رفتن به مطلب

همه خودخواه هستیم...


ارسال های توصیه شده

منم کاملا باهات موافقم وافن جون ...درمورد اینکه حس هم نوع دوستیمون از کجا اومده نمیتونم نظری بدمولی در مورد اینکه ما خودخواه هستیم باهات کاملا موافقم. ..این مسئله درمورد عشقم صدق میکنه...من خیلی بهش فکر کردم وقتی یه نفرو خیلی دوست داری وقتیه که اون بیشترین خودخواهی های تورو ارضا میکنه...من فلانی رو دوست دارم چون دختر یا پسر خوبیه ...مثلا نجیبه. نجابت برای ما عاملی واسه دوست داشتن میشه چون ما ازین موضوع خوشمون میاد...و خیلی چیزای دیگه اگر دلایلی که باعث میشه دیگران و دوست داشته باشیمو یه دور با خودمون مرور کنیم میبینیم اکثرا به خاطر اینه که یه جورایی حس خودخواهیه مارو ارضا میکنه

 

دقیقا عزیز دل... انسان ها کلا موجودات self centered و خود خواهی هستند... این تو ژن ماست... اگر خودخواه نباشیم نمیتونیم به بقامون ادامه بدیم...

لینک به دیدگاه
  • پاسخ 107
  • ایجاد شد
  • آخرین پاسخ

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

من هم تا به حال مثل شما ترجیح دادم و چوبش را خوردم.

 

منم خیلی چوبش رو خوردم... ولی مسئله اینه که نمیتونم گرگ باشم... بلد نیستم... یه عمر بره بودم... و ترجیح میدم همینطوری بمونم و خوب باشم و چوبش رو بخورم...

لینک به دیدگاه
تا حالا به این مسئله فکر کردید که انسان ها (شاید موجودات دیگرم همینطور. من نمیدونم) هرگز کاری رو انجام نمیدند تا زمانی که به شکلی نفع خودشون هم در اون باشه... درسته رفتار ما میتونه گاها خیلی خود خواهانه باشه و فقط به نفع ما باشه و راحتی و آسایش و کمک به همنوعانمون در اون رفتار منظور نشده باشه... گاها حتی رفتار ما به دیگران ضرر میزنه... اما واقعا برعکس این وجود داره ؟ مسلما کارهایی هست که به دیگران نفع زیادی برسونه... ولی آیا هیچ رفتاری هست که به هیچ شکلی به ما نفعی نرسونه و فقط به نفع دیگران باشه ؟ منظورم از نفع فقط نفع مادی نیست... منظور حتی احساس ها هم هست...

من هرچی فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم...

شما میتونید به یک فقیر کمک کنید... آیا واقعا اینکار باعث خوشحالی شما نمیشه ؟ این حس خوب بودن و اینکه به انسان دیگری کمک کردید به شما لذت خاصی میده و از نظر روانی شاید شما رو ارضا کنه... در نتیجه چون باعث این حس در شما شده پس اینکار هم میتونه خودخواهانه باشه... شاید دلیل اصلی کمک به دیگران همین حس باشه... البته دلیل دیگه میتونه احساس گناه باشه... زمانی لباس گرمی به تن دارید و یا با اتوموبیل خودتون توی خیابون رانندگی میکنید و فردی ناتوان رو میبینید که توی سرما روی زمین نشسته شاید این حس گناه هست که باعث میشه به اون فرد کمک کنید... با کمک کردن به اون فرد احساس گناه شاید از بین بره در نتیجه اینکار به شما از نظر روانی سود رسونده و خود این باعث میشه اینکار هم خودخواهانه باشه...

