مشاعره

[Tamana73 28831]

و مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را

 

تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را

 

نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم

 

چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را

[Dreamy Girl 6672]

آن چنان با سرعت این عاشق شدن رخ داد که

 

صحنه ی آهسته اش هم آنچنان مفهوم نیست

[Tamana73 28831]

تو را در دلبری دستی تمامست

مرا در بی‌دلی درد و سقامست

 

مولوی

[Dreamy Girl 6672]

تو ماهی باش تا دریا برقصد، موج بردارد

 

تو آهو باش تا صیاد بفروشد کمانش را

[Tamana73 28831]

روم به حجره خیاط عاشقان فردا

من درازقبا با هزار گز سودا

مولوی

[آریوبرزن 13988]

اگر دستم رسد بر چرخ گردون

از او پرسم که این چون است و آن چون

 

یکی را داده ای صد ناز و نعمت

یکی را نان جو آلوده در خون

[Dreamy Girl 6672]

نا اميد از در رحمت به كجا بايد رفت

 

يا رب از هر چه خطا رفت هزار استغفار

[دختر باران 18625]

روزگاری که جنون رونق بازارم بود

تو نبودی که بیایی به پرستاری من

[Dreamy Girl 6672]

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس

 

ملالت علما هم ز علم بی عمل است

[دختر باران 18625]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

[Dreamy Girl 6672]

دلم احساسِ غم دارد در این انبوهِ ویرانی

 

کمی تا قسمتی ابری و شاید باز ، بارانی

[دختر باران 18625]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

 

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

[Tamana73 28831]

ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را

درده می ربانی دل‌های کبابی را

[دختر باران 18625]

ای که از کوچه ی معشوقه ی ما میگذری

 

برحذر باش که سر میشکند دیوارش

[yanāl 2221]

شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق

 

به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی

[Tamana73 28831]

یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی

نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی

[دختر باران 18625]

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد

 

دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد

[roozbeh ameri 8439]

یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی

نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی

یک نامه به نامم ننوشتی .مگر آخر

کاغذ به سمرقند تو ای قند به چند است؟

وقتی که به عمریبدهی لبگزه ای را

در تعرفه ی عشق تو لبخند به چند است

[roozbeh ameri 8439]

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد

 

دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد

دوباره چشم فلق هوای تیر باران داشت

و از آن جنازه ی بی گور وبی کفن میگفت

که با دهان بی آواز نیمه باز انگار

در آن سپیده ی خونین {وطن وطن}میگفت

[دختر باران 18625]

ترسم از آن قوم که بر دردکشان می خندند

بر سر کار خرابات کنند ایمان را