جستجو در تالارهای گفتگو

پژوهشگران کشور ماده پلیمری زیست تخریب پذیری را عرضه کردند که با پاشش آن در منطقه ریگ بلند کاشان علاوه بر تثبیت خاک موجب افزایش تنوع زیستی در منطقه شده است و محققان در تلاش هستند تا این پلیمر را در پایلوت بزرگتری اجرایی کنند. پروین برادران قهفرخی، مجری طرح در گفتگو با مهر با بیان اینکه این ماده با عنوان مالچ پلیمر سلولزی نانوسلوفید، تولید شد، گفت: مالچ تولید شده یک نوع مالچ زیست تخریب پذیر پلیمری نانو سلوفید است که برای کنترل کانونهای بحرانی بیابانی، ماسههای روان و ریزگردها استفاده میشود و جایگزین مناسبی برای مالچهای نفتی به شمار میرود. وی با بیان اینکه این طرح در چهارمین جشنواره علم تا عمل به عنوان طرح ویژه کشوری معرفی شد، اظهار داشت: در جلسه اخیر هیات دولت که با محوریت توجه به محیط زیست و کنترل ریزگردها برگزار شد، این طرح مورد توجه قرار گرفت. برادران با اشاره به تفاوت مالچ تولیدی با مالچهای عرضه شده در شرکتهای دانش بنیان افزود: مالچهای تولید شده در حد پژوهش بوده است ولی مالچی که ما تولید کردیم به صورت میدانی به مدت 4 سال در پایلوت مورد نظر تحت نظارت مرکز تحقیقات بیابان زدایی وابسته به سازمان جنگلها و مراتع و نظارت علمی یکی از دانشگاههای کشور پاشیده شد. مجری طرح، پایلوت این طرح را در منطقه "ریگ بلند" کاشان ذکر کرد و ادامه داد: در پاششهای 3، 6، 9 و 12 ماهه که تحت نظارت مرکز تحقیقات بیابان زدایی انجام شد تاییدیههای ارزیابی فنی گرفته و موفقیت طرح به صورت مکتوب اعلام شد. برادران به جزئیات پلیمر زیست تخریب پذیر تولید شده برای مهار ریزگردها اشاره کرد و یادآور شد: مواد این طرح بر خلاف طرحهای مشابه وارداتی نیست بلکه از مواد سلولزی گرفته شده از طبیعت ساخته شد و این قابلیت را دارد که در محل بیابان تولید تا هزینههای حمل و نقل حذف شود. مجری طرح، با تاکید بر اینکه در این طرح به محض پاشش مالچهای پلیمر سلولزی نانو سلوفید میتوان اقدام به کاشت گیاه کرد، خاطر نشان کرد: با استفاده از این پلیمر میزان آب دهی به گیاهان کاهش مییابد و مواد مغذی که در این پلیمر وجود دارد به مرور زمان در اختیار گیاه قرار داده میشود. وی با تاکید بر اینکه مالچ تولید شده بی رنگ و بی بو است، اضافه کرد: ماده تولید شده مقاومت زیادی در برابر باد دارد به گونهای که در منطقه "ریگ بلند" بادهای 90 کیلومتر بر ساعت و بالاتر وزش دارد که پلیمر تولید شده مقاوم در برابر این بادها بوده است. این محقق، عدم انتشار و آزاد سازی ترکیبات عالی به محیط زیست به دلیل طبیعی بودن را از دیگر مزایای این ترکیبات نام برد و اضافه کرد: نتایج نشان داد که در زمان پاشش اثری بر روی تنوع زیستی منطقه نداشته است و برای موجودات زنده منطقه چون سوسکها و مارمولکها تغییراتی ایجاد نشد ضمن آنکه دیده شد که پس از پاشش پوشش گیاهی خوبی مناسب و تنوع زیستی افزایش یافت. برادران مقاومت در برابر نور خوشید را از دیگر مزایای مالچ پلیمری نام برد و گفت: به دلیل مقاومت پلیمر زیست تخریب پذیر تولید شده، این مالچ تنها یک بار برای همیشه در منطقه پاشیده می*شود. وی با تاکید بر اینکه مالچ زیست تخریب جایگزین مناسبی با مالچهای نفتی است، توضیح داد: استفاده از مالچهای نفتی علاوه بر سیاه بودن رنگ آن که باعث میشود دمای خاک به میزان 20 درجه افزایش یابد و همراه با وزش باد فرآوردههای نفتی موجود در این نوع مالچها را به سمت شهرها وارد میکند در حالی که مالچهای زیستی این مشکلات را برطرف کرده است. مجری طرح از اجرای پاشش این پلیمر در پایلوت های بزرگتر 100 هکتاری خبر داد و اظهار داشت: با اجرای این طرح از کشورهای منطقه که کانون ریزگردها هستند دعوت خواهد شد تا از این پایلوتها بازدید کنند و این کشورها نیز با همکاری ایران اقداماتی را در زمینه کاهش ریزگردها اجرایی کنند. منبع:مجله بسپار

اطرافمان انباشته از پلاستیك شده است. هر كاری كه انجام می دهیم و هر محصولی را كه مصرف می كنیم، از غذایی كه می خوریم تا لوازم برقی به نحوی با پلاستیك سروكار داشته و حداقل در بسته بندی آن از این مواد استفاده شده است. در كشوری مثل استرالیا سالانه حدود یك میلیون تن پلاستیك تولید می شود كه ۴۰ درصد آن صرف مصارف داخلی می شود. در همین كشور هرساله حدود ۶ میلیون بسته یا كیسه پلاستیكی مصرف می شود. گرچه بسته بندی پلاستیكی با قیمتی نازل امكان حفاظت عالی از محصولات مختلف خصوصاً مواد غذایی را فراهم می كند ولی متاسفانه معضل بزرگ زیست محیطی حاصل از آن گریبان گیر بشریت شده است. اكثر پلاستیك های معمول در بازار از فرآورده های نفتی و ذغال سنگ تولید شده و غیرقابل بازگشت به محیط هستند و تجزیه آنها و برگشت به محیط چند هزار سال طول می كشد. به منظور رفع این مشكل، محققان علوم زیستی در پی تولید پلاستیك های زیست تخریب پذیر از منابع تجدیدشونده مثل ریزسازواره ها و گیاهان هستند. واژه زیست تخریب پذیر یا Biodegradable به معنی موادی است كه به سادگی توسط فعالیت موجودات زنده به زیرواحدهای سازنده خود تجزیه شده و بنابراین در محیط باقی نمی مانند. استانداردهای متعددی برای تعیین زیست تخریب پذیری یك محصول وجود دارد كه عمدتاً به تجزیه ۶۰ تا ۹۰ درصد از محصول در مدت دو تا شش ماه محدود می شود. این استاندارد در كشورهای مختلف متفاوت است. اما دلیل اصلی زیست تخریب پذیر نبودن پلاستیك های معمولی، طویل بودن طول مولكول پلیمر و پیوند قوی بین مونومرهای آن بوده كه تجزیه آن را توسط موجودات تجزیه كننده با مشكل مواجه می كند. با این حال تولید پلاستیك ها با استفاده از منابع طبیعی مختلف، باعث سهولت تجزیه آنها توسط تجزیه كنندگان طبیعی می شود. برای این منظور و با هدف داشتن صنعتی در خدمت توسعه پایدار و حفظ زیست بوم های طبیعی، تولید نسل جدیدی از مواد اولیه مورد نیاز صنعت بر اساس فرآیندهای طبیعی در دستور كار بسیاری از كشورهای پیشرفته قرار گرفته است. به طور مثال دولت آمریكا طی برنامه ای بنا دارد تا سال ،۲۰۱۰ تولید مواد زیستی را با استفاده از كشاورزی و با بهره برداری از انرژی خورشید با درآمد تقریبی ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار انجام دهد. در این بین تولید پلیمرهای زیستی جایگاه خاصی دارند. تولید اینگونه پلیمرها توسط طیف وسیعی از موجودات زنده مثل گیاهان، جانوران و باكتری ها صورت می گیرد. چون این مواد اساس طبیعی دارند، بنابراین توسط سایر موجودات نیز مورد مصرف قرار می گیرند و تجزیه كنندگان از جمله مهم ترین این موجودات زنده در موضوع مورد بحث ما هستند. برای بهره برداری از این پلیمرها در صنعت دو موضوع باید مورد توجه قرار گیرد: ▪ دید محیط زیستی: این مواد باید سریعاً در محیط مورد تجزیه قرار گیرند، بافت خاك را بر هم نزنند و به راحتی با برنامه های مدیریت زباله و بازیافت مواد از محیط خارج شوند. ▪ دید صنعتی: این مواد باید خصوصیات مورد انتظار صنعت را از جمله دوام و كارایی داشته باشند و از همه مهم تر، پس از برابری یا بهبود كیفیت نسبت به مواد معمول، قیمت تمام شده مناسبی داشته باشند. در هر دو بخش، مخصوصاً بخش دوم، استفاده از مهندسی تولید مواد برای دستیابی به اهداف مورد انتظار ضروری است. همانطور كه ذكر شد، تولید پلیمرهای تجدیدشونده با بهره برداری از كشاورزی، یكی از روش های تولید صنعتی پایدار است. برای این منظور دو روش اصلی وجود دارد: نخست استخراج مستقیم پلیمرها از توده زیستی گیاه است. پلیمرهایی كه از این روش تولید می شوند عمدتاً شامل سلولز، نشاسته، انواع پروتئین ها، فیبرها و چربی های گیاهی هستند كه به عنوان شالوده مواد پلیمری و محصولات طبیعی كاربرد دارند. دسته دیگر موادی هستند كه پس از انجام فرآیندهایی مانند تخمیر و هیدرولیز می توانند به عنوان مونومر پلیمرهای مورد نیاز صنعت استفاده شوند. مونومرهای زیستی همچنین می توانند توسط موجودات زنده نیز به پلیمر تبدیل شوند كه مثال بارز آن پلی هیدروكسی آلكانوات ها هستند. باكتری ها از جمله موجوداتی هستند كه این دسته از مواد را به صورت گرانول هایی در پیكره سلولی خود تولید می كنند. این باكتری به سهولت در محیط كشت رشد داده شده و محصول آن برداشت می شود. رهیافت دیگر جداسازی ژن های درگیر در این فرآیند و انتقال آن به گیاهان است كه پروژه هایی در این زمینه از جمله انتقال ژن های باكتریایی تولید PHA به ذرت انجام شده است. نكته ای كه نباید از نظر دور داشت این است كه به رغم قیمت بالاتر تولید پلاستیك های زیست تخریب پذیر، چه بسا قیمت واقعی آنها بسیار كمتر از پلاستیك های سنتی باشد؛ چرا كه بهای تخریب محیط زیست و هزینه بازیافت پس از تولید هیچ گاه مورد محاسبه قرار نمی گیرد. در ادامه مبحث، تولید پلاستیك های زیست تخریب پذیر PHA به طور اختصاصی مورد بررسی قرار می گیرد. تقریباً تمامی پلاستیك های معمول در بازار از محصولات پتروشیمی كه غیرقابل برگشت به محیط