 

شاید این همون چیزی هست که دانشمندان عصب شناس و فیلسوف ها و روانشناسان مدت ها هست که دارند روی اون کار میکنند... این مشخصه که پیدا کردن و اثبات یک عمل کاملا غیر خودخواهانه که برای خود ما به هیچ وجه سودی نداشته باشه تقریبا غیر ممکنه... ولی چرا اصلا ما انسان ها این حس بشر دوستی رو داریم ؟ چرا ما انسان ها حس میکنیم باید به دیگران کمک کنیم تا خوب باشیم ؟

سلام. به مطلب بسیار حساسی اشاره کردی داداش. باید بگم از دیروز که این مطلب رو دیدم , دارم بهش فکر میکنم. هنوز جوابم کامل نشده. دارم فکر میکنم که ریشه این کار چی میتونه باشه. البته در این کار همه نژاد ها و تمدن ها و اقوام را از جلو چشمم میگذرونم. شاید اگه به نتیجه ای رسیدم , خواهم نوشت. مرسی از تاپیک قشنگت:icon_gol:

لینک به دیدگاه
منم خیلی چوبش رو خوردم... ولی مسئله اینه که نمیتونم گرگ باشم... بلد نیستم... یه عمر بره بودم... و ترجیح میدم همینطوری بمونم و خوب باشم و چوبش رو بخورم...

بنظرم , تمثیل گرگ و برّه جامع نیست. شاید مثال دیگه ای بشه زد که متناسب با وضع انسان باشه. نمیدونم چی . مثل : سنگ و شیشه.

لینک به دیدگاه
تا حالا به این مسئله فکر کردید که انسان ها (شاید موجودات دیگرم همینطور. من نمیدونم) هرگز کاری رو انجام نمیدند تا زمانی که به شکلی نفع خودشون هم در اون باشه... درسته رفتار ما میتونه گاها خیلی خود خواهانه باشه و فقط به نفع ما باشه و راحتی و آسایش و کمک به همنوعانمون در اون رفتار منظور نشده باشه... گاها حتی رفتار ما به دیگران ضرر میزنه... اما واقعا برعکس این وجود داره ؟ مسلما کارهایی هست که به دیگران نفع زیادی برسونه... ولی آیا هیچ رفتاری هست که به هیچ شکلی به ما نفعی نرسونه و فقط به نفع دیگران باشه ؟ منظورم از نفع فقط نفع مادی نیست... منظور حتی احساس ها هم هست...

من هرچی فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم...

شما میتونید به یک فقیر کمک کنید... آیا واقعا اینکار باعث خوشحالی شما نمیشه ؟ این حس خوب بودن و اینکه به انسان دیگری کمک کردید به شما لذت خاصی میده و از نظر روانی شاید شما رو ارضا کنه... در نتیجه چون باعث این حس در شما شده پس اینکار هم میتونه خودخواهانه باشه... شاید دلیل اصلی کمک به دیگران همین حس باشه... البته دلیل دیگه میتونه احساس گناه باشه... زمانی لباس گرمی به تن دارید و یا با اتوموبیل خودتون توی خیابون رانندگی میکنید و فردی ناتوان رو میبینید که توی سرما روی زمین نشسته شاید این حس گناه هست که باعث میشه به اون فرد کمک کنید... با کمک کردن به اون فرد احساس گناه شاید از بین بره در نتیجه اینکار به شما از نظر روانی سود رسونده و خود این باعث میشه اینکار هم خودخواهانه باشه...

 

شاید این همون چیزی هست که دانشمندان عصب شناس و فیلسوف ها و روانشناسان مدت ها هست که دارند روی اون کار میکنند... این مشخصه که پیدا کردن و اثبات یک عمل کاملا غیر خودخواهانه که برای خود ما به هیچ وجه سودی نداشته باشه تقریبا غیر ممکنه... ولی چرا اصلا ما انسان ها این حس بشر دوستی رو داریم ؟ چرا ما انسان ها حس میکنیم باید به دیگران کمک کنیم تا خوب باشیم ؟

 

کاملا موافقم

:w16:

 

اصلا انسان هر کاری که میکنه برای سود بردن خودشه:icon_gol:

 

فقط و فقط به سود خودش

لینک به دیدگاه
تا حالا به این مسئله فکر کردید که انسان ها (شاید موجودات دیگرم همینطور. من نمیدونم) هرگز کاری رو انجام نمیدند تا زمانی که به شکلی نفع خودشون هم در اون باشه... درسته رفتار ما میتونه گاها خیلی خود خواهانه باشه و فقط به نفع ما باشه و راحتی و آسایش و کمک به همنوعانمون در اون رفتار منظور نشده باشه... گاها حتی رفتار ما به دیگران ضرر میزنه... اما واقعا برعکس این وجود داره ؟ مسلما کارهایی هست که به دیگران نفع زیادی برسونه... ولی آیا هیچ رفتاری هست که به هیچ شکلی به ما نفعی نرسونه و فقط به نفع دیگران باشه ؟ منظورم از نفع فقط نفع مادی نیست... منظور حتی احساس ها هم هست...

من هرچی فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم...

شما میتونید به یک فقیر کمک کنید... آیا واقعا اینکار باعث خوشحالی شما نمیشه ؟ این حس خوب بودن و اینکه به انسان دیگری کمک کردید به شما لذت خاصی میده و از نظر روانی شاید شما رو ارضا کنه... در نتیجه چون باعث این حس در شما شده پس اینکار هم میتونه خودخواهانه باشه... شاید دلیل اصلی کمک به دیگران همین حس باشه... البته دلیل دیگه میتونه احساس گناه باشه... زمانی لباس گرمی به تن دارید و یا با اتوموبیل خودتون توی خیابون رانندگی میکنید و فردی ناتوان رو میبینید که توی سرما روی زمین نشسته شاید این حس گناه هست که باعث میشه به اون فرد کمک کنید... با کمک کردن به اون فرد احساس گناه شاید از بین بره در نتیجه اینکار به شما از نظر روانی سود رسونده و خود این باعث میشه اینکار هم خودخواهانه باشه...

 

شاید این همون چیزی هست که دانشمندان عصب شناس و فیلسوف ها و روانشناسان مدت ها هست که دارند روی اون کار میکنند... این مشخصه که پیدا کردن و اثبات یک عمل کاملا غیر خودخواهانه که برای خود ما به هیچ وجه سودی نداشته باشه تقریبا غیر ممکنه... ولی چرا اصلا ما انسان ها این حس بشر دوستی رو داریم ؟ چرا ما انسان ها حس میکنیم باید به دیگران کمک کنیم تا خوب باشیم ؟

وافن جان کارت درسته موضوع جالبیه:icon_gol:

 

اما به نظر من ادم بسته به شخصیتش و ابعاد وجودیش از بین انتخابهای خودخواهانه در یک مورد خاص اونی رو انتخاب میکنه که براش با ارزش تره

مثلا یه ادمی که غذاشو میده به یک نفر که بیشتر نیاز داره شاید اینکارش به نوعی خودخواهانه باشه اما نشون میده که این فرد انسایه که نیازهاش در مرحله عالیتری هستند

تا فردی که غذای انسان دیگری رو میدزده اون هم عمل خودخواهانه ای داره اما اینکارش بیانگر اینه که نیازهاش در مرحله پستتری هستن

لینک به دیدگاه
نویسنده ای میگه ما از دیدن غم و مشکلات دیگران ناراحت نمیشیم..بلکه در درون خوشحالیم که مثل اونا نیستیم..

عجب چیزی گفتی ................البته این مسئله ضعف و شدت داره خودمم گاهی حس میکنم این جوری میشم ولی خیلی بدم میاد از این اخلاق من از اوناییم که از ناراحتی دیگران واقعا ناراحت میشم

یه مثال نمونه:

توی دیدنیها نشون میده یه نفر با سر میخوره زمین بعد هر هر صدای خنده پخش میکنه منکه هیچوقت نخندیدم همیشه این برنامه منو عصبی میکنه

هرکی به زمین خوردن دیگران میخنده ............ ادم سالمی نیست :icon_gol:

یا یه روز یه فامیل دوریمون مرده بود یه پیرزنی بود که به خوبی و مهربونی تو فامیل معروف بود من رسیدم به پسر داداشش گفتم تسلیت میگم دیدم هر هر میخنده میگه عیبی نداره یه ناهار افتادیم خدا کنه ناهار فلان رستوران بدن واقعا حالم بهم خورد از این ادم پست

لینک به دیدگاه
وافن جان کارت درسته موضوع جالبیه:icon_gol:

