معماری روز

**.FatiMa** · 6 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

گروهی از دانشجویان و فارق التحصیلان مدرسه انجمن معماری در لندن، بسته ای تولید کرده اند که می تواند در تبدیلِ فضاهای بی مصرف به فضاهای عمومی، با امکانات، مفید باشد. پس از تجربه ی موفقیت آمیز آنان در برپا کردنِ سایبانی 15 متری، در خیابان پر جمعیت و مغشوشِ فاولو دو پیلار(Favelo do Pilar)، در رسیف(Recife)، برزیل؛ آسیف خان(Asif Khan)، امید کامواری(Omid Kamvari) و پاولوس سیدریس(Pavlos Sideris)؛ سایبانی به منظور ایجاد فضای عمومی تولید کردند.

این سایبان کرباسی با رنگ زرد روشن، که از دیرک های تلگراف آویزان، و با کابل ساخته شد؛ تنها در طول چهار ساعت، و با کمک افراد محلی، با توجه به راهنمایی های طراحان برپا شد و بلافاصله به شاهراهی در یک فضای عمومی پر جنب و جوش تبدیل گردید که سابقا از آن غفلت شده بود.

این بسته ی جدید، پناهگاهی از نور خورشید و باران را فراهم می کند و تمام مواد و ابزار ضروری که افراد برای ساختن سایبان نیاز دارند را در خود دارد. این بسته ها و پروژه ی رسیف، در موزه ی طراحی ملی شهر نیویورک به نمایش در آمد.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

بازتولید فضای عمومی به کمک یک سایبان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

بازتولید فضای عمومی به کمک یک سایبان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

بازتولید فضای عمومی به کمک یک سایبان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

بازتولید فضای عمومی به کمک یک سایبان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

بازتولید فضای عمومی به کمک یک سایبان

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 6 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center] بن معادل چینی واژه ی برگ می باشد. و در قامت مفهومی به منظور طراحی پاویون پیشنهادی دفتر بین المللی اُرپروژه برای هفته ی طراحی بیجینگ 2012 پرداخت شده است. صدها صفحه ی پلیمر شفاف و منعطف با گرهگاه های پیچ و مهره ای ساده اتصال یافته اند و منجر به تولید یک سازه ی خود اتکا شدند. تعمقی بسیط درباره ی مورفولوژی صفحات ناهمسان فهمی در استحکام سازه های جهت دار به کار رفته در اتصال اجزا تقریباً دو بعدی و هم جهت به ما داده است. آنها گویی به آرامی در آسمان شناورشده, و بر روی زمین به واسطه ی سه ستون یک فضای طاقی شکل را تعریف کرده اند. شفاف بودگی مصالح مؤکد توجه بینندگان به آسمان و توان بخشی به شاکله ی گل مانند اینستالیشن است. [/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

منبع

**.FatiMa** · 6 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=class: BorderBox]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD=align: center][TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

این پروژه ی توسعه ی فضای عمومی، که اخیرا تکمیل شده؛ به منظور باز زنده سازیِ این بخش منحصر به فرد از شهر و تبدیل آن به یک لندمارکِ برجسته و با نشاطِ شهری، مدیریت شده است.

این طرحِ فضای عمومی، برنده ی رقابتی آزاد شد، که در سال 2003 توسط بخش مدیریت جدید، به عنوان قسمتی از یک چشم انداز بلند پروازانه ی نو، برای باز تولید بندرگاه ها، در نظر گرفته شد، که شامل بازیابی و ترمیمِ بندرگاه های قدیمی و ایجاد فضایی عمومی در آنها می شد. نکته های خردِ پیروزی در این رقابت- توسط معماران میسلیست کاسیف(Mayslits Kassif Architects)، با همکاری گالیلا یاوین(Galila Yavin)-، تزریق شور و نشاط به زندگی ساکنین و بازدید کنندگانی که به این بندر هجوم می آورند، و پوست اندازی [محسوس] این بندر، حتی قبل از تکمیل پروژه بود.

معماران به این پروژه در مقام یک فرصت منحصر به فرد به منظور ساخت فضایی عمومی نگاه کردند، که برخوردهای مشترک بین توسعه های عمومی و خصوصی را به چالش می کشد و یک دستور کار جدید برای میزبانی فضاهای باز اشتراکی پیشنهاد می کند.

طرح، یک بسط مواج را معرفی می کند، سطحی بدون سلسله مراتب، که هم به عنوان انعکاس تپه های شنی که ساحل از آنها تشکیل شده، و هم به عنوان دعوتی علنی به تفسیرهای آزاد و فعالیت هایی بی ساختار، ایفای نقش می کند. ابتکارات گوناگون عمومی، سیاسی و اجتماعی- از تظاهرات خودانگیخته گرفته تا کوشش های هنری و فعالیت های مشترک منسجم- هم اکنون در این پلتفرم شهریِ بی نظیر دیده شده است که نشان دهنده ی موفقیت پروژه در بازسازیِ این حوزه ی عمومی پر جنب و جوش است.

این پروژه برنده ی جایزه لنداسکیپ اروپایی به نام رزا باربا(Rosa Barba)، در ششمین بینال آن در بارسلنا، شده است. جایزه رزا باربا؛ مشهورترین جایزه برای معماری لنداسکیپ در اروپاست، که به عنوان بخشی از بینال اروپاییِ معماری لنداسکیپ، هر دوسال یکبار در بارسلنا برگزار می شود.

