مهمترين رويدادهاي ايران در چنين روزي

[Himmler 22171]

به نوشته تاريخ عمومي شعر و ادبيات (جهان)، اسدي توسي شاعر ايراني «گرشاسپ نامه» را به سبك فردوسي در وصف گرشاسپ ـ يل و گردن فراز ایران باستان و برخاسته از سيستان [سیستان بزرگتر]، سي و يكم ژانويه سال 1065 ميلادي به پايان برد. وي اين كار سنگين را به تشويق و كمك مالي حكمران وقت اران (جمهوري آذربايجان کنونی) انجام داده بود كه اين حكمران زرتشتي و از بازماندگان ساسانيان مي خواست که كارهاي نياكان زنده و ماندگار بماند.

[Himmler 22171]

به نوشته مورخان عهد باستان و محاسبات تقويمي قرن بيستم، در فوریه سال 523 پيش از ميلاد (به قولي؛ يک و يا دو روز بعد از جشن شده) برجستگان مصر ـ کشوری که صدها سال استقلال كامل داشت ـ پذيرفتند كه از آن پس اتباع و سرزمين شان يك ساتراپي (ايالت) ايران باشد. دور اول حكومت ايران بر مصر (زمان هخامنشيان) 121 سال طول كشيد. پس از اين مدت هم تا ساليان دراز، يهوديان مصري خودرا از اتباع ايران معرفي مي كردند.

ارتش ايران در سال 618 میلادی (زمان پادشاهي خسروپرويز) نیز شمال مصر را فتح كرد و در اسكندريه مستقر شد. خسرو پرویز از سال 590 میلادی تا آخرین ماه سال 627 بر ایران پادشاهی کرد.

[Himmler 22171]

ترکان سلجوقي (غُزها = آغوزها) كه استقرار آنان در منطقه فرارود تكميل شده بود در فوريه سال 999 ميلادي براي ورود به نقاط دیگری در ايرانزمین عبور از آمودريا (رود جيحون) را به شکلی گروهی آغازکردند. مهاجرت سلجوقيان در دسته هاي پياپي به سرزمينهاي ايراني به دليل از ميان رفتن پادگانهاي منطقه شمال شرقي بود كه در دوران ساسانیان عنوان «مرزبان» داشتند و نيز قدرت يافتن بردگان تُرك در دستگاه خلافت عباسيان و استفاده از آنان در نیروهای نظامی و ارتقاء تا مقام فرماندهی واحد. پادگانهاي مرزباني ايران در امتداد سیردیا (رود سیحون) در پي سقوط ساسانيان از ميان رفته بودند. اين دودمان همانند هخامنشيان شديدا با اختلاط نژاد ايراني مخالفت مي كرد. سلجوقيان به پارسيان «تاجيك» مي گفتند، به همان گونه كه اعراب ايرانيان را «عجم» مي خواندند. با استقرار سلجوقيان در ايران که شمار زيادي هم نبودند، زبان تُرکي (از گروه آلتائيک) نيز در برخي از نقاط وطن رواج يافت. سلجوقيان که بعدا بغداد را تصرف و تا اعماق آناتولي پيش رفته بودند موفق به تاسيس يک امپراتوري در خاورميانه شده بودند که سالها دوام آورد. مورخان اروپایی، امپراتوری عثمانی را دنباله دولت سلجوقیان نوشته اند

[Himmler 22171]

12بهمن 1331 (یکم فوریه 1953) دولت دكتر مصدق با هدف پايان دادن به شايعه احتمال تنزل نرخ برابري ريال [بالارفتن بهاي پولهاي خارجي و سكه طلا] كه مردم را نگران ساخته و دارندگان پس انداز را به فكر خريد سكه و ارز انداخته بود اعلام داشت كه برغم اعلاميه قبلي مبني بر تثبيت بهاي طلا، از امروز سکه يك تومان ارزانتر و به 74 تومان عرضه خواهد شد كه در طلافروشيها با احتساب دستمزد فروشنده 74 تومان و 5 قران خواهد بود. در اعلاميه دولت، گزارش روزنامه های تهران تكذيب شده بود كه نوشته بودند دولت براي جبران كسر بودجه مي خواهد نرخ سكه و ارز را با كاهش دادن ارزش برابري ريال بالا ببرد [تا با فروش ذخایر خود، ریال بیشتری به دست آورد] و تاكيد شده بود كه اين عمل مغاير منافع ملّي است و بودجه كشور تنها با اعمال سیاست های اقتصادی متناسب وضعیت کشور ازجمله افزایش ماليات بردرآمدهای بالا و تعرفه گمرکی برخي اقلام وارداتي لوكس و كاهش هزينه هاي دولت بايد متوازن شود نه تغيير بهاي سكه و ارز. این تصمیم از همان روز (12 بهمن) به اجرا درآمد. نرخ سکه و ارز از آن روز تا بهار سال 1357 [سال انقلاب] به مدت 26 سال تقریبا ثابت مانده بود. برغم افزایش بها و صادرات نفت ایران و مهاجرت چند میلیون ایرانی ازکشور، بهای سکه طلا در ایران، در سال 2011 پنج هزار برابر 34 سال پیش از آن (سال 1977) بود. در بهمن ماه 1331 درآمد ارزي ايران از محل صدور نفت تقريبا به صفر رسيده بود که در سال 2011 حدود 90 ميليارد دلار آمريکا بود.

سکه طلا (بهار آزادی طرح قدیم معادل سکه دوران نظام سابق) 12 بهمن ماه 1388 حدود 280 هزار تومان بود (390 برابر بهای 32 سال پیش از آن). دلار آمريکا که در همه کشورها تنزل يافته در سال 1388 در ايران حدود 950 تومان بود (135 برابر 31 سال قبل از آن). بهاي پولهاي ساير کشور ازجمله دلار آمريکا، يورو اتحاديه اروپا، پوند انگلستان و ... نسبت به ريال در ژانويه 2012 به شکلي چشمگير و بي سابقه افزايش يافت و همچنين بهاي سکه طلا. براي مثال؛ ارزش برابري دلار آمريکا در ژانويه 2012 در بازار آزاد (صرافي هاي تهران) به 1800 تومان رسيد و سکه طلا تقريبا يک ميليون تومان شد

[Himmler 22171]

30 ژانويه 2004 غلامحسن انوري، ايراني 50 ساله که در خواست پناهندگي او دوبار از سوي دفتر سازمام ملل ويژه آوارگان در کوالالامپور رد شده بود و به حالت اعتراض مقابل اين دفتر و در برابر چشم دهها تن خود را آتش زد ه بود در بيمارستان درگذشت.

غلامحسن که دو سال و چند ماه پيش از اين از طريق مرز بلوچستان پاکستان از ايران خارج شده و خود را به فدراسيون مالزيا رسانده بود در شهر کوالالامپور از شعبه دفتر سازمان ملل ويژه آوارگان تقاضاي پناهندگي کرده بود و اين دفتر پس از رسيدگي بدوي و تجديد نظر، درخواست او را به اين دليل رد کرده بود که متقاضي مدارک کافي ارائه نداده بود تا ادعاي او را که بازگشت به وطن برايش مخاطره آميز است ثابت کند.

غلامحسن 26 ژانويه 2004 يادداشتي در پنج صفحه نوشت و سپس به روزنامه هاي محل اطلاع داد که عکاس به مقابل دفتر آوارگان بفرستند و آنگاه با تاکسي خود را به مقابل اين دفتر رسانيد. وي پس از پياده شدن از تاکسي يادداشت را به سوي خبرنگاران افکند،شيشه کوچک بنزين را روي لباسش ريخت و با فندک آتش زد. يک روزنامه محلي نوشته بود که غلامحسن ساعتي پيش از خودسوزي يادداشت پنج صفحه اي اش را به دفتر آن روزنامه فاکس کرده بود.

در پي خودسوزي غلامحسين، پليس کوالالامپور گفته بود که اين ايراني به طور غير قانوني در مالزيا زندگي مي کرد و يک بار مدعي شده بود که يک مالزيايي سرش کلاه گذارده و پول او را بالا کشيده است و در نتيجه تا پايان رسيدگي و احقاق حق بايد در مالزيا باقي بماند. پرونده اخراج غلامحسن از مالزيا در دست تکميل بود که خود را آتش زد.

[Himmler 22171]

[TABLE=width: 580]

[TR]

[TD=class: h4, width: 595, align: center]بازگشت آيت الله خميني[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: body, width: 595, align: right][TABLE=width: 150, align: left]

[TR]

[TD=align: center][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: caption, align: center]آيت الله خميني در مهرآباد از هواپيما پياده مي شود[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

12 بهمن 1357 (يكم فوريه 1979) آية الله العظمي خميني پس از 14 سال و 29 روز اقامت اجباري در خارج و عمدتا در عراق، از پاريس به ايران بازگشت و مورد استقبال ميليوني قرارگرفت. وي نزديك به چهارماه در فرانسه اقامت داشت. با هواپيماي فرانسوي حامل او، يكصد و پنجاه روزنامه نگار نيز به تهران آمده بودند تا شاهد تحولات باشند. آية الله خميني از فرودگاه عازم گورستان بهشت زهرا محل دفن جان باختگان انقلاب شد و در آنجا ضمن سخناني، مجلسين و دولت شاه را غير قانوني اعلام و از ارتش خواست كه با چنين افرادي (ازجمله شاپور بختيار نخست وزير وقت) همكاري نكند. ده روز بعد، انقلاب پيروز شد و دولت موقت كه قبلا از جانب آية الله خميني تعيين شده بود زمام امور كشور و شورای انقلاب کار تنظیم ضوابط و آیین نامه هارا به دست گرفتند.[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[Himmler 22171]

مورخاني كه تاريخ زنديه را نوشته اند شكست محمدحسنخان رئيس وقت ايل مغولي قاجار را در جنگ با شيخ علي خان زند 13 بهمن سال 1136 هجري (2 فوريه 1758) ذکر کرده اند. در اين جنگ كه در مازندران، ناحيه اشرف (بهشهر) روي داد محمدحسنخان كشته شد و فتنه شمال پايان يافت.

شيخ علي خان سر بريده محمدحسنخان را به شیراز نزد كريمخان فرستاد كه اين رادمرد از اين عمل به خشم آمد و ضمن ارسال يك نامه توبيخ براي شيخ علي خان، دستور داد كه سر محمدحسنخان را با گلاب شستند و با تشريفات ويژه به خاك سپردند و برايش مراسم ترحيم رسمی (با شرکت مقامات) برپاداشتند

[Himmler 22171]

13 بهمن 1294 (2 فوريه 1916و درجريان جنگ جهاني اول) اعضاي كميته دفاع ملي كه با نزديك شدن نيروهاي روسيه به اراك، ازقم و اصفهان رهسپار كرمانشاه شده بودند تا باكمك عثماني و آلمان در برابر نيروهاي متجاوز انگلستان و روسيه از وطن دفاع كنند وارد كرمانشاه شدند و والي ايالت را كه دست روي دست گذارده و براي دفاع در برابر تجاوز ساكت نشسته بود بيرون كردند. در همين روز نماينده آلمان با آنان در كرمانشاه ملاقات كرد و از ورود ژنرال «پرسي سايكس» با نيروي تازه نفس از هند به بندر عباس آگاهشان ساخت. در آن زمان عراق قسمتي از امپراتوري عثماني بود و عثماني كه در كنار آلمان و اتريش با روسيه و انگلستان و فرانسه در جنگ بود در آنجا نيروي نظامي داشت.

[Himmler 22171]

دولت وقت ايران 13 بهمن 1326 (2 فوريه 1948) به يادداشت اعتراضيه شديد اللحن مسكو پاسخ داد و منكر عقد قرارداد نظامي محرمانه با آمريكا شد و مضافا گله كرد كه مقامات مسكو مخالفان تماميت ارضي ايران از جمله مصطفي بارزاني و ... را در خاك خود پناه داده اند. دولت ایران همچنین اعتراض کرده بود که حزب توده طبق سیاست دولت شوروی دو جناح (سوسیال دمکرات و مارکسیست) شده و جناح بزرگتر (مارکسیست) به صورت عامل و کارگزار مسکو درآمده و عمل می کند که مداخله در امور ایران است.

مسكو در يادداشت خود به دولت ايران نوشته بود كه همكاري نظامي ايران با آمريكا امنيت شوروي را تهديد خواهد كرد و اين دولت را ناچار خواهد ساخت كه بر پايه مفاد قرارداد 1921 دو دولت عملا به مقابله برخيزد. [دولت موقت مهدی بازرگان این قرارداد را در سال 1979 یکجانبه لغو کرد].

همان دولت وقت ايران (دولت سلطنتی)، در دهه هاي بعد و پس از بازگشت مصطفي بارزاني از شوروي به عراق و درگير شدن با دولت بغداد، به خواست دولت آمريكا انواع کمک را به او مي رسانيد و کمکهاي نظامي آمريکا از راه ايران براي بارزاني ارسال مي شد و سرانجام نيز به وي در شهرستان كرج پناه داده بود!. مصطفي بارزاني در ماجراي مهاباد (تجزیه کردستان ایران) ، همدست «قاضي محمد» بود كه با ورود ارتش ايران به آنجا به شوروي فرار كرده بود.

[Himmler 22171]

15 بهمن 1336 هجري خورشيدي = 4 فوریه 1958 (21 سال پيش از پيروزي انقلاب) دولت وقت ايران به مناسبت پايان سال ميلادي 1957 و طبق روال همه ساله، درآمد خود از نفت در آن سال و چگونگی هزینه این پول را اعلام داشت.

طبق اين اعلاميه، عايدي ايران از نفت در سال 1957ميلادي 76 ميليون ليره انگليسي (پاوند استرلينگ) بود كه سهم هر ايراني از آن [برپایه جمعیت آن سال] در هر روز بالغ بر دو قران (ريال) مي شد. درآمد ایران از صدور نفت در سال 2011 برغم تحریم ها و محدودیت ها، اندکی بیش از نود میلیارد دلار آمریکا بود که جزئیات کامل هزینه کردن آن هم اعلام نشده است. در سال 1958 دلار آمریکا هفت تومان و لیره انگلیسی حدود 15 تومان بود که بهای دلار نسبت به ریال در تهران (بازار آزاد) در هفته ای که به جمعه 27 ژانویه 2012 ختم شد به دو هزار تومان هم رسید یعنی نزدیک به سیصد برابر سال 1958. کارشناسان امور پول، یکی از علل نوسانهای شدید بهای ارز در دسامبر 2011 و ژانویه 2012 را، پیدایش ـ غیر ضروری ـ دوباره صرّافها در تهران و افزایش قارج وار شمار آنها و رواج بورس بازی روی ارز به دست داده اند. طبق آمار، شمار صرّافان تهران تا سال 1386 (2007 میلادی) به تعداد انگشتان دست هم نمی رسید. دولت هاشمی رفسنجانی در نیمه دهه 1990 و با هدف جلوگیری از دلال بازی روی ارز، فروش پول خارجی جز از طریق بانکهارا ممنوع کرده بود که باعث یک ثبات تقریبا 15 ساله شده بود

[Himmler 22171]

خشايارشا ــ شاه وقت ايران ــ كه بر سرزميني از هند تا دانوب و از استپ هاي شمال خاوري آسياي ميانه تا ليبي حكومت مي كرد، پس از فرونشاندن شورش بابل (عراق جنوب غربي امروز) در 482 پيش از ميلاد، تصرف آتن در سال 480 پيش از ميلاد و باز گشت از لشكركشي به اروپا، در چهارم فوريه 479سال پيش از ميلاد (15 بهمن) توسط بانويش «استر Esther» از خاندان شائول و يهودي كه در شهر همدان مدفون است از توطئه هامان «بزرگ وزير» خود براي كشتار اتباع يهودي امپراتوري ايران آگاه شد و همان شب دستور لغو آن را صادر كرد كه به نوشته مورخان يوناني و يهود، اين دستور در سه روز به سراسر امپراتوري رسيد كه با وسائل آن زمان، ركوردي بي سابقه است. طبق كتاب «استر» كه 24 قرن قدمت دارد، هامان به دروغ از قول خشايارشا به شهربانان ايران ابلاغ كرده بود كه همه يهوديان ـ ازخرد و بزرگ ـ را بكشند. در آن زمان همه يهوديان جهان از اتباع امپراتوري ايران بودند، در قلمرو اين امپراتوري زندگي مي كردند و در وفاداري آنان به شاه ايران ترديد نبود.

