصدک در دل من همه کورند و کرند 2 لینک به دیدگاه
kazem safari 335 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ امشب به قصه دل من گوش مي کني فردا مرا چو فصه فراموش مي کني اين دُر هميشه در صدف روزگار نيست مي گويمت ولي تو کجا گوش مي کني دستم نمي رسد که در آغوش گيرمت اي ماه با که دست در آغوش مي کني در ساغر تو چيست که با جرعه نخست هشيار و مست را همه مدهوش مي کني مي جوش مي زند به دل خم بيا ببين يادي اگر ز خون سياووش مي کني گر گوش مي کني سخني خوش بگويمت بهتر ز گوهري که تو در گوش مي کني جام جهان ز خون دل عاشقان پر است حرمت نگاه دار اگر نوش مي کني سايه چو شمع شعله در افکنده اي به جمع زين داستان که با لب خاموش مي کني 2 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ قاصد تجربه های همه تلخ با دلم می گوید که دروغی تو ، دروغ که فریبی تو. ، فریب قاصدک 1 هان ، ولی ... آخر ... ای وای راستی ایا رفتی با باد ؟ با توام ، ای! کجا رفتی ؟ ای راستی ایا جایی خبری هست هنوز ؟ مانده خکستر گرمی ، جایی ؟ در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟ قاصدک ابرهای همه عالم شب و روز در دلم می گریند. 4 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ با تو خوشبخت میشوم یک روز این تجسم برای من کافیست اینکه شاید تو هم دچار منی این توهم برای من کافیست پشت این اشک ها صبورم من مثل دیوانه های زنجیری امتحان کن چگونه میمیرم یک تبسم برای من کافیست 3 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ می گذشتم با شتاب از کوچه های کودکی دیگر از جشن عروسکها دلم بیزار بود می هراسیدم دگر از هر سیاه و هر سپید امتداد لحظه ها در دیده ام چون مار بود مرگ را با دوستی بر گردنم آویختند دستان نارفیقان حلقه دار بود. 4 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ آدمک آخر دنیاست ،بخند آدمک مرگ همین جاست،بخند آن خدایی که بزرگش خواندی به خدا مثل تو تنهاست ، بخند دستخطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست ، بخند 4 لینک به دیدگاه
samaneh66 10265 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ مرا با این پریشانی کسی جز من نمی فهمه... شکستن های روحم را به غیر از تن نمی فهمه... همیشه فکر می کردم برایت آرزو هستم... همان یک روزنه نوری که داری پیشِ رو هستم... ولی امروز می بینم تمامش خواب بود و بس... خیالِ تشنه از رویا فقط سیراب بود و بس... مسیر چشمهایت را شب ها ناگاه گم کردم... چراغی نیست? راهی نه? چگونه بی تو برگردم؟؟؟ 4 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ تنها با گل ها .... گویم غم ها.... چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم؟ به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم؟ نه کسی آید ... نه کسی خواند ز نگاهم هرگز راز من... بشنو امشب غم پنهانم که سخن ها گوید ساز من... تو ندانی تنها همه شب با گلها ... سخن دل را می گویم ... چو نسیمی آرام که وزد بر بوستان همه گل ها را می بویم من ... تنها با گل ها... گویم غم ها را ... چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم؟ به چه کس گویم شد روز من چو شب تارم؟ گل ابری ... سرگردان... می گرید چشم من در تنهایی ...ای روز شادی ها کی باز آیی؟ امشب حال مرا تو نمی دانی... از چشمم غم دل تو نمی خوانی ... 4 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 اردیبهشت، ۱۳۹۰ عاشقانه‌هایم را باید نگه دارم برای وقتی که دیگر نیستی.. . حالا هرچه می‌نویسم ... تویِ دلت می‌خندی، و می‌گویی.. .: چه شاعر احمقیست 3 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 اردیبهشت، ۱۳۹۰ مرو ز این سفرت دل دوباره میشکند مرو که بغض نگاه ستاره میشکند مرو و حرف سفر از سرت برون انداز و گرنه این دلم از صد شراره میشکند بمان که چشم دلم خواهدت نظاره کند مرو که قلب نگاه و نظاره میشکند مرو که شمع نگاهم خموش میگردد مرو که قدرت این استعاره میشکند به کار خیر نرفتن چه استخاره کنی؟ مرو که حرمت هر استخاره میشکند 4 لینک به دیدگاه
arash86. 4604 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 اردیبهشت، ۱۳۹۰ در زیــــر بــــــاران نشستـــــــه بـــــــــودم چشمـــــم را بـه آسمــــــــان دوختـــــــــه بــــــــودم چشمـــــم را بـه ابـــــرهـای سـرگــــــردان دوختـــــــه بــــــــودم انتظــــــار مـی کشیــــــــدم انتظـــــار قطــــره ای عــــــاشق از بـــــــاران کـه از آسمـــــان بیــــایــــد و بــر چشمـــــانـــم بنشینـــــــــد تــا شــــایــد چشمــــــانــم عــــــــــــــــــاشق آن قطـــــره شــــــــود بـــــاران مـی بـــاریــد آسمــــان مـی نـــالیــــد ابــــــرهـا بـی قــــــرار بـودنــــد صــــدای رعـــد ابــــرهـا سکــــــوت آسمـــــان را در هـــم شکستـــــــــه بــــــــــــود خیــــس خیــــس شــــده بــــــــــودم مثــل پـــــرنـــده ای در زیــــــر بـــــــاران 5 لینک به دیدگاه
Sanaz. 445 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 اردیبهشت، ۱۳۹۰ فصل که رخت عوض می کند دوباره عاشقت می شوم گیرم زمستان باشد و من آهسته روی پیاده روی یخزده راه بروم عشق تو همین شال پشمی است که نفسم را گرم می کند بر لبم نام تورا می برم تا برف مثل قند در دل زمستان آب شود 5 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 اردیبهشت، ۱۳۹۰ نفس میکشم که به جای مرده ها خاکم نکنند... اینگونه است حال من .... حالم را نپرس رسم رفاقت این نیست........... برگرد پیشم 5 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 اردیبهشت، ۱۳۹۰ هرگز از بیکسی ِ خویش مرنج هرگز از دوری ِ این راه نگو و از این تنهایی و از این فاصلههایی که میان من و تو روییده ست بگذار تا که پروانه تنهایی از این پنجره آزاد شود برود . . . بال خود را بسپارد به نسیم قاطی ِ باد شود بگذار کفتر ِ خوشبختی روی بام ِ نفست بنشیند و اگرچه دلت آنجا تنگ است نگذار رنگ غم بر قفست بنشیند هر زمانی که دلت تنگ ِ من است بهترین شعر ِ مرا قاب کن ، پشت نگاهت بگذار تا که تنهاییات از دیدن آن ، جا بخورد و بداند که دل من با توست در همین یک قدمی . . . *پریناز رییسی* 4 لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 اردیبهشت، ۱۳۹۰ وقتی دلم به سمت تو مایل نمی‌شود باید بگویم اسم دلم ، دل نمی‌شود دیوانه‌ام بخوان که به عقلم نیاورند دیوانه‌ی توست که عاقل نمی‌شود تکلیف پای عابران چیست؟ آیه‌ای از آسمان فاصله نازل نمی‌شود خط میزنم غبار هوا را که بنگرم آیا کسی زِ پنجره داخل نمی‌شود؟ می‌خواستم رها شوم از عاشقانه‌ها دیدم که در نگاه تو حاصل نمی‌شود تا نیستی تمام غزل‌ها معلّق اند این شعر مدتی‌ست که کامل نمی‌شود 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده