اخبار هوافضا

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]طرح موشک «آریان 6» تایید شد [/h] آژانس‌های فضایی اروپا و فرانسه طرح موشک آینده «آریان 6» را تایید کردند.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این موشک که جایگزین «آریان 5» سنگین‌وزن و سایوز روسی در پایگاه فضایی اروپا می‌شود در دهه 2020 کار خود را آغاز می‌کند.

 

وسیله نقلیه مزبور به طور عمده‌ به پیشرانه جامد با سرمازایی که فقط در استیج بالاتر به کار می‌رود، مجهز است و برای به پرواز در آوردن ظرفیت ترابری شش هزار و 500 کیلوگرم به مدار انتقال ثابت که مقصد اکثر ماهواره‌های ارتباط از راه دور است، طراحی می‌شود.

 

طرح‌های پیشین آریان 6 به ارزش‌های ترابری حداکثری هشت هزار کیلوگرم به این مدار اشاره داشتند.

 

اخیرا حامیان «آریان 6» از بیشینه هفت هزار کیلوگرمی سخن گفته بودند.

 

آن‌ها عبارت «هفت سه‌گانه» را برای تبلیغ‌ مشخصه‌های اساسی این وسیله ابداع کرده‌اند: هفت سال توسعه، هفت تن به مدار انتقال ثابت و 70 میلیون یورو در هر اوج‌گیری.

 

مقامات 20 کشور عضو آژانس فضایی اروپا اواخر سال 2014 گرد هم می‌آیند تا در خصوص توسعه کامل آریان 6 بحث و تبادل نظر کنند.

 

سرمایه‌گذاری بر روی این پروژه که احتمالا بین 2.5 و 3.5 میلیارد یورو هزینه می‌برد، طی هفت سال آینده انجام و اجرای آن از سال 2015 آغاز می‌شود.

 

مقامات دولت فرانسه اعلام کرده‌اند که این کشور بیش از 50 درصد سهام پروژه «آریان 6» را تامین نخواهد کرد. این بدین معناست که آلمان، ایتالیا و دیگر دول اروپایی باید بودجه 50 درصد دیگر را تامین کنند.

 

طرح گزینش‌شده به صورت ماژولار نیست بلکه فقط دارای یک پیکربندی خواهد بود.

 

این پیکربندی شامل سه موتور دارای سوخت جامد است که هر یک 135 هزار کیلوگرم سوخت را حمل می‌کنند و در استیج نخست آرایش می‌شوند.

 

استیج دوم از بوستر دارای سوخت جامد مشابه و با همان 135 هزار کیلوگرم سوخت استفاده می‌کند.

 

استیج سوم از همان موتور Vinci استفاده می‌کند که سال‌هاست در توسعه سیستم Safran فرانسه به کار می‌رود. قرار است این موتور استیج فوقانی «موشک آریان 5 ME» را نیرودهی کند.

 

آژانس فضایی اروپا قرار است این موشک را در سال 2018 به خدمت بگیرد.

 

موشک آریان 5 ME از 20 درصد قدرت حمل بیشتری در مقایسه با موشک آریان 5 ECA کنونی برخوردار خواهد بود.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]موشک ناسا با موتور چاپ سه بعدی پرتاب شد [/h]

ناسا و یکی از شرکای صنعتی خصوصی‌اش، در آزمایشات اخیر خود، انژکتور موتور موشکی چاپ سه‌بعدی ساخته شده در «مرکز تحقیقاتی گلن» را پرتاب کردند .

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هدف از این پروژه سرعت‌بخشیدن به تولید اجزای موشک و کاهش‌ هزینه‌ها و چاپ این اجزا در فضا عنوان شده است.

 

فرایند چاپ سه‌بعدی مورد استفاده در این فناوری یک فرایند افزودنی لیزری است.

 

برخلاف دیگر تکنیک‌های چاپ سه‌بعدی که لایه‌های پلاستیک یا دیگر مواد را برای ساخت یک شی انباشت می‌کنند، این فرایند از لیزرهای با قدرت بالا استفاده می‌کند که بر بستری از پودر متالیک تمرکز می‌کند.

 

لیزر خط ریزی از این پودر را به فلز جامد ذوب می‌کند و سپس لایه پودری دیگری به آن افزوده می‌شود. در پایان، پودر اضافی حذف می‌شود و محصول نهایی بر جای می‌ماند.

 

هدف از آزمایش‌های ناسا، مطالعه توانایی فناوری کنونی برای طراحی، تولید و آزمایش یک بخش از موتور موشک با استفاده از چاپ سه‌بعدی است.

 

این آزمایش‌ها شامل تولید و شلیک یک موتور موشکی مایع‌سوز کامل نبود، بلکه به جای آن، فقط مونتاژ انژکتور موتور موشک آزمایش شد. این جزء مهم پیشرانه‌ها را میکس و عملکرد موتور را تعیین می‌کند.

 

انواع مختلف انژکتورهای موشک وجود دارند اما ناسا مشخص نکرده که انژکتور مورد استفاده در این آزمایش‌ها چه بوده است.

 

تولید سه‌بعدی فرصت‌های لازم برای بهینه‌سازی تناسب، شکل و سیستم‌های پرتاب موادی را فراهم می‌کند که ماموریت‌های فضایی را ممکن می‌سازند.

 

با چاپ سه‌بعدی، جزئی که برای ناسا ساخت ‌آن یک سال زمان می‌برد، می‌تواند در کمتر از چهار ماه و با هزینه 70 درصد پایین‌تر از شیوه‌های معمولی ساخته شود.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]نیمه کاره ماندن پیاده‌روی فضایی به خاطر نشت آب به کلاه فضانوردی! [/h]

«لوکا پارمیتانو» فضانورد ایتالیایی بدلیل نشت آب در داخل کلاه فضانوردی خود مجبور به نیمه کاره گذاشتن برنامه پیاده روی فضایی و بازگشت بداخل ایستگاه فضایی شد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «کریس کسیدی» فضانورد ناسا به همراه «لوکا پارمیتانو» از آژانس فضایی اروپا (ESA) روز سه شنبه 16 جولای (25 تیر) دومین مرحله پیاده روی فضایی را آغاز کردند.

 

اما حدود یک ساعت پس از شروع پیاده روی، «پارمیتانو» از شناور شدن آب در داخل کلاه فضانوردی اش خبر داد.

 

نشت مقدار کم آب در داخل کلاه مشکل حاد و اضطراری محسوب نمی شد، اما تیم کنترل مأموریت ناسا دستور پایان زودهنگام پیاده روی فضایی و بازگشت بداخل ایستگاه را صادر کردند.

 

«دیوید کورت» مدیر پرواز ناسا دستور لغو پیاده روی و بازگشت فوری بداخل ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ را صادر کرد؛ فرآیند پاکسازی پیش از ورود به ایستگاه توسط «کسیدی» انجام شد و حدود نیم لیتر آب از داخل کلاه فضانوردی کیهان نورد ایتالیایی خارج شد.

