fargol_2408 3453 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 دی، ۱۳۹۱ تو " آدم" من "حوا " سیبی در کار باشد یا نه با تو در آغوش تو بهشت همیشه جاریست... بوسه هایت طعم سیب می دهند.... 5 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 دی، ۱۳۹۱ زن زمستون من زنم همزاد بارون...هم نژاد کو ه و تیشه طعم شیرین یه آغوش..معنی درخت و ریشه عطر من اگه بپیچه..ذهن شعرا تازه میشه اگه دستامو بکارم ...سبز میشم تا همیشه من زنم که روح عشقو... میسپاره به سینه مرد من زنم مرهم درد دل عاشقای شبگرد تنم از جنس بهاره..تو شبای کهنه و سرد تک درخت ایستاده ...تو هجوم وحشیه درد اما تو عمق نگاهم یه قبیله بی کسی هست روی هر گوشه قلبم زخم بی همنفسی هست من زنم زن زمستون زن شعرای پریشون رو تنم زخم یه غربت تو چشام هوای بارون... 4 لینک به دیدگاه
پاییزان 3604 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 دی، ۱۳۹۱ طرح لب هات خنکای نسیم است وزیده بر چمن زار چشم هام 3 لینک به دیدگاه
پاییزان 3604 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 دی، ۱۳۹۱ آغاز دیوانگی ست این گونه که من می خواهم هر نفس بوسیدن چشم هایت را زاده شدنم مگر برای همین رسالت نبوده است ...!؟ 3 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 دی، ۱۳۹۱ لب را با لب در اين سکوت در اين خاموشى‌‌ى گويا گوياتر از هر آنچه شگفت‌‌انگيزتر کر‌امت‌ِ آدمى به شمار است در رشته‌‌ى بى‌‌انتها‌ى معجزتى که اوست... در اين ا‌عتر‌اف‌ِ خاموش، در اين «همان» که تو‌اند در ميان نهاد با لبى لبى بى‌وساطت‌ِ آنچه شنودن را بايد... آن احساس‌ِ عميق‌ِ امان، در اين پير‌انه‌سر که هنوز پرو‌از در تد‌اوم است هم از آن‌گونه کز آغاز: ر‌ابطه‌يى معجز‌آيت از يقينى که در آن آشيان گذشت در پايان‌ِ اين بهار‌ان تا گمانى که به خاطر‌ى گذرد در آ‌غازِ يکى خز‌ان. 2 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 دی، ۱۳۹۱ خورشيد حق دارد خروس حق دارد ساعت حق دارد يك روز تا ظهر بخوابد تو اما حق نداري بوسه‌ي صبحگاهي مرا فراموش كني و مرا بي‌ترانه و لبخند به اداره بفرستي. حمید رضا شکارسری 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 دی، ۱۳۹۱ بوسه هایم را فروختم دفتر خاطرات و تمام شعر هایم را سوزاندم چمدانم را برداشتم و رفتم دنبال کار خودم به قیمت یک عمر آزادی ... 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 دی، ۱۳۹۱ فقط يک بوسه با من باش، ترانه ساز ديروزم که من آواره ی لبهات، در اوج گريه ميسوزم فقط يک بوسه با من باش، به قدّ عمر يک لبخند به قد عمر يک بوسه، در اين مرداب بی پيوند در اين وحشت،در اين تقدير، تويی معنای ما بودن در اين غربت زده ميهن، مثالِ آشنا بودن در اين دوزخ ، تمامَم را به برق چشم تو دادم سکوتم خواهشی گنگ است، برس امشب به فريادم در اين کُنج خراب آباد، فقط يک بوسه با من باش! مرا يک لحظه تو ما کن و کل عمر دشمن باش! نگو : از عُمقِ چشمانت ، تو را ديدم وَ ترسيدم ! تمنای لبانت را خودم با چشم خود ديدم ! همين امشب پناهم باش، که جانم آمده بر لب مرا گم کن در آغوشت، در آن آتش، همين امشب! شبی مست از صدای ساز، شبی مست از شراب ناب تو را ديدم، تو را بودم، تو را بوسيدمت در خواب شريک راوی قصه، خيال خوب شبهايم همين يک بوسه با من باش که من راضی به رويايم! 3 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 دی، ۱۳۹۱ دارم سرد می شوم مرا ببوس قبل از اینکه از دهن بیفتم ! سمانه سوادی 4 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 دی، ۱۳۹۱ غبطه می خورم بر خورشید که چگونه بی پروا هر صبح بوسه می زند بر زمین! کاش خورشیدی بودم بی پروا هر صبح با تـــــــــــــــو....! 3 لینک به دیدگاه
!BARAN 4887 اشتراک گذاری ارسال شده در 28 بهمن، ۱۳۹۱ سرما بهانه ی زنانه ایست عزیز من ! تو میفهمی ... هر روز تمامِ لباس های گرمم را جا می گذارم که آغوش تو را تَن کنم دلخواه ترین شال گردنِ زمستانی ام ... نفس های توست سرما بهانه ی زنانه ایست عزیز من ! که آتش را دوباره کشف کنیم و انگشتانت اندامِ مرا به خاطر بیاورند سرما بهانه ی خوبی ست که در ها را ببندیم پشت به جهان شیم به عکس های سر و ته بخندیم ... سرما بهانه ی خوبی ست برای هم آغوشی که در من غرق شوی و در تو پناه بگیرم و بعد با هم روی سقف قدم بزنیم یا دود سیگارت را دنبال کنیم (( ترجیح میدهم به جای این که از سرما به لکنت بیافتم بوسه های مکرر و ممتد تو زبانم را بند بیاورد..................... 5 لینک به دیدگاه
