جستجو در تالارهای گفتگو

محققان هلندی با استفاده از پوسته بدن سوسک های مرده، پلاستیک زیست تخریب پذیری توسعه داده اند که می تواند به کاهش حجم زباله های پلاستیکی در مراکز دفن زباله کمک کند. «پلاستیک حشره‌یی» زیست تخریب پذیر با استفاده از ذوب پوسته «سوسک سیاه» (darkling beetle) تهیه می شود. سوسک ها سه تا چهار ماه پس از تخم گذاری می میرند و می توان از پوسته این سوسک های مرده حاوی پلیمر کیتین – نوعی پلاستیک طبیعی – برای ساخت ماده زیست تخریب پذیر موسوم به «کلئوپاترا» (coleopatra) استفاده کرد. برای تهیه یک ورق نازک از پلاستیک کلئوپاترا – در زبان یونانی به معنای سوسک – پوسته دو هزار و 500 سوسک مرده مورد استفاده قرار می گیرد. با ذوب و فشردن پوسته ها به یکدیگر به وسیله حرارت طی شش ماه می توان یک قطعه 10 سانتیمتر مربعی از پلاستیک کلئوپاترا حاوی پلاستیک طبیعی کیتین (chitin)‌ تولید کرد. طی یک فرآیند شیمیایی، کیتین به کیتوزان (chitosan) تبدیل می شود که با توجه به تغییر در ترکیب مولکولی، از پیوستگی بهتری برخوردار است. با وجود روند پر زحمت تولید پلاستیک حشره‌یی زیست تخریب پذیر می توان با توسعه این روش، اقدام موثری برای جایگزین کردن پلاستیک های معمولی غیر قابل تجدید پذیر انجام داد. در حال حاضر از این پلاستیک زیستی برای ساخت جواهرات و چراغ های زینتی استفاده می شود و محققان قصد دارند در ادامه تحقیقات، ویژگی های این ماده ساخته شده از مواد زائد و زیست تخریب پذیر برای استفاده در کاربردهای دیگر را مورد بررسی قرار دهند. ساخت ورق نازک از پلاستیک کلئوپاترا با پوسته دو هزار و 500 سوسک مرده ساخت چراغ تزئینی با پلاستیک زیستی کلئوپاترا منبع: مجله بسپار

پژوهشگران ایرانی موفق به تولید پوشش‌های نانولیفی ضدمیکروب با قابلیت ترمیم زخم های سوختگی درجه سه ‏شدند.‏ پژوهشگران ایرانی با توجه به خاصیت بیولوژیکی کیتوسان و خواص ضد میکروبی بالای آن و همچنین ویژگی‌های نانوالیاف ‏چون تخلخل و ساختار سه بعدی، موفق به تولید پوشش‌های نانولیفی ضدمیکروب با قابلیت ترمیم زخم‌های سوختگی درجه سه ‏شدند. اعمال این پوشش نانولیفی بر روی بریدگی‌ها و سوختگی‌های عمیق سبب می‌گردد سیگنال‌های بیوشیمیایی لازم جهت ‏تسریع بهبود ایجاد شده و ترمیم زخم سریع‌تراتفاق بیافتد.‏ هرساله سوانح مختلف سوختگی که منجر به ایجاد سوختگی‌های درجه سه با وسعت زیاد می‌گردد جان تعداد زیادی از ‏انسان‌ها را به خطر می‌اندازد. در این موارد همواره عفونت و تجمع میکروب در زخم‌های سوختگی ترمیم را با مشکلات زیادی ‏روبرو ساخته و در بعضی موارد منجر به مرگ بیمار می‌گردد. از این رو تولید پوشش‌های زخم‌بند مناسب با قابلیت ضد میکروبی ‏بالا و جذب چرک و عفونت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.‏ دکتر عادله قلی پور کنعانی دانش آموخته ممتاز مهندسی شیمی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، توضیح داد: «هدف اصلی ‏این کار تحقیقاتی، تولید داربست‌های زیست سازگار و ضد میکروب از پلیمر بیولوژیک کیتوسان به شکل پوشش‌های نانولیفی ‏متخلخل با قابلیت بالا در خارج‌سازی چرک و عفونت است که در نتیجه منجر به ترمیم زخم‌های سوختگی درجه سه می‌گردد. ‏با این هدف از مخلوط پلیمرهای زیست سازگار طبیعی کیتوسان و مصنوعی پلی وینیل الکل استفاده شد و به‌وسیله‌ی فناوری ‏نانو به پوشش‌های نانولیفی تبدیل شد که به صوت داربست برای ترمیم زخم‌های ‏سوختگی درجه سه مورد استفاده قرار گرفت.»‏ این پوشش‌ها به دلیل آبدوستی و تخلخل بالا توانایی خارج نمودن عفونت و خون را از سطح زخم داشته و از طرفی سبب ‏می‌گردند سطح زخم رطوبت لازم را برای ترمیم سریع‌تر دارا باشد. از طرف دیگر ویژگی منحصربه‌فرد نانویی بودن امکان ایجاد ‏ساختار مشابه ماتریس خارج سلولی بافت پوست را به داربست می‌دهد در نتیجه این پوشش‌های نانولیفی قابلیت جذب ‏فیبروبلاست به لایه درم را داشته که در نتیجه کلاژن زایی و ترمیم با سرعت زیاد انجام می‌شود.‏ قلی پور کنعانی ویژگی اصلی این طرح را تلفیق خواص بیولوژیکی عالی کیتوسان با ویژگی‌های منحصربه‌فرد نانوالیاف و ‏دستیابی به داربست زیست سازگاری دانست که می‌تواند هم به صورت داربست بدون سلول و هم داربست به همراه سلول بنیادی برای ‏ترمیم زخم‌های برشی و سوختگی تمام عمق مورد استفاده قرار می‌گیرد.‏ قلی پور کنعانی افزود: «مهمترین ویژگی که فناوری نانو به داربست حاصل داده است، ایجاد یک شبکه سه بعدی متخلخل ‏متشکل از نانوالیاف است که امکان شبیه‌سازی فضای ماتریس خارج سلولی طبیعی را به داربست می‌دهد و سلول‌های ‏فیبروبلاست به سمت لایه درم جذب می‌شوند. در نتیجه سلول‌ها در این فضای مشابه به راحتی به رشد، انتشار و چسبندگی بر ‏داربست می‌پردازند تا در نهایت تمامی ساختار را پرکرده و ترمیم در حد عالی کامل می‌شود.»