 

این پیاده روی فضایی دومین مرحله از مأموریت آماده سازی اتصال ماژول آزمایشگاه چند منظوره روسیه محسوب می‌شد که قرار است تا اواخر سال جاری میلادی به ISS‌ متصل شود.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]نصب تلسکوپ در ماه [/h]

دو شرکت خصوصی در نظر دارند با نصب تلسکوپ‌هایی بر روی ماه تا سال 2016، نخستین ماموریت به قطب جنوب این قمر را عملی کنند.

 

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اتحادیه بین‌المللی رصدخانه ماه» (ILOA) و شرکت Moon Express مکانی را برای نصب این تلسکوپ‌ها در نظر گرفته‌اند تا نمای واضحی از کهکشان راه شیری را در اختیار بگذارند.

 

آن‌ها در نظر دارند یک آنتن رادیویی دو متری و یک تلسکوپ نوری کوچک‌تر را بر روی لبه مرتفع دهانه آتشفشانی «مالاپرت» (Malapert) نصب کنند.

 

شرکت ILOA قصد دارد پایگاهی علمی و تجاری را بر روی ماه احداث کند، در حالی که هدف Moon Express تبدیل‌شدن به یک سرویس پیک ظرف 10 سال ‌آینده است.

 

این شرکت‌ها با هدف نصب دو تلسکوپ در قطب جنوب ماه بسیج شده‌اند و این ابزار از مداخله جو مه‌دار زمین رنج نخواهند برد.

 

مکان موردنظر برای نصب فناوری‌های مزبور هیچ گونه نویز الکترومغناطیسی یا رادیویی را دریافت نمی‌کند.

 

ایده نصب تلسکوپ بر روی ماه جدید نیست و ستاره‌شناسان مدت‌های مدیدی است که در اندیشه نصب این فناوری در بخش تاریک ماه هستند که رویش را برای همیشه از زمین برگردانده است.

 

آن‌ها امیدوارند تصاویری که از چنین ابزاری رصد می‌شود، واضح‌تر از تصاویر گرفته‌ شده بر روی زمین با حتی در فضا باشد.

 

نقطه مطلوب برای نصب این ابزار بر روی دهانه آتشفشانی Malpert دارای این مزیت است که این ناحیه آب‌وهوای نسبتا ملایم‌تری در مقایسه با قسمت تاریک ماه دارد.

 

طول یک روز در ماه معادل طول یک ماه بر روی زمین است و این قمر به مدت دو هفته دارای دمایی بالغ بر 120 درجه است و به دنبال آن، دو هفته دیگر فرا می‌رسد که شب‌هایی با دمای 170- درجه دارد.

 

این بدین معناست که مهندسی ابزار علمی باید بتواند دمای بی‌نهایت را تحمل کنند و این موضوع، امری چالش‌برانگیز است.

 

با این حال، تلسکوپ‌هایی که در قطب جنوب این قمر نصب می‌شوند، حدود 90 درصد از روز ماه را از نور خورشید و دمای نسبتا ثابت 50- درجه سانتیگراد برخوردار خواهند بود؛ بنابراین، از پنل‌های خورشیدی برای جمع‌آوری انرژی و برق تلسکوپ استفاده خواهند کرد.

 

به دلیل دمای و نور خورشید پایدارتر، قطب‌های ماه بهترین مکان‌ها برای هر نوع اقامت آتی انسان بر روی این سیاره برآورد می‌شوند.

 

گفته می‌شود، قطب جنوب ماه غنی از منابع است و Moon Express که فرودگر و تخصص مهندسی تلسکوپ را ارائه می‌دهد، در آرزوی اکتشاف فلزها، مواد معدنی و آب بر روی این جرم آسمانی است.

 

این شرکت معتقد است منابع را می‌توان به زمینی‌ها فروخت، در حالی که آب برای تامین مایحتاج فضانوردان بر روی پایگاه ماه به کار می‌رود.

 

ماموریت مزبور برای سال 2016 برنامه‌ریزی شده و ماموریتی بلندپروازانه است زیرا قطب جنوب ماه تاکنون کنکاش نشده است.

 

این ماموریت نیازمند 100 میلیون دلار بودجه و مهندسی پیشگام است و مقامات این شرکت‌ها امیدوارند ناسا و آژانس‌های بین‌المللی فضایی بودجه لازم را برای آن فراهم کنند و این ماموریت در سال 2018 به واقعیت بپیوندد.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]فضای داخلی اولین فضاپیمای سرنشین‌دار بوئینگ رونمایی شد [/h]شرکت بوئینگ روز دوشنبه هفته جاری،‌ برای اولین بار از فضای داخلی اولین فضاپیمای خصوصی خود رونمایی کرد و فضانوردان ناسا به اجرای آزمایشات ارگونومیکی بر روی آن پرداختند.

 

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اولین مدل مقیاس کامل کپسول فضایی خصوصی CST-100 بوئینگ در مرکز پشتیبانی محصول هوستون این شرکت در نزدیکی مرکز فضایی جانسون ناسا رونمایی شد.

 

این کپسول آب‌نباتی شکل که در ابتدا احتمالا بر روی یک موشک اطلس پنج پرتاب خواهد شد، برای ارائه دستیابی کم‌هزینه به مدار پایین زمین و ایستگاه فضایی بین‌المللی برای پنج سکنه طراحی شده اما تا هفت فضانورد می‌توانند با آن سفر کنند.

 

بودجه ساخت CST-100، ‌کپسول دراگون شرکت اسپیس‌ایکس و فضاپیمای دریم‌چیسر شرکت سیرا نوادا تا حد زیادی توسط برنامه سکنه خصوصی ناسا تامین شده‌اند.

 

تاکنون ناسا 570 میلیون دلار برای طراحی و ساخت CST-100 به شرکت بوئینگ پرداخته است.

 

بوئینگ، اسپیس‌ایکس و سیرا نوادا همگی بخشی از برنامه قابلیت یکپارچه سکنه تجاری بوده اما برای انتقال فضانوردان ناسا بین زمین و مدار با هم رقابت می‌کنند.

 

رندی برنسیک و سرنا آونون، فضانوردان ناسا روز دوشنبه لباسهای نارنجی‌رنگ فشار را که درزمان پرتاب و ورود مجدد به جو بکار می‌روند، پوشیده و خود را به کپسول نمونه بوئینگ برای آزمایش طراحی داخلی آن متصل کردند.

 

آنها چند ساعتی را درون کپسول برای آزمایش قدرت مانور آن گذرانده و مهندسان بوئینگ نیز تجهیزات ارتباطی، ارگونومیکی و رابطهای فضانوردان را بررسی کردند.

 

شرکت بوئینگ اولین پرواز مداری سرنشین‌دار کپسول CST-100 را برای سال 2016 برنامه‌ریزی کرده است.

 

 

 

 

 

[MohammadAli.E 1601]

الحاق بزرگ‌ترین ماهواره ارتباط از راه دور اروپا به مدار

 

 

بزرگ‌ترین ماهواره ارتباطات از راه دور اروپا به نام Alphasat پس از پرتاب موفقیت‌آمیز از گویان فرانسه، با موفقیت به مدار ملحق شد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه زمینی واقع در پکن متعلق به شرکت انگلیسی ارتباطات از راه دور Inmarsat این ماهواره را شناسایی کرد؛ این بدین معناست که سامانه پرتاب‌شده آن گونه که انتظار می‌رفت، عمل کرده است.

 

هسته این ماهواره قابلیت پردازش تریلیون‌ها عملیات را در ثانیه دارد.

 

سامانه مزبور که بودجه آن توسط آژانس فضایی اروپا و Inmarsat تامین شده، در تلاش برای گسترش شبکه سیار بین‌المللی ایستگاه زمینی واقع در پکن این شرکت انگلیسی طراحی شده است و انتظار می‌رود طی 15 سال‌ آینده خدمات با باند وسیعی را به اروپا، آفریقا و خاورمیانه ارائه دهد.

 

خود ماهواره توسط «آستریوم»، مرکز تابعه «شرکت دفاع هوایی و فضایی اروپا»، ساخته شده است.

 

آژانس فضایی اروپا موفق شده طیفی از فناوری‌های بارگیری را بر روی برد این سامانه پرتابی نصب کند.

 

پرتاب مزبور همچنین نخستین استفاده از پلت‌فرم Alphabus را رقم زد.

 

این پلتفرم استانداردی برای ماهواره‌های ارتباط از راه دور با بار بیش از دو تن تجهیزات ارتباطی اضافی است که تا 22 کیلووات برق مصرف می‌کنند.

 

این پلتفرم توسط شرکت استریوم و Thales Alenia Space طراحی شد که از سوی آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی فرانسه موسوم به CNES، ماموریت یافته بودند.

 

بزرگ‌ترین ماهواره ارتباطات از راه دور اروپا روز پنج‌شنبه بر روی موشک Ariane 5 ECA و در ساعت 19.54 به وقت گرینویچ از گویان فرانسه به فضا اوج گرفت.

 

[MohammadAli.E 1601]

کپسول باری پروگرس روسیه به ایستگاه فضایی ملحق شد

 

 

کپسول باری پروگرس 52 حامل حدود سه تن محموله صبح یکشنبه با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌ ملحق شد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کپسول باری جدید روسیه روز شنبه 27 جولای (پنجم مرداد) از پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان به فضا پرتاب شد و در کمتر از شش ساعت به ایستگاه فضایی رسید.

 

پروگرس 52 ساعت 02:26 به وقت گرینویچ (06:56 به وقت تهران) روز یکشنبه 28 جولای (شش مرداد) با موفقیت به ISS‌ ملحق شد.

 

این کپسول باری حامل 2.7 تن غذا، سوخت، تجهیزات سخت افزاری و آزمایشات علمی برای شش خدمه مأموریت اکتشافی 38 است.

 

الحاق کپسول باری جدید روسیه تنها دو روز پس از جدا شدن و از بین رفتن کپسول باری پروگرس 50 صورت گرفت؛ کپسول باری پروگرس فضاپیمای یکبار مصرف است که در هنگام بازگشت و پس از ورود به جو زمین نابود می‌شود.

 

همچنین ابراز مخصوصی برای عیب یابی و بررسی علت نقص عملکرد لباس یکی از فضانوردان در هنگام انجام پیاده روی فضایی در محموله کپسول پروگرس 52 قرار داده شده است؛ کلاه فضانوردی «لوکا پارمیتانو» نخستین فضانورد ایتالیایی از آژانس فضایی اروپا چند روز قبل در حین پیاده روی فضایی مملو از آب شد که این مسأله باعث لغو زودهنگام این برنامه شد.

 

کپسول باری جدید H-II Transfer Vehicle-4 از سوی آژانس اکتشافات فضایی هوا فضای ژاپن سوم آگوست (12 مرداد از پایگاه فضایی تانگاشیما به فضا پرتاب خواهد شد.

 

این کپسول باری نیز شامل 3.2 تن محموله خشک، تجهیزات علمی، بخش های مجزای قطعات آزمایشگاه مداری است.

 

 

 

 

 

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]چهار ماهواره دانشگاهی ایران در انتظار پرتاب [/h]

طرح ساخت دو ماهواره آت‌ست و ناهید با موفقیت در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرا شده که با پایان یافتن مراحل ساخت مدل پروازی در انتظار پرتاب هستند

 

دکتر سید مصطفی صفوی همامی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح طراحی و ساخت ماهواره ناهید در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا با اشاره به مشخصات ماهواره آت‌ست (Autsat) گفت: پروژه ماهواره دانشگاه صنعتی امیرکبیر (Autsat) با هدف طراحی، ساخت، تست و پرتاب میکرو ماهواره‌ای با وزن کمتر از 80 کیلوگرم و با توانایی سنجش از دور(بررسی پوشش گیاهی ایران) و ذخیره و ارسال اطلاعات مخابراتی در خردادماه 86 به صورت رسمی آغاز شد.

 

وی با بیان اینکه طول عمر ماهواره سه تا پنج سال است، ادامه داد: ماهواره آت‌ست دارای ابعاد 500*600*550 سانتی متر است و برای حرکت در مدار خورشید آهنگ نیز ارتفاع 661 کیلومتری لحاظ شده است.

 

به گفته صفوی همامی، طراحی و ساخت این ماهواره با همکاری شش دانشکده مهندسی هوافضا، برق، صنایع، مکانیک، کامپیوتر و نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر صورت گرفته است.

 

وی اضافه کرد: طرح در هفت فاز اجرا می‌شود و آنتن UHF، سازه ماهواره و بردهای الکتریکی در کشور طراحی و ساخته شده و دوربین مورد نیاز ماهواره نیز خریداری شده است.

 

صفوی همامی با بیان اینکه مدل مهندسی ماهواره توسط سازمان فضایی مورد تایید قرار گرفته است، اظهار داشت: در حال حاضر ماهواره در نوبت پرتاب قرار دارد.

 

وی ساخت ماهواره ناهید را از دستاوردهای دانشگاه صنعتی امیرکبیر در حوزه هوافضا دانست و گفت: طراحی و ساخت ماهواره ناهید در پژوهشکده سامانه‌های فضایی سازمان فضایی انجام می‌شود که طراحی و ساخت47.5 درصد زیر سیستم این ماهواره به دانشگاه امیرکبیر واگذار شده است.

 

وی گفت: این ماهواره برای استقرار در مدار بیضوی با اوج 375 و حضیض 250 کیلومتر با زاویه میل 55 درجه طراحی شده است.

 

صفوی در خاتمه به دو پروژه ماهواره‌ای "شریف ست" دانشگاه صنعتی شریف و "ظفر" دانشگاه علم و صنعت اشاره و خاطرنشان کرد: این دو ماهواره نیز در دستور کار قرار دارند و در آینده نزدیک پرتاب خواهد شد.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

فضانوردان تسهیل در برنامه SkylabII را خواستار شدند

 

 

در چهلمین سالگرد پرتاب ایستگاه فضایی Skylab، تعدادی از خدمه این ایستگاه تسریع در اجرای نسخه دوم این برنامه موسوم به SkylabII را خواستار شدند.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه فضایی Skylab برای اقامت فضانوردان در مدار زمین، چهل سال پیش در 14 می 1973 میلادی توسط موشک Saturn V به فضا پرتاب شد.

 

این ایستگاه فضایی نخستین پایگاه مداری ناسا برای اقامت طولانی مدت فضانوردان در مدار زمین بوده و طی سال های 1973 و 1974 میلادی میزبان سه مأموریت سرنشین دار بود.

 

«یوزف کروین»، «پاول ویتس» و «چارلز کونراد» نخستین گروه از فضانوردانی بودند که در قالب مأموریت Skylab2 از 25 می تا 22 جولای 1973 میلادی موفق به تجربه میکروگرانشی شده و اطلاعات مناسبی در خصوص شرایط تطبیق پذیری در طول یک دوره نسبتا طولانی بدست آوردند.

 

«آلن بین»، «اوون گاریوت» و «جک لوسی» سه فضانورد دیگر در مأموریت Skylab3 بودند که بمدت 59 روز در ایستگاه فضایی مستقر شده و مطالعات و آزمایش‌های علمی مختلفی را پیگیری کردند.

 

«جرالد کار»، «ادوارد گیبسون» و «ویلیام پاگ» در مأموریت Skylab4 نیز بمدت 84 روز شرایط بی وزنی را تجربه کردند.

 

خدمه ایستگاه فضایی Skylab در مجموع سه مأموریت سرنشین دار، موفق به انجام دو هزار ساعت آزمایش‌های علمی و پزشکی در فضا، تهیه 46 هزار عکس از زمین، 127 هزار عکس از خورشید و تهیه فیلم از هشت فوران خورشیدی شدند.

 

پس از پایان مدت زمان مشخص شده برای این مأموریت، ایستگاه Skylab به ارتفاع ایمنی در فضا منتقل شد و در جولای سال 1979 ایستگاه با ورود به جو زمین تکه تکه شده و بخش های زیادی از آن در حرارت جو از بین رفته و بقایای آن در اقیانوس هند سقوط کرد.

 

اطلاعاتی که در مدت حضور و زندگی فضانوردان در ایستگاه فضایی Skylab بدست آمد، مسیر را برای ساخت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) و فراهم شدن مأموریت های طولانی مدت هموار کرد.

 

شش فضانوردی که تجربه حضور در ایستگاه فضایی Skylab را داشتند، در تاریخ 27 جولای (هفتم مرداد) و به بهانه چهل سالگی پرتاب این ایستگاه در پایگاه فضایی کندی حضور پیدا کرده و ضمن بیان تجربیات خود در مدت اقامت در فضا، تسریع در اجرای پروژه SkylabII را خواستار شدند.

 

ناسا قصد دارد با الگوبرداری از نخستین ایستگاه فضایی این کشور،‌ نمونه جدیدی از این ایستگاه فضایی موسوم به SkylabII را برای تسهیل سفر سرنشین دار به مقاصد دوردست فضایی از جمله سیارک ها و سیاره مریخ توسعه دهد.

 

برای انتقال ایستگاه فضایی SkylabII موشک غول پیکر ناسا موسوم به سیستم پرتاب فضایی (SLS) در نظر گرفته شده است و در این شرایط این ایستگاه به نخستین پایگاه مداری برای اقامت طولانی مدت فضانوردان در عمق فضا تبدیل خواهد شد.

 

 

 

 

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

شش فضانورد حاضر در مأموریت های ایستگاه فضاییSkylab

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

ایستگاه فضایی Skylab و طرحی از ایستگاه SkylabII برروی موشک SLS

[MohammadAli.E 1601]

بهره‌برداری از تونل باد ساخت محققان دانشگاه صنعتی اصفهان در آینده نزدیک

 

 

مجری پروژه تونل باد مدار باز دانشگاه صنعتی اصفهان، از بهره‌برداری از این پروژه تحقیقاتی و صنعتی در آینده نزدیک خبر داد.

 

به گزارش سرویس علمی ایسنا، دکتر مهدی نیلی با تأکید بر اهمیت توسعه رشته‌های هوافضا در استان اصفهان به عنوان یکی از قطب‌های اصلی صنایع هوایی کشور گفت: توسعه چنین رشته‌های مهم و کاربردی نیازمند بهره‌گیری از امکانات تجربی و آزمایشگاهی است که تونل باد از زیرساختهای لازم برای توسعه علم آیرودینامیک بعنوان یکی از زیرشاخه‌های رشته هوافضاست.

 

وی با اشاره به توانمندی‌های دانشگاه صنعتی اصفهان در حوزه هوافضا و ارتباط مناسب این دانشگاه با صنایع مختلف فعال در این بخش افزود: با توجه به نبود تونل باد صنعتی در استان اصفهان و انجام بخش قابل توجهی از آزمون‌های تجربی صنایع و مراکز تحقیقاتی مربوطه در دیگر استان‌ها و حتی دیگر کشورها، تجهیز و راه‌اندازی این تونل ضمن کمک به رفع برخی نیازهای صنعتی، پیشبرد اهداف صنایع هوافضا و ارتقای سطح علمی این دانشگاه را به همراه خواهد داشت.

 

عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان بهره‌گیری از انرژی مهم باد بعنوان یک منبع ارزشمند در چشم‌انداز انرژی کشور را مستلزم دسترسی به تونل باد برای طراحی توربین‌های بادی دانست و گفت: تونل باد دانشگاه صنعتی اصفهان با برخورداری از ابعاد و مشخصه‌های فیزیکی مناسب، بستری مناسب به منظور انجام نیازهای تست آیرودینامیکی مراکز تحقیقاتی و سازمان‌های گوناگون است.

 

نیلی اضافه کرد: روند ساخت تونل باد مدار باز دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1367 آغاز شده بود و به دلایل مختلفی تاکنون به بهره‌برداری نرسید که به دنبال تصویب طرح پژوهشی تکمیل و تجهیز این تونل باد، تأمین تجهیزات به‚روز جهت انجام تست‚های آیرودینامیکی و راه‚اندازی آن در دستور کار قرار گرفت.

 

وی با اشاره به امکان انجام تمام تست‌های استاتیکی نیرویی، تست‌های دینامیکی نظیر پیچینگ و پلنجینگ، تست‌های آشکار سازی جریان، فلتر و... در این تونل باد تصریح کرد: اجرای تمامی آزمایش‌های آیرودینامیکی پژوهشی و صنعتی در محدوده سرعت 20 تا 200 کیلومتر بر ساعت از ویژگی‌های تونل باد دانشگاه صنعتی اصفهان است.

