مشاعره

[.sOuDeH. 16059]

تو مپندار كه خاموشي من

هست برهان فراموشي من

حميد مصدق

 

نمی دانم چه می خواهم بگویم

غمی در استخوانم می گدازد

 

خیال ناشناسی آشنا رنگ

گهی می سوزدم گَه می نوازد

[ENG.SAHAND 31645]

داديم ز كف نقد جواني و دريغا چيزي به جز از حيرت و حسرت نستانديم..

[.sOuDeH. 16059]

داديم ز كف نقد جواني و دريغا چيزي به جز از حيرت و حسرت نستانديم..

نبینم آه بکشی عموی خودم

 

==============

 

مي رود عمر عزيز ما، دريغا چاره چيست

دي برفت و ميرود امروز و فردا، چاره چيست

[ENG.SAHAND 31645]

نبینم آه بکشی عموی خودم

 

==============

 

مي رود عمر عزيز ما، دريغا چاره چيست

دي برفت و ميرود امروز و فردا، چاره چيست

 

قربون دل مهربونت

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانی را

[دختر باران 18625]

آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت

 

که اگر سر برود از دل و از جان نرود...

[ENG.SAHAND 31645]

آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت

 

که اگر سر برود از دل و از جان نرود...

خوبی سحر؟؟

دل به دلبر گر سپاری دل بری

دل بری کن تا بیابی دلبری

[دختر باران 18625]

خوبی سحر؟؟

دل به دلبر گر سپاری دل بری

دل بری کن تا بیابی دلبری

 

خوبمخودت خوبی؟

 

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد

به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

[vergil 11695]

در آغاز محبت گر پشیمانی بگو با من

كه دل ز مهرت بر كنم تا فرصتی دارم

/

[ENG.SAHAND 31645]

در آغاز محبت گر پشیمانی بگو با من

كه دل ز مهرت بر كنم تا فرصتی دارم

/

 

مي روي و گريه مي آيد مرا ساعتي بنشين که باران بگذرد

....

[vergil 11695]

دنیا به روی سینه ی من دست رد گذاشت

بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت

/

[*Reyhaneh* 3812]

دنیا به روی سینه ی من دست رد گذاشت

بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت

/

 

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

 

وجود نازکت آزرده گزند مباد

[vergil 11695]

دادیم ز كف نقد جوانی و دریغا

چیزی به جز از حیرت و حسرت نستاندیم

 

/

[*Reyhaneh* 3812]

دادیم ز كف نقد جوانی و دریغا

چیزی به جز از حیرت و حسرت نستاندیم

 

/

 

مرده بودم زنده شدم، گریه بودم خنده شدم

دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

[vergil 11695]

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم

من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

/

[.sOuDeH. 16059]

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم

من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

/

من روح پلیدی ها؛ بسیار بدم اما

تصویر صداقت را٬ در چشم تو میبینم

[vergil 11695]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم...

 

 

 

/

[.sOuDeH. 16059]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم...

 

 

 

/

 

ملامت خوی اندوهم، دل دلداده را ماتم

نیاز آلوده‌ی رنجم، ز پای افتاده را ماتم

l

[vergil 11695]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون

او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

 

/

[.sOuDeH. 16059]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون

او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

 

/

 

مثل یک لبخند، مثل یک نگاه

صحبت از راز نهانی ذاشتم

 

در هزارو یک شب تشویش خویش

تا سحر همداستانی داشتم

[vergil 11695]

می برم منزل به منزل چوب دار خویش را

تا کجا پایان دهم آغاز کار خویش را

 

/