MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]الحاق موفق فضاپیمای بدون سرنشین پروگرس به ایستگاه فضایی [/h] یک فضاپیمای بدون سرنشین باری روز گذشته (جمعه) توانست علیرغم یک مشکل فنی در سیستم ناوبری آن با موفقیت به ایستگاه فضایی بینالمللی ملحق شود. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، فضاپیمای روسی پروگرس 51 پس از پرتاب از مرکز پروتاب بایکنور قزاقستان در روز چهارشنبه (چهارم اردیبهشت) نتوانست یکی از دو آنتن مورد استفاده برای سیستم الحاق خودکار کورس را مستقر کند. کنترلگرهای زمینی روسیه توانستند موقعیت آنتن را تغییر دهند تا عملیات الحاق خودکار طبق برنامه ادامه پیدا کند. پاول وینوگرادوف و رومان روماننکوف روسی که در ایستگاه فضایی حضور دارند، این فرایند الحاق را به دقت دنبال میکردند. اگرچه فضانوردان برای انجام فرایند الحاق آماده بودند اما سیستم خودکار به کار خود ادامه داده و فضاپیما توانست در ساعت 12:34 به وقت گرینویچ به ایستگاه که در ارتفاع 404 کیلومتری بر فراز مرز بین چین و قزاقستان در حال عبور بود، متصل شود. به گفته مقامات ناسا، ماموریت نزدیک شدن پروگرس به ایستگاه این بار آهستهتر از حد معمول بود چرا که کنترلگرهای زمینی و فضانوردان ایستگاه فضایی به دقت بر موقعیت این فضاپیما نظارت میکردند. در ابتدا این فضاپیما به آرامی به ایستگاه ملحق شده و با قلاب در چفتها محکم نشد تا سکنه ایستگاه و کنترلگرهای پرواز بتوانند از عدم وجود تهدید گیر کردن آنتن پروگرس به بدنه خارجی آزمایشگاه مداری اطمینان حاصل کنند. پس از اطمینان کامل، این فضاپیما به داخل درگاه کشیده شده و در جای خود محکم شد. پروگرس 51 در این سفر با خود 800 کیلوگرم سوخت، 26 کیلوگرم هوا، 21 کیلوگرم اکسیژن، 420 کیلوگرم آب و 1519 کیلوگرم سختافزار تجربی، لوازم یدکی و دیگر تدارکات برای ساکنان ایستگاه فضایی آورده است. در حال حاضر وینوگرادوف و روماننکوف مهندسان پرواز ایستگاه بوده و تام مارشبورن و کریس کاسیدی از ناسا به همراه الکساندر میسورکین روسی به همراه فرمانده کریس هادفیلد آنها را در این ماموریت همراهی میکنند. روماننکو، مارشبورن و هادفیلد قرار است در ماه مه ایستگاه را به مقصد زمین ترک کنند که در آن زمان وینوگرادوف فرماندهی ماموریت اکسپدیشن 36 را برعهده خواهد گرفت. 6 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]پرتاب ماهواره رصدی وضوحبالای چین به فضا [/h] چین روز گذشته(جمعه) ماهواره رصد زمین خود را که از وضوح بالایی برخوردار است به مدار فرستاد که آغازگر برنامهای است که به طور قابل ملاحظهای قابلیتهای این کشور را در امداد رسانی و بررسی منابع و محیط زیست ارتقا خواهد داد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماهواره «گائوفن 1» بر روی موشک حامل لانگمارچ 2D در ساعت 12:13 به وقت محلی از مرکز پرتاب ماهواره جیوکوان در شمال غرب چین به فضا پرتاب شده و در ساعت 12:39 پنلهای خورشیدی خود را در مدار باز کرد. «گائوفون 1» که توسط فرهنگستان فناوری فضایی چین ساخته شده، قرار است تا قبل از پایان سال 2016 برای ایجاد یک سیستم رصد زمین وضوح بالا با چهار ماهواره دیگر همراه شود. این ماهواره با ارتقای دقت و به موقع بودن ارائه دادهها میتواند نقش مهمی را در امدادرسانی در بلایای طبیعی در کشوری که به طور مکرر با رویدادهای این چنینی روبرو است، ایفا کند. کار امدادرسانی پس از زمینلرزه علیرغم کمک چندین ماهواره حسگر کنترل از راه دور و سیستم موقعیتیابی «بیدو» با کمبود داده دقیق و به موقع روبرو بوده است. گائوفون 1 میتواند شکافها را برای خط مشیهای معقولانه بیشتر پر کند. این ماهواره همچنین میتواند بررسی برای منابع زمینی، ارزیابی محیط زیست، نقشهبرداری جغرافیایی و همچنین کشاورزی دقیق را ارتقا بخشد. کاربران اصلی این ماهواره وزارت زمین و منابع، وزارت حفاظت از محیط زیست و وزارت کشاورزی چین خواهند بود. بنابر اعلام سازمان علوم، فناوری و صنعت دفاع ملی چین، پرتاب این ماهواره یک دستاورد بزرگ در ارتقای سطح تولید ماهواره چین و افزایش خودکفایی این کشور در دادههای حسی کنترل از راه دور وضوح بالا بوده است. تا به امروز بیش از 50 کشور جهان از سیستمهای رصد زمین در مدار برخوردار بوده یا آنرا اداره میکنند و اطلاعات به دست آمده به طور گستردهای برای فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی و در دیگر حوزه های پژوهشی علمی مورد استفاده است. موشک حامل گائوفون 1 همچنین با خود سه ماهواره کوچک دیگر ساخت اکوادور، آرژانتین و ترکیه به همراه دو ماهواره کوچک دیگر از هلند را حمل کرده است. این نوزدهمین پرتاب موشک لانگ مارچ 2D بوده و دومین بار است که ماهوارههای خارجی توسط آن حمل میشود. پیش از این یک ماهواره ونزوئلایی در سال گذشته بر روی این موشک به مدار منتقل شد. همچنین این صد و هفتاد و پنجمین پرتاب مجموعه موشکهای لانگ مارچ محسوب میشود. 6 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۲ سفر به مریخ در پی فراخوان بینالمللی طرح بلندپروازانه اعزام انسان به سفری بی بازگشت به مریخ، هزاران نفر از سراسر جهان برای حضور در این ماموریت اعلام آمادگی کرده اند که در بین آنها بیش از 70 ایرانی نیز حضور دارند. بسیاری معتقدند این ماجراجویی فضایی که تبلیغات گسترده ای پیرامون آن صورت گرفته به دلیل مشکلات ومسائل فنی فراوان پیش روی آن قابل تحقق نخواهد بود اما از قرار، مسوولان پروژه Mars One و دانشمندان علاقهمند، این طرح را کاملا جدی گرفته اند و هر روز اخبار و مطالب تازه ای در خصوص ابعاد مختلف این ماموریت منتشر میشود. در این گزارش مروری داریم بر تازهترین بررسی های انجام شده درباره جنبه های مختلف ماموریت Mars One. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سازمان خصوصی و غیرانتفاعی Mars One با هدف ساخت مستعمره انسانی بر سطح سیاره مریخ تأسیس شده است؛ ساختار این سازمان متشکل از بنیاد غیرانتفاعی Mars One و شرکت Interplanetary Media Group است. «باس لانس دورپ»، بنیانگذار و مدیرعامل شرکت هلندی Mars One در این پروژه پرهزینه از تجارب ارزشمند مشاورانی مانند دکتر «جرارد هوفت»، برنده جایزه نوبل و «برایان انکه»، مفسر موسسه تحقیقاتی ساوث وست برخوردار است. در سال 2011 اعضای بنیاد Mars One گردهم آمدند تا برنامه استراتژیکی برای فرستادن انسان به مریخ تدوین کنند. سال نخست به انجام تحقیقات و انجام مشاوره با کارشناسان آژانس های فضایی و شرکت های خصوصی هوافضا در سراسر جهان اختصاص پیدا کرد. در گام بعدی از شرکت های فعال در حوزه هوافضا برای ارائه مشارکت در این پروژه و توسعه فناوری های مورد نیاز دعوت شد و به طور همزمان برنامه بینالمللی انتخاب مسافران آینده مریخ آغاز شد. هزینه ساخت مستعمره انسانی در مریخ بودجه پیش بینی شده برای این پروژه شش میلیارد دلار اعلام شده است که حدود 66 درصد هزینه ها تنها به ارسال و فرود فضاپیمای حامل ساکنان مریخ اختصاص دارد؛ شرکت Mars One برای تأمین بخشی از هزینه های این پروژه به دنبال جذب حامیان مالی است. علت انتخاب مریخ به عنوان سکونتگاه دوم بشر «چرا مریخ؟» این مهمترین سوالی است که در ذهن بسیاری از مردم ایجاد می شود؛ پس از زمین، سیاره مریخ قابل سکونت ترین سیاره در منظومه شمسی محسوب می شود. خاک این سیاره حاوی آب است و هوای نسبتا مناسبی دارد؛ نور کافی خورشید امکان استفاده از پنل های خورشیدی را فراهم می کند و لایه نازک جو نیز یک لایه محافظ در برابر پرتوهای کیهانی و نور خورشید ایجاد می کند. ریتم شبانهروز نیز شباهت زیادی با زمین دارد و هر روز در این سیاره 24 ساعت و 39 دقیقه و 35 ثانیه است. شرایط داوطلبان سفر بدون بازگشت به مریخ پذیرش اولیه داوطلبان سفر یکطرفه به مریخ از روز هشتم ژانویه 2013 (19 دی 92) آغاز شده و مهلت ارسال درخواست ها آگوست 2013 پایان می یابد؛ این طرح تنها مختص دانشمندان یا خلبانان جت های جنگی نبوده و تمامی افراد علاقه مند با حداقل 18 سال سن می توانستند داوطلب حضور در جمع پیشگامان مستعمره مریخ (Mars Colony pioneer) شوند. بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح عنوان شده است؛ همچنین داوطلبان باید در تست های سلامت روان و آمادگی لازم برای مقابله با شرایط روانی دشوار و پر استرس این سفر بی بازگشت حد نصاب لازم را کسب کنند. نحوه انتخاب ساکنان آینده مریخ هدف نهایی در این طرح، انتخاب 24 تا 40 فضانورد دوره دیده است که در گروه های چهار نفری هر دو سال یکبار راهی سیاره سرخ شوند. مراحل انتخاب اولیه فضانوردان از بین داوطلبانی که تاکنون در سایت ثبت نام کرده اند، از 22 آوریل 2013 میلادی (دوم اردیبهشت 92) آغاز شده است و فرآیند انتخاب جهانی داوطلبان از طریق برنامه های تلویزیونی به صورت مستقیم پخش می شود. پس از این مرحله، دوره هفت ساله تمرین و آماده سازی فضانوردان برای سفر به مریخ در مناطق خشک و متروک زمین در اقامتگاه های شبیه سازی شده آغاز میشود؛ در سال 2022 و چند ماه قبل از آغاز رسمی مأموریت، کمیته انتخاب Mars One تصمیم نهایی برای انتخاب نخستین ساکنان مریخ را اتخاذ می کند که احتمالا شامل دو زن و دو مرد از قاره های مختلف جهان است. مهاجرت مادام العمر به مریخ افرادی که در فهرست نهایی ساکنان آینده مریخ قرار می گیرند، اطمینان دارند که هرگز به زمین بازنخواهند گشت؛ در این شرایط مریخ به سکونتگاه مادام العمر و محل زندگی، کار و مرگ آنها مبدل می شود. سفر به مریخ چند روز طول می کشد؟ سفر به مریخ حدود هفت ماه به طول می انجامد که کمی بیشتر از اقامت شش ماهه فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) است؛ با توجه به اینکه مدارهای زمین و مریخ کاملا گرد نیستند، طول مدت این سفر بستگی به زمان پرتاب دارد که بین شش تا هشت ماه متغیر است. ساکنان آینده مریخ چگونه به زندگی ادامه می دهند؟ فضای اختصاص یافته به هر فضانورد در داخل کپسول ها 50 مترمربع است و 200 مترمربع فضای داخلی نیز به اتاق خواب، محوطه کار، اتاق نشیمن و واحدهای پرورش گیاهان اختصاص یافته است. فضانوردان با ترک محل سکونت خود و برای در امان ماندن از پرتوهای کیهانی باید از لباس های ویژه (Mars Suit) استفاده کنند. ساکنان آینده مریخ در طول حیات مادام العمر خود در سیاره سرخ به صورت روزانه و مستمر گزارش هایی را به مراکز کنترل زمینی ارسال کرده و نحوه زندگی و کشفیات خود را با ساکنان زمین به صورت زنده و مستقیم به اشتراک می گذارند. این گروه در مدت حضور در تمرینات بر روی زمین و سفر بی بازگشت به مریخ در استخدام شرکت Mars One خواهند بود. امکان فرزند دار شدن در مریخ وجود خواهد داشت؟ نخستین ساکنان مستعمرات انسانی در مریخ قطعا به تولید مثل نیز فکر خواهند کرد؛ تشکیل خانواده و صاحب فرزند شدن در سیاره سرخ جزو یکی از چالش برانگیزترین مسائل در خصوص این سفر بی بازگشت محسوب می شود. پزشکان تأکید می کنند که دیدگاه روشنی نسبت به احتمال باردار شدن و زایمان در شرایط گرانش ضعیف مریخ که 38 درصد گرانش زمین است، ندارند. «نوربرت کرافت» از محققان اسبق ناسا در حوزه روانشناسی مأموریت های فضایی طولانی مدت و مدیر بخش پزشکی این پروژه تأکید می کند: نحوه باردار شدن در مریخ نخست با انجام آزمایشات بر روی حیوانات مورد بررسی قرار می گیرد و با دریافت نتایج در خصوص بارداری انسان نیز تصمیم گیری خواهد شد. اصلیترین چالش پیش رو برای سفر به مریخ «نوربرت کرافت»، اصلی ترین چالش پیش رو برای عملی شدن این طرح را نحوه تعامل و همکاری اعضا در طول سفر بسیار طولانی از زمین تا مریخ و پس از آن زندگی تا آخر عمر بر سطح سیاره سرخ عنوان میکند. برای کاهش مدت سفر به مریخ می توان از سوخت بیشتری استفاده کرد، اما این کار هزینه های اجرایی پروژه را به شدت افزایش می دهد. در مقابل می توان با مصرف سوخت کمتر هزینه ها را کاهش داد، اما این مساله در سفرهای بدون سرنشین قابل انجام است و برای سفرهای سرنشین دار باید در کوتاه ترین زمان ممکن فضانوردان را به مقصد منتقل کرد. گرانش مریخ که تنها 38 درصد گرانش زمین است، چالش دیگری است که احتمالا باعث تغییرات فیزیولوژیکی بدن از جمله کاهش تراکم استخوانی، ضعف عضلانی و مشکلات گردش خون می شود. بیماری ها و مشکلات حاد پزشکی نیز در مریخ قابل درمان نیستند؛ همچنین اگر لباس مخصوص فضانوردان در محیط خارج از کپسول ها صدمه ببیند، احتمال مرگ فرد وجود دارد. به خطر افتادن حیات بالقوه در مریخ در حالیکه «کنجکاوی»، مریخنورد جدید ناسا نتایج قابل توجهی در خصوص احتمال وجود حیات در سیاره سرخ به دست آورده است، مأموریت ارسال انسان به این سیاره میتواند حیات بالقوه در مریخ را مورد تهدید قرار دهد. هر انسانی که قدم بر سطح سیاره مریخ بگذارد، بیش از 100 تریلیون میکروب به همراه خواهد داشت که می تواند ارگانیسم های احتمالی موجود در مریخ را نابود کند. «باس لانس دورپ» مدیرعامل Mars One تأکید می کند، این مأموریت حداکثر تلاش خود را برای عدم دخالت در حیات بالقوه مریخ انجام می دهد و انتخاب محل ساخت مستعمره انسانی، تهدیدات احتمالی را به حداقل می رساند. نقشه راه پروژه سفر به مریخ • سال 2013: فضانوردان برگزیده در منطقه ای سرد و متروک مشابه مستعمره مریخی، مراحل آماده سازی و تطبیق یافتن با شرایط سیاره سرخ را پشت سر می گذارند. • سال 2014: مراحل آماده سازی تجهیزات مربوطه از جمله ساخت نخستین ماهواره ارتباطی مریخ آغاز