‏ این طرح تحقیقاتی قبلاً منجر به ثبت سه اختراع در زمینه ساخت و کاربردهای پزشکی شده است و نتایج اخیر این طرح نیز ‏در بررسی‌های پاتولوژی نشان دهنده اثربخشی بسیار خوب زخم‌های سوختگی ترمیم شده با داربست نسبت به گروه کنترل بوده ‏و البته حضور سلول‌های بنیادی در نمونه‌های ترمیم شده با داربست با سلول به دلیل امکان کلاژن‌سازی بیشتر منجربه سطوح ‏ترمیم بسیار بهتری شده است.‏ پوشش نانولیفی حاصله به دلیل تخلخل بالا و همچنین ویژگی هیدروژل بودن پلیمر مورد استفاده، پس از جذب رطوبت و ‏چرک متورم شده و یک گپ بسیار کوچک بین پوشش و سطح زخم ایجاد می‌شود که این امر به همراه ویژگی تخلخل داربست ‏سبب عبور و مرور اکسیژن بر روی زخم در ضمن مرطوب نگه داشتن سطح آن می‌گردد. از طرفی پوشش مورد استفاده خود ‏دارای خاصیت ضد میکروب بوده و مانند سایر پانسمان‌ها نیاز به اعمال پمادها و آنتی بیوتیک‌ها ندارد. همچنین به دلیل حضور ‏الیاف در مقیاس نانو و از جنس پلیمر زیست سازگار سبب ایجاد پاسخ‌های ایمونولوژیک و آلرژیک نمی‌شود و برعکس به بدن القا ‏می‌نماید که بافتی مشابه بافت اصلی در محل زخم قرارگرفته و در نتیجه سبب می‌گردد سیگنال‌های بیوشیمیایی لازم جهت ‏تسریع بهبود ایجاد شده و ترمیم زخم سریع‌تراتفاق بیافتد.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر عادله قلی پور کنعانی و همکاران وی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه علوم ‏پزشکی ایران و مرکز قلب تهران صورت گرفته است، در مجله ‏IET nanobiotechnology‏ (جلد 6، شماره 4، دسامبر 2012) ‏منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن کامل مقاله را در صفحات 129 الی 135 همین شماره مشاهده نمایند.‏ منبع: مجله بسپار

پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با همکاری پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران موفق به بهبود پایداری روغن پونه کوهی ‏به عنوان نمونه‌ای از روغن‌های اساسی، طی فرآوری و نگهداری شدند. این محققان همچنین با استفاده از فرآیند ان کپسولیشن ‏‏(‏Encapsulation‏)، رهایش مداوم تری از پونه را باعث شدند که در سیستم‌های بسته‌بندی این نوع رهایش جهت حفظ ‏کیفیت فرآورده غذایی طی دوره نگهداری بسیار مطلوب است.‏ روغن‌های اساسی مایعات روغنی آروماتیک و فراری هستند که از گیاهان به دست می‌آیند. این روغن‌ها منابع غنی از ترکیبات فعال زیستی مثل ترپنوئیدها و اسیدهای فنولیک هستند که دارای فعالیت ضدمیکروبی و ‏ضدقارچی هستند. در بین انواع زیادی از روغن‌ها، روغن اساسی پونه کوهی به دلیل حضور دو ترکیب فنولی کاراوکرول و تیمول دارای فعالیت ضدمیکروبی و ‏ضداکسندگی است. اما این روغن نیز همانند سایر روغن‌های اساسی، یک ترکیب فرار است که به آسانی طی فرآوری ‏مواد غذایی، فرمول‌بندی دارو و تهیه فیلم‌های ضدمیکروبی، در معرض حرارت، فشار، نور و یا اکسیژن تبخیر ‏و یا تخریب می‌گردد. به منظور غلبه بر حساسیت و بهبود پایداری ترکیبات زیست فعال طی فرآوری و نگهداری، فناوری نوظهور ‏نانوان کپسولیشن به تازگی در صنایع غذایی و دارویی به کار برده شده است.‏ دکتر سید فخرالدین حسینی در رابطه با هدف این پژوهش گفت: «هدف تیم پژوهشی ما این بود که با استفاده ‏از فناوری نانوان کپسولیشن پایداری آن را طی فرآوری و نگهداری بهبود دهیم.»‏ استادیار دانشگاه تربیت مدرس اضافه کرد: «در این تحقیق، روغن پونه کوهی با روش دو مرحله‌ای امولسیون روغن در آب و انعقاد یونی کیتوسان با تری پلی فسفات سدیم به داخل ‏نانوذرات کیتوسان کپسوله گردید. نانوذرات به دست آمده دارای پخش منظم و شکل کروی بودند که به‌وسیله‌ی میکروسکوپ ‏الکترونی روبشی SEM‏ و میکروسکوپ نیروی اتمی AFM‏ مشاهده شدند. کارایی ان کپسولیشن و ظرفیت بارگذاری روغن پونه کوهی به داخل نانوذرات کیتوسان به ترتیب در حدود ‏‏47-21% و 8-3% بود. مطالعات رهایش در محیط برون تنی نشان دهنده اثر انفجاری اولیه و سپس رهایش آرام ‏روغن بود.»‏ به گفته حسینی مهمترین ویژگی کاربرد نانوذرات در تحقیق حاضر افزایش پایداری حرارتی روغن پونه کوهی بود. روغن ‏پونه کوهی کپسوله نشده در دمای 196 درجه سانتیگراد تخریب گردید در حالی که با کمک نانوان کپسولیشن، تخریب روغن در ‏دمای بین 358-344 درجه اتفاق افتاد. همچنین با استفاده از فرآیند ان کپسولیشن، رهایش مداومتری از پونه مشاهده گردید که ‏در سیستم‌های بسته‌بندی این نوع رهایش جهت حفظ کیفیت فرآورده غذایی طی دوره نگهداری بسیار مطلوب است.‏ این پروژه در بسته‌بندی‌های ضدمیکروبی مواد غذایی به دلیل رهایش تدریجی روغن پونه کوهی از نانوذرات و به منظور ‏کند نمودن فساد میکروبی و اکسیداسیونی کاربرد دارد. به علاوه در بحث دارورسانی نیز می‌توان از نانوذرات کیتوسان جهت ‏رهایش کنترل شده مواد دارویی استفاده نمود.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر سید فخرالدین حسینی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله ‏ ‏Carbohydrate Polymers‏ (جلد 95، شماره 1، 5 ژوئن سال 2013) منتشر شده است. منبع : مجله بسپار

پژوهشگران دانشگاه کردستان موفق به معرفی یک روش جدید بر پایه نانوکامپوزیت تهیه شده از نانولوله‌های کربنی برای اندازه‌گیری ‏مقایر ناچیز یک نوع آنتی بادی در سیستم ایمنی بدن انسان شدند. نانوکامپوزیت حاصله که به عنوان نانوآپتاحسگر است می‌تواند به عنوان بستر ‏مناسبی برای استقرار و تثبیت آنزیم‌ها و پروتئین‌ها به‌کار رود.‏ ‏ایمونوگلبولین ‏E‏ یکی از انواع آنتی‌بادی‌های سیستم ایمنی بدن انسان است که غلظت آن در خون بسیار پایین است و اساسا در پاسخ به ‏واکنش‌های حساسیت زای شدید ایجاد شده و منجر به بیماری‌های گروه آلرژی مثل آسم و تب یونچه می‌شود. از این رو، وجود روشی با ‏حساسیت و قابلیت اطمینان بالا در اندازه‌گیری این آنتی‌بادی جهت کاربردهای تشخیص کلینیکی و برآورد میزان بهبودی بیماران ‏مبتلا به نوع مشخصی از آلرژی بسیار حائز اهمیت است. امروزه طراحی تست‌های تشخیصی قابل اعتماد جهت تشخیص ‏سریع آنتی بادی ایمونوگلوبولین ‏E‏ در سرم انسانی، تلاش‌ها و تحقیقات بسیاری در جوامع علمی جهان را به خود جلب نموده است. بنابراین این ‏آپتاحسگرمی‌تواند کاربردهای بسیار زیادی در تشخیص‌های پزشکی داشته باشد.‏ سمیه خضریان در مورد این تحقیقات گفت: «در این کار ابتدا با استفاده از روشی ساده نانوکامپوزیتی شامل نانولوله‌های کربن چند‌دیواره، ‏مایعات یونی و چیتوسان تهیه شد. سپس از این نانوکامپوزیت در اصلاح سطح الکترود استفاده گردید. آپتامر ویژه ایمونوگلوبولین ‏E‏ با استفاده از ‏گلوترآلدهید در نقش عامل اتصال دهنده، به‌صورت کووالانسی در سطح نانوکامپوزیت حاصله تثبیت شد. از متیلن بلو به عنوان حدواسط انتقال ‏الکترون استفاده گردید و در نهایت از تغییرات جریان الکتروشیمیایی حاصل از برهمکنش الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده به‌وسیله‌ی ‏نانوکامپوزیت و آپتامر با آنتی بادی ایمونوگلوبولین ‏E‏ به عنوان سیگنال تجزیه‌ای در اندازه‌گیری ‏IgE‏ استفاده گردید.»‏در این کار تحقیقاتی از مخلوط شدن مقادیر ‏mg‏ 25/0 از چیتوسان، ‏mg‏ 3 نانولوله‌های کربنی، ‏L‏µ‏‎ ‎‏10 مایع یونی (1-بوتیل-متیل ‏پیریلیدیوم بیس (تری فلورو-متیل-سولفونیل) ایمید) این نانوکامپوزیت تهیه گردید و در اصلاح سطح الکترود کربن شیشه‌ای استفاده شده ‏است. خضریان در تکمیل این موضوع افزود: « در مراحل بعدی این تحقیقات آپتامر ویژه آنتی بادی ایمونوگلوبولین‎ E‏ به روش کوالانسی و ‏به‌وسیله‌ی ترکیب گلوتارآلدهید بر روی الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با نانوکامپوزیت تثبیت گردیده و متیلن بلو به عنوان عامل ‏ایجاد‌کننده سیگنال تجزیه‌ای برای اندازه‌گیری ترکیب آنتی بادی ایمونوگلوبولین ‏E‏ به‌وسیله‌ی برهمکنش با بازهای گوانین در توالی 45 بازی ‏آپتامر مورد استفاده به سطح الکترود اضافه گردید. سپس ایمونوگلوبولین ‏E‏ طی مدت زمان انکوباسیون 40 دقیقه بر روی الکترود اصلاح شده ‏قبلی قرار گرفت. پس از بهینه نمودن پارامترهای مؤثر در عملکرد آپتاحسگر تهیه شده از قبیل زمان انکوباسیون ‏IgE‏ و نیز غلظت سطحی ‏توالی آپتامر، آپتاحسگر طراحی شده جهت اندازه‌گیری ایمونوگلوبولین ‏E‏ در نمونه‌های آزمایشگاهی و حقیقی سرم خون به‌کار گرفته شد.»‏ نتایج حاکی از آن است که نانوکامپوزیت حاصله بستر مناسبی برای استقرار و تثبیت آنزیم‌ها و پروتئین‌ها است. همچنین همخوانی نتایج ‏حاصله با نتایج به‌دست آمده از روش استاندارد ‏ELISA‏ حاکی از کارایی بالای آپتاحسگر طراحی شده داشت.‏ از ویژگی‌های این نانوکامپوزیت می‌توان به سادگی تهیه این نانوکامپوزیت و اصلاح سطح الکترود، قیمت پایین تهیه این نوع الکترودهای ‏اصلاح شده، کاربرد موفقیت آمیز این نانوزیست حسگر در آنالیز نمونه‌های حقیقی، پایداری و تکرارپذیری بسیار بالای این الکترودها و ‏حدتشخیص پایین و محدوده خطی وسیع آن اشاره کرد.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که به‌وسیله‌ی سمیه خضریان، دکتر عبدالله سلیمی، هژیرتیموریان و دکتر رحمان حلاج از دانشگاه کردستان انجام ‏شده است، در مجله ‏Biosensors and Bioelectronics‏ (جلد 43، 15 ماه می‌سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن ‏کامل مقاله را در صفحات 218 الی 225 همین شماره مشاهده نمایند.‏ منبع : مجله بسپار

