نقد و بررسی چرا دختر ها نباید دوست پسر داشته باشند اما پسر ها حق دوست دخترداشتن رو دارن ؟

[toranj m 387]

این واقعا همیشه واسه من مسئله بوده.

همیشه هر پسری اگه دوس دختر داشته باشه عیبی نداره اما اگر دختر دوس پسر داشته باشه میشه دختره بد.:ws52::ws52:

[abie bicaran 2,325]

ببین اینجا ایرانه

توی ایرانم خوب به هر حال دختر به نظر بقیه حساس تر و شکننده تره و ممکنه ضربه بخوره و توی این جامعه پر از گرگ ممکنه آسیب ببینه واسه همینم با این راهکارهای امنیتی می خوان مارو از این صدمات دور نگه دارن

[am in 25,041]

واسه اینکه برای زیرا چون دخترا به نظرم احساساتی ترن و اگه رابطه به سمت خوبی پیش نره ضربه میخورن!!!!!!

ولی با این حال روابط اگه تحت اطلاع خونواده ها باشه به نظرم میتونه مفیدم باچه!!!!!!!

[Astraea 25,351]

بهتره یه پسر ندونه یه دختر دوسش داره!!چون اونموقع پسره فکر میکنه از آسمونا اومده !!!!!!!

[Astraea 25,351]

واسه اینکه برای زیرا چون دخترا به نظرم احساساتی ترن و اگه رابطه به سمت خوبی پیش نره ضربه میخورن!!!!!!

ولی با این حال روابط اگه تحت اطلاع خونواده ها باشه به نظرم میتونه مفیدم باچه!!!!!!!

همش ربط ندین به حساس بودن دخترا!!!بزرگترین دلیلش بی جنبه بودن پسراست!!!

[am in 25,041]

همش ربط ندین به حساس بودن دخترا!!!بزرگترین دلیلش بی جنبه بودن پسراست!!!

همین دیگه، چون اکثریت پسرا بیجنبن و اکثریت دخترا احساساتی

اگه ازشون یواستفاده بشه اونوخ وانتو بیار طالبی بار کن!!!!!!

تو این جامعه ای که ما داریم همش به ضرره دختراست!!!!!!

[Astraea 25,351]

همین دیگه، چون اکثریت پسرا بیجنبن و اکثریت دخترا احساساتی

اگه ازشون یواستفاده بشه اونوخ وانتو بیار طالبی بار کن!!!!!!

تو این جامعه ای که ما داریم همش به ضرره دختراست!!!!!!

پس بهتره که مثل قدیما پسر بیاد دنبال دختر!!!:zadan:

[am in 25,041]

پس بهتره که مثل قدیما پسر بیاد دنبال دختر!!!:zadan:

پسر بیاد یا دختر بره فرقی نداره

اگه تحت اطلاع خانواده باشه، خیلی از این مشکلات پیش نمیاد!!!!!

[Fakur 9,754]

این واقعا همیشه واسه من مسئله بوده.

 

همیشه هر پسری اگه دوس دختر داشته باشه عیبی نداره اما اگر دختر دوس پسر داشته باشه میشه دختره بد.:ws52::ws52:

دوست عزیز : اگر مسائل واقعی شما همین بوده باشد باید به حال این مملکت زار زار گریست. شما در این سن و سال بجای اینکه مشکلی از دوستان را حل کنی ببین در چه سکوت ذهنی تاریکی در گیر هستی که این جور چیز ها برات واقعآ مسئله بوده و هست. امثال شما در ایران و جهان دارند پیچیده ترین مبانی علمی و فرهنگی و اجتماعی رو حل میکنند , اونوقت شما با چه مسائلی درگیر هستی. با این ذهنیت شما نمیتونی رشد کنی و مفید باشی. سعی کن یه دو سه پله خودتو بکشی بالا. مرحمت زیاد

لطفآ اگر هم خواستی جواب منو بدهی کمی در سطح خوب بنویس تا بتونیم در موردش صحبت کنیم. جواب بچه گانه نمیخوام. مرسی

[بيتاب 388]

می شود دختر وپسر با هم دوست شوند وآنهم از اون ...........دوستنی ها

البته در کادر ازدواج

[*--T--* 1,699]

می شود دختر وپسر با هم دوست شوند وآنهم از اون ...........دوستنی ها

البته در کادر ازدواج

البته برای شناخت روحیات همم خیلی خوبه . . .! ( و البته در چهارچوب اخلاق‌ )

[میلاد 24,047]

دوست عزیز : اگر مسائل واقعی شما همین بوده باشد باید به حال این مملکت زار زار گریست. شما در این سن و سال بجای اینکه مشکلی از دوستان را حل کنی ببین در چه سکوت ذهنی تاریکی در گیر هستی که این جور چیز ها برات واقعآ مسئله بوده و هست. امثال شما در ایران و جهان دارند پیچیده ترین مبانی علمی و فرهنگی و اجتماعی رو حل میکنند , اونوقت شما با چه مسائلی درگیر هستی. با این ذهنیت شما نمیتونی رشد کنی و مفید باشی. سعی کن یه دو سه پله خودتو بکشی بالا. مرحمت زیاد

لطفآ اگر هم خواستی جواب منو بدهی کمی در سطح خوب بنویس تا بتونیم در موردش صحبت کنیم. جواب بچه گانه نمیخوام. مرسی

دانای کل

[Astraea 25,351]

دانای کل

:icon_pf (34):

[am in 25,041]

دانای کل

[spow 44,195]

می شود دختر وپسر با هم دوست شوند وآنهم از اون ...........دوستنی ها

البته در کادر ازدواج

 

بیتاب اگه خواستن یه دوستی عادی وبی مسئله بدون ازدواج داشته باشن راه حلش چیه؟

[میلاد 24,047]

بیتاب اگه خواستن یه دوستی عادی وبی مسئله بدون ازدواج داشته باشن راه حلش چیه؟

 

جایز نیست.

[میلاد 24,047]

بیتاب اگه خواستن یه دوستی عادی وبی مسئله بدون ازدواج داشته باشن راه حلش چیه؟

 

من جاب بیتاب جواب میدم

 

چکیده: نویسنده ضمن بیان اصول و ضوابط دوستی دختر و پسر در اسلام معتقد است دوستی دختر و پسر تنها از طریق ازدواج موقت مورد تأیید اسلام است امّا حدود دوستی باید مشخص و معین باشد و به روابط جنسی منجر نشود.

