وقتي در برابر «توهين» قرار مي‌گيريم...!

[maryam39 8,211]

سوال اول اینکه خودم تو چنین موقعیتی چیکار میکنم؟

بستگی به حال روحیم تو اون لحظه، اون شخصی که توهین کرده، محیط و اطرافیان داره که چطور جواب بدم. خیلی وقتا چیزی نمیگم و فقط صحنه رو ترک میکنم.

 

سوال دوم اینکه رفتار درست چیه؟

اینم به نظر خیلی بسته به موقعیت داره. ولی به یه اصلی تو زندگیم رسیدم. این که هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت نباید در برابر توهین عصبی شد طوری که اختیار آدم از دست بره. به کرات مواردی رو دیدم که به کسی توهین شده اما اون فرد انقدر با متانت و ریلکسی و بدون حب و بغض شخصی جواب داده که خود طرف به اشتباهش پی برده.

 

در کل به نظرم درستش اینه که اگه توهین به شخص خودم بود و تنها آسیب متوجه خودم بود، جوابی ندم بی خیالش شم.

اما اگه توهینش، نه صرفا توهین به من، که توهین به من به مثابه نماینده‌ی یه گروه یا توهین به دنبال گرفتن حق عمومی باشه، باید ایستاد و با صلابت و آرامش جواب داد.

[fakur1 10,129]

باهات موافقم كه سكوت اين بخش از ديدگاهت خيلي جالب بود، ميشه لطفاً كمي بشكافيش؟

 

خیلی آدمها هستند که آب زیرکاهند،یعنی ظاهر و باطنشون اندازه 180 درجه باهم متفاوته.در ظاهر تایید میکنه ولی تو دلش هزار تا بد و بیراه میگه .

مورد دوم آدمهایی هستند که در ظاهر مدارا میکنند ولی نقشه هایی برای طرف میکشن که باعث ساقط شدنش میشه،اینم خوب نیست.

مورد سوم انسانهای کینه ای هستند که یه اتفاق توهینی رو تا آخر عمرشون فراموش نمیکنن و همیشه در مواجهه با طرف حکایت سیر و سرکه اند.

به نظر من کسی که صادق باشه (یا فکر کنه که حق با اونه ) حق داره توهین کنه . در این حالت ایشان بخاطر موضع خودش مجبور به توهین نمیشه بلکه حتی تو عصبانیتش هم بخاطر شفاف بودنش مجبور میشه با توهین حساب طرف رو برسه.

پ.ن.:انسانهایی که توهین میکنند عموما کله شق اند،کله شقی هم یه نوعی صداقت بحساب میاد،یعنی اگه روباه صفت یا آب زیرکاهی باشه طبعا کله شق نمیشه.کله شق هم که شد ، دیگه نقد رو به نسیه وانمیگذاره و حساب آدمو میرسه.

توضیح جامع تر هم خواستی بگو تا بیشتر توضیح بدم.

[Lean 56,968]

در مقياس كلان مي‌شه جامعه‌اي رو تصور كني كه مسئولينش مردم رو احمق تصور مي‌كنند. و همه‌ي رفتارهاشون با مردم اين ديدگاهشون رو مشخص مي‌كنه. بنظرت اين مردم بايد سكوت كنند؟

 

 

اين بخش از ديدگاهت خيلي جالب بود، ميشه لطفاً كمي بشكافيش؟

 

شرط اول تحقیق جزئی کردن موضوعه ، معمولا موضوعات کلی منتج میشه به یک کُلاژ بی ریخت، اونچه که بهش اشاره کردم محدود بود به روابط اجتماعی دو انسان نه یک نهاد و یک انسان ، قاعدتا زمانی که با یک حکومت توتالیتر سفاک و دیکتاتورمآب رو برو هستید دیگه طرف مقابل یک انسان محدود با توانایی‌های محدود نیست بنابراین کنش و واکنش‌ها متفاوت خواهد بود.

[Tamana73 28,824]

سوال اول اینکه خودم تو چنین موقعیتی چیکار میکنم؟

 

سکوت...نگاه میکنم طوری که طرف بدتر حرص میخوره...بدتر از قبل فحش بارم میکنه.

دست خودم نیس...نمیتونم جوابش بدم...از نظر همه یا اکثرا میگن که بلدنیسی جواب بدی و...که خب گفتنش جایز نیس.باراها شده سکوتم طرف مقابلم آروم کرده....خودمم دقیقا حالا برعکس اینم کسی سکوت کنه به شدت ناراحت میشم...البته توهین و فحاشی نمیکنما...کلا خنثی م.

نمیدونم شایدم مشکله شایدم نه....ولی خودم راضی ام...سکوت خوبه...ولی واس من که بداز همون اتفاق حالم بد میشه ازاینکه چرا نمیتونم جواب بدم.یکم خوب نیس.

.....

سوال دوم :نمیدونم...همون سکوت بهتره اگه البته بعدا حالت خراب نکنه که چرا نتونستی جواب بدی:5c6ipag2mnshmsf5ju3

[Coral_Mary 470]

اگر مردم بخوان انتقادهاشون رو بطرز توهین آمیز به من بگن، من در آرامش از خودم دفاع می کنم و سعی می کنم بدون توهین متقابل جوابشون رو بدم.

اما اگر بی دلیل توهین بکنند، اصلا جوابشون رو نمیدم.

 

درکل سعه صدر چیز خوبیه و اینکه آدم بتونه در هر شرایطی آرامش خودش رو حفظ کنه و عصبانی نشه...

[fakur1 10,129]

تو این دنیا انسانها به هر حال مجبورند زیر لوای یه حکومتی زندگی بکنند.تجربه و مطالعات من در زمینه های تاریخی بهم ثابت کرده که مردم همیشه زیر بار اهانت و توهین های تزئین شده حکومتهاشون بودن و هستن.هر حکومتی به انواع و انحای مختلف مدام به شعور ملت توهین میکنند و اسمشم خدمتگذاری مینامند.موضوع بقدری پیچیده است که مردم درمانده میشن و بی حرکت فقط نظاره میکنند. (نوعی درماندگی آموخته شده )

[fakur1 10,129]

اکثریت توهین کننده ها در عین صداقت ، بخاطر ترسو بودنشون توهین میکنند و درصد بالایی از کسانی که سکوت در مقابل توهین رو یه جورایی معنی میکنند ، اینام راستش رو نمیگن،سکوت اینا دلائل دیگه ای داره.

[Ali.Fatemi4 22,826]

مختصر و مفید

یه دوستی میگفت گاهی وقتا جواب ابلهان (که در اینجا همون توهین کننده ها هم میتونه باشه) خاموشی نیست

یه مشت تو دهنشونه تا دیگه از این غلطا نکنن

[Mohammad-Ali 9,728]

آیا توهین سی یا30همداریم؟

[قاصدکــــــــ 20,154]

سوال اول اینکه خودم تو چنین موقعیتی چیکار میکنم؟

بستگی به حال روحیم تو اون لحظه، اون شخصی که توهین کرده، محیط و اطرافیان داره که چطور جواب بدم. خیلی وقتا چیزی نمیگم و فقط صحنه رو ترک میکنم.

 

سوال دوم اینکه رفتار درست چیه؟

اینم به نظر خیلی بسته به موقعیت داره. ولی به یه اصلی تو زندگیم رسیدم. این که هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت نباید در برابر توهین عصبی شد طوری که اختیار آدم از دست بره. به کرات مواردی رو دیدم که به کسی توهین شده اما اون فرد انقدر با متانت و ریلکسی و بدون حب و بغض شخصی جواب داده که خود طرف به اشتباهش پی برده.