هستند، به دست می آیند. راه حل جایگزین برای این منظور، بهره برداری از باكتری های خاكزی مانند Ralstonia eutrophus است كه تا ۸۰ درصد از توده زیستی خود قادر به انباشتن پلیمرهای غیرسمی و تجزیه پذیر پلی هیدروكسی آلكانوات (PHA) هستند. PHAها عموماً از زیرواحد بتاهیدروكسی آلكانوات و به واسطه مسیری ساده با سه آنزیم از استیل-كوآنزیم A ساخته شده و معروف ترین آنها پلی هیدروكسی بوتیرات (PHB) است. در خلال دهه ۸۰ میلادی شركت انگلیسی ICI فرآیند تخمیری را طراحی و اجرا كرد كه از آن طریق PHB و سایر PHAها را با استفاده از كشت E.coli اصلاح ژنتیكی شده كه ژن های تولید PHA را از باكتری های تولیدكننده این پلیمرها دریافت كرده بود، تولید می كرد. متاسفانه هزینه تولید این پلاستیك های زیست تخریب پذیر، تقریباً ۱۰ برابر هزینه تولید پلاستیك های معمولی بود. با وجود مزایای بی شمار زیست محیطی این پلاستیك ها مثل تجزیه كامل آنها در خاك طی چند ماه، هزینه بالای تولید آنها باعث اقتصادی نبودن تولید تجارتی در مقیاس صنعتی بود. با این وجود بازار كوچك و پرسودی برای این محصولات ایجاد شد و از پلاستیك های زیست تخریب پذیر برای ساخت بافت های مصنوعی بهره برداری شد. با وارد كردن این پلاستیك ها در بدن، آنها به تدریج تجزیه شده و بدن بافت طبیعی را در قالب پلاستیك وارد شده دوباره سازی می كند. در این كاربرد تخصصی پزشكی، قیمت اینگونه محصولات زیستی قابل مقایسه با كاربردهای كم ارزش اقتصادی پلاستیك در صنایع اسباب بازی، تولید خودكار و كیف نیست. هزینه تولید PHAها با تولید آنها در گیاهان اصلاح ژنتیكی شده و كشت وسیع در زمین های كشاورزی، به نحو قابل ملاحظه ای كاهش خواهد یافت. این موضوع باعث شد كه شركت مونسانتو در اواسط دهه ۹۰ میلادی امتیاز تولید PHA را از شركت ICI كسب كند و به انتقال ژن های باكتری به گیاه منداب بپردازد. مهیا كردن شرایط برای تجمع PHAها در پلاستید به جای سیتوسل، امكان برداشت محصول پلیمری را از برگ و دانه ایجاد كرد. مهم ترین مشكل لاینحل باقی مانده در بخش فنی این پروژه، نحوه استخراج این پلیمر از بافت های گیاهی با روشی كم هزینه و كارآمد است. مشكل دیگر در زمینه PHB است كه در حقیقت مهم ترین گروه از PHAها بوده ولی متاسفانه شكننده بوده و در نتیجه برای بسیاری از كاربردها مناسب نیست. بهترین پلاستیك های زیست تخریب پذیر، كوپلیمرهای پلی هیدروكسی بوتیرات با سایر PHAها مثل پلی هیدروكسی والرات هستند. تولید اینگونه كوپلیمرها در گیاهان اصلاح ژنتیكی شده بسیار سخت تر از تولید پلیمرهای تك مونومر است. در سال ۲۰۰۱ این مشكلات به همراه مسائل مالی شركت مونسانتو باعث شد تا این شركت امتیاز تولید PHA اصلاح ژنتیكی شده را به شركت Metabolix واگذار كند. شركت Metabolix در قالب یك پروژه مشاركتی با وزارت انرژی آمریكا به ارزش تقریبی ۸/۱۴ میلیون دلار، برای تولید PHA در گیاهان اصلاح ژنتیكی شده تا پایان دهه ۲۰۱۰ میلادی تلاش می كند. گروه های دیگری نیز برای تولید PHA در گیاهانی مثل نخل روغنی تلاش می كنند. باید منتظر بود تا سرانجام شاهد تولید اقتصادی این محصولات دوستدار محیط زیست در آینده ای نزدیك بود.

فیلم‌های زیست تخریب‌پذیر حاوی مواد آنتی باکتریال گیاهی با توانایی از بین بردن هوشمند باکتری‌های موجود در مواد غذایی جهت بسته‌بندی فعال در کشور تولید شد. افشین پورنعمت فرزانه، مجری طرح اظهار داشت: فیلم‌های زیست تخریب‌پذیر به فیلم‌هایی اطلاق می‌شود که در چرخه طبیعت توسط آنزیم‌های زیست تخریبی طی حداکثر 12 ماه تجزیه شده و به طبیعت باز می‌گردند در حالی که زیست پلیمرها 300 تا 500 سال در طبیعت باقی می‌مانند. مواد پایه و اولیه از مواد زیست تخریب‌پذیر نظیر ساقه گندم، برنج، برگ، ساقه ذرت و انواع ضایعات تبدیل کشاورزی است که جایگزین مناسبی برای مواد پلیمری مشتق شده از نفت هستند. به گفته وی، این فیلم‌ها علاوه بر کاهش آلودگی‌های زیست محیطی به سرعت در طبیعت تجزیه شده و همچنین کاهنده مشکلات بهداشتی و عامل کنترل و پیشگیری از امراضی نظیر سرطان‌های ناشی از مصرف پلاستیک در بسته‌بندی مواد غذایی هستند. پورنعمت فرزانه در خصوص خاصیت آنتی باکتریال این فیلم‌ها خاطرنشان کرد: عصاره گیاهان بومی را به عنوان افزودنی آ‌نتی باکتریال در فیلم‌های تولیدی انتخاب کرده و با افزودن این مواد طیفی از بیوپلیمرهای آنتی باکتریال را تولید کرده‌ایم. وی افزود: این خاصیت آنتی باکتریال موجب می‌شود که باکتری‌های موجود در مواد غذایی که در داخل این فیلم‌ها قرار می‌گیرند از بین بروند. یکی از این باکتری‌ها سالمونلا است که موجب مسمومیت‌های شدید غذایی می‌شود. به گفته این پژوهشگر برای تولید این فیلم‌های هوشمند آنتی باکتریال از فناوری کاستینگ در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شده است و در حال حاضر در بسته‌بندی‌های مواد غذایی به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پورنعمت در خصوص موارد استفاده از این فیلم‌ها تصریح کرد: کاربرد عمده این فیلم‌ها در صنایع غذایی است که برای بسته‌بندی‌های هوشمند و افزایش عمر مفید مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فیلم‌ها همچنین در *****های سیگار، کارخانه‌های صنعتی و وسایل پزشکی مانند باندهای زخم قابل استفاده است. وی با بیان این که از ویژگی‌های مهم این بیوپلیمرها می‌توان به شفافیت بالا و استحکام و مقاومت به ضربه، خواص مکانیکی خوب، الاستیک بودن، ثابت دی الکتریک بالا (افزایش انتقال الکترون‌ها)، مقاومت درباره طیف وسیعی از مواد شیمیایی و حلال‌ها به ویژه هیدروکربن‌ها اشاره کرد، تصریح کرد: این فیلم‌ها با توجه به نیاز مصرف‌کننده، پایداری حرارتی بالایی از 60 تا 115 درجه سانتی‌گراد دارند و صددرصد عاری از مشتقات نفتی هستند. منبع: پینا

رئیس گروه توسعه محصول و مواد شیمیایی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی گفت: دانش فنی ١٢ نوع پروکساید در کشور بومی سازی شده و بطوری که چند نوع از پروکسایدها در مرحله تجاری سازی قرار گرفته است. به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران، علی رنجی رئیس گروه توسعه محصول ومواد شیمیایی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی با بیان این مطلب گفت: در گروه توسعه محصول ومواد شیمیایی ٣ نوع اولویت بندی انجام شده و بر این اساس برای تدوین دانش فنی، تولید و خودکفایی کامل برنامه ریزی های جامعی انجام شده است. رئیس گروه توسعه محصول ومواد شیمیایی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی گفت: تامین پروکساید ها به علت تحریم در چند سال گذشته از سوی شرکت های پتروشیمی با مشکل موجه بود اما اکنون متخصصان ایرانی به دانش فنی مورد نیاز دست یافته اند. وی خاطر نشان کرد: از یکسال گذشته فرآیند بومی سازی ١٢ نوع پروکساید در این شرکت آغاز شده و میزان پیشرفت و بومی سازی به ٧٠در صد رسیده است. رنجی افزود: دانش فنی این ١٢ نوع پروکساید در کشور بومی سازی شده و چندین نوع از پروکسایدها در مرحله تجاری سازی قرار گرفته است. وی با بیان این که در ساخت و تولید آمین های فرموله شده کشورمان خود کفا شده گفت: پیش از این یک شرکت معتبر اروپایی نیاز مجتمع های پتروشیمی را تامین می کرد اما اکنون فرمولاسیون آن بومی شده و شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی نیاز مجتمع های داخلی را تامین می کند. رئیس گروه توسعه محصول و مواد شیمیایی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، گفت: تولید پلی اتیلن های زیست تخریب پذیر از دیگر طرح های پژوهشی گروه توسعه محصول ومواد شیمیائی که به زودی تولید آن آغاز خواهد شد که تحولی بزرگ در صنعت پتروشیمی ایران به شمار می رود. رنجی با بیان این که در مجموع گروه توسعه محصول و مواد شیمیایی آماده واگذاری ١٤ دانش فنی است گفت: با توجه به تجربه ارزشمند کارشناسان ایرانی روند خود کفایی در تولید محصولات پایه مورد نیاز در صنعت پتروشیمی ایران با شتاب ادامه دارد. وی خاطرنشان کرد: شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی اماده واگذاری دانش فنی این محصول ارزشمند است. منبع : مجله بسپار

چندسازه های چوب- پلاستیك بسیاری از تولیدكنندگان اسباب بازی و لوازم خانگی مواد سازگار با محیط زیست ایجاد كردند كه موافق CPSIA بوده و با چند سازه های چوب- پلاستیك باعث كاهش وابستگی این مواد به پلاستیك های پتروشیمیایی میشود. یك گروه جدید از مواد كه در تولید اسباب بازی كاربرد پیدا كرده اند زیست چندسازه های گرمانرمی هستند كه توسط شركت كانادائی JER به همراه انجمن علمی محققان كانادا (NRC) برای اولین بار ایجاد شده است. این اختراع از مواد زاید و یا محصولات جانبی صنایع مانند لیف های چوب یا پوش برنج برای تولید گروهی از مواد سازگار با محیط زیست استفاده می كند و دوام پلاستیك را با كارایی و ظاهر چوب دارا است. فناوری زیست چندسازه های JER موادی با عمر طولانی و مقاوم در برابر پوسیدن، قالب گیری، حشرات و آب دارا میباشد. درحالیكه چندسازه های چوب پلاستیك (WPC) یكی از شاخه های در حال رشد در صنایع پلاستیك امروزی میباشد، اغلب محصولات رایج WPC (ازآنجایی كه این مواد قابلیت قالب گیری تزریقی ندارند) در مواردی مانند عرشه كشتی و یا نرده به كار میروند. برعكس، تركیبات مهندسی شده زیست چندسازه گرمانرم JER میتواند با تزریق به شكل های موردنظر قالب گیری شوند. فناوری ثبت شده JER و فرآیندهای خاص تولید به آن این اجازه را می دهد كه برای قالب گیری تزریقی فرمول هایی با 30 تا 50 درصد الیاف و یا فرمول های با مقدار 60 درصد الیاف مستربچ تهیه شود. وابسته به نیازهای كاربری نهایی ضایعات یا مواد جانبی، یا مواد الیافی پوست بلوط، كاج یا برنج با گرمانرم اولیه یا گرمانرم بازیافت شده شامل پلی پروپیلن (PP)، پلی اتیلن پرچگالی (HPE)، پلی استایرن (PS)، یا الفین گرمانرم (TPO) تركیب میشوند. برای قالب گیری این محصولات، دمای قالب گیری كمتری موردنیاز میباشد كه امكان ذخیره انرژی تا 30 درصد را برای مشتری فراهم می كند. راه حل های پایدار و سازگار با محیط زیست دیگر تولیدكنندگان اسباب بازی و لوازم خانگی نیز به سوی استفاده از مواد پلاستیكی بازیافت شده سازگار با محیط زیست متمایل هستند. برای یاری كردن مشتری ها، PolyOne Corporation ماده ای تهیه كرده كه محصولات را از نظر رسیدن به استانداردهای قابلیت نوسازی، بازیافت، كار مجدد و تركیبات تعیین می كند. رسیدن به رنگهای مختلف كه معمولاً در اسباب بازیها یا لوازم خانگی به كار می روند، میتواند یك نكته قابل رقابت در كاربرد پلاستیك های بازیافتی باشد. رنگ های رایج طراحی شده توسط PolyOne به مشتریان كمك می كند كه به رنگ های موردنظر خود برسند. اسباب بازی ها و لوازم خانگی زیست چندسازه قطعات بازی زیست چندسازه Rolco تولیدكننده قطعات بازی خاص Rolco اخیراً یك خط تولید قطعات بازی تخته تشكیل شده از تركیبات زیست چندسازه گرمانرم فناوری JER راه اندازی كرده است. Rolco بخش تحقیق و توسعه را در ارتباط با مواد و خصوصاً رنگ و قالب گیری تزریقی چندگانه، برای ایجاد قابلیت های بیشتر در تولید با مواد جدید هدایت می كند. Rolco به دنبال رسیدن به تعدادی از مزایای استفاده از زیست چندسازه های گرمانرم JER بعنوان جایگزین بسپارهای خالص میباشد. زیست چند سازه ها نسبت به بسپارهای خالص بسیار در قیمت مؤثرند و ضربه پذیری تولیدكننده را با بی ثباتی شدید قیمت نفت خام كاهش می دهد. قطعات بازی می توانند در دماهای كمتری قالب گیری شوند كه منجر به كاهش مصرف انرژی تا 30 درصد میشود. این قطعات سازگار با محیط زیست همچنین محصولاتی با ویژگی هایی یكنواخت ارائه می دهند كه میتواند قطعات بازی Rolco را از بقیه رقیبان متمایز سازد. مشابه دیگر تولیدكنندگان اسباب بازی صنعت بازی صفحات تخت نیز از طرف مشتریان و فروشندگان برای سازگاری بیشتر با محیط زیست تحت فشار میباشد. توجه به مسائل زیست محیطی توسط انجمن صنایع اسباب بازی به عنوان یكی از پنج نكته كلیدی رقابت در زمینه فروش اسباب بازی در آمریكای شمالی میباشد. اسباب بازی های سازگار با محیط زیست Sprig شركت اسباب بازی Sprig از ابتدا بر تولید اسباب بازی های بدون باتری، سازگار با محیط زیست و بدون رنگ برای بچه ها متمركز بود. انرژی درصورت لزوم با حركت خود كودك یا پمپ اسباب بازی تولید میشود. علاوه بر این، كمپانی میخواست از یك زیست چندسازه پلی پروپیلن قابل قالب گیری تزریقی استفاده كند كه آنها چوب Sprig را برای تولید اسباب بازی های سازگار با محیط زیست و بدون رنگ ابداع كردند. آنها برای ایجاد مواد موردنیاز براساس فناوری محیطی JER و برای قالب گیری انواع اسباب بازی به سمت فنآوری Bay متمایل شدند. محصولات محیط زیستی Sprig از سری پیشرفته با بهترین فروش اسباب بازی و كامیون های اسباب بازی جدید سازگار با محیط زیست از چندسازه های چوبی Sprig ساخته شده است كه خود چندسازه متشكل از ضایعات محصولات چوبی و پلاستیك های بازیافتی میباشد كه از رزانه ها (dyes) برای حذف استفاده از پوشرنگ های تزئینی كمك می گیرد. برای محصولات سازگار با محیط زیست حداقل بسته بندی استفاده میشود كه آن هم از كاغذ و مقوای بازیافتی میباشد. JER فرمول بندی مواد برای خطوط جدید تولید اسباب بازی توسط Sprig را ادامه داد و جایگزین هایی براساس بسپارهای مختلف را به منظور تولید ماده ای برای Sprig كه بیشترین محتوای مواد بازیافتی را داشته باشد، امتحان كرد. اسباب بازی های اخیر Sprig مربوط به بازی با شن، آب و باغچه قادر به استفاده از 10 تا 20 درصد چوب بیشتر نسبت به سری های قبلی میباشند. لوازم خانگی مبتنی بر پلاستیك های زیست محیطی شركت Coza شركت Coza از برزیل خطی از محصولات آشپزخانه و حمام را از مخلوط پلی پروپیلن و 40 تا 50 درصد از چوب یا الیاف نارگیل به ترتیب با عنوان Bios و Native ایجاد كرده است. تمام محصولات در گروه محصولات Bios كه هم زیستی بین چوب و پلاستیك میباشد شامل lignin نیز میباشند. محصولات گروه Native از 40 درصد الیاف نارگیل تهیه شده است و توجه Coza به آنها جلب شده است. این لوازم خانگی زیست پایه كه در برزیل به خوبی فروش رفتند، توجه دیگران را نیز به خود جلب كردند. اسباب بازی های با پلاستیك بازیافتی و لوازم خانگی "سبز" اسباب بازی های سبز محصولات HDPE بازیافت شده موفق را ارائه می دهد. شركت اسباب بازی های سبز، اسباب بازی های سازگار با محیط زیست (برای مثال وسایل بچه، وسایل پخت، ظروف غذاخوری و چای خوری، وسایل بازی با شن و ماشین های اسباب بازی)تولید می كند كه در ایالات متحده آمریكا از HDPE بازیافتی از پاكت های شیر و بسته های غذای ساخته شده از مقوا بدون استفاده از مواد سلفون قالب گیری میشود. هیچگونه BPA فتالات یا رنگ مصوبه در این اسباب بازی های مطابق CPSIA استفاده نمی شود، همچنین استانداردهای غذایی FDA نیز در آنها رعایت شده است. لوازم خانگی سبز در نمایشگاه بین المللی اخیر لوازم خانگی در شیكاگو ظروف پلاستیك زیست و بر پایه غلات از طرف طراح لوازم خانگی نیویورك كازابلا به نمایش گذاشته شد و به خرده فروشان معرفی شد. طراحی لوازم خانگی كازابلا از نظر ظاهری بسیار مدرن میباشد. منبع : بسپار

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مؤسسه علوم و فناوری رنگ ایران با تهیه ترکیب کیتوسان با نانوساختار دندریمر، موفق به ساخت بیوجاذب با کارایی بسیار بالا برای حذف مواد رنگی از پساب‌های نساجی شدند. از ویژگی‌های منحصربفرد این بیوجاذب‌ها می‌توان به قدرت جذب بالا، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیرسمی بودن آنها اشاره کرد. پساب‌های رنگرزی صنعت نساجی، یکی از بزرگترین منابع آلودگی هستند که اثرات مخربی بر روی محیط زیست ایجاد می‌کنند. با توجه به محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ای که برای ترکیب‌های آلی پساب‌های صنعتی وضع شده است، حذف مواد آلاینده از پساب‌ها قبل از تخلیه امری ضروری است. در کنار این امر، باید به مواد جاذب مناسب این مواد، توجه ویژه‌ای شود. بیوپلیمر طبیعی کیتوسان بواسطه حضور گروه‌های نیتروژن و خصلت ذاتی کاتیونی خود از ظرفیت جذب بالایی در حذف مواد رنگزای آنیونی نساجی برخوردار است. دندریمرها نیز به عنوان یک جاذب با قدرت جذب بالا (سوپرجاذب) با ابعاد ساختاری نانو در رنگزدایی پساب رنگرزی کالای نساجی مطرح شده‌اند. دکتر موسی صادقی کیاخانی، محقق طرح و دانش آموخته مهندسی نساجی دانشگاه امیرکبیر در این زمینه اظهار کرد: هدف از این مقاله، تهیه ترکیب کیتوسان-دندریمر به منظور رنگزدایی پساب حاوی مواد رنگزای راکتیو بوده است. برای این منظور در مرحله اول، کیتوسان با اتیل اکریلات اصلاح شد و سپس در مرحله دوم به‌ وسیله دندریمر نسل دوم PPI ترکیب کیتوسان-دندریمر تهیه شد. وی افزود: متغیرهای تأثیرگذار بر فرایند رنگزدایی پساب‌های رنگی مثل pH، غلظت ماده رنگزا، دما و زمان تماس برای بهینه کردن فرایند رنگزدایی با استفاده از برنامه آماری RSM بررسی شده است. همچنین بررسی‌های سینتیک و ایزوترم جذب در حالت تعادل برای ارزیابی مقدار ماده رنگزای جذب شده روی جاذب انجام گرفت. صادقی کیاخانی در تکمیل مراحل انجام شده گفت: برای سنتز ترکیب مورد نظر، به مواد اصلی مثل کیتوسان، اتیل اکریلات و دندریمر نیاز است که طی سه مرحله واکنش ترکیب مورد نظر سنتز شد. با استفاده از غشاهای دیالیز ترکیب‌های سنتز شده خالص‌سازی شدند. سپس در بررسی قابلیت رنگزدایی ترکیب سنتز شده به عنوان کاربردی جدید، از ترکیب حد واسط و همچنین ترکیب کیتوسان-دندریمر برای رنگزدایی پساب کالای نساجی رنگرزی شده با مواد رنگزای راکتیو استفاده شد که نتایج مناسبی به‌ دست آمد. وی تصریح کرد: نتایج حاکی از آن است که بیوجاذب اصلاح شده با نانوساختار دندریمر