جستجو در تالارهای گفتگو

خانه ی پیامبر در مدینه با پلانی مربع شکل با ابعادی حدود 56 در 56 متر با پوشش تیر و ستون و 9 اتاق در خارج سمت شرقی آن و حیاطی که 75 درصد کل فضای خانه را شکل می داد، به عنوان نخستین الگوی مساجد مسلمانان محسوب می شوند. مساجد اولیه با سادگی و قداست خاصی ساخته می شدند تا نمادی از مفاهیم واقعی اسلامی و تعلق به تمام طبقات اجتماعی باشند.مسجد در اسلام مانند کلیسا در مسیحیت،بنایی است که منعکس کننده ی بسیاری از سنت های معماری بومی است.انعطاف پذیری ذاتی،بی تفاوتی نسبت به نمای خارجی و تاکیدی متقابل بر داخل از خصوصیات برجسته ی معماری مساجد به شمار میرود. معماران مسلمان به جای ایجاد فرم های جدید به بهسازی فرم های موجود پرداختند.طوری که برخی صاحبنظران تنها مقرنس را عنصری کاملا اسلامی میدانند.اولین مسجد جامع مسلمانان در سال 21 هجری پس از فتح اسکندریه ساخته شد.تا قرن چهارم هجری مساجد جامع که مهمترین و بزرگترین مسجد و محل اجتماع مردم شهر بودند،با موافقت خلیفه ساخته می شدند.چرا که ساخت مسجد جامع موجبات رونق و آبادانی آن شهر را فراهم می ساخت. در دوران اموی بود که عناصری چون محراب،منبر و مقصوره به مساجد الحاق شدند.محراب،تورفتگی در دیوار سمت قبله می باشد که نمونه ی کهنتر وکوچکتر آن در سمت مشرق کلیساها ساخته می شد و منبر نیز مشابه سکوی وعظ در کلیساهای قرون وسطایی بود.مقصوره نیز به صورت حصاری در نزدیکی محراب برای حفاظت از خلیفه و حاکم ساخته می شد.از قرن 4 هجری همراهی مسجد با اماکن فرعی عبادت مانند کاروانسرا،آرامگاه،کاخ،مدرسه و دانشکده ها ی علوم دینی تغییراتی را در شکل ظاهری مساجد ایجاد کرد.علاوه بر این معماری ایران در دوران ساسانی و همزمان با آن،بیزانس،تاثیر عمیقی بر معماری اسلامی و به ویژه مساجد گذاشت.ارسن کوه خواجه در سیستان در عهد اشکانی کهن ترین نمونه ای است از فضاهای ویژه ی معماری سنتی ایرانی چون میانسرا،ایوان رو به میانسرا،آسمانه ی کانه پوش و گنبد که بعدها در مساجد،مدارس و کاروانسراها بکار رفته اند. مساجد اولیه،پیرو الگوی نخستین خود به صورت شبستانی و ستون دار ساخته می شدند. مسجد فهرج نخستین بنایی است که به عنوان مسجد ساخته شده و نخستین نمونه ی مسجد به جای مانده با طرح شبستانی در ایرن به شمار می رورد.مساجد نخستین در خور نیاز مسلمانان، اغلب اماکن مقدس پیشین چون آتشکده ها یی بودند که قابلیت تغییر کاربری به مسجد را داشتند. لذا تعداد کثیری از مساجد کنونی طی تحولات دوره های بعدی در محل نیایشگاه های کهن ساخته شده اند. در آغاز برای برجسته تر ساختن مساجد در فضای شهری به عنوان مهمترین عنصر شهر اسلامی اقداماتی در جهت افزودن المان هایی چون بازوی چلیپایی با سقف شیبدار که نخستین نمونه ی آن مسجد دمشق بود و گنبد و مناره در دوره های متاخرتر از آن،انجام شد. نقش اصلی گنبد تاکید بر محراب و موقعیت قبله و نیز راهنمایی برای جهت یابی در شهرهای بزرگ بود.اتاق گنبددار که تکنولوژی ساخت آن در سبک پارتی معماری ایرانی به اوج خود رسیده بود و بهترین پوشش برای دهانه های عظیم در کنار عدم دسترسی به چوب مناسب برای بناهای تیر پوش محسوب می شد و بعدها با ایوان تلفیق شد،بتدریج به الگویی ثابت و مقبول برای مساجد اسلامی و سمبلی برای شهرهای اسلامی بدل شد.طوری که اکنون نیز با وجود تکنولوژی های ساخت بسیار پیشرفته،هنوز هم مساجد را با عناصری چون گنبد و مناره و حتی فرمهایی که تنها القا کننده ی حسی از وجود المان های مذکور محسوب شوند،می شناسیم .اکنون عناصر مذکور به جزئی ثابت در خط آسمان تمام شهرهای اسلامی بدل گشته اند. مناره ها نیز در واقع میل های راهنمایی بودند که در دوره ی پیش از اسلام به عنوان نشانه مورد استفاده قرار می گرفتند.طوری که تعدادی از مساجد اولیه در کنار میلهای کهن ساخته شدند تا اینکه بتدریج به نشانه ای برای مساجد و بعنوان ماذنه تبدیل شدند.گفته می شود که مناره ی مسجد سامرا به لحاظ فرم، تقلیدی از منار فیروزآباد فارس در عهد ساسانی می باشد. ایوان عنصری بود که در دوره ی سلجوقی برای تاکید بر ورودی مرکزی به شبستان افزوده شد و از آن پس الگوی چهار ایوانی متداول گشت.همچنین در این دوره برای اولین بار مناره های دوتایی به درگاه ایوانی مساجد اضافه شد.در دوره ی ایلخانی الحاق فضاهای دیگری چون مدرسه،مقبره و آرامگاه به مساجد رواج یافت.ویژگی عمده ی مساجد عهد تیموری،توجه خاص به درگاه و ایوان قبله و ایجاد برجستگیهایی چون گنبد ها و برجهای کوچک در گوشه ها بود.طوری که عظیم ترین درگاه ها چون مسجد جامع یزد و ارسن شیخ جام متعلق به این دوره اند.در این دوره همچنین توجه عمده ای به بازسازی و توسعه ی مساجد پیشین شد و این روند در دوره ی صفوی نیز ادامه یافت.مساجد دوره ی قاجار نیزطبق روال گذشته با اندک تغییراتی در عناصر تزئینی و برخی عناصر فرعی ساخته شدند که می توان گفت تا به امروز از الگوی نسبتا ثابتی برای طراحی مساجد استفاده می کنیم. سیمین فرهنگی منابع : 1.پیرنیا محمد کریم،سبک شناسی معماری ایرانی،تدوین غلامحسین معماریان،تهران،سروش دانش1384 2.معماریان غلامحسین،معماری ایرانی،تقریر محمد کریم پیرنیا،تهران،سروش دانش1387 3.هیلن براند رابرت،معماری اسلامی،ترجمه ایرج اعتصام،تهران،شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری،1377 4.کیانی محمد یوسف،تاریخ هنر معماری ایران در دوره ی اسلامی،تهران،سمت1379

1- کمک مالی به مستمندان 2- کمک برای ساخت کارخانه 3- کمک برای ساخت بیمارستان 4- کمک برای ساخت مکان مذهبی مانند مساجد و... 5- کمک برای ساخت محل تفریح و استراحت ماننده کاباره شهربازی و.... نظرتان را بنویسید همچنین علت انتخابتون را بنویسید؟

گونه شناسی مسجد ـ مدرسه در معماری اسلامی ایران، بررس

پژوهشی پیرامون جایگاه تزئینات و نقوش کاشی کاری در مس

فن و هنر سال سیزدهم پاییز 1388 شماره 24 (پیاپی 60) اثر تاریخی-مسجد-مدرسه مستوفی.pdf

در میان انبوهی از ایوان‌ها نمی‌توان دو ایوان مشابه هم پیدا كرد و این همه تنها به لطف بهره‌گیری از تازه‌ترین فناوری‌های مربوط به عرصه طراحی و ساخت ایوان‌های موجی شكل صورت گرفته است. آسمانخراشی با 82 طبقه و با یك مشخصه منحصربه فرد: در میان انبوهی از ایوان‌ها نمی‌توان دو ایوان مشابه هم پیدا كرد و این همه تنها به لطف بهره‌گیری از تازه‌ترین فناوری‌های مربوط به عرصه طراحی و ساخت ایوان‌های موجی شكل صورت گرفته است. اینجا صحبت از آسمانخراشی است كه بتازگی پروژه ساخت آن به پایان رسیده و عنوان آسمانخراش سال 2009 را نیز از آن خود كرده است. گرچه دنیا با پس‌لرزه‌های شدید بحران فراگیر اقتصادی دست و پنجه نرم می‌كند، اما هنوز بسیاری از صنایع به توسعه خود آن هم با تكیه بر تازه‌ترین دستاوردهای فناورانه ادامه می‌دهند. صنعت ساختمان‌سازی و مهم‌تر از آن آسمانخراش‌سازی از جمله آنهاست و اكنون كار به جایی رسیده كه رقابتی دیدنی میان سرمایه‌گذاران در این زمینه ایجاد شده است. برگزاری رقابت بین‌المللی بهترین آسمانخراش‌ها بستر جذابی بر مقایسه و ارزشگذاری این سازه‌های عظیم است كه در تازه‌ترین دور برگزاری آن آسمانخراش Aqua در میان بیش از 300 رقیب از گوشه و كنار دنیا عنوان برترین آسمانخراش جهان را به دست آورده است. كار ساخت این برج بتازگی در شیكاگو به پایان رسیده است و گفته می‌شود یكی از فاكتورهای جدید در زیباسازی این شهر به شمار می‌آید. فاكتوری كه بیش از هر نكته‌ای در كسب این عنوان برای سازندگان و طراحان این برج به چشم می‌آید، ایوان‌های مواج و بتونی آن است كه هیچ یك از آنها شبیه دیگری نیست و در حقیقت هر یك شكل خاص خود را دارد. همین مشخصه ظاهری گویای آن است كه نگاهی به عمق این سازه، فاش‌كننده انبوه فناوری‌های به كار گرفته شده در آن خواهد بود. این سازه 82 طبقه دارد و در نگاه نخست این‌گونه به نظر می‌رسد كه تمامی طبقات آن با سرعت‌های مختلفی در حال تكان خوردن هستند. گرچه ظاهر امر نشان از یك سازه زیبا دارد، با این حال محققان طرح به این نكته اعتراف می‌كنند كه با چالش‌های متعددی در فرآیند ساخت پروژه روبه‌رو بوده‌اند. محلی كه برای ساخت آسمانخراش در نظر گرفته شده به دریاچه میشیگان و رودخانه شیكاگو نزدیك است و این یعنی یك خطر بزرگ ناشی از بستر مرطوب برای پی و كل سازه. از همان ابتدای پروژه ضروری بود تا بستر آبی زیر محل در نظر گرفته شده برای ساخت سازه از آب تخلیه شود. برای این منظور و فراهم آوردن شالوده‌ای مطمئن محققان گزینه‌های مختلفی را مورد بررسی قرار دادند و در نهایت انتقال آب موجود در بسترهای آبی زیر سازه به نقاط دیگر و پر كردن كانال‌های آبی با تركیباتی مشابه بتون به عنوان بهترین انتخاب در نظر گرفته شد. ایوان‌هایی كه چالش‌برانگیز می‌شوند. زمانی كه طراحان به دنبال ارائه سازه‌ای متفاوت هستند باید روی یك سری فاكتورهای مشخص پافشاری كرده و آنها را مبنای كار خود قرار دهند. در آسمانخراش Aqua اصلی ترین وجه متمایزكننده سازه، ایوان‌های موجی شكل آن هستند. طراحان پروژه به آنها به عنوان چالشی بزرگ نگاه می‌كرده‌اند. اما چرا چالش؟ در حالی كه هر یك از این ایوان‌ها شكل خاص خود را دارد محدودیت زمانی اصلی‌ترین مانع برای سازندگان سازه بوده است. بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی كه از پیش صورت گرفته بود هر ایوان باید تنها در مدت 4 روز بتون‌ریزی می‌شده است. قالب‌هایی كه برای این ایوان‌ها در نظر گرفته شده بود از جنس فولاد سبك و البته مستحكمی بوده است كه به همراه صفحات فلزی انعطاف‌پذیر در مجموع قالبی قابل انعطاف با لبه‌های قابل تغییر را در اختیار سازندگان آسمانخراش قرار داده است. این ایوان‌ها از حیث ارتفاع نیز متفاوت از هم هستند كه بیشترین آنها نزدیك به 5/2 متر است. ظاهر موجی شكل این ایوان‌ها تأثیر قابل توجهی نیز در كاهش مصرف انرژی دارد به طوری كه با ایجاد سایه در قسمت‌های زیادی از واحدهای مسكونی سازه نیاز به استفاده از سیستم‌های تهویه هوای مطبوع كاهش پیدا می‌كند و بدین ترتیب استفاده از انرژی و سوخت مورد نیاز كاهش قابل توجهی می‌یابد. در حقیقت طراحان پروژه تلاش كرده‌اند تا با تقلید از طبیعت و بهره‌گیری از مشخصه‌های عوارض موج‌دار مصرف انرژی را تا حد امكان كاهش دهند. آسمانخراش Aqua از سوی سازمان دفاع حیوانات موسوم به PETA نیز جایزه‌ای دریافت كرده است. این جایزه صرفا به دلیل ظاهر بی‌نظم و قائده سازه اعطا شده است اما چه نكته‌ای در پشت ماجرای اعطای این جایزه وجود داشته است؟ تحقیقات نشان می‌دهد ظاهر نامنظم سازه موجب می‌شود پرندگان مهاجر تمایلی به سكنا گزیدن در آن نداشته و به نوعی از چنین سازه‌هایی هراس داشته باشند و در نتیجه حیات آنها حداقل از سوی فاكتوری به نام انسان و سازه‌های شهری چندان در معرض خطر قرار نمی‌گیرد. البته در این سازه ردپای سایر ایده‌های فناوری سبز نیز دیده می‌شود. به عنوان نمونه بخش‌های مختلفی از این آسمانخراش از مصالح ساختمانی دوستدار محیط زیست ساخته شده و در عین حال ایستگاه‌های مخصوصی نیز برای شارژ باتری خودروهای الكتریكی در آن احداث شده است. رانندگان در این ایستگاه‌ها می‌توانند خودروهای الكتریكی خود را در اندك زمانی شارژ كنند. از آن گذشته ایوان طبقه هشتم سازه نیز متحرك بوده و در نقش یك سقف سبز عمل می‌كند. كارشناسانی كه این آسمانخراش را بدقت مورد بررسی قرار داده‌اند، می‌گویند می‌توان درس‌های زیادی از این پروژه گرفت. این ابتكار عمل كه بتوان با جریان بتون مایع بازی كرد و آن را به شیوه‌های مختلفی در سطح پهن كرد نشان از آن دارد كه می‌توان از مصالح ساختمانی فعلی مطابق با گرایش‌های حامی محیط زیست و صرفه‌جویی در مصرف انرژی استفاده كرد. این آسمانخراش 265 متر ارتفاع دارد و نكته جالب توجه این است كه بخش قابل توجهی از آن در حقیقت یك هتل بزرگ با 334 اتاق كوچك و بزرگ و مجهز به تازه‌ترین فناوری‌های الكترونیكی و تصویری است. بیش از 11 كیلومتر نرده‌كشی در سراسر ایوان‌های سازه نیز نشان از استفاده از حجم قابل توجهی از انواع فلزات و البته نوع سبك آنها دارد. آسمانخراش Aqua گرچه در زمره مرتفع‌ترین سازه‌های جهان قرار نمی‌گیرد و حتی مقایسه‌ها نشان می‌دهند چهلمین آسمانخراش مرتفع در آمریكاست اما مرتفع‌ترین سازه جهان به شمار می‌آید كه طراح آن یك زن بوده است. منبع

