جستجو در تالارهای گفتگو

اگر فکر می کنید فقط شما هستید که سرتان شلوغ است، کافی است لحظه ای خود را جای کودکان بگذارید. علاوه بر اینکه به مدرسه می روند، فعالیت های فوق برنامه انجام می دهند، و وقت خود را یا خانواده می گذرانند، باید یاد بگیرند که چگونه هر روز از خود مراقبت کنند. یکی از ضروری ترین مهارت های زندگی که هر کودکی باید بیاموزد، مسواک کردن دندان ها می باشد. اینکه به فرزند خود یاد دهید روزی 2 بار و هر بار 10 دقیقه دندان های خود را مسواک کند، کار سختی نیست اما کمی خلاقیت به خرج دادن می تواند به سلامت دندان های او کمک بزرگی کند. اگر می خواهید با اصول اولیۀ مسواک زدن دندان های فرزاندتان آشنا شوید، فایل تصویری بالا را مشاهده نمایید. خوب اجازه دهید شروع کنیم. 4 دقیقه سرشار از لذت داشته باشید. فقط به اینکه زمان مشخصی را برای مسواک کردن فرزندتان اختصاص دهید و روی آن نظارت کنید، بسنده نکنید بلکه سعی کنید آنرا به اتفاقی هیجان انگیز تبدیل کنید. موسیقی مورد علاقۀ فرزندتان را پخش کنید و یک جشنِ رقص 2 دقیقه ای برگذار کنید. فایل های تصویری یا اپلیکیشن های مخصوص می توانند به گذرِ این مدت زمان کمک کنند. یا سعی کنید یک داستان 2 دقیقه را بخوانید. هر کاری که انجام می دهید، سعی کنید خلاقانه باشد و همیشه این موضوع که زمانِ مسواک زدن زمان هیجان انگیزی است در ذهن فرزندتان باقی بماند. این عادت را ایجاد کنید و به آن پایبند باشید. ممکن است بعد از یک روز طولانی و خسته کننده و یا موارد دیگر مانند تعطیلات ، اجازۀ مسواک نزدن را به فرزندتان بدهید اما سعی کنید این کار را انجام ندهید. هر چقدر که فرزندتان را به انجام این کار عادت دهید، به مرور برای او مسواک کردن آسانتر خواهد شد عادت مسواک کردن فرزندتان را تشویق کنید. چه چیزی برای فرزندتان جذاب است؟ یک جدول پاداش تهیه کنید و اجازه دهید هر بار که مسواک می زند، یک جایزه از این لیست بردارد. اگر اهل کتاب خواندن است، اجازه دهید یک کتاب برای زمان خواب بعنوان جایزه دریافت کند. و یا این جایزه می تواند فقط به سادگی گفتن ” آفرین! من به تو افتخار می کنم که لبخند به این زیبایی داری. بزن قدش!” باشد. شخصیت ها مهم هستند. فرزند شما عاشق چه شخصیتی است؟ بسیاری از برنامه ها و کتاب های مخصوص کودکان و کارتونها داستانهایی دربارۀ مسواک زدن دارند. این داستان ها و برنامه ها را با هم بخوانید و ببینید تا زمان مسواک شدن بتوانید از شخصیت های این برنامه و کتابها استفاده کنید. یک داستان جدید خلق کنید. داستان یا شخصیت مورد علاقۀ فرزند خود را پیدا نکردید؟ خودتان یک داستان بسازید. ممکن است فرزند شما تنها قهرمانی باشد که به جنگ میکروب ها می رود و آنها را از سطوح دندان پاک می کند. به خرید بروید. اجازه دهید فرزند شما مسواک و خمیر دندان خود را انتخاب کند. انتخاب مسواکی که عروسکی است می تواند او را در انجامِ دقیق اینکار ترغیب کند. و خمیر دندان های حاوی فلوراید در رنگ ها و عطر های مختلف موجود هستند. مسواک زدن را به یک اقدام خانوادگی تبدیل کنید. فرزندانتان از شما می آموزند بنابراین سعی کنید مثال خوبی در این زمینه باشید. خانواده ای که با هم مسواک می زنند، دلایل بیشتری برای خندیدن دارند. منبع: کلینیک دندانپزشکی الهیه - مسواک زدن کودکان

در فرانسه، شش نفر از میان نود نفر داوطلب برای آزمایش یک داروی جدید، پس از شرکت در مرحله آزمایش بالینی راهی بیمارستان شدند و سه از آنها دچار مرگ مغزی شده‌اند. مراحل آزمایش بالینی این دارو اکنون متوقف شده است و شرکت تولید کننده دارو تمامی داوطلبان را فرا خوانده است و دادستانی فرانسه اعلام کرده است که تحقیق در این باره را آغاز کرده است. اما برای رسیدن یک دارو به آزمایش بالینی چه مراحلی باید طی شود؟ امتحان داروی جدید بر روی انسان تا چه حدی می‌تواند خطرآفرین باشد؟ چه قوانینی در این زمینه وجود دارند و بر چه اساسی وضع شده اند؟‌ تا قبل از قرن بیستم نظارت چندانی بر داروها و روش‌های درمانی وجود نداشت. در سال۱۹۰۶، قانون نظارت بر موادغذایی و دارو در آمریکا به امضای "تئودور روزولت" ریس جمهور وقت رسید. این قانون بیشتر روی مواد شیمیایی مصرفی در مواد غذایی و داروها مانند رنگ‌های خوراکی نظارت می کرد. حدود سی سال بعد این قانون به نظارت روی مواد غذایی، دارو و لوازم آرایشی گسترش پیدا کرد. پیدا شدن مواد رادیواکتیو در برخی لوازم آرایشی و نیز مرگ حدود صدنفر بر اثر ماده‌ای سمی به نام "سولفانیل‌آمید" که ادعا می شد به عنوان محلول کاربرد پزشکی و دارویی دارد باعث افزایش نظارت‌ها شد. در دهه پنجاه و شصت میلادی "فاجعه تالیدومید" توجه جامعه جهانی را به اهمیت نظارت بر داروهای جدید، به خود جلب کرد. تالیدومید دارویی بود که برای رفع حالت تهوع در مادران باردار تجویز می‌شد. نتیجه مصرف این دارو تولد هزاران کودک با نقص عضو بود. پس از این فاجعه، مصرف تالیدومید در اغلب کشورها ممنوع اعلام شد. از نیمه دوم قرن بیستم به این سو، برای عرضه هر دارو و روش درمانی جدید نظارت سختگیرانه‌ای آنجام می‌شود. هر کشوری قوانین مخصوص خود را دارد و البته سختگیرانه‌ترین قوانین در آمریکا و اتحادیه اروپا اعمال می‌شوند. به طور کلی برای ورود هر دارو به بازار مراحل زیر باید طی شوند: تحقیقات پایه: تحقیقات پایه را شرکت‌های دارویی، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی با کمک گرفتن از دانشمندان رشته‌های گوناگون از جمله، شیمی، زیست شناسی، داروشناسی و پزشکی صانجام می‌دهند