پتانسیل بسیار بالایی برای رنگزدایی پساب نساجی حاوی مواد رنگزای به‌ کار برده شده را دارد. صادقی در این زمینه افزود: در آزمایش‌های انجام شده افزایش زمان تماس و دما اثر مثبت در مقدار رنگزدایی داشت، درحالی که افزایش غلظت محلول ماده رنگزا و pH باعث کاهش مقدار جذب مواد رنگزا بر روی بیوجاذب شد. همچنین با بررسی نتایج آزمایش‌ها شرایط بهینه برای عملکرد بهتر این بیوجاذب تعیین شد. وی خاطرنشان کرد: بررسی نتایج این مقاله نشان می‌دهد که بیوجاذب پلیمر کیتوسان-دندریمر می‌تواند یک بیوجاذب با پتانسیل بالا و زیست تخریب‌پذیر برای حذف ترکیب‌های آنیونی مثل مواد رنگزای راکتیو از پساب صنایع نساجی باشد. ویژگی منحصر به‌ فرد این جاذب‌ها، قدرت جذب بالا، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیرسمی بودن آنها است. صادقی خاطرنشان کرد: ترکیب کیتوسان- دندریمر تهیه شده، می‌تواند پتانسیل کاربردهای صنعتی مختلفی از جمله در تصفیه آب، تصفیه آلاینده‌های آلی و فلزی مضر برای محیط زیست و یا تهیه نانوالیاف به منظور استفاده از آن در کاربردهای پزشکی را داشته باشد. در کنار این موارد کاربرد این مواد در انتقال دارورسانی در زمینه پزشکی و کاربرد آن‌ها به عنوان یک ترکیب ضدمیکروبی و بهبود دهنده قابلیت رنگ پذیری الیاف نساجی نیز مطرح است. نتایج این تحقیقات که به‌ وسیله‌ دکتر موسی صادقی کیاخانی، دکتر مختار آرامی از دانشگاه امیرکبیر و دکتر کمال الدین قرنجیگ از مؤسسه علوم و فناوری رنگ ایران صورت گرفته در مجله Journal of Applied Polymer Science (جلد 127، شماره 4، 15 فوریه 2013) منتشر شده است. منبع : پینا

پژوهشگران کشور با استفاده از ضایعات کشاورزی نانو پلیمرهای دوستدار محیط زیست برای بخش‌های صنعتی و دارو رسانی عرضه کردند. در دهه اخیر نانو پلمرهای زیستی چون نانو سلولز و نانو کیتوسان مورد توجه ویژه محققان قرار گرفته است؛ چراکه این نانو مواد زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و تجدید شونده هستند و خطراتی برای سلامتی انسان و حیوان نداشته ضمن آنکه سبب آلودگی محیط زیست نمی‌شوند. استفاده از این نانو مواد به عنوان افزودنی سبب بهبود خواص مکانیکی، نفوذ ناپذیری و شفافیت محصولات نهایی کارخانه‌ها می‌شود. علی رغم نیاز مبرم بخش‌های تحقیقاتی و صنعتی به این نانو مواد تاکنون این مواد در کشور بومی نشده بود که در این راستا محققان کشور اقدام به تولید صنعتی نانو پلیمرهای زیستی نانو سلولز، نانو کیتین و نانو کیتوسان کردند. نانو پلیمرهای تولید شده به شکل فیبر بوده و در تولید آن از طیف وسیعی از مواد اولیه مختلف مانند چوب درختان صنوبر، راش، ممرز و پالونیا، ضایعات چوب نظیر خاک اره، ضایعات شرکت‌های نئوپان سازی و ضایعات کشاورزی استفاده شده است. قطر نانو فیبرهای تولید شده از 50 تا 80 نانو متر است. کاربردهای نانو پلیمرهای زیستی در جهت بهبود محصولات موجود مورد استفاده قرار می گیرد ضمن آنکه در دارو رسانی تقسیم می شوند.

استفاده از پلیمرهای با منشا قندی در بسته بندی مواد غذایی باعث می شود که بتوان این مواد را همراه با دیگر زباله های خانگی مخلوط کرد و دور ریخت. پلیمرهای تجزیه پذیر که از مواد قندی ساخته شده اند، از منابع غیر خوراکی مانند چمن، پسماندهای غذایی و کشاورزی بدست می آیند و به آن مادهbiomass lignocellusic می گویند. تحقیقی در این رابطه در Imperial College لندن به سرپرستی دکتر ویلیام انجام شده است. دکتر ویلیام می گوید: «پیدا کردن پلاستیک های جدید مخصوصاً برای بسته بندی مواد غذایی موضوعی است که مورد توجه همه است و می تواند بر روی عوامل محیط زیستی و اقتصادی تأثیرات مثبتی بگذارد.» در حدود ۷ درصد از منابع نفت و گاز دنیا صرف تولید پلاستیک می شود که مقدار این پلاستیک بیش از ۱۵۰ میلیون تن در سال است و تقریبا ً ۹۹ درصد آن از سوخت های فسیلی بدست می آیند. دکتر ویلیام می گوید:«راه حل ما برای حل این مشکل این است که از محصولات غیر خوراکی برای ساخت پلیمر استفاده کنیم. چرا که استفاده از منابع خوراکی با توجه به کمبود منابع غذایی در برخی مناطق دنیا، از لحاظ اخلاقی نادرست است. برای اینکه تولید این پلاستیک ها از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد، باید تولید در حجم بالایی انجام شود که این کار باعث می شود در عرض ۳٫۵ سال مصرف انرژی در حدود ۸۰ درصد کاهش یابد و مقدار مصرف آب نیز در فرآیند کم شود.» باید توجه داشت که پلی لاکتید به عنوان یکی از مهمترین پلاستیک های تجدیدپذیر زیستی، به آب و انرژی زیادی برای تولید نیاز دارد و در هنگام بازیافت آن نیز دمای زیادی لازم است. در مقابل استفاده از قندهای با اکسیژن بالا در ساختار پلیمرهای جدید، موجب می شود تا پلاستیک آب را در خود جذب نموده و در یک فرآیند بی خطر بازیافت شود. به این معنی که این مواد می توانند در خانه با مواد غذایی ترکیب شوند و به عنوان کود در باغبانی مورد استفاده قرار گیرند و چون این مواد جدید از مواد ارزان یا پسماند مواد غذایی بدست آمده اند، نسبت به پلیمرهای با پایه نفتی ارزان ترند. این پلیمرهای جدید به دلیل خواص گسترده ای که دارند، نسبت به دیگر مواد تجدیدپذیر زیستی کاربردهای بیشتری یافته اند، از جمله این خواص می توان به خاصیت تخریب پذیری آنها اشاره نمود که باعث استفاده آنها در پزشکی در مواردی مانند tissue regeneration، نخ بخیه و یا رساندن دارو شده است. چرا که این مواد برای سلول ضرری ندارد و در بدن انسان در طی یک فرآیند بی ضرر تجزیه می شوند. با توجه به خواص تخریب پذیری این مواد، دانشمندان در تلاشند تا بتوانند از این مواد در رساندن دارو به بدن انسان استفاده کنند. همچنین آنها برای بهبود خواص این مواد که در صنایع بسته بندی و داروسازی مورد نیاز است، در تلاشند. دکتر ویلیام گفت: «گسترش استفاده از این مواد باعث خوشحالی من است و من امیدوارم که در طی ۲ تا ۵ سال آینده از این تکنولوژی استفاده شود.» پلاستیک های تجدیدپذیر زیستی، موادی اند که از مواد خوراکی به دست می آیند و نمونه ی مهم آنها پلی لاکتیک است که از تخمیر ساقه نیشکر و ذرت بدست می آیند و نام شیمیایی این پلیمرها Poly(acetic acid-5-acetoxy-6-oxo-tetrahydro-pyran-2-yl-methyl ester) و copoly(lactic acid-ran-acetic acid-5-acetoxy-6-oxo-tetrahydro-pyran-2-yl-methyl ester) است.

شما چیزهایی در رابطه با نقره آلات و کالاهای پلاستیکی شنیده اید، اما آیا تا کنون در مورد کالاهای سبز و زیست کالاها چیزی شنیده اید؟ جلبک های سبز، گیاهان فتوسنتزی هستند که تا کنون به عنوان سوخت گیاهی به کار می رفته اند. اخیراً این مواد گیاهی به عنوان زیست پلاستیک های تجدیدپذیر استفاده می شوند. سازنده ی پلاستیک های تجدیدپذیر اعلام کرده است که می تواند جلبک را به یک رزین زیست پلاستیک تجدیدپذیر تبدیل کند و از آنها در تولید بطری های آب، ظروف پلاستیکی و دیگر کاربردها استفاده نماید. این شرکت که در حال حاضر پلاستیک ها را از ذرت، سیب زمینی، نشاسته و گندم تهیه می کند، اعلام کرده است که پلاستیک های ساخته شده از جلبک می تواند جایگزین ۵۰% مواد نفتی موجود در رزین های پلاستیکی قدیمی شود. یک تلفن همراه که در آن از زیست پلاستیک با منشا ذرت استفاده شده است. این مقدار قابل توجهی است، چرا که سالانه در امریکا بیش از ۱۵ میلیارد پوند فیلم های پلاستیکی تولید می شود، و این موضوع یک صنعت ۱۲ میلیارد دلاری را به خود اختصاص داده است. اما این پلاستیک ها تجزیه نمی شوند، از سوخت های فسیلی که در حال اتمام می باشند، تهیه می شوند و تولید آنها منجر به افزایش گازهای گلخانه ای می گردد. اما این جلبک ها بایستی از یک منبع مناسب تهیه شوند. Cereplast در نظر دارد آنها را از کارخانجاتی تهیه کند که جلبک ها را برای کاهش نشر دی اکسید کربن حاصل از دودکش ها استفاده می نمایند. جلبک در این مورد به عنوان زیست پلیمری در آن سوی خط تولید بکار برده می شود، یعنی درعوض کاهش آلودگی ایجاد شده از تولید پلاستیک های رایج، پلاستیک هایی با آلودگی کمتر تولید می شود. موسس Cereplast می گوید: بر اساس تلاشمان و همچنین توجهات اخیر متخصصین در زمینه ی جلبک ها، باورداریم که جلبک ها این پتانسیل را دارند که به یکی از مهم ترین مواد اولیه در زمینه زیست سوخت ها و زیست پلاستیک ها تبدیل گردند. برای اینکه رزین های ساخته شده از جلبک موفقیت آمیز باشد، ما نیاز داریم مقدار زیادی جلبک تولید کنیم. زیست پلاستیک های برپایه جلبک ساخته شده توسط شرکت Cereplast هنوز در حال پیشرفت است، اما این شرکت امیدوار است که تا پایان سال بعد این زیست پلاستیک هارا اقتصادی کند. البته اگر یک شرکت بزرگ این ماده ی جدید را بپذیرد. خوشبختانه این تکنولوژی به قیمتی است که می تواند با مواد قدیمی رقابت کند. ما می توانیم در آینده به جای بطری های شفاف نوشیدنی های خود را در بطری های سبز بنوشیم.

