مشاعره

[sam arch 55879]

دام آدم شد اگر دانه‌ی خالت نه عجب

که به یک غمزه زدی راه دو صد شیطان را

[skalaskala 1624]

آنکه رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

صبر و ارام تواند به من مسکین داد

و انکه گیسوی تو را رسم تطاول آموخت

هم تواند کرمش داد من غمگین داد

 

(حافظ؛لسان الغیب)

[sam arch 55879]

دشمنی کت ز دوست وا دارد

زودت از وی فرار باید کرد

[ترانه18 8013]

[TABLE]

[TR]

[TD=class: b]دل در گره زلف تو بستیم دگر بار

[/TD]

[TD]

[/TD]

[TD=class: b]وز هر دو جهان مهر گسستیم دگربار[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[sam arch 55879]

رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است

به زیر هر خم زلفش هزار نیرنگ است

[skalaskala 1624]

تو باغی و من در دَمَن مانده ام

بَدا بر سرایی که من مانده ام

تو نوری و من مانده در ظلمتم

تو معبودی و من همه غفلتم

خدایا! در آن ورطه ی هولناک

مبادا! گنهکار خیزم ز خاک

(مهدی سهیلی )

[sam arch 55879]

کی ببینم چهره‌ی زیبای دوست؟

کی ببویم لعل شکرخای دوست؟

[skalaskala 1624]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد به سر آمد غم هجران تو یا نه

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه

با اجازه دوستان میخام معادل کردی همین شعر رو از شاعر خوب کرد زبان (شاخی) تو جواب همین شعر بذارم:

تا که ی به ته مای تاکه دیدارت که هه مانه

سیلاوی له فرمیسکی دوو چاوم بی ره وانه

دوایی دی شه وی هیجری تو یا ده گری به هانه

ئه ی تیری غه مت بو دلی عاشق له نیشانه

زور که س به تو شه یدانو ئه توش بزری له وانه

[*lotus* 20275]

هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی

پیداست نگارا که بلندست جنابت

[sam arch 55879]

تا چه بد کردم؟ که بد شد حال من

هرچه کردم عاقبت آنم گرفت

[*lotus* 20275]

تو را می خواهم و دانم که هرگز

به کام دل در آغوشت نگیرم

تویی آن آسمان صاف و روشن

من این کنج قفس،مرغی اسیرم

[skalaskala 1624]

مرگ من روزی فرا خواهد رسيد

در بهاري روشن از امواج نور

در زمستاني غبار آلود و دور

يا خزاني خالي از فرياد و شور

مرگ من روزي فرا خواهد رسيد

روزي از اين تلخ و شيرين روزها

روز پوچي همچو روزان دگر

سايه اي ز امروز ها ‚ ديروزها

ديدگانم همچو دالانهاي تار

گونه هايم همچو مرمرهاي سرد

ناگهان خوابي مرا خواهد ربود

من تهي خواهم شد از فرياد درد

مي خزند آرام روي دفترم

دستهايم فارغ از افسون شعر

ياد مي آرم كه در دستان من

روزگاري شعله ميزد خون شعر

خاك ميخواند مرا هر دم به خويش

مي رسند از ره كه در خاكم نهند

آه شايد عاشقانم نيمه شب

 

(فروغ فرخ زاد)

[sam arch 55879]

بخت ار مدد نماید از زلف سر بلندش

بندی به پا توان زد صبر گریز پا را

[skalaskala 1624]

اگر آن تُرک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[sam arch 55879]

ای پیک سحرگاهی پیغامی از و سرکن

ور تنگ شکر خواهی این نکته مکرر کن

[*lotus* 20275]

نازها زان نرگس مستانه اش باید کشید

این دل شوریده تا آن جعد و کاکل بایدش

[minoz 359]

شکسته گشت چوپشت هلال قامت من

کمان ابروی یارم چو وسمه باز کشید

[*lotus* 20275]

در شگفتم که در این مدت ایام فراق

برگرفتی ز حریفان دل و دل میدادت

[skalaskala 1624]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه****وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلوم نیست **** کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

"خیام نیشابوری"

[sam arch 55879]

هر چه لبم بوسه زد گندم خال تو را

یک جو کمتر نشد خواهش بسیار من