پروژه ی باز تولید فضاهای عمومی این بندرگاه، در مقام یکی از تاثیرگذار ترین پروژه های فضاهای عمومی در نظر گرفته شده است. در کنار جذب توجهات بین المللی و چندین جایزه معماری معتبر که از آن این طرح گردیده، بیشترین واکنش های مثبت را از طرف عموم به خود جلب کرده و نیز از طرف ساکنین به عنوان محبوب ترین فضای بازتولید شده ی عمومی انتخاب شده است.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

باز تولید فضای عمومیِ در ساحل

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 6 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

خط هوایی امارات متحده کابل خودرو، رویال آلبرت داک (Royal Albert Dock) را به گرینویچ (Greenwich) متصل خواهد کرد. خط هوایی لندن در حال توسعه دادن به صورت التقاطی است. مانند بناهایی نظیر ساختمان bulbous Gherkin (فاستر+همکارانش)، برج شارد (RPBW) و wind-turbine-topped، ساختمان elongated-barcode که برجی چینه ای است (BFLS) به زودی از طریق چیز گریتر(Cheese Grater) ملحق می شود(RSHP)، ساختمان Boomerang (لند سیمپسان و همکارانش) و Walkie-Talkie

جدای از برج های بلند مرتبه، مکانی بیشتر لقب های عجیب و در بعضی موارد عاشقانه داشته است که بالاتر از پشت بام ذره کوچکی به نظر آید. چشم لندن، در ابتدا به عنوان جاذبه ای موقت، یکی از شناخته شده ترین لقب ها برای پایتخت شده است. برج آلکلور میتال (Arcelor Mittal) در پارک المپیک گویی با پیچشی انقلابی مهیب به سوی آسمان به حرکت در آمده است و اکنون سنگی از بالای آسمان پر هیاهو در عرصه دور انداخته می شود. دو برج مارپیچ از بانک های تامس بیرون آمده اند، و به خوبی مورد استفاده قرار می گیرند.

در اواخر سال 2009، مسابقه طراحی برای آماده سازی یک رودخانه که دو راه شبه جزیره گرینویچ و آلبرت داک را برای نقل و انتقال لندن به هم متصل می کرد ، پس از اینکه مطالعه امکان نیاز به معبر تشخیص داده شد، آغاز گردید.

با گرفتن گزارش راه پرواز به فرودگاه شهر، ترافیک رودخانه، زیر سازی موجود، استحکام برج ها با وجود نزدیکی به سیل و طوفان و محفوظ بودن منطقه ی زیر رودخانه، در میان دیگر پیامد ها، مسیر میان رودخانه محکم ارزیابی شده بود. "آنجا مجموعه ای باور نکردنی از مهار کننده ها - در زیر زمین، روی زمین، در رودخانه و در هوا- وجود داشت." نقل از آلیور تایلر (Oliver Tyler)، رئیس دادگاه ویلکینسن ایر(Wilkinson Eyre) کسی که پروژه تیم برنده را پشتیبانی کرد.

با وجود مواد ساده و تکنولوژی بتن که با حرکت شعاعی، کابل خودروها که از داخل ساختمان عبور داده و به درون رودخانه باز می گرداند، طراحی مکان تجهیزات سرگرمی برای ایستگاه ها در پلان کار ساده ای است.

پایه ای از جاده که هواپیما در آن می نشیند اولین زمین را اشغال می کند، جایی که مسافران به حرکت در می آیند و ماشین ها خاموش می شوند. شیشه ها با سرعتی آهنگ گون چیده شده اند که به آب انداختن قایق ها را به آسمان منعکس می کنند. در طول روز، مردم بیرون از ایستگاه، ماشین ها و حرکت مسافران را خواهند دید، و شب هنگام آن ها چهره ای پریشان را از حرکت مشابه در نور و سایه نظاره گر خواهند بود.

تاسیس ماشین کابلی امکان پذیرترین انتخاب بود، ویلکینسن ایر شروع به کار با عوامل مشخصی نمود تا برای سه برجی که کابل از میانشان عبور می کند پیکره بندی ای ایجاد کند "یکی از موضوعات کلیدی کابل بود، که آویزان می شد، نقل از تایلر." "ما باید مجوز دسترسی به 54متر را می گرفتیم-همانند پل ملکه الیزابت دوم در دارت فورد (Dartford)- تا اجازه دهد رودخانه از مسیر عقبی عبور کند." محدودیت های ارتفاعی روی برج ها آن ها را به 90 متر محدود می کند(ارتفاع دکل هایO2)، بنابراین فاصله ای بهینه میان برج های اصلی با کابل های ماشینی مخصوص معین می گردد، Austrian firm Dopplemayr، موازی با خطی مستقیم.

این برخورد رودخانه می تواند به عنوان دو عنصر متفاوت خوانده شود: ایستگاه لنگرگاه در شمال و جنوب بانک ها و برج ها کابل را پشتیبانی می کند. تایلر اضافه می کند: "ایده های اولیه ما درباره ی گسترش ایستگاه ها به عنوان فانوس بود، مهم تر از همه شیشه ای بودن آن است که گویی شب و روز حضور دارد. به علاوه ما مشتاق هستیم تا از ماشین ها ی سیستمی و حرکتی بهره برداری کنیم."

در طبقه همکف، اتاق زیرزمینی لنگرگاه، برای دسترسی به دروازه ها سیستم بلیطی وجود دارد. ایستگاه جنوبی تا حدی بزرگتر است، آنجا برای تامین به عنوان انبار و عملیات سرویس و نگهداری ماشین ها ساخته شده است، و زیر آن به عنوان نمایشگاه و فاصله ی خرده فروشی استفاده می گردد.