اگر بگوييم اين روزها دنياي ما در حال تبديل شدن به جهاني پلاستيكي است، گزاف نگفته‌ايم. با نگاهي به اطرافمان مي‌توانيم انبوهي از وسايل پلاستيكي را مشاهده كنيم. تقريبا در بيشتر صنايع كوچك و بزرگ امروز دنيا، نمونه‌هاي طلقي و پلاستيكي قطعات، وسايل و سازه‌ها اساس محصولات توليد شده را تشكيل مي‌دهند. به بيان ديگر، هر محصولي را كه مصرف مي‌كنيم، از غذايي كه مي‌خوريم تا لوازم برقي به نحوي با پلاستيك سروكار دارد و حداقل در بسته‌بندي آن از اين مواد استفاده شده است. اين پلاستيك‌ها در كنار كارآمدي‌شان روزبه‌روز بيشتر گريبان ما انسان‌ها را با معضلات زيست‌محيطي كه به همراه آورده‌اند، مي‌فشارند؛ چراكه بيشتر پلاستيك‌هاي معمول در بازار از فرآورده‌هاي نفتي و زغال‌سنگ توليد شده و غيرقابل بازگشت به محيط هستند و تجزيه و برگشت به محيط آنها چندهزار سال طول مي‌كشد. در چنين شرايطي، محققان علوم زيستي براي نجات ما از شر انبوه زباله‌هاي پلاستيك كه هر دقيقه هم بر حجمشان افزوده مي‌شود، گزينه‌اي مناسب‌تر از توليد پلاستيك‌هاي زيست‌تخريب‌پذير از منابع تجديدشونده مثل ريزسازواره‌ها و گياهان دست نيافتند. به اين ترتيب، دانش توليد پليمرهاي زيست‌تخريب با توسعه دامنه خود، در روند توليدات صنايع و محصولات مصرفي ما و در نتيجه در بهبود كيفيت زندگي در سرزميني كه حياتش بدون داشتن محيط زيستي زنده و سالم معنا ندارد، تحول بزرگي ايجاد خواهد كرد. هديه بيوتكنولوژي به محيط‌زيست آيا مي‌دانيد دليل اصلي زيست‌تخريب‌پذير نبودن پلاستيك‌هاي معمولي چيست؟ در واقع علت آن را بايد در طويل بودن طول مولكول پليمر و پيوند قوي بين مونومرهاي آن كه تجزيه‌شان توسط موجودات تجزيه‌كننده با مشكل مواجه مي‌شود، جستجو كرد. شايد لازم باشد باز براي بسياري كه با واژه زيست‌تخريبپذيري آشنايي ندارند، بگوييم واژه زيست‌تخريب‌پذير ياBiodegradable به معني موادي است كه بسادگي توسط فعاليت موجودات زنده به زيرواحدهاي سازنده خود تجزيه شده و بنابراين در محيط باقي نمي‌مانند. استانداردهاي متعددي براي تعيين زيست‌تخريب‌پذيري يك محصول وجود دارد كه عمدتا به تجزيه 60 تا 90 درصد از محصول در مدت 2 تا 6 ماه محدود مي‌شود. اين استاندارد در كشورهاي مختلف متفاوت است. به اين ترتيب، دانشمندان با استفاده از علم بيوتكنولوژي، توانسته‌اند با استفاده از منابع طبيعي مختلف پلاستيك‌هايي را توليد كنند كه تجزيه آنها توسط تجزيه‌كنندگان طبيعي براحتي صورت مي‌گيرد. براي اين منظور و با هدف داشتن صنعتي در خدمت توسعه پايدار و حفظ زيست بوم‌هاي طبيعي، توليد نسل جديدي از مواد اوليه مورد نياز صنعت براساس فرآيندهاي طبيعي در دستور كار بسياري از كشورهاي پيشرفته قرار گرفته است. حتي دولت آمريكا در قالب برنامه‌اي بنا دارد تا سال 2010 توليد مواد زيستي را با استفاده از كشاورزي و با بهره‌برداري از انرژي خورشيدي با درآمد تقريبي 15 تا 20 ميليارد دلار انجام دهد. در اين ميان، توليد پليمرهاي زيستي توسط طيف وسيعي از موجودات زنده مثل گياهان، جانوران و باكتري‌ها جايگاه خاصي دارند. پليمرهاي زيستي، خوشايند صنايع مساله آن است كه استفاده از پليمرهاي زيست‌تخريب از 2 بعد بايد مورد تاييد صنايع قرار بگيرند؛ يكي از ديد محيط‌زيستي است؛ يعني اين مواد بايد بسرعت در محيط مورد تجزيه قرار گيرند، بافت خاك را برهم نزنند و براحتي با برنامه‌هاي مديريت زباله و بازيافت مواد از محيط خارج شوند. ديگري، از ديد صنعتي است؛ به اين معنا كه مواد بايد خصوصيات مورد انتظار صنعت را از جمله دوام و كارايي داشته باشد و از همه مهم‌تر، پس از برابري يا بهبود كيفيت نسبت به مواد معمول، قيمت تمام شده مناسبي داشته باشد. البته در هر دو بخش، بخصوص بخش دوم، استفاده از مهندسي توليد مواد براي دستيابي به اهداف مورد انتظار ضروري است. البته بدون شك توليد پليمرهاي تجديدشونده با بهره‌برداري از كشاورزي، يكي از روش‌هاي توليد صنعتي پايدار است. براي اين منظور 2 روش اصلي وجود دارد كه شامل استخراج مستقيم پليمرها از توده زيستي گياه است كه شامل سلولز، نشاسته، انواع پروتئين‌ها، فيبرها و چربي‌هاي گياهي مي‌شود. دسته ديگر هم موادي هستند كه پس از فرآيندهايي مانند تخمير و هيدروليز مي‌توانند به عنوان مونومر پليمرهاي مورد نياز صنعت استفاده شوند. تولد پلاستيك‌هاي سبز در واقع تولد پليمرهاي گياهي از سال 1970 و در زمان بحران نفت آغاز شد. در آن زمان كشورهاي پيشرفته از جمله آمريكا، به فكر توليد موادي جهت صنايع بسته‌بندي افتادند كه وابسته به مواد نفتي و فسيلي نباشند. بنابراين پليمرهاي گياهي با تركيباتي چون سيب‌زميني، ذرت و گندم را مورد آزمايش قرار دادند. اين پليمرهاي هيدروكربني داراي خواص ضعيف پليمري هستند كه با تغيير و اصلاح آنها مي‌توان به شرايط پليمرهاي نفتي رسيد. با توجه به روند روزافزون استفاده مردم دنيا از ظروف يك‌بار مصرف پلاستيك و كلا پلاستيك‌هاي ساخته شده از مواد نفتي و عمر 300 ساله اين مواد بعد از دفن در خاك، آنها متوجه شدند بعد از مدت كوتاهي كره زمين را يك پوسته پلاستيك احاطه خواهد كرد و تاثيرات كوتاه‌مدتي چون سرطان‌زايي و بلندمدتي چون تغييرات ژني براي نسل‌هاي بعدي به همراه خواهد داشت. بدون شك كاربرد وسيع از پليمرهاي گياهي، توسعه‌اي عمده در بخش كشاورزي به وجود مي‌آورد و اين اثر ثانويه‌اي است كه خيلي از كشورها، آن را مطرح مي‌كنند. يكي ديگر از مزيت‌هايي كه اين نوع پليمرها دارند، عدم وابستگي آنها به منابع نفتي و تاثيرناپذيري آنها از نوسانات قيمت اين منابع است. مسلما قيمت پليمرهاي نفتي به تبع افزايش و يا كاهش قيمت نفت دستخوش نوسانات زيادي مي‌شود و اين مساله براي توليدكنندگان مشكل ايجاد مي‌كند. تجزيه شدن پليمرهاي گياهي نه‌تنها ايجاد آلودگي نمي‌كند؛ بلكه باعث حاصلخيزي خاك هم مي‌شود. از سوي ديگر انرژي كمتري براي توليد پليمرهاي گياهي نياز است؛ چراكه براي توليد اين مواد، نيازي به دماي بالاي 190 درجه نيست و اين پليمرها در دماي حدود 130 درجه توليد مي‌شوند. اين اختلاف 60 درجه‌اي سالانه موجب صرفه‌جويي مالي زيادي مي‌شود. البته توليد پليمرهاي گياهي در آمريكا، اروپا و ژاپن طي6 سال اخير افزايش يافته است و حتي كالاهاي تبليغاتي در المپيك 2008 چين كه المپيك سبز ناميده شده، از پليمرهاي گياهي توليد شده بود. كارخانه‌اي اقتصادي در توليد پلاستيك‌ها علاوه بر روش‌هاي معمول استخراج پليمرها از گياهان و فرآيندهاي تخميري، مونومرهاي زيستي همچنين مي‌توانند توسط موجودات زنده نيز به پليمر تبديل شوند كه مثال بارز آن پلي‌هيدروكسي آلكانوات‌ها هستند. باكتري‌ها از جمله موجوداتي هستند كه اين دسته از مواد را به صورت گرانول‌هايي در پيكره سلولي خود توليد مي‌كنند. اين باكتري بسهولت در محيط كشت رشد داده شده و محصول آن برداشت مي‌شود. در اين خصوص، جداسازي ژن‌هاي باكتريايي و انتقال آن به گياهان از پروژه‌هايي است كه اجرا شده است. نكته ديگر در توليد اقتصادي پلاستيك‌هاي زيست‌تخريب‌پذير، بهره‌برداري از باكتري‌هاي خاكزي است كه قادرند تا 80 درصد از توده زيستي خود را به انباشتن پليمرهاي غيرسمي و تجزيه‌پذير پلي‌هيدروكسي آلكانوات‌()PHA اختصاص دهند. با وارد كردن اين پلاستيك‌ها به بدن، آنها بتدريج تجزيه شده و بدن بافت طبيعي را در قالب پلاستيك وارد شده دوباره‌سازي مي‌كند. در اين كاربرد تخصصي پزشكي، قيمت اين گونه محصولات زيستي قابل مقايسه با كاربردهاي كم‌ارزش اقتصادي پلاستيك در صنايع اسباب‌بازي، توليد خودكار و كيف نيست. به اين ترتيب هزينه توليد PHA ها با توليد آنها در گياهان اصلاح ژنتيك شده و كشت وسيع در زمين‌هاي كشاورزي، به نحو قابل ملاحظه‌اي كاهش خواهد يافت. مهم‌ترين مشكل لاينحل باقيمانده در بخش فني اين پروژه، چگونگي استخراج اين پليمر از بافت‌هاي گياهي با روشي كم‌هزينه و كارآمد است. به اين ترتيب بايد منتظر بود تا در آينده‌اي نزديك، اين محصولات دوستدار محيط‌زيست به توليد برسد. بطري‌هايي كه ناپديد مي‌شوند شايد برايتان جالب باشد بدانيد كه آخرين دستاوردهاي محققان، مربوط به توليد بطري‌هاي پلاستيكي است كه 4 ماه پس از دور انداخته شدن، از بين مي‌روند. در واقع دانشمندان با تركيب و اصلاح نوعي پليمرهاي زيستي، طبيعي و بر پايه نفت قصد دارند تركيب بهينه‌اي بسازند كه در توليد پوشش‌هاي نازك كشاورزي، بطري و وسايل انتقال دارو و زيست‌پزشكي و موارد ديگر استفاده مي‌شود. اگرچه در حال حاضر برخي شركت‌ها پليمرهاي زيست‌تجزيه‌پذير را به فروش مي‌رسانند؛ اما اين محصولات اغلب گران هستند و براي استفاده در كاربردهاي خاص، كيفيت پاييني دارند. به همين دليل، گروهي از پژوهشگران در حال بررسي چگونگي استفاده از افزودني‌هاي زيستي مانند نشاسته و سلولز، به منظور كاهش هزينه‌هاي اين محصولات هستند. البته امروزه ديگر محدوديتي براي نوع كالا وجود ندارد و با پليمرهاي گياهي انواع قطعات ساخته مي‌شوند، طوري كه در اروپا آنقدر در اين زمينه محصولات متنوع توليد شده است كه حتي قطعه‌اي كه براي كاشت توپ گلف در زمين قرار مي‌دهند، ديگر بيرون نمي‌آورند و خود به خود در زمين مي‌پوسد و جذب خاك مي‌شود. مثال ديگر كيسه‌هاي پلاستيك بيمارستاني است كه دفن آنها آلودگي‌زاست. در حال حاضر اين نايلون‌ها را با استفاده از پليمرهاي گياهي توليد مي‌كنند و حلاليت آن را در آب افزايش مي‌دهند. با اين روش كيسه‌ها همراه لباس داخل لباسشويي قرار مي‌گيرد و پس از10 دقيقه در آب حل مي‌شوند. پليمر زيستي جايگزين پوشش شيميايي طي سال‌هاي اخير، صنايع توليد پليمرهاي زيستي هم از پيشرفت‌هاي حيرت‌برانگيز علم نانو بي‌بهره نمانده‌اند. قضيه از اين قرار است كه يك شركت اروپايي محصولي با تركيب پليمر زيستي نانويي، دوستدار محيط زيست توليد كرده كه قرار است در بسته‌‌بندي كاغذ هيدروفوبيك و مقوا، جايگزين پوشش‌هاي شيميايي مومي‌‌شكل شود. اين محصول براحتي قابل تجزيه و بازيافت است و معايب امولسيون‌هاي موم‌‌شكل را ندارد. شركت توليدكننده اين محصول، فرآورده جديد را به عنوان جايگزين رقابتي و زيست ‌محيطي براي امولسيون‌‌هاي موم‌ شكلي توليد كرده است. توليد پليمرهاي زيستي نانويي نتيجه يك برنامه تحقيقاتي دو ساله است و با وجود نداشتن معايب امولسيون‌هاي موم‌ شكل، يك پوشش ضدآب بسيار كارآمد است. از سوي ديگر، اين پليمر زيستي، به ‌دليل خصوصيات ذاتي، تاثيري منفي بر چرخه بازيافت يا تجزيه زيستي بسته‌بندي ندارد. اجزاي سازنده اين پليمر زيستي از گياهان گرفته مي‌شود، در حالي كه امولسيون‌هاي موم ‌شكل از مواد شيميايي نفتي ساخته مي‌شوند و در زمينه اصلاح سطحي كاغذ و مقوا نيز مزاياي مهمي دارند. دستيابي به دانش فني استفاده از پليمر گياهي گفته مي‌شود ايران پنجمين كشور دارنده فناوري به‌كارگيري پليمرهاي گياهي توليد شده از نشاسته ذرت براي استفاده در صنايع بسته‌بندي مواد غذايي، پزشكي و كشاورزي است. كشورهاي آمريكا، آلمان، انگلستان و ايتاليا از اين فناوري استفاده كرده‌اند و اكنون از فاز بسته‌بندي گذشته‌اند و وارد توليد گلدان‌هاي نشاء و توليد روكش داروهاي هوشمند و لوازم يك بار مصرف پزشكي شده‌اند. اين پليمرها از سال 2002 در آمريكا و اروپا با هدف حفظ محيط زيست و عدم وابستگي به نفت توسعه پيدا كرده است و به دليل حجم مصرف و استفاده از آن در توليدات كشورها به اين فناوري روي آوردند. از آنجا كه در كشور ما 570 هزار تن در سال ظروف يك بار مصرف توليد مي‌شود كه حدود 300 تا 500 سال زمان مي‌برد تا پس از 2 بار بازيافت به طبيعت بازگردند، توليد ظروف يك بار مصرف توليد شده از پليمرهاي گياهي نشاسته ذرت كه در مدت حداكثر 6 ماه به خاك بازمي‌گردند مي‌تواند قدم بزرگي در حمايت از محيط‌زيست تلقي شود. از سوي ديگر، امروزه يكي از عمده‌ترين كاربرد‌هاي پليمرهاي زيستي در حوزه‌هاي درماني است. نمونه جالب آن طرحي است كه پژوهشگران ايراني بر اساس آن توانسته‌اند به توليد نوعي پليمر زيست سازگار و تخريب‌پذير براي درمان سريع و غيرتهاجمي ضايعات غضروفي نائل آيند. در واقع محققان دانشگاه صنعتي اميركبير با بهبود خواص و اصلاح روش ساخت نوعي پليمر زيستي (بيوپليمر) كه نوعي هيدروژل طبيعي است و قابليت تزريق دارد، مي‌توانند آن را براحتي و بدون عمل جراحي باز، در محل مورد نظر براي ‌ترميم غضروف تزريق كنند. زمان كوتاه بسته شدن ژل (كمتر از يك دقيقه) امكان تزريق و پر كردن فضاهاي سه‌بعدي بدون نياز به قالب‌سازي و جراحي و همچنين ارزاني و كارآمدي از برتري‌هاي درمان با اين نوع پليمر‌هاي جديد به شمار مي‌روند. شايد فردا سبز باشد! كاربرد پليمرهاي زيستي پديده‌اي است كه بتازگي گسترش يافته است، گرچه جنبه‌هاي زيست‌محيطي به‌كارگيري اين الياف، نخستين دليل توجه به كاربردهاي صنعتي اين مواد بود، كاربردهاي آينده اين الياف بر پايه برتري‌ها و ويژگي‌هاي فني آنها خواهد بود. مسلما شركت‌هاي توليدكننده اين نوع پليمرها تلاش مي‌كنند كارايي اين مواد افزايش يابد و فاصله آنها با مواد سنتزي بسيار كمتر شود. كشت الياف براي اهداف صنعتي، توسعه روش‌هاي آماده‌سازي الياف را تداوم بخشيده و روش‌هاي نوين ساخت، در آينده ويژگي‌هاي اين الياف را بيشتر بهبود خواهند داد. به نظر مي‌رسد امكان به كارگيري اين الياف در قطعات بيروني خودرو، در آينده طرفداران فراواني پيدا كند. به‌علاوه الگو گرفتن از اصول طراحي طبيعت، نقش مهمي در كاربردهاي صنعتي محصولات طبيعي در آينده ايفا خواهد كرد. با اين حال بايد ببينيم آيا سير تحولات دوستدار محيط‌زيست مي‌تواند در آينده نسبت به اقدامات تخريبي بشر پيشي بگيرد يا خير... . [Hidden Content]

گزارشی که در ادامه آمده است از سوی انجمن صنایع همگن پلاستیک برای این مجله ارسال گردیده و توسط عیسی غریبی کلیبر تهیه شده است. مقاله البته ویرایش شده است و برخی اصطلاحات و برخی جملات که دقیق نبودند حذف شده است. ولی به رغم ویرایش مواردی در متن وجود که از سوی مجله به لحاظ علمی قابل تائید نمی باشد ولی چون موضوع پلاستیک های زیستی موضوعی جدید است که در مورد آن تفکر زیادی نشده است و طبعا برخی سرمایه گذاری ها را با خطر مواجه کرده و برخی دیگر را رشد می دهد طبعا مخالفان و موافقان زیادی را در این صنعت با خود به همراه دارد. بسپار نیز چنانکه پیشتر نظرات طیف های مختلف را در این مورد منتشر ساخته است، این مطلب را نیز به چاپ رسانید. از سوی دیگر مساله آمیخته شدن مواد بازیافتی در این حوزه نیز بسیار مهم است که در مقاله به آن اشاره شده است. سالانه بیش از 200 میلیون تن پلاستیک در دنیا مصرف می¬شود. مصرف در امریکا و کشورهای اروپایی به مراتب بیشتر از سرانه مصرف در سایر نقاط دنیا می¬باشد. مصرف سالانه پلاستیک-ها در امریکا سالانه 26 میلیون تن و مصرف سالانه پلاستیک¬ها در ایران قریب به 000/600 تن می¬باشد، میزان صادرات حدود یک میلیون تن در سال می¬باشد. هر چند انواع پلاستیک¬ها مصارف گوناگون و امتیازات زیادی دارند ولی با یک اشکال بزرگی هم روبرو هستند که در طبیعت تخریب نمی¬شوند چون به طور مصنوعی تولید می¬شوند لذا با طبیعت سازگار نیستند یعنی به دنیای ما تعلق ندارند. پلاستیک¬ها شاید 500 سال در طبیعت بمانند و از بین نروند، کسی نمی-داند چون فقط صد سال است که به بازار آمده¬اند. رها شدن از دست پلاستیک¬ها و ضایعات آن آسان نیست. سوزاندن آنها در برخی مواقع خطرناک است. جمع¬آوری و بازیافت مجدد آنها هم مشکل است چون انواع گوناگون دارند، پرمصرفند و همه جا پخش می¬شوند. در جزیره کوچک انگلیس سالانه هشت میلیارد کیسه پلاستیکی مصرف می¬شود. رودخانه¬ها، سواحل دریا، داخل سدها، دشت و بیابان از بطری¬های پلاستیکی و انواع کیسه-های پلاستیکی انباشته شده¬اند و انسان امروزی یا حیوانات و گیاهان با انباشت زباله¬های پلاستیکی در همه جا با مشکل روبرو شده است. دانشمندان و مهندسین سالهاست که به دنبال راه حل می¬گردند ولی هنوز یک راه حل قطعی و نهایی یافت نشده است ولی انسان مجبور است این مشکل را حل بکند والا روز بروز با مشکلات جدی¬تر روبرو خواهد بود. ظرف ده سال اخیر دانشمندان تلاش زیادی کرده¬اند تا نوعی پلاستیک گیاهی و تخریب¬پذیر و یا افزودنی¬های شیمیایی جهت تخریب پلاستیک¬ها در محیط، تولید بکنند. چندین نوع پلاستیک زیستی به بازار عرضه شده است که آنها را طرفدار محیط زیست می¬نامند. این پلاستیک¬ها در سه گروه تقسیم¬بندی می¬شوند. 1- پلاستیک¬های زیستی، این نوع پلاستیک¬ها از مواد طبیعی نظیر نشاسته ذرت، روغن گیاهی و نشاسته نخود به دست می¬آیند و در حقیقت پلاستیکی نیستند که از سوخت¬های فسیلی به دست آمده باشند. 2- پلاستیک¬های تخریب¬پذیر، از مواد پتروشیمی معمولی به دست می¬آیند ولی طوری ساخته شده¬اند که زود تخریب بشوند. در این روش یک نوع افزودنی به پلاستیک¬های معمولی اضافه می¬شود. 3- پلاستیک¬های بازیافتنی که از پلاستیک¬های بازیافت شده به دست می¬آیند. پلاستیک¬های زیستی که از مواد طبیعی به دست می¬آیند الف- مواد پایه سلولزی- معمولا سلولز استر (سلولزاستات و نیتروسلولز) هستند. ب- مواد بر پایه اسید ¬لاکتیک مانند PLA – یک پلاستیک شفاف است که از ساقه نیشکر و یا گلوکز تولید می¬شود و به¬صورت دانه (گرانول) عرضه می¬گردد. PLA در ساخت انواع ظروف، درب و بدنه بطری¬ها- فویل¬ها و غیره به کار می¬رود و با کلیه دستگاه¬ها و به طور مرسوم نظیر سایر پلاستیک¬ها قابل تولید است. ج- زیست¬بسپارها مانند POLY(3-PHB) نوعی پلی¬استر هستند که از یک نوع باکتری به دست می¬آیند و خاصیت آن خیلی شبیه پلی¬پروپیلن و پلی¬اتیلن¬ها می¬باشد. از این نوع پلاستیک¬¬های زیستی فیلم¬های بسته¬بندی تولید می¬شود. این نوع پلاستیک در 130 درجه سانتی گراد ذوب می شوند. د- پلی¬آمید 11-(PA11 ) یک نوع زیست¬بسپار است که از روغن طبیعی به دست می¬آید و یک نوع پلاستیک مهندسی است که به پلی¬آمید PA12 بسیار شباهت دارد. این نوع زیست¬بسپار در ساخت باک بنزین خودرو- لوله و شیلنگ، تجهیزات پنوماتیک، روکش و کابل برق، لوله¬های مخصوص روغن و گاز، کفش¬های ورزشی و قطعات الکترونیکی بکار می¬رود. مزایای پلاستیک¬های تخریب¬پذیر 1-عده¬ای معتقدند این نوع پلاستیک¬ها که در ساخت ظروف یکبار مصرف بکار می¬روند برخلاف پلاستیک¬های معمولی، سرطان¬زا نیستند. باید گفت که این موضوع سرطان¬زا بودن پلاستیک-های پتروشیمیائی و یا سرطان¬زا نبودن نوع زیستی هیچ¬کدام ثابت شده و علمی نمی¬باشد و تنها یک ادعاست. 