جستجو در تالارهای گفتگو

آیا مجادله فلسفی پیرامون ترمودینامیک, بیهوده است؟ آیا ممکن استبحثها و مجادلات فلسفی پیرامون چنین مباحثی که در حیطه و قلمرو فلسفه علم جای می گیرنداساساً پوچ و بیهوده باشند؟ صاحبنظران مکاتیب زبان شناسی علم تفسیر(Hermeneutics) نظیر پل ریکور و دوره اول ویتگنشتاین اعتقاد داشتند که مشاجرات فلسفی اصلاً درباره جهان نیستند وفقط نوعی بحث زبان شناسی هستند. در نتیجه برای آنها هرگونه فلسفه, بیشتر برای به دورافکندن فلسفه بود تا اینکه مثلاً در جهت تدوین مسائل فلسفه علم باشد. ویا طرفداران مکتب فرا استراکتورالیسم(post structuralism)و شخص میشل فوکو امکان مباحثی تحت عنوان فلسفه علم را باطل می دانند. پوزیتیویستها (positivists)نیز قدرت علم را تا حدی زیاد می دانند که نیاز به هرگونه فلسفه ای را باطل تلقی می کنند . از دیدگاه آنان این بحثها بیشتر, نوعی "خیالبافی فیزیکی" است. از این رو _ رودلف کارناپ_ که در تاریخ فلسفه علم معاصر به عنوان یک پوزیتیویست شناخته می شود پایان عمر متافیزیک را در 1930 نشان داد و هرگونه مجادله فلسفی در این زمینه را پوچ و بیهوده اعلام کرد. در اگزیستانسیالیسم دو دیدگاه رایج در این باب وجود دارد. اگزیستانسیالیست هایی نظیر هایدگر, طبیعت را موضوع تعمق فلسفی می دانند و در نتیجه به نوعی پرداختن به فلسفه علم را می پذیرند. در حالیکه مکتب اگزیستانسیالیسم ژان پل سارتر موضوع چنین بحث های فلسفی را خود آگاهی انسان می داند. در هر حال دیدگاههایمتفاوتی نسبت به حقانیت مباحث (Discourse) فلسفه علم وجود دارد. برخی این مجادلات را بیهوده و یا یک جدل بی حاصل صرفاً زبانی ارزیابی کرده اند و برخی دیگر پرداختن به این مسائل را جستجوی اساسی ترین پرسشهای فلسفی دانسته اند. موضوع این نوشتار تحلیل دیدگاههایی است که حقانیت مبحث فلسفه علم را پذیرفته اند. فلسفه علم از نظر آنچه نتایج فلسفی علوم است به بخشهای مختلفی تقسیم می شود. مسائل مرتبط با متافیزیک, مسائل معرفت شناختی(Epistemology) نظیر تئوری های شناخت و مبانی و پیش فرضهای فلسفی و دسته بندی موضوعشناخت بین عینیت و ذهنیت, یا مسائل ارزش شناختی(Axiology) و الی آخر. اما چگونگی شکل گیری تئوریهای علمی یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در فلسفه علم می باشد . مساله چگونگی شکل گیری تئوریهای علمی , مشتمل بر دونظریه اصلی میباشد _ یکی نظریه توماس کوهن(T.Kuhn) ودیگری نظریه کارل پوپرK.popper)) _نظریه توماس کوهن تحت عنوان نظریه سوبژکتیویستی یا ذهنیت گرایانه((subjectivity و همچنین نظریه کارل پوپرکه در کتاب دانش عینی objective knowledge بیان شده است بیشتر به نام نظریه ابژکتیویستی یا عینیتگرایانه(objectivity) شهرت دارد. کوهن اعتقاد داشت که "علوم بر مبنای پارادایم (paradigm) با سرمشق های معین جلو می روند. این سرمشق ها پیش فرض های قبول شده ای هستند که در حل مسائل مورد تحقیق , هیچگاه مورد تردید واقع نمیشوند". مثلاً در پارادایم نیوتنی , زمان و مکان مستقل از یکدیگر وجود خارجی داشته و نیرو در این سیستم برابر است با حاصلضرب جرم در شتاب. اما این پیش فرض های از پیش قبول شده بر دانش حضوری یا همان ادراک شهودی (Intuitive reasoning) تکیه دارند که چندان محل اطمینان و یقین نیست. از همین روست که امکان دارد سرمشقهای شهودی در پارادایم ها که در یک زمان کاملاً بدیهی بوده در زمان دیگراعتباری نداشته باشند. بعنوان مثالپس از ارائه نظریهنسبیت, " فرض فیزیک کلاسیک در مورد مطلق بودن همزمانی ,که بر مبنای بدیهیات اولیه و فرضهای پیش آزمونی قرار داشت" دیگر یک بدیهی بی نیاز از تحلیل محسوب نمی شود.