هدف این نوشتار، هرگز ترویج ارتباط دوستی با جنس مخالف نیست و از آن حمایت نمی کند. در جامعه ایران با توجه به بنیان های دینی و باورهای ایمانی، این نوع دوستی کمتر جای دارد و می تواند جای باز کند. هدف از طرح ارائه شده، این است که اگر شخصی خواست از این باورها عدول و با الگوهای دیگر هماوردی کند، از طرح دینی آن نیز آگاهی داشته باشد و در تنگنای زندگی اگر ناچار از برقراری این نوع ارتباط دوستی شد، راهکار دینی آن را پیش گیرد تا به گناه و آلودگی مبتلا نشود.

 

مؤلفه های ارتباط دوستی دختر و پسر

 

دوستی با جنس مخالف یکی از انواع مختلف ارتباط میان فردی است که مؤلفه های آن بر اساس تعریف فوق، به شرح ذیل می باشد.

1) ـ برقرار کنندگان ارتباط

 

بر اساس قواعد کلی ارتباط میان فردی، دوستی با جنس مخالف، دارای دو ویژگی اساسی است که وجود آن دو برای برقرار کنندگان ارتباط لازم و ضروری است. به گونه ای که اگر این دو شرط رعایت نشود، آن ارتباط را دوستی با جنس مخالف نمی نامند. الف) ـ اختلاف طرفین ارتباط در جنسیت؛ دوستی با جنس مخالف، بر خلاف دیگر ارتباطها از قبیل ارتباط آموزشی یا اقتصادی، بر پایه اختلاف جنسیت دو طرف بنا می شود. بنابراین ارتباط، یک سویه و یک طرفه نیست بلکه هر دو طرف چه دختر و چه پسر، در این ارتباط نقش فعال دارند. لذا برقرار کنندگان ارتباط، حداقل یک دختر و یک پسر هستند. ب) ـ برخورداری از کارکردهای مبتنی بر جنسیت و توان مندی جنسی؛ از این رو، هرگز ارتباط دوستی دو بچه خردسال، هرچند یکی پسر و دیگری دختر باشد یا پیرمردها و پیرزن ها را ارتباط با جنس مخالف نمی گویند.

2) ـ محتوای ارتباط

 

هدف این نوع ارتباط، غیر از اهداف یک ارتباط فرهنگی، آموزشی و اقتصادی است. هرگز به شریک تجاری یا کاسب محله که صرفاً با وی ارتباط تجاری برقرار است یا در مبادلات آموزشی و فرهنگی، به طرف مقابل خود، عنوان دوست را نمی دهند بلکه آنها را استاد، معلم، همکار و... می نامند. آن گونه که از اسم این نوع ارتباط، یعنی دوست پسر یا دختر داشتن پیداست، پیام و محتوای آن است که همانا دوستی، محبت، صمیمیت، عشق، رفاقت، یکدلی، عاطفه و... است. البته چون دوستی و محبت، در روابط انسانی، دارای انواع و سطوح مختلف است، محبت مبادله شده در ارتباط با جنس مخالف، از نوع محبت مادرانه یا در سطح محبت دو همکار و شریک اقتصادی نیست و همچنین از نوع محبت همسری هم نیست بلکه محبت آنها هم رنگ با محبت جنسیتی و در سطح جنسی است. بر همین اساس، رسانه و کانال در این ارتباط نیز، با دیگر ارتباطها تفاوت پیدا می کند. محبت مادرانه، از طریق نوازش، خرید اسباب بازی و...، به طرف مقابل (بچه) منتقل می شود ولی در این ارتباط، محبت از کانال دیگری که با رفتارهای جنسی و جنسیتی بی ارتباط نیست، مبادله می گردد. لازم به یادآوری است که مقصود از رفتار جنسی مفهوم خاص نیست بلکه مفهومی فراتر از آن مورد نظر است و شامل هر نوع تمایل به جنس مخالف می شود. یعنی رفتاری که تأثیر آن در ارتباط با همجنس یکی نیست و تأثیری متفاوت با همجنس دارد، مثلاً برای انسان نیازمند ارتباط با جنس مخالف، حتی صحبت کردن با جنس مخالف دارای تأثیری است که این امر در ارتباط کلامی با جنس موافق به دست نمی آید. بی تردید، همین تأثیر متفاوت، ناشی از جنسیت است. از این رو، به آن رفتار جنسی یا جنسیتی می گویند.

رابطه دختر و پسر از منظر اسلام

 

اصول ارتباطهای انسانی

 

از منظر اسلام، تمام ارتباطهای انسانی به تمام اقسام آن، باید از اصول و قواعدی پیروی کنند تا مهر صحت شرعی و امضای شریعت به پای آنها زده شود وگرنه آن ارتباط مردود شمرده شده و هرگز مورد پذیرش شریعت نیست و برای هیچ یک از طرفین الزام آور نیست و تعهدی را به نفع یا ضرر آنها به دنبال ندارد.

1) ـ تعهد تضمینی

 

از جمله قواعدی لازم الاجرا در تمام روابط انسانی، تعهد آوری و تضمینی بودن آن است. یعنی دو طرف ارتباط، باید نسبت به اصل ارتباط و لوازم آن پایبند و متعهد باشند. شارع مقدس، بعد از قبول ضرورت این اصل در روابط بین انسان ها، برای تحقق عملی آن چاره ای دقیق اندیشیده است. از این رو، در تمام ارتباطات اساسی و سرنوشت ساز، «عقد ارتباط» یا «پیمان ارتباط بستن» را یک عنصر ضروری می داند و تمام انواع روابط انسانی را با «عقد» و «پیمان» مستحکم، برای طرفین لازم الاجرا می داند. اگرچه لازم نیست، این عقد و پیمان به شکلی خاص و به الفاظی معین بیان شود بلکه تنها وجود این پیمان و عقد ضروری است تا طرفین را نسبت به مسئولیت خود، در برابر دیگری متعهد سازد. نکته دیگری که در اینجا باید به آن توجه شود. تعیین نوع عقد از بین انواع کلی عقد است. از آنجا که کارکرد و هدف مورد نظر در این نوع ارتباط، همانند ارتباط خانوادگی است و در سطوح ابتدائی یک ارتباط خانوادگی می گنجد، لذا از شرائط عقد و پیمان خانوادگی (ازدواج)، با رعایت شرائط مربوط پیروی می کند. ارتباط خانوادگی، یک نوع ارتباط انسانی است که در نوع خود به شکل عقد ازدواج دائم و عقد ازدواج موقت محقق می شود. البته کارکرد و سطح ارتباط در این نوع عقود خانوادگی، یکسان نیست. برخی از آنها با توافق طرفین معین می شود و برخی بنابر مقتضیات خود عقد تعیین می گردد. به عنوان نمونه، در عقد ازدواج موقت، نوع کارکرد و ارتباط معین است. ولی سطح ارتباط، محدود و میزان آن با توافق طرفین معین می شود. بنابراین، در ارتباط دوستی با جنس مخالف هم که یکی از اقسام عقد موقت است؛ نوع ارتباط معلوم است ولی سطح روابط، کیفیت، محدوده و میزان آن به توافق طرفین، در ضمن عقد معین شده و طرفین به رعایت آن ملزم می شوند.