 

در کل به نظرم درستش اینه که اگه توهین به شخص خودم بود و تنها آسیب متوجه خودم بود، جوابی ندم بی خیالش شم.

اما اگه توهینش، نه صرفا توهین به من، که توهین به من به مثابه نماینده‌ی یه گروه یا توهین به دنبال گرفتن حق عمومی باشه، باید ایستاد و با صلابت و آرامش جواب داد.

 

اگر مردم بخوان انتقادهاشون رو بطرز توهین آمیز به من بگن، من در آرامش از خودم دفاع می کنم و سعی می کنم بدون توهین متقابل جوابشون رو بدم.

اما اگر بی دلیل توهین بکنند، اصلا جوابشون رو نمیدم.

درکل سعه صدر چیز خوبیه و اینکه آدم بتونه در هر شرایطی آرامش خودش رو حفظ کنه و عصبانی نشه...

 

 

نكته‌اي كه بايد براي ما مهم باشه، و باعث بشه از اين شبيه‌سازي چيزي بياموزيم رفتن به عمق موضوع هست.

 

چطور ميشه همونطور كه گفتيد دربرابر اهانت خشمگين نشد و سعه صدر داشت ؟

 

ببينيد، بعضي رفتارها اصطلاحا "بازتابي" (Reflexive) هستند. همونطور كه در برابر ترس، احتمالا بصورت ناخودآگاه از جا مي‌جهيم! در برابر مسائلي كه ما رو خشمگين مي‌كنند هم، خشمگين شدن يك عكس‌العمل بازتابي هست. اما سوال اينجاست كه من و شما چطور مي‌تونيم مثلا وقتي بهمون توهين ميشه، خشمگين نشيم.

 

تا اينجا اكثر دوستان گفتند سكوت يكي از راه‌هاي مقابله با توهين‌كننده هست. در واقع از طريق ناديده‌گرفتن فرد، اولا جوابي كوبنده بهش داديم، دوماً از ادامه‌ي بحث جلوگيري كرديم (به استثناي اوقاتي كه فرد جسورتر مي‌شه و ديگه سكوت جايز نيست، بلكه بايد طور ديگه‌اي تنبيه‌ش كرد)

 

اما حتي در عين همين سكوت، تلخي توهين هنوز در كام ذهن ما هست كه يا باعث ناراحتي دروني‌ما ميشه، يا در جايي ديگه بيرون مي‌ريزه (مثلا ميريم خونه و با خانواده تلخي مي‌كنيم). حالا شما چه راه‌هايي بنظرتون مي‌رسه كه مي‌تونه در همون ابتدا تلخي زهر توهين رو بگيره و ناراحتي و خشممون فروكش كنه و احساسات طبيعي‌مون بجاي خودشون برگردند.

[shamila 84]

نكته‌اي كه بايد براي ما مهم باشه، و باعث بشه از اين شبيه‌سازي چيزي بياموزيم رفتن به عمق موضوع هست.

 

چطور ميشه همونطور كه گفتيد دربرابر اهانت خشمگين نشد و سعه صدر داشت ؟

 

ببينيد، بعضي رفتارها اصطلاحا "بازتابي" (Reflexive) هستند. همونطور كه در برابر ترس، احتمالا بصورت ناخودآگاه از جا مي‌جهيم! در برابر مسائلي كه ما رو خشمگين مي‌كنند هم، خشمگين شدن يك عكس‌العمل بازتابي هست. اما سوال اينجاست كه من و شما چطور مي‌تونيم مثلا وقتي بهمون توهين ميشه، خشمگين نشيم.

 

تا اينجا اكثر دوستان گفتند سكوت يكي از راه‌هاي مقابله با توهين‌كننده هست. در واقع از طريق ناديده‌گرفتن فرد، اولا جوابي كوبنده بهش داديم، دوماً از ادامه‌ي بحث جلوگيري كرديم (به استثناي اوقاتي كه فرد جسورتر مي‌شه و ديگه سكوت جايز نيست، بلكه بايد طور ديگه‌اي تنبيه‌ش كرد)

 

اما حتي در عين همين سكوت، تلخي توهين هنوز در كام ذهن ما هست كه يا باعث ناراحتي دروني‌ما ميشه، يا در جايي ديگه بيرون مي‌ريزه (مثلا ميريم خونه و با خانواده تلخي مي‌كنيم). حالا شما چه راه‌هايي بنظرتون مي‌رسه كه مي‌تونه در همون ابتدا تلخي زهر توهين رو بگيره و ناراحتي و خشممون فروكش كنه و احساسات طبيعي‌مون بجاي خودشون برگردند.

سلام یک مسئله مهم دیگه این وسط آرامشی هست که فردی که به ما توهین کرده از سکوت ما نصیبش میشه خیلی از افراد حتی در مقابل کوچیکترین مواردم صداشون رو بلند میکنن و به طرف مقابل توهین میکنن و به قول یکی از این افراد که من میشناسمش میگه ما برونگرا هستیم و اینجوری دیگه چیزی تو دلمون نمیمونه که بعدا بخاییم بخاطرش ناراحت باشیم منظورم اینه که شخص توهین کننده از خشم خالی میشه و به آرامش میرسه و در مقابل طرفی که بهش توهین شده و سکوت کرده لبریز میشه از ناراحتی و یک خشم فروخورده و بنظرم این یک ظلم بزرگه که آدم با سکوت در حق خودش مرتکب میشه

[fakur1 10,129]

نكته‌اي كه بايد براي ما مهم باشه، و باعث بشه از اين شبيه‌سازي چيزي بياموزيم رفتن به عمق موضوع هست.

 

چطور ميشه همونطور كه گفتيد دربرابر اهانت خشمگين نشد و سعه صدر داشت ؟

 

ببينيد، بعضي رفتارها اصطلاحا "بازتابي" (Reflexive) هستند. همونطور كه در برابر ترس، احتمالا بصورت ناخودآگاه از جا مي‌جهيم! در برابر مسائلي كه ما رو خشمگين مي‌كنند هم، خشمگين شدن يك عكس‌العمل بازتابي هست. اما سوال اينجاست كه من و شما چطور مي‌تونيم مثلا وقتي بهمون توهين ميشه، خشمگين نشيم.

 

تا اينجا اكثر دوستان گفتند سكوت يكي از راه‌هاي مقابله با توهين‌كننده هست. در واقع از طريق ناديده‌گرفتن فرد، اولا جوابي كوبنده بهش داديم، دوماً از ادامه‌ي بحث جلوگيري كرديم (به استثناي اوقاتي كه فرد جسورتر مي‌شه و ديگه سكوت جايز نيست، بلكه بايد طور ديگه‌اي تنبيه‌ش كرد)

 

اما حتي در عين همين سكوت، تلخي توهين هنوز در كام ذهن ما هست كه يا باعث ناراحتي دروني‌ما ميشه، يا در جايي ديگه بيرون مي‌ريزه (مثلا ميريم خونه و با خانواده تلخي مي‌كنيم). حالا شما چه راه‌هايي بنظرتون مي‌رسه كه مي‌تونه در همون ابتدا تلخي زهر توهين رو بگيره و ناراحتي و خشممون فروكش كنه و احساسات طبيعي‌مون بجاي خودشون برگردند.

 

نمیدونم اینو چه جوری بگم.جوابش رو بطور مشروح شرح دادم.لپ کلام این میشه که توهین رو توهین تلقی نکنیم.(فک کنیم اون فقط همینجوریشو بلده)

[Sepandarmaz 1,327]

سلام . ممنون از موضوع بحث

تقریبا بیشتر اوقات یه نگاه پرمعنی یا سکوت یا یه کلمه ی پر معنی یا در این حدود

مواردی هم داشتم که صادقانه از اون شخص پرسیدم منظورش همین چیزی بوده که من متوجه شدم ( و توهین تلقی کردم ) ؟

اونم خیلی واضح دروغ گفته و گفته نه منظورم این نبود (که اینطور موارد وقتی طرف حاشا میکنه یعنی جرئت و شهامت صادق بودن رو نداره معمولا ادامه نمیدم ) داره به زبون بی زبونی میگه اگرم گفتم " غ" کردم ....

یه وقتهایی هم یجوری به طرف فهموندم که متوجه حرکتت شدم ولی انقدر حسابت نمیکنم که جواب بدم

.....

....

...

....

ولی کلا تازگیها همیشه سعی ام رو میکنم تا حد ممکن فاصله ام رو همه جوره با آدم ها حفظ کنم که احتمال اینجور اتفاقات تا حد ممکن کم بشه .اونقدر آرامشم برام مهمه که گاهی وقتها برام مهم نیست مخاطب سکوتم رو پیش خودش چی برداشت یا ترجمه می کنه.

 

سالم و شاد باشید جناب قاصدک

[fakur1 10,129]

من از ابتدای شروع این سایت مزاحم همیشگی ام.تا بحال چند ده بار توهین شنیدم و البته جواب هم دادم ولی هیچوقت اون برخورد ها رو با باور توهینی بهشون نگاه نکردم.همان کاربرانی که دهها بار باهاشون کل کل کردم و کار به جا های باریک کشیده ، همین حالا اگه بخوان دوباره از در دوستی بربیان ، آنچنان باهاشون گرم و صمیمی میشم که انگار هیچوقت باهم برخوردی نداشته ایم.برا همینه که هنوز هم پا بپای ترقی و پیشرفت سایت یکی از کاربران پایه بحساب میام.(البته از دید خودم ) اگر من اون شکرآب ها رو به دل میگرفتم ، مثه خیلی ها الان اینجا نبودم.ولی میبینید که هستم.

خیلی از دوستان خودم به مقامات عالی رسیدن و منم تنبیه کردن.حتی عنوانم رو هم ازم گرفتن.ولی الان اونا کجان؟اینا نشان میده که من هیچی تو دلم نمیمونه .رمز این حالت من تو همون نگاه کلی ام به موضوع توهین هست که من هیچوقت به توهین معنی نمیدم و فقط به نظرم میاد که طرف خیلی قاتی کرده و همینقدر بلده.اینا رو میتونم با الفاظ روانشناسی هم توضیح بدم ولی هنر من ساده بیان کردن مفاهیم پیچیده است و به همین دلیل خیلی ساده و بی شیله پیله شرحش دادم.

الان تصور کنید که یکی از مدیران ارشد با من دعوا کنه و همه امتیازات منو ازم بگیره.فکر میکنید من در مقابل این کار ایشون چیکار میکنم؟ هیچی.صبر میکنم که ایشون بازنشسته بشه و بره ، بعدش با یه یوزر دیگه برمیگردم.

پس نتیجه این میشه که من هیچی تو دلم نمیمونه . چرا ؟ چون هیچوقت فکر نمیکنم که طرف به من توهین میکنه.بلکه به این می اندیشم که مدل پاسخگویی ایشون این شکلیه.

این بود انشای من،

[Mohammad Aref 120,439]

سلام. مرسی از تاپیک خیلی خوبت

 

فکر کنم بستگی به اینکه توهین چی هست و از طرف کی هست برخورد و رفتار متفاوت باشه

 

من تو اغلب موارد برخوردم سکوت هستش. اگه از طرف شخص آشنایی باشه، احتمالاً سکوت همراه با ناراحتی هستش. ولی تو مواردی که طرف آشنا نیست و یا آشنای دور هست، سکوت و بی اهمیتی کامل هستش.