2- تولید این نوع پلاستیک¬ها 30- 20 درصد انرژی کمتر از نوع پتروشیمیائی لازم دارد. 3- انواع گیاهی زود تخریب می¬شوند. نقاط ضعف پلاستیک¬های زیستی 1- چون تازه بوجود آمده و هنوز بطور کامل تجاری نشده¬اند لذا گران¬تر از پلاستیک¬های معمولی می¬باشند. شاید در آینده ارزان¬تر بشوند. 2- پلاستیک¬های زیستی فقط در شرایط دقیق و با تجهیزات مخصوص کمپوست سازی (پوسانش) تجزیه می¬شوند و برخلاف تصور عده¬ای به¬ هیچ وجه بصورت عادی در زیر یا روی خاک تجزیه نمی¬شوند. 3- به دلیل اینکه از گیاهان بدست می¬آیند چون این گیاهان در موقع رشد گاز CO2را در خود ذخیره می¬کنند لذا در کمپوست سازی تجزیه شده و گاز CO2 را آزاد می¬کنند و گاز گلخانه-ای به طبیعت وارد می¬شود. 4- درجه تخریب¬پذیری هم به حرارت محیط، ثبات پلیمر و اکسیژن موجود بستگی دارد. این پلاستیک¬ها در روی زمین و تل زباله¬ها تخریب نخواهند شد. 5- هر چند استاندارد ویژه EN13432 برای تخریب¬پذیری این پلاستیک¬ها در کارگاه¬های کمپوست سازی وجود دارد ولی برای تخریب¬پذیری پلاستیک¬های خانگی استانداردی وجود ندارد. 6- این پلاستیک¬ها با پلاستیک¬های پتروشیمیایی و معمولی مخلوط و ترکیب نمی¬شوند و اگر با هم مخلوط شوند هیچ¬کدام به درد نمی¬خورند. به عنوان مثال PLA با PET به¬هیچ وجه مخلوط نمی¬شود. پلاستیک¬های تخریب¬پذیر مختلفی در بازار وجود دارند. این پلاستیک¬ها با اضافه کردن یک نوع افزودنی به پلاستیک معمولی قابلیت تخریب در محیط می¬یابند. شرایط پلاستیک¬های تخریب پذیر با افزودنی PLA پلاستیک¬های قابل تخریب با اکسیژن پلاستیک¬های قابل تخریب با نور پلاستیک¬های ممولی 1- عمرقفسه¬ای نامحدود 1-4 ماه 2-4 ماه 6-24 ماه نامحدود 2- تأثیر نور ندارد دارد دارد دارد ندارد 3- تأثیر حرارت ندارد دارد دارد دارد ندارد 4- تأثیر رطوبت ندارد دارد دارد دارد ندارد 5- تأثیر تنش ندارد دارد دارد دارد ندارد 6- عمر تخریب¬پذیر ی 1-5 سال هرگز هرگز هرگز هرگز 7-مقدار مصرف 7/0 – 4 درصد 30- 100% حداقل 30% حداقل30% - 8-افزودنی مورد نیاز - - انتی اکسیدان ها انتی uv انتی اکسیدان - 9-کمپوست سازی 1-20 سال 30 – 180 روز 3-60 ماه 3- 60 سال هرگز 10-محصول بعد از تخریب هوموس-co2 و متان Co2 و متان فلزات سنگین و پلاستیک¬ها کبالت/کادمیم- مواد سمی پلاستیک اخیراً افزودنی¬هایی به شکل گرانول توسط شرکت¬هایی در امریکای شمالی و اروپا تولید شده که با قیمت هر کیلو 40 -60 دلار مثل رنگدانه به پلاستیک¬ها اضافه شده و پلاستیک¬های معمولی را به اصطلاح مثل انواع زیستی اصلاح ساختاری می¬کند. در سال¬های آینده نتایج ادعای این سازنده ها مشخص خواهد شد ولی در حال حاضر بهتر است سراغ این نوع پلاستیک ها نرویم. نتیجه گیری کشورهای اروپایی، امریکا و ژاپن منابع نفت و گاز ندارند و همیشه تلاش می¬کنند تا بجای سوخت¬های فسیلی جای¬گزینی پیدا بکنند. این کشورها ذخایر عظیم جنگلی و آب و باران زیاد دارند و همیشه تلاش می¬کنند تا وابستگی خود را به کشورهای نفت خیز کم کرده و از منابع موجود خودشان استفاده بکنند. لذا آنها حق دارند تا پلاستیک¬های گیاهی و سوخت گیاهی تولید بکنند. آیا وضع ما در ایران هم چنین است؟ ما در ایران منابع نفت و گاز فراوان داریم و برای تبدیل آن به محصولات پتروشیمیائی سرمایه گذاری¬های سنگینی کرده¬ایم ما باید بر روی منابع خودمان تکیه کرده و روش¬های مناسب و بومی خود را دنبال بکنیم و کورکورانه از غربی¬ها تبعیت نکنیم. کشورهای غربی اغلب (مثل شهرهای ساحلی ایران) جای دفن زباله را ندارند. بعنوان مثال هر روز هزاران کامیون و کشتی زباله¬های کانادا را به اسکله و سپس با کشتی و باز با کامیون به منطقه نوادا که از امریکا اجاره کرده¬اند حمل می¬کنند تا در آنجا دفن کنند. آیا ایران با داشتن کویرهایی وسیع یک چنین مشکلی دارد؟ سراسر سطح کشورهای غربی بعلت معتدل بودن، از درخت و جنگل و علوفه پوشانده شده است وآب در آن کشور ها فراوان است ولی ما کشور کم آب و کم بارانی داریم. حتی نمی توانیم نیاز غذایی خود را از مزارع و دشت¬های خودمان تأمین کنیم لذا ناچاریم از آنها گوشت، گندم، شکر، حبوبات، میوه جات و غیره بخریم پس نباید به فکر این باشیم که این مختصر زمین های قابل کشت خود را به ذرت مخصوص پلاستیک¬های زیستی اختصاص بدهیم. با کمی دقت در ماهیت و مزایا و مضار پلاستیک¬های زیستی و موقعیت کشورمان به سادگی به این نتیجه می¬رسیم که پلاستیک¬های زیستی برای ما ایرانی ها مناسب نیست. این مواد اصولاً برای ایران ساخته نشده و مخصوص کشورهای غربی است که نفت و گاز ندارند ولی در عوض سرزمین سبز و پرآب و علفی دارند. از بررسی منابع مختلف چنین پیداست که پلاستیک¬های تخریب شونده موجود در بازار تنها یک نوع وسیله سودجویی برای عده¬ای در دنیا شده است. بنا به دلایل زیر ما نباید به دنبال استفاده از آنها باشیم. - قیمت تمام شده این پلاستیک¬ها به مراتب گران¬تراست. - پلاستیک¬های زیستی، در محیط و خودبه خود تخریب نمی¬شوند و باید در کمپوست سازی صنعتی آنها را تخریب بکنیم. - ضایعات به دست آمده از پلاستیک¬های زیستی با پلاستیک¬های معمولی مخلوط نمی-شوند و اگر مخلوط شوند هیچکدام به درد نمی¬خورند. - آنها را بازیافت می¬کنیم گاز CO2 (گلخانه¬ای) در طبیعت آزاد می¬کنند. - جداکردن پسماند و ضایعات پلاستیک¬های زیستی و معمولی مشکل و یا غیر ممکن است. - در کشور منابع کافی آب و مزرعه برای کشت ذرت و ... نداریم و برعکس منابع نفتی فراوان داریم. آیا شایسته است که مسئولان و مدیران کشورما صرفاً بدلیل اینکه در جراید و اخبار غربی¬ها پلاستیک¬های گیاهی و تخریب¬شونده تبلیغ می¬شود، به یک باره سرمایه¬گذاری عظیم پتروشیمیایی کشور و صنایع بیشمار تبدیلی سراسر کشور را نادیده گرفته و بدون اطمینان و تجربه و سابقه کافی از ادعای این سازنده¬ها، موضع¬گیری کنند؟ هر چند در جدول مقایسه¬ای فوق بهترین نوع پلاستیک تخریب¬پذیر همان نوع پلاستیک معمولی با افزودنی¬های مخصوص می¬باشد که بنابه ادعای سازندگان پلاستیک معمولی را به نوع تخریب¬پذیر تبدیل می¬کند ولی باید گفت که این ادعا نیز بیشتر تبلیغاتی و برای سوء¬استفاده از علاقه مردم به محیط زیست می¬باشد. در بررسی نتیجه آزمایش پژوهشگاه پلیمر ایران که برای یک نوع مواد گیاهی ساخت شرکت داخلی انجام داده است ملاحظه می¬گردد که داخل پلاستیک گیاهی دو نوع پلیمر با ترکیبات نشاسته و پلی¬لاکتیک اسید (PLA) وجود دارد یعنی پلاستیک معمولی یا پلی¬اتیلن با پلی-لاکتیک اسید مخلوط شده است و برخلاف ادعای فروشنده¬ها گیاهی نمی¬باشد و در حقیقت مصرف¬کننده را گول می¬زنند. وزارت صنایع و ادارات کل صنایع استان¬ها و تشکل¬ها باید به متقاضیان این نوع واحدها اطلاعات لازم را داده و از صدور هرگونه جواز تأسیس و یا واردات ماشین¬آلات مخصوص تولید مواد زیست-بسپارها و تولید قطعات پلاستیکی با اصلاح زیست بسپاری جلوگیری کنند در غیر این صورت ضررهای هنگفتی به کشور خود و منابع آن وارد خواهیم کرد. چه روش¬هایی باید مورد استفاده و مورد توجه قرار بگیرند 1- وزارت علوم و آموزش و پرورش (مدارس و دانشگاه¬ها – تلویزیون و رادیو و جراید باید فرهنگ سازی بکنند تا مردم بطری آب و نوشابه و یا کیسه¬های پلاستیکی مصرف شده خود را در طبیعت رها نساخته و آنها را جمع¬آوری و به مراکز مربوطه بفروشند یا تحویل بدهند. ضایعات هر نوع پلاستیک پتروشیمیایی قابل بازیافت و با ارزش می¬باشد. 2- کارخانجات باید نهایت سعی و تلاش خود را در کم کردن وزن قطعات و هزینه تولید به عمل بیاورند تا مواد خام و انرژی کمتری مصرف شود. 3- به مراکز جمع آوری پلاستیک¬های ضایعاتی و بازیافت پلاستیک¬ها باید کمک¬های مالی و معنوی بشود. هرچند بطری آب و نوشابه و یا کیسه های نایلون پس از بازیافت دوباره به همین صورت قابل استفاده نیستند ولی از آنها می¬شود پالت های پلاستیکی، جعبه¬های میوه، طناب، نخ، موکت، فرش، چوب و تخته پلاستیکی و کیسه¬های زباله تولید کرد. 4- در حال حاضر بهترین راه برای ما ایرانیان کنارگذاشتن تولید و مصرف پلاستیک¬های تخریب¬پذیر می¬باشد که بنا به دلایل فوق الذکر به صلاح کشور نیست و خواص و شرایط آن تحت آزمایش است و یک محصول مناسب کشور ما نیست و اگر این نوع پلاستیک¬ها را در کنار پلاستیک¬های معمولی وارد بازار مصرف کنیم به دلیل مخلوط شدن آن با سایر پلاستیک¬ها در محیط و مراکز بازیافت، ضررهای هنگفتی به ما وارد خواهد شد ايران پليمر.