توماس کوهن می گوید هرگاه تعداد زیادی از مسائل تحقیق, خود پارادایم را زیر سوال ببرند شرایط بحرانی پیش آمده و در این حالت به تدریج پارادایم جدیدی شکل می گیرد که جایگزین پارادایم قدیمی میگردد. (مثل جایگزینی تئوری نسبیت اینشتین به جای تئوری های مکانیک نیوتنی) . از این رو مطابق با نظریه ذهنیت گرایانه کوهن, واقعیت های عینی, هرگز نتایج تئوریک فلسفی به بار نمی آورند وبه بیان دیگر این ذهنیت است که برعینیت تقدم دارد. در ترمودینامیک با مفاهیمی نظیر مدل ایده آل سیکل کارنو یا سیکلهای معادل آن روبرو هستیم که گفته می شود هیچ نتیجه عینی در بر ندارند.و این درحالیست که عملی نبودن سیکلهای معادل سیکل کارنو , بیشتر از جنبه مواجهه با محدودیت عمل ابزارهای مورد استفاده می باشد نه ازاین بابت که مدلهای ذهنی مذکور, اساساً امکان عملی شدن نداشته باشند. بنابراین می توان تصور کرد که روزی انسان بتواندبر محدودیتهای سد راه عملی شدن برخی از مدلهای ترمودینامیکی, غلبه کند وتجارب بعدی تدریجاً به شکل گیری پارادایم جدیدی منجر شود و حتی اصول مسلمه ترمودینامیک کلاسیک نیز مورد تردید قرار گیرند. هیچ استبعادی ندارد روزیابزارها و سیستمهایی طراحی شوند که با ابداع روشهای خاص به نوعی ازمحدودیت و الزامقانون دوم ترمودینامیک راه گریزی پیدا شود. وشاید در آنصورتتحولات شگرفی در زندگی انسان بوجود بیاید . از این رو مجادله فلسفی پیرامون ترمودینامیک, بیهوده به نظر نمی رسد.

لینک خراب

مشعل هیبریدی HYBRID BURNER مشعل هیبریدی HYBRID BURNER مشعل های هیبریدی نوعی از تکنولوژی احتراق میباشند که در نیروگاههای گازی زیمنس به کار گرفته شدند ودر نیروگاههای گازی مدل V84.2, V94.2,V64.3,V64.3A مورد استفاده قرار گرفتند. در ایران به دلیل کثرت نصب نیروگاههای گازی مدل V94.2 استفاده بیشتری از این تکنولوژی معمول شده است. در شکل زیر نوع عملکرد مشعل در حالت گازسوز ودر دوحالت دیفیوژن یا نفوذی وپرمیکس یا مخلوط را مشاهده میفرمایید:نوع شعله، پایداری شعله ومیزان نوسان بار به دلیل اختلالاتی از قبیل هامینگ یا از دست رفتن مشعل به دلایل مختلف ومیزان حرارت تولیدی که تاثیر به سزایی در میزان راندمان احتراق ومگاوات خروجی واحدها دارد از تفاوت های عمده در کاربرد هرکدام از روش های معمول میباشد. در شکل زیر شماتیکی از برنر ها یا مشعل های نیروگاههای V94.2 را مشاهده میفرمایید که مسیرهای ورودی هرنوع از سوخت ها وهوا احتراق وهوای خنک کاری ونیز مسیر بازگشت سوخت مایع را نشان میدهد. شکل زیر تصویری از مشعل های هیبریدی به کار رفته در نیروگاههای گازی V94.2 میباشد. شماتیک دیگری در مورد مشعل های هیبریدی نیروگاههای V94.2 در شکل به زیبایی نحوه عملکرد مشعل های دوگانه سوز نیروگاهی به تصویر کشیده شده است. شکلی از مشعل گازوئیل سوز مشعل های هیبریدی نیروگاه گازی مدل V94.2 که متعلقا واجزای ان را به تصویر کشیده است. مشعل های هیبریدی به کار رفته در نیروگاههای V94.2 قابلیت های زیر را دارا میباشند: - قابلیت عملکرد وبهره برداری با سوخت گاز ومایع ونیز به صورت توامان - در صورت بهره برداری با سوخت گاز قابلیت استفاده از مشعل پرمیکس یا دیفیوژن - تولید ناکس NOx بسیار پایین در صورت استفاده از مشعل پرمیکس (کمتر از 25ppm) - قابلیت احتراق وپایداری شعله با گازهای دارای ارزش حرارتی پایین low LHV gases - قابلیت احتراق با سوخت مایع سنگین(گازوئیل نیز انواع مختلفی دارد واین مشعل ها مازوت سوز نمیباشند.) - قابلیت کارکرد با پاشش اب یا بخار قابلیت اخر در نیروگاههای ایران متاسفانه به دلیل نیاز به مگاوات مورد بهره برداری نمیگیرد. این مسئله یعنی پاشش اب یا بخار به سر مشعل برای جلوگیری از تولید وافزایش ناکس وسولفور در محفظه احتراق میباشد که به تفصیل در این مورد درکتاب نیروگاههای سیکل ترکیبی(توربین گاز-توربین بخار) در مورد ان صحبت شده است.

[TABLE=class: pn-listpages-table-border, width: 100%, align: center] [TR] [TD=colspan: 2, align: right][/TD] [/TR] [TR] [TD][/TD] [TD=class: pn-normal][TABLE=width: 100%] [TR] [TD=width: 5%]نام تجهيز :[/TD] [TD=class: data]جوش آور (Boiler)[/TD] [/TR] [TR] [TD]سایر اسامی:[/TD] [TD=class: data] ديگ بخار - مولد بخار[/TD] [/TR] [TR] [TD=class: data, colspan: 2]چكيده: جوش آور محفظ هاي است كه با تغذيه آب به درون آن به كمك يك منبع گرمايي به طور پيوسته بخار توليد مي كند. در طرحهاي اوليه جوش آور پوست هاي ساده با يك لوله تغذيه و يك خروجي بخار بودكه روي آن با آجر پوشيده مي شد. سوخت در داخل پوشش ديگ سوزانده مي شد، سپس جوش آورهايي طراحي شد كه در آن آب از درون لوله ها و آتش از بيرون آن عبور مي كرد. مقدمه: امروزه اجزاي اصلي جوش آور را مي توان به صورت زير نام برد: ديگ بخار (steam drum): ظرف استوانه اي بزرگي است كه به طور افقي كارگذاشته مي شود . درون نوع تكامل يافته آن تعداد زيادي جدا كننده آب وبخار (Separator) وجود دارد. كوره (furnace) : محفظه اي است كه نفت كوره يا گاز طبيعي در آن مي سوزد. مشعل (Burner): وسيله اي است كه براي سوزاندن نفت كوره ويا گاز طبيعي در مجاورت هوا در محفظه احتراق بكار مي رود. عموماً جوش آور را بويلر يا ديگ بخار نيز مي نامند. ما در اين متن از لفظ جوش آور استفاده مي كنيم. شكل 1 - نماي كلي يك جوش آور آبي كه قرار است در جوش آور بخار شود قبلا تحت عمل هوازدايي توسط هيدرازين يا ساير مواد شيميايي قرار مي گيرد. زيرا اگر حبابهاي هوا در اين آب وجود داشته باشد حجم مفيد آن كاهش مي يا بد و نتيجتاً داراي كاهش تبادل حرارت هستيم علاوه بر اين امكان خوردگي در سيستم افزايش پيدا مي كند . عمليات ديگري كه قبل از ورود آب به جوش آور بر روي آن انجام مي شود پيش گرم كردن آن است . اين كار براي بالا بردن راندمان سيستم انجام مي شود و به اين ترتيب است كه آب قبل از ورود به جوش آور وارد محفظه اي به نام اكونومايزر (Economizer) مي شود. اكونومايزر در واقع مبدل پوسته و لوله اي است كه توسط دود خروجي از كوره آب را گرم مي كند. به اين صورت كه دود قبل از ورود به دودكش از اكونومايزر گذشته و سيال را گرم مي كند سپس از طريق دودكش به محيط فرستاده مي شود. شرح و توصيف: تقسيم بندي جوش آورها: جوش آورها را مي توان از ديدگاههاي مختلف تقسيم بندي نمود. چند نوع از اين تقسيم بند ي ها به طور خلاصه در زيرآورده شده است. نحوه كار بعضي از انواع رايج اين جوش آورها در صفحات بعد توضيح داده خواهد شد. تقسيم بندي بر اساس جهت محور پوسته(عمودي يا افقي) تقسيم بندي بر اساس نحوه استفاده از آن(ثابت يا قابل حمل) تقسيم بندي بر اساس وضعيت كوره تقسيم بندي بر اساس وضعيت نسبي آب و گازهاي داغ (Water tube & Fire tube) به جوش آورهايي كه آب داخل لوله جريان داشته باشد لوله آبي (Water Tube) گفته مي شود. دسته ديگر كه گازهاي داغ داخل لوله جريان دارد به جوش آورهاي لوله دودي (Fire Tube) معروف مي باشند. به علت اينكه اين جوش آورها متداول مي باشند درباره آنها بيشتر به بحث مي پردازيم. شكل 2- نحوه حركت آب، بخار وهوا در يك جوش آور كنترل وكاربرد جوش آورها ابتدا به بررسي تامين هواي مورد نياز سوخت در كوره ها مي پردازيم، كه اين به دو روش متفاوت صورت مي گيرد: روش استفاده از دمنده Forced Draft Fan روش استفاده از مكنده Induced Draft Fan در كوره هايي كه از دمنده استفاده مي شود بايد ساختمان كوره به نحوي باشد كه گازهاي گرم و شعله هاي حاصل از احتراق نتواند به بيرون راه پيدا كند، زي را فشار كوره كمي بيشتر از فشار جو است . مكنده را دركوره هايي به كار مي برند كه حجم كوره و تعداد مشعلهاي آن زياد باشد. زيرا با بودن مكنده در كوره، خلا ايجاد مي شود و