pesare irani 41805 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 من اینجا زن بیل میزارم حرف زیاد دارم میرم زود میام :icon_pf (34): 2
elaheh_ 444 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 سلام الهه خوبیتو این جا چی کار میکنی سلام.آخ جون حواست نبود بگی الهام مرسی.تو خوبی؟ این اشک شوقه یا ناراحتی؟
Mr. Specific 43573 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 من که کلا با اعتماد کردن بیجا در نت مخالف هستم... :hapydancsmil: الان حدود 10 ساله که از اینترنت استفاده میکنم بجز به یک نفر به هیچکسی اعتماد نکردم... البته هنوزم بهش اعتماد دارم 9
*Sanaz* 10640 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 یکسری علاقه های خاصی معمولا توی دنیای مجازی پیش بیاد. علایقی که توام با خیال پردازی هایی هم در دنیای واقعی هست. حال این علایق میتونند،انگیزه های جسمی داشته باشن یا انگیزه های روحی. در دنیای مجازی،معمولا افراد از نظر عاطفی جذب دو گروه مختلف از شخصیت ها میشن: 1- شخصیت های کاریزماتیک و محبوب،که اکثرا دوستشون دارند چه به خاطر فن بیان و نوشته هاشون چه به خاطر اخلاق و نحوه برخوردشون. معمولا بیشتر دخترها و کمتر پسرها جذب این افراد میشن و باهاشون صمیمی میشن. 2- شخصیت های فریبکار و سوء استفاده گر، که با دروغ و نیرنگ سعی در فریب دارند و بیشتر هم از ناحیه پسرها رخ میده،یعنی یکسری از پسرها سعی میکنند با این روش دل یکسری از دخترها را به دست بیارن. 17
haniye.a 5626 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 خدارو شکرانه هیچ وقت به این چیزا دل نبستم چون میدونم از اول همش پوچه و به دوستان توصیه میکنم هیچ وقت حتی موقعی که احساس کردین تنها فرد روی کره ی خاکی هستین که کسیو نداره اینکارو نکنن! البت همیشه بد نیست اما از صددرصد 95 درصدش پوچه! یکی از دوستای من با یکی دوست شد رابطه ی خوبی هم داشتن تا اینکه طرف با دیوونه بازیاش همه چیزو خراب کرد یه دوستیم داشت که یک احمق به تمام معنا بود اونم خودشو انداخت وسطو تو کاره اینا دخالت کرد با فوضولی های بیجاش کار دوستمو بدتر کرد رابطشون کاملا بهم خورد تا اینکه یه سو تفاهمی پیش اومد طرف فک کرد منظور دوست من به اونه رفت به دوسته دیوونش گفت این پاپیچ من شده دوستشم عین خروس جنگی پرید به دوستم که چرا ولش نمیکنی چرا گیر دادی بهش دوست منم که خیلی مظلومه هیچی بهش نگفت ولی اون پسره و دوستش غافل ازین بودن که دوست من خیلی وقت بودو اونو فراموش کرده بود و حتی دیگه اونو حسابش نمیکرد! ولی با این حال خیلی بهش برخورد وقتی اون دختره ی روانی اونطوری بهش گفت پ.ن:اگه زمانی دستم به اون دختره برسه همچین میزنمش که له بشه و همینطور دوسته کودنش! 11
Atre Baroon 19624 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 من تجربش کردم! من از اصن ازین رابطه ها خوشم نمیومد به نظرم بچه بازی بود! یجورایی مثِ خاله خاله بازی! :دی ولی یکی اومد ، هی اومد، هی اومد....که دیگه آخرش گول خوردم! و جالبش اینجاست من کاملا ازون شخص متنفر بودم!ولی گول خوردم دیگه!!! و خیلی ناگهانی از هم دور شدیم! قصه ماهم تموم شد! 13
سارا-افشار 36437 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 هرچیزی step by step داره دوستی مجازی یعنی زندگی با ایده ال ذهنی خود ولی به نظرم تو دنیایی که مردم جلو چشت بهت دروغ میگن اعتماد کردن به ادمای نتی یا مجازی خیلی احمقانه هس اما انسانیت مرزی برای رشد نداره پس نباید خودمونو محدود کنیم ذهن و روح نباید محدود بشه 9
poor!a 15130 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 کلا اول تا اخرش ضرره فقط و فقط وفقط ضرر نادر اتفاق میفته که مشکلی پیش نیاد که انقد هم کم هست این نوادر که ارزش ریسک نداره 9