2) ـ تعریف و تعیین حدود ارتباط

 

دومین قاعده در ارتباطهای بین فردی، تعیین و تعریف حدود ارتباطها است. از آنجا که طرفین ارتباط، در ضمن پیمان و عقد در برابر یکدیگر متعهد می شوند، باید محدوده این تعهد و التزام معین شود. در ارتباط دوستی با جنس مخالف برای طرفین معین است که هدف از این نوع ارتباط مبادله محبت، صمیمیت، مهر و عشق است اما حدود این نوع مبادلات را باید مشخص کرد تا طرفین در محدوده خاص و تعریف شده، از همدیگر انتظار داشته باشند. مثلاً باید مشخص کرد که آیا ارتباط در سطح گفت وگو است یا تماس بدنی هم، داخل محدوده است. مرز گفتگوها و ناحیه های تماس بدنی تا کجاست. فارغ از این اصل و قاعده، نه تنها این ارتباط درست نیست بلکه این ارتباط محکوم به شکست می باشد. چون سطوح ارتباط تعریف نشده است و چه بسا در فضای دوستی غفلت آلود، به کارکردهای جنسی در سطح ازدواج کشیده شود.

3) ـ عدم مخالفت با شریعت

 

از دیگر اصول و قواعد حاکم بر روابط انسانی آن است که این ارتباط با احکام شریعت و اصول و مقررات اخلاق دینی، هماهنگی داشته باشد. به مقتضای این اصل حتی اگر در ضمن پیمان ارتباط، شرطی گنجانده شود که با احکام دین و مسلمات شریعت، مخالفت و ناسازگاری داشته باشد یا پایبندی به آن ارتباط منجر به تغییر احکام دین شود، یعنی به تحریم حلال یا تحلیل حرام منتهی گردد، این ارتباط صحیح نیست. مثلاً تعهد به دوست پسر یا دختر نباید به ترک واجبات دین مانند نماز، روزه و... منتهی شود با آنها را به ارتکاب محرمات بکشاند.

شرائط ارتباط دوستی با جنس مخالف

 

انحصاری بودن ارتباط

 

بنابر مبنای عقلا، در یک پیمان و تعهد، یک چیز را نمی توان برای دو نفر تعهد نمود. مثلاً در ارتباط اقتصادی، یک شی یا یک خدمت را نمی توان در ظرف زمانی واحد، برای دو شخص متعهد شد و اگر هر دو تعهد در یک زمان باشد، هر دو باطل است و اگر اختلاف زمانی داشته باشند، تعهد و عقد مقدم صحیح و تعهد متأخر باطل است. در ارتباط خانوادگی، هر یک از زوجین نمی تواند خود را برای غیر از همسر خویش تعهد کنند. در ارتباط دوستی با جنس مخالف هم، این سخن اهمیت دارد. چون در ارتباط با جنس مخالف، هر یک پیمان می بندد که فقط برای دوستش باشد و در خدمت اهداف و مقتضیات دوستی با هم باشند. بنابراین، حتی پسر نیز نمی تواند در یک زمان با دو دختر تعهد ببندد. در حالی که در ازدواج یک مرد می تواند با دو زن پیمان همسری ببندد. از این رو، مفاد این پیمان، گسترده تر از آن است که برای وی مجال متعهد شدن برای دو نفر را باز کند. این پیمان تمام زمان و حتی وجود هر یک را برای دیگری متعهد می شود تا هر یک وجود خود را بدون محدودیت زمانی و مکانی، در تعهد دیگری قرار دهد، لذا یک شخص دو وجود ندارد تا آن را برای دو نفر تعهد کند. بنابراین ارتباط دوستی با جنس مخالف در ذات خود انحصاری بودن را اقتضا می کند و از پذیرش هر گونه اشتراک ابا دارد و نمی توان اشتراک را با برنامه ریزی و اعمال مدیریت در زمان و محدودیت در دوستی و سطح ارتباط بر این ارتباط تحمیل نمود.

تعیین محدوده ارتباط

 

از آنجا که سطوح ارتباط دوستانه، در بین انسان ها متفاوت است، هر سطحی از این ارتباط تعهد و مسئولیتی را متوجه طرفین می سازد. بنابراین، در ارتباط دوستی طرفین باید بدانند که این پیمان چه چیزی را بر عهده آنها می گذارد. چه بسا یکی از طرفین توقعی داشته باشد که دیگری از انجام آن عاجز باشد و حاضر به انجام آن نباشد. محدودیت های مورد نظر که باید توسط تمام افرادی که خواستار این نوع ارتباط هستند رعایت شود، بدین قرار است: ـ محدود بدون مکان ارتباط، ارتباط نباید به وسعت تمام صحنه های زندگی حتی زندگی خانوادگی نباشد. ـ محدود بودن زمان ارتباط، زمان آن به وسعت تمام ساعات شبانه روز نباشد. چون دوستی نمودن و دوست بودن هدف زندگی نیست. همچنین سطح ارتباط، نباید به کارکردهای جنسی خاص و ارتباط جنسی در سطح همسر برسد. به بیان دیگر، باید نوع ارتباط مورد نظر بیان شود. مثلاً کلامی یا غیر کلامی است. سپس تمام اقسام ارتباط مورد نظر معین شود. به خصوص ارتباطهایی که با قسمت هایی از بدن که عضو جنسی محسوب می شوند تکیه دارد. اگر ارتباطی به تماسی بدنی و در حدّ تماس اندام جنسی برسد، دیگر یک ارتباط دوستی نخواهد بود و یک ارتباط جنسی محسوب می شود، ماهیت این ارتباط با ارتباط جنسی تفاوت دارد. آنچه در ارتباط دوستی مبادله می شود، محبت، مهر، عاطفه و صمیمیت است. پیام مبادله شده نباید در حدّ محتوای جنسی یا هر چیز دیگری غیر از دوستی، مهر و... باشد. مبادله پیام و محتوای جنسی، موجب انحراف ارتباط دوستی می شود، به خصوص ضرر و خسران جنسی برای جنس مونث فراهم می شود که کاملاً با فضای ارتباط دوستانه مغایرت و منافات دارد.