پژوهشگران دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به تولید بیو جاذب برای جذب آلاینده های صنایع نساجی شدند. دکتر موسی صادقی کیاخانی- مجری طرح کیتوسان را نوعی بیو پلیمر و جاذب طبیعی دانست و گفت: این بیوپلیمرها که از سخت پوستان و گیاهان تولید می‌شوند، قدرت بالایی در جذب آلاینده ها دارند از این رو برای جذب آلاینده های زیست محیطی به ویژه در صنایع نساجی کاربرد دارند. وی با اشاره به پساب کارخانه های نساجی، خاطر نشان کرد: امروزه قوانین سخت گیرانه زیست محیطی برای حذف پسابهاي مضر وضع شده است از این رو باید با استفاده از روشهای خاصی اقدام به حذف آلاینده ها بخصوص آلاينده هاي رنگي کرد. صادقی به بیان جزئیات این پروژه تحقیقاتی پرداخت و یادآور شد: در این تحقیقات از بیوپلیمر کیتوسان که دارای قدرت جذب بالایی است، استفاده شد و از آنجایی که هر جاذبی دارای ظرفیت خاص برای جذب است برای افزایش قدرت جذب این بیوپلیمر از ترکیباتی جديد با عنوان دندریمر بهره مند شدیم. این محقق دندریمر را پلیمرهای پر شاخه توصیف کرد و ادامه داد: این پلیمرها ترکیبات جدیدی هستند که برای اصلاح و افزایش کارایی کیتوسان در این پژوهش از آن استفاده شد. صادقی اضافه کرد: با اضافه کردن دندریمر به ترکیبات جدیدی دست یافتیم که 2 کاربرد اصلی داشت. یکی آنکه جاذب مناسبی برای جذب و حذف مواد رنگی از پساب صنایع نساجی است و دیگر آنکه به ترکیب ضد میکروبی دست یافتیم که می تواند بر روی محصولات صنایع نساجی اعمال شود. مجری طرح غیر سمی بودن، دوستدار طبیعت و زیست تخریب پذیر بودن را از ویژگیهای این ترکیبات نام برد. وی با اشاره به نتایج به دست آمده از این تحقیقات یادآور شد: نتایج حاکی از آن است که بیوجاذب اصلاح شده با نانو ساختار دندریمر پتانسیل بسیار بالایی برای رنگ‌زدایی پساب نساجی حاوی مواد رنگزای آنيوني به‌کار برده شده را دارد. منبع : پینا

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مؤسسه علوم و فناوری رنگ ایران با تهیه ترکیب کیتوسان با نانوساختار دندریمر، موفق به ساخت بیوجاذب با کارایی بسیار بالا برای حذف مواد رنگی از پساب‌های نساجی شدند. از ویژگی‌های منحصربفرد این بیوجاذب‌ها می‌توان به قدرت جذب بالا، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیرسمی بودن آنها اشاره کرد. پساب‌های رنگرزی صنعت نساجی، یکی از بزرگترین منابع آلودگی هستند که اثرات مخربی بر روی محیط زیست ایجاد می‌کنند. با توجه به محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ای که برای ترکیب‌های آلی پساب‌های صنعتی وضع شده است، حذف مواد آلاینده از پساب‌ها قبل از تخلیه امری ضروری است. در کنار این امر، باید به مواد جاذب مناسب این مواد، توجه ویژه‌ای شود. بیوپلیمر طبیعی کیتوسان بواسطه حضور گروه‌های نیتروژن و خصلت ذاتی کاتیونی خود از ظرفیت جذب بالایی در حذف مواد رنگزای آنیونی نساجی برخوردار است. دندریمرها نیز به عنوان یک جاذب با قدرت جذب بالا (سوپرجاذب) با ابعاد ساختاری نانو در رنگزدایی پساب رنگرزی کالای نساجی مطرح شده‌اند. دکتر موسی صادقی کیاخانی، محقق طرح و دانش آموخته مهندسی نساجی دانشگاه امیرکبیر در این زمینه اظهار کرد: هدف از این مقاله، تهیه ترکیب کیتوسان-دندریمر به منظور رنگزدایی پساب حاوی مواد رنگزای راکتیو بوده است. برای این منظور در مرحله اول، کیتوسان با اتیل اکریلات اصلاح شد و سپس در مرحله دوم به‌ وسیله دندریمر نسل دوم PPI ترکیب کیتوسان-دندریمر تهیه شد. وی افزود: متغیرهای تأثیرگذار بر فرایند رنگزدایی پساب‌های رنگی مثل pH، غلظت ماده رنگزا، دما و زمان تماس برای بهینه کردن فرایند رنگزدایی با استفاده از برنامه آماری RSM بررسی شده است. همچنین بررسی‌های سینتیک و ایزوترم جذب در حالت تعادل برای ارزیابی مقدار ماده رنگزای جذب شده روی جاذب انجام گرفت. صادقی کیاخانی در تکمیل مراحل انجام شده گفت: برای سنتز ترکیب مورد نظر، به مواد اصلی مثل کیتوسان، اتیل اکریلات و دندریمر نیاز است که طی سه مرحله واکنش ترکیب مورد نظر سنتز شد. با استفاده از غشاهای دیالیز ترکیب‌های سنتز شده خالص‌سازی شدند. سپس در بررسی قابلیت رنگزدایی ترکیب سنتز