El Roman 31720 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 عرض کنم خدمت شما خوب همه چیز قدم به قدم پیش میره؛ تو دنیای مجازی نسیت به واقعی عشق خیلی دیر صورت میگیره، چون به اعتقاد من عشق واقعی (شایدم تو پسرها) بیشتر جنبه س.ک.سی داره و آدم جذت زیبایی های بصری طرف میشه؛ این زیبایی ها لزوما چهره زیبا و اندام باحال(!) هم نیست و میمیک صورت هم خیلی مهمه که فقط با رابطه واقعی میشه بهش رسید. ولی همونطور که تو یه تاپیک دیگه بحث شد در عشق برای بیشتر دختر ها قیافه اولویت اول نیست و بیشتر اخلاقیات طرف مهمه واسش پس دخترا بیشتر تو خطر این عشق ها هستند و باز هم حرف همیشگی من: عشق مال 1هفته قبل از ازدواج هست؛ قبل از اون عاشق نشید؛ اشتباهه:icon_pf (34): 8
کتایون 15176 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 من که کلا نمی تونم کسی را تا نبینم اون قدر دوسش داشته باشم...البته دوست داشتن عادی و دوستانه چرا...اما حسی که به یه جنس مخالفم دارم از نوع احساسات خاص واقعا مستلزم برخورد طولانی و شناخت زیاده... من اصلا نمی فهمم چجوری میشه بعضی ادما تو نت شمار میگیرن و شماره میدن بعد میرن بیرونبعد از طرف میپرسی چی شد میگه دوست شدیم...به همین سادگی...نمی دونم شایدم من سخت میگیرم...اما واقعا ندیدم تو جمع دوستام که این روابطشون به جایی برشه... 6
سارا-افشار 36437 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 من که کلا نمی تونم کسی را تا نبینم اون قدر دوسش داشته باشم...البته دوست داشتن عادی و دوستانه چرا...اما حسی که به یه جنس مخالفم دارم از نوع احساسات خاص واقعا مستلزم برخورد طولانی و شناخت زیاده...من اصلا نمی فهمم چجوری میشه بعضی ادما تو نت شمار میگیرن و شماره میدن بعد میرن بیرونبعد از طرف میپرسی چی شد میگه دوست شدیم...به همین سادگی...نمی دونم شایدم من سخت میگیرم...اما واقعا ندیدم تو جمع دوستام که این روابطشون به جایی برشه... اگه منظورت از جایی ازدواجه باید بگم دوستی های واقعی هم به جایی نمیرسه چه برسه به مجازیش تو این گرونی و اوضاع بیریخت کشور و بیکاری و عدم امنیت قانونی و شغلی و اقتصادی کدوم پسر یا دختر عاقلی به فکر رسوندن روابطش به جایی میشه خیلی ببخشید رک می گم ولی من هرچی دختر پسر دور وبرم دیدم که باهم دوستن بیشتر برای تخلیه روانی همدیگه باهم دوستن و لاغیر پس بهتره دختر خانومای دل نازک و رویایی چش وا کنن و مواظب خودشون و ابروی خونوادگی و شخصیت و غرور خودشون باشن 6
Mr. Specific 43573 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 در روابط مجازی اصلا متوجه نمیشید که الان کجای رابطه هستید یهو میبینید که آخرشید 9
کتایون 15176 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 اگه منظورت از جایی ازدواجهباید بگم دوستی های واقعی هم به جایی نمیرسه چه برسه به مجازیش تو این گرونی و اوضاع بیریخت کشور و بیکاری و عدم امنیت قانونی و شغلی و اقتصادی کدوم پسر یا دختر عاقلی به فکر رسوندن روابطش به جایی میشه خیلی ببخشید رک می گم ولی من هرچی دختر پسر دور وبرم دیدم که باهم دوستن بیشتر برای تخلیه روانی همدیگه باهم دوستن و لاغیر پس بهتره دختر خانومای دل نازک و رویایی چش وا کنن و مواظب خودشون و ابروی خونوادگی و شخصیت و غرور خودشون باشن نه من اصلا منظورم ازدواج نبود... البته بماند که من اصلا ازدواج نکردن به خاطر مشکل مالی رو دلیل خوبی نمی بینم...ازدواج به پول احتیاج داره ولی بیشتر از اون به یه شعوری احتیاج داره که الان واقعا تو جامعه مون کم میبینیم... دوستی هم چیز قابل قبولیه اگه با شناخت باشه...که من به نظرم خیلی کم پیش میاد تو این روزا بشه کسی رو به این راحتی شناخت... 5