- Nahal - 47858 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۹۱ آرام‌بخش‌هایم تمام شده، بیا مرا ببوس! مجتبی حسن زاده 5 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 اسفند، ۱۳۹۱ نامحرم شده ام....پروانه دیگر بر گرد من نمی گردد... بر پشت شیشه برایش به تلخی با بخار دهانم بوسه نقش می کنم... روی بر می گرداند.... این است عاقبت شمعِ آب شده... 4 لینک به دیدگاه
*mishi* 11920 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 20 اسفند، ۱۳۹۱ قرمز ترین رژ لبم را میزنم به مهمانی ِ عشقت می آیم ... به صرف ِ بوسه ! 4 لینک به دیدگاه
maryam banoo 3238 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 اسفند، ۱۳۹۱ دِلَـمـ می خوآهـَـد صورتــَـتـــ ته ریشـ داشته باشد تا من بهـــــآنـه داشته باشم برای بــــوسیدَن لـــــب هــــایــــت . . . 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 فروردین، ۱۳۹۲ دوچشمانت خورشيد سياه است زبان ات آرزومندِ گناه است چگونه چشم پوشم از تو وقتى تمام ذره هاى من نگاهت خوشا كه يك شب مرا بگيرى از من به بوسه اى از ان لب واى از ان لب واى از اون لب اگر شبى هم به عمره من خوش افتاد خوشا خوشا همون شب اه از ان شب به چشمِ من بخوانند ترانه هاى خواهش به دست توبداند طريق نوازش به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن از لب تو از لب من 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 فروردین، ۱۳۹۲ طعم ِ تن ِ تــو حیـا را از من گرفت بیشتـر ببوســـم . . . 2 لینک به دیدگاه
!BARAN 4887 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ امــشب شبی پر از خاطره مـــن ''شـهرزاد ِ قصه گو'' ،تــو را رو به روی هم،کنار ِ همین دیوار ، در آغوش ِ هم مهمان میکنم به ''هــــــزار و یــک بوســـه'' ، از لب هایــم ... لینک به دیدگاه
soheiiil 24251 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ هرگز این قصه ندانست کسی آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست سر فرو داشت نمی گفت سخن نگه اش از نگه ام داشت گریز مدتی بود که دیگر با من بر سر مهر نبود ... آه٬این درد مرا می فرسود: او به دل عشق دگر می ورزد گریه سر دادم در دامن او های هایی که هنوز تنم از خاطره اش می لرزد! بر سرم دست کشید به کنارم بنشست بوسه بخشید به من لیک می دانستم که دلش با دل من سرد شدست 3 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 فروردین، ۱۳۹۲ ای رفته از برم! یک روز پر سکوت برخاست بانگ زنگ ناگاه در گشودم و دیدم نگاه تو چون قطره ی شراب در چشم من چکید وز ماه روی تو مهتاب ریخت در دل معشوقه پرورم دیدم ستاده لطف خدا در برابرم لرزیدم از شگفتی بیگاه آمدن زیرا به هیچ روی در باورم نبود تو بازآیی از درم. در جامه ای سپیدتر از نور ماهتاب با چهره ای گشاده تر از روی آفتاب از در درآمدی روی لبان مخملیت خنده ای شکفت گفتم به خویشتن «کامی که خواستم ز خدا، شد میسرم» پرشد فضای خانه ام از عطر زلف تو نرم و سبک به حالت پروانه ای سپید با ناز بیشمار، نشستی کنار من دست تو روی دست عطشناک من خزید گفتی که: مهر خویشتن از من بریده ای؟ گفتم که: ای پری! «گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر» «آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم؟» آنگاه با نیاز در انتظار بوسه ی گرم لبان من بستی دو چشم خویش لب های ما به شوق و تمنا به هم رسید شکر شراب بوسه ی تو بر لبم چکید اشک امید بر سر مژگان ما نشست خون نشاط در رگ لب های ما دوید لب ها به کار بوسه، زبان مانده از سخن بستی لبم به بوسه که دم بر نیاورم ناگاه با شتاب برخاستی چو شاخه ی نیلوفری سپید نوشین لبت ز بوسه ی بسیار سیر شد وآندم که می چکید نیاز از نگاه من بر ساعت شتابگرت دیده دوختی گفتی که: «دیر شد دیگر ز بوسه بگذر و بگذار بگذرم» با کاروان ناز رفتی چنان نسیم و پریدی چو مرغ بخت در لحظه ی وداع تو دور می شدی ز شعاع نگاه من اما نگاه من همه فریاد درد بود آوار رنج بود که می ریخت بر سرم هستم بر این امید که روز دگر رسد ناگاه در گشایم و بینم تو آمدی در جامه ای سپیدتر از نور ماهتاب با چهره ای گشاده تر از روی آفتاب آنگه نگاه گرم تو چون قطره ی شراب در چشم من چکد لب های ما به شوق و تمنا بهم رسد اشک امید بر سر مژگان ما خزد خون نشاط در رگ لب های ما دود کاری کنی به بوسه که دم بر نیاورم اما در این امید به خود گویم: ای دریغ آیا شود که شاد کند بار دیگرم؟ این نیست باورم. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده