جستجو در تالارهای گفتگو

استفاده از پلیمرهای با منشا قندی در بسته بندی مواد غذایی باعث می شود که بتوان این مواد را همراه با دیگر زباله های خانگی مخلوط کرد و دور ریخت. پلیمرهای تجزیه پذیر که از مواد قندی ساخته شده اند، از منابع غیر خوراکی مانند چمن، پسماندهای غذایی و کشاورزی بدست می آیند و به آن مادهbiomass lignocellusic می گویند. تحقیقی در این رابطه در Imperial College لندن به سرپرستی دکتر ویلیام انجام شده است. دکتر ویلیام می گوید: «پیدا کردن پلاستیک های جدید مخصوصاً برای بسته بندی مواد غذایی موضوعی است که مورد توجه همه است و می تواند بر روی عوامل محیط زیستی و اقتصادی تأثیرات مثبتی بگذارد.» در حدود ۷ درصد از منابع نفت و گاز دنیا صرف تولید پلاستیک می شود که مقدار این پلاستیک بیش از ۱۵۰ میلیون تن در سال است و تقریبا ً ۹۹ درصد آن از سوخت های فسیلی بدست می آیند. دکتر ویلیام می گوید:«راه حل ما برای حل این مشکل این است که از محصولات غیر خوراکی برای ساخت پلیمر استفاده کنیم. چرا که استفاده از منابع خوراکی با توجه به کمبود منابع غذایی در برخی مناطق دنیا، از لحاظ اخلاقی نادرست است. برای اینکه تولید این پلاستیک ها از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد، باید تولید در حجم بالایی انجام شود که این کار باعث می شود در عرض ۳٫۵ سال مصرف انرژی در حدود ۸۰ درصد کاهش یابد و مقدار مصرف آب نیز در فرآیند کم شود.» باید توجه داشت که پلی لاکتید به عنوان یکی از مهمترین پلاستیک های تجدیدپذیر زیستی، به آب و انرژی زیادی برای تولید نیاز دارد و در هنگام بازیافت آن نیز دمای زیادی لازم است. در مقابل استفاده از قندهای با اکسیژن بالا در ساختار پلیمرهای جدید، موجب می شود تا پلاستیک آب را در خود جذب نموده و در یک فرآیند بی خطر بازیافت شود. به این معنی که این مواد می توانند در خانه با مواد غذایی ترکیب شوند و به عنوان کود در باغبانی مورد استفاده قرار گیرند و چون این مواد جدید از مواد ارزان یا پسماند مواد غذایی بدست آمده اند، نسبت به پلیمرهای با پایه نفتی ارزان ترند. این پلیمرهای جدید به دلیل خواص گسترده ای که دارند، نسبت به دیگر مواد تجدیدپذیر زیستی کاربردهای بیشتری یافته اند، از جمله این خواص می توان به خاصیت تخریب پذیری آنها اشاره نمود که باعث استفاده آنها در پزشکی در مواردی مانند tissue regeneration، نخ بخیه و یا رساندن دارو شده است. چرا که این مواد برای سلول ضرری ندارد و در بدن انسان در طی یک فرآیند بی ضرر تجزیه می شوند. با توجه به خواص تخریب پذیری این مواد، دانشمندان در تلاشند تا بتوانند از این مواد در رساندن دارو به بدن انسان استفاده کنند. همچنین آنها برای بهبود خواص این مواد که در صنایع بسته بندی و داروسازی مورد نیاز است، در تلاشند. دکتر ویلیام گفت: «گسترش استفاده از این مواد باعث خوشحالی من است و من امیدوارم که در طی ۲ تا ۵ سال آینده از این تکنولوژی استفاده شود.» پلاستیک های تجدیدپذیر زیستی، موادی اند که از مواد خوراکی به دست می آیند و نمونه ی مهم آنها پلی لاکتیک است که از تخمیر ساقه نیشکر و ذرت بدست می آیند و نام شیمیایی این پلیمرها Poly(acetic acid-5-acetoxy-6-oxo-tetrahydro-pyran-2-yl-methyl ester) و copoly(lactic acid-ran-acetic acid-5-acetoxy-6-oxo-tetrahydro-pyran-2-yl-methyl ester) است.