مشاعره با اشعار حافظ

[AFARIN 7196]

با مدعي مگوييد اسرار عشق و مستي

تا بيخبر بميرد در درد خودپرستي

[ترانه18 8013]

یاد باد آنکه صبوحی زده در مجلسِ انس

 

جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

[sam arch 55879]

من به گوش خود از دهانش دوش

سخنانى شنيده ام كه مپرس

[AFARIN 7196]

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

كه هرچه بر سر ما ميرود ارادت اوست

[ترانه18 8013]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

 

 

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است

 

لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

[AFARIN 7196]

تا بگويم كه چه كشفم شد از اين سير و سلوك

به در صومعه با بربط و پيمانه روم

[sam arch 55879]

مرا به كار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنين خوشش آراست

[ترانه18 8013]

تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر

ندانمت که در این دامگه چه افتادست

[sam arch 55879]

ترك گدائى مكن كه گنج بيابى

از نظر رهروى كه در گذر آيد

[ترانه18 8013]

درد ما را نیست درمان الغیاث

هجر ما را نیست پایان الغیاث

[ساربان 73]

ثواب روزه و حج قبول آنکس باد

 

که خاک میکده عشق را زیارت کرد

[sam arch 55879]

دلى همدرد و يارى مصلحت بين

كه استظهار هر اهل دلى بود

[*lotus* 20275]

در نمازم خم ابروی تو در یاد امد

حالتی رفت که محراب به فریاد امد

[sam arch 55879]

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت

عمريست كه عمرم همه در كار دعا رفت

[*lotus* 20275]

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش امد

[sam arch 55879]

در ميخانه بسته اند دگر

افتتح يا مفتح الابواب

[*lotus* 20275]

بگوش هو ش نیوش از من و بعشرت کوش

که این سخن سحر از هاتفم به گوش امد

[sam arch 55879]

درويش نمى پرسى و ترسم كه نباشد

انديشه ء آمرزش و پرواى ثوابت

[*lotus* 20275]

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروری داند

[ترانه18 8013]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

 

دل که آیینه شاهیست غباری دارد

 

از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی