مشاعره ی موضوعی

[sam arch 55,878]

گيرم از راه وفا و بندگي يک سو شويم

چون کنيم اي جان بگو اين عشق مادرزاد را

زين توانگر پيشگان چيزي نيفزايد ترا

کز هوس بردند بر سقف فلک بنياد را

قدر تو درويش داند ز آنکه او بيند مقيم

همچو کرکس در هوا هفتاد در هفتاد را

[sam arch 55,878]

گر شب وصلت نمايد مر شب معراج را

نيک ماند روز هجرت روز رستاخيز را

اهل دعوي را مسلم باد جنات النعيم

رطل مي‌بايد دمادم مست بيگه خيز را

آتش عشق سنايي تيز کن اي ساقيا

در دهيدش آب انگور نشاط‌انگيز را

 

سنایی

[sam arch 55,878]

زاهدان و مصلحان مر نزهت فردوس را

وين گروه لاابالي جان عشق‌انگيز را

ساقيا زنجير مشکين را ز مه بردار زود

بر رخ زردم نه آن ياقوت شکر ريز را

 

سنایی

[sam arch 55,878]

چند رنجاني نگارا اين دل مشتاق را

يا سلامت خود مسلم نيست مر عشاق را

هر کرا با عشق خوبان اتفاق آمد پديد

مشتري گردد هميشه محنت مخراق را

 

سنایی

[sam arch 55,878]

زآنکه چون سلطان عشق اندر دل ماوا گرفت

محو گرداند ز مردم عادت و اخلاق را

هر که بي اوصاف شد از عشق آن بت برخورد

کان صنم طاقست اندر حسن و خواهد طاق را

ذره‌اي از حسن او در مصر اگر پيدا شدي

دل ربودي يوسف يعقوب بن اسحاق را

[sam arch 55,878]

مرد بي حاصل نيابد يار با تحصيل را

جان ابراهيم بايد عشق اسماعيل را

گر هزاران جان لبش را هديه آرم گويدم

نزد عيسا تحفه چون آري همي انجيل را

 

سنایی

[sam arch 55,878]

من کيم کانديشهء تو هم نفس باشد مرا

يا تمناي وصال چون تو کس باشد مرا

گر بود شايستهء غم خوردن تو جان من

اين نصيب از دولت عشق تو بس باشد مرا

[sam arch 55,878]

گر نه عشقت سايهء من شد چرا هر گه که من

روي بر تابم ازو پويان ز پس باشد مرا

هرنفس کانرا بياد روزگار تو زنم

جملهء عالم طفيل آن نفس باشد مرا

هز رمان ز اميد وصل تو دل خود خوش کنم

باز گويم نه چه جاي اين هوس باشد مرا

[sam arch 55,878]

نيست بي ديدار تو در دل شکيبايي مرا

نيست بي‌گفتار تو در دل توانايي مرا

در وصالت بودم از صفرا و از سودا تهي

کرد هجران تو صفرايي و سودايي مرا

عشق تو هر شب برانگيزد ز جانم رستخيز

چون تو بگريزي و بگذاري به تنهايي مرا

 

سنایی

[*lotus* 20,275]

سپیدند تابستانهای روزگاران زمین

تابستانهای روزگاران زمین از آغاز سپید بوده اند

جامه عروس ها سپید اسب روستاهای ما سپید و بوته های گل

ابر بهاران سپید گل باغچه ها دست های دلبرم پیراهن خواهرم

صدایم حافظه ام عشقم سنگواره های نیل که از ازل بوده اند

دیوار مدرسه ام پاک کن من و پروانه خاطره که بر طاقچه مرده است

سپیدند سپید و مرگ در بلور نمک هم سپید

در آن سالی که دریا را درنوردیدیم ستاره مرا شناخت

و برج و باروها و می ترسیدم

که موج سپید هم مرا بشناسد

و ماجرای من با دختر همسایه را به مادرم گزارش کند

و شب که دریا را فرا بگیرد راه گم کنم.