شده به عنوان کاربردی جدید، از ترکیب حد واسط و همچنین ترکیب کیتوسان-دندریمر برای رنگزدایی پساب کالای نساجی رنگرزی شده با مواد رنگزای راکتیو استفاده شد که نتایج مناسبی به‌ دست آمد. وی تصریح کرد: نتایج حاکی از آن است که بیوجاذب اصلاح شده با نانوساختار دندریمر پتانسیل بسیار بالایی برای رنگزدایی پساب نساجی حاوی مواد رنگزای به‌ کار برده شده را دارد. صادقی در این زمینه افزود: در آزمایش‌های انجام شده افزایش زمان تماس و دما اثر مثبت در مقدار رنگزدایی داشت، درحالی که افزایش غلظت محلول ماده رنگزا و pH باعث کاهش مقدار جذب مواد رنگزا بر روی بیوجاذب شد. همچنین با بررسی نتایج آزمایش‌ها شرایط بهینه برای عملکرد بهتر این بیوجاذب تعیین شد. وی خاطرنشان کرد: بررسی نتایج این مقاله نشان می‌دهد که بیوجاذب پلیمر کیتوسان-دندریمر می‌تواند یک بیوجاذب با پتانسیل بالا و زیست تخریب‌پذیر برای حذف ترکیب‌های آنیونی مثل مواد رنگزای راکتیو از پساب صنایع نساجی باشد. ویژگی منحصر به‌ فرد این جاذب‌ها، قدرت جذب بالا، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیرسمی بودن آنها است. صادقی خاطرنشان کرد: ترکیب کیتوسان- دندریمر تهیه شده، می‌تواند پتانسیل کاربردهای صنعتی مختلفی از جمله در تصفیه آب، تصفیه آلاینده‌های آلی و فلزی مضر برای محیط زیست و یا تهیه نانوالیاف به منظور استفاده از آن در کاربردهای پزشکی را داشته باشد. در کنار این موارد کاربرد این مواد در انتقال دارورسانی در زمینه پزشکی و کاربرد آن‌ها به عنوان یک ترکیب ضدمیکروبی و بهبود دهنده قابلیت رنگ پذیری الیاف نساجی نیز مطرح است. نتایج این تحقیقات که به‌ وسیله‌ دکتر موسی صادقی کیاخانی، دکتر مختار آرامی از دانشگاه امیرکبیر و دکتر کمال الدین قرنجیگ از مؤسسه علوم و فناوری رنگ ایران صورت گرفته در مجله Journal of Applied Polymer Science (جلد 127، شماره 4، 15 فوریه 2013) منتشر شده است. منبع : پینا

در این پست مقالات مختلف مربوط به کامپوزیت‌ها قرار داده شده است: تا پست اخر مطالب و مقالات ارائه شده به ترتیب عبارتند از: (در صورت اضافه شدن مطلب بعد از آخرین پست عناوین به لیست اضافه می‌شود) - كامپوزیت ها در صنایع نظامی -ساخت كامپوزیت های ایمن در برابر آتش از روش rtm -كاربرد كامپوزیت در صنعت برق -تنش های باقی مانده در کامپوزیت پلیمری روش لایه گذاری دستی در تولید کامپوزیت -کاربرد کامپوزیت در آسفالت -چشم انداز كامپوزیت های چوب پلاستیك -كامپوزیتهای گرمانرم -چوب ها هم كامپوزیتی میشوند -دريلهاي كامپوزيتي -کامپوزیت -کاربرد نانو کامپوزیت پلیمری -کاربرد کامپوزیت در صنعت برق و الكترونيك -كاربرد كامپوزیت ها در صنعت خودرو سازی -نانوکامپوزيت هاي پليمري -كامپوزیت های چوپ پلاستیك -الیاف کربن و کامپوزیت آنها -اثر تنش هاي پس ماند گرمايي ناشي از پخت بر تغيير شکل چند لايه اي هاي کامپوزيتي تخت و استوانه اي -نانو کامپوزيت ها، تحولی بزرگ در مقياس کوچک -سنتز و تعیین مشخصات لاتکس نانوکامپوزیت پلی(‌استیرن- کو- بوتیل‌آکریلات)- خاک رس به روش پلیمرشدن رادیک -بررسی اثر کیتوسان و نانوهیدروکسی آپاتیت بر خواص فیزیکی و شیمیایی ریزگوی های نانوکامپوزیتی بر پایه ژل -بررسی اثر کیسه خلاء تنها و سامانه پخت اتوکلاو بر خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های فنولی شبیه‌سازی فرایند ساخت پولتروژن کامپوزیت شیشه- پلی‌استر -اثر شرایط اختلاط بر خواص فیزیکی و مکانیکی آمیزه‫های نانوکامپوزیتی بر پایه‫ NBR/PVC/Nanoclay -مطالعه خواص و عملکرد عایق کامپوزیتی بر پایه رزین اپوکسی- الیاف پنبه بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانو***** کامپوزیتی بر پایه پلی ات -بررسی اثر نوع سازگارکننده بر خواص نانوکامپوزیت پایه الاستومر sbr - نانورس اصلاح شده -آیا کامپوزیت گزینه مناسبی برای صنعت خودروسازی کشور است؟ -سازگار كردن ذرات رس و ماتريس پلي‌پروپيلن براي توليد نانوکامپوزيت پلي پروپيلن كامپوزیت ها در صنایع نظامی رویدادهای 11 سپتامبر 2001، توجه جهانیان را به شكل كاملاً جدیدی به مسئلۀ امنیت معطوف كرده و مایۀ نگرانی های شدیدی در سطح بین المللی شده است. مسائل امنیتی در گذشته و حال متفاوت هستند. هنگام جنگ سرد (دهه های 50 و 60 میلادی) نگرانی اصلی جهان، بمب ها و موشك های هسته ای بود. در جنگ جهانی دوم، خرابكاری موضوعی نگران كننده در آمریكا بود و این بسیار شبیه نگرانی های امروزی است. آنچه به نظر متفاوت می آید این است كه امروزه مسئلۀ امنیت بسیار شخصی ترشده است و جالب است كه بسیاری از كاربردهای كامپوزیت