"ما بسیار مشتاق بودیم تا بعضی چیزها که کاملا بصری هستند و شناخته شده اند را، گسترش دهیم. ما به سایر طرح های مشابه در دنیا می نگریستیم که به طور کامل به قطعات دست ساز و استاندارد گرایش دارند،" نقل از تایلر. "هر دوی ایستگاه ها باید زبانی کاملا مشابه با هم داشته باشند و هر سه برج باید جزئیاتی گروهی را دارا باشند."

گروه طراحی راه حل های مختلفی از ساخت برج ها که بصری بودند و ساختار همسایگی داشتند را کشف کردند، و به سازش میان ساختار فولاد خالص، که دیدی روشن دارد، و هیدرولیکی یکپارچه بود رسیدند. "ما تصمیم گرفتیم تا برجی یکپارچه را به سری روبانهای استیلی ساختار شکنی کنیم، و ایده ی ساخت برگزاری مارپیچی با روابط شمسی را توسعه دهیم،" نقل از تایلر. این مشخص می کند تا ضریب دنده در حال اجرای ماشین کابل را که در ارتفاع واقع شده، بالا بیاورد."

فاصله ی موجود در کاهش ساختار دیدی که شدت نور برج ها دارد به بهترین نحو به بهره گیری از باد جریان یافته کمک می کند.

ویلکینسن ایر طرحی را برای برنامه ریزی و آماده سازی بسته نرم افزاری حساس برای پروژه ساختمانی گرفت. تمرین معماری آئداس (Aedas) و ساختمان استوار Mace قرارداد را پیروز شد تا ایستگاه را بسازد و راه اندازی کند، با ویلکینسن ایر از طریق سرویس گیرنده ی مشاور پروژه را پشتیبانی می کند.

تا افتتاح آن در 28 ژوئن 2012، مسافران قادر خواهند بود مسافت 1.1 کیلومتر را در 5 دقیقه در داخل یک تا 34 قایق که هر کدام 8تا 10 نفر را در خود جای می دهد، طی کنند.

این اقدام برای خط هوایی لندن بدون شک شهرت جاذبه توریستی به ارمغان خواهد آورد، اما در عمل، سطح آن به راحتی در حمل و نقل زیرساختی محیطی متراکم خواهد شد، تامین کردن مسیری خارج از گرینویچ که، در یک شب شلوغ در عرصه ی با خط جوبیلی پایین(Jubilee Line)، می تواند بسیاری از آزمایشات را ثابت کند.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

خط هوایی اتصال دهنده شبه جزیره گرینویچ به آلبرت داک با کابل های خودرو

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 6 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=class: BorderBox]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD=align: center][TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center] زاها حدید خانه ای را در مسکو (روسیه) طراحی کرده است که قرار است میلیاردر روسی ولادیسلاو دورونین به دوست خود نائومی کمپبل هدیه دهد . ( سایت آن در barvikha یکی از لوکس ترین مناطق روسیه واقع شده است .) این خانه که بسیار شبیه به یک سفینه ی فضایی طراحی گردیده است ، توسط درختان کاج و توس (بلوط) با ارتفاع هایی در حدود بیست متر احاطه شده است . این خانه (اقامتگاه) 2560 متر مربعی ، دارای دو ویژگی فضایی میباشد : ویژگی اول قسمت اصلی است که بر روی دامنه ی کوه قرار گرفته است و شامل فضاهای عمومی میباشد ؛ و ویژگی دوم آن قسمت ناهارخوریست با فضایی 22 متر مربعی که شبیه به پریسیکوپ (پیرابین) است که به سمت بالا آمده است و چشم انداز گسترده ای را در اختیار کاربران میگذارد . [/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

سفینه ی فضایی توسط زاها حدید

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

قسمت ناهار خوری

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای قسمت بالایی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

زاها حدید ؛ سفینه ی فضایی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای کلی از خانه

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

تفسیر مفهومی از خانه در شب

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای هوایی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای زمینی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای هوایی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نمای زمینی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

اتاق خواب خصوصی، مشرف به منطقه پوشیده شده از درخت

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

رندر از اتاق خواب

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

نشیمن

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

طبقه همکف همراه با پله ها

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

ناهارخوری

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

فضای داخلی طبقه همکف

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 7 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

دفتر ژاپنیِ معماران سو فوجیموتو(sou fujimoto architects)، کانسپت خود را با عنوان beton hala waterfront centre، در بلگراد، صربستان، ارائه دادند. با توجه به موقعیت خاص این پروژه، که در لبه ی بافتی قرون وسطایی، پارک کالمگدن(kalemegden)،رود ساوا(sava)، و در مجاورت دیوار دژ نظامی قرار گرفته، این اثر هر منظره ای را به سمت خود می رباید و آنها را؛ در ساختاری مارپیچ از لحاظ بصری، حاصل از رمپ های نواری که معماران سو فوجیموتو به آن لقب ابر شناور(floating cloud) داده اند؛ در آغوش می گیرد. چشم (مرکز) این جریان گردابی، یک میدان جدید و بخشی از فضا نمایشگاهی خارجی را، که در زیر سقف بتی ادامه پیدا می کند، در خود جای می دهد. یک رستوران و کافه، زیر سایبان قابل سکونت، در امتداد ساحل رودخانه، قرار گرفته اند. فضاهای تجاری نیز، به منظور دسترسی راحتتر از طریق خیابان، نزدیکتر به دژ مستقر شده اند. به هم آمیزیِ مغشوش حلقه ها، به کاربران اجازه می دهد تا فضای ایده آل خود را بر اساس تنوع برنامه های موجود در بخش های مختلف، و نیز قرابت به مکان های اطراف؛ پیدا کنند.