هوا مي تواند از محلهاي معيني وارد كوره گردد. از امتيازات كوره هايي كه با دمنده كار مي كنند اين است كه به علت وجود خلا در كوره شعله و گازهاي گرم به خارج راه پيدا نمي كند. در مورد كنترل جوش آورها بايد به نكات زير توجه نمود: ارتفاع مايع در ديگ بخار يكي از مهمترين چيزهايي است كه بايد به خوبي در هر جوش آوري كنترل گردد. زيرا اگر سطح مايع كم باشد با افزايش توليد امكان، اينكه تمام آب بخار شود زياد است. در چنين وضعي ممكن است كه قسمتهايي از ديگ بخار ذوب شود. از طرف ديگر اگر ارتفاع مايع زياد باشد توليد بخار كاهش مي يابد. مقدار سوخت نيز بايد به خوبي كنترل گردد.چرا كه اگر سوخت كم شود توليد بخار پايين آمده و روند را به هم مي زند. اگر سوخت زياد باشد باعث ازدياد توليد بخار مي شود كه اين خود به كم كردن آب ديگ بخار كمك مي كند. هوا جهت احتراق بايد كاملا كنترل شود، زيرا كمبود هوا باعث سوختن ناقص هوا و يا نفت كوره مي گردد و بالعكس ازدياد هوا ممكن است باعث خاموش شدن شعله مشعلها گردد. كنترل مواد شيميايي جهت پيشگيري از خورندگي نيزاز نكات مهم است كه بايد به آن توجه شود. [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] منبع: پترونت

سلام به همگی درمورد شعله فرایند احتراق انواع مشعل ها دیگ های ابگرم ودیگ های بخار دیگ های فایر تیوب ودیگ های واترتیوب ویژگی ها ومشخصات کاری ومسایل کلی مرتبط با احتراق هم یاد میدیم هم یاد میگیریم یک ارتباط دوسویه امیدوارم مفید باشه

به طور معمول مشعل ها همراه و متناسب با ديگ انتخاب مي شوند و به ميزان مصرف سوخت بر حسب ليتر در ساعت و كيلو گرم در ساعت يا گالن در ساعت مشخص مي شوند. اگر راندمان متوسط مشعل ها را 78/. انتخاب كنيم، به ازاي هر ليتر گازوييل معادل BTU25000 حرارت توليد خواهد شد. با پيدايش سوخت هاي مايع و مزایایی كه نسبت به سوخت هاي جامد دارند، روز به روز در مشعل ها پيشرفت حاصل شده است و امروزه تقريبا در اكثر ديگ هاي حرارت مركزي و صنايع، سوخت مايع مصرف مي شود و در نتجيه وجود مشعل ها ضروري است. با داشتن قدرت حرارتي ديگ و ارزش حرارتي سوخت مايع، مي توان نوع مشعل و ميزان مصرف سوخت را انتخاب كرد. اما چون مقداري حرارت سوخت از راه دود كش و تلفات ديگر هدر مي رود، در موقع محاسبه، راندمان مشعل را بايد در نظر داشت. چون بيشتر گازوييل مصرف مي شود، مي توان مصرف مشعل را از تقسيم قدرت حرارتي ديگ (QB) در حاصل ضرب ارزش حرارتي هر كيلو گازوييل ( حدود 10000 كيلو كالري ) در راندمان مشعل كه بين 6/. تا 85/. است را به دست آورد. چون وزن مخصوص گازوييل 8/. است، بنابراين به ازاي هر ليتر حدود 8000 كيلو كالري حرارت توليد خواهد شد كه اين مقدار BTU 32000 است. اگر راندمان متوسط مشعل ها را 78/. انتخاب كنيم، به ازاي هر ليتر گازوييل معادل BTU25000 حرارت توليد خواهد شد. با پيدايش سوخت هاي مايع و مزایایی كه نسبت به سوخت هاي جامد دارند، روز به روز در مشعل ها پيشرفت حاصل شده است و امروزه تقريبا در اكثر ديگ هاي حرارت مركزي و صنايع، سوخت مايع مصرف مي شود و در نتجيه وجود مشعل ها ضروري است. مشعل ها از لحاظ پودر كردن سوخت به سه نوع تقسيم مي شوند: 1- فشاري: سوخت با فشار يك تلمبه به داخل ديگ پاشيده مي شود و هوا نيز به طور طبيعي از اطراف نازل سوخت پاش وارد مي شود. 2- با فشار بخار يا فشار هوا: سوخت به وسيله فشار هوا يا بخار به داخل ديگ فرستاده مي شود.در اين مشعل جريان سوخت از منبع تا پستانك به علت وزن مايع است و گاهي با فشار پمپ ضعيف انجام مي گيرد. که در اين سيستم به علت فشار هوا و كمپرسور و يا فشار بخار، صداي نسبتا زيادي به وجود مي آيد كه از عيوب مشعل مي باشد. 3- با فشار ضعيف هوا: بيشتر در ديگ هاي حرارت مركزي به كار برده مي شود و كامل ترين نوع مشعل است و در دو نوع مشعل با فشار كم و مشعل با فشار زياد ساخته مي شوند. 1-مشعل با فشار كم: اين مشعل تشكيل شده است از يك الكتروموتور و يك وانتيلاتور و يك پمپ سوخت كه معمولا روي يك محور قرار دارند و با حركت الكترو موتور به كار مي افتند. پمپ، سوخت را از منبع مي گيرد و در داخل لوله مشعل كه در انتهاي آن نازل قرار گرفته است، فشرده مي كند و چون نازل داراي سوراخ هاي ريزي است، سوخت به صورت پودر به داخل كوره پاشيده مي شود. وانتيلاتور نيز اكسيژن لازم را به وسيله هواي محيط از اطراف نازل داخل محفظه احتراق مي رساند. در اين حالت براي ايجاد شعله، احتياج به يك جرقه است كه آن نيز از دو سر سيمي كه متصل به يك ترانسفور ماتور فشار قوي در حدود 12000 ولتي است، ايجاد مي شود. اين جرقه ممكن است دايمي باشد كه در ديگ هايي كه محيط گرم كافي ندارند مورد احتياج است . در اين صورت ترانسفورماتور بايد داراي قدرت كار هميشگي باشد و يا ممكن است جرقه به طور متناوب باشد. يعني در موقع شروع احتراق چند لحظه جرقه زده شود و پس از گرم شدن كوره، جرقه قطع شود .در اين نوع مشعل ها وسايل ديگري مانند مانومتر و صافي روغن و شير برقي - سولنوييد والو - نيز به كار برده مي شود. شير برقي به خصوص وقتي كه منبع سوخت بالا تر از مشعل با شد، حتما لازم است، چون ممكن است پمپ سوخت خوب آب بندي نباشد و هنگامي كه مشعل كار نمي كند، سوخت، قطره قطره وارد كوره و تبخير شود كه در موقع روشن شدن مجدد توليد انفجار خواهد كرد. ولي با وجود شير مربوطه چون به محض از كار افتادن موتور راه سوخت نيز بسته مي شود. از ديگ محافظت كامل به عمل مي آيد. پمپ هاي مشعل معمولا يك طبقه هستند و در بعضي موارد ممكن است دو طبقه باشند. در حالتي كه منبع سوخت پايين تر از مشعل باشد، وجود پمپ دو طبقه ضروري است. در اين مشعل ها مقدار هوا و مقدار سوخت به وسيله دريچه تنظيم هوا و شير تنظيم سوخت كه به ترتيب اطراف وانتيلاتور (بادرسان) و روي پمپ قرار دارند، كنترل مي شود. عمل راه افتادن و از كار افتادن مشعل به وسيله فرمان خود كاري مانند ترموستات ديگ و كنترل دود كه گاهي به جاي آن سلول فتو الكتريك به كار مي رود، انجام مي گيرد. 2- مشعل با سوخت مايع سنگين: اين مشعل نيز مانند مشعل قبلي است، با اين تفاوت كه به جاي وانتيلاتور، يك دمنده به كار رفته و پمپ آن نيز مناسب با درجه غلظت مايع سوخت انتخاب شده است. در موقع راه اندازي اين مشعل قبلا شروع كار را به وسيله سيال گازي شكل يا سوخت سبك ديگري انجام مي دهند كه در اين صورت يك دستگاه راه انداز به آن اضافه خواهد شد. به طور كلي هر نوع مشعل براي ظرفيت هاي مختلف ساخته شده است كه نسبت به ظرفيت حرارتي ديگ و انواع آن، مي توان با تعويض نازل و تنظيم هوا از آن استفاده كرد. مثلا يك مشعل با ظرفيت 1 تا 5 و 5 تا 10 ليتر ساخته شده است كه مي توان با تغيير پستانك، مصرف آن را به حداكثر يا حداقل رساند. مشعل گازي: در اين نوع مشعل، گاز بوسيله شير خودكاري با فشار اوليه خود وارد ديگ مي شود و با تركيب با هوايي كه همراه خود وارد كوره مي كند، مشتعل مي شود و در حدود 80% حرارت خود را به ديگ مي دهد. معمولا عمل ايجاد شعله به وسيله شمع خودكار انجام مي گيرد. در مورد اين مشعل ها وسايل محافظتي پيش بيني مي شود، به خصوص اينكه گاز بدون اشتعال وارد ديگ نشود. اين عمل به وسيله يك كويل ترمو الكتريك كه نزديك شعله شاهد (شمع) قرار دارد، كنترل مي شود. به ترتيب كه با بودن شعله كويل گرم مي شود و جريان ترموالكتريك از آن عبور مي كند و پس از اثر كردن روي شير خودكار، آن را باز نگه مي دارد. اما به محض اينكه شعله خاموش شد، جريان ترموالكتريك از بين مي رود و شير بسته مي شود و راه ورود گاز را به ديگ مي بندد كه براي راه اندازي مجدد، بايد شير گاز را با دست باز كرد. اين نوع مشعل نيز براي ظرفيت هاي مختلف ساخته شده و در دسترس است.

سلام دانلود کتابچه اموزشی با عنوان : ايمنی ديگهای بخار و ظروف تحت فشار دانلود

سلام دانلود یک مرجع بسیارعالی درزمینه احتراق،کوره ها،فرایندهای مرتبط با احتراق،سوخت وانواع مسایلی که درزمینه احتراق با انها سروکاردارید هندبوک احتراق به سوالهای بسیاری دراین زمینه پاسخگوی مناسبی هست برای دانلود هندبوک احتراق از لینک زیر استفاده نمایید Combustion Handbook دانلود

Humming ( ناپایداری احتراق) در فرایند احتراق سوخت با هوا مخلوط شده و می سوزد به طور کلی احتراق به دو دسته تقسیم می شود: سوخت و هوا ابتدا مخلوط می شوند سپس می سوزند احتراق و مخلوط شدن همزمان رخ می دهند. در سیستمهای احتراق قدیم و هوا بطور جداگانه وارد قسمت احتراق شده و در آنجا مخلوط و مشتعل می شوند.( احتراق دیفیوژن) در چنین وضعیتی ، دمای شعله به طور قابل ملاحظه ای بالا بوده و می تواند ازC 1150 ° فراتر رود. این نوع احتراق به علت دمای بالای شعله و همچنین عدم امکان آمیزش کامل و یکنواخت سوخت و هوا ،NOX بالایی تولید می کند، همچنین مصرف سوخت بالایی به دنبال دارد. سیستمهای پیشرفته امروزی که میزان آلاینده های کمتری دارند، به صورت کاملا متفاوتی عمل می کنند. بدین صورت که سوخت و هوا در بالا دست محفظه ی احتراق با هم پیش مخلوط (پریمیکس) می شوند. در این روش حجم بسیار بالاتری از هوا (بیشتر از آنچه برای واکنش با سوخت لازم است) در مجاورت سوخت قرار گرفته یا اصطلاحا مخلوط بسیار رقیقی از سوخت و هوا در احتراق شرکت می کنند.در این وضعیت انرژی آزاد شده حاصل از احتراق ، به حجم هوای بیشتری منتقل می شود.لذا دمای محصولات احتراق ، به میزان قابل ملاحظه ای کمتر و در نتیجه میزان NOX کمتری نیز تولید می شود. هرچند در این روش NOXکمتری تولید می شود ، اما این روش خود باعث به وجود آمدن مشکلات جدیدی می شود. ایجاد یک مخلوط قابل اشتعال در ناحیه بالا دست محفظه ی احتراق، بنابراین باید توجه ویژه ای به طراحی محفظه ی احتراق داشت ،تا از انتقال شعله به بالا دست (flash Back) جلوگیری شود. ثانیا در برخی موارد ممکن است شعله پایلوت برای پایداری شعله استفاده شود. به دلایلی که بطور کامل علت آن مشخص نیست ، این سیستم هاتمایل زیادی به بروز ناپایداری در احتراق دارند. این ناپایداری ها با نوسانات فشار در محفظه احتراق ، نوسانات گرمایی ایجاد كرده و نوسانات د بی جریان آشکار می گردد و با نامهای مختلفی چون screech, buzz , rumble-haming شناخته می شوند و بصورت یک پدیده مخرب محسوب می شود، که تا به حال به تعداد زیادی از توربین های گازي آسیب رسانده است. این نوسانات فشار، چند صد بار در ثانیه رخ می دهد و باعث تسریع در فرسوده شدن ، آسیب و ایجاد ترک در قطعات می گردد. مکانیزم عملکرد این ناپایداری ها، مانند رفتار یک سیستم صوتی است که میکرفن آن در مقابل بلندگوی خود قرار گرفته است. با بروز اغتشاش در بلند گو ، میکرفن آنرا دریافت نموده و پس از تقویت ، اغتشاش ایجاد شده با دامنه بیشتری از بلندگو خارج می شود . به همین ترتیب دامنه اغتشاشات به سرعت و به شدت افزایش می یابد. مشابه چنین وضعیتی در محفظه ی احتراق نیز اتفاق می افتد. هرگونه اغتشاش و نوسان در فشار یا ترکیب سوخت ، باعث ایجاد نوسان در شعله و انرژی آزاد شده آن می شود.كه تولید امواج صوتی را به همراه دارد.این امواج که از مرکز شعله دور می شوند، پس از برخورد به دیواره محفظه احتراق ، این فرایند بصورت حلقه بسته و خود تحریک به سرعت تکرار می شود و دامنه ارتعاشات آن به شدت افزایش می یابد تا به حد اشباع خود برسد. کمتر از 0.01 درصد از انرژی ازاد شده در فرایند احتراق در صورتیکه در میدان صوتی محفظه ی احتراق و به عبارت دیگر در سیکل بسته فوق قرار گیرد، می تواند نوسانات فشاری معادل 1 PSI ایجاد نماید. این نوسانات مخرب ، مشابه سیستمهای ارتعاشی در یک فرکانس مشخص اتفاق می افتد که تابعی از هندسه محفظه احتراق و دمای گازهای آن می باشد.

امروزه برای مستقل نمودن شوفاژ و آبگرم مصرفی هر آپارتمان بکار گرفتن دیگ پکیج هر روز کاربرد بیشتری پیدا می کند. یک دیگ پکیج دو مدار گردش آب دارد. مدار بسته آبگرم برای گرم کردن رادیاتورهای یک سیستم حرارت مرکزی و مدار باز آبگرم برای آبگرم مصرفی بکار می رود. در مدار شوفاژ دیگ پکیج پمپ سیرکولاسیون برای به گردش در آوردن آبگرم از داخل دیگ به رادیاتورها و پس از انتقال حرارت از طریق رادیاتورها به محیط دو مرتبه بداخل دیگ پکیج آبگرم را بر میگرداند. آکوستات تنظیم برای تنظیم درجه حرارت آبگرم شوفاژ و آکوستات اطمینان که همواره برای "90 درجه سانتیگراد تنظیم شده است . بعلاوه یک تابلو برق دارای کلید قطع و وصل مشعل و پمپ و همچنین منبع انبساط بسته و دو شیر اطمینان یکی در مسیر آبگرم شوفاژ و دیگری در مسیر آبگرم مصرفی قرار میگیرد تا مانع از بالا رفتن فشار از حد مجاز شود. شمای زیر انواع دیگهای پکیج رایج در قسمت شوفاژ را نشان میدهد. می توان آنها را به سه دسته اصلی تقسیم نمود. 1- مدار شوفاژ کویلی و مدار آبگرم مصرفی کویلی در این نوع دیگ های پکیج مشعل آن اتمسفریک گازی می باشد شعله مشعل با حرکت آب در کوئل ها و دادن فرمان از طریق شیرها مسیر گاز را باز می نماید این عمل در مدار شوفاژ و آبگرم مصرفی به همین طریق انجام می گیرد. این نوع دیگ های پکیج از ظرفیت 000/10 تا 000/20 کیلو کالری در ساعت در صنعت ساخته می شود. A - مزیت : 1- ابعاد این دیگ پکیج به نسبت ظرفیت با مقایسه با سایر مدل ها کوچکتر می باشد. 2- آب بطور لحظه ای گرم می شود زمان جهت گرم کردن آب لازم نیست. B - معایب : 1- چون شیرهای فرمان گاز با آب تماس دارند چنانچه آب رسوب داشته باشد که معمولا" آبهای مصرفی دارای رسوب هستند باعث می گردد شیرهای فرمان در اثر رسوب فرمان باز شدن گاز را ندهند و مشعل روشن نشود. لذا لازم است حد اقل سالی یکبار دستگاه سرویس و شیر های فرمان تمیز گردد. 2- چنانچه فشار آب کم باشد شیرهای گاز باز نمی شود. 3- راندمان حرارتی بعلت اینکه مسیر جذب حرارت یک پاس می باشد پائین است. 4- در مدار آبگرم مصرفی مقدار آبگرم ذخیره وجود ندارد با خاموش شدن مشعل آبگرم وجود ندارد. 2 - مدار شوفاژ مخزنی و مدار آبگرم کویلی در این نوع دیگ های پکیج مدار شوفاژ مخزنی از چدن یا از فولاد آتشخوار بوده و مشعلی که برای گرم کردن آب دیگ بکار میرود می تواند گازی اتمسفریک یا فن دار و گازوئیلی فن دار باشد آبگرم مصرفی از کویل مسی که داخل مخزن شوفاژ شناور بود حرارت حاصل از آبگرم شوفاژ باعث گرم کردن آبگرم مصرفی که از داخل کویل مسی عبور می کند می شود. A - مزیت : 1- در این نوع دیگ پکیج می توان از مشعل فن دار یا اتمسفریک گازی و یا از مشعل گازوئیلی استفاده کرد امکان استفاده از دو نوع سوخت گاز و گازوئیل می باشد. 2- راندمان حرارتی آن بالاتر از دیگ پکیج کویلی می باشد بخصوص اگر مخزن از فولاد آتشخوار باشد راندمان آن بالاتر از مخزن چدنی میباشد. B - معایب : 1- مخزن آبگرم کویلی از مس در اثر رسوب آب مقطع آن باریک می شود چنانچه رسوب گیری نشود پس از مدتی بر حسب در صد سختی آب مقطع آن بطور کلی بسته می شود. 2- مقدار آبگرم مصرفی ذخیره در داخل کویل مسی کم است. 3 - مدار شوفاژ مخزنی مدار آبگرم مخزنی در این نوع دیگهای پکیج مدار شوفاژ مخزنی از چدن یا از فولاد آتشخوار می باشد مانند نوع دوم مشعل که برای گرم کردن آب بکار میرود می تواند گازی یا گازوئیلی باشد مشعل های گازی اتمسفریک یا فن دار یا مشعل گازوئیلی فن دار بر روی آن قرار گیرد. آبگرم مصرفی مخزنی در داخل آبگرم شوفاژ شناور می باشد حرارت از آبگرم شوفاژ از جدار مخزن آبگرم مصرفی بداخل آبگرم مصرفی منتقل می گردد. مخزن آبگرم مصرفی از جنس گالوانیزه – لعابی – مسی – استنلس استیل در صنعت تولید می شود. A - مزیت : 1- راندمان حرارتی این نوع دیگ های پکیج بالاتر از حالتهای قبل می باشد. 2- می توان از مشعل های گازی یا گازوئیلی استفاده نمود. 3- مخزن آبگرم مصرفی دارای مقدار کافی آبگرم ذخیره می باشد. 4- مقدار دبی آبگرم مصرفی همواره کافی می باشد در فاصله زمانی که آبسرد از قسمت پائین منبع آبگرم مصرفی به بالا میاید آبگرم مصرفی گرم می شود. لذا همواره با دبی کافی آبگرم مصرفی وجود دارد. 5- چنانچه مخزن از استنلس استیل باشد رسوب به جدار آن نمی چسبد و زنگ نمی زند. عمر این مخزن ها بیش از 30 سال پیش بینی می شود. 6- چنانچه مخزن شوفاژ از فولاد آتشخوار باشد عمر این دیگ پکیج را بیش از 20 سال پیش بینی می کنند. B - معایب : 1- مدار شوفاژ مخزنی از چدن امکان ترکیدگی پره های چدنی در اثر تغییرات ناگهانی درجه حرارت وجود دارد. 2- راندمان دیگ های پکیج چدنی معمولا" کمتر از دیگ پکیج مخزنی از فولاد آتشخوار می باشد. 3- مخزن گالوانیزه چنانچه پس از جوشکاری مجددا" گالوانیزه نشود ( معمولا" در صنعت این عمل انجام نمی گیرد) عمر زیادی ندارد. 4- مخازن لعابی رسوب را به بدنه آن می چسبد لازم است هردوسال یک بار رسوب زدائی شود. نتیجه : بنظر متخصصین بهترین نوع دیگ پکیج نوع مدار شوفاژ مخزنی از فولاد آتشخوار و مدار آبگرم مصرفی از استنلس استیل می باشد. مزیت : 1- فولاد آتشخوار در مقابل آتش مقاوم می باشد. 2- بعلت اینکه سطح آن نسبت به چدن صاف تر است رسوب کمتر می چسبد لذا انتقال حرارت از مسیر دود به آب بهتر از دیگ چدنی انجام می گیرد. امروزه در دنیا دیگهای شوفاژ را از فولاد آتشخوار می سازند دیگ های فولادی آتشخوار نسبت به دیگهای چدنی مزیت بسیار دارد. 3- مخزن استنلس استیل بعلت صافی سطح رسوب روی آن نمی چسبد احتیاج به رسوب زدائی ندارد چون زنگ نمی زند عمرزیادی دارد. توجه : دستگاه پکیج باید در محلی قرار گیرد که اکسیژن لازم برای عمل احتراق را خارج از هوای داخل ساختمان بگیرد و دود حاصل به خارج از ساختمان منتقل شود. قرار دادن دیگ پکیج در آشپزخانه باید به طریقی نصب گردد که هوای لازم جهت عمل احتراق را از خارج بگیرد اگر هوای داخل آپارتمان را مصرف نماید اکسیژن داخل ساختمان را مصرف نموده به جای CO2 که رنگ و بو ندارد جایگزین می نماید این عمل باعث سر درد و سرگیجه ساکنین می گردد. چنانچه این عمل برای مدتی ادامه پیدا کند و درب و پنجره ساختمان بسته باشد بطوریکه هوا تهویه نشود باعث مرگ ساکنین خواهد شد. به نقل ازHAVC