 

مجری پروژه تونل باد مدار باز دانشگاه صنعتی اصفهان اضافه کرد: علاوه بر ویژگی‌ها و مزایای ذکر شده، بزودی امکان انجام آزمایشهای PIV با استفاده از این تونل نیز میسر خواهد شد.

 

نیلی، با اشاره به اقدامات صورت گرفته به منظور تعمیر، تجهیز و راه‌اندازی این تونل گفت: بازرسی فنی و اصلاح بخش‌های مختلف فن و موتور، کاهش نویز و ارتعاشات بدنه، طراحی و ساخت محفظه آزمون و دیفیوزر خروجی، نصب توری و لانه‌زنبوری و افزایش کیفیت جریان، راه‚اندازی سیستم اندازه‚گیری سرعت سنج سیم داغ و سیستم اندازه‚گیری PIV، راه‚اندازی بالانس استاتیکی، طراحی و ساخت دستگاه آلفا مکانیزم شش درجه آزادی و خرید تجهیزات اندازه گیری بروز از جمله اقدامات صورت گرفته به منظور ارتقای تونل باد دانشگاه صنعتی اصفهان جهت بهره برداری در حیطه‌های علمی و صنعتی است.

 

عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با بیان این که راه اندازی این تونل باد نقش بسزایی در ارتقای تعاملات دانشگاه با صنعت خواهد داشت، افزود: بهره برداری صنایع مهمی چون هسا و عدم صرف هزینه انجام آزمایش‌های مربوطه در دیگر کشورها و نیز ارائه خدمات به دیگر صنایع مرتبط و متقاضی، مزایای علمی، صنعتی و اقتصادی سرشاری را به همراه خواهد داشت.

 

وی ایجاد مهمترین بسترها به منظور انجام تحقیقات در حوزه آیرودینامیک تجربی و ارائه نتایج آزمایش‌های تجربی در رساله‌های تحصیلات تکمیلی را از دیگر امتیازات راه اندازی تونل باد در دانشگاه صنعتی اصفهان بیان و تصریح کرد: هم اینک تیمی 10 نفره از دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری در حال انجام فعالیت در این حوزه مهم و کاربردی هستند که بتدریج بر تعداد این محققان نیز افزوده می‌شود.

 

نیلی در پایان اظهار امیدواری کرد که با انجام اقدامات نهایی در زمینه تجهیز و انجام آزمایش‌های مربوطه، این تونل باد تا یک ماه آینده به بهره‌برداری برسد.

 

تونل باد مدار باز دانشگاه صنعتی اصفهان دارای طولی معادل 11 متر و ارتفاعی بیش از سه و نیم متر است که در شمال غربی دانشگاه و در پژوهشکده علوم و فناوری زیر دریا واقع شده و امکان ایجاد سرعتی معادل 200 کیلومتر بر ساعت در اتاق آزمونی با مقطع 90 در 90 سانتیمتر مربع و طول دو متر را دارد.

 

 

 

پ.ن : تونل باد به این کوچیکی که حتی گنجایش یک هواپیمای مدل 1 متری رو هم نداره 8تش گروهه 9هشه. بعد میگن چرا هواپیما نمیسازیم.

[MohammadAli.E 1601]

تعلیق مجدد ارسال ماهواره ارتباطی هند به فضا

 

 

مقامات فضایی هند که قرار بود امروز (دوشنبه) مجددا یک ماهواره ارتباطی راپس از دو تلاش ناموفق گذشته، به فضا پرتاب کنند، از لغو این برنامه خبر دادند.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شمارش معکوس 29 ساعته برای این پرتاب در روز یکشنبه(27 مرداد) در سکوی پرتاب در استان جنوبی آندرا پرادش آغاز شده و قرار بود در ساعت 16:50 به وقت محلی (11:20 به وقت گرینویچ) از سکوی پرتاب سریهاریکوتا پرتاب شود اما تنها یک ساعت و 14 دقیقه مانده به پاپان و در پی شناسایی یک نشت در تانکر سوخت در مرحله دوم موتور موشک معلق شد.

 

در دسامبر 2010، این موشک لحظاتی پس از پرتاب از سریهاریکوتا در توده‌ای از دود ناپدید شد. تلاش قبلی برای پرتاب این ماهواره در آوریل 2010 نیز با موفقیت همراه نبود.

 

هند در سالهای اخیر با موفقیت توانسته ماهواره‌های سبکتر را به فضا ارسال کند اما برای ارسال محموله‌های سنگین‌تر با مشکل مواجه بوده است.

 

موشک 49.13 متری GSLV-D5 با وزن 414.75 تن قرار بود 17 دقیقه و هشت ثانیه پرواز کرده و سپس ماهواره GSAT-14 را در مدار انتقال زمین ثابت قرار دهد.

 

وزن این ماهواره 1982 کیلوگرم بوده و برای اهداف برنامه‌های تلویزیونی و مخابراتی کاربرد خواهد داشت.

 

هند به دنبال افزایش سهم خود در بازار تجاری روبه رشد پرتاب ماهواره بوده و از برنامه خود برای ارسال یک ماهواره سرنشین‌دار به فضا تا سال 2016 خبر داده است.

 

 

 

[MohammadAli.E 1601]

پرواز موفقیت آمیز شرکت SpaceX

 

تست پرواز جدید راکت Grasshopper که در 13 آگوست اتفاق افتاد.

 

 

 

 

فوق العاده هستش این موشک. فیلم پرواز رو ببینید تا بفهمید این شرکت در تکنولوژی راکتی تا کجا پیش رفته. تعریف موشک رو عوض کرده. قبلا میگفتیم پرتاب موشک ولی الآن باید بگیم پرواز موشک!!

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[MohammadAli.E 1601]

ابر فضانوردانی مجهز به اسکلت خارجی رباتیک

 

 

دستگاه کمک حرکتی رباتیک X1 توان حرکتی فضانوردان در مأموریت های عمق فضا را بطور چشمگیری افزایش می دهد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دستگاه رباتیک X1 یک اسکلت خارجی مشابه اسکلت کمک حرکتی ویژه افراد معلول است که در عین تقویت قوای حرکتی فضانوردان، به حفظ تناسب اندام در سفرهای طولانی فضایی کمک می کند.

 

وزن این اسکلت خارجی رباتیک 25 کیلوگرم و از هفت درجه آزادی برخوردار است؛ انعطاف پذیری بالای این پوشش انجام حرکات چرخشی، کششی و بالا و پایین رفتن را فراهم می کند.

 

اسکلت خارجی رباتیک X1 با یک محافظ بدور پاها و شانه ها متصل می شود؛ چهار مفصل موتوری در بخش باسن و زانوها تعبیه شده است و شش بخش موتوری دیگر، حرکات پاها و چرخش را کنترل می کنند.