 

اما به نظر من ادم بسته به شخصیتش و ابعاد وجودیش از بین انتخابهای خودخواهانه در یک مورد خاص اونی رو انتخاب میکنه که براش با ارزش تره

مثلا یه ادمی که غذاشو میده به یک نفر که بیشتر نیاز داره شاید اینکارش به نوعی خودخواهانه باشه اما نشون میده که این فرد انسایه که نیازهاش در مرحله عالیتری هستند

تا فردی که غذای انسان دیگری رو میدزده اون هم عمل خودخواهانه ای داره اما اینکارش بیانگر اینه که نیازهاش در مرحله پستتری هستن

 

مرسی هوتن عزیز... لطف داری...

درسته... کاملا حرفت رو قبول دارم... منم همین رو میگم... منتها من به شکل دیگه ای بیان کردم.

لینک به دیدگاه
یه سوال: پس مادر هامون چی؟اونا که از روی عشق هر کاری از دستشون برمیاد برامون انجام میدن...؟

اونا هم منفعتی دارن...؟!:ws52:

به نظر من مادرها از نظر روانی بیشتر به بچه احتیاج دارن تا بچه ها به مادرها شما در نظر بگیر یه بچه رو تو نوزادی بدزدند و به یه خانواده دیگه بدن اونوقت مادر چقدر ناراحت میشه در حالیکه اون بچه داره راحت زندگیشو میکنه

من این حرفو همینجوری نمیزنم چون خودم یه پدرم و بچه ام 3.5 سالشه عکسشم تو پروفایلم هست

من به عنوان یه پدر بیشتر به اون نیاز دارم به اون تا اون به من در حالیکه ظاهرا اون به من نیاز داره

برای همینه که پدر مادر ها تموم زندگیشونو تو طبق اخلاص میزارن و تقدیم بچه هاشون میکنن چون به این کار نیاز دارن

اون یه روز بزرگ میشه و میره دنبال زندگیش ولی زندگی من اونه در حالیکه زندگی اون من نیستم بچه های اونه

 

لینک به دیدگاه
  • 5 ماه بعد...
تا حالا به این مسئله فکر کردید که انسان ها (شاید موجودات دیگرم همینطور. من نمیدونم) هرگز کاری رو انجام نمیدند تا زمانی که به شکلی نفع خودشون هم در اون باشه... درسته رفتار ما میتونه گاها خیلی خود خواهانه باشه و فقط به نفع ما باشه و راحتی و آسایش و کمک به همنوعانمون در اون رفتار منظور نشده باشه... گاها حتی رفتار ما به دیگران ضرر میزنه... اما واقعا برعکس این وجود داره ؟ مسلما کارهایی هست که به دیگران نفع زیادی برسونه... ولی آیا هیچ رفتاری هست که به هیچ شکلی به ما نفعی نرسونه و فقط به نفع دیگران باشه ؟ منظورم از نفع فقط نفع مادی نیست... منظور حتی احساس ها هم هست...

من هرچی فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم...

شما میتونید به یک فقیر کمک کنید... آیا واقعا اینکار باعث خوشحالی شما نمیشه ؟ این حس خوب بودن و اینکه به انسان دیگری کمک کردید به شما لذت خاصی میده و از نظر روانی شاید شما رو ارضا کنه... در نتیجه چون باعث این حس در شما شده پس اینکار هم میتونه خودخواهانه باشه... شاید دلیل اصلی کمک به دیگران همین حس باشه... البته دلیل دیگه میتونه احساس گناه باشه... زمانی لباس گرمی به تن دارید و یا با اتوموبیل خودتون توی خیابون رانندگی میکنید و فردی ناتوان رو میبینید که توی سرما روی زمین نشسته شاید این حس گناه هست که باعث میشه به اون فرد کمک کنید... با کمک کردن به اون فرد احساس گناه شاید از بین بره در نتیجه اینکار به شما از نظر روانی سود رسونده و خود این باعث میشه اینکار هم خودخواهانه باشه...