پل های احاطه کننده در بالا، مسیر عابران را از پارکینگ های زیر زمینی مجزا می کند و همچنین سیستم حمل و نقل، با تراموا و اتوبوس به پایانه ی کشتی ها پیوند دارد. این ساختار، در مقام یک ناظم عملکردهای اجتماعی و انتقالی؛ در سایتی غنی از لحاظ فرهنگی نشسته است، که مولفه های گوناگون را در یک جریان سیالِ گرداب مانند؛ به یکدیگر متصل می کند.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پیچیدگیِ قوام یافته در بستر

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 7 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=class: BorderBox]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD=align: center][TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

دفتر اویلر وو جایگاهی برای دانشجویان و دیگراعضای هیئت علمی در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه SCI- Arc طراحی کرده اند. نحوه ی برخورد این معماران با اثر در بازاندیشی مراسم با حفظ پاویونی که قبلاً طراحی شده است, می باشد. چالش اساسی ساخت دوباره پاویونی جدید در مقابل پاویون قدیمی است. پاویون آنها ترکیبی است از چند عنصر مختلف؛ این عناصر شامل یک سکوی مرکزی, نشیمن گاهی که مانند صندلی های ورزشگاه آراسته شده اند, و یک سایبان معلق می باشد. چنانکه مرکز پاویون جدید هم تراز مرکز پاویون موجود است. سازه ی کلی به شکل نامتقارن در نظر آمده, و با نشیمنگاه و سایبانی خارج از محورهمبند شده است.

رهیافت انها در این مسئله دو گانه بود. اولین استراتژی سوگیری و جاری شدن مراسم با بازسازی جنبشی از دانش آموزان فارغ التحصیل و همچنین تغییر تمرکز بصری آنها بر مراسم است. آنها تصمیم گرفتن با چرخش 180 درجه ای جایگاه حضار نسبت به پاویون قبلی از جبهه ی غربی مرکز لس آنجلس به سمت شرق تغییر جهت دهند. دومین استراتژی , جهت گیری تماشاچیان به سوی انتهای گشوده ی پاویون موجود توسط یک سکوی جدید که سکوی مرکزی نام گرفته است می باشد. سکو به منظوررسمی کردن مراسم فارغ التحصیلی و همچنین نشیمنگاهی برای سخنرانان مهمان ساخته شده است.

ویژگی اصلی سایبان پاویون تکرار یک عنصر ساختاری از پاویون قبلی است. در پاویون جدید کنسول های فولادی فاخر با پارچه های سایبانی تابیده رنگی ترکیب شده است. سازه ی اثر از لوله های فلزی رنگ شده که به شکل هندسی تکامل یافته اند و به منظور نگاهداشت چارچوب پیچشی و مکرری که برفراز سکو معلق مانده تعبیه شده است. چارچوب متراکم و معوج پارچه های سایبانی پیچشی را از سطح به سایبان به اهتزاز در آورده است. در طول مسیر تاب های پارچه به شکل محکمی به واسطه ی سازه کشیده شدند.

نکته ی مهم خمیدگی طبیعی پارچه در مقابل خطوط تیزو شکسته ی چارچوب سازه ای است. اساسی ترین عنصر در دگرگونی مراسم امسال این پاویون در برابر پاویون موجود بود. پارچه ی سایبان از نقره ای به خاکستری تیره تغییر رنگ داده است. این رنگها معکوس رنگهای پاویون موجود هستند. و به این می مانند که شبکه ای از خطوط تیره در مقابل یک عرصه ی نور پارچه مانند قرار گرفته باشد.طناب های نقره ای رنگ در مقابل پس زمینه ای تیره برجسته شده است.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**R.Irankhah** · 7 آبان، ۱۳۹۱

گروه معماری : Ron Arad Architects Ltd (RAAL)

مکان: Holon ـ فلسطین اشغالی

طراح اصلی: Ron Arad

مدیر پروژه: Asa Bruno

معمار پروژه : James Foster

تیم طراحی: Marta Granda, Tavis Wright

مهندس سازه: Harmel Engineering

معمار اجرایی: Waxman Govrin

پیمانکار اصلی: Green Construction Ltd

مساحت پروژه: 4100 مترمربع

بودجه: 11.1 میلیون پوند

سال اجرای طرح: 2010 ـ 2003

عکس: RAAL, Yael Pincus, Marzorati Ronchetti

در ماه مارس 2003، شهردار شهر Holon از گروه معماری(RAAL) Ron Arad برای طراحی و گسترش اولین موزه ملی طراحی در فلسطین اشغالی دعوت به همکاری کرد.

موزه طراحی Holon محلی برای نشان دادن طرح ، ایجاد مجموعه نمایشگاه دیدنی و جالب ، بازتاب طراحی فلسطین اشغالی در زمینه طراحی جهان و تأیید اهمیت طراحی در یک کشور جوان نوظهور می‌باشد.

طرح این مجموعه در زمینی به مساحت 3700 مترمربعی و به شکل نیمه مستطیل است.

میدان عمومی باشکوه در قسمت شمالی سازه فضای عمومی مناسب مقدماتی و مسیر ورودی به موزه است.

ایجاد و بهره‌برداری از کشش بین ترتیب داخلی فضاهای کارآمد جعبه مانند و پوشش خارجی پویا و قوس‌ها و انحناهای ظریف، اصل هدایت طراحی برای کل موزه است.