سپیدند سپید

وقتی کوچک بودم عروسکم را دریا برد و از آن پس همه چیز را گم کرده ام

اسباب بازی هایم را مشق هایم را کفش هایم را و همه زنان زندگیم را

سپیدند سپید و مرگ در بلور نمک هم سپید

و تمام تابستانها از آغاز سپید بوده اند

کفن هم سپید

(خالد النجار شاعر تونسی)

[*lotus* 20,275]

ننوازی به سرانگشت مرا ساز خموشم

زخمه بر تار دلم زن که در آری به خروشم

چون صدف مانده تهی سینه ام از گوهر عشقی

ساز کن ساز غم امشب، که سراپا همه گوشم

کم ز مینا نیم ای دوست که گردش بزدایی

دست مهری چه شود گر بکشی بر بر و دوشم

من زمین گیر گیاهم، تو سبک سیر نسیمی

که به زنجیر وفایت نکشم هرچه بکوشم

تا به وقت سحرم چون گل خورشید برویی

دیده صد چشمه فرو ریخت به دامن شب دوشم

بزمی آراسته کن تا پی تاراج قرارت

تن چون عاج به پیراهن مهتاب بپوشم

چون خم باده دراین شوق که گرمت کنم امشب

همه شادی همه شورم،همه مستی همه جوشم

تو و آن الفت دیرین ،من و این بوسه شیرین

به خدا باده پرستی ، به خدا باده فروشم

 

سیمین بهبهانی

[*lotus* 20,275]

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست

 

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

 

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

 

در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

 

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

 

بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

 

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

 

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

 

باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق

 

وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

فاضل نظری

[*lotus* 20,275]

پس شاخه‌هاي ياس و مريم فرق دارند

آري! اگر بسيار اگر كم فرق دارند

شادم تصور مي‌كني وقتي نداني

لبخندهاي شادي و غم فرق دارند

برعكس مي‌گردم طواف خانه‌ات را

ديوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند

من با يقين كافر، جهان با شك مسلمان

با اين حساب اهل جهنم فرق دارند

بر من به چشم كشتة عشقت نظر كن

پروانه‌هاي مرده با هم فرق دارند

 

فاضل نظری

[AFARIN 7,196]

چو

عشق

ي كه بنياد آن بر هواست

 

چنين فتنه انگيز و فرمانرواست

 

عجب داري از سالكان طريق

 

كه باشند در بحر معني غريق؟

[AFARIN 7,196]

آتش است اين بانگ ناي و نيست باد

 

هركه اين آتش ندارد نيست باد

 

آتش عشق است كاندر ني فتاد

 

جوشش عشق است كاندر مي فتاد

 

ني حديث راه پرخون ميكند

 

قصه هاي عشق مجنون ميكند

[AFARIN 7,196]

مردي در ترانه اي قديمي گلنار را به نام مي خواند

گلنار كنار آيينه نشسته است

و با اشك چشم ها

سرخاب گونه ها را پهن ميكند

و عشق با صداي مردانه اش

او را به نام ميخواند

تا بيايد و رختهاي ابدي چرك را بشويد

و اينقدر بزايد و بزايد تا خود سر زا برود

 

حسين

پناهي

[AFARIN 7,196]

عشق اسم مستعار اميدهاي ناگزيري ست كه شنبه ها را به يكشنبه ها ميكشاند!

 

حسين

پناهي

[sam arch 55,878]

صنما چبود اگر بوسگکي وام دهي

نه برآشوبي هر ساعت و دشنام دهي

بستهء دام تو گشتست دل من چه شود

که مرا قوت از آن پسته و بادام دهي

پختهء عشق شود گر چه بود خام اي جان

هر کرا روزي يک جام مي خام دهي

 

سنایی

[sam arch 55,878]

گر دل و جان به تو بخشيم روا باشد از آنک

جان فزون گردد ز آنگه که مرا جام دهي

جامهء غم بدرم من ز طرب چون تو مرا

حب در بسته ميان جام غم انجام دهي

بي‌قرارست سنايي ز غم عشق تو جان

چه بود گرش به يک بوسه تو آرام دهي

 

سنایی

[sam arch 55,878]

عاشق نشوي اگر تواني

تا در غم عاشقي نماني

اين عشق به اختيار نبود

دانم که همين قدر بداني