sam arch 55879 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 نظرات جالبی بود.... من فک می کنم....کلا ارتباط دارای آفات زیادی هست....که با شناخت سم پاشی میشه... نمی خوام با کلمات بازی کنم..... اینکه تو ارتباطات نتی نمی شه مورد خوبی رو پیدا کرد...و انگشت شمار هستن با دوستان موافقم... ولی من یک جور دیگه می بینم...این رابطه ی مجازی نیست که ایراد داره...این ذهن و برداشت و خواست افراده که اشکال داره... چه بسیار آشنایی هایی که در دنیای واقعی هم اتفاق افتاده و به فرجام نرسیده.... یکم کلی نگاه کنیم....بستگی به آدم ها داره.... هر ارتباطی با شناخت می تونه شکل بگیره....و صد البته موافق هستم که این شناخت از دنیای مجازی به طور کامل حاصل نمی شه... می تونه شروع شناخت باشه......و احساس در این مرحله باید در کمترین حد نسبت به منطق باشه.... این واژه های یی که گفتم...به صورت کلی هست...و در نهایت انسان ها هستن که تو این معادله قرار می گیرن... عده ای هستن که به این معادله خوب جواب می دن....عده ای زیادی هم هستن که نه... 12
Mr. Specific 43573 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 [h=6] معمولاً آدما رو تا وقتی که کامل نشناختیمشون دوست داریم ! [/h] 8
سارا-افشار 36437 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 نه من اصلا منظورم ازدواج نبود...البته بماند که من اصلا ازدواج نکردن به خاطر مشکل مالی رو دلیل خوبی نمی بینم...ازدواج به پول احتیاج داره ولی بیشتر از اون به یه شعوری احتیاج داره که الان واقعا تو جامعه مون کم میبینیم... دوستی هم چیز قابل قبولیه اگه با شناخت باشه...که من به نظرم خیلی کم پیش میاد تو این روزا بشه کسی رو به این راحتی شناخت... پس دیگه نباید تموم مشکلات رو ریخت پای دوستی مجازی شناخت مشکل ماست به اضافه شعور نقطه شروع هر رابطه ای می تونه هرجایی باشه حتی تو تاکسی یا اتوبوس اشنایی سیمین دانشور و جلال ال احمد رو به یاد بیارید مهم پروسه شناخت هس که به شعور و میزان اگاهی افراد و از همه مهم تر در جریان بودن خانواده های هر دو طرف رابطه بستگی داره کما اینکه تو دوستی های دوران مدرسه مون ، موقعی که می خواستیم با اون دختر یا پسر هم نیمکتی مون دوست بشیم خونواده ها به دوستی مون نظارت داشتن 4
سمندون 19437 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 سلام به همه . حرفام با کسانی هست که مخالف هستن . من به اینکه آیا اصلا عشق خوبه . بده . جواب مبده و اوضاع مملکت و ......... کاری ندارم .. فرض رو بر این میذارم که یک رابطه میخواد بین 2 نفر رخ بده . بالاخره باید یه جا یه رابطه ای ,آشنایی چیزی باشه دیگه .یا محل کار یا دانشگاه یا دوستان و اقوام و یا اینترنت . هر نوع آشنایی رو ما میتونیم مهلت داشته باشیم تا طرق مقابلمون رو بشناسیم . حالا تو اینترنت مثلا یه خصوصیت فکری یک انسانی ما رو جذب میکنه و امکان داره با آشنایی بیشتر و فکر روش به جای خوبی هم برسه میتونه هم نه کات بشه . من به طور کل با این مساله مخالف نیستم . بیشتر اعتقاد دارم اگر به اون حدی رسیده باشیم که بتونیم منطقی در مورد مسائلمون تصمیم گیری کنیم و بسنجیم اوضاع رو . نحوه اشنایی زیاد مهم نیست . 11
سمندون 19437 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 معمولاً آدما رو تا وقتی که کامل نشناختیمشون دوست داریم ! آره یه جورایی باهات موافقم 1
کتایون 15176 ارسال شده در 4 اسفند، 2011 پس دیگه نباید تموم مشکلات رو ریخت پای دوستی مجازی شناخت مشکل ماست به اضافه شعور نقطه شروع هر رابطه ای می تونه هرجایی باشه حتی تو تاکسی یا اتوبوس اشنایی سیمین دانشور و جلال ال احمد رو به یاد بیارید مهم پروسه شناخت هس که به شعور و میزان اگاهی افراد و از همه مهم تر در جریان بودن خانواده های هر دو طرف رابطه بستگی داره کما اینکه تو دوستی های دوران مدرسه مون ، موقعی که می خواستیم با اون دختر یا پسر هم نیمکتی مون دوست بشیم خونواده ها به دوستی مون نظارت داشتن دقیقا مبدا دوستی میتونه هر جایی باشه...اما پروسه ی بعدش مهمه...من منظورم اینه که صرف رد و بدل شدن یک شماره نمی تونه کسی رو به جایگاه درستی تو یه دوستی برسونه... 5
ارسال های توصیه شده