الگوی ارتباط دوستی با دختر و پسر

 

برای تبیین طرح عملیاتی ارتباط دوستی با جنس مخالف باید مراحل ذیل طی گردد:

تعیین هدف دوستی

 

از جمله آداب دوستی، هدفدار بودن دوستی است. بر این اساس، باید قبل از انتخاب دوست، هدف خود را از دوستی معین کرد. اهداف انتخاب دوست، در نظر انسان ها متفاوت است. گاهی اوقات، هدف انتخاب دوست، آشنائی و کسب اطلاع جهت ازدواج است و گاهی اوقات مبادله آموزشی یا هنری، هدف است. نکته دیگر، آن است که مبتنی بر اهداف صحیح و مناسب باشد. اگر هدف نامناسب باشد، همانند دوستی بی هدف، ارتباط برقرار شده پایدار نخواهد ماند یا دچار آفت می گردد. دوستی با جنس مخالف، اگر به هدف بهره مندی جنسی باشد، به هدف خود نمی رسد یا اگر برسد دیگر دوستی نیست بلکه همسری است که این امر با انگیزه دوستی متفاوت است.

انتخاب دوست

 

بعد از تعیین هدف مناسب و صحیح و آگاهی از معیارهای دوست خوب در بین افراد آشنا، باید فردی را که معیارهای یک دوست خوب را دار است و می تواند تأمین کننده اهداف مورد نظر باشد انتخاب کرد. در این مرحله باید بسیار دقت کرد تا در تطبیق معیارها اشتباهی رخ ندهد و دوست نما خود را به جای دوست قالب نکند. بسیاری از خطاها، از این جهت، متوجه دوستی ها می شود.

طرح هدف و برنامه

 

دوستی بعد از انتخاب هدفدار، نوبت طرح دوستی با طرح مقابل می رسد. دوستی یک تعلق خاطر دو سویه است و باید دو طرف، نسبت به هم تعلق خاطر داشته باشند و همدیگر را دوست هم بدانند. بنابراین، اگر یکی دیگری را به عنوان دوست انتخاب کرده است، دیگری هم باید به این انتخاب مهر تأیید بزند و نظر خود را در مورد این انتخاب اعلام نماید. بدین منظور لازم است، طرح دوستی به طرف مقابل اعلام و نظر مساعد وی نسبت به اصل دوستی اخذ گردد. بعد از موافقت دو طرف، نسبت به اصل دوستی، در مورد محدوده دوستی و دیگر شرائط آن طرفین باید به توافق برسند. لازم است، همه حدود ارتباط معین شود، به گونه ای که هیچ نکته مجهولی در این ارتباط برای طرفین باقی نگذارد و هر یک از طرفین ارتباط، به هنگام تعهد بدانند، چه چیزی را در برابر دوست خود متعهد شده اند. محدودیت های ارتباط که از طرف دین اعمال شده است و طرفین ارتباط ملزم به رعایت آن می باشند، شامل موارد ذیل می شود:

الف) ـ هیچ یک از طرفین ارتباط نباید از دیگری انتظار ارتباط غیر کلامی از قسم تماس جنسی را داشته باشد یا طرفین در تعهد خود آن را برای یکدیگر تعهد کنند. پس حتی اگر با توافق یکدیگر این نوع ارتباط را برای همدیگر تعهد کنند، صحیح نیست. چون این قسم از ارتباط صرفاً در محدوده ارتباطات خانوادگی و از قسم همسری است و تنها در این نوع ارتباط باید مبادله شود در ارتباط دوستی، محبت، عاطفه و... باید مبادله شود، نه محتوای جنسی. اگر در ارتباط دوستی، محتوای جنسی مبادله گردد، این ارتباط دیگر ارتباط دوستی نخواهد بود، بلکه ارتباط همسری است که این امر، موجب تداخل نوع پیام و محتوای مبادله می شود و از جمال کانال های آسیب پذیری ارتباط است.

ب) ـ هیچ یک از طرفین، نباید از دیگری انتظار ارتباط غیر کلامی از نوع لمس جنسی را داشته باشد. لمس یکی از رسانه های انتقال پیام عاطفی است و می تواند در این ارتباط به کار گرفته شود ولی نباید لمس جنسی باشد. مقصود از لمس جنسی، لمس اندام های محرک نیروی جنسی و هر اندامی به قصد بهره برداری جنسی است. چون قرار نیست، در این ارتباط محتوای جنسی مبادله گردد. البته قابل توجه است که اگر این امر به صورت ناخواسته، به یک بهره جنسی منتهی شود، مانعی ندارد ولی هدف و نقطه مورد انتظار، نباید بهره مندی جنسی باشد و به منظور رسیدن به این هدف و مبادله این نوع محتوا، اقدام به ارتباط شود یا در ارتباطی این نوع پیام مبادله شود. از این رو مبادله هر نوع محتوای جنسی با قصد و غرض قبلی، از محدوده این ارتباط خارج است و نباید در تعهد طرفین ارتباط قرار گیرد.

ج) ـ با توجه به آداب ارتباط، نباید هیچ یک از طرفین، از یکدیگر تعهد بگیرند که فارغ از محدودیت زمانی و مکانی، در خدمت انتظارات دیگری باشند. در این ارتباط، حدود زمانی و مکانی تعریف شود. زیرا ارتباط فارغ از محدویت مکانی و زمانی، یک ارتباط همسری است. لذا لازم است از نظر محدوده مکانی و زمانی، طرفین با هم به توافق برسند.