 

ولی بعضی وقتا هم میشه که با خنده و کنایه زدن جواب میدم. بستگی به طرفی داره که باهاش مواجهم. البته این کنایه زدن هیچ وقت در مواجهه با آشناهای نزدیک نیست. در برابر آشناهای نزدیک اگه سکوت نکنم، سعی میکنم صحبت کنم و بفهمم علت توهین چی بوده و اگه مشکلی هست حل بشه.

[fakur1 10,129]

آیا توهین سی یا30همداریم؟

 

بله داریم.#26 رو بخون.

[maryam39 8,211]

نكته‌اي كه بايد براي ما مهم باشه، و باعث بشه از اين شبيه‌سازي چيزي بياموزيم رفتن به عمق موضوع هست.

 

چطور ميشه همونطور كه گفتيد دربرابر اهانت خشمگين نشد و سعه صدر داشت ؟

 

ببينيد، بعضي رفتارها اصطلاحا "بازتابي" (Reflexive) هستند. همونطور كه در برابر ترس، احتمالا بصورت ناخودآگاه از جا مي‌جهيم! در برابر مسائلي كه ما رو خشمگين مي‌كنند هم، خشمگين شدن يك عكس‌العمل بازتابي هست. اما سوال اينجاست كه من و شما چطور مي‌تونيم مثلا وقتي بهمون توهين ميشه، خشمگين نشيم.

 

تا اينجا اكثر دوستان گفتند سكوت يكي از راه‌هاي مقابله با توهين‌كننده هست. در واقع از طريق ناديده‌گرفتن فرد، اولا جوابي كوبنده بهش داديم، دوماً از ادامه‌ي بحث جلوگيري كرديم (به استثناي اوقاتي كه فرد جسورتر مي‌شه و ديگه سكوت جايز نيست، بلكه بايد طور ديگه‌اي تنبيه‌ش كرد)

 

اما حتي در عين همين سكوت، تلخي توهين هنوز در كام ذهن ما هست كه يا باعث ناراحتي دروني‌ما ميشه، يا در جايي ديگه بيرون مي‌ريزه (مثلا ميريم خونه و با خانواده تلخي مي‌كنيم). حالا شما چه راه‌هايي بنظرتون مي‌رسه كه مي‌تونه در همون ابتدا تلخي زهر توهين رو بگيره و ناراحتي و خشممون فروكش كنه و احساسات طبيعي‌مون بجاي خودشون برگردند.

 

یکی از روش‌هایی که به ذهنم میرسه و خودم هم ازش مدتی استفاده می‌کردم استفاده از یه عامل یادآوره. یه چیزی که آدم تا چشمش بهش بیفته یادش بیفته که نباید خشمگین بشه. مثلا به شخصه یه مدت یه گردنبد داشتم که همین کارکرد رو داشت یا مثلا یه چیزی مثه انگشتر و ...

 

اما در مورد سوال دوم که چی کار کنیم که این تلخکامی در خودمون تلنبار نشه و دردساز بشه،

به نظرم جواب مشخصی نداره، وقتی انقدر تمرین کنیم به تدریج این توهین‌ها برامون کم اهمیت‌تر میشه. هر چقدر که روحمون بزرگتر بشه راحت‌تر میتونیم این مسائل رو تو خودمون حل کنیم :) و این قضیه هم مثه خوردن قرص نیست که دستور مشخص داشته باشه و سر ساعت جواب بده. یه چیزیه که فقط خود آدم راهش رو کشف می‌کنه.

[Mohammad-Ali 9,728]

بله داریم.#26 رو بخون.

سلام .من اینونخونده بودم .ببخشید

درسته ، خیلی نا راحتم چرا حرکتی نیست ، ببینید ظلم هست اکثرا انتقادوگلایه داریم ولی کوحرکت .....

خب تونستن مردمو یرگرم کنند یعنی ذهن اکثرا راتسخیرکردند.

[shahdokht.parsa 50,877]

من هی میام به این تاپیک جواب بدهم هی نمیشه نمیدونم چرا

با سلام خدمت دوستان عزیزم

و ممنون از دعوتتون

 

والا من ممکنه چندتا برخورد متفاوت نسبت به اشخاص متفاوت و نوع توهین هاشون نسبت به خودم یا دیگران حتی داشته باشم.

ولی خب اول سعی میکنم اونو به چشم توهین نبینم و حتی سعیم بر این هست که طرف مقابلمو به آرامش دعوت کنم اگر صراحتا بهمون توهین بشه آدمی نیستم که بخورم و جواب پس ندم یجورهایی حالا یا با رفتارم یا حرفهام یا یه کاری سعی میکنم طرفو به جای خودش برگردونم و اجازه بهش ندهم بیشتر از اون دیگه بهم توهین کنه.

شده مثلا در حد یه جمله اساسی به طرف گفته باشم که بقول معروف هیچی نتونه خاموشش کنه و بعد از اونم سعی بر این میکنم تا حد ممکن رابطه ام رو با شخص مربوطه به حداقل برسونم .

درکل سعی میکنمک شرایط طرف مقابل رو در نظر بگیرم ولی هرگز به کسی اجازه نمیدهم منو در حد خودش پایین بیاره ترمزشو به بهترین و با شخصیت ترین حالت میکشم و متوقفش میکنم .

[Coral_Mary 470]

نكته‌اي كه بايد براي ما مهم باشه، و باعث بشه از اين شبيه‌سازي چيزي بياموزيم رفتن به عمق موضوع هست.

 

چطور ميشه همونطور كه گفتيد دربرابر اهانت خشمگين نشد و سعه صدر داشت ؟

 

ببينيد، بعضي رفتارها اصطلاحا "بازتابي" (Reflexive) هستند. همونطور كه در برابر ترس، احتمالا بصورت ناخودآگاه از جا مي‌جهيم! در برابر مسائلي كه ما رو خشمگين مي‌كنند هم، خشمگين شدن يك عكس‌العمل بازتابي هست. اما سوال اينجاست كه من و شما چطور مي‌تونيم مثلا وقتي بهمون توهين ميشه، خشمگين نشيم.

 

تا اينجا اكثر دوستان گفتند سكوت يكي از راه‌هاي مقابله با توهين‌كننده هست. در واقع از طريق ناديده‌گرفتن فرد، اولا جوابي كوبنده بهش داديم، دوماً از ادامه‌ي بحث جلوگيري كرديم (به استثناي اوقاتي كه فرد جسورتر مي‌شه و ديگه سكوت جايز نيست، بلكه بايد طور ديگه‌اي تنبيه‌ش كرد)

 

اما حتي در عين همين سكوت، تلخي توهين هنوز در كام ذهن ما هست كه يا باعث ناراحتي دروني‌ما ميشه، يا در جايي ديگه بيرون مي‌ريزه (مثلا ميريم خونه و با خانواده تلخي مي‌كنيم). حالا شما چه راه‌هايي بنظرتون مي‌رسه كه مي‌تونه در همون ابتدا تلخي زهر توهين رو بگيره و ناراحتي و خشممون فروكش كنه و احساسات طبيعي‌مون بجاي خودشون برگردند.

 

من تو یه کتابی خوندم که ریشه خشم، ترس هستش و ما معمولا زمانی خشمگین می شین که احساس ترس بکنیم، ترس ازینکه دارن تحقیرمون می کنند، ترس ازینکه به اندازه جایگاهمون باهامون رفتار نمی شه، ترس ازینکه در آینده بخوان بدتر از این باهامون رفتار کنن و ...

 

بنظرم اگر هرموقع قبل ازینکه خشمگین بشیم چند لحظه ریشه های ترس رو در خودمون پیدا کنیم و منطقی بهش فکر کنیم، خیلی از مواقع میتونیم جلوی خشممون رو بگیریم.