چکیده: نقوش تریینی هنر ایران به عنوان عنصر مکمل و وابسته به معماری،جایگاه مهم و برجسته ای در معماری اسلامی ایفا می کند.هنر گچبری همواره بخش عظیمی از نقوش و تزیینات را در بر گرفته است و هم چنین زمینه ی تداوم و تکامل انواع نقوش را در بستر خود فراهم آورده است.در این باره می توان تزیینات گچبری مسجد حیدریه قزوین از نمونه های تکامل یافته از انواع نقوش تزیینی وابسته به معماری را معرفی نمود که هنرمندان طراح تزیینات و نیز هنرمندان گچبر توانسته اند علاوه بر دشواری های خاص اجرای گچبری به یک انسجام و هماهنگی کاملی از طراحی و اجرا دست یابند.در این مجموعه منحصر به فرد شاهکار گچبری،هنرمند طراح با بهره گیری از زبان زیبایی شناسی توانسته است انواع نقوش و تزیینات را به روش کنده کاری پچبری به طور یکپارچه و هماهنگی ساماندهی نموده و به بیان خاص و منحصر به فردی دست یابد. مشخصات مقاله:مقاله در 10 صفحه به قلم بهرام حمیدی(عضو هیات علمی گروه گرافیک دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان)،محمد خزایی(دانشیار دانشگاه تربیت مدرس).منبع:کتاب ماه هنر،شماره 155،مرداد 1391 معرفی و بررسی تزیینات گچبری مسجد حیدریه قزوین.pdf

چکیده: مکان های دینی همواره از اهمیت ویژه ای در میان مؤمنین برخوردارند این اهمیت هم ناشی از باور مؤمنامه افراد است و هم به دلیل ساختار خاص فضایی، معانی، نشانه ها و نمادهایی است که در این مکان ها وجود دارد. تحلیل فضایی این مکان ها از منظری برون دینی بیانگر وجوهی از چگونگی تأثیر و تأثر پیروان آن دین در تعامل با این مکان ها است. چنانکه می توان شاخص های مشترکی از مکان هایی دینی ارائه کرد. نظیر :باشکوه بودن سازه ها، بلند بودن سقف های، بکارگیری اوج هنر انسانی در کلیه زمینه ها، وجود مناسک خاص در این مکان ها. اهمیت این مکان های مقدس به اندازه ای است که تداوم ادیان بدون آن در طول تاریخ ناممکن بوده است. لذا تحلیل فضایی این مکان های ویزه به شناخت دو سویة مکان (فضا) و انسان،کمک می کند. مسجدالحرام به عنوان تنها قبله مسلمانان و مهمترین بنای جهان اسلام دارای اشتراکات و تفاوتهایی با سایر بناهای مهم ادیان دیگر است. از آن جمله تفاوت های قابل تامل، سادگی بیش از اندازه در مقابل شکوه بیرونی سازه ها مشابه، پرهیز از هرگونه هنر نمایی و عدم بهره گیری از ذوق و خلاقیت انسانی در موارد مشابه است. تحلیل فضایی این مسجد بیانگر نوعی فشردگی جهان بینی اسلامی در باره خداوند، انسان ، هستی، زندگی، مرگ و روابط پیچیدة میان این مفاهیم و واژه های بنیادین حیات آدمی است. مشخصات مقاله:مقاله در 27 صفحه به قلم سید ابوالحسن ریاضی (استادیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم).مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی دوره چهارم پاییز 1391 شماره 3 (پیاپی 15).منبع:.ensani.ir تحلیل فضایی مسجد الحرام؛ رویکردی میان رشته ای.pdf

بخشی از مقاله نخستین مسجد در تاریخ اسلام که در نخستین سال 622 میلادی در شهر مدینه ساخته شد،شکلی ساده و مستطیلی داشت و از مصالحی ابتدایی همچون تنه ی درخت نخل و خشت ساخته شده بود.اولین مسجدی که در سال 1934 میلادی در شهر آیووای سدار رپیدس1 آمریکای شمالی ساخته شد نیز بنای ساده ای بود با نمایی سفید و گنبدی بر فراز بخش ورودی اش. در فاصله زمانی میان ساخت دو مسجد فوق الذکر،اصول طراحی مسجد در سکونت گاه های مسلمانان کشورهای مختلف جهان از جمله آمریکای شمالی دچار تحولات زیادی شده است.این تغییرات براساس ویزگی های اقلیمی،نحیطی و فرهنگی خاص هر یک از این مناطق صورت گرفته است. 1.اولین مسجدی که در سال 1934 میلادی در شهر آیووای سدار رپیدس مشخصات مقاله:مقاله در 6 صفحه به قلم عمر خالدی.منبع کتاب ماه هنر،فروردین ماه 1385 دانلود مقاله

چکیده: گذشته ی پر بار فرهنگ و هنر ایران زمین و بالاخص هنر تزیین ابنیه در معماری این کهن دیار که جایگاهی بس رفیع دارد،علاوه بر زیبایی ظاهری از ارزش های والاتری نیز برخوردار بوده است و ذهن جستجوگر را قبل از نمود ظاهری،به معنایی درونی رهنمون می سازد.از آنجا که اصول زیبایی شناسی و ویژگی های خاص سنت ایرانی به طور ظریف و آگاهانه در این مقوش مورد توجه طراحان وقت بوده،مطالعه و شناخت دقیق این اصول و روش ها،می تواند هنرمند معاصر،به خصوص هنرمندان گرفیست،را برای رسیدن به یک اثر هنری با هویت کاملا ایرانی و مطابق با معیارهای جامعه امروزی یاری رساند. در این پزوهش نیز سعی شده،با بررسی و مقایسه ی نقوش تزیینی سه بنای شاخص دوره ی خوارزمشاهیان،علاوه بر درک بیان مشترک هنری نقوش،با الهام از آن ها،جهت ایجاد بیانی جدید در گرافیک نوین نیز گامی هر چند ناچیز برداشته شود. مشخصات مقاله:مقاله در 9 صفحه به قلم آزاده شریفی(کارشناس ارشد ارتباطات)،حسن راهنمای(کارشناس ارشد ارتباط تصویری)،منبع کتاب ماه هنر مهر و آبان 1386 دانلود مقاله

چکیده: معماري قدسي، از ديرباز، عالي ترين بستر تكامل و تعالي روحي آدميان بوده است. اوج اعتلا و شكوفايي هنر معماري مقدس اسلامي را مي توان در ساحت مساجد جست و جو كرد؛ در اين بين به نظر مي رسد مساجدي كه در دوران طلايي قدرت معنوي، مالي و سياسي شيعيان در اين سرزمين شكل گرفته اند، واجد هويت معنوي ويژه اي بوده اند. معماري قدسي- به‌عنوان يكي از حامل‌هاي اصلي هنر معنوي- جايگاهي شاخص و كاركردي مؤثر در سطح جامعه دارد. اين معماري هنرمندانه، با بهره‌گيري از اصول و ارزش‌هاي جاويدان حكمت اسلامي و ايراني مي‌تواند از انحطاط فرهنگ، هويت و هنر اين مرز و بوم جلوگيري كرده و از ناهنجاري‌هاي اجتماعي بكاهد. مشخصات مقاله:مقاله در 5 صفحه به قلم ياسر موسوي (هیات علمی دانشکده معماری واحد رامسر،دانشگاه آزاد اسلامی)،منبع مجله کتاب ماه هنر ،شماره پياپي 180، ،سال پانزدهم،، شماره در سال 12، شهريور، 1392، صفحه 66-71 دانلود مقاله

چکیده: "مسجد" محلی است که نیاز به آرامش،تمرکز و القای روح معنویت دارد تا یاد خدا در آن تجلی یافته و شان ویژه ی خویش را پیدا کند.در زول تاریخ،مسجد از عناصر متعددی بهره گرفته است که هر یک در جایگاه خویش نقش کاربردی خاصی دارند،در عین حال از سلسله مراتب ارزشی معنوی نیز برخوردارند.در یک برداشت کلی از چگونگی طراحی و ساخت مساجد معاصر ایران که در پی کسب هویت ایرانی - اسلامی بوده اند دو نوع دیدگاه را می توان یافت.دیدگاه اول "حفظ الگوی سنتی عناصر سازنده ی مسجد" به بیانی حفظ ارتباط با گذشته و دیدگاه دوم "نوآوری در طرح عناصر سازنده ی مسجد" و ارتباط با آینده است - این دسته بندی بدون در نظر گرفتن رویکرد مدرن در طراحی مساجدی نظیر مسجدالجواد است- آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد،کیفیت نوآوری عناصر معماری در طراحی مسجد الغدیر تهران است. مشخصات مقاله:مقاله در 6 صفحه به قلم معصومه ملایی(کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه تربیت مدرس) و فاطمه پورمحمدی گزستانی(کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی،واحد تهران مرکز)،منبع مجله کتاب ماه هنر شماره 149 بهمن ماه 1389 دانلود مقاله

مسجد قُبا نخستین مسجد جهان اسلام است که در بیرون شهر مدینه قرار دارد. نخستین سنگهای بنای این مسجد توسط محمد پس از مهاجرت او از مکه به مدینه گذاشته شد. قبا نام قریه‌ای در نزدیکی مدینه بوده‌است. مسجد در سال اول هجری، توسط پیامبر اسلام به پیشنهاد عمار یاسر و یا به تقاضای ساکنان محل در قبا بنا شد. آورده‌اند که پیامبر شخصاً کار می‌کرد و خشت‌ها را حمل و تعبیه می‌کرد. پیامبر همچنین یک مرتبه در هفته در آنجا نماز می‌خواند. این مسجد بارها بازسازی شده است. نخستین مرتبه در زمان عثمان و آخرین بار در سال ۱۴۰۵ هجری قمری. در آخرین بازسازی، رواق‌ها گسترش یافتند، چهار گلدسته به ارتفاع ۴۷ ساخته شد، شش گنبد بزرگ به قطر ۱۲ ساخته شد و در نهایت، مساحت شبستان به ۵۰۳۵ افزایش یافت.

مسجد امام در بروجرد با وسعتی قریب به 7000 مترمربع بزرگترین مسجد تاریخی غرب کشور است. به گزارش خبرنگارخبرگزاري دانشجويان ايران(ایسنا) - منطقه لرستان، مسجد امام خمینی(ره) که در زمان خود مسجد جامع شهر بوده است، در مجاورت بازار اصلی بروجرد قرار دارد. به گمان کارشناسان، مسجد امام(ره) در محل مسجدی قدیمی‎تر (احتمالاً مسجد جامع حدیث) احداث شده اما بنای مسجد فعلی در دوره زندیه آغازشده است و اقدامات تکمیلی به ویژه تزئینات وابسته به معماری این اثر ارزشمند، در دوران قاجار اتمام پذیرفته است. این بنا از نوع مساجد چهار ایوانی است که ایوان‎های شرقی و غربی به طور کامل و ایوانهای شمالی و جنوبی با اندکی تفاوت با هم قرینه هستند. بخشهای اصلی مسجد شامل گنبدخانه، شبستانهای غربی و شرقی، شبستان زمستانی، حجره‏‌های فوقانی محل اسکان و تحصیل طلاب علوم دینی، برف‎انداز، قاضی شرف و ...، است. این مسجد دارای سه ورودی از جهات شمال، غرب و شرق بوده و عمده تزئینات بکار رفته در این اثر تاریخی شامل کاشیکاری، تزئینات چوبی و کتیبه‏‌های گچی با مضامین آیات قرآن و احادیث پیامبر(ص) و ائمه اطهار است. رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد در این رابطه به خبرنگارایسنا، گفت: در مركز بافت قديم بروجرد، ‌مسجدي بزرگ با وسعتي قريب به 7000 مترمربع به نام مسجد امام(ره) ‌وجود دارد. حجت‎الله یارمحمدی، افزود: گويا اين مسجد بر روي مسجدي قديمي‌تر(احتمالاً‌ جامع حديث) ‌ساخته شده كه به استناد كتبيه گچي موجود در ايوان غربي، سال اتمام دو ايوان شرقي و غربي را شعبان سنه 1209 هجري قمري ذكر مي‌‎کند. وی اظهارکرد: متن كتبيه چنين است «عمل استاد اسكندر تبريزي، ‌اين دو طاق مقرنس بتوسط جناب مستطاب ميرزا معصوم اتمام پذيرفت سنه شعبان المعظم 1209 » اين تاريخ در چند جاي ديگر از جمله ازاره‌هاي سنگي ايوان شمالي نيز ديده مي‌شود.

تصاویر زیادی از مکانهای مذهبی و تزییناتشون ،مناره ها و... دارم که تو این تاپیک براتون میذارم،

«مسجد» يكي از عناصر مهم و تاثيرگذار در شهرهاي اسلامي است، در طول تاريخ شكلگيري شهرهاي اسلامي مساجد همواره به عنوان فضاهاي عمومي مهم و مردمي داراي عملكردهاي متعدد اجتماعي، اقتصادي، سياسي و كالبدي بوده و در زندگي مردم نقش محوري داشته اند. اين مقاله بر آن است تا با مطالعه موردي بر روي يكي از مساجد شهر تهران ضمن تبيين جايگاه كيفيت محيط شهري و مولفه هاي آن، به ارزيابي نقش مساجد در ارتقاء كيفيت محيط بپردازد. هدف اصلي اين تحقيق، تبيين و ارزيابي نقش مساجد در ارتقاء كيفيت محيط (اجتماعي و كالبدي) است. براي آزمون فرضيه هاي فوق، پس از انجام مطالعات نظري و پايه در خصوص ارائه تعاريف نظري و عملياتي از متغيرهاي تحقيق، به بررسي نمونه موردي (مسجد حضرت امير در تهران ) پرداخته شد. در اين تحقيق، با تهيه پرسشنامه اطلاعات لازم در خصوص آزمون فرضيه هاي مورد نظر جمع آوري شده، سپس با استفاده از نرم افزار spss ، داده هاي جمع آوري شده تجزيه و تحليل گرديد. بر اساس نتايج بدست آمده، فرضيه سوم رد شد و دو فرضيه اول و دوم مورد تاييد قرار گرفت. کلمات کلیدی: مسجد، كيفيت محيط كالبدي، كيفيت محيط اجتماعي، همبستگي اجتماعي، احساس تعلق به محيط نویسندگان: علي اكبر تقوايي، سكينه معروفي دانلود مقاله

منافقان مدينه هر بار که با شكست رو به رو می‏شدند و غالبا وحى آسمانى موجب رسوايى و سرافكندگى و كشف توطئه آنان میگرديد، یک بار به فكر افتادند براى پياده كردن نقشه‏ هاى خائنانه خود از همان نام دين و اسلام استفاده كنند و بدين منظور مسجدى در محله قبا بنا كنند و در زير پوشش دين، محافل خود را در آنجا تشكيل دهند و مركزى براى اجتماع هم مسلكان و طرح نقشه‏هاى خود داشته باشند. كسى كه بيشتر در بناى اين مسجد كوشش داشت و به فكر اين نقشه خطرناك افتاد، شخصى به نام ابو عامر راهب بود كه خود در مدينه نبود ولى از خارج به وسيله نامه‏ ها و پيامهايى كه براى منافقان می‏فرستاد، رهبرى آنها را به عهده داشت. ابو عامر پدر همان حنظله غسيل الملائكة بود كه شرح فداكارى و ايمان وسرانجام شهادت جانگداز او را در جنگ احد پيش از اين ذكر كرديم، ابو عامر كه در سلك مسيحيان به سر میبرد در همان اوايل ورود اسلام به مدينه بناى مخالفت‏ با اسلام و كارشكنى را در مدينه گذارد و چون نتيجه‏اى نگرفت و مطرود مسلمانان و مردم مدينه گرديد به مكه رفت و از آتش افروزان جنگ احد و احزاب و از همان افرادى بود كه در تحريك قريش و دشمنان اسلام به جنگ با مسلمين فعاليت زيادى داشت و با پيشرفت اسلام در جزيرة العرب و فتح مكه به طائف رفت و از آنجا نيز به شام گريخت ولى از فعاليتهاى تخريبى خود دست‏ بردار نبود.

باید به روستای فهرج (Fahradj) یزد سفر کنید تا بتوانید قدیمی ترین مسجد این شهر را ببینید. مسجدی 1400 ساله که در دوران پیش از اسلام، به عنوان عبادتگاه و آتشکده زرتشتیان استفاده می شد و بعدها با ورود اسلام به ایران، کارکردی اسلامی پیدا کرد. شاید اگر شما هم با پیش زمینه ای که از مساجد اسلامی در ذهن دارید، راهی مسجد فهرج شوید، در نگاه اول جا بخورید. این مسجد پیش از آن که به یک مسجد اسلامی شباهت داشته باشد، شکل و شمایل کاروانسرایی را دارد که در پلانی مربع شکل ساخته شده است. در این مسجد که عمر بنای آن به دوران ساسانی می رسد، نه گنبدی به چشم می خورد، نه کاشیکاری‌، نه کتیبه‌ و نه حتی محراب! تک مناره خشت و گلی مسجد هم عضو کم سن و سال تری است که بعدها به بنای اصلی آن ملحق شده است. این مسجد، تنها مسجد به جا مانده از قرن اول هجری در ایران است و سبک معماری ساسانی در آن به چشم می خورد. شاهد این ادعا، خشت هایی به اندازه 5×32×32 هستند که استفاده از آنها در عصر ساسانی مرسوم بوده است. علاوه بر این، تزیینات گچبری شکنجی و قوس های ناری و تاق های ناوی و آهنگ به کار رفته در مسجد هم یادآورد بناهای دوران ساسانی است. اما شاید جالب تر از این ها، طرح درهایی با نقوش ساسانی باشد که بر دیوارهای مسجد برجای مانده است. برای دیدن مسجد جامع فهرج، باید به 60 کیلومتری شرق استان یزد و روستای فهرج سفر کنید. این روستا در مسیر یزد-کرمان و در دل کویر قرار دارد و ظاهرا یکی از مراکز اسکان اولیه ایرانیان بوده که در گذشته به نام پهره معروف بوده است. اگر گذارتان به فهرج افتاد، علاوه بر بازدید از مسجد قدیمی آن، می توانید سری هم به کوه چلته بزنید که در شمال شرقی این روستا قرار دارد و البته قلعه‌ای باستانی و آب‌انباری قدیمی که از آثار باستانی دیگر این روستا هستند.

مسجد جامع کبیر قزوین اندازه عکس تغییر یافته است.برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی این کادر کلیلک کنید. آشنایی با مسجد : مسجد جامع کبیر از مهم ترین مساجد قزوین است که در محله دباغان و در کنار حاشیه غربی سپه کنونی واقع شده است . در مسجد : مسجد در قرن هفتم درهای متعددی داشته که هر کدام در ضلعی از آن قرار داشته است .پس از حمله مغول در دوران از وضعیت درهای مسجد اطاعی در دست نیست . اکنون مسجد دو در تو در تو یکی در شرق و دیگری در شمال غربی دارد. در اصلی دری است که در سمت شرق واقع شده است . این در ، در جلوی خیابان سپه واقع شده است . سر دری با شکوه و مجلل دارد ولی بانی آن شناخته شده نیست . زیرا کتیبه آن ریخته شده و فقط یک سطر آن باقی مانده که این جمله از آن خوانده می شود : (( به سر کاری کیخسرو غلام خاصه شریفه به اتمام رسید . )) پس از 117 سال که سر در در شرف ویرانی بوده است محمد صادق از مردم قزوین در سال 1191 ه ق به تجدید بنای آن پرداخت و کتیبه ای از کاشی در آن نصب نمود . آخرین بار که سر در مزبور رو به ویرانی گذارده بود است حاج مهدی قزوینی ، معروف به سنمار سردر و هشتی آن را با آجر تراش به صورت مجلل بنا کرد و رباعی زیر را بر کاشی نوشته شده است در آن نصب کرد . این مسجد که بود در قزوین الحق نبود قرینه اش روی زمین کریاس ودرش جدا بشد از بنیان مهدی سنمار ز نو ساخت متین حیاط مسجد : حیاط مسجد به شکل مربع مستطیل و درازای آن از شرق به غرب است . مساحت آن متجاوز بر 4000 مترمربع و دارای 4 ایوان رفیع است. در وسط حیاط حوض بزرگیست که از خیابان سپه آب می گیرد و بین حوض و ایوان شرقی ، در حیاط مسجد آبخواره ای است که 10 پله باید پایین رفت تا به قنات خمار تاش رسد . آب قنات از میان آبخواره می گذرد و به طرف جنوب شهر می رود . ایوانهای مسجد : ایوان شمالی : با دو مناره ی با شکوه که در دو طرف آن قرار دارد با کاشیهای رنگارنگ مزین است و به احتمال قوی از بنا های دوره ی شاه تهامسب صفوی است .چون کاشی های مناره ها و ایوان بر اثر مرور زمان ریخته بود بین سالهای 132-1313 ه ق به امر میرزا علی اکبر خان اتابک مرحوم سعدالسلطنه فرماندار قزوین گلدسته های مناره ها را ساخت و کاشیکاری مناره و ایوان و گنبد را به اتمام رسانید . در سال 1318 ه ق صاعقه به یکی از مناره ها اصابت کرد و مقداری از کاشیها فروریخت . از آن پس کاشی های هر دو مناره و ایوان تدریجا ریخته و صورتی زشت و زننده به این ایوان و مناره ها داد . در سال 1317 ه ق تا اندازه ای به وسیله رئیس فرهنگ وقت آقای رضا جعفری مرمت شد و در سالهای 1326-1327 معادل 120000 ریال مردم نیکوکار شهر بوسیله ابو تراب مجتهد و به دستیاری آقای حاج علی اصغر معمار زاده صرف تعمیر رواقهای شمالی و غربی مسجد نممودند . .. ایوان شمالی قدری از کف حیاط بالاتر است و دهنه آن10 ذرع یا در حدود 110 متر و عرضش 11.5 متر است . ارتفاع مناره از کف حیاط تا نوک گلدسته 25 ذرع است . این مناره ها را همانند منار جنبان باید جنبان دانست . چون مکررا برای آزمایش ظرف آبی را در یک مناره گذارده اند و مناره ی دیگر را که تکان داده اند آب این ظرف حرکت کرده و ریخته است .در بالای ایوان شمالی و در بین دو مناره ماذنه بزرگی وجود داشته است که اینک به واسطه فرسودگی و خرابی آنرا برچیده اند . ایوان غربی : این ایوان در برابر ایوان شرقی واقع شده است و در طرفین آن دو راهروی شمالی و جنوبی است که به هشی پشت ایوان می رفته است و نخستین در مسجد در این قسمت بوده است و معلوم نیست به چه سبب این در را به طور کلی مسدود کرده اند .این ایوان هم از آثار دوره ی صفویه و با کاشیکاری های زیبا بوده است اما اینک کاشیکاری های آن ریخته است و به صورت متروکی در آمده است . ایوان غربی در زمان شاه سلیمان صفوی ساخته شده است . دهنه ی ایوان هشت ذرع و طول آن یازده ذرع است . ایوان جنوبی : مهمترین و زیباترین ایوان مسجد است . این ایوان از لحاظ عظمت و رفعت بنا و اسلوب ساخت وتزیینات متناسب از بناهای کم نظیر شمرده می شود بانی آن شاه عباس دوم صفوی است و در سال 1069 ه ق موفق به اتمام آن شده است . ایوان چهار ده ذرع و عرض آن داوزده ذرع است و ارتفاعی نزدیک به بیست و یک ذرع دارد . قطر دیواری که این ایوان را از طرف جنوب به گنبد متصل نموده است شش آجر می باشد . ازاره های ایوان با سنگ و بقیه با آجر تراش بنا شده است و در فواصل آجر ها به جای بند کشی گچ کاری های باریک لاجوردی رنگ به کار رفته است از این ایوان دو راهرویی که به راقهای شرقی و غربی می رود مسدود کرده اند و راهرو طرف غربی را هم با در بزرگی مانند در حیاط قفل کرده اند . در این ایوان کتیبه ی باریکی است به خط نستعلیق و به رنگ لاجوردی در زمینه کاشی زرد رنگ . .. کتیبه دیگری هم در این ایوان قرار دارد که به خط نسخ است و سوره ی جمعه به رنگ طلایی در کاشی لاجوردی نوشته شده است و آخر آن چنین است : « غلام شاه وایت شریف کاشی پز » . شریف کاشی پز ، از کاشی کاری هی معروف آن زمان بوده است . اداره ی باستان شناسی در سال 1318 خورشیدی این ایوان محتشم را که از نیمه خراب شده بود مرمت کرد .در دو طرف ایوان لوحه هایی از سنگهای مرمر صیقلی نصب شده است و در آنها معافی و رفع پاره ای تحمیلات و عوارش نوشته است . آب انبار : در نزدیکی این مسجد ( سمت دیگر خیابان سپه ) آب انباری قرار دارد که متعلق به مسجد جامع بوده است . این آب انبار در حال حاضر مرمت شده است و یکی از پایگاه های سازمان میراث فرهنگی جهت نمایش دادن عکس های از دیدنیها ی شهر قزوین است . هر ذرع حدود 104 سانتی متر است .

عکسها ئی از فقیرترین مردمان جهان که در یکی از ثروتمندترین نقاط جهان سکنی دارند شعله زرد رنگ ناشي از سوخت گاز تصفيه نشده و غير استاندارد اعضاي خانواده يك خانه مخروبه در مسجد سليمان كه در حال ترك خانه اشان مي باشند . نشت نفت در كف يكي از خانه هاي مسجد سليمان . كودكان در حال بازي كردن ميان انبوه لوله هاي غير استاندارد در شهر زني در حال پخت و پز با گاز ترش و لوله كشي و شيلنگ بلند و غير استاندارد در حياط منزلشان . كودكان در حال بازي كردن در كنار يكي از چاه هاي قديمي و مسدود نفت در مسجد سليمان نوجواني در حال زياد كردن شعله آبگرمكن در كنار درب منزلشان. نشت گاز از لوله هاي غير استاندارد گاز در سرتاسر شهر . پيرمردي در حال گرفتن سوراخ هاي لوله و جلوگيري از نشت گاز .

.

مسجد ایاصوفیه ایاصوفیه یا حاجیاسوفیا (یونانی:Ἁγία Σοφία) کلیسای مسیحیت شرق بود که در دوره امپراتوری بیزانس به سال ۵۳۲ میلادی بنا به دستور امپراتور کنستانتین اول ساخته شد. و بعد در قرن ۶ میلادی توسط جاستنیانوس مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت. برای بازسازی بنا دو معمار به نام‌های ایسیدوروس (از میلتوس یا سوکلی فعلی) و آنتییوس (از تراللس یا آیدنلی فعلی) ماموریت یافتند. بنا با کار ۱۰ هزار کارگر در طول پنج سال و تحت نظر ۱۰۰ استاد باشی تکمیل شد و به تاریخ ۲۷ آرالیک ۵۳۷ افتتاح شد. این کلیسا نخست کلیسای بزرگ نام گرفت. پس از فتح استانبول، سلطان محمد دوم دستور داد کلیسای ایاصوفیه را به مسجد تبدیل کنند. سلیمان اول دستور داد نقاشی‌ها و نگارگری‌های داخل ایاصوفیه را بپوشانند تا نماز جمعه در آنجا خوانده شود. سلیم دوم به معمار سنان دستور داد که ایاصوفیه را مرمت کند.در زمان مراد سوم، مناره و منبر و محراب به ساختمان ایاصوفیه افزوده شد. در زمان مراد چهارم، آیاتی از قرآن به خط مصطفی چلبی در دیوارها و سقف ایاصوفیه نگاشته شد؛ علاوه بر این لوحه‌هایی دور تا دور سقف ایاصوفیه نصب شد که در آن نام الله، محمد، ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن وحسین نوشته شده بود. این لوحه‌ها در زمان سلطنت عبدالمجید با الواح مدوری که به خط ابراهیم افندی نوشته شده بود، جایگزین گردید. پس از اعلام حکومت جمهوری در ترکیه و به قدرت رسیدن آتاترک، ایاصوفیه به موزه تبدیل شد و تا امروز به همین شکل باقی مانده‌است. ارتفاع گنبد بزرگ این مسجد از سطح زمین ۵۵ متر و قطر آن ۳۱ متر می‌باشد که بوسیله ۴۰ پشت‌بند بزرگ و روی چهار ستون اصلی سوار شده‌است. تاریخچه کلیسای اول در محل کنونی ایاصوفیا ابتدا کلیسایی وجود داشت که اکنون اثری از آن به جای نمانده‌است. در آن زمانها معمولاً محل احداث اماکن مقدس با توجه به وجود معبد مقدس در زمانهای گذشته انتخاب می‌شد. ساخت کلیسای ایاصوفیا در کنار محلی که قصر شاهنشاهی در یک طرف و در طرف دیگرش کلیسای کوچکی به نام حاجی آیرین در حال احداث بود شروع شد. این کلیسای کوچک در طول مدت احداث ایاصوفیا محل عبادت مسیحیان بود تا این که ساختمان ایاصوفیا اتمام یافته و مورد بهره برداری قرار گرفت. هر دو کلیسای موجود در این محل در طول دوران امپراتوری بیزانس محل‌های اصلی جمع شدن معتقدین بود. کلیسای دوم پس از وقوع تضادی عمیق فی ما بین ملکه آلیا اوداکسیا (Aleia Eudoxia) همر آراکدیاس (Arcadius) و کشیش کنستانتینابولیس، جان کریسوستر (Jan Chrysostor)، کشیش در ۲۰ جون ۴۰۴ به تبعید محکوم شد. این امر باعث وقوع شورشی بزرگ گردید که در طول آن کلیسای اول تقریباً کاملاً سوزانده شد. تنئودوسیوس دوم (Theodosius II) سپس دستور ساخت کلیسای دوم را داد. این کلیسا در ۱۰ اکتبر ۴۱۵ میلادی افتتاح گردید. آرشیتکت Basilico Rufinos با سقف چوبی این بنا را احداث نمود. در اول ژانویه ۵۳۲ بار دیگر شورشی بزرگ در استانبول بین ساکنان شهر شروع شد. این شورش به دلیل وسعت و مدت آن باعث خسارات جبران ناپذیری به مردم، شهر و زیربنای حکومت حاکم گردید. در طول مدت این شورش افسران حکومت بسیاری از شورشیان را جمع آوری نموده و به زندان منتقل نمودند. دو گروه بزرگ در شهر که به گروه‌های سبز و آبی معروف بودند و در واقع تضاد بین آنها باعث شروع شورش گردیده بود در این زمان با توجه به دخالت دولت و دستگیری تعداد زیادی از افراد هر دو گروه، بین دو گروه خود اعلام صلح نموده و توجه خود را به سوی حکومت و به هم زدن ثبات آن معطوف نمودند. این دو گروه سپس به زندان حمله نموده آنرا تصرف کردند و زندانیان را آزاد نمودند. سپس آنها شروع به آتش زدن اماکن و بناها اقدام کرده به طوری که تصور می‌شد این شهر، شهر آنها نبوده و سرزمین بیگانه‌ای را تصرف کرده باشند. سران سلطنت، اشرافیان و تعدادی از نمایندگان مجلس خود را در طبقة بالای قصر مخفی نمودند. در این روز گروه‌های شورشی کلماتی از قبیل «فتح شهر» به کار می‌بردند که در لاتین Nika تلفظ می‌شود و برای همین این شورش را «شورش تصرف» یا “Nika Revolt” نامگذاری کردند. در این زمان تمام امید پادشاه جاستیسیان و همسرش تئودورا (Theodora) معطوف به دو سردار ارشد ارتش خود به نامهای بلی ساروس(Belisarius) و ماندوس (Mundus) شده بود. بلی ساروس که تقریباً همان روزها با ارتش توانمند خود از جنگ پیروزمندانه با ایران بازگشته بود هدایت ارتش آبدیده و دلار خود را در مبارزه با شورشیان به دست گرفت و موفق شد پس از کشتن بیش از ۳۰ هزار نفر منجمله رهبران شورشیان هایپاتیوس (Haipatius) و پامپیوس (Pampeus) و به دریا انداختن جنازة آنها شورش را خاموش کرده و بار دیگر حکومت موجود را تثبیت نماید همانطور که عنوان کردند در طول مدت چند روزه این شورش بزرگ خسارات فراوانی را به شهر وارد کرد که احتمالاً مصیبت بارترین آن آتش زدن کلیسای ایاصوفیا و نابودی تقریباً کامل این بنای تاریخی و زیبا بود. برخی از سنگهای مرمر کلیسای دوم در طول مدت آتش سوزی و خرابی کلیسا از بین نرفته و هنوز هم موجود می‌باشند و اکنون باغ موزة کنونی (با کلیسای سوم در آن زمان) به نمایش گذارده شده‌اند. این سنگهای مرمر بزرگ که در ابتدا بخشی از ورودی جلوئی کلیسا بودند، در سال ۱۹۳۵ در حیاط غربی کلیسا در زیر خاک کشف شدند. در سال ۱۹۳۵ مجسمه‌های مرمر ۱۲ گوسفند، و دیگر بخشهائی از کلیسای دوم نیز کشف شدند. خاکبرداری جهت کشف آثار دیگر باقیمانده از کلیسای دوم به خاطر صدمات احتمالی به ساختمان کنونی بعد از ۱۹۳۵ دیگر انجام نگردید. کلیسای سوم در ۲۳ فوریه سال ۵۳۲ میلادی، تنها چند روز پس از نابودی کلیسای دوم، جاستینیان اول (Justininan I) تصمیم به ساخت کلیسای سوم که بزرگتر و با عظمت تر بود گرفت. جاستینیان فیزیکدان معروف ایسیدور از مایل توس (Isidore of Miletus) و ریاضیدان معروف آن زمان آنتی میوس از ترالس (Anthemius of Tralles) را برای نقشه کشی و رهبری بنای کلیسای سوم انتخاب نمود. اگرچه آنتی میوس در سال اول ساخت درگذشت. برای ساخت ایاصوفیا یا کلیسای سوم، جاستین دستور وارد نمودن تمامی مواد و بهترین آنها از سراسر امپراتوری را داد. این شامل ستونهای Hellenistic از معبد Artemis، سنگهای بسیار بزرگ از مناطق دورافتاده، سنگ آذرین (Porplyry) از مصر، مرمرهای سبز از Thessaly، سنگهای سیاه از منطقه Bosporus و سنگهای زرد از سوریه می‌باشد. برای ساخت کلیسای سوم بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در طول ساخت کار می‌کردند. حتی از همان ابتدا هم روشنفکران این را بعنوان بزرگترین پروژة مهندسی زمان خود که نشان دهندة خلاقیت و توانائیهای بسیار بالای متخصصین و آرشیتکتهای آن دوره بود تشخیص دادند. به نظر می‌رسد آرشیتکتها جهت پوشش دادن فضای بسیار بزرگ روی ساختمان از تئوری Heron of Alexandria برای ساختن گنبد استفاده نموده باشند. فرمانروا به همراه کشیش اوتی چیوس (Eutychius) در ۲۷ دسامبر ۵۳۷ کلیسا را در مراسمی با شکوه افتتاح نمودند. لازم به ذکر است که بخش عظیمی از موزائیک کاری داخل کلیسا اگرچه در زمان حکومت امپراتور جاستین دوم (Justin II) انجام گردید که بین سالهای ۵۷۸ – ۵۶۵ میلادی بود. زلزله‌های مهلکی در ما اوت ۵۵۳ و دیگری در دسامبر ۵۵۷ باعث بروز ترکهای بزرگی در سقف گنبد اصلی و نیمه گنبد بخش شرقی ساختمان گردیده و بالاخره گنبد اصلی در زمین لرزه ۷ می‌۵۵۸ کاملاً فرو ریخت که ریزش آن همچنین باعث نابودی محراب و Ciberium روی آن گردید. امپراتور فوراً دستور بازسازی مجدد گنبد و بقیه خرابی‌ها را داد و این امر را به خواهرزادة جوان آرشیتکت اول به نام Isodorus داد. این بار Isodorus از مواد سبکتری استفاده نمود و همچنین گنبد را به اندازه ۲۵/۶ متر (در حدود ۵/۲۰ متر) بالاتر برد که این ساخت تا کنون باقی مانده و برای همین ارتفاع گنبد ۶/۵۵ متر در حال حاضر است. اتمام بازسازی کلیسا تا سال ۵۶۲ به طول انجامید و فرم قرن ششم کنونی آن می‌باشد. (۱۱) در ۲۳ دسامبر ۵۶۲ ایاصوفیا کلیسا بار دیگر درهای خود را به روی پرستش کنندگان گشود و کشیش اوتی چیوس (Eutychius) مراسم را اجرا نمود. ایاصوفیا از آن به بعد محل پرستش ارتدوکسهای استانبول و همچنین محل برگزاری مراسم امپراتوری منجمله Coronations شد. کلیسا همچنین محل یتیم خانه و محل اعتراف خطاکاران و گناهکاران و همچنین بازدیدکنندگان از سرتاسر جهان گردید که به شدت مورد توجه آنها قرار می‌گرفت. در سال ۷۲۶ لیو ایساریون (Leo the Isaurian) فرمانهائی مبنی بر غیرقانونی بودن ستایش و نیایش تصاویر صادر کرد و دستور داد که ارتش او تمامی سمبلهای مذهبی را نابود کند. در این زمان تمام تصاویر و مجسمه‌های موجود در کلیسا ایاصوفیا از آنجا برداشته و به محل دیگری منتقل شدند. سپس در زمان حکومت امپراتور آیرین (Irene) بین سالهای ۷۹۷ تا ۸۰۲ بار دیگر سمبلهای مذهبی بازگردانده شدند. در زمان حکومت امپراتور تئوفیلیلوس (Theophilus) بین سالهای ۸۲۹ تا ۸۴۲ که شدیداً تحت تأثیر هنرهای اسلامی بود، دستور نصب در نقره‌ای با تصویر حک شده خود بر آن را در ورودی جنوبی کلیسا صادر نمود. در سال ۸۵۹ بار دیگر کلیسا در نتیجه آتش سوزی بزرگی دچار خسارت گردید و متعاقباً در ژانویه ۸۶۹ زمین لرزه دیگری موجب سقوط نیمه گنبد موجود در ایاصوفیا گردید. امپراتور باسیل اول (Basil I) نیز دستور ترمیم مجدد آن را داد. پس از زمین لرزة بزرگ ۲۵ اکتبر ۹۸۹ که این بار باعث فروریختن گنبد بزرگ ایاصوفیا شـد، باسیل دوم با بایزنتاین (Byzantine Basil II) از آرشیتکت ارمنی به اسم ترادات (Trdat) که کلیساهای باشکوهی مثل آنی (Ani) و آجاین (Agine) را طراحی نموده بود خواست که گنبد را ترمیم نماید. انجام این کار و بازسازی کامل ایاصوفیا شش سال بطور انجامید و کلیسا بار دیگر در ۱۳ می‌۹۹۴ افتتاح شد. پس از تسخیر استانبول در انتهای جنگ صلیبی چهارم، ایاصوفیا مورد تجاوز و بی حرمتی مسیحیان لاتین قرار گرفت، بسیاری از یادگارهای باستانی و آثار مقدس منجمله سنگ قبر عیسی مسیح، تصویر شیردهی مریم مقدس، کفن عیسی مسیح، استخوانهای برخی از امامان مسیحی دفن شده در ایاصوفیا دزدیده شده و به کلیساهای غرب فرستاده شدند. این آثار هنوز هم در برخی موزه‌های غرب نگهداری می‌شوند، در طول تصرف استانبول توسط لاتینها بین سالهای ۱۲۰۴ تا ۱۲۶۱ ایاصوفیا تبدیل به کلیسای کاتولیکهای رم شد. بالادوین اول (Baldwin I) در ۱۶ می‌۱۲۰۴ به امپراتوری رسید و مراسم در ایاصوفیا انجام گردید. انریکو داندولو (Enrico Dandolo) رئیس جمهور آن زمان ونیس که رهبری حمله و تصرف استانبول توسط جنگ طلبان لاتین را در سال ۱۲۰۴ به عهده داشت در داخل ایاصوفیا دفن گردیده‌است. قبر انریکو که بخشی از دکوراسیون کف ایاصوفیا شد، مدتها مورد اهانت و تف انداختن بایزنتاینیها (Byzantines) بود، (شرحی مختصر در مورد امپراتوری بایزنتانیها در پایان این تحقیق آورده خواهد شد) که در سال ۱۲۷۱ بار دیگر استانبول را تصرف نمودند. اگرچه، بازسازی ایاصوفیا بین سالهای ۱۸۴۸ تا ۱۸۴۹ باعث بروز سوءظن در موجود بودن واقعی قبر انریکو در ایاصوفیا شد و بسیاری معتقدند که در واقع قبر موجود سمبلی از وجود انریکو در آن محل است که در جهت زنده نگهداشتن دوران تصرف استانبول او می‌باشد. پس از تصرف سال ۱۲۶۱ ایاصوفیا توسط بزانتانیها، ایاصوفیا در شرایط بسیار اسفناکی بود. ۴ مجرای موجود کنونی احتمالاً در آن دوره ساخته شدند. در سال ۱۳۱۷ امپراتور آنرانیکوس دوم (Andronicus II) دستور ساختن ۴ مجرای جدید در سمت شرقی و شمالی کلیسا را داد. پس از بروز ترکهای جدید بخاطر زلزله اکتبر ۱۳۴۴، برخی از قسمتهای کلیسا در ۱۹ می‌۱۳۴۶ فرو ریختند. پس از آن تا سال ۱۳۵۴ کلیسا بسته باقی ماند تا این که آرشیتکتها استراس (Astras) و پیرالتا (Peralta) بازسازی آنرا شروع نمودند. مسجد فوراً پس از تصرف استانبول توسط آتمن ترک‌ها (Ottoman Turks) در سال ۱۴۵۳، ایا صوفیا، به مسجد ایاصوفیا تبدیل گردید. (سلطان محمد در همان روز فتح استانبول فرمان تبدیل کلیسای ایاصوفیا به مسجد را صادر کرد و سه روز پس از فتح استانبول، ضمن برپا داشتن مراسم نماز جمعه در ایاصوفیا به امامت آق شمس الدین، خطبه به نام پادشاه فاتح عثمانی خوانده شد. در وقف نامه‌های فاتح که نسخه‌های مختلف آن تا امروز باقی مانده، نام ایاصوفیا «الجامع الکبیر العتیق» آمده‌است. این اتفاق در سال ۸۷۵ هجری (۱۴۵۳ میلادی) رخ داد.) این امر در واقع سمبلی از پیروزی ترکها بر استانبول بود، در آن زمان کلیسا در شرایط بسیار اسفناکی قرار داشت منجمله برخی از درها افتاده بودند و مسافران غربی از جمله پروتفور (Pero tafur) که از نخبگان باستانشناسی زمان خود بود مقالاتی دال بر شرایط کلیسا در اروپا چاپ نمود. سلطان محمد دوم، دستور داد سریعاً پاکیزه سازی و تبدیل نمودن کلیسا به مسجد شروع شود. امپراتور بعدی سلطان بایزید دوم (Bayezid II) مناره جدیدی جایگزین مناره‌ای که توسط پدرش ساخته شده بود را ساخت. در قرن ۱۶، سلطان سلیمان کبیر (۱۵۶۶ – ۱۵۲۰) دو شمعدان بسیار بزرگ از فتح مجارستان به ایاصوفیا آورد. آنها را در دو طرف محراب جایگذاری کردند. در طول سلطنت سلیم دوم (Selim II) بین سالهای ۱۵۶۶ و ۱۵۷۷ جهت استحکام بخشیدن به مسجد، ساپورتهای سازه‌ای در خارج ساختمان مسجد توسط آرشیتکت بزرگ آلمانی به نام سینان (Sinan) ساخته شـد. سینان از نقطه نظر تاریخی اولین آرشیتکتی بود که طراحی‌هایش با توجـه به زمین لرزه انجام می‌گردید. در کنار ضد زلزله نمودن ساختمان، سینان همچنین ۲ مناره دیگر در سمت غربی ساختمان و مقبره سلیم دوم را در سمت جنوب شرقی مسجد در سال ۱۵۷۷ ایجاد نمود. در سال ۱۶۰۰ آرامگاه مراد سوم (Murad III) و مِحمِد سوم (Mehmed III) در کنار مقبره سلیم دوم ایجاد گردید. دیگر آثار اضافه شده در آن وقت شامل گالری سلطان، منبر با دکور سنگ مرمر، تخت مخصوص پادشاهی و ایوان سرپوشیده جهت مؤذن را می‌توان نام برد. سلطان مراد سوم (Murad III) که دوران ۱۵۷۴ تا ۱۹۹۵ حکومت کرد. ۲ گلدان مرمر سفید مربوطه به یونان و رم از پرگامون (Pergamon) آورد که آنها را در دو طرف سالن ورودی کلیسا قرار داد. سلطان محمود اول در سال ۱۷۳۹ دستور بازسازی مجـدد مسجـد را داد و به آن مدرسه‌ای که شامل مدرسه قرآن که هم اکنون به صورت کتابخانه‌است و ۳۰۰ هزار جلد کتاب در آن جـای دارد و همچنین یک آشپزخانه برای پختن غذا برای پخش غذا به بینوایان و یک کتابخانه اضافه نمود، در سال ۱۷۴۰ حوضی جهت غسل کردن ایجاد نمود که همه اینها در مجموع مسجد را تبدیل به یک محل اجتماع نمود. در همان زمان نیز یک راهرو بزرگ و یک محراب جدید در داخل ساخته شد. معروفترین بازسازی ایاصوفیا توسط سلطان عبداالمسید (Abdulmecid) و زیر نظر دو برادر آرشیتکت سوئیسی به نام گاسپر و جیوسپ فوستی (Gaspare & Giuseppe Fossati) و با کمک هشتصد کارگر بین سالهای ۱۸۴۷ و ۱۸۴۹ صورت گرفت. برادران مهندس گنبد و هلال طاق را مستحکم نموده، ستونها را راست کردند و دکوراسیون داخلی و خارجی ساختمان را ترمیم و اصلاح نمودند. موزائیک هـای راهروهای بالا تعمیر شدند، لوسترهای کهنه قدیمی با لوسترهای جدید و مجلل تعویض گردید. دیسکهای بسیار عظیم گرد از ستونها آویزان گردید. این دیسک‌ها حاوی اسامی نام الله، محمد، ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن و حسین بودند. در سال ۱۸۵۰ آرشیتکت فوستی (Fossati) گالری امپراتوری با سبک نئوبیزانس (Now-Byzantine) جدید که دو سالن سلطنتی را در پشت مسجد به هم متصل می‌نمود احداث کرد. در بیرون ایاصوفیا محل اقامت نگهدارنده ساختمان و مدرسه جدید احداث شـد، و بالاخره مناره‌ها را یک اندازه کردند. وقتی که بازسازی به اتمام رسید، مسجد در یک مراسم باشکوه در ۱۳ جولای ۱۸۴۹ مجدداً باز گردید. در ساختار بنا در ایاصوفیا تدبیر هوشمندانه‌ای برای هماهنگی طاقها و ستون‌ها به کار رفته‌است. ۴ ستون عظیم از سنگ خارای مصری، شبیه پای فیل، ۴ طاق بالا را نگه داشته‌است و گنبد بر روی آن‌ها آرمیده‌است. در ساقه گنبد، حلقه‌ای از ۴۰ پنجره نزدیک به هم قرار گرفته، که نور از آن‌ها به درون می‌تابد. ژرفای گنبد ۱۸ متر و بلندی گنبد ۵۶ متر از سطح زمین است و قطر آن ۳۳ متر است که پشت بند آن دو و نیم گنبد است، که خود در هر پهلو بر یک تو رفتگی ستون دار کوچک قرار دارند. در طرفین فضای بسیار بزرگ مرکزی، با گنبدی با بلندی ۵۶ متر از کف دو طبقه، راهرو جانبی قرار دارد که بار گنبد را منتقل می‌کند به قوس‌های عظیمی که سینه سر درهایی پر پنجره را در بر گرفته‌است. ردیف دیگری از پنجره در پایین و دو تا دور گنبد قرار دارد. این بنا مجموعاً دارای ۱۰۷ ستون و ۹ در است. بزرگترین آنها در وسطی است با چارچوب برنزی و قاب مرمر که مخصوص ورود امپراتور بود. این بنا کلاً از آجـر ساخته شده و با مرمر پوشانده شده‌است. دیوارهای آن با معرق‌های آجین شـده به سنگهای قیمتی تزئین یافته‌است. در تزئینات بنای آن، از فلزات گرانبهای منتسب به هنر بیزانسی استفاده شده‌است. ستون‌های مرمرین این بنا از معبد «آرتمیس» و نیز از نقاط مختلف دنیا به آنجا آورده شـده‌است. در حیاط داخلی، فواره‌هایی برای وضو قرار دارد. در زاویة جنوبی مسجد به جای گلدسته‌ای از جنس سنگ، گلدسته‌ای آجرین بنا گردیده‌است. موزائیک‌ها و تزئینات داخلی ایاصوفیا نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. از زیباترین بخش‌های این بنا، تزئینات ایاصوفیا و موزائیک‌های بیزانسی آن است. در میان آن قطعات و تابلوهای ساخته شده از طلا، نقره، مرمر و سفال لعاب دار رنگارنگ دیده می‌شود. تابلوهای موزائیک ایاصوفیا را می‌توان بر سطح داخلی نیم گنبدها، دیوارها، طاق‌ها و رواق‌ها و بر سر در ویژة امپراتور و... دید. بر اثر ویرانی‌ها و تعمیرات پی در پی، بخشی از موزة ایاصوفیا از میان رفته‌است، از جمله تابلوی موزائیک تصویر حضرت عیسی مسیح (ع) که در ۱۳۵۵ میلادی آن را بر سطح داخلی گنبد ساخته بوده. این اثر گویا تا میانه سده ۱۷ میلادی نیز بر جای بوده و در زمان سلطان عبدالمسید، قاضی عسکر عزت افندی با نوشتن آیاتی از سوره نور آن را پوشانده‌است. همچنین بخش هـای برنزی به کار رفته در قسمت جنوبی کتابخانه آثار هنری نفیسی به شمار می‌آید. دیوارهای این بخش را تخته سنگ هـای ارزشمند و گران قیمتی پوشانده که قدمت آن به قرن چهارم میلادی باز می‌گردد. موزه در سال ۱۹۳۵ نخستین رئیس جمهور ترکیه و پدر جمهوری ترکیه مصطفی آتاترک، این بنا را به موزه تبدیل نمود. فرشها برداشته شدند و برای اولین بار در چندین قرن کف مرمر ساختمان با جلوه خاص خود نمایان گردید. همچنین گچ روی موزائیک‌ها با زحمت بسیار زیاد توسط متخصصین کنده شدند. معماری ساختمان ایاصوفیا یکی از بارزترین و زیباترین نمونه‌های باقی مانده معماری دوره بیزانس است، یکی از با ارزشترین هنرهای موجـود در این بنا دکوراسیون داخلی با موزائیک و ستونهای مرمر آن است، این معبد با چنان شکوه و زیبائی ای دکور شده بود که جاستینیان‌ها (Justinian) اظهار داشتند، «سولومان، ما با ساخت این بنا از شما جلو افتادیم». جاستینیان خودش ساخت این کلیسای جامع را دقیقاً دنبال نموده و زیر نظر داشت و بزرگترین کلیسای زمان خود بوده و این امر برای ۱۰۰۰ سال واقعیت داشت تا این که کلیسای جامع در سیویل (Seville) اسپانیا ساخته شد. کلیسای جاستینیان در یک زمان هم یک دستاورد بی نظیر معماری روزگار باستان و هم یک شاهـکار معماری عرصه بایزنتاین بود. اثرات ساخت چنین بنای باشکوهی چه از نقطه نظر معماری و همچنین علم العبادات به زودی در تمامی فرهنگها منجمله ارتودکس شرقی، کاتولیکهای رومی و بالاخره بر دنیای اسلامی غیرقابل انکار است. بلندترین ستونهـا بین ۱۹ تا ۲۰ متر ارتفاع و حداقل ۵/۱ متر قطر دارند. آنها از سنگ گرانیت ساخته شـده و بزرگترین آنها وزنی در حدود ۷۰ تن دارند. به دستور جاستینان ۸ ستون ساخته شده در کورنیت یونان (Cornit) که در بعلبک لبنان (Baalbek) قرار داشتند، برداشته شده و جهت استفاده در ایاصوفیا به محل احداث منتقل شدند. فضای وسیع داخلی دارای سازه‌ای بسیار پیچیده‌است. سالن اصلی کلیسا توسط گنبدی مرکزی با شعاعی ۲۴/۳۱ متری و ارتفاع ۶/۵۵ متری پوشیده شده‌است. این گنبد به نظر می‌رسد با یکسری سقف‌های متوالی حاوی ۴۰ پنجره کمانی در زیر آن بدون وزن در فضا قرار گرفته‌است. وجـود این پنجره‌ها باعث ورود سیل وار نور از همه طرف به داخل سالن می‌گردد. با توجه به ترمیمات متعدد گنبد در طول قرنهـا به نظر می‌رسد که گنبد حالت دایره‌ای کامل خود را از دست داده و بیشتر به یک بیضی می‌ماند که شعاع آن در نقاط مختلف بین ۸۶/۳۰ تا ۲۴/۳۱ متر می‌باشـد. گنبد بر روی طاسچه‌های قرار گرفته تا ۴ بخش مقعر (واگرا) مستطیلی که مشکل قرار گرفتن پایة مدور گنبد بر روی یک پایه مستطیلی را حل می‌نماید. وزن عظیم گنبد ایا صوفیا از طاقچه‌ها عبور کرده و به ۴ موج شکن تا ستون در گوشه‌های سالن منتقل می‌شوند. در بین این ۴ ستون، گنبد به نظر می‌رسد که بر روی ۴ قوس عظیم شناور گردیده‌است. این قوسها در زمان اوتمن‌ها (Ottoman) زیر نظر معمار معروف سینان (Sinan) با استفاده از تعدادی آرماتور مستحکم گردیده بودند. در انتهای بخش غربی (ورودی) و شرقی (محل عبادت) فضاهای موجود در قوسها دارای نیمه گنبدهائی می‌باشند که خود آنها بر روی سازه‌های شبیه به گنبدهای دیگری قرار گرفته‌اند. همة این گنبدها و شبهه گنبدها به ترتیبی که در کنار هم قرار گرفته‌اند باعث بوجود آمدن فضای مستطیلی و دراز درونی می‌گردند که گنبد اصلی شامل تاجی بر روی همة آنها قرار گرفته‌است. تمام سطوح داخلی ساختمان با استفاده از سنگ مرمر چند رنگ، سبز و سفید یا سنگ آذرین بنفش و موزائیک‌های طلائی پوشیده شده‌اند. ستونهای بزرگ نیز همین نوع روکش را داشته و در نتیجه براق به نظر می‌آیند.. بخش‌ها گنبد عظمت و زیبائی گنبد ایاصوفیا و ظرافتی که معماران اولیه در ساخت آن به خرج داده‌اند در طول قرنها همواره موضوع بحث و تحسین تاریخدانان، معماران و مهندسین بوده‌است. گنبد ایاصوفیا بر روی چهار طاسچه قرار گرفته‌است. در ساختمان طاسچه‌ای گنبد بر روی گنبد دومی قرار می‌گیرد که در واقع بزرگتر از آن است و بخش بالایی به اضافة چهار جزء گرداگرد لبة گنبد از آن حذف شـده‌اند. و این چهار جزء اخیر به شکل چهار قوس یا طاقی درآمده‌اند که سطوح شان به هم می‌پیوندند و تشکیل یک مربع می‌دهند. ساختمان طاسچه‌ای با منتقل کردن سنگینی بنا به جرزها و جلوگیری از وارد شدن آن به خود دیوار، ساختن فضای درونی رفیع و گشاده‌ای چون فضای درونی ایاصوفیا را میسر می‌گرداند. روش طاسچه‌ای راه حلی پویا برای مسألة قرار دادن گنبدی مدور بر یک صحن مربع یا مستطیل شکل است. این روش ساخت گنبد با استفاده از طاسچه‌ها هرگز قبل از ساخت ایاصوفیا مورد استفاده قرار نگرفته بود. طاسچه‌ها به گنبد اجازه می‌دهند که به زیبائی و بصورت مدور بر روی ستونهای پائین قرار گیرند. طاسچه‌ها نه تنها به فضای گنبد زیبائی می‌بخشند بلکه همچنین نیروی‌های جانبی گنبد را کنترل نموده، و باعث انتقال مؤثر وزن گنبد به طرف پائین می‌گردند. اگرچه این نوع طراحی گنبد باعث استقامت آن و دیوارها و قوسهـای دور آن می‌گردند، اما سازة واقعی دیوارها در نهایت موجب تضعیف کل سازه می‌شوند. دلیل این امر استفادة بیش از حد ملاط (شن آهک) در ساخت دیوارها به جای آجر می‌باشـد. اگر معماران حداقل اجازه می‌دادند که آهک کمی خمیدگی پیدا نماید قبل از اینکه لایة بعدی روی آن قرار گیرد، استقامت دیوارها به طور قابل توجهـی بیشتر می‌شد، وقتی گنبد بر روی ساختمان قرار گرفت وزن گنبد باعث خمیدگی دیوارها به طرف بیرون شدند که دلیل اصلی آن خیس بودن ملاط در دیوارها بود. وقتی ایزی دوروس (Isidorus) ترمیم گنبد اولیه را شروع نمود، او ابتدا قسمت درونی دیوارها را پر نمود تا آنها عمودی شوند و بتوانند وزن گنبد جدید را تحمل نمایند. تغییر دیگری که در طراحی گنبد جدید داده شد ارتفاع آن بود. ایزی دوروس، ارتفاع گنبد را در حدود ۵/۶ متر ارتفاع داد که این امر نیروی جانبی را کمی خنثی نمود و اجازه داد که وزن گنبد به صورت شناور به سمت پائین منتقل گردد. نکتة دیگر قابل توجه در مورد گنبد اولیه قرار دادن ۴۰ پنجره در دور پایه گنبد توسط معماران بود. ایا صوفیا به دلیل انعکاس نور به تمامی محیط داخلی آن از طریق این پنجره‌ها که باعث می‌شود که به نظر می‌رسد که گنبد یک کیفیت عرفانی دارد. شباهت گنبد مثل چتری است که سقفش توسط باریکه هائی از بالا به طرف پائین شناور می‌شود. این باریکه‌ها انتقال وزن سنگین گنبد را بصورت شناور بین پنجره‌ها، پائین به سوی طاسچه‌ها و بالاخره به روی فونداسیون امکان پذیر می‌سازد. آنچه نخستین بازدیدکنندگان ایاصوفیا و بازدیدکنندگان نسل بعد را شگفت زده می‌کرد نور درونی آن و تأثیرش بر روحیة آنها بود. انعکاس نور این احساس را به دست می‌دهد که این گنبد توسط زنجیر طلائی از آسمان آویخته شده‌است. بنحوی که پاولوس در این باره گفته‌است: «روی طاق بندی با چندین مربع طلای پوشانده شده‌است، و از همین جاست که امواج نور به درون می‌تابند و چشمهای تماشاگران را چنان خیره می‌کنند که به ندرت جرأت می‌کنند سرشان را بالا بگیرند و به منبع نور نگاه کنند». بدین ترتیب فضایی پهناور داریم که در معرض امواج سیل آسای نور قرار گرفته، و گنبدی مرکز داریم که به نظر می‌رسد بر نوری تکیه دارد که از پنجره‌ها به درون می‌فرستد. نور عنصر اسرارآمیز این بناست، نوری که بر سطح موزائیک می‌تابد و می‌درخشد، نوری که از سطح مرمرها منعکس می‌شود. طراحی براستی منحصر به فرد ایاصوفیا نشانگر سازه‌ای بسیار پیشرفته و پروژه بلند همت و منحصر بفرد در عهد عتیق است. کوزة مرمر کوزة مرمر موجود در ایاصوفیا در زمان سلطنت سلطان مراد سوم از یونان باستان به آنجا آورده شد. این کوزه از تنها یک قطعة عظیم سنگ مرمر ساخته شده‌است. ایوان غربی کلیسا (هشتی) و مدخل دروازة سلطنتی ورودی اصلی بین حیاط خارجی و سالن داخلی کلیسا بود. این ورودی منحصراً جهت شرفیابی سلطان در نظر گرفته شده بود. تزئینات موازئیک بایزنتاین در بالای مدخل شامل سمبلی از عیسی مسیح و لیوششم (Leo VI) است. سربالائی موجود که از شمال ورودی شروع می‌شود سالن ستایش را به گالری بالا متصل می‌سازد. سرسرای بالا سرسرای بالا که بصورت نعل اسب طراحی گردیده سالن کلیسا و محراب را در برمیگیرد. تزئینات موزائیک موجود کنونی در سرسرای بالا بسیار زیبا نگهداری گردیده‌است. سرسرای بالا سنتاً جهت ملکه و همراهانش در نظر گرفته شده بود. بهترین موزائیک‌های حفظ شده در بخش جنوبی گالری قرار دارند. لژ مخصوص ملکه لژ مخصوص ملکه در مرکز سرسرای بالای ایاصوفیا قرار دارد. از این مکان ملکه و دیگر زنان همراهشان می‌توانستند مراسم در حال برگزاری در پائین را تماشا نمایند. یک سنگ گود سبز رنگ محل قرار گرفتن صندلی سلطنتی برای ملکه‌است. دَر مرمر دَر مرمر درون ایاصوفیا در بخش جنوبی گالری قرار دارد. شرکت کنندگان در شورای کلیسا و دیگر مجالس مباحثه که در آن محل انجام می‌شد از این دَر تردد می‌کردند. دکوراسیون ابتدا در زمان فرمانروائی جاستینیان، دکوراسیون داخلی ایاصوفیا شامل طراحی با تخته سنگهای مرمر روی دیوارها و موزائیک بر روی منحنی‌های هلال طاق بود. البته، ما هنوز می‌توانیم دو فرشته، گابریل (Gabrial) و میکائیل (Michael) بر روی پشت و بغل سکوی خطابه کلیسا ببینیم. همچنین تعدادی دکور تلویحی (مجازی) مثل مداحی پال (Paul) نیز را می‌توان دید. در برخی نقاط گالری نیز طرحهائی مثل اشکال گلها و پرندگان در قطعات کوچک دقیق مرمر سفید بر روی سطح مرمر سیاه می‌توان دید. در مراحل بعدی موزائیک‌های تزئینی مجازی به این اضافه گردید که در زمان جنگهای ضد مذهبی نابود شدند (۸۴۳ – ۷۲۶). تزئینات