بخش بزرگتر ظاهر خارجی موزه با پنج نوار از جنس فولاد Corten پوشیده شده که به داخل و بیرون و اطراف طبقات داخلی موزه موج‌دار و پر پیچ و خم کشیده شده است.

این نوارها ستون‌های ساختمان هستند. تأکید توپوگرافی افقی نوارها بر درجه‌بندی پتینه‌های به کار رفته و تأثیر عوامل جوی بر روی فولاد به مرور زمان است.

این نوارها هیچگاه به طور کامل از نظر بازدیدکنندگان پنهان نمانده و به عنوان یک کلید بصری برای شرح چند و چونی فضای داخل موزه عمل می‌نماید.

این موزه با پهنه ساختمان 4100 مترمربعی با بودجه ناخالص 11.1 میلیون پوند و با بودجه دولت ساخته شد.

ساخت آن در آگوست 2006 آغاز و موزه طراحی در سی و یکم ژانویه 2010 افتتاح شد.

**R.Irankhah** · 7 آبان، ۱۳۹۱

گروه معماری: Mecanoo

مکان: دانشگاه آمستردام، هلند

عکس: Christian Richters

مساحت پروژه: 5800 مترمربع

مهندس سازه: ABT

مهندس Mep: Ingenieursburo Linssen

مشاور آکوستیک: DGMR

مشاور هزینه: Basalt Bouwadvies

مشاور پروژه: مهندسان مشاور Arohnsohn

هزینه اجرای پروژه: 9000000 یورو

شکوفایی عقاید و استعدادها

پارک علوم آمستردام، مرکز دانش بین‌المللی در مجاورت Watergraafsmeer مکانی جدید برای علوم طبیعی و علوم انسانی در کالج دانشگاه آمستردام، مؤسسه‌ای مشترک از دانشگاه آمستردام و دانشگاه VU آمستردام است.

پارک علوم در شرق شهر نزدیک مرکز شهر تاریخی ـ متعلق به قرن سیزدهم ـ آمستردام قرار دارد.

در سپتامبر 2012، دانشجویان بین‌المللی و پروفسورها کارشان را در مدرسه 5800 مترمربعی آغاز کردند که ظرفیت 900 دانشجو را داراست.

اطراف این سازه را دیگر ساختمان‌های علمی و تحقیقاتی احاطه کرده‌اند و پارک علوم به محیطی جالب برای کالج دانشگاه آمستردام با فرصت‌هایی برای بروز عقاید و استعدادهاست.

این پارک به خاطر وجود ساختمان‌ها ، چشم‌انداز و فضای عمومی که در هم پیچیده‌اند، دارای ویژگی شهری است.

این پارک 500000 مترمربعی شامل ساختمان‌های اداری، تسهیلات آزمایشگاهی و آموزشی، هتل ، امکانات برگزاری کنفرانس، برنامه‌های فرهنگی و ورزشی، رستوران و مسکن می‌باشد.

خانه‌ای برای دانشجویان

ساختمان AUC به همراه خانه رعیتی تاریخی Anna Hoeve ورودی جدید پارک علوم را تشکیل داده‌اند.

Mecanoo کالج دانشگاه آمستردام را به عنوان خانه‌ای برای مجموعه‌ای از دانشجویان بین‌المللی و پروفسورهایشان به حساب می‌آورد.

این ساختمان جالب یک اتاق زیرشیروانی وسیع در بالایش دارد. این اتاق با قرارگیری سقف شمالی ـ جنوبی به صورت مورب ایجاد شده است.

این سقف کج که باعث به وجود آمدن اتاقی بزرگ شده مکانی آرام برای مطالعه است که کتابخانه نیز در آن قسمت قرار گرفته.

فضاهای بزرگ خالی در مرکز ساختمان است و رابطه‌ای بصری میان طبقات مختلف ایجاد نموده است.

ارتفاع سقف فضاهای مشخص نظیر رستوران، اتاق مشترک و سالن مطالعه دو برابر است. پنجره‌های بزرگ در این اتاق‌ها منظره زیبای محیط پیرامون را بیشتر نشان می‌دهد. نمای قابل توجه و شگفت‌آور این سازه فولادی است.

پایداری

سازه AUC یک ساختمان پایدار است. فضای جمع و جور ساختمان نسبت مطلوبی بین سطح دیوار و کف ایجاد می‌کند و رابطه بین فضاهای باز و بسته در نما بهینه‌ شده است.

ساختمان از انرژی حرارتی ذخیره شده و فعال‌سازی هسته بتنی استفاده می‌کند. سنسورهای حرکتی و مانیتورهای نور روز در ساختمان جدید به کار رفته‌اند.

پانل‌های چوبی دیواری که از کف زمین تا زیر سقف کشیده شده‌اند به عنوان آکوستیک داخلی با کیفیت بالا عمل می‌کنند.

**R.Irankhah** · 7 آبان، ۱۳۹۱

طراح: گروه معماری Schmidt Hammer Lassen

مکان: دانشگاه آبردین، اسکاتلند، انگلستان

سال اجرا: 2012

مساحت پروژه: 15500 مترمربع

در 24 سپتامبر 2012، ملکه الیزابت دوم بریتانیا افتتاح رسمی کتابخانه جدید دانشگاه آبردین در اسکاتلند را اعلام کرد.

طراحی این ساختمان که توسط گروه معماری Schmidt Hammer Lassen ارائه شد، در سال 2005 جایزه مسابقه معماری را از آن خود کرد. این کتابخانه جایگزین کتابخانه سابق این دانشگاه ـ ملکه مادر ـ که از سال 1965 فعال است، شد.