ها در اسلحه ها و محافظ ها نیز شخصی و فوری است. برخی از این كاربردها عبارتند از: اسلحه های شخصی به كارگیری كامپوزیت ها در تسلیحات نظامی روند رو به رشدی داشته است و در این بین تفنگ های تمام كامپوزیتی به تعداد محدودی ساخته می شوند ولی كامپوزیتی كردن بخشی از اسلحه معمول تر است. برای مثال ضخامت لوله فولادی تفنگ را كاهش می دهند و روی آن یك پوشش كامپوزیتی می پیچند. برتری های پوشش كامپوزیتی روی لوله تفنگ حیرت آور است. جنس لوله تفنگ، فولاد زنگ نزن 416 است كه به دقت ماشینكاری و نازك شده است. لوله تفنگ و خان های آن معمولاً با نوعی فولاد كه كمترین تغییر را در مسیر فشنگ ایجاد می كند ساخته میشود. با تركیب فولاد و پوشش میتوان تفنگ هایی مناسب شكار و كاربردهای نظامی ساخت. استحكام بالاتر تفنگ كامپوزیتی به علت طبیعت جهت دار الیاف كربن است. بیشتر الیاف را میتوان به صورت های گوناگونی به دور یك محور پیچاند. بنابراین درمورد تفنگ این امكان وجود دارد كه الیاف را به گونه ای دور لوله جهت داد كه استحكام بالاتری حاصل شود. بهبود استحكام، افزایش امنیت را به دنبال خواهد داشت؛ زیرا احتمال شكافتن لوله كاهش می یابد. سفتی بالای تفنگ های كامپوزیتی و درنتیجه افزایش دقت آنها نیز از جهت انتخابی برای الیاف ناشی می شود. تركیب سفتی و استحكام، منجر به كاهش وزن تفنگ میشود. برای مثال وزن تفنگ های كامپوزیتی معمولی حدود 40 درصد كمتر از M-1 است. هنگامی كه لوله فولادی ساخته میشود ایجاد سوراخ و خان در لوله، تنش هایی را در لوله به وجود می آورند. برخی از این تنش ها در محصول نهایی باقی می مانند. بنابراین وقتی تفنگ به هنگام شلیك های پیاپی گرم می شود تنش های باقی مانده باعث میشود كه در بعضی نقاط، لوله تفنگ از حالت طبیعی خارج شود و در نتیجه انحرافی در مسیر گلوله به وجود آید و در پی آن دقت شلیك كاهش یابد. استحكام و سفتی بالای پوشش كامپوزیتی از انحراف لوله جلوگیری می كند و بنابراین حتی هنگامی كه اسلحه خیلی سریع و به طور پیاپی شلیك می كند، دقت بالایی خواهد داشت. فرایند ایجاد پوشش كامپوزیتی هیچ تنشی را در تفنگ ایجاد نمی كند، پس مسیر حركت گلوله همواره صاف و مستقیم خواهد بود. یك ویژگی بی نظیر كامپوزیت های الیاف كربنی، ضریب انبساط حرارتی نزدیك به صفر آنهاست. بنابراین تغییرات دمایی، اثر مشخصی روی ابعاد لوله نمی گذارد. افزون بر آن به خاطر اتصال محكم بین پوشش كامپوزیتی و لایه فلزی، فلز و كامپوزیت یكپارچه می شوند و هیچ لغزشی در امتداد سطح آنها وجود ندارد. پوشش كامپوزیتی به علت طبیعت غالبش، از تغییر ابعاد لوله در اثر گرم شدن لایه فلزی به علت تكرار شلیك جلوگیری می كند؛ زیرا جرم و استحكام پوشش كامپوزیتی از جرم و استحكام لایه نازك فلزی بسیار بیشتر است. هنگامی كه تغییر ابعادی رخ دهد، مشهودترین عیب، كاهش دقت است كه با افزایش فاصله تا هدف بروز می كند؛ زیرا كوچكترین تغییر در مسیر گلوله انحراف قابل توجهی را در برد زیاد از خود نشان می دهد. هدایت حرارتی كامپوزیت الیاف كربنی، كاملا غیرعادی است و نوید برتری های دیگری را می دهد. انتقال حرارت در درون كامپوزیت درجهت عمود بر الیاف بسیار ضعیف است. بنابراین بخش خارجی پوشش كامپوزیتی پس از حدود 20 بار شلیك، فقط كمی گرم میشود. حال آنكه گرمای ایجاد شده در چنین حالتی در یك نمونه فولادی قابل توجه خواهد بود. مدت زمان طولانی پس از تیراندازی، كامپوزیت گرم می شود. توانایی بالای انتقال حرارت الیاف كربن در امتداد طولی آنها باعث میشود كه گرما بسیار سریع به انتهای لوله منتقل شده و در آنجا پخش شود. نتیجه نهایی این كه دمای سطح خارجی لوله كامپوزیتی كم تر شده و طول عمر لوله افزایش می یابد. در نهایت سبكی لوله كامپوزیتی ، به طور مطلوبی مركز توازن تفنگ را به سمت ماشه منتقل می كند و این موضوع باعث می شود كه بتوان چندین بار به طور مشابه به یك هدف كوچك شلیك كرد. بهای تفنگ های شكاری از جنس كامپوزیت تقریباً بالا و بین 1000 تا 3000 دلار است. تفنگ های جنگی بهایی در حدود 10،000 دلار دارند. جنگ افزارهای بزرگ با توجه به برتری های مواد كامپوزیتی استفاده از آنها در جنگ افزارهایی چون توپ ها، موشك اندازها و جز آن در دست پژوهش است. استفاده از فنآوری تقویت لوله توپ با پوشش كامپوزیتی هنوز مورد پذیرش سیستم استاندارد جنگ افزاری قرار نگرفته است. مشكلی كه در اینجا وجود دارد، اختلاف ضریب انبساط حرارتی كامپوزیت و لوله فولادی است. درمورد تفنگ، لوله فولادی نسبتاً نازك بود و انبساطش تحت تأثیر كامپوزیت قرار می گرفت. حل این مشكل، موضوع پژوهش در این