موزائیکی فعلی باقی مانده از زمان پس از جنگهای مذهبی است. در طول سالها موزائیک‌های تزئینی، گنجها، عتیقه‌های مذهبی، تصویرهای نقاشی شده حضرت مسیح، مریم مقدس و دیگر مقدسین مسیحی در ایاصوفیا کم کم اضافه شدند و باعث بوجود آمدن کلکسیون اعجاب آور موجود کنونی شدند. در کنار موزائیک‌های تزئینی و دکوراسیونهای مجازی و بادی در طی نیمه دوم قرن نهم مثل تصوری از مسیح در گنبد مرکزی روحانیون و مقدسین ارتدکس، پیامبران و پدران کلیسا، افراد تاریخی در ارتباط با کلیسا مثل موسفیدهای ایگناتیس (Ignatius) و مناظری از انجیل به گالری اضافه گردیدند. موزائیک‌ها در طول قرنها کلیسا به نحو بسیار زیبائی با موزایئک تزئین شده بود. آنها هر کدام به نحوی نمایشگر مادر پاکدامن، عیسی مسیح، روحانیون مذهبی مسیحیت و یا پادشاه و ملکه بودند، دیگر بخشها با طرحهای هندسی زیبا فقط تزئینی درست شده بودند. در طول قرنها فرو ریختن قسطنطنیه در سال ۱۲۰۴، مبارزان لاتین در جنگهای صلیبی مقدار زیادی آثار تاریخی و هنری در تقریباً تمامی ساختمانهای بازنتین(Bazentine) را نابود کردند. این شامل موزائیک‌های طلا در ایاصوفیا نیز بود. بسیاری از آیتم‌های گرانبها هم به ونیس (Venis) و برای رئیس جمهوری آن که سازماندهندة حمله به قسطنطنیه بود ارسال گردید. پس از تبدیل ایاصوفیا به مسجد در سال ۱۴۵۳ بسیاری از موزائیک‌های تزئینی با گچ پوشانده شدند. این به دلیل تضاد اسلام با تزئینات تصویری بود. این پروسه یکباره انجام نگردید به صورتی که برخی مسافران بازدیدکننده از مسجد حتی در طول قرن هفدهم می‌توانستند هنوز آثاری از کلیسای قبلی در مسجد ببینند. در سال‌های ۴۹ – ۱۸۴۷ دو برادر سوئیسی به نام گاسپر (Gaspare) و جیوسپ (Goiuseppe) فاستی (fossati) شروع به بازسازی مسجد کردند. در آن زمان سلطان عبدالمرسید (Sultan Abdulmersid) به آنها اجازه داد تا پرونده‌ای از تمامی موزائیک‌های تزئینی که پیدا می‌کردند درست کنند، کار دو برادر مهندس شامل بازسازی موزائیک‌ها نمی‌شد و در نتیجه پس از پیدا کردن آنها و ثبت موجودیت، کیفیت و شکل آن دوباره بر روی آن گچ می‌گرفتند. برادران حتی دو موزائیک دارای تصویرهای فرشتگان مسیحی در مرکز ساختمان که قبلاً گچ گیری نشده بود را پوشش دادند. ساختمان کنونی دارای مجموعاً ۴ قطعه از این تصاویر است که ۲ تا از آنها نقاشی مجدد هستند که برادران فاستی آنها را انجام دادند چرا که تصاویر قبلی کاملاً محو گردیده بودند. در موارد دیگر برادران فاستی طرحهای موزائیک هائی را که صدمه دیده بودند کاملاً به شکل دیگری طراحی نمودند. مدارکی که برادران فاستی از تزئینات موزائیک‌ها ثبت نمودند هم اکنون تنها شواهد موجود از تصاویر روی موزائیک هاست که تاریخ دانان معتقدند در زلزلة سال ۱۸۹۴ نابود شدند. این شامل موزائیک با طرح عیسی مسیح در گنبد، موزائیکی که روی «در ورودی بینویان» (این در مخصوص ورود افراد فقیر و بینوایان بوده‌است) نصب گردیده بودند. یک تصویر بزرگ صلیبی که تزئین جواهر داشت و تعداد زیادی تصاویر فرشتگان، روحانیون مقدسین و پدران کلیسا. اکثر تصاویر گمشده بعداً در دو غشاء ساختمان پیدا شدند. برادران فاستی همچنین یک خطابه و ۴ مدالیون عظیم با اسامی محمد و چهار خلیفه اول اسلام بر روی دیوارها نصب نمودند. موزائیک‌های درب ورودی امپراتور تزئینات موزائیک در ورودی امپراتوط بر روی غشاء این در که مخصوص ورود و خروج امپراتور بود نصب شده بودند. براساس تحقیقات تاریخی انجام شده بر طرح روی این موزائیک می‌توان آنرا به اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم ارتباط داد. تصویر روی موزائیک این در را می‌توان نقش امپراتور که احتمالاً لیو ششم خردمند با پسرش کنستانتین هفتم بود توجیح کرد که در حال سجده در جلوی عیسی مسیح است که بر روی یک صندلی جواهری نشسته و در حال اهداء عنایت و بخشیدگی است و در دستش کتاب باری را نگهداشته‌است. متن کتاب در دست عیسی مسیح به شرح زیر است: «آرامش بر شما باد. من نو دنیا هستم». در هر طرف شانه‌های عیسی مسیح یک مدالیون قرار دارد، مدالیون طرف شانة چپ فرشته گابریل (بنیانگذار کلیسا) قرار دارد و در سمت راست مادر عیسی مسیح مری (Mery) جای گرفته‌است. این موزائیکها به صراحت توانائی و کنترل بی حد و حساب عیسی مسیح را بر امپراتورهای بایزنتاین(Byzantine) نشان می‌دهد. موزائیک ورودی جنوب غربی این موزائیک در سه در ورودی جنوب غربی قرار دادو تاریخ نصب آن به سال ۹۴۴ برمی گردد. برادران فاستی در حین بازسازیهای خود در سال ۱۸۴۹ آن را کشف نمودند. مادر مری پاکدامن بر روی صندلی سلطنتی ای که پشت ندارد نشسته‌است. پاهایش بر روی پایه‌ای قرار گرفته و با مقدار زیادی سنگهای قیمتی تزئین گردیده‌است. فرزندش عیسی مسیح بر روی پاهای مری قرار گرفته و در حال اهداء بخشودگی در حالیست که خطبه‌ای در دست دارد. درست چپ مری پاکدامن امپراتور کنستانتین با لباس مهمانی ایستاده و در حال اهداء مدل شهر به مری است. نوشتة حک شده کنار او می‌گوید: «امپراتور کنستانتین بزرگ از فرشتگان». در سمت راست مری امپراتور جاستینیان اول (Justinian I) در حال اهداء مدل ایاصوفیا به مری ایستاده‌است. دو مدالیون در دو سمت عقب مری دارای حکاکی ای می‌باشند که معنای "مادر خداً را دارند. موزائیک‌های محراب انتهای شرقی کلیسا مری مقدس و کودک این اولین موزائیک بعد از دوران بت شکنی بود. این موزائیک در ۲۹ مارچ ۸۷۶ توسط ریش سفید قوم بنام فوتیوس (Photius) و سلطان مایکل سوم (Michal III) و باسیل اول (Basil I) افتتاح گردید. این موزائیک در نقطه‌ای بلند در نیمه گنبد APSC قرار گرفته‌است. مری مقدس بر روی صندلی سلطنتی ای بدون پشتی نشسته‌است و عیسی کوچک را بر روی پاهای خود نگه داشته‌است. پاهای مری بر روی سکوی کوچکی قرار گرفته. صندلی سلطنتی و سکو هر دو بوسیله جواهرات زینت داده شده‌اند. کارشناسان معتقدند این موزائیک‌ها تعمیر شده از باقی ماندة موزائیک‌های اولی است که در دوران ضد دینی تخریب گردیده بودند. موزائیک‌ها در جلوی دیوار طلائی اولیة مربوط به قرن ششم قرار داده شده‌اند. تصاویر فرشتگان گابریل (Gabriel) و مایکل(Michal) که تا حدود زیادی تخریب شده‌اند، و بر روی سکوی خطابه قرار دارند و مربوط به قرن ۹ می‌باشند. موزائیک سلطان الکساندر (Alexander) یافتن موزائیک سلطان الکساندر برای فردی که برای بار اول ایاصوفیا را بازدید می‌کند چندان راحت نیست. این موزائیک در گوشة تاریکی در سقف طبقة دوم واقع شده‌است. این موزائیک نشان دهندة سلطان الکساندر در لباس پادشاهی است و در دست راست او خطبه‌ای و دست چپش شیئی مدور قرار دارد. نقاشی ای ترسیم شده توسط مهندس فوستی (Fossati) نشان می‌دهند که این موزائیک تا سال ۱۸۴۹ باقی ماند و آقای توماس وایت مور(Thomas Whittemore) بنیان گذار مؤسسة بایزنتاین(Byzantine Institute) که وظیفة نگهداری و مراقبت از موزائیک به او محول شده بود معتقد است که موزائیک سلطان الکساندر در طی زمین لرزه ۱۸۹۴ از بین رفته‌است. قابل ذکر است که ۸ سال پس از فوت آقای وایت مور این موزائیک توسط تلاشهای آقای رابرت ون نایس (Robert Van Nice) کشف گردید. برعکس بقیة موزائیک‌های ایاصوفیا که بر روی آنها گچ معمولی گرفته شده بود تا پنهان گردند، موزائیک سلطان الکساندر کاملاً بر رویش رنگ کاری شده بود و این امر باعث پوشش کامل و پنهان ماندن آن برای مدتهای مدیدی شده بود. آقای ارنست آندر وود (Ernest J.W. Underwood) که بعد از آقای وایت مور مدیر مؤسسة بایزنتاین بود این موزائیک را تمیز نموده و در معرض دید همگان قرار داد. موزائیک‌های ملکه ذو(Empress Zoe Mosaics) این موزائیک که بر روی دیوار شرقی سالن جنوبی قرار دارد مربوط به قرن یازدهم میلادی می‌باشد. این موزائیک دارای نقش رهبر میسحیان عیسی مسیح است، که با عبائی به رنگ آبی تیره (که رنگ مرسوم هنر بایزنتاین) است، در محیطی که جلوی یک فضای طلائی است نشسته و مشغول اهدای رحمت خود بادست راست است در حالیکه در دست چپ خود جلدی از انجیل را در دست دارد. در دو طرف شانه‌های مسیح حروف حک شدةIC وXC به معنای عیسی مسیح (Iesous Khristos) را می‌توان دید. همچنین در دو سمت عیسی مسیح تصاویر کنستانتین نهم (Constantine IX) و ملکه زو(Empress Zoe) را می‌توان در لباسهای تشریفاتی مشاهده نمود. کنستانتین نهم در حال نگهداشتن کیفی پر از جواهر که سمبل نذر او به کلیسا است و ملکه زو در دست خود کتیبه‌ای دارد که سمبل اهداء ملکه به کلیسا می‌باشد. نوشته‌ای در بالای سر کنستانتین نهم است که مضمون آن «کنستانتین، سلطان پرهیزگار» است. باور بر این است که سرهای کنستانتین و ملکه زو که در زمان حال دیده می‌شوند در واقع سرهای افراد دیگری بطور مثال همسر اول ملکه یعنی رومانوس سوم (Romanus III) و یا فرزند خواندة او (غیرخونی) مایکل چهارم (Michael IV) بوده‌است. فرضیة دیگر باور بر این دارد که این موزائیک‌ها برای سلطان و ملکة اولیه دیگری ساخته شده بودند و بعداً سرهای آنها تراشیده شد و تصاویر سرهای کنستانتین نهم و ملکه زو بجای آنها ترسیم گردیده بودند. موزائیک‌های کامننوس (Comnenus Mosaics) این موزائیک که همچنین بر روی دیوارهای شرقی سالن جنوبی ترسیم شده‌اند به سال ۱۱۲۲ باز می‌گردد. این موزائیک‌ها دارای تصویری مقدس با شال آبی تیره در وسط موزائیک در حالیکه کودک عیسی مسیح را بر روی پاهای خود نشانده تصویر نموده‌است. عیسی مسیح در حال اهداء آمرزش خود با یک دست است در حالیکه خطبه‌ای در دست دیگرش قرار دارد. در سمت راست مری مقدس جان دوم کامننوس (John II Comnenus) در لباس مجللی مملو از جواهرات ایستاده‌است. او در دست خود کیفی حاوی جواهر که سمبل نذر سلطان به کلیسا است قرار داده‌است. ملکه آیرین (Irene) در لباس مجلسی در حال ارائه مدرکی در سمت چپ مری مقدس ایستاده‌است. تصویر پسر بزرگ آنها الکسس کامننوس(Alexius Comnenus) بر روی صفحه‌ای که روی پایة مبل قرار دارد نقش بسته‌است. این تصویر چهرة اندوهناک الکسس را که در همان سال در نتیجة ابتلا به سل فوت کرد را نشان می‌دهد. تفاوت شایان ذکر این موزائیک که یک قرن از موزائیک مربوط به ملکه زو (Empress Zoe) تازه تر است را می‌توان به این صورت تشریح نمود که این موزائیک یک تجلی بسیار واقعی تر است در حالیکه موزائیک ملکه زو بیشتر به صورت ایده آل و خیال پردازانه‌است. در این موزائیک ملکه را با موهای بافته، لپ هائی پر رنگ و چشمانی خاکستری می‌توان مشاهده نمود که بخوبی نشانگر اجداد مجارستانی اوست. سلطان در این موزائیک در حالتی جدی و تکریمی دیده می‌شود. موزائیک دیزیز (Deesis Mosaic) موزائیک دیزیز (به معنای موزائیک استدعا یا التماس) احتمالاً مربوط به سال ۱۲۶۱ می‌باشد. این موزائیک جهت نشان دادن انتهای دورة ۵۷ سالة سلطة کاتولیک رومی و بازگشت دین و عقیدة ارتودکس (Orthodox) می‌باشد. این سومین قطعة قرار گرفته در بخش سلطنتی سالن طبقة دوم می‌باشد. به دلیل زیبائی خیره کنندة چهره‌های روی این موزائیک، مهربانی در حالت چهره‌ها و تُن موجود در این موزائیک، آن را بهترین موزائیک موجود در ایاصوفیا می‌توان قلمداد نمود. سبک نقاشی روی این موزائیک را می‌توان سبک مورد استفادة نقاشان ایتالیائی اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم مثل کوچی (Cuccio) تلقی نمود. در این قطعه مری مقدس و جان بپتیست (John TheBaptist) در حالی که نیم رخ آنها دیده می‌شود مشغول استغاثه و میانجی گری و وساطت عیسی مسیح برای بشریت در روز رستاخیز هستند. قسمت پائینی این موزائیک به شدت تخریب گردیده و این امر احتمالاً بخاطر باران است، چرا که این موزائیک‌ها در کنار پنجره قرار گرفته‌است. تاریخ شناسان این موزائیک را سرآغاز شیوع هنر نقاشی تصویر دوران رنسانس یا دورة تجدید ادبی و فرهنگی در تاریخ هنر بایزنتاین می‌شناسند. موزائیک فضای سنگ فرش شمالی موزائیک فضای سنگ فرش شدة شمالی نمایان گر اولیاء مقدس متعددی می‌باشد. این موزائیک از آنجا که در جائی بسیار بالا و غیر قابل دسترسی قرار گرفته‌اند توانسته‌اند به خوبی باقی بمانند. آنها نمایشگر مقدسین جان و ایگنا تیوس (Ignatius) هستند. ایگناتیوس در حالی که در یک لباس بلند و گشاد و با تصاویر صلیب ایستاده، انجیل بسیار نفیسی در دست دارد. اسامی مقدسین در اطراف مجسمه به زبان یونانی حک گردیده‌است تا شناخت آنها برای بازدیدکنندگان آسان باشد. موزائیک‌های متعدد دیگری که در فضاهای سنگ فرش شمال کلیسا قرار گرفته‌اند احتمالاً بخاطر وقوع زمین لرزه‌های متعدد در طول قرنها تخریب گردیده‌اند و همچنین به خاطر تخریب عمدی توسط جنگجویان عثمانی (Ottoman conquerors) رو به نابودی گذاشته‌اند. ترمیم‌های صورت گرفته در قرن بیستم تعداد کثیری موزائیک‌های تزئینی در طول دهه ۱۹۳۰ توسط گروهی از افراد مؤسسه بایزنتاین (Byzantine Institute) به رهبری توماس وایت مور (Thomas Whittemore) کشف گردیدند. این گروه تصمیم گرفتند اجازه دهند تصویر تعدادی صلیب همچنان با گچ پوشیده بماند ولی بقیه موزائیک‌های اصلی را تمیز کردند. ترمیم ایاصوفیا به جهت این که این مکان هم کلیسا و هم مسجد بوده‌است باعث بروز مشکلات مشخصی می‌گردد. موزائیک‌های دارای تصاویر پیکرنمای مسیحیت تدریجاً در حال آشکار شدن هستند. اگرچه، جهت انجام این امر، هنرهای اسلامی تاریخی می‌باید از بین بروند، تنها چاره‌ای که ترمیم کنندگان برگزیده‌اند سعی در یافتن تعادل در بین دو فرهنگ است. بخصوص، در رابطه با خوش نویسی‌های اسلامی موجود بر روی گنبد مباحثات بسیار حساسی وجود دارد دال بر اینکه آیا برداشتن پوشش گنبد حاوی این خطبه‌های اسلامی در راستای نشان دادن موزائیک‌های تزئین شده با تصاویر عیسی مسیح، پیشوای روحانی مسیحیان فرزند خدا و ارباب دنیا توجیح پذیر است یا خیر. (اگر فرض کنیم که آن موزائیک‌ها واقعاً موجود می‌باشند). منارها یکی از منارها (در جنوب غربی) ساخته شده از آجرهای قرمز است. در حالیکه دیگر ۳ منار موجود از سنگ مرمر سفید ساخته شده‌اند. یکی از این ۳ منار مرمری که از ۲ تای دیگر ظریف تر است. توسط سلطان بایزید دوم (Bayezid II) بنا شده‌است و دوتای بزرگتر دیگر در غرب توسط سلطان سلیم دوم (Selim II) بنا گردیده و توسط آرشیتکت مشهور عثمانی بنام سینان (Sinan) طراحی گردیده‌اند. منبع:ویکیپدیا www.wikipedia.org