این کتابخانه جدید 15500 مترمربعی، فضایی مطالعاتی و تحقیقاتی قرن 21 برای دانشجویان، مثالی‌ جالب و مثبت از چگونگی تغییر در معماری است.

از زمان افتتاح این کتابخانه در سپتامبر 2011، آمارها افزایش قابل توجه استفاده از کتابخانه و مراجعه 700000 بازدیدکننده به ساختمان را در سال اول نشان می‌دهد.

کتابخانه جدید دانشگاه آبردین به محلی برای جلسات و مرکز فرهنگی برای دانشجویان دانشگاه تبدیل شده است.

نمای ساختمان در طول روز جلوه‌ای خاص داشته و در شب می‌درخشد. افزایش بازدیدکنندگان حاکی از تأثیرگذاری کتابخانه بر روی دانشجویان است. آنها برای مطالعه به کتابخانه آمده و به اجتماع دانشجویان می‌پیوندند.

ملزومات این مسابقه طراحی کتابخانه‌ آکادمیک باشکوه برای علوم و تحقیقات و در عین حال محل ملاقات با جامعه محلی است.

Chris Banks، کتابدار دانشگاه آبردین اظهار داشت: «این کتابخانه علاوه بر جذب دانشجویان دانشگاهش، دیگر همکاران از دانشگاه‌های دیگر را به این کتابخانه فرا خواند.

همچنین بسیار خرسندم که این کتابخانه محلی برای جلسات رسمی و داخلی نیز شده و علاوه بر این، باعث شد که مجموعه خاص و ارزشمندمان را در معرض دید همگان قرار دهیم.»

دانشگاه آبردین در سال 1495 تأسیس شد و کتابخانه آن یکی از بزرگترین کتابخانه‌ها با مجموعه‌ای عظیم از کتابهاست که برخی از آنها متعلق به قرن سیزدهم است.

معماری ساختمان جدید محیط پیشرفته‌ای برای یادگیری فراهم کرده که آخرین فناوری‌ها به مجموعه باشکوه با بیش از یک میلیون کتاب ارزشی خاص بخشیده است.

راهروی مستقر در مرکز کتابخانه همانند یک گرداب دینامیک است که هشت طبقه را به یکدیگر وصل می‌کند. این فضا با برشی از مقطع بیرونی ساختمان در تضاد است.

علاوه بر این، بنا با بالاترین استانداردهای پایدار مطابق و هزینه‌های موجود و انرژی مورد استفاده را به حداقل می‌رساند.

این کتابخانه دارنده گواهیBREEAM با امتیاز ممتاز شامل طرحی نامنظم از پانل‌های عایق و لعاب‌کاری شده با کارآیی بالا است که در طول روز نور را به طور کامل به داخل ساختمان می‌تاباند و همچنین دارای چشم‌اندازی گسترده و بسیار زیبا از شهر آبردین است.

در جشن افتتاحیه، کتابخانه جدید دانشگاه آبردین به احترام مدیر اسبق دانشگاه آبردین، « Sir Duncan Rice» نام خواهد گرفت. گروه معماری schmidt hammer lassen در طراحی کتابخانه دانشگاه، عمومی و خصوصی سابقه‌ای طولانی دارد.

به تازگی، سه کتابخانه دیگر نیز در دست طراحی و ساخت دارد: بزرگترین کتابخانه عمومی در اسکاندیناویا که در سال 2014 به بهره‌برداری خواهد رسید و همچنین دو کتابخانه دیگر در کانادا، یکی در هالیفاکس و دیگری در ادمونتون.

معروف‌ترین کتابخانه‌ای که طراحی کرده‌اند، کتابخانه سلطنتی در کوپنهاگن دانمارک است.

این گروه معماری کار خود را در خارج از لندن از سال 2006 آغاز کرده است. معروفترین فضای آموزشی طراحی شده توسط این گروه معماری، کالج شهر Westminster در لندن است که به طور رسمی در ماه می امسال افتتاح خواهد شد.

**R.Irankhah** · 7 آبان، ۱۳۹۱

ساختمان نمک/ کاری از گروه معماری Acton Ostry

ساختمان Salt بنایی تاریخی و نمادین است که در جنوب شرقی خلیج False Creek ونکوور بنا شده است.

ساختار اسکله قدیمی نمایانگر میراث گذشته کاری عمیق این منطقه صنعتی است که زمانی مقر سازندگان کشتی، آهنگران و چوب‌برها بوده است. ساختمان نمک که در دهه 1930 ساخته شد، اساساً مکانی به منظور تصفیه نمک دریایی بود که توسط کشتی از سانفرانسیسکو آورده می‌شد.

مرمت و بازسازی ساختمان نمک فرصت نادری برای استفاده مجدد مناسب از اجزای یکپارچه ساختمان و حفظ میراث با شیوه‌های ساختمان پایدار بود. یکی دیگر از اهداف این پروژه بازسازی و ترمیم پوسته و بالا بردن کیفیت ساختمان و همسطح کردن آن با سازه‌های خیابان مجاور بود تا بتوان از آن به عنوان محل اجتماع ورزشکاران از اقصی نقاط جهان برای مسابقات زمستانی 2010 ونکوور استفاده کرد.

در حال حاضر ساختمان نمک در حال تغییر و تحولات دیگری نظیر ادغام رستوران، قهوه‌خانه و نانوایی با ساختاری سنتی است. عمومی کردن این مکان یادآور تاریخ ساختمان نمک و میراث منحصر به فرد گذشته کاری غنی صنعتگران این منطقه خواهد بود.