 

ناسا سفر به عمق فضا از جمله سفر به سیارک نزدیک به زمین را برای سال 2025 و سفر به مریخ را برای اواسط دهه 2030 میلادی برنامه ریزی کرده است که این پوشش رباتیک کمک حرکتی می تواند به فضانوردان در انجام این سفر کمک کند.

 

طراحی و آزمایش عملکرد اسکلت خارجی رباتیک X1‌ توسط محققان ناسا با همکاری موسسه ادراک انسان و ماشین (IHMC)‌ فلوریدا در حال انجام است و هنوز زمان دقیقی برای کاربردی شدن این پوشش در سفرهای فضایی اعلام نشده است.

 

 

 

 

 

 

Click here to view the original image of 663x518px.

[MohammadAli.E 1601]

چوب حراج ناسا بر سکوهای پرتاب فضایی

 

 

سکوی پرتاب 39A در مرکز فضایی کندی که برای برنامه شاتل فضایی استفاده می شد به همراه سه سکوی پرتاب متحرک در فهرست فروش ناسا قرار گرفتند.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سکوی پرتاب 39A ناسا در سال 1967 میلادی ساخته شده و از آن برای پرتاب موشک

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

‌ در مأموریت های آپولو استفاده می شد و پس از آن از سال 1981 تا 2011 میلادی برای برنامه شاتل فضایی مورد استفاده قرار گرفت.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

این سکوی پرتاب عظیم 7.5 متری یا واگذاری به یکی از شرکت‌های خصوصی فعال در حوزه هوافضا از جمله گزینه‌های مطرح شده در سایت ناسا عنوان شده است.

 

«تریسی یانگ» سخنگوی ناسا تأکید می‌کند: اولویت اصلی این آژانس، استفاده بالقوه از این سکوهای پرتاب توسط شرکت‌های خصوصی است.

 

ناسا دو پیشنهاد خرید سکوی پرتاب 39A را از دو شرکت خصوصی رقیب XCOR Aerospace و Stratolaunch Systems دریافت کرده است؛ «الون ماسک» بنیانگذار شرکت اسپیس ایکس نیز تمایل دارد که این سکوی پرتاب را برای پرتاب موشک فالکون 9 و موشک سنگین فالکون خریداری کند.

 

شرکت تازه تأسیس BlueOrigin نیز تمایل خود را برای خرید این سکوی پرتاب چند منظوره اعلام کرده است.

 

با وجود پیشنهاد فروش سکوی پرتاب 39A، ‌ناسا قصد دارد سکوی پرتاب 39B‌ را برای پروژه جدید موشک سنگین

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

همچنان حفظ کند؛ نخستین پرتاب موشک

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

‌ برای سال 2017 میلادی برنامه‌ریزی شده است.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]کاوشگر جدید ماه به فضا پرتاب می‌شود [/h]

بر اساس اعلام ناسا، کاوشگر LADEE با هدف بررسی جو نازک ماه تا ده روز آینده به فضا پرتاب خواهد شد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کاوشگر گرد و غبار محیطی و جو ماه (LADEE) در ابعاد یک خودرو طراحی شده و با چرخش در اطراف ماه، اقدام به جمع‌آوری داده از ساختار و ترکیبات لایه نازک جو و تعیین نحوه برخاستن گرد و غبار در جو ماه می‌کند.

 

«جان گرنسفلد» از محققان ارشد ناسا تأکید می کند: مطالعات جدید نشان می دهد که جو شکننده ماه در منظومه شمسی بسیار متداول است و درک جدید از جو قمر زمین می تواند به درک بهتر شکل گیری و نحوه تکامل منظومه شمسی کمک کند.

 

کاوشگر ماه LADEE‌ نخستین فضاپیمای طراحی، توسعه یافته و ساخته شده توسط مرکز تحقیقات Ames ناسا محسوب می شود که ششم سپتامبر (15 شهریور) از مرکز پرواز Wallops در جزیره والوپس به فضا پرتاب می شود.

 

برای انتقال این کاوشگر به فضا از موشک Minotaur V نیروی هوایی استفاده می شود؛ این موشک بالستیک با ایجاد تغییراتی برای پرتاب های فضایی مورد استفاده قرار می گیرد.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

تعقیب و گریز ناسا و سیارک‌ها در ماموریت جدید شکاری

 

سازمان ناسا اخیرا از ماموریت جدیدی برای شکار یک سیارک، ارسال فضاپیما به سوی آن، نمونه‌برداری از سطح و بازگرداندن نمونه‌ها به زمین در یک سفر کمتر از یک ماه خبر داده است.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در تلاش برای دستیابی به درک بهتر از سیارک‌ها، شهاب‌سنگها و دیگر اجسام نزدیک به زمین،‌ این سازمان قصد دارد پس از گرفتن یک سیارک، ماموریت سرنشین‌داری توسط یک فضاپیمای نسل آینده به سوی آن ارسال کرده و پس از نمونه‌برداری طی یک شیرجه در اقیانوس، نمونه‌ها را به زمین بازگرداند.

 

سرمایه این پروژه در بودجه آینده ناسا لحاظ شده است.

 

جدیدترین نسخه این طرح در انیمیشنی در سایت یوتیوب منتشر شده است.

 

جزئیات چگونگی شکار یک سیارک و خارج کردن آن از مسیر اصلی‌اش توسط ناسا هنوز مشخص نشده اما انیمیشن منتشر شده نشان داده که سیارک توسط یک کیسه پلاستیکی عظیم متصل به پنلهای خورشیدی که در طرفین مانند بال باز شده‌اند، شکار و نگهداشته می‌شود.

 

این طرح با عنوان «ماموریت تغییر مسیر سیارک» بیشتر شبیه شکار بوده و شامل سفر فضانوردان توسط خودروی سرنشین‌دار چند منظوره اوریون به سوی سنگ فضایی بوده که به گفته ناسا قرار است از آن برای سفر به مریخ و ماه نیز استفاده شود.

 

با وجود شباهت زیاد با فضاپیمای آپولو، فضاپیمای اوریون می‌تواند سرنشین بیشتری حمل کرده و بسیار پیشرفته‌تر است.

 

آپولو تنها قادر به حمل سه فضانورد بوده اما این میزان در اوریون تا چهار سرنشین است. همچنین فضاپیمای اوریون از ترکیبی از انرژی خورشیدی و کشش گرانشی برای تامین نیروی خود استفاده می‌کند.

 

به محض اتصال فضاپیما به دستگاه کنترل از راه دور شکارچی سیارک، فضانوردان با اجرای یک پیاده‌روی فضایی از روی خودروها گذر کرده و با حرکت به بخش در معرض سیارک، از آن تصویربرداری و نمونه‌برداری می‌کنند.

 

پس از پایان ماموریت، فضاپیمای اوریون در یک سفر 10 روزه در همان مسیر قبلی به سمت زمین بازگشته و پس از گردش به دور ماه در یک اقیانوس که احتمالا اقیانوس آرام بوده، فرود خواهد آمد.

