Waffen 15118 ارسال شده در 17 تیر، 2011 خب برای جدی تر شدن بحث من به هر کدوم از این حالتها یه ایرادی دارم اولیش که پدر و مادر خبر ندارن ... ممکنه بعد از معرفی شدن هر یک از پسر و دختر به خانواده ها .... خانواده ها با این ازدواج مخالف باشن .... بعدا کلی مشکل درست میشه دومی هم که خانواده ها مطلع باشن ... خب اینطوری صمیمیت به مراتب بیشتر میشه بین دختر و پسر . بعد این باهم بودن به جای رسیدن به شناخت یه عادت و وابستگی رو پیش میاره .... که اجازه نمیده شناخت واقعی حاصل بشه . و شاید بعد ار ازدواج گریبان گیر بشه سومی هم که .... اختیار و دامنه انتخاب برای پسر و دختر خیلی کم میشه حالا بگید ببینم اگه راست میگید؟ کلا نمیشه بی ایراد باشه... فکر کنم برای هر کسی با توجه به رابطه و اعتمادش به اون رابطه و شناختش از طرف مقابل و خانواده ی خودش یکی از این راه ها بهتر باشه... برای بنده به هر حال تلفیقی از دو مورد اول کار ساز بود... 3
lady architect 5358 ارسال شده در 18 تیر، 2011 من که یه بار بچه شده بودم میخواستم ازدواج کنم اولش به مادرم گفتم و مامان اون هم با مادرم اشنا شد قرار شد ما یه مدتی با هم باشیم و بعد مزدوج شیم که نشدخسیس بود 5
RAPUNZEL 10430 ارسال شده در 18 تیر، 2011 هیچکوم من ترجیح میدم تو خونه بشینم سر سنگینیه خودم یه شوهر از آسمون بیفته پایین:persiana__hahaha: ولی بدون شوخی فهلا که این نظرو دارم(فمنیسسم) :femenist: بهضیا میجن چون خیلی کوشولوهم این نظرو دارم:w589: ولی اگه بزرگ شدم کاملا با دوستی و بدون اطلاع مامان بابام مخالفم و اصلا دلم رو ملاک قرار نمیدم هر کی شرایط ازدواج رو داشت چند وقتی برای آشنایی اونم در صورت اطلاع هر دو خونواده در نظر میگیرم بله 5
داريوش 2148 ارسال شده در 18 تیر، 2011 در كل در مورد نوع ازدواج و بعد از ان معتقدم هيچوقت نبايد ذليل نشان داد در مورد ازدواج چون ممكن طرف مقابل سو استفاده هايي از خودمون داشته باشه و يه عمر سر كوفت شويم .شيوه بهم رسيدن خيلي مهمه چون اسيب هاي بعد ازدواج كم نيست .هميشه تازگي بعد ازدواج از خيانت هاي احتمالي به نحوي جلوگيري خواهد شد چون نمونه ان را كم نديدم 2
ارسال های توصیه شده