 

شاید این همون چیزی هست که دانشمندان عصب شناس و فیلسوف ها و روانشناسان مدت ها هست که دارند روی اون کار میکنند... این مشخصه که پیدا کردن و اثبات یک عمل کاملا غیر خودخواهانه که برای خود ما به هیچ وجه سودی نداشته باشه تقریبا غیر ممکنه... ولی چرا اصلا ما انسان ها این حس بشر دوستی رو داریم ؟ چرا ما انسان ها حس میکنیم باید به دیگران کمک کنیم تا خوب باشیم ؟

نمیدونم این حرف من تا چه حد به موضوع مربوط میشود ولی به نظر من ,

مردمي كه در مسجدها دعا مي كنند و يا در معابد گيتا مي خوانند قادر هستند غارت كنند، كشتار كنند و تجاوز كنند __ همه كار مي توانند بكنند. همان مردمي كه هميشه در حال دعا و نيايش در معابد و مساجد بودند، در خيابان ها به تجاوز پرداخته بودند. چه اتفاقي برايشان رخ داده بود؟

اگر همين حالا و در اينجا شورشي رخ بدهد، مدرم بي درنگ فرصتي مي يابند كه از انسان بودنشان مرخصي بگيرند __ و آن حيوان، كه هميشه در آنان آماده بوده، بيرون مي آيد. حيوان درون انسان هميشه مشتاق است كه آزادانه حكومت كند. در جمعيت، در يك اغتشاش عمومي، انسان فرصت مي يابد تا آن جامه ي عاريتي انسانيت را به دور افكند و خودش را ازياد ببرد. در جمعيت، او شهامت مي يابد تا آن حيواني را كه به نوعي دست آموز كرده بود، آزاد كند.

براي همين است كه هيچ انساني نمي تواند به تنهايي اعمال شنيعي را انجام دهد كه مي تواند در جمع انجام مي دهد.

يك فرد تنها، ترس از اين دارد كه ديده شود، با او مخالفت شود و به عنوان يك حيوان ناميده شود.

ولي در وسط يك جمعيت بزرگ، فرد مي تواند هويت خويش را گم كند، او ابداً نگران نيست كه مركز توجه قرار بگيرد. او اينك بخشي از يك دسته و جمعيت است، اينك ديگر او يك شخص با يك نام نيست، اينك او فقط يك جمعيت بزرگ است. اينك او كاري مي كند كه آن جمعيت بزرگ مي كند.

و فرد چه مي كند؟ به آتش مي كشد و تجاوز مي كند. همچون بخشي از جمعيت او فرصت مي يابد تا حيوان پنهان درونش را آزاد بگذارد. و براي همين است كه هر پنج تا ده سال انسان مشتاق جنگ است و اميد دارد كه اغتشاشي صورت بگيرد.

لینک به دیدگاه
  • 1 ماه بعد...
وافن زنده هست چون /m\ زنده هست!! :w16::w58:

:w16::w16::w16:

 

کاشکی میمردی و این روزا رو نمیدیدی :ws44:

:ws28:

خیلی قشنگ بود این حرفت...

 

گرچه کمی تا قسمتی شک دارم... ولی فکر کنم میدونم منظورت چیه...

 

زنده ای ولی دیگه تاپیکای خوب خوب نمیزنی که...:hanghead:

 

اول از همه به من خیلی لطف داری...

 

دوم هم... خوب خیلی حرف ها رو نمیتونم بگم... تو که میدونی من چطوریم... :hanghead:

کافیه کوچکترین مسئله ای رو با بیان مستقیم بدون لاپوشانی و اشارات بی مورد بیان کنی اونوقته که... توی تاپیک های قبلی که زدم چند بار به دوستان توهین شد... من برای خودم مهم نیست که بهم چیزی بگند ولی برام خیلی مهمه که دوستان دیگه به خاطر نوشته های من توهین نشه...

ولی چرا... بازم تاپیک میزنم... یکم وقتم کمه این مدته... من روم خیلی زیاده به این زودی ها ول کن شما نیستم که... کلی مطلب آماده دارم در قسمت نوشته هام... :ws3:

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.


×
×
  • اضافه کردن...