ساختمان نمک یکی از پروژه‌های تاریخی به جا مانده در کانادا است که هدفش دریافت گواهی تحت لیسانس LEED Core و Shell است. ساختمان نمک به تسهیلات انرژی مجاور پیوسته و از پساب فاضلاب، گرما را احیا کرده و سیستم گرمایش تابشی ساختمان را تأمین می‌نماید. بر اساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، ساختمان نمک 1400 گیگاژول انرژی ذخیره کرده و از تولید سالانه بیش از 150 تن دی‌اکسید کربن جلوگیری می‌کند. از بیش از 75% فضای موجود ساختمان استفاده و به روز شد.

**R.Irankhah** · 7 آبان، ۱۳۹۱

معمار: مؤسسه طراحی مهندسی عمران و معماری DUT

مکان: دالیان، چین

مساحت پروژه: 18000 مترمربع

سال اجرا: 2009

موزه صدفی شکل یکی از پرهزینه‌ترین پروژه‌های سازه در دالیان است. با جمع‌آوری بیش از 5000 نوع صدف گرانبها از اقصی نقاط جهان در این موزه، نمای خارجی آن توجه همگان را به خود جلب می‌کند.

این موزه 18000 مترمربعی چهار طبقه بر روی زمین و یک طبقه در زیر زمین دارد. قطعات مختلف شبیه به پوسته یک صدف بر هم سوار شده‌اند و چندین شکل چندبعدی را در طرحشان ترکیب کرده‌اند.

سقف ساختمان اصلی نمایشگاه که روی هم افتاده‌اند ـ لبه رو لبه افتاده ـ از QuadroClad ساخته شده که تداعی کننده صدف حلزون و یا یک خرچنگ بزرگ است.

مفهوم کلی که از این سازه دریافت می‌شود در مورد مکان جغرافیایی دارای مزیت ساختمان برای ساخت فضای اصلی نمایشگاه است که در مسیر سربالایی کشیده می‌شود.

ساختمان به گونه‌ای ساخته شده که چشم‌انداز زیبا از پنجره عریض داخل سالن استراحت موزه قابل رؤیت است.

از داخل ساختمان، دیوار لعاب شیشه‌ای شفاف است اما از خارج ساختمان، تصاویر محیط پیرامون، آسمان آبی و دریای سبز، بر روی بنا منعکس و همانند صدف‌هایی دیده می‌شوند.

**.FatiMa** · 8 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center] به طور کلی، چنین سلسله مراتب عمودی، در محیط شهری، سطوح نازلی از ساختمان ها و فضاهای بیرونی را به عموم ارائه می کند. اما پروژه ی فِلِدرهوس(FLEDERHAUS)، در وین، اتریش،به نحو چشم گیری این روند را تغییر داده است. و البته این پروژه شاید بر خلاف چیزهایی است که شما تا به حال مشاهده کردید. این ساختار چهار طبقه به علاوه ی طبقه ی زیر بام، فرم خانه های معمولی را به خود گرفته است، با بامی شیبدار و بدون نماهایی در جلو و پشت ساختمان، تنها با گاردریل هایی در هر طبقه. فِلِدرهوس یک فضای باز است، جایی که بازدید کنندگان می توانند خانه ای جدید برای خود بیابند. این ساختار می تواند به عنوان واحه ای آرامش بخش، فارق از تمام اتفاقات اطراف، و در قامت نمادی از یک حوزه ی عمومیِ عمودی ایفای نقش کند. طرح قابل مشاهده ی فِلِدرهوس، در زمانی که کاربران در حال استفاده از داخل آن، به مثابه ی یک فضای باز هستند؛ خود را ذوب می کند و ابعادی تازه، از یک فضای عمومی به خود می گیرد. علیرغم نام آن، این مکان پر از خفاش نیست، بلکه چندین بانوج_ تختخواب آویزان_ برای استراحت نیز در خود دارد که در عین حال فرد می تواند از چشم اندازهای معمارانه و همچنین مناظر سبز اطراف لذت ببرد. [/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

حوزه عمومی در قامتی عمودی

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 8 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center] پناه گاه آخر هفته ستسوماسا(Setsumasa) و خانم کُبایاشی(Mami Kobayashi)، دو و نیم ساعت فاصله از شمال غربی توکیو، "ایده ی جالبی است"، نقل از دیِن کافمن عکاس(Dean Kaufman)، کسی که پناه دهی غریبه ها در محدوده کوه چیچیبو(Chichibu) را سند گذاری کرده است. "این تعادلی عالی میان روستای اقامت دار شده و خانه ی دوست داشتنی فرنس ورث(Farnsworth) است."

نمای چادری در ضلع شمالی بر بالای سکو نهاده شده است؛ دیگری که ساختمان اصلی است، و شامل یک آشپزخانه و فضای غذاخوری می باشد، سرپوشیده بنا شده است. این بنا طرحی از شین اُهُری(Shin Ohori) از شرکت طراحی عمومی است.، ساختار- ستسوماسا بر واژه "خانه" متمرکز می شود، تا زمانیکه تمایل وی برای برخی چیزها که "محل اقامت نبود"- و محیط های پوشیده شده از درخت آن به عنوان زمینی آزمایشی برای کُبایاشی عمل می کرد، کسی که پوسته بیرونی و اسباب و لوازم (به خوبی سایر محصولات) را برای شرکتشان طراحی کرده است،.......تحقیق. پناه گاه از برداشت چوب کاجِ محلی و دیوار هایی متحرک ساخته شده از فیبر پلاستیکی و با دو گنبد چادری زردِ تاج گذاری شده که در طول سال به عنوان اتاق خواب مورد استفاده قرار می گیرد، ساخته شده است.