می شود. • سال 2016: نخستین محموله در ژانویه این سال راهی سیاره سرخ شده و 10 ماه بعد در اکتبر همان سال بر سطح مریخ فرود می آید؛ این محموله شامل 2500 کیلوگرم قطعات مجزا، پنل های فتوولتائیک خورشیدی و تجهیزات مختلف است. • سال 2018: نخستین مریخ نورد در نظر گرفته شده برای این مأموریت، وظیفه یافتن منطقه ایده آل در محدوده تعیین شده برای ساخت مستعمره انسانی را آغاز می کند؛ عملکرد مریخ نورد خودمختار است، اما بیشتر عملکردهای آن با دستورات ارسالی از زمین کنترل می شود. • سال 2021: شش کپسول بر سطح سیاره سرخ ساخته می شود که شامل دو واحد اقامتی، دو واحد تأمین آب و اکسیژن و دو واحد تأمین تجهیزات است؛ دو مریخ نوردی که به این سیاره ارسال شده اند، وظیفه انتقال تمامی اجزاء به محل احداث کلونی را برعهده دارند. • سال 2022: تمامی امکانات تولید آب و اکسیژن در اوایل این سال آماده بهره برداری می شود. در ماه سپتامبر (شهریور) نیز چهار فضانورد نخست آماده انجام این سفر می شوند. • سال 2023: نخستین ساکنان مریخ بر سطح سیاره سرخ گام می گذارند؛ وظیفه اولیه این گروه نصب تیوب های بین کپسول های مجزا، پیکربندی و فعال سازی واحدهای تولید غذا، نصب و تعویض پنل های خورشیدی فتوولتائیک است. چند هفته پس از استقرار نخستین گروه از فضانوردان، پنج محموله باری برای ساخت واحدهای بیشتر به همراه مریخ نورد سوم در سیاره سرخ فرود می آیند. • سال 2025: گروه دوم شامل چهار ساکن جدید مستعمره مریخی به فضانوردان گروه نخست می پیوندند. طرح های دیگر برای سفر به مریخ پروژه های معدودی از جمله Mars Foundation، Mars Society، MarsDrive و The Mars Initiative قصد اجرایی کردن سفر به مریخ را دارند، اما در این بین اصلی ترین پروژه به فرستادن نخستین توریست فضایی به سیاره سرخ اختصاص دارد؛ در این مأموریت یک زوج فضانورد تا پنج سال آینده راهی این سیاره خواهند شد. «دنیس تیتو» مهندس سابق ناسا در سال 2001 میلادی با پرداخت 20 میلیون دلار به روسیه، عنوان نخستین فضانورد خصوصی جهان را به خود اختصاص داد و اکنون در حال سرمایه گذاری در پروژه ارسال فضانورد به مریخ است. در پروژه خصوصی «الهام مریخ» (Inspiration Mars) یک زوج فضانورد سفری 501 روزه به سیاره سرخ را در یک کپسول نیمه تنگ 182 متر مربعی سپری خواهند کرد. برنامه این سفر با هزینه یک میلیارد دلاری برای ژانویه 2018 برنامه ریزی شده است و در طول این سفر رفت و برگشت 16 ماهه، فضانوردان تا مسافت 160 کیلومتری سیاره سرخ سفر خواهند کرد. ژانویه 2018 آخرین زمان در دوره 15 ساله ای محسوب می شود که مریخ در نزدیک ترین فاصله با زمین قرار می گیرد و در صورت لغو برنامه، مأموریت تا سال 2031 قابل انجام نخواهد بود. این سفر«بازگشت آزاد» نامیده می شود؛ بدین معنا که فضانوردان در اطراف مریخ گردش کرده و با استفاده از گرانش سیاره سرخ در مسیر بازگشت قرار میگیرند، اما هیچ برنامه پشتیبانی برای نجات فضانوردان در فاصله 120 میلیون کیلومتری از زمین در نظر گرفته نشده است. «تابر مک کالوم»، مدیر فنی مأموریت «الهام مریخ» به همراه همسرش «جین پویتنر» از کاندیداهای بالقوه انجام این سفر محسوب می شوند. وی خاطر نشان میکند: در حال طراحی کپسول و ایمن سازی حداکثری انجام این سفر هستیم، اما خطرات انجام این مأموریت از جمله ذرات باردار جریان های خورشیدی و پرتوهای کیهانی غیرقابل انکار است. در فیلمی که اسپیس منتشر کرده از مردم درباره طول مدت سفر به مریخ سوال و پاسخهای جالبی داده شده است. یک ماه، دوسال، 60 سال و حتی 300 سال از جمله تصورات پاسخدهندگان درباره طول زمان سفر بوده است! 7 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۲ «فرصت» از خواب موقت بیدار شد مهندسان ناسا از ورود خودکار مریخنورد «فرصت» به حالت آماده به کار خبر دادند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کنترلگرهای ماموریت فرصت که در ژانویه 2004 در مریخ فرود آمده، ابتدا این مسأله را در روز شنبه (هفت اردیبشت) شناسایی کردند. در آن روز پس از حدود سه هفته توقف ارتباط که در اثر یک تراز نامطلوب سیارهای موسوم به تقارن خورشیدی مریخ ایجاد شده بود، مجددا تماس ایستگاه زمین با این کاوشگر حاصل شد. به گفته مدیران این ماموریت، کاوشگر «فرصت» ظاهرا در روز 22 آوریل (دوم اردیبهشت) پس از حس یک مشکل در بررسی روزانه دوربین خود بطور خودکار وارد مرحله آماده به کار شده بود. جان کالاس، مدیر پروژه «فرصت» در بیانیهای اظهار کرد: ظن کنونی ما این است که کاوشگر فرصت نرمافزار پرواز خود را احتمالا در زمانی که دوربینهای روی دکل آن در حال تصویربرداری از خورشید بودند، مجددا راهاندازی کرده است. وی افزود: ما این کاوشگر را در یک حالت آماده به کار موسوم به حالت خودکار پیدا کردیم که در آن تعادل نیرو و برنامههای ارتباط را حفظ کرده اما برای دستورالعملها از سوی زمین منتظر میماند. ما برنامه تقارن خورشیدی خود را برای این نوع تنظیم مجدد کاوشگر، منعطف طراحی کردهایم کنترلگرهای فرصت روز دوشنبه، فرمانهای جدید را که برای اجبار کاوشگر به از سرگیری عملیات طراحی شده، آماده کردند. این کاوشگر بیش از 9 سال پیش به همراه همتای خود، کاوشگر روح برای یک ماموریت سه ماهه به دنبال نشانههای وجود حیات در گذشته سیاره مریخ وارد آن شدند. این دو کاوشگر شواهد زیادی را شناسایی کرده و به ماموریت خود در اطراف سیاره قرمز ادامه دادند. کاوشگر روح در سال 2010 رسما مرده اعلام شد اما فرصت همچنان با قدرت به کار خود ادامه میدهد. تقارن خورشیدی مریخ هر 26 ماه اتفاق میافتد و از این رو تیم فرصت میداند که چگونه با آنها کنار بیاید. تقارن اخیر در حقیقت پنجمین رویداد این چنینی از زمان ورود این کاوشگر به مریخ بوده است. این تقارنها بر تمام ناوگان رباتیک ناسا در مریخ تاثیر می گذارند. روز دوشنبه ارسال فرمانها به مدارگرد ادیسه از سر گرفته شد و قرار است همین برنامه امروز چهارشنبه (11 اردیبهشت) برای کاوشگر کنجکاوی هم اعمال شود. 6 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]پنجهای برای انهدام ضایعات فضایی [/h] مهندسان کمپانی ماهوارهای Astrium در انگلستان پنجهای طراحی کردهاند که قادر است از یک ماهواره برای گیراندازی زباله و سپس فرستادن آن از خلال اتمسفر و سرانجام آتشگرفتن آنها پرتاب شود. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابری از زبالهها که حاصل 60 سال پرتاب موشکهاست، ماهوارهها و فضانوردان را به این دلیل که به دور زمین میچرخد، در معرض تهدید قرار داده است. گفته میشود نمونه اولیه سیستم جدید برای گیراندازی این ضایعات آزمایشات اولیه را سر گذرانیده است. این پنجه که با سرعت 60 متر شلیک میشود، از خلال پنلهای آلومینیومی مورد کاربرد برای پوشاندن ماهوارهها عبور میکند. به ادعای جایم رید مبتکر این سامانه، سیستم جدید میتواند ظرف چهار سال آینده در آزمایشات فضایی شرکت کند. ضایعات فضایی طیفی از بخشهای ریز فلز تا ماهوارههای فاقد کاربرد و قطعات مصرفشده موشک را تشکیل میدهند. ناسا تخمین زده که 22 هزار قطعه به اندازه توپ کریکت و 500 هزار قطعه دیگر به اندازه مرمر حول سیاره زمین میچرخند. این در حالی است که برخورد یک توده کوچک به درون یک ماهواره با سرعت 35 هزار متر در ثانیه، منجر به انفجار آن خواهد شد. در سال 2009 یک ماهواره ارتباطی از راه دور در تصادم با زبالههای فضایی منهدم شد. گفته میشود ضایعات فضایی سرانجام به زمین برخورد خواهند کرد اما زمان و مکان این رخداد هنوز مشخص نیست. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]فرار تلسکوپ فضایی ناسا از برخورد مرگبار با زباله فضایی روسیه [/h] تلسکوپ فضایی فرمی ناسا عبور نزدیکی را از کنار زباله فضایی ماهواره جاسوسی روسیه تجربه کرد که در صورت برخورد میتوانست انرژی معادل 2.5 تن مواد منفجره آزاد کند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا روز سه شنبه 30 آوریل (10 اردیبهشت) پس از گذشت یکسال از این رویداد و با انتشار یک فیلم گرافیکی، ضمن شبیه سازی احتمال برخورد تلسکوپ فضایی فرمی با ماهواره جاسوسی روسیه، نسبت به خطر بالقوه زبالههای فضایی که امنیت ماهواره ها در مدار زمین را تهدید می کنند، هشدار داد. مهندسان پروژه تلسکوپ فرمی ناسا برای پیشگیری از برخورد مستقیم، مجبور به روشن کردن تراسترها و جا به جایی فضاپیما شدند. خطر بالقوه برخورد ماهواره جاسوسی روسیه Cosmos 1805 با تلسکوپ فضایی فرمی ناسا نخستین بار در تاریخ 29 مارس 2012 و در شرایطی که این دو فضاپیما تنها 213 متر با یکدیگر فاصله داشتند، مشخص شد. با انجام بررسی های دقیق مشخص شد که تلسکوپ فرمی و ماهواره Cosmos 1805 که در مدارهای مختلفی در حال حرکت بودند، جایی در فضا در مدت 30 میلی ثانیه با یکدیگر برخورد می کنند. زباله فضایی روسیه با سرعتی بالغ بر 43 هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت بسمت تلسکوپ فرمی بود و اگر این برخورد روی می داد، انرژی معادل 2.5 تن مواد منفجره در فضا آزاد می شد. برای پیشگیری از این برخورد و نجات تلسکوپ 690 میلیون دلاری ناسا، برنامه ریزی برای انجام مانور جا به جایی در دستور کار قرار گرفت و با انجام محاسبات دقیق، روشن شدن تراسترهای فضاپیما و تغییر موقعیت صورت گرفت. «اریک استون کینگ» مهندس ارشد تلسکوپ فرمی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا تأکید می کند: پیش بینی برخورد احتمالی این دو فضاپیما در تاریخ سوم آوریل 2012 مانند پیشبینی بارش در یک مکان و زمان خاص یک هفته است. در نهایت تلسکوپ فرمی و زباله فضایی روسیه در تاریخ سوم آوریل 2012 میلادی (14 فروردین 91) از فاصله 9 کیلومتری یکدیگر عبور کردند. بر اساس اعلام ناسا بیش از 17 هزار زباله فضایی بزرگتر از 10 سانتیمتر در مدار زمین سرگردان هستند که امنیت ماهواره ها در مدار زمین را تهدید می کنند؛ ماه گذشته میلادی (آوریل 2013) آژانس فضایی اروپا ششمین کنفرانس مقابله با تهدیدات ناخواسته زباله های فضایی را در دارمشتات آلمان برگزار کرد. تلسکوپ فضایی اشعه گاما فرمی با هدف بررسی انفجارهای پر قدرت در کائنات در سال 2008 به فضا پرتاب شد. 5 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]نرخ صندلی فضاپیمای روسیه برای هر فضانورد آمریکایی چند است؟ [/h] ناسا یک قرارداد جدید را برای ادامه پرواز فضانوردان آمریکایی بر روی فضاپیماهای روسیه تا اوایل 2017 با هزینه 70.7 میلیون دلار امضا کرده که حدود هشت میلیون دلار بیشتر از نرخ قبلی است. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، انعقاد این قرارداد 424 میلیون دلاری که دیروز(سهشنبه) اعلام شد، برای شش صندلی در کپسولهای فضایی سایوز روسیه مناسب است. بر اساس این قرارداد، فضاپیماهای سایوز در سال 2016 تا ژوئن 2017 فضانوردان ناسا را به ایستگاه فضایی بینالمللی و بالعکس منتقل خواهد کرد. قرارداد قبلی برای ارائه خدمات پرواز به ناسا تا سال 2015 با هزینه نزدیک به 62.7 میلیون دلار برای هر صندلی بود. ناسا در پی پایان کار شاتلهای فضایی خود در تابستان 2011 به فضاپیماهای روسی برای انتقال محموله و فضانوردان خود به ایستگاه متکی شده است. این سازمان در حال حاضر از شرکتهای فضایی خصوصی آمریکا خواسته تا تاکسیهای فضایی خود را تحت برنامه خدمه خصوصی ناسا تولید کنند. این سازمان فضایی آمریکا امیدوار است بتواند تا سال 2015 یک فضاپیمای سرنشیندار خانگی را آماده کرده و مورد استفاده قرار دهد اما عدم موفقیت کنگره در سرمایهگذاری کامل در این برنامه باعث غیرممکن شدن این هدف شده است. مقامات ناسا سال 2017 را برای ارسال اولین فضانوردان آمریکایی بر روی یک فضاپیمای داخلی به مقصد ایستگاه فضایی هدف قرار دادهاند. قانونگذاران در دو سال گذشته مبالغ 489 میلیون و 406 میلیون دلاری را برای برنامه خدمه خصوصی مطرح کردهاند که بسیار کمتر از بودجههای 830 میلیون و 850 میلیون دلاری مطرح شده در درخواست بودجه فدرال باراک اوباما، رئیسجمهوری آمریکا هستند. سه مدعی اصلی انتقال فضانوردان ناسا به ایستگاه و بازگشت از آن شرکتهای اسپیسایکس، سیرا نوادا و بوئینگ هستند. اسپیسایکس در حال کار بر روی نسخه سرنشیندار کپسول دراگون خود بوده، بوئینگ نیز در حال ساخت یک کپسول موسوم به CST-100 است و سیرا نوادا ساخت فضاپیمای دریم چیسر را در دست دارد. ناسا همچنین به دنبال بخش خصوصی برای پر کردن جای وظیفه انتقال محموله شاتلهای فضایی است. این سازمان قراردادهای میلیارد دلاری با دو شرکت اسپیسایکس و اوربیتال ساینزز برای ارسال ماموریتهای رباتیک باری به آزمایشگاه مداری امضا کرده است. اسپیسایکس تاکنون دو مورد از 12 ماموریت قرارداد خود را با کپسول دراگون و موشک فالکون 9 به ایستگاه فرستاده است. آزمایش پرواز موشک آنتارس شرکت اوربیتال نیز برای اولین بار چندی پیش انجام شد و قرار است در ماههای آینده یک پرواز نمایشی توسط این موشک و فضاپیمای سیگنوس به ایستگاه فضایی انجام شود. [h=1] [/h] 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 20 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]نشت آمونیاک در ایستگاه فضایی بینالمللی [/h] فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی روز گذشته (پنجشنبه) متوجه یک نشت در سیستم خنککننده آمونیاک این مدارگرد شدند؛ اما به گفته ناسا، هیچ خطری متوجه سکنه نبوده و این آزمایشگاه عملکرد عادی خود را دنبال خواهد کرد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اعضای حاضر در ایستگاه مداری در ساعت 13:30 به وقت گرینویچ در روز پنج شنبه متوجه خارج شدن لکههای سفید شناور آمونیاک از ایستگاه شدند. به گفته ناسا، تعمیر این نشتی نیازمند خاموش شدن بخشی از سیستم خنککننده ایستگاه برای حدود 48 ساعت است. کریس هادفیلد، فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی در یک پیام صوتی بر روی سایت ناسا اظهار کرد که میتواند یک جریان کاملا ثابت از تکههایی را که از محدوده یکی از چندین حلقه خنککننده ایستگاه خارج شده، مشاهده کند. هنوز معلوم نیست که آیا این مشکل با نشت قبلی در اواخر 2012 مرتبط است یا خیر. آمونیاک برای خنکسازی تجهیزاتی که نیروی سیستمهای ایستگاه فضایی را تامین میکنند، مورد استفاده است. هر آرایه از سلولهای پیل ایستگاه از حلقه خنککننده مخصوص خود برخوردار است. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 22 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=2]کنجکاوی آماده دومین حفاری در دل سنگ مریخی [/h] مریخنورد کنجکاوی ناسا خود را آماده دومین دور حفاری در یک سنگ مریخی میکند که می تواند تأییدکننده نتایج غیرمنتظره دور نخست حفاری در سیاره سرخ باشد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اتمام مقارنه خورشیدی مریخ و توقف یک ماهه ارسال دستورات جدید به مریخ نورد کنجکاوی، تیم مأموریت در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا آماده دومین دور استفاده از ابزار مته حفاری می شود. دومین هدف در نظر گرفته شده برای حفاری، سنگی موسوم به Cumberland است که در فاصله 2.75 متری سنگ نخست قرار دارد؛ مریخ نورد کنجکاوی در ماه فوریه 2013 اقدام به حفاری و جمع آوری نمونه پودر از عمق 6.4 سانتیمتری سنگ John Klein کرد. هدف اصلی دور دوم حفاری در منطقه ای نزدیک به حفاری نخست، تأیید نتایج بدست آمده در دور نخست حفاری عنوان شده است. «آشوین واساوادا» معاون پروژه کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) تأکید می کند: نتایج بدست آمده از دور نخست حفاری در برخی موارد بقدری عجیب و غیرمنتظره است که محققان بدنبال راستی آزمایی نتایج پیش از انتشار رسمی آنها هستند. دور دوم حفاری تا چند روز آینده آغاز می شود. سنگ Cumberland نیز دارای نشانه های مختلفی است که قرار گرفتن در معرض آب جاری در گذشته های بسیار دور را تأیید می کند. آنالیز نمونه پودر جمع آوری شده از حفاری در دل سنگ های مریخ به دانشمندان برای بررسی احتمال وجود حیات در حیات چند میلیارد ساله سیاره سرخ کمک می کند. پس از پایان حفاری در دومین سنگ مریخی و انجام چند مأموریت علمی در منطقه، حرکت مریخ نورد در مسیر هشت کیلومتری بسمت کوه شارپ (Sharp) آغاز می شود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام سنگ Cumberland دومین هدف حفاری مریخ نورد کنجکاوی 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 22 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=2]پمپ خنکساز ایستگاه فضایی تعمیر شد [/h] دو تن از فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی روز گذشته در سریعترین پیادهروی فضایی برنامهریزی شده تاکنون، یک پمپ خنکساز این مدارگرد را که دچار نقص شده و برای عملکرد با قدرت کامل ایستگاه ضروری است را تعمیر کردند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کریس کسیدی و تام مارشبورن از ناسا پس از پوشیدن لباس فضایی در ساعت 12:44 به وقت گرینویچ از دریچه هوابند ایستگاه برای بند آوردن یک نشت آمونیاک خنککننده که در روز پنجشنبه (19 اردیبهشت) خراب شده بود، خارج شدند. این فضانوردان طی پیادهروی چهار ساعته یک پمپ یدکی را نصب کرده، سپس در موقعیتی قرار گرفتند تا در زمان روشن شدن مجدد سیستم، نشانههای خروج بلورهای یخی آمونیک را مشاهده کنند. کسیدی در گزارشی به کنترگرهای پرواز در مرکز فضایی جانسون در هوستون گفت: هیچ آمونیاکی خارج نمیشود. کل این پیادهروی که صد و شصت و هشتمین پیادهروی فضایی در ایستگاه فضایی بود، 5.30 ساعت بطول انجامید. مهندسان طی روزهای آینده به بررسی سیستم میپردازند تا از رفع مشکل توسط پمپ جدید اطمینان حاصل کنند. سکنه ایستگاه فضایی در روز پنج شنبه متوجه خروج تکههای یخ آمونیک از یکی از پمپهای خنککننده ایستگاه شدند و کنترلگرهای پرواز طی 48 ساعت بعدی به بررسی مشکل و راهحلهای احتمالی برای تعمیر آن پرداختند. در حال حاضر ایستگاه میتواند خاموشی کوتاه این سیستم را جبران کند اما اگر مشکل دوبارهای رخ بدهد، به معنی کاهش قدرت موجود در ایستگاه برای تجربههای در حال انجام در آن خواهد بود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 23 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]خداحافظی فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی با نخستین نماهنگ فضا [/h] فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی بینالمللی در پی انجام یکی از سریعترین پیادهرویهای فضایی برای تعمیر یک پمپ خنککننده این مدارگرد و آمادهسازی برای ترک این مدارگرد با ساخت یک ویدئو موسیقی خداحافظی برای ترک ایستگاه آماده شد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کریسهادفیلد از سازمان فضایی کانادا که قرار است امروز(دوشنبه) به زمین بازگردد، فرماندهی ایستگاه فضایی را به پاول وینوگرادوف از سازمان فضایی فدرال روسیه تحویل داد که به معنی آغاز ماموریت اکسپدیشن 36 است. امروز قرار است هادفیلد، توماس مارشبورن و رومان روماننکو بر روی یک کپسول فضایی سایوز در ساعت 23:08 به وقت گرینویچ ایستگاه فضایی را به مقصد زمین ترک کنند. این فضانورد کانادایی که از زمان ورود به ایستگاه، تصاویر و فیلمهای بسیار زیادی از فضا و زمین و همچنین شرایط زندگی فضانوردان درآزمایشگاه مداری ثبت کرده در آخرین ساعات حضور خود نخستین ویدیوی موسیقی را برای خداحافظی از ایستگاه اجرا کرد. هادفیلد در آغاز این ویدیو که او را در فضای معلق ایستگاه نشان میدهد، میگوید: با احترام به نبوغ دیوید بووی، این آهنگ عجایب فضایی است که در ایستگاه ثبت است: «آخرین نگاه به جهان» انتظار میرود فضاپیمای سایوز سه ساعت بعد در ساعت 02:31 به وقت گرینویچ در قزاقستان فرود بیاید. گروه جدید متشکل از سه فضانورد قرار است اواخر ماه جاری برای تکمیل تیم ماموریت جدید ایستگاه فضایی به پاول وینوگرادوف، کریستوفر کاسیدی و الکساندر میسورکین بپیوندند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام تحویل فرماندهی ایستگاه فضایی بینالمللی به پاول وینوگرادوف توسط کریس هادفیلد 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 23 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]مستعمره مریخی انسان در حلقه چالش گرد و غبار [/h] با وجود تمام مخاطرات موجود در سیاره سرخ، دانشمندان همچنان از مریخ به عنوان سکونتگاه دوم بشر یاد می کنند. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نخستین تصویر نمای نزدیک از مریخ در سال 1965 میلادی توسط ناسا تهیه شد که شیفتگی انسان برای سفر و سکونت بر سطح سیاره سرخ را افزایش داد. علاوه بر تلاش ناسا برای انجام سفر سرنشین دار به مریخ تا سال 2030، پروژه Mars One نیز ایده ساخت نخستین مستعمره انسانی بر سطح سیاره سرخ را مطرح کرد که نشان می دهد عزم انسان برای سکونت در مریخ جدی است. اما اطلاعات جدید نشان می دهد که محیط سیاره مریخ برای ادامه حیات انسان چندان مناسب نیست؛ حدود 95 درصد جو مریخ از دی اکسید کربن تشکیل شده که غیر قابل تنفس است و دمای این سیاره نیز بین 35 تا منفی 135 درجه سانتیگراد متغیر است. آخرین داده های ارائه شده در خصوص مأموریت سرنشین دار به مریخ در نشست Humans 2 Mars واشنگتن نشان می دهد، مواد معدنی سیلیکات در سیاره سرخ سلامت انسان را در دراز مدت تهدید می کند؛ همچنین پرکلرات های آلوده به گرد و غبار مریخ می توانند باعث آسیب غده تیروئید شوند. کشف سنگ گچ (Gypsum) در سطح این سیاره مشکل دیگری است که سلامت مسافران مریخ را تهدید می کند؛ سنگ گچ سمی نیست، اما در صورت استشمام اثری مشابه گرد و غبار موجود در معادن داشته و عملکرد ریه را متوقف می کند. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 اردیبهشت، ۱۳۹۲ کپسول «سایوز» پس از مأموریت پنج ماهه به زمین بازگشت کپسول سایوز حامل سه خدمه ایستگاه فضایی پس از یک مأموریت پنج ماهه در ایستگاه فضایی بینالمللی (iss) صبح سه شنبه در مرکز قزاقستان به زمین نشست. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کپسول سایوز tma-07m روز سه شنبه 14 می (24 اردیبهشت) در ساعت 02:31 بامداد به وقت گرینویچ (07:01 به وقت تهران) طبق برنامه ریزی صورت گرفته در استپ های جنوب شرق شهر ژزقازغان در مرکز قزاقستان به زمین نشست. تیم های نجات به همراه بالگردهای مخصوص با حضور در منطقه بلافاصله پس از فرود، اقدام به خارج کردن فضانوردان از داخل کپسول کردند. «کریس هدفیلد» فضانورد کانادایی و فرمانده قبلی ایستگاه، «توماس ماشبرن» فضانورد ناسا به همراه «رومان روماننکو» روس در زمان حضور 144 روزه در ایستگاه فضایی بین المللی (iss) انجام چندین مانور از جمله الحاق کپسول باری دراگون شرکت اسپیس ایکس را شاهد بودند. در مدت حضور این فضانوردان، ایستگاه فضایی دو هزار و 300 بار بدور زمین چرخیده و مسافتی بالغ بر 98 میلیون کیلومتر را طی کرد. «کریس هدفیلد» فرمانده ایستگاه فضایی در مأموریت اکتشافی 35 در طول اقامت پنج ماهه در فضا، دشواری های زندگی در شرایط بی وزنی را با انجام کارهای روزمره مانند مسواک زدن، دست شستن و خوابیدن به تصویر کشید. همزمان با بازگشت این سه خدمه، مأموریت اکتشافی 36 به فرماندهی «پاول وینوگرادوف» کیهان نورد روس آغاز شد که به همراه دیگر هموطن خود «الکساندر میسورکین» و «کریس کسدی» فضانورد ناسا در iss حضور دارند؛ پایان ماه جاری میلادی نیز سه فضانورد دیگر شامل «لوکا پارمیتانو» از آژانس فضایی اروپا، «کارن نویبرگ» فضانورد ناسا و «فئودور یورچیخین» به آنها ملحق خواهند شد. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]ماهواره مخابراتی فرانسه به فضا پرتاب شد [/h] موشک Proton-M روسیه حامل ماهواره مخابراتی فرانسه از پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان به فضا پرتاب شد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام آژانس فضایی فدرال روسیه «روسکاسموس»، موشک پروتون روز سه شنبه 14 می (24 اردیبهشت) ساعت 16:02 به وقت گرینویچ (20:32 به وقت تهران) به فضا پرتاب شد. مراحل جدا شدن ماهواره مخابراتی W3D از موشک پروتون طبق برنامه، در ساعت نخست بامداد چهارشنبه با موفقیت انجام شد. ماهواره مخابراتی W3D با وزن پنج هزار و 400 کیلوگرم در پلت فرم توسط 4000 C3 توسط شرکت Thales Alenia Space در پاریس ساخته شده و عمر مفید آن 15 سال است. این ماهواره پوشش گسترده باند-Ku برای شبکه داده ها و سرویس اینترنت در سراسر اروپا، آفریقای شمالی، خاورمیانه و آسیای مراکزی فراهم می کند. این مأموریت سومین پرتاب موشک پروتون در سال 2013 میلادی و سیصد و هشتاد و پنجمین پرتاب از آغاز برنامه موشک پرتون روسیه در سال 1965 میلادی محسوب می شود. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]پرواز نخستین پهپاد از عرشه ناو هواپیمابر[/h] آزمایش پهپاد پیشرفته X-47B به عنوان نخستین هواپیمای بدون سرنشین جهان با قابلیت برخاست و فرود بر عرشه ناو هواپیمابر در اقیانوس اطلس انجام شد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نخستین پهپاد با قابلیت برخاست و فرود از عرشه ناو هواپیمابر، یک هواپیمای بدون سرنشین خودمختار در ابعاد جت جنگنده است. طول بال 18.89 متر و طول پهپاد 9.75 متر، حداکثر ارتفاع پرواز 40 هزار پا، سرعت مافوق صوت، حداکثر زمان پرواز بدون سوخت گیری مجدد هشت ساعت و وزن هنگام برخاست پهپاد 20 هزار کیلوگرم اعلام شده است. برخلاف سایر هواپیماهای بدون سرنشین که به خلبان کنترل از راه دور نیاز دارند، پهپاد X-47B در پرواز کاملا مستقل و خودمختار بوده و از فناوری موقعیت یاب (GPS)، خلبان خودکار و حسگرهای اجتناب از برخورد در هنگام پرواز استفاده می کند. هدایت پهپاد از طریق جعبه کنترل موسوم به Control Displat Unit انجام می شود که با ارسال دستورات به رایانه هواپیما مانند یک هوش مصنوعی، پرواز یا تصحیح مسیر را کنترل می کند و اپراتور انسانی تنها وظیفه نظارت بر عملکردهایی مانند هدف قرار دادن یا پرتاب بمب را برعهده دارد. نمونه اولیه پهپاد X-47B روز سه شنبه 14 می (24 اردیبهشت) برای نخستین بار از عرشه ناو هواپیمابر جورج بوش در اقیانوس اطلس به پرواز درآمد. طراحی پهپادی با قابلیت برخاست و فرود بر عرشه ناو هواپیمابر نیاز به استفاده از فرودگاه ها و سایت های پروازی کشورهای دیگر را به حداقل رسانده و به راحتی توسط کشتی به مناطق مختلف جهان منتقل می شوند. این پهپاد توسط شرکت Northrop Grumman با بودجه 1.8 میلیارد دلاری و در یک برنامه هشت ساله طراحی و ساخته شده است. بر اساس اعلام نیروی دریایی آمریکا، برنامه سوخت گیری مجدد در هنگام پرواز در سال 2014 مورد آزمایش قرار می گیرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 اردیبهشت، ۱۳۹۲ چهل سالگی نخستین ایستگاه فضایی آمریکا نخستین ایستگاه فضایی آمریکا برای اقامت فضانوردان در مدار زمین، چهل سال پیش در ماه می 1973 میلادی به بهرهبرداری رسید. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) دومین ایستگاه فضایی جهان (پس از ایستگاه Salyut روسیه) پیش از راهاندازی ایستگاه فضایی میر (Mir) روسیه و ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS)، ناسا از ایستگاه فضایی Skylab برای انجام تحقیقات علمی در فضا استفاده میکرد. نخستین ایستگاه فضایی آمریکا ایستگاه فضایی Skylab که در 14 می سال 1973 میلادی توسط موشک برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام V به فضا پرتاب شد، نخستین پایگاه مداری ناسا برای اقامت طولانی مدت فضانوردان در مدار زمین محسوب میشد؛ در طی سال های 1973 و 1974 میلادی این ایستگاه میزبان سه مأموریت سرنشین دار بود که در آن سه فضانورد بمدت 28، 59 و 84 روز را در فضا سپری کردند. خدمه ایستگاه فضایی Skylab در مجموع موفق به انجام دو هزار ساعت آزمایشات علمی و پزشکی در فضا، تهیه 46 هزار عکس از زمین، 127 هزار عکس از خورشید و تهیه فیلم از هشت فوران خورشیدی شدند. پس از پایان مدت زمان مشخص شده برای این مأموریت، ایستگاه Skylab برای هشت تا 10 سال آینده به ارتفاع ایمنی در فضا منتقل شد. ناسا امیدوار بود که با شروع برنامه شاتل فضایی بتواند مجددا از این ایستگاه استفاده کند؛ اما در سال 1977 میلادی و قبل از آغاز برنامه شاتل مشخص شد که فعالیت خورشیدی پیش بینی نشده ای باعث گرم شدن شدید لایه های خارجی جو زمین و آسیب جدی ایستگاه فضایی شده است. در جولای سال 1979 ایستگاه Skylab با ورود به جو زمین تکه تکه شده و در اقیانوس هند سقوط کرد که بخش های زیادی از آن در حرارت جو از بین رفتند و بخش های باقی مانده در استرالیا و در میان آب ها کشف شدند. چهار دهه بعد، ایستگاه فضایی SkylabII محققان ناسا قصد دارند با الگوبرداری از نخستین ایستگاه فضایی این کشور، نمونه جدیدی از این ایستگاه فضایی موسوم به SkylabII را برای تسهیل سفر سرنشین دار به مقاصد دوردست فضایی توسعه دهند. برای انتقال ایستگاه فضایی SkylabII، موشک غول پیکر ناسا موسوم به سیستم پرتاب فضایی (SLS) در نظر گرفته شده است؛ ناسا قصد دارد برای سفرهای سرنشین دار به مقاصد دوردست فضایی از جمله سیارک ها و مریخ از این سیستم استفاده کند. نخستین ایستگاه فضایی در عمق فضا ایستگاه SkylabII می تواند به نخستین پایگاه مداری برای اقامت طولانی مدت فضانوردان در عمق فضا تبدیل شود؛ این ایستگاه از فضای مناسب برای اقامت همزمان چهار فضانورد برخوردار بوده و می تواند تجهیزات و مواد غذایی مورد نیاز برای اقامت چند ساله فضانوردان را به همراه داشته باشد. ناسا و آژانس های فضایی کشورهای مختلف بدنبال توسعه سفرهای سرنشین دار به مقاصد دور دست در فضا هستند، اما انجام این مأموریت ها به بودجه هنگفت و توسعه فناوری های بسیار پیشرفته ای نیاز دارد. کارشناسان بر این باورند که با توسعه و راه اندازی ایستگاه فضایی SkylabII ایده سفر به مقاصد دور دست در عمق فضا از جمله سفر به سیاره سرخ محقق خواهد شد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ایستگاه فضایی Skylab (چپ) و طرحی از ایستگاه فضایی SkylabII 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]شکارچی پیر سیارات به پایان ماموریت خود نزدیک میشود؟ [/h] ناکامی محققان ناسا در حل مشکل شکارچی سیارات بیگانه میتواند پایان ناخوشایندی برای تلسکوپ فضایی کپلر رقم بزند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا روز چهارشنبه 15 می (25 اریبهشت) از بروز نقص اساسی در چرخ واکنش دو تلسکوپ کپلر خبر داد که برای حفظ موقعیت این رصدگر در فضا حیاتی است. درحالیکه بر اساس برنامهریزی ناسا، تلسکوپ 600 میلیون دلاری کپلر باید تا سال 2016 میلادی به مأموریت خود برای کشف سیارات بیگانه ادامه دهد، کارشناسان از احتمال تغییر مأموریت شکارچی سیارات خبر میدهند. تلسکوپ کپلر در زمان پرتاب، به چهار چرخ واکنش (reaction wheel) مجهز بود که سه چرخ برای کنترل حرکت در امتداد هر محور و یک چرخ بعنوان یدک در نظر گرفته شده است. ماه جولای 2012 چرخ دوم (2#) از کار افتاده و چرخ یدک (4#) جایگزین آن شد، اما بدلیل مشاهده نشانههایی از اصطکاک بالا در این چرخ یدک در ژانویه 2013 میلادی، تلسکوپ کپلر بمدت 10 روز به حالت ایمن (safe mode) درآمد. با وجود تلاشهای مستمر مهندسان ناسا مشکل چرخ واکنش 4# همچنان ادامه دارد؛ در صورتیکه نقص عملکرد این چرخ برطرف نشود، تلسکوپ کپلر توانایی خود را برای قفل شدن روی ستارگان هدف برای کشف سیارات بیگانه احتمالی در مدار آنها از دست خواهد داد. «جان گرانسفلد» از مدیران ارشد ناسا تأکید میکند: بروز این مشکل را از مدتی قبل پیش بینی کرده بودیم، اما امیدوار بودیم که بتوانیم میزان اصطکاک در چرخ چهارم را کاهش دهیم. «گارنسفلد» در پنج مأموریت شاتل فضایی ناسا از جمله سه مأموریت برای سرویس و ارتقای سیستم تلسکوپ فضایی هابل حضور داشت؛ اما تعمیر کپلر در فضا توسط فضانوردان غیر ممکن است، چراکه این تلسکوپ در مدار خورشید در حال چرخش بوده و فاصله آن با زمین بالغ بر 64 میلیون کیلومتر است. آخرین تلاش محققان، بازیابی مجدد چرخ واکنش دوم و چهارم عنوان شده است؛ در صورت ناکامی در این اقدام تلسکوپ کپلر برای اسکن آسمان مورد استفاده قرار خواهد گرفت. تلسکوپ فضایی کپلر ناسا در سال 2009 میلادی به فضا پرتاب شده و تاکنون دو هزار و 700 سیاره بیگانه احتمالی را خارج از منظومه شمسی شناسایی کرده است. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 28 اردیبهشت، ۱۳۹۲ نگرانی تازه آمریکا از ارسال یک ضد ماهواره چین به فضا مقامات آمریکایی اخیرا مدعی شدهاند که پرتاب موشک ارتفاع بالای چین در هفته گذشته، اولین آزمایش یک موشک رهگیر بوده که میتواند ماهوارههای موجود در مدار را نابود کند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پرتاب که به گفته مقامات چین یک ماموریت علمی بود، به ارتفاع 10 هزار کیلومتری زمین رسید که بلندترین پرتاب زیرمداری از سال 1979 تاکنون محسوب میشود. به گفته پنتاگون، در این ماموریت هیچ چیزی در فضا مستقر نشد و موشک مجددا از بالای اقیانوس هند وارد جو زمین شد. سرهنگ دوم مونیکا ماتوش، سخنگوی پنتاگون گفت: ما در جریان این پرتاب، چندین جسم را پیگیری کردیم اما استقرار هیچ چیز را در مدار ندیدیم و هیچ جسم مرتبط با این پرتاب در فضا باقی نماند. این در حالیست که به گفته مقامات چینی، این موشک که از مرکز پرواز ماهواره شیچانگ در غرب چین پرتاب شده، با خود یک محموله علمی را برای بررسی مغناطوسفر زمین حمل کرده بود. هونگ لی، سخنگوی وزارت امور خارجه