یزد اولین شهر خشتی و دومین شهر تاریخی جهان بعد از شهر ونیز ایتالیاست. همین دو ویژگی کافی است تا ایرانیان بدانند کشوری به وسعت تاریخ جهان دارند و شهری کویری که می توانند خشت به خشت، ریگ به ریگ و لحظه به لحظه تاریخ آن را به رخ جهانیان بکشند. دومین شهر تاریخی جهان "برترین" جاذبه های گردشگری، تاریخی و میراث فرهنگی زیادی دارد که هر کدام از آنها می تواند به تنهایی جاذبه ای منحصر به فرد برای بازدید گردشگران و دوستداران میراث فرهنگی و تاریخ ایران و جهان باشد. این شهر به شهر بادگیرها معروف است. به دارالعباده، شهر دوچرخه‌ها، شهر شیرینی، شهر قنات و قنوت و قناعت و شهر آتش و آفتاب. تاریخ نویسان معتقدند که قدمت یزد به پیش از اسلام می رسد. عده ای هم می گویند که شاید شهر تاریخی یزد را باید در نقطه دیگری غیر از مکان کنونی آن جستجو کرد. اما با این حال قدمت بسیاری از آثار تاریخی کشف شده در شهر یزد به قرن پنجم هجری باز می گردد. در عین حال کشف بناهای دیگری متعلق به قرن های دوم و سوم هجری، تردیدها را در تخمین قدمت شهر یزد بیشتر می کند. در هر صورت تاریخ سکونت انسان در این خطه از هزاره سوم پیش از میلاد فراتر رفته است، به طوری که در عهد پیشدادیان طایفه های در حال کوچ از بلخ به پارس، این سرزمین را یزدان نامیدند و از آن زمان به بعد یزد محل عبادت شد. یزد را از آن جهت امن ترین شهر می دانند که جنگ و بلایای طبیعی تاکنون نتوانسته به آن صدمه ای وارد کند. به همین دلیل است که تاریخ نویسان از آن به عنوان امن ترین شهر ایران یاد کرده اند. مارکوپولو جهانگرد ایتالیایی نیز درباره یزد می گوید که تجار جاده ابریشم این شهر را به لحاظ امنیت مالی و جانی آن دوست دارند.