زمینه است. موشك ها كاربرد كامپوزیت ها در صنایع موشكی در عرض 40 سال تجربه شده است و به طور چشمگیری گسترش یافته است. به علت هزینه های بالای حركت یك جسم در فضا، شرایط ایجاب می كند كه وزن آن كم باشد. به همین علت، كامپوزیت ها نامزد مناسبی برای این كاربرد هستند. كاربرد كامپوزیت در لانچر موشك انداز نیز به همان اندازه مهم است. این لوله ها باید سبك باشند تا به راحتی حمل شده و بر روی خودرو یا هواپیما نصب شوند. همچنین باید خیلی سفت باشند تا پرواز موشك دقیق باشد. كامپوزیت ها این بازار را تحت كنترل خود درآورده اند. هواپیماها نوشتارهای زیادی در مورد كاربرد كامپوزیت ها در هواپیماها- چه نظامی و چه غیر نظامی- نوشته شده است. به نظر می رسد هرساله كاربرد نوینی برای كامپوزیت ها د رمدل های جدید ایجاد می شود. این كاربردها به منظور كاهش وزن و بهبود استحكام صورت می گیرد. هواپیماهای بدون سرنشین میتوانند برای شناسایی منطقه و همچنین برای پرتاب موشك ها به كار روند. بیشتر این هواپیماها از كامپوزیت ساخته میشوند. منبع : انجمن کامپوزیت ایران

آرتمیا یا میگوی آب شور، موجود کوچکی است به طول 1تا 5/1 سانتیمتر که در دریاچه های شور از جمله دریاچه ارومیه زندگی می کند و به عنوان یک ماده غذایی با ارزش در صنعت آبزی پروری محسوب می شود. البته تاکنون علاوه بر کاربردهای گسترده این موجود استثنایی در صفت آبزی پروری موارد کاربردي گوناگونی برای آن وجود داشته است و به تازگی هم پس از 3 سال پژوهش و بررسی روی این موجود یعنی تنها جاندار دریاچه ارومیه، پژوهشگران مرکز تحقیقات آرتیمیا به روش فراوری 2 ماه کیتین و کیتوزان از آن دست یافته اند . به این ترتیب، ترکیبات پوسته آرتمیا می تواند در صنایع کشاورزی، نساجی، پزشکی ، غذایی ، آرایشی ، داروسازی ، تصفیه مواد هسته ای و نفتی هم کاربردهای زیادی یابد. کیتین و شکل استیل زدایی شده آرتمیا به نام کیتوسان، فراوان ترین پلی ساکاریدهای طبیعی پس از سلولز هستند. این مواد از به هم پیوستن بیش از 5000 مونومر گلوکزآمین به وجود می آید. تاکنون بیش از 300 منبع متفاوت از جمله گیاهان و بی مهرگان دریایی، حشرات، باکتری ها، جلبک ها، قارچها، خزه ها، نرم تنان و دیاتومه ها برای استخراج این موارد مورد مطالعه قرار گرفته اند. در حال حاضر، مهمترین منابع اولیه برای استخراج به صرفه اقتصادی آن،پوسته سخت پوستان دریایی همچون میگو، خرچنگ و کریل است. بیش از 3 هزار کاربرد از آنها در صنایع داروسازی، زیست فناوری، کشاورزی، آرایشی، غذایی ، تولیدات گیاهی، تصفیه آب، پزشکی ، کاغذسازی ، پالایش فلزات سنگین، تغذیه حیوانات، شیمی، نساجی و الیاف به ثبت رسیده است . البته این دو زیست پلیمر بر حسب منابع استخراجی و شرایط عمل آوری، تا حدوی خواص فیزیکی و شیمیایی متفاوتی نشان می دهد. در سال 1999 در یک گزارش پژوهشی عنوان شد که کیتین و کیتوسان از نظر ساختار شیمیایی کاملاً یکسان نیستند؛ بلکه با توجه به نوع منبع اولیه و نحوه فراوری تا حدودی خصوصیات، عملکرد و مشتقات متفاوتی را به وجود می آورند که در زمینه های مختلف کاربرد آنها در صنایع اثر دارد. این در حالی است که لایه های کوریونی سیست آرتمیایی دریاچه ارومیه، پس از پوست اندازی در طول سال به علت سبکی وزن با ورزش بادهای غالب منطقه ای به سواحل دریاچه رانده می شود و به صورت پوسته های سیست آرتمیا در سواحل انباشه می شود و استفاده خاصی از آنها به عمل نمی آید.در نتیجه با توجه به خصوصیات ویژه پوسته های آرتمیای دریاچه ارومیه و بلااستفاده ماندن آنها برای اولین بارخواص کیفی کیتین و کیتوسان استخراج شده از آنها با دو نوع تجاری مشابه از کشور ویتنام ( پوسته خرچنگ) و کشور چین( پوسته میگو) که البته هر دو با روشهای شیمیایی عمل آوری شده اند، مورد مطالعه و ارزیابی مقایسه ای قرار گرفته است .نیاز دنیا به کیتوازان 200 هزار تن در سال است که البته دسترسی و پایین بودن درصد کیتین و همچنین هزینه بالای نگهداری آنها تولید این ماده در جهان بسیار ناچیز است به همین دلیل، ارزش جهانی هر کیلو کیتوزان 10 هزار دلار است و در صورت صنعتی شدن تولید این ماده می توان سالانه 140 کیلوگرم از این فراورده را در کشور استخراج کرد. گونه ای استثنایی در ارومیه: دریاچه ارومیه با گستره 3 تا6 هزار کیلومتر مربع در دو استان آذربایجان غربی و شرقی یکی از 9 منطقه مهم جهان و به عنوان بیوسفر حفاظت شده تعیین شده است. وجودآبزی ارزشمندی به نام آرتمیا به عنوان یک منبع بالقوه اقتصادی ، از دیگر دلایل مهم برای حفاظت از اکوسیستم این دریاچه است . آرتمیا سخت پوست بسیار کوچکی است که در آبهای بسیار شور زندگی می کند و به شوری های بالا عادت دارد . از آنجا که آبّهای شور در سراسر دنیا فراوان است؛ این موجود هم در اکثر نقاط دنیا پراکنده است و چون آرتمیا در شرایط بد محیطی سیست تشکیل می دهد. سیست آن می تواند با باد یا پرندگان آبی مهاجر دیگر نقاط منتقل شود.