پیمان و عقد دوستی بستن

 

الف) ـ با توجه به ویژگی های طرفین این ارتباط که قبلاً بیان شد و همین طور با عنایت به ماهیت این نوع ارتباط که شبیه با ارتباط خانوادگی است، پیمان و عقد مورد نظر، از نوع عقد و پیمان ازدواج موقت می باشد. البته در ضمن عقد، تمام کارکردهای جنسی از تعهد طرفین خارج می شود. قابل توجه است که خروج کارکردهای جنسی، خلاف مقتضای عقد ازدواج نیست بلکه نوعی اعمال محدودیت در سطح ارتباط است که معمولاً در عقد موقت با توافق طرفین اعمال می شود. همان گونه که در عقد موقت، اگر طرفین سطح انتظار رفتار جنسی خود را کاهش دهند، هرگز خلاف مقتضای عقد عمل نکرده اند، در اینجا هم از ابتدا با کاهش یافته ترین سطح ارتباط جنسی، عقد را منعقد می کنند. پایین ترین سطح ارتباط جنسی، ارتباط کلامی و ارتباط غیر کلامی دیداری، حرکات بدنی، ژست های اندامی و مانند این است. بدون عقد و پیمان هرگز ارتباط کلامی غیر ضروری و ارتباط غیر کلامی دیداری، حرکات بدنی و ژست های اندامی بین دو نامحرم جایز نیست ولی با اجرای این عقد و پیمان جایز و حتی انجام آن بر طرفین واجب می شود و شامل لزوم تعهد و پایبندی می گردد.

ب) ـ در این نوع ارتباط، مانند دیگر پیمان ها و عقدها، صیغه و لفظ خاصی برای اجرای عقد لازم نیست و حتی ثبت آن هم در صحت عقد و پیمان تأثیری ندارد. حضور دو نفر عادل، به عنوان شاهد بر اجرا و ثبت این پیمان در یک مرجع قانونی صاحب قدرت ضمانتی، برای جلوگیری از تخلفات احتمالی و متعهد ساختن طرفین به رعایت مفاد پیمان یک عنصر ضروری است.

ج) ـ بعد از اجرای صحیح عقد و پیمان طرفین در محدوده تعریف شده و مورد توافق و با توجه به محدودیت های خاص این نوع ارتباط، با هم محرم تلقی می شوند. از این زمان، تمام تعهدات لازم الاجرا قابل استیفا است. قابل توجه است که این محرمیت محدود است و تمام سطوح تماس و ارتباط را مجاز نمی شمارد. مثلاً هرگز ارتباط جنسی و حتی تماس با اندام های جنسی را مجاز نمی نماید. در واقع این نوع ارتباطها، همچنان جزء ارتباطهای حرام و نوعی ارتباط با نامحرم تلقی می شود.

د) ـ به هنگام اجرای پیمان، باید تمام محدودیت های مورد نظر و شرائط شخصی مورد توافق، به صورت جداگانه مورد تعهد طرفین قرار بگیرد و طرفین به رعایت آن ملزم شوند.

ه) ـ بعد از اتمام زمان دوستی، بدون نیاز به انجام عملی خاص، با هم نامحرم تلقی شده و تمام سطوح ارتباط باید قطع شود یا قبل از اتمام زمان مورد توافق، طرفین می توانند با بخشش زمان باقی مانده، از هم جدا شوند یا در صورت تمایل بعد از بخشش مدت باقی مانده، از دوستی به عقد ازدواج دائم یکدیگر در بیایند. بنابراین، این نوشته بر این باور است که تنها راه یک ارتباط صحیح و سالم از نوع ارتباط دوستی با جنس مخالف، از دیدگاه اسلام از رهگذر عقد ازدواج موقت با تحدید کامل کارکردهای جنسی ممکن است. این عمل، بهترین شکل دوستی و ارتباط دوستانه است. به بیان دیگر، بهترین دوستان همسران هستند و بهترین دوستی همسری است و مصون ترین و قابل اعتمادترین ارتباط دوستی، ارتباط بر پایه عقد ازدواج است و با وفاترین و صمیمی ترین و با گذشت ترین دوستان، همسران هستند. بنابراین، در راستای دستیابی به برترین الگوی دوستی و برترین دوستی، باید آنها را در پرتو ارتباطات خانوادگی از نوع ازدواج جست وجو کرد و از بیراه روی اجتناب ورزیده و مسیرهای انحرافی را یکسره رها کرد. در حاشیه: تا آنجا که از عبارات نویسنده بدست می آید، وی در تبیین مراد خویش و تبیین محل بحث گفت وگو بین دوستی دختر و پسر دچار تهافت و تناقض صدر و ذیل است. بخش های آغازین مقصود خود را از دوستی دختر و پسر چنین بیان می کند که «این دوستی از نوع محبت همسری نیست بلکه همرنگ با محبت جنسیتی و در سطح جنسی است یعنی رفتاری که تأثیر آن در ارتباط با هم جنس یکی نیست، مثلاً برای انسان نیازمند به ارتباط با جنس مخالف، حتی صحبت کردن با جنس مخالف دارای تأثیری است که با جنس موافق به دست نمی آید.»

در بخش های پایان مقاله می گوید: «دوستی با جنس مخالف اگر به هدف بهره مندی جنسی باشد به هدف خود نمی رسد یا اگر برسد دیگر دوستی نیست بلکه همسری است». یا آنکه در جای دیگر مقاله قصدِ بهره مندی جنسی را منافی با دوستی دختر و پسر دانسته است و محور رابطه را تبادل مهر، محبت دوستی و عشق معرفی می نماید. به هر حال آنچه در این باره می توان گفت این است که:

1. چنانچه مقصود نویسنده از دوستی دختر و پسر ارتباط این دو بدون جاذبه و کشش جنسی باشد، چنین مفهومی به هیچ روی مورد نظر هواداران دوستی دختر و پسر به ویژه در غرب نیست آنچه از دوستی دختر و پسر در دنیای امروز مطرح است عمدتاً در رابطه با تمایلات و کشش های جنسی است.

2. در صورتی که مراد نویسنده دوستی دختر و پسر بدون تمایلات جنسی است، چرا آن را نوعی ازدواج موقت نامیده و این رابطه را تحت ضابطه ازدواجِ موقت تصحیح نموده اند. در ازدواج موقت در دیدگاه اسلامی میان دختر و پسر، محرمیت حاصل شده و تمایل و تجاذب جنسی در سطح نگاه و سخن گفتن و لمس بدنی و حتی روابط خاص جنسی نیز مجاز است، چگونه می توان دختر و پسری را با پیمان ازدواج موقت به یکدیگر پیوند داد و مدعی شد میان آن دو نباید گرایش جنسیتی پدید آید. مضافاً بر آن که اصولاً رابطه و دوستی دختر و پسر آن هم در سن نوجوانی و جوانی که زمان اوج نیازهای جنسی است نمی تواند بدونِ تمایلات و تجاذب جنسی میان دختر و پسر باشد.