مسجد شاه فیصل در اسلام آباد پاکستان یکی از بزرگترین و مشهورترین مساجد دنیاست. این مسجد پس از ساخت در 1969 تا 1993 بزرگترین مسجد جهان بود که در زمینی به مساحت پنج هزار متر مربع ساخته شده و گنجایشی معادل سیصد هزار نمازگزار دارد. انگیزه ساخت در سال 1966زمانی که شاه فیصل بن عبدالعزیز پادشاه عربستان از اسلام‌آباد دیدن کرد انگیزه برای ساخت این مسجد شروع شد. در سال 1969 مسابقه‌ای بین‌المللی و البته محدود و منحصر به معماران مسلمان برگزار شد. طرح می‌بایست باید به صورت سمبولیک انتظارات و ارزش‌های فرهنگی مردم پاکستان را در نظر می‌گرفت. در آن مسابقه معماران از 17 کشور 43 طرح پیشنهادی برای ساخت مسجد ارائه دادند پس از 4 روز بررسی، طرح پیشنهادی ودات والوکای (1981-1927) معماری از کشور ترکیه انتخاب شد.

مساجد تاریخی ایران مسجد ومحراب اگر چه در آموزه های دینی دارای جایگاهی منحصراً معنوی نبوده ( به ویژه محراب که اسم مکان از ریشه حرب است ) و بیشتر به عنوان پایگاهی برای پاسخگویی به غالب نیازهای مسلمانان برآمده بود ، به اندک زمانی با روحی که از لطافت ایمان و جذبه حضور درآمیخته بود به زیباترین بنای اسلامی بدل شد . به گونه ایی که شکل و ساخت مساجد در کشورهای اسلامی زیر بنای هنر و معماری اسلامی را تشکیل داد. معماری زیبا ، با کاشی کاری های هوش ربا ، کتیبه ها، گچبری ها ، معرق ها و دیگر عناصر معماری در هم آمیخت ومعماری اسلامی را پدیدآورد که هم اکنون مایه فخر ومباهات ملل اسلامی و یکی از جاذبه های گردشگری این کشورهاست . نمونه هایی از این مساجد ، مسجد شیخ لطف الله در اصفهان و تاج محل در آگره هند است . در این گفتار سعی داریم مسجد یا مساجدی را از دوره خلفای عباسی تا قاجار معرفی کرده و به پاره ای ویژگی های معماری هرکدام از این بناها اشاره کنیم .