پليمرها و مواد زيست تخريب پذير در مقايسه با پلاستيك هاي موجود نه تنها در فرآيند توليد،انرژي كمتري مصرف مي نمايند بلكه به دليل مواد مصرفي تجديدپذير از اهميت ويژه اي برخوردارند. ساده ترين تعريف پليمر عبارت است از ماده اي كه از تعداد متنابهي واحديكسان ساخته شده. پليمر را مانند يك زنجير در نظر بگيريد كه هرحلقه زنجير( مر) ناميده مي شود كه عنصر اصلي كربن و عناصر ديگرنظير هيدروژن، اكسيژن، نيتروژن و يا سيليكون به آن متصل مي باشند. از بهم پيوستن مرها، پليمر توليد مي شود. پليمرهايي نظير قير، پوسته لاك پشت، شيره درختان از شروع زمان وجود داشته اند كه انسا نهاي اوليه با اعمال حرارت و فشار از آن ها وسايل تزئيني و جواهرآلات مي ساخته اند. ساخت اولين پليمر نيمه سنتزي كه به ولكانيزاسيون لاستيك انجام شد به سال 1909 توسط باکلیت بر مي گردد و پس از آن و در سال 1911 ابريشم مصنوعي توليد می گردد. از سال 1970 و با وخيم شدن مشكل دفن زباله در سطح جهان، موضوع استفاده از پليمرهاي زيست تخريب پذير مطرح گرديد كه اولين موضوع در خصوص كيسه هاي زباله و مواد يك بار مصرف بود طوري كه 30 درصد از پلاستيك هاي توليدي براي مصارف يك بار مصرف مي باشد وتنها 2 درصد از آن بازيابي مي گردد لذا پليمرهاي زيست تخريب پذيربه عنوان جايگزين مناسب پلاستيكهاي رايج مطرح گرديد. به طور كلي مي توان پليمرها را به دو گروه عمده زيست تخريب پذيرو غير تخريب پذير تقسيم بندي نمود و پليمرهاي زيست تخريب پذيررا براساس اجزاي تشكيل دهنده، روش تهيه، روش ساخت و يا كاربرد آن ها نيز تقسيم بندي نمود. پليمرهاي سنتزي غيرتخريب پذير منومر اين پليمرها از منابع نفتي بوده و به وسيله الياف كربن و شيشه مقاوم مي شوند كه سعي گرديده در مقابل عوامل محيطي مقاوم باشند كه خود باعث آلودگي محيط زيست به دليل عدم تخريب پذيري آن ها توسط محيط زيست مي شود كه از آن جمله مي توان به: پلي اتيلن، پلي پروپيلن، پلي يورتان، پلي استايرن و غیره اشاره کرد. پليمرهاي زيست تخريب پذير پليمرهاي زيست تخريب پذير براسا س اجزاي تشكيل دهنده از نظر خاستگاه طبيعي و غيرطبيعي تقسيم بندي مي گردد که به شرح زیر است. الف)پليمرهاي زيست تخريب پذير با خاستگاه طبيعي 1- پلي ساكاريدها مانند نشاسته و سلولز 2- پروتئين ها مانند ژلاتين، پروتئين موجود در شير، ابريشم، پشم 3- ليپيدها نظير روغن كرچك و چربي اشباع شده حيواني 4- پلي استرهاي توليد شده از ميكرو ارگانيسم ها يا گياهان مانند پلي هيدروكسي آلكانوآت ها يا پلي هيدروكسي بوتيرات 5- پلي استرهاي ساخته شده برپايه منومر طبيعي نظير پلي لاكتيك اسيد 6- يك گروه از پليمرهاي گوناگون نظير لاستيك طبيعي ب).پليمرهاي زيست تخريب پذير سنتزي پليمرهاي زيست تخريب پذير زيادي وجود دارد كه از مواد اوليه پتروشيمي توليد مي شوند و بعضي وقت ها تعدادي از آن ها در محيط اطراف ما يافت مي شوند نظير نخ هاي بخيه كه در پزشكي مصرف مي شوند. 1- پلي استرهاي آليفاتيك نظير پلي گلايكوليك اسيد 2- پلي استرهاي آروماتيك يا تركيب با پلي استرهاي آليفاتيك 3- پلي اولفين هاي اصلاح شده 4- پلي وينيل الكل ها هر كدام از نمونه هاي بالا داراي خواص ويژه و كاربردهاي بالقوه اي هستند. روش هاي تخريب پليمرهاي زيست تخريب پذير پليمرها به روش هاي ميكروبي، نوري و شميایي تخريب مي شوند. هر سه روش تحت عنوان زيست تخريب پذيري تقسيم بندي مي شوند كه محصولات نهایي حاصل از تخريب در طبيعت يافت مي شوند. الف)تخريب از طريق نور در اين روش با تابش نور خورشيد پليمر به قطعات كوچك تر تبديل مي گردد. بيشتر تخريب ميكروبي بعد از تخريب نوري شروع مي شود. پلي اولفين ها از آن دسته پليمرهایي هستند كه توسط نور تخريب مي شوند. روش هاي پيشنهادي جهت تخريب نوري عبارتند از: 1-اضافه كردن افزودني نظير بنزوفنون به داخل ساختار پليمر. 2-اصالح ساختار پليمر با اضافه كردن جاذب اشعه فرابنفش نظير 3-ساخت پليمرهاي حساس به نور ب)تخريب از طريق ميكروبي پليمرهایي كه از مواد طبيعي ساخته مي شوند نظير الياف كتان يا نشاسته مستعد به تخريب شدن از طريق مواد بيولوژيك هستند. سرعت تخريب پليمرها در سيستم تخريب بيولوژيكي بستگي به نوع فرمولاسيون و ميكروب مورد نياز براي تخريب دارد. در اين روش با وارد كردن نشاسته به ساختار پليمر و بعد از آن كه در تماس خاك يا آب قرار مي گيرند به وسيله ميكروب ها حمله مي ود كه در ابتدا نشاسته تجزيه شده و پليمر به اختار اسفنجي تبديل مي شود كه بسيار ضعيف مي گردد. بعد از آن كه نشاسته تجزيه مي شود بافت پليمر به وسيله حمله آنزيمي شروع به تخريب مي كند. هر واكنش آنزيمي باعث قيچي شدن مولكول و كوچكتر شدن پليمر شده تا اين كه كل پليمر تخريب شود. روش ديگر جهت تخريب ميكروبيولوژيكي پليمرها استفاده از ميكرو ارگانيسم ها در پليمرهاست كه براي هدفي خاص به منظور تخريب مواد پليمري انجام مي گيرد. اين روش بسيار پر هزينه بوده و باعث توقف استفاده از منابع تجديدپذير مي شود. ميكروارگانيسم هاي مورد نظر به منظور تخريب پلاستيك هاي برپايه نفت طراحي شده اند. البته اين روش كمكي به حفظ منابع تجديد ناپذير نمي نمايد تنها از آلودگي محيط زيست جلوگيري مي كند. ج)تخريب شيميایي بعضي از پليمرها وقتي در محلول هاي آبي قرار مي گيرند به سرعت تخريب مي شوند. نمونه اي از اين نوع، دیپارت 1 است )نام تجاري دانه هاي پلي وينيل الكل است كه در قالب گيري تزريقي به عنوان فداشونده عمل مي نمايد اين ماده توسط يك شركت انگليسي توليد مي شود( كه به سرعت در آب گرم حل شده و به پلي وينيل الكل و گليسرين تبديل مي ود. مشابه بسياري از پلاستيك هاي تخريب پذير به وسيله نور، در اين پليمر نيز تخريب عامل پليمر بعد و از طريق ميكروبي اتفاق مي افتد. ميكروارگانيسم هاي مناسب به راحتي در مكان هاي تصفيه آب يافت مي شوند. از جمله پليمرهاي زيست تخريب پذير ديگري كه مي توان به آن اشاره كرد نوداکس 2 است. نوداکس قابل تخريب در محيط قليایي بوده و به سرعت تخريب مي شود. منبع : وب سایت کامپوزیت دانشگاه سمنان