البته پراکنش آرتمیا در ایران علاوه بر دریاچه ارومیه که دارای گونه مختص خود است. در نقاط دیگر هم گزارش شده است که از جمله آنها دریاچه های قم، جازموریان، پریشان مهارلو، بختگان ، مرداب گاوخونی و ... است . اما از این میان آرتمیای دریاچه ارومیه هم دو جنسی است و هم بکرزا ولی دیگر گونه های موجود فقط بکرزا هستند.این موجود ارزنده علاوه بر داشتن ارزش غذایی بالای خود قابلیت پایداری و امکان غنی سازی با انواع داروها و ترکیبات رنگی، آنتی بیوتیک ها و ویتامین ها در فناوری های درمان و بهداشت را هم دارد. به صورتی که سالانه میلیون ها دلار تجارت جهانی را به خود اختصاص می دهد و هر کیلوگرم سیست با کیفیت آرتمیا تا 200 دلار خرید و فروش می شود.مرکز تحقیقات آرتمیا از سال 79 ارزیابی ذخایر برای تدوین نظام بهره برداری پایدار، بررسی های تنوع زیستی، تهیه بانک ژنی، مطالعه و شناسایی آرتمیا و سایر آبگیرها و آبهای شور در کشور، تکثیر و پرورش مصنوعی آرتمیا در استخراج و اراضی شوره زار، افزایش کیفیت و فناوری تدوین نظام استاندارد جهانی(haccp) برای ورود آرتمیای ایران به بازار های جهانی را در سرلوحه تحقیقات کاربردی خود قرار داده است.طرح تحقیقات بازسازی ذخایر آرتمیای دریاچه ارومیه، تدوین نظام بهره برداری پایدار در وضعیت فعلی دریاچه، ترویج تکنیک های تکثیر و پرورش آرتمیا در استخرهای خاکی و استفاده از آبهای شور دیگر مناطق کشور از جمله طرحهای این مرکز است. پوسته ای اسرارآمیز: برای اولین بار در مرکز تحقیقات آرتمیا پوسته سیست آرتمیا اورمیانان از سواحل دریاچه ارومیه به شکل ضایعات جمع آوری می شود . به گفته دکتر یوسفعلی اسدپور، عضو هیات علمی گروه شیلات دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی و پژوهشگر مرکز تحقیقات آرتمیا در آسیای میانه و غربی مستقر در ارومیه برای اولین بار، پوسته های سيست آرتمیا ارومیانا به منظور استخراج مواد با ارزش همچون کیتین و کیتوسان مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت و مشخص شد که این نمونه ها در حدود 28 درصد وزنی کیتین قابل استخراج دارند. در نتیجه، این پوسته ها به عنوان یک منبع جدید، مناسب و نسبتاً فراوان برای به دست آوردن این زیست پلیمر معرفی شد.در این پژوهش استخراج کیتین پوسته ها با روش بهینه تغییر یافته نسبت به روشهای رایج شیمیایی انجام شد . مرحله حذف مواد لیپیدی با محلول بنزین نفت به عنوان روشی اصلاحی در فرایند عمل آوری آن مورد استفاده قرار گرفت .به گفته اسدپور ، نتایج تجزیه عناصری کیتین پوسته بیانگر 6/7 درصد نیتروژن ، 6/48 درصد کربن و 7 درصد هیدروژن است . درصد نیتروژن و کربن کیتین پوسته سیست آرتمیا در مقایسه با 2 نوع استخراج شده از پوسته خرچنگ و میگو تا حدی بیشتر است که به کارگیی کیتنی پوسته را در زمینه های پزشکی برای هموستاز، فرایندهای دیالیز، سنتز پوست مصنوعی ، نخ بخیه جراحی ،زیست محیطی ، سم زدایی و پرتوزدایی مورد توجه قرار می دهد. این موضوع، نظریه سیبورن در سال 2000 را مبنی براین کیتین ها و مشتقات فراوان آنها بویژه کینوسان ها در شرایط یکسان بسته به نوع منابع اولیه استخراجی و روشهای عمل آوری تا حدی دارای خصوصیات مختلف خواهند بود، تایید می کند . تفاوت های جزئی اوزان ملکولی ،یکسان نبودن رنگها،گرانروی و درصد بلور بودن کیتنی و کیتوسان استخراج شده در مقایسه با 2 نوع مشابه آن در واقع تاییدی برای این نظریه است. زیست پلیمری با کاربردهای گوناگون استخراج کیتین از پوسته سیست آرتمیا اورمیانا و تبدیل آن به کیتوسان و دیگر مشتقات فراوان آن موجب تولید موادی با ارزش افزوده زیاد از سیست های رانده شده به سواحل دریاچه ارومیه خواهد شد که استفاده خاصی از آنها به عمل نمی آید . براساس ارزیابی های انجام شده از ذخائر، سالانه می توان مقادیر قابل توجهی کیتنی، کیتوسان و مشتقات آنها را از پوسته ها استخراج و تولید کرد.به گفته اسدپور مقایسه طیفهای زیرقرمز و پراش پرتوایکس و ساختار بلوری به دست آمده از نمونه های کیتین و کیتوسان در واقع بیانگر تولید محصولات مشابه با طیف استاندارد این زیست پلیمرهاست و اختلافات جزئی آن ناشی از نوع منابع اولیه و روشهای عمل آوری هستند. نقل از مجله نفتا-گروه مهندسی شیمی دانشگاه اصفهان