 

ناسا که این برنامه را پس از انفجار سیارکی بر فراز شهر چلیابینسک روسیه در سال گذشته اعلام کرده بود، قصد دارد 100 میلیون دلار برای این پروژه در بودجه سال جاری اعمال کند.

 

هنوز مشخص نیست که بقایای سیارک کجا رها خواهد شد و همچنین اطلاعاتی در مورد تاثیرات احتمالی که تغییر مدار یک یا چند جسم نزدیک زمین خواهد داشت، ارائه نشده است.

 

اجسام نزدیک زمین به سنگهای حاضر در فاصله 4.5 میلیون کیلومتری زمین گفته می‌شوند.

 

ناسا انتظار دارد که تا سال 2025 بتواند اولین سیارک را شکار کند.

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فضانوردان بر روی یک فضاپیمای نسل آینده به سیارک پرواز خواهند کر

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فضاپیمای اوریون با ترکیبی از نیروی خورشیدی و رانش با کمک گرانش، 10 روزه به سیارک می‌رس

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فضاپیمای اوریون با نزدیک شدن به سیارک، در کنار آن متصل خواهد شد

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

پس از اتصال فضاپیمای اوریون به سیارک، فضانوردان بر روی آن پیاده‌روی فضایی می‌کنن

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

انیمیشن ناسا شامل نمایش ورود فضانوردان به سطح سیارک و نمونه‌برداری از آن است

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فضانوردان به محض ورود بر روی سیارک از آن تصویربرداری و نمونه‌برداری می‌کنن

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

اوریون سفر دوربرگردان خود را با استفاده از گرانش و صرفه‌جویی در مصرف سوخت انجام می‌ده

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

پایان سفر با یک سقوط آرام در اقیانوس همراه خواهد بود

[MohammadAli.E 1601]

[h=1]پرتاب اولین موشک هوش مصنوعی جهان به تعویق افتاد [/h]

سازمان فضایی ژاپن روز گذشته پرتاب اولین موشک سوخت جامد فوق هوشمند خود به فضا را تنها 19 ثانیه مانده به ارسال به دلیل کشف یک ایراد فنی به تعویق انداخت.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سازمان کاوش هوافضای ژاپن قصد داشت موشک اپسیلون خود را از مرکز فضایی اوچینورا در کاگوشیما با استفاده از تنها دو رایانه لپ‌تاپ به مدار ارسال کند.

 

اما شمارش معکوس بطور خودکار به عنوان یک اقدام اضطراری در پی برخی جای‌گیریهای غیرعادی موشک متوقف شد.

 

به گفته مقامات ژاپنی، هنوز زمان مشخصی برای پرتاب بعدی قابل اعلام نیست چرا که هنوز دلیل مشکل مشخص نشده است.

 

موشک سه مرحله‌ای 24 متری و 91 تنی اپسیلون قرار بوده تلسکوپ «SPRINT-A» را در ارتفاع 1000 کیلومتری آزاد کند.

 

SPRINT-A اولین تلسکوپ فضایی جهان برای رصد از راه دور سیاراتی مانند زهره، مریخ و مشتری از مدار اطراف زمین است.

 

اندازه اپسیلون تقریبا نصف موشک سوخت مایع H2-A بوده و قرار است جانشین موشک سوخت جامد M-5 باشد که در سال 2006 به دلیل هزینه‌های بالای آن بازنشسته شد.

 

این موشک کوچک برای اولین بار در جهان به هوش مصنوعی مجهز بوده که به فضانوردان اجازه می‌دهد موشک را توسط خود آن بررسی کنند.

 

در مرکز کنترل تنها هشت کارمند به کار پرتاب مشغول بودند که در مقایسه با آن در زمان پرتاب موشک H2-A 150 کارمند مورد نیاز بود.

 

ژاپن از سال 1955 در حال ارسال موشکهای سوخت جامد به فضا بوده که اوایل به جو بالایی زمین و سپس به فضا رسیدند. در دهه‌های بعد، زمینه برای خدمات پرتاب تغییر زیادی داشته است.

 

رایانه‌های قوی‌تر به ساخت ماهواره‌های کوچکتر منجر شده‌اند که بدلیل حمل جرم کمتر به مدار و نیاز سوختی کمتر، باعث ارزانتر شدن پرتاب موشک به مدار شده است. اگرچه هزینه‌های پرتاب هنوز یکی از موانع بزرگ در بودجه ماهواره‌ها است.

 

اپسیلون بر پایه فناوری موشکی کنونی ژاپن ساخته شده است: یک بوستر موشک جامد H-IIA در مرحله اول و دو مرحله بالاتر که بر اساس نمونه‌های استفاده شده در خودروی پروازی متوقف شده M-V هستند.

 

هزینه اولین پرواز این موشک قرار است 38.5 میلیون دلار باشد که تقریبا نیمی از هزینه 76 میلیون دلاری موشک M-V است.

 

همراه این موشک همچنین یک ماهواره علمی کوچک موسوم به «رصدخانه سیارکی طیف‌سنج برای شناسایی تعامل جو(SPRINT-A)» ارسال خواهد شد.

 

این تلسکوپ کوچک قرار است به رصد سیاراتی مانند زهره، مریخ و مشتری برای مشاهده سرعت جریان جوی آنها به فضای دیگر بپردازد. دانشمندان با این اطلاعات امیدوارند بتوانند بینش بهتری در مورد رفتار جو زمین در زمان جوانی آن بدست بیاورند.

 

[MohammadAli.E 1601]

اکتشاف در ناهید با خودرو جدید

 

فشارهای خردکننده، بادهای قوی و ابرهای اسیدی به این معنی است که کاوشگرهای ارسالی به سیاره ناهید تنها چند ساعت دوام می‌آورند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اکنون ناسا یک کاوشگر موج سوار پیشنهاد کرده که به ادعای آن می‌تواند در محیط شدید ناهید با استفاده از بادبان در سطح آن حرکت کند.

 

کاوشگر Zephyr برای کار با نیروی بسیار پائین طراحی شده در حالیکه دستگاههای الکترونیکی با قابلیت کار در دمای 450 درجه سانتیگراد را حمل می‌کند.

 

این دستگاه توسط جفری لندیس از مرکز تحقیقاتی گلن در کلیولند به عنوان بخشی از برنامه مفاهیم پیشرفته مبتکرانه ناسا طراحی شده است.

 

اغلب از سیاره ونوس به دلیل اندازه، گرانش و ترکیب خاکی مشابه آن که بیشتر از سنگهای سیلیکات یا فلزات بوده، به عنوان دوقلوی زمین نام برده می‌شود.

 

اما در واقعیت تصورها بر این است که این سیاره از یکی از خشن‌ترین محیط ها در منظومه شمسی برخوردار باشد.

 

ناهید در لایه ضخیمی از ابرهای بسیار بازتابنده از اسید سولفوریک پوشیده شده است. این سیاره از متراکم‌ترین جو در میان چهار سیاره صخره‌ای منظومه شمسی برخوردار بوده که بیشتر از دی‌اکسیدکربن تشکیل شده است.