نویسنده می گوید این دوستی دختر و پسر رابطه ای انحصاری است و هیچ یک از طرفین نمی تواند با فرد دیگری رابطه دوستی برقرار کند. این در حالی است که وی وجه صحّتِ این دوستی را ازدواج موقت می داند. اگر مبنای این دوستی، ازدواج موقّت است چگونه ایشان حکم به انحصاری بودن آن کرده اند در حالی که در اسلام، انحصار ازدواج موقت در ناحیه مرد وجود ندارد مرد می تواند همزمان با بیش از یک زن پیمان ازدواج موقت بر قرار نماید. نویسنده مدعی است که اجرای این پیمان دوستی نیاز به لفظ ندارد و تنها حضور دو شاهد عادل کافی است. انچه از فتاوای فقهی و قوانین شرعی اسلام بدست می آید آن است که وقوع پیمان ازدواج موق نیازمند اجرا و انشای لفظیِ عقد ازدواج موقت است و حضور دو شاهد عادل نیز لازم نیست آنجا که حضور دو شاهد عادل لازم است هنگام اجرای صیغه طلاق است. به هر حال جا داشت نویسنده مستند فقهی این دیدگاه خویش را بیان می کرد.

[میلاد 24,047]

وعده ازدواج و بهانه شناخت خصوصیات رفتاری از مهمترین عواملی است كه ارتباط بین دخترها و پسرها را در جامعه ما توجیه می كند. بخصوص دخترها كه معمولاً با وعده ازدواج تن به دوستی می دهند.

اما جوان امروز در ارتباط با جنس مخالف خود به دنبال چیست؟ ازدواج، عاطفه، محبت، وقت كشی، عشق یا ...؟

روان شناسان معتقدند، میل و كشش به جنس مخالف از نظر فیزیولوژی یك نیاز طبیعی، فطری و روانی است. آنان می گویند در تمام فرهنگها و كشورها ، پسران و دختران در سن بلوغ اولین نگاه و گرایش را به سوی جنس مخالف ابراز می كنند. اما مرز این كشش در هر فرهنگی تعریف شده است، برای مثال در جوامع غربی و سایر جوامع غیر مسلمان ارتباط میان دو جنس مخالف به خود فرد سپرده شده و هر شكلی از این ارتباط مورد پذیرش جامعه و فرهنگ آن است. اما در كشورهای مسلمان و برخی فرهنگها این ارتباط محدود است و در مواردی به فضای سیاسی و اجتماعی جامعه بستگی دارد اما

رابطه دخترها و پسرها در جامعه ی ما چگونه است؟در گذشته های نه چندان دور ارتباط بین پسرها و دخترها مانند امروز مورد توجه نبود. سن ازدواج پایین بود ارتباطات به شكل وسیع نبود، از این رو كنترل بیشتری بر جوانان صورت می گرفت، اما واقعیت این است كه بسیاری از جوانان امروز در ارتباط های خود به ازدواج فكر نمی كنند، به اعتقاد جامعه شناسان در جامعه امروز وجود مسایل اقتصادی، نگاه دوگانه جامعه مدرن و سنتی، فراگیری اطلاعات و دانش و پدیده جهانی شدن كه مبتنی بر ارزشهای دینی نیست، احساس دو گانه ای را در این نسل پدیدار كرده است.

یك صاحبنظر در این باره می گوید: غرایز احساسی عاطفی و اخلاقی جوان برگرفته از فضیلت های نهفته در ذات اوست كه با نكات متعالی و دستورات حیات بخش اسلامی می تواند مورد سنجش عمیق قرار گیرد. آنچه كه جوان متهور و متحول امروز ایران طلب می كند، مسلماً آشفتگی ها و نابسامانی های غربی نیست. وظیفه ی والدین ، مربیان و مسئولان است كه در زمینه مسائل جوانان به خصوص ارتباط دختر و پسر، روح، فكر و اخلاق اجتماعی آنان را مدنظر قرار دهند و بر این محور كه بسیار حساس و پیچیده است، برایشان تعیین تكلیف كنند. اگر فرهنگ ازدواج صحیح را به جوان آموزش ندهیم، غرایز جوانی او ممكن است رشته اخلاق را گسسته و او را به بیراهه بكشد.

اما آیا ارتباط بین دو جنس همیشه به پیوندهای عاطفی و صمیمانه منجر می شود؟ آیا این نوع ارتباط نمی تواند به زمینه های علمی، فرهنگی و ... محدود باشد؟ یك صاحبنظر در این باره می گوید:«از آنجا كه در جامعه ما نگاه دوگانه ای نسبت به این مسئله وجود دارد، نتوانسته ایم به تعریف قابل قبولی در این باره برسیم به همین دلیل نوع نگاه به دو جنس مخالفی كه كنار یكدیگر قرار می گیرند، عمدتاً با سوء ظن و سوء نیت همراه است و به معنای ناخوشایند موضوع یعنی دوست دختر و پسر تعبیر می شود. در حالی كه می توان به جوانها آموزش داد كه مباحثه و مكالمه با یك غیر همجنس در صورتی كه بر محوری صحیح انجام گیرد، شاید حتی مزیت اخلاقی و اجتماعی و شخصیتی برای او و جامعه در برداشته باشد.»

چرا ارتباط ناسالم

 

برخی كارشناسان تربیتی تحلیل اینگونه رفتارها و تفكرات را به اِعمال محدودیت های غیر منطقی به جوانان نسبت می دهند و می گویند كه وقتی جوان عرصه را بر خود تنگ ببیند و نتواند خود را از نظر عاطفی و اخلاقی با محیط تطبیق دهد و مربیان، معلمان و برنامه ریزان نهادهای آموزشی و تربیتی نیز نتوانند به احساسات و تمایلات منطقی و احساسی او پاسخ دهند، جوان سرخورده به اجتماع پناه می برد و سعی می كند چیزهایی را كه طی سالهای زندگی از او دریغ شده است به هر ترتیب ممكن حتی با هنجارشكنی به دست آورد.عده ای نیز تنگناهای اقتصادی ، گسترش ارتباطات، فردگرایی و بی تفاوتی به ارزش ها را دلیل این گونه رفتارهای اجتماعی می دانند و معتقدند این دلایل موجب شده بسیاری از جوانان امروزی نسبت به ازدواج دید مثبتی نداشته باشند و به نوعی از زیر مسئولیت تشكیل خانواده شانه خالی كنند. یك روان شناس در این باره می گوید:

«متأسفانه مشكلات مالی و تصویب قوانینی كه به نوعی حقوق زنان را در جامعه تضمین می كند از عواملی است كه موجب شده پسران زیر بار ازدواج نروند. از سوی دیگر بسیاری از جوانان در این زمانه ترجیح می دهند خوش باشند. از این رو به ازدواج با نگاه منفی می نگرند اما از آنجا كه زن و مرد هر دو به هم نیازمندند و رفع نیازهای عاطفی و احساسی آنان در حال حاضر از طریق ازدواج به سختی امكان پذیر است، متأسفانه شاهد گسترش ارتباطات از نوع ناسالم هستیم.»

این روان شناس دلیل این گونه نگرش نسل جدید به ارزشها را بی توجهی مسئولان به نیازهای جوانان می داند و می گوید:

«از آنجا كه در موقع بحران نتوانستیم مسائل روز را به موقع هنجاریابی كنیم اغلب جوانان امروزی این حق را برای خود قائل شده اند كه به سوی رفتارهای فرد گرایانه گرایش یابند و هنجارهای اجتماعی را نادیده بگیرند.»

وی سوء رفتارها، اضمحلال اخلاقی، رواج بی بندوباری، پریشانی و بی ثباتی احساس و عواطف را از عواقب بی حد و حصر ارتباط جنس ها نام می برد و می گوید:

«اگر اینگونه ارتباطات به عادت تبدیل شود دیگر چیزی به نام هسته یا كانون خانواده شكل نخواهد گرفت. سن ازدواج بالا می رود، جنس ها نسبت به هم بی اعتماد و بی تفاوت می شوند و در نهایت خانواده ای شكل نمی گیرد و به این ترتیب شاهد گسترش بسیاری از مسایل رفتاری، ناهنجاری های اخلاقی و حتی بهداشتی در جامعه خواهیم بود. اینجاست كه نقش كارشناسان علوم دینی و تربیتی در هنجاریابی و جایگزینی هنجارهای متعادل و مرام تربیتی صحیح و متعالی كه مورد پذیرش خانواده، فرد و نهادهای اجتماعی باشد روز به روز آشكارتر می شود.

دیدگاه اسلام

 

به طور طبیعی زن و مرد به عنوان دو پیكره جامعه انسانی به زندگی مشترك با یكدیگر نیازمندند . در شرع نیز به پیوند میان این دو سفارش بسیار شده است، از این رو اخلاقی ترین، معنوی ترین و انسانی ترین جلوه پیوند زن و مرد در ازدواج تجلی پیدا می كند و هر نوع رابطه (جنسی) كه خارج از قانون ازدواج باشد، مشكلات متعددی را از لحاظ اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی به بار می آورد.در جوامع غربی كه پایه های اخلاق دینی و مذهبی سست و ضعیف است، رابطه زن و مرد از چارچوب قوانین و هنجارهای موجود تجاوز می كند . به طوری كه ارتباط آزاد دختران و پسران به شكل طبیعی و غریزی جریان دارد و از اینجاست كه ریشه های فساد اخلاقی شكل می گیرد و بنیاد اجتماعات بشری را متزلزل می كند.

اما اسلام چه حد و مرزی برای ارتباط بین زن و مرد قائل است؟

 

خداوند در قرآن می فرماید: زنان پلید برای مردان پلیدند و مردان پلید برای زنان پلید و زنان پاك برای مردان پاك هستند و مردان پاك برای زنان پاك . اینان از آنچه درباره ی ایشان می گویند بركنارند ، برای آنان آمرزش و روزی نیكو خواهد بود. ( نور / 26)از دیدگاه اسلام ارتباط دوستانه و صمیمی میان دو جنس مخالف فقط در چارچوب ازدواج معنا دارد. البته حضور در اجتماع با رعایت موازین اسلامی و حفظ حجاب ظاهری و درونی در عرصه های علمی و مشاركت های اجتماعی قابل قبول است. اما خارج از این چارچوب برای ایجاد ارتباط ، اسلام ازدواج موقت یا دائم را توصیه می كند. از این رو در اسلام رابطه دوستی بین دختر و پسر معنا ندارد. اما به شرط رعایت ضوابط اسلامی منعی برای این ارتباط نیست و چه بسا اینگونه ارتباطات زمینه ساز دوستی های فكری ، معنوی و عقلی هم بشود.

اما وقتی جوانان تن به ازدواج دائم نمی دهند و جامعه قدرت پذیرش ازدواج موقت ، بخصوص در مورد دختران را ندارد، برای پاسخ به نیاز جوانان و سر و سامان دادن به رابطه دختر و پسران چه باید كرد؟

خداوند در این باره می فرماید : به مردان با ایمان بگو دیده فرو نهند و پاكدامنی ورزند كه این برای آنها پاكیزه تر است ، زیرا خدا به آنچه می كنند آگاه است و به زنان با ایمان بگو كه دیدگان خود را از هر نامحرمی فرو بندند و پاكدامنی ورزند و زیورهای خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه از آن پیداست.... ( نور / 30 و 31 )

و در ادامه می فرماید : كسانی كه وسیله ی زناشویی نمی یابند باید عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خویش بی نیاز گرداند... ( نور 33 )

اساس هر نظمی در جهان به نظم در رابطه دو جنس مخالف بر می گردد. اگر این نظم برقرار نشود جامعه به سوی انحطاط می رود. مشكل این است كه ما در بسیاری از موارد بخصوص در مورد مسائل اقتصادی از غرب الگو گرفته ایم كه این مورد موجب بسیاری از ناكامی های اقتصادی و فاصله طبقاتی و فقر در جامعه شده است، در حالی كه اگر موازین الهی و اسلامی در جامعه پیاده شود، شاهد این بحرانها نیستیم. یك جوان وقتی عدالت اسلام را ببیند، خودش می خواهد روابط آزاد نداشته باشد و این قید را با طیب خاطر می پسندد. این یك اصل رهایی بخش است كه نباید با جنس مخالف ، ناسالم برخورد كنیم. در عین حال جامعه نیز باید بسترسازی كند تا شرایط ازدواج دائم فراهم شود. اما در یك كلام برای حل بحران های اجتماعی ، راهی جز بازگشت به مبانی سنتی و سنت های اصیل دینی نداریم.