هنوز هم، هیچ چهار طاقی بدوی وجود ندارد. بدون در نظر گرفتن آی پدها، اینترنت، و یک وان پایه دار- اینجا برق، آب داغ، و یک آشپزخانه موجود است. در روز، زن و شوهر درخت ها را پیراسته و هیزم ها را خرد می کنند. به هنگام شب، آن ها دور آتشگاه می نشینند و غذای ژاپنی می خورند، به موسیقی Phish گوش می دهند، و لپ تاپ هایشان را بر روی زانو هایشان متعادل نگه می دارند. این چیزی است که بازگشت مدرن را به مانند تلاش زمین نمایش می دهد.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

پناه گاهی برای زندگی

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 8 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center] طرح پیشنهادی یک نمای پوسته ای فلزی مجوف و متراکم شده می باشد, که موجب مستوری حضور پنجره ی پیش آمده در بنای موجود شده است. اما این پوشش به حد کافی شفاف است که مانع از چشم انداز پنجره نشود. هدف از این نمای مجوف خلق یک اثر سیال و کنش زا است. صفحه ی مزبور بر روی نما به یک پرده ی متحرک می ماند, گویی به طرز ماهرانه ای در باد به حرکت درآمده است. این تدبیر به هر دو خواسته هم در نظر آوردن ورودی ساختمان و هم لحاظ کردن چشم انداز بیرونی رستوران در طبقه ی همکف پاسخگو است. جبهه های دیگر ساختمان نمای شرقی, غربی و جنوبی یک حجم ساده است. تنها وجه شمالی بنا واقع در بلوار سان ست با در نظر گرفتن این صفحه ی فلزی متفاوت ظاهر شده است. بخش مرکزی نما شامل یک سطح مواج که به مجموعه ای از لوله های سازه ای پویا متصل است, می باشد. این لوله ها در پایین صفحه بسط یافتند و در سیستم سایبانی در ورودی بنا جای گرفته اند. لوله ها به گونه ای حامل سایه بان رستوران هستند.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: DataListItem]

...

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**.FatiMa** · 10 آبان، ۱۳۹۱

[TABLE=class: BorderBox]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD=align: center][TABLE=width: 0%]

[TR]

[TD=colspan: 3]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[TD=align: center]

نهر شهری(Urban Creek) که در منطقه ی تونگژو(Tongzhou) از شهر بیژینگ(Beijing) قرار گرفته، تلاشی است برای داشتن ترکیبی معمارانه با حوزه های مختلف عمومی. این پروژه که توسط معماران ای تی او ال(ATOL Architects) طراحی شده، بر ایده ای تمرکز می کند که معماری باید به گونه ی یک نسج مرتبط فرهنگی تصور شود که فرصت هایی برای پیوند فضاها و محله ها بوجود آورد. در باز تعریف مفهومِ استفاده ی چند منظوره از گونه شناسیِ باکس، پودیوم یا برج تجاری که [پیکر آنها] آزادانه برپاست؛ این طرح در راستای ایجاد روند تکامل مرکز شهر با توسل به ارتباط دوباره به گذشته ی پنهان آن، هدف گذاری شده است. به طور معمول، مرکز شهر مکانی است برای برخورد ها و مواجهه های فضایی بی پایان، سورپرایزهای اجتماعی و روشنگریِ عقلانی، جاییکه با پرسه زنی های مفرحانه می توان مسیرهای مختلف را- با نیم نگاهی به فروشگاه ها- پیمود. شتاب اخیر گسترش شهرهای هر روز پر جمعیت ترِآسیایی، تمام آثار باقی مانده ی منافذ فضایی، اجتماعی و فرهنگی را، تحت نفوذ توسعه های جدید و درخشان تجاری، از بین می برند. بازرگان، مسافر جهانگرد، خریدار ناراضی؛ مولفه هایی هستند که در مرکز تجاری شهر رها می شوند، در حالی که جوانان، دانشجویان، هنرمندان و دیگر فعالان فرهنگی؛ به تدریج در مکان های زیرزمینیِ حومه شهرهای مختلف طبقه بندی می شوند، اما تمام آنان برای ساکنین حوزه ی واحد[مرکز شهر] نا محسوس هستند. شتاب تراکم شهری، [با تمام نکات مثبت و منفیِ خود] دری به روی گونه شناسی های جدید و تازه باز می کند: شهر عمودی، پارک خطی، روستای هنرمندان. و ادغام آنها با گونه شناسی های شهریِ موجود و معتبر: خانه ی اپرا، پلازای فرهنگی، سکونت گاه های دانشجویان، دفتر کار خلاق، فضاهای غیر مکعبی، هیپ هتل و یک جامعه ی مسکونی را به ارمغان می آورد؛ و دری را به روی اکتشافات بی پایان در مورد این موضوع که شهر چه چیزی باید باشد یا می تواند باشد، می گشاید. از طریق ساختار شکنیِ فرمالِ این فضاهای واحد[مرکز شهر]، نهر شهری نگاهی عمیق به اتصال این فضاهای منکسر، تولید و رها شده بعد از انقلاب بزرگ شهریِ قرن بیست و یکم، دارد.

[/TD]

[TD=bgcolor: #cdcdcd]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=class: DataListItem]