 

فشار خردکننده جوی در سطح سیاره زحل 92 برابر زمین است.

 

لندیس در زمان معرفی طرح خود در سمپوزیوم بهار مفاهیم پیشرفته مبتکرانه 2013 گفت: در مقایسه با مریخ، سیاره ناهید یک سیاره کاملا ناشناخته است. اما همچنین کشف آن نیز مشکل است.

 

دکتر لندیس مدعیاست که خودروی ایده‌آل برای این کار باید بتواند بر روی سطح این سیاره با استفاده از منابع محیطی آن حرکت کند.

 

به گفته وی، یکی از رویکردها این است که با استفاده از دستگاههای دمای بالا در محیط داغ آن زندگی کرد.

 

محیط ناهید با درون موتور جت سرعت گرفته قابل مقایسه است و فناوریهای گلن توانسته‌اند حسگرهایی تولید کنند که در این شرایط قادر به کار هستند.

 

به گفته محققان، دستگاههای الکترونیکی آنها می‌توانند حتی در درمای سوزان سیاره ناهید نیز کار کنند.

 

سرعت بادهای ناهید کمی بیشتر از 3.2 کیلومتر در ساعت بوده اما قدرت زیادی دارند.

 

لندیس اظهار کرد: یک کاوشگر بادبانی برای سیاره ناهید فوق‌العاده است. بادبان آن تنها دو بخش متحرک داشته که برای تنظیم بادبان و موقعیت راهبری هستند و نیاز به قدرت زیادی ندارد. در حقیقت به هیچ نیرو برای رانش نیاز نیست.

 

کاوشگر سه چرخ بادبانی زمینی ناهید با ارتفاع هفت متر با سرعت در سطح این سیاره حرکت نخواهد کرد. بلکه این کاوشگر بیشتر دستگاهی است که در یک محل قرار گرفته، زمین را بررسی می‌کند و هر از چند گاهی به یک منطقه جدید حرکت خواهد کرد.

 

به گفته لندیس، بیشتر سطح سیاره ناهید مسطح بوده و شبیه یک پارکینگ است.

 

کاوشگر جدید برای حرکت متعادل به جلو و عقب طراحی شده که به آن در کناره‌گیری از موانع کمک می‌کند.

 

لندیس و همکارانش برای این کاوشگر یک بادبان مملو از سلول خورشید با طول 12 متر مربع در نظر دارند که برای حدود یک ماه در سطح ناهید باز شده و روزانه 15 دقیقه با بادبان حرکت می‌کند.

 

[MohammadAli.E 1601]

پرتاب ماهواره جاسوسی فوق محرمانه آمریکا با بزرگترین موشک جهان

 

بزرگترین موشک آمریکا روز چهارشنبه (شش شهریور) یک ماهواره جاسوسی را از کالیفرنیا به فضا ارسال کرد.

 

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، موشک سنگین دلتا چهار از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ به فضا ارسال شد.

 

گفته می‌شود، محموله فوق محرمانه این موشک موسوم به NROL-65 یکی از پیشرفته‌ترین ماهواره‌های جاسوسی پرتاب شده تاکنون باشد.

 

هنوز مشخص نیست که این جدیدترین عضو شبکه جاسوسی آمریکا قرار است چه نوع اطلاعاتی را جمع آوری کند.

 

موشک عظیم دلتا چهار توسط شرکت مشترک بین بوئینگ و لاک‌هید مارتین موسوم به اتحاد پرتاب متحده ساخته شده است. طول این موشک 71.6 متر بوده و 907 هزار کیلوگرم نیرو تولید می‌کند.

 

این بزرگترین و قویترین موشک آمریکا ابتدا در سال 2004 ساخته شده بود.

 

هر کدام از موتورهای عظیم سوخت هیدروژنی این موشک 17 میلیون اسب بخار نیرو تولید کرده و در کمتر از سه دقیقه نیمی از وزن خود سوخت مصرف می‌کند.

 

موشکهای دلتا بیش از 360 پرواز انجام داده‌اند و با این پرتاب، رکورد پرتاب دلتا 4 به 24 می‌رسد. هشت مورد از این پروازها برای اداره شناسایی ملی بوده است. این اداره مسوول ساخت و اجرای ماهواره جاسوسی آمریکا است.

 

تصور می‌شود که NROL-65 یک ماهواره یک میلیارد دلاری پر قدرت جاسوسی با قابلیت تصویر برداری دقیق برای تشخیص ساختار و مدل یک خوردو از فاصله صدها کیلومتری در مدار باشد.

 

 

[MohammadAli.E 1601]

اولین فضانورد ژاپنی، آماده فرماندهی ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌شود

 

اولین فضانورد ژاپنی حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال آماده‌سازی برای یک حضور دیگر در این آزمایشگاه مداری و این بار به عنوان فرمانده ماموریت است.

 

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کویچی واکاتا از سازمان اکتشاف هوافضای ژاپن قرار است در ماه نوامبر به همراه دو فضانورد کهنه‌کار از آمریکا و روسیه به سوی ایستگاه فضایی پرواز کند.

 

واکاتای 50 ساله قرار است فرماندهی ایستگاه را در ماه مارس بر عهده گرفته و عنوان اولین فضانورد ژاپنی فرمانده یک ماموریت سرنشین‌دار فضایی را در اختیار بگیرد.

 

در سال 2009، واکاتا به عنوان اولین فضانورد ژاپنی در ایستگاه فضایی 100 میلیون دلاری حاضر شد.

 

ژاپن یکی از 15 کشوری است که در این پروژه همراهی داشته و بزرگترین و ماهرانه‌ترین آزمایشگاه ایستگاه موسوم به کیبو به همراه فضاپیماهای باری برای تامین احتیاجات فضانوردان را ارائه کرده است.

 

 

واکاتا که در دو ماموریت شاتلهای فضایی ناسا نیز حضور داشته، اکنون برای چهارمین پرواز فضایی خود به همراه ریک ماستراچیو از ناسا و میحائیل تیورین از روسیه تمرین می‌کند.

 

ماستراچیو در سه ماموریت شاتل حضور داشته و یکی از باتجربه ترین فضانوردان ناسا در امر پیاده‌روی فضایی بوده که این پرواز برای وی طولانی‌ترین پرواز دوران خدمتش خواهد بود.

 

تیورین برای سومین بار است که به ایستگاه فضایی سفر می‌کند.

 

فرماندهی ایستگاه فضایی بطور معمول بین فضانوردان روسی و آمریکایی می‌چرخد. در سال 2009 فرانک دی وین بلژیکی به عنوان اولین اروپایی فرماندهی ایستگاه را به دست گرفت.

 

کریس هادفیلد کانادایی نیز از ماه مارس تا مه این مسئولیت را برعهده داشت.

 

واکاتا در اوایل حضور خود به عنوان مهندس پرواز خدمت کرده و در ماه مارس فرماندهی را در اختیار خواهد گرفت.