فعالیت محیط زیستی به مثابه «سلوک»

[sookut 13735]

فعالیت محیط زیستی به مثابه «سلوک»

 

احمد پازوکی

 

در دنیای واقعی، همه ی مسئله ها و مشکلات، علت، جواب یا مقصر واحدی ندارند. گاهی علتها پراکنده اند، طیفند و ریشه های وسیع و عمیقی در جاهای مختلف دارند. "تخریب زمین و اکوسیستم" از این دست مسائل است. تاختن به یک لایه اجتماع، به سیاست های دولتی و یا به مفهومی ناقص و شکننده مانند "سرمایه داری" در واقع ساختن دشمن وهمی است و نه کمکی به ما می کند و نه به زمین. درست است که انتشار گازهای گلخانه ای در مقیاس وسیع، از بحران های بزرگ دنیای مدرن و ثمره سیاست های کشورهای بزرگ است اما اگر دقیق تر بنگریم، می بینیم که تمام کشورهای دنیا از همان "روشی" پیروی می کنند که کشورهای بزرگ در آن ماهر و متبحرند. آنها فقط از نظر تکنولوژیک پیشرو ترند وگرنه فلسفه و جهان بینی شان همان جهان بینی کشاورز همدانی و بورکینافاسویی است: استفاده از زمین تا آنجا که می توانیم. در اکولوژی، تقسیم بندی کلاسیک "تولید کننده" و "مصرف کننده" صنعتی اعتباری ندارد. هم تولید کننده ها و هم مصرف کننده ها، مصرف کننده منابع طبیعی هستند و اگر از آستانه توان اکولوژیکِ زمین بگذرند، تخریب کننده محسوب می شوند. تغییرات وسیع کاربری اراضی به بهانه توسعه و صنعتی شدن و استفاده فرای تحمل از منابع طبیعی به بهانه تولید و رقابت گاهی بسیار خطرناک تر از مصرفی بودن صرف است. از سوی دیگر، کشور ایران با چندین میلیارد دلار واردات سالیانه، به نوع دیگری موجبات آلودگی خاک و آب و تخریب اکوسیستم های خودش را فراهم می کند. کالاهایی که وارد ایران می شوند، وحشیانه بازار می طلبند. مصرف زدگی انفجاری امروز ما و فرهنگی که همراه خودش به ارمغان آورده معلول رقابت تولید کننده هاست در به دست گرفتن بازار ایران و سهمی در این بازار بزرگ و پرپول داشتن؛ نتیجه اش تخریب زمین در محل تولید (چین، تایلند، ترکیه، پاکستان، اروپا و...) و آلودگی پسماندی (آبی و خاکی و هوایی) در کشور ماست. با تمامی این تفاسیر، یک فعال محیط زیست در ایران باید چه نقاطی را هدف بگیرد؟ آیا می تواند یک دشمن فرضی بسازد و هرچه ناراحتی دارد بر سر آن خالی کند؟ آیا باید به بازارها و پاساژها و بوتیکها رفت و جلوی خرید و فروش را گرفت؟ آیا می شود به کشاورز گفت که امسال کمتر بکار؟ آیا می توان به روابط پیچیده واردات رسوخ کرد و جلوی فعالیت آنها را گرفت؟ مسلماً این کارها نامعقول و بی فرجام است. "حافظ محیط زیست بودن" به عقیده نگارنده، یک سلوک است. شناختن خود است و مدیریت رفتارها با تفکر و ریاضت. در درجه اول، استفاده از کالاهایی که اطرافمان موجود است به بهترین نحو و بهینه سازی مصرف و پرهیز از وسوسه جایگاه فرهنگی و اجتماعی حاصل از مصرف. برای کسی که دغدغه زمین را دارد، شناختن رستوران ها و فست فودهای مشهور تهران، افتخار نیست. برای یک محیط زیستی، مصرف مواد غذایی، آرایشی و بهداشتی و پوشاک بیش از حد نیازهای اساسی روزمره برای خودنمایی و یافتن جایگاه اجتماعی و فرهنگی گناه کبیره است؛ نه فقط به دلیل فشار غیر لازمی که به منابع طبیعی وارد می کند، بلکه به علت اینکه با سیستم وسیع "فرهنگ مصرفی" و روابط منتج از آن همراه شده و تسلیم قوانین آن شده است. برای دفاع از زمین، باید فلک را سقف شکافت و در تمامی آداب و رفتارها و افکار و نیازهای ذهنی خود و جامعه، طرحی نو در انداخت. جوامع شهری مصرف زده ایران باید به این سطح از آگاهی برسند که منزلت افرادشان به آستین نو نیست. باید متوجه شوند که با رفتارهایشان چه فشار توان فرسایی به منابع آبی، خاکی، گیاهی و جانوری زمین وارد می کنند. باید در برابر تبلیغات هر روزه و سیاستهای وارداتی، از درون مقاوم شوند؛ و تا زمانی که چنین بینشی در کسانی که نام خود را "فعالان محیط زیست" می گذارند وجود ندارد نمی توان به آینده روشنی امید بست.

[قاصدکــــــــ 20162]

مقاله ي كوتاه و خوبي بود ، ممنونم .