[میلاد 24,047]

دوستي دختر و پسر نامحرم

ارتباط و دوستي دختر و پسر از نظر شرعي مشروعيت ندارد و جايز نيست، مگر اين كه از طريق محرميت و صيغه عقد ازدواج باشد، اگر چه امروز متأسفانه بر اثر بي‌توجهي‌هاي بعضي خانواده‌ها، جوانان به دام اين دوستي‌هاي خطرناك گرفتار می شوند اما از اين نكته نبايد غافل شد كه اين گونه ارتباطها ريشه در غريزه جنسي و شهوي دارد كه بسيار خطرناك است. ارتباطهاي نامشروع دختر و پسر، تحت عنوان دوستي كه امروزه رايج شده است، تيشه به ريشه غيرت و عفت عمومي است كه خشم الهي و خسارت دنيا و آخرت را به دنبال دارد. البته كم نيستند جوانان پاك و شايسته‌اي كه گوهر عفت و غيرت خود را حفظ مي‌كنند و اسير خواسته‌هاي نامشروع نفساني و وسوسه‌هاي خطرناك شيطاني نمي‌شوند. در اينجا لازم است به بررسي اجمالي دوستي دختر و پسر از نظر عقل، دين و عرفِ جامعه توجه فرماييد: اولاً: بدون ترديد احكام نوراني اسلام بر اساس حكمت، فطرت، عقل و منطق پايه‌ريزي شده است و به همين جهت تمام مصالح و مفاسد جسمي و روحي و فردي و اجتماعي مدنظر اسلام مي‌باشد و اصولاً حكمت و علت همه احكام شرعيه براي نوع بشر بيان نشده، اگر چه در بعضي موارد كه داراي اهميت ويژه‌اي بوده به بيان علّت حكمي اشاره شده لكن اين قانون عموميت ندارد بلكه از آنجايي كه احكام حياتبخش اسلام از منبع وحي الهي و عصمت پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) سرچشمه مي‌گيرد اقتضا مي‌كند كه ما در برابر آنها تعبد داشته و نسبت به التزام عملي آن تسليم باشيم. ثانياً: موضوع ارتباط با جنس مخالف (دختر يا پسر نامحرم) نيز از اين قاعده مستثنا نيست و اسلام بخاطر مفاسد و پي‌آمدهايي كه به دنبال دارد از آن نهي فرموده است كه ما اجمالا به آن اشاره مي‌كنيم: ايجاد ارتباط و دوستي دختر و پسر (جنس مخالف) از نظر عقل، دين، عرف، تجربه و... صحيح نيست و دلايل آن عبارت است از:

 

1ـ پشيماني در قيامت چنانكه قرآن در آيه 67 سوره زخرف مي‌فرمايد: «الْأَخِلاَّءُ يومئِذ بعضُهم لِبَعض عدو» يعني: در روز قيامت گروهي از دوستان، دشمنان يكديگر مي‌شوند. زيرا وقتي حقيقت امر براي آنها روشن مي‌شود كه چگونه بخاطر دوستي‌هاي نامشروع گرفتار خشم الهي و عذاب اخروي گرديده اند دشمن يكديگر مي‌گردند.

 

2ـ دچار ندامت و حسرت در قيامت مي‌شوند، چنانكه در آيه 28 سوره فرقان مي‌فرمايد: «يا ويلتى لَيتنِي لَم أَتخِذْ فُلاناً خَلِيلاً» يعني: اي كاش با فلان شخص دوستي برقرار نمي‌كردم .

 

3ـ روابط و دوستي با نامحرم نوعي زنا مي‌باشد، زيرا زنا اقسامي دارد و هر عضوي اگر از چارچوبي كه خدا براي آن مشخّص كرده فراتر رود زناي آن عضو محسوب مي‌شود، چنانچه در روايات مي‌خوانيم: «لِكُلِ عضو مِن اِبْنِ آدم حظ مِن الزِنا فَالْعين زناه النَظَر...». يعني: براي هر عضوي از انسان بهره اي از زنا مي‌باشد، پس زناي چشم همان نگاه غيرمجاز است.

 

4ـ دوستي و روابط با نامحرم از دردهاي بي‌درمان روحي و جسمي است، زيرا آزادي و روابط بين دو جنس مخالف طبق برخي روايات باعث پيدايش دردهاي فردي و اجتماعي مي‌گردد كه درماني ندارد، چنانكه پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايد: «باعِدوا بين أَنْفاسِ الرِجالِ و النِساءِ فَاِنهُ اِذا كانَتِ المعايِنَه و اللِقاءِ كان الداءُ الَذى لا دواء لَه». يعني: بين مردان و زنان حريم ايجاد كنيد، زيرا شكستن اين حريم‌ها آسيب‌هاي جبران ناپذيري دارد.

 

5ـ در آموزه‌هاي تربيتي ديني نهي شديد از خلوت كردن زن و مرد نامحرم شده است، زيرا در اين صورت هيچكدام از آنها از وسوسه‌هاي مخرب شيطاني در امان نخواهند بود.

 

6ـ اينگونه روابط موجب از بين رفتن كرامت انساني مي‌شود، مثل اين كه كسي اثر يك هنرمند را بربايد، قرآن انسان را صاحب كرامت معرفي مي‌كند و مي‌فرمايد: «و لقَد كَرمنَا بنِي آدم» (اسراء: 70) يعني: تحقيقاً ما به انسان كرامت داده‌ايم. در حالي كه دوستي پسران و دختران و حرفهاي عاشقانه بين آنها سلب اين كرامت مي‌كند و انسان را از فضيلت‌هاي الهي دور مي‌سازد. 7ـ روابط بين جنس مخالف موجب سلب غيرت مي‌گردد زيرا از نظر اسلام و هم انبياء الهي، بارزترين شاخصه يك انسان با فضيلت عبارت از غيرت اوست در حالي كه ارتباط دوستي با نامحرم از راه غير مجاز، نشانه نوعي بي‌غيرتي است، و بخاطر همين پيامدهاي ناگوار و زيانبار است كه اسلام از روابط جنس مخالف نهي فرموده تا جامعه و فرد دچار چالش‌ها و ناهنجاري‌هاي روحي و جسمي نگردد.

[میلاد 24,047]

هیچگاه ناامید نباش!هرروز معجزه تازه ای اتفاق میافتد

 

منظورت از این امضا چیست؟

 

فقط خداوند متعال میتواند معجزه کند....یک

معجزه فقط در زمان پیامبران برای اثبات نبوتشا اتفاق می افتاد .....دو