خشايارشا (پسر داريوش كبير و نوه دختري كوروش بزرگ) پس از لغو بخشنامه «هامان»، وي را به دادگاه سپرد كه محاكمه و در شهر شوش (پايتخت اداري ايران) اعدام شد و از آن زمان تاكنون، يهوديان هر سال (مطابق تقويم خودشان) به اين مناسبت جشن مي گيرند كه به عيد «پوريم» معروف است.

[Himmler 22171]

درانتخابات پارلماني سال 1322 ايران که نتايج آن 15 بهمن ماه این سال انتشار يافت، باز دكتر مصدق نماينده اول تهران شد. در نخستين انتخابات پس از استقرار مشروطيت، دكتر مصدق از شهر اصفهان به نمايندگي مجلس انتخاب شده بود كه پس از تبديل زادروز او از تقويم قمري به خورشيدي، كسر نصاب سني! آورده و انتخاب او هنگام بررسي اعتبارنامه ها در مجلس ردّ شده بود.

[Himmler 22171]

پانزدهم بهمن1327 (چهارم فوريه 1949) در دانشگاه تهران و مقابل ساختمان دانشكده حقوق، به سوي شاه كه براي شرکت در مراسم «پانزدهمين سالروز آغاز بناي دانشگاه تهران در محل كنوني اش» وارد دانشگاه شده و مقابل ورودي دانشکده حقوق از اتومبيل پياده شده بود تا وارد تالار مراسم شود تيراندازي شد. اين رويداد مآلا مسير تاريخ ايران را تغيير داد؛ حزب توده غير قانوني شد، ايران به غرب نزديک و بعدا متحد آن شد، شاه اختيارات بيشتري به دست آورد و بعدا راه ديکتاتوري در پيش گرفت و ... و بنابراين ذکر جزئيات رويداد لازم است.

در آن روز از پنج گلوله که به سوي شاه شليک شده بود سه گلوله به کلاه او اصابت کرده بود، يک گلو له به صورت مماس بر بدن از پشت او گذشته و خراش مختصري وارد ساخته و يک گلوله هم با عبور از کنار صورت او در ناحيه پشت لب اندك جراحتي بوجود آورده بود. ضارب رولور داشت ولي پيش از آنکه دو گلوله باقي مانده را شليک کند هدف گلوله ماموران قرارگرفت برزمين افتاد که بر سرش ريختند و اورا زير مشت و لگد گرفتند و از حال رفت.

[Himmler 22171]

ژنرال هوايي «رابرت اي. هايزرRobert E. Huyser » فرستاده كارتر به تهران در جريان انقلاب 1357 چهارم فوريه 1979 ايران را ترك و عازم واشنگتن شد تا گزارش ماموريت خود را در جلسه كابينه دولت آمريكا مطرح سازد.

وي درباره اين ماموريت حساس كه در تغيير مسير تاريخ ايران موثر افتاد كتابي تحت عنوان «ماموريت تهران» تاليف كرده است كه در سال 1986 به توزيع داده شد. در اين كتاب 306 صفحه اي، ژنرال هايزر جزئيات ماموريت خود در تهران و چگونگي مذاكراتش با ژنرالهاي ايراني را به صورت گزارش روزانه ـ از چهارم ژانويه تا چهارم فوريه 1979و سپس شرح ملاقات خود با كارتر و جزئيات امر تا پايان 11 فوريه (به مدت 39 روز ) را افشاء كرده است.

ژنرال هايزر كه در زمان ماموريت تهران معاون ژنرال هيگ فرمانده نيروهاي امريكا در اروپا بود اول ژوئيه 1981 بازنشسته شد و 22 سپتامبر 1997 در 73 سالگي بر اثر حمله قلبي درگذشت. بااينكه (طبق گزارش برخي از رسانه هاي وقت!) هايزر بدون اطلاع ژنرال هيگ از چگونگي ماموريت او به تهران اعزام شده بود، هيگ (از حزب جمهوريخواه) كه بعدا وزيرامور خارجه دولت رونالد ريگان شد بر كتاب او مقدمه نوشته است.

[Himmler 22171]

مروري بر رويدادهاي سياسي نيمه دوم بهمن ماه 1321 (فوريه 1943 ) ايران، يك تغيير نظر 180 درجه اي مجلس شوراي ملي را نشان مي دهد كه در كشورهاي ديگر كمتر سابقه دارد.

پارلمان ايران در پي كنارگيري ده وزير كابينه قوام السلطنه نخست وزير وقت، هفدهم بهمن ماه 1321 در يك راي گيري وي را در سمت نخست وزيري تثبيت كرد تا کابینه تازه تشکیل دهد. همين مجلس يك هفته بعد، در حالي كه قوام هنوز نخست وزير بود، در يك راي گيري ديگر ابراز تمايل به نخست وزيري علي سهيلي كرد كه جاي قوام را گرفت و سه روز بعد وزيران خود را معرفي كرد!. در هر دو كابينه الهيار صالح وزير دارايي بود كه دو ماه بعد بر اثر اختلاف با دكتر ميلسپو مستشار آمريكايي ماليه كناره گيري كرد.

در زمان دولت علي سهيلي بود كه لايحه مهم آموزش و پرورش عمومي، يكسان و رايگان به صورت قانون در آمد.

[Himmler 22171]

دولت وقت تهران در بهمن سال 1291 هجري خورشیدی (فوريه 1913) به فاصله يك هفته امتياز ايجاد راه آهن آذربايجان و استخراج معادن طرفين آن را به روسيه و عينا چنين امتيازي را درخوزستان به علاوه اسكله ها و باراندازهاي خرمشهر به انگلستان واگذار كرد كه آغاز جنگ جهاني اول در سال بعد، استفاده از هر دو امتياز را دچار مشكل ساخت و در سال 1917 دولت تزاري روسيه از ميان رفت و همه امتيازهاي اكتسابي آن دولت ابطال شد. مورخان بکاررفتن عبارت "استخراج معادن طرفین خطوط راه آهن" را بدون تعیین طول و عرض محدوده، غفلت و یا خیانت مقامات مربوط وقت ذکر کرده و نوشته اند که این امتیازها که به دلیل تغییر وضعیت جهان عملی نشد نه تنها مغایر منافع ملی بلکه خارج از وظایف یک و یا چند مقام دولتی بود.

[Himmler 22171]

منطقه نخجوان كه طبق قرارداد ترك مخاصمه ايران و روسيه در سال 1828 موسوم به «تركمن چاي» از ايران جدا شده است نهم فوريه سال 1924 از سوي دولت مسكو به صورت يك منطقه خود مختار اعلام شد. در قديم، نخجوان «نكزوانا» و «نكزوان Naxuan» تلفظ مي شد و از زمان تاسيس كشور ايران به دست كوروش بزرگ تا 1828 گوشه اي از خاك اصلي ايران بود. قرارداد ننگين ترکمن چاي هم بمانند قرارداد گلستان با پادرمياني انگلستان به سران ناآگاه و حرمسرادار مغول تبار وقت تهران قبولانده شده بود. در سال 1991 و در پي فروپاشي شوروي که برجاي امپراتوري روسيه نشسته بود، بسيار از ميهندوستان ايراني انتظار داشتند که دولت ايران ولو به صورت سمبوليک دو قرارداد مورد بحث را لغو و کان لم کن اعلام دارد زيرا که طرف دوم قرارداد، ديگر وجود نداشت.

[Himmler 22171]

فعاليت هاي مربوط به نفت ايران در سراسر بهمن 1332( ژانويه و فوريه 1954 و چهار - پنج ماه پس از براندازي 28 امرداد) به اوج خود رسيده بود. دولت وقت (معروف به دولت كودتا) يك خارجي را به عنوان كارشناس و مشاور نفتي خود استخدام كرده بود تا مردم باور كنند كه در معاملات با كنسر سيوم مغبون! نخواهند شد.

نمايندگان و كارشناسان کمپاني هاي نفتي بلوک غرب - تشكيل دهنده كنسرسيوم نفت ايران! در طول بهمن ماه ميان تهران و مناطق نفتي جنوب در رفت و آمد بودند.

ايرانيان كه تجربه دوران حكومت دكتر مصدق و وجود نشريات و احزاب مستقل و فعاليت هاي سياسي آزاد آنان را نسبت به گذشته روشنتر و به مسائل وطن حساس كرده بود به گزارشهاي منتشره در رسانه هاي تهران اعتماد نداشتند و شبها اخبار را از بخش فارسي راديوهاي دهلي و مسكو مي شنيدند. كودتاگران پس از برانداختن حكومت دكتر مصدق، سلاخي گسترده اي در نشريات به راه انداخته بودند و نشريات باقيمانده تهران به افراد مورد اعتماد دولت وقت (خودي ها) تعلق داشتند. قضيه "خودي" و "ناخودي - بي خودي" مسئله قديمي ايران بوده است و تا کنار گذارده نشود تحولي به چشم نخواهد خورد.