 

به نظر من هم براي قدم گذاشتن در اين راهِ سبز بايد از ساده ترين كارهايِ "هميشه شدنيِ" استفاده كرد. به طور نمونه وقتي كه براي خريد به مغازه ميريم اگر واقعاً مي تونيم كالايي كه خريديم رو با وسايل همراه خودمون (كيف، ساك، پلاستيك يا دست!) حمل كنيم، ديگه از مغازه دار پلاستيكِ اضافه نگيريم يا اگر خودش جنس رو داخل پلاستيك گذاشت بهش بگيم كه نيازي به پلاستيك نيست. اينطوري هم با لبخند مليحِ مغازه دار مواجه ميشيم و هم خودمون رو بيشتر دوست خواهيم ! امتحان كنيد

 

در آينده هم ميشه از ساك هاي دوستدار طبيعت، يا حتي يك ساك كم حجمِ هميشه به همراه استفاده كرد.

[notrino 2604]

مقاله ي كوتاه و خوبي بود ، ممنونم .

 

به نظر من هم براي قدم گذاشتن در اين راهِ سبز بايد از ساده ترين كارهايِ "هميشه شدنيِ" استفاده كرد. به طور نمونه وقتي كه براي خريد به مغازه ميريم اگر واقعاً مي تونيم كالايي كه خريديم رو با وسايل همراه خودمون (كيف، ساك، پلاستيك يا دست!) حمل كنيم، ديگه از مغازه دار پلاستيكِ اضافه نگيريم يا اگر خودش جنس رو داخل پلاستيك گذاشت بهش بگيم كه نيازي به پلاستيك نيست. اينطوري هم با لبخند مليحِ مغازه دار مواجه ميشيم و هم خودمون رو بيشتر دوست خواهيم ! امتحان كنيد

 

در آينده هم ميشه از ساك هاي دوستدار طبيعت، يا حتي يك ساك كم حجمِ هميشه به همراه استفاده كرد.[/quoteنه تنها همین کار ساده باعث جلو گیری از ورود سالانه هزاران تن ژلاستیک در طبیعت زیبایمان میشه بلکه صد ها کار مشابه میتونه حیاتبخش باشه...کم کردن درجه حرارت وسایل گرمایشی کم کردن مصرف آب کم کردن مصرف کاغذ استفده بیشتر از مواد بازیافتی تولید نکردن زباله و ....هم از این دسته.

[قاصدکــــــــ 20162]

#222222]

1346378]

مقاله ي كوتاه و خوبي بود ، ممنونم .

 

به نظر من هم براي قدم گذاشتن در اين راهِ سبز بايد از ساده ترين كارهايِ "هميشه شدنيِ" استفاده كرد. به طور نمونه وقتي كه براي خريد به مغازه ميريم اگر واقعاً مي تونيم كالايي كه خريديم رو با وسايل همراه خودمون (كيف، ساك، پلاستيك يا دست!) حمل كنيم، ديگه از مغازه دار پلاستيكِ اضافه نگيريم يا اگر خودش جنس رو داخل پلاستيك گذاشت بهش بگيم كه نيازي به پلاستيك نيست. اينطوري هم با لبخند مليحِ مغازه دار مواجه ميشيم و هم خودمون رو بيشتر دوست خواهيم ! امتحان كنيد

 

در آينده هم ميشه از ساك هاي دوستدار طبيعت، يا حتي يك ساك كم حجمِ هميشه به همراه استفاده كرد.[/quoteنه تنها همین کار ساده باعث جلو گیری از ورود سالانه هزاران تن ژلاستیک در طبیعت زیبایمان میشه بلکه صد ها کار مشابه میتونه حیاتبخش باشه...کم کردن درجه حرارت وسایل گرمایشی کم کردن مصرف آب کم کردن مصرف کاغذ استفده بیشتر از مواد بازیافتی تولید نکردن زباله و ....هم از این دسته.

 

كاملاً موافقم . در مورد اينكه "چطور زباله ي كمتري توليد كنيم؟" هم گزينه ها و راه حل هاي بيشماري وجود داره، اما يكي از ساده ترين كارها همينه كه از وسايلي كه همين الان داريم به بهترين نحو استفاده كنيم و تا بيشترين حد. باز هم به عنوان نمونه اين كفشِ منه كه خيلي هم دوستش دارم و چون پاره شده بود خودم دوختمش (و خود اين كار هم خيلي خيلي برام لذت بخش بود )

 

 

 

 

[notrino 2604]

#222222]

1346378]

 

كاملاً موافقم . در مورد اينكه "چطور زباله ي كمتري توليد كنيم؟" هم گزينه ها و راه حل هاي بيشماري وجود داره، اما يكي از ساده ترين كارها همينه كه از وسايلي كه همين الان داريم به بهترين نحو استفاده كنيم و تا بيشترين حد. باز هم به عنوان نمونه اين كفشِ منه كه خيلي هم دوستش دارم و چون پاره شده بود خودم دوختمش (و خود اين كار هم خيلي خيلي برام لذت بخش بود )

 

 

 

 

ارزش کار شما اونقدر بزرگه که من در مقابل بزرگیتون واقعا احساس کوچکی دارم...افرین دوست من....شما میتونید الگوی سیار مناسبی باشید...:icon_gol: