مشاعره

[ALI* 880]

من بری کوچک غمگینی را

می شناسم که در اقیانوس مسکن دارد

ودلش را در یک نی لبک چوبین

می نوازد آرام آرام

بری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه می میرد

وسحر گاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

[آریوبرزن 13988]

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد

ننوشت کلامی و سلامی نفرستاد

[sara 20 1717]

درد بي عشقي ز جانم برده طاقت ور نه من

داشتم آرام تا آرام جاني داشتم

[آریوبرزن 13988]

مایم و مــــوج ســودا شب تــــا بروز تنـــهــــا

 

خـــــواهی بیا ببخشاء خـــواهــی برو جفا کــن

[sara 20 1717]

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست

تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

[آریوبرزن 13988]

تا کی به تمنای وصای تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[rize 615]

هرکه ازکوچه تنهایی من میگذرد به هوای هوسی هم که شده سرکی می کشدومی گذرد...

[Ali.Akbar 9300]

دام صیاد از چمد دلخواه تر باشد مرا

من نه آن مرغم که فریاد از گرفتاری کند

[آریوبرزن 13988]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

 

, چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

[sara 20 1717]

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

[آریوبرزن 13988]

در کوزه نگنجد دل دریایی ما

چون پاک و زلال وبی غش و بی رنگ است

[Ali.Akbar 9300]

تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز

 

کوته نکنم ز دامنت دست نیاز

 

هرچند که راهم به تو دورست و دراز

 

در راه بمیرم و نگردم ز تو باز

[آریوبرزن 13988]

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت,

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

 

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم,

یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

[MH.Sayyadi 14584]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه ی دلبران دهندت باج

[sara 20 1717]

جهانیان همه گر منع من کنند از عشق

من آن کنم که خداوندگار فرماید

[MH.Sayyadi 14584]

دوش از جانب آصف پیک بشارت آمد

کز حضرت سلیمان عشرت اشارت آید

[sara 20 1717]

در فصل بهار اگر بتی حور سرشت

يک ساغر می دهد مرا بر لب کشت

هرچند بنزد عامه اين باشد زشت

سگ به زمن ار برم دگر نام بهشت

(خیام)

[rize 615]

تا راه قلندری نپویی نشود

رخساره به خون دل نشویی نشود

سودا چه بری تا که چو دلسوختگان

آزاد تبرک خود نگویی نشود

 

[آریوبرزن 13988]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن,

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن.

 

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن,

از دوستان جانی مشکل توان بریدن

[sara 20 1717]

نيکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بيچاره تر است