به سبب حكومت نظامي در تهران، اصفهان و شهر هاي بزرگ ديگر و منع اجتماع غير مجاز بيش از سه نفر، شبي نبود كه ماموران به چند خانه كه همسايگان و دوستان براي گوش كردن به اخبار راديو دهلي جمع مي شدند حمله ور نشوند و آنان را دستگير و راديو را ضبط نكنند. بخش فارسي راديو دهلي در آن زمان وسيعا و به صورت بي طرفانه اخبار مربوط به ايران را پخش مي كرد و « نهرو » زير بار فشار سانسور آن نمي رفت. بسياري از رهبران سياسي وقت هند علنا گفته بودند که ژنرال زاهدي نماينده ايرانيان نيست که از جانب آنان سخن بگويد و از ما بخواهد که مطالب راديو دهلي را محدود کنيم. تا زماني که ايرانيان بخواهند و به اين راديو گوش کنند اين رسانه به همين صورت به کار خود ادامه خواهد داد.

[Himmler 22171]

در اين روز در سال 1333(فوريه 1955) كار خانه سازي در اراضي نارمك واقع در شرق تهران كه به اقساط و به متري چهل ريال (چهار تومان = 40 قران) به كارمندان دولت و معلمان تهران فروخته شده بود از سوي بانك ساختماني (بانک مسکن امروز) متعلق به دولت آغاز گرديد و در مدتي كمتر از 3 سال، هزار خانه دو و سه اطاقه ويلايي در اين اراضي ساخته شد و به اقساط در اختيار صاحبان همان اراضي قرار گرفت. اين خانه ها به سبك خانه سازي در آمريكا فاقد ديوار (حصار) بود. انتقال (فروش) اين اراضي و ساختمانها تا سالها ممنوع بود. به علاوه، تا ده سال سند قطعي به صاحب زمين داده نشده بود.

در آن زمان نارمك يك شهرك مدرن در حاشيه تهران بود که شهردار آن را هم بانك ساختماني تعيين مي کرد.

[Himmler 22171]

نهم فوريه 1974 (20 بهمن 1352) دولت مسکو که از اپریل 1972 با عراق پیمان دوستی همه جانبه داشت ضمن انتقاد از دولت وقت ایران اعلام داشت که از شکوائیه عراق علیه ایران در شورای امنیت دفاع خواهد کرد و اگر بغداد تقاضاکند ناوگان به خلیج فارس خواهدفرستاد. روز پیش از آن (هشتم فوریه) بغداد عليه تهران به شوراي امنيت سازمان ملل شكايت برده و مدعي شده بود كه نه تنها ايران واسطه انتقال پول، اسلحه و كمكهاي ديگر آمريكا به كُردهاي عراقي براي ادامه جنگ با دولت عراق شده است بلكه نيروهاي مسلح ايران به حمايت از كُردها و همچنين در نقاط مرزي ديگر وارد خاك عراق شده، جمعا بيش از 30 نظامی عراقي را كشته و زيانهاي مالي وارد ساخته اند. در شکوائيه آمده بود که در يك مورد تانکهای ايران تا عمق پنج كيلومتري وارد خاك عراق شده و تخریب ایجاد کرده بودند.

در پی حمایت مسکو از متحد خود ـ عراق، شورای امنیت كار رسيدگي به شکایت را آغاز کرد.

کتاب خاطرات هنري كيسينجر ـ مقام وقت دولت آمريكا که دو دهه بعد انتشار یافت نشان داد که اعتراض ها و شکایت دولت عراق از دولت وقت ایران بي مورد نبود. طبق خاطرات کيسينجر، دولت پهلوی دوم كمكهاي آمريكابه كردهاي عراقي را كه با دولت اين كشور در حال جنگ بودند منتقل می کرد، رابط دو طرف بود و بعدا به مصطفي بارزاني اجازه داده بود كه در ايران [شهرستان کرج] سكونت و از اينجا مبارزه و ضدیّت با حكومت بغداد را رهبري كند.