چین در گفتگو با خبرنگاران در پکن گفت: من تاکید میکنم که چین همواره از استفاده صلحآمیز از فضای بیرونی طرفداری کرده و با تسلیحاتی شدن فضا و همچنین رقابت نظامی مخالف است. بر اساس اعلام خبرگزاری شینهوا، این پژوهش برای بررسی ذرات پرانرژی و میدانهای مغناطیسی در لایه یونیزه شده و فضای نزدیک زمین طراحی شده بود. این خبرگزاری در ادامه نوشت: بر اساس یک بررسی اولیه توسط مرکز ملی علوم فضا، این پژوهش با در اختیار قرار دادن امکان دسترسی به اطلاعات دست اول در مورد محیط فضا در ارتفاعات مختلف برای دانشمندان به اهداف مورد انتظار رسید. اگرچه یک مقام دفاعی آمریکا اظهار کرد که بر اساس اطلاعات بدست آمده این موشک در آینده میتواند برای ارسال یک ضد ماهواره در یک مسیر مشابه مورد استفاده قرار بگیرد. این مقام دفاعی که مجاز به گفتوگوی ثبت شده نیست، گفت: این پروژه یک موشک زمینی بود که به باور ما میتواند اولین آزمایش چین برای ارسال یک رهگیر به منظور شکار ماهواره در مدار است. مایک راجرز، رئیس کمیته اطلاعات مجلس از اظهارنظر در خصوص پرتاب موشک خودداری اما اظهار کرد که چین به وضوح وضعیت تهاجمیتری در فضا گرفته است. آمریکا پس از اینکه پکن در سال 2007 یک موشک را به سوی یکی از ماهوارههای از کارافتاده خود در مدار شلیک و مقادیر فراوانی از ضایعات را در فضا ایجاد کرد، در مورد توسعه قابلیتهای ضد ماهوارهای چین نگران باقی مانده است. پرتاب روز دوشنبه(23 اردیبهشت) این موشک شبیه به پرتابهای دهه 1960 نیروی هوایی آمریکا با استفاده از موشک بلو جونیور اسکوت برای بررسی مغناطوسفر زمین بود. تا پیش از این تمام پروازهای زیرمداری با ارتفاع بالاتر از 10 هزار کیلومتر توسط آمریکا انجام شده بود. آزمایشات موشکی قبلی چین تا ارتفاع کمتر از 2000 کیلومتر پرتاب میشدند. پرتاب روز دوشنبه اندکی پس از سخنان اشتون کارتر، معاون وزیر دفاع آمریکا در مورد یک تلاش بسیار دیر هنگام جهت حفاظت از ماهوارههای امنیت ملی و ایجاد راههایی برای تلافی قابلیتهای فضایی دشمنان احتمالی انجام شد. مقامات فضایی نظامی آمریکا در حال انجام کارهایی برای ارتقای انعطاف پذیری ماهوارههای امنیت ملی در مدار هستند. این کارها شامل استفاده از شکلهای مختلف موج برای سختتر کردن ارسال علائم پارازیت در فضا توسط دشمنان، قرار دادن حسگر بر روی ماهوارههای تجاری و استفاده از ارتباطات زمینی با فرکانس بالا بوده است. هفته گذشته پنتاگون یک گزارش 83 صفحهای درمورد پیشرفتهای نظامی چین را منتشر کرد که قابلیتهای فزاینده فضایی چین را مورد تاکید قرار داده بود و گفته بود که پکن به دنبال فعالیتهای مختلف برای جلوگیری از استفاده دشمنانش از داراییهای فضایی در زمان بروز بحران است. 2 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 29 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [h=1]مریخنورد «فرصت» رکورد بیشترین مسافت طی شده در جهان خارج را شکست [/h] مریخنورد «فرصت» ناسا در دستاوردی جدید، رکورد طولانیترین مسافت طی شده بر روی یک جهان خارجی توسط خودروهای این سازمان را شکست. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در حالی که یوجین سرنان و هریسون اشمیت، فضانوردان آپولو 17 در دسامبر 1972 برای سه روز از ماه بازدید کرده بودند، خودروی کاوشگر ماه آنها تنها 35.74 کیلومتر را طی کرده بود. این میزان تا چند روز پیش طولانیترین مسافت طی شده توسط یک خودروی ناسا بر روی جهانی غیر از زمین محسوب میشد. تیم اپراتور کاوشگر فرصت در یک پیام از مریخ، تاییدیه طی مسافت 80 متری توسط این خودرو را در روز پنجشنبه(26 اردیبهشت) دریافت کرد که آمار مسافت طی شده توسط این کاوشگر را از زمان فرود در ژانویه 2004 تاکنون به 35.76 ککیلومتر رسانده است. رکورد بینالمللی مسافت طی شده در یک جهان دیگر هنوز در دست کاوشگر کنترل از راه دور «لونوخود 2» شوروی سابق قرار داشته که در سال 1973، 37 کیلومتر در سطح ماه طی کرد. کاوشگر فرصت هفته گذشته یک سفر چند هفته ای را از محل «کیپیورک» در دهانه اندوور که از اواسط 2011 در آن مشغول به کار بوده، به سمت «نقطه سولاندر» در فاصله 2.2 کیلومتری آغاز کرده است. 4 لینک به دیدگاه
MohammadAli.E 1601 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 29 اردیبهشت، ۱۳۹۲ توسعه فضاپیما برای جمع آوری نمونه از سیارک کلید خورد مأموریت ساخت فضاپیمای اکتشافی ناسا برای بررسی و جمع آوری نمونه از سیارک Bennu یک گام به واقعیت نزدیک تر شد. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام ناسا، فضاپیمای OSIRIS-Rex پس از طی کردن مراحل دقیق ارزیابی پروژه وارد مرحله توسعه و آزمایش شد. این فضاپیما با هدف جمع آوری و بازگرداندن نمونه از سیارک Bennu سال 2016 میلادی به فضا پرتاب شده و دو سال بعد با انجام مانور در اطراف این سیارک، اقدام به انجام آزمایشهای مختلف و جمع آوری نمونه خواهد کرد. حدود 60 گرم از نمونه گرد و غبار جمع آوری شده از این سیارک سال 2023 میلادی توسط این فضاپیما به زمین منتقل می شود. از میان بیش از 500 هزار سیارک شناخته شده، 1999RQ36 موسوم به Bennu یکی از پنج سیارک نوع B محسوب می شود که میزان کربن آنها بیش از ترکیبات سنگی یا مخلوط آهن و نیکل بوده و از اندازه مناسب برای انجام مانور و جمع آوری نمونه برخوردار است. این سیارک از جمله گروه سیارک های تهدید کننده زمین محسوب می شوند که احتمال برخورد آنها با زمین در چند قرن آینده وجود دارد و انجام این پروژه میتواند داده های دقیقی را در اختیار محققان قرار دهد. از مهمترین برنامه های ناسا در این پروژه، بررسی «اثر یارکوفسکی» عنوان شده است. نور خورشید بر سطح سیارک ها اثر گذاشته و باعث گرم شدن آنها میشود و هنگامی که این نور به صورت گرما و حرارت آزاد شود، باعث چرخش و حرکت سریعتر سیارک می شود. جمع آوری نمونه گرد و غبار و ذرات کوچک تشکیل دهنده این سیارک، بررسی شیمی، کانی شناسی و توپوگرافی به همراه مقایسه داده های با اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپ های فضایی از دیگر برنامه های در نظر گرفته شده برای مأموریت OSIRIS-Rex است. شارژ باتری لیتیوم یون این فضاپیما با کمک آرایه ای از پنل خورشیدی به مساحت 8.5 متر مربع انجام می شود. دانشگاه آریزونا مجری طرح این پروژه بوده و مراحل ساخت آن توسط سیستم های فضایی لاکهید مارتین انجام می شود؛ انجام مأموریت نیز زیر نظر محققان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا هدایت می شود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام جمع آوری نمونه از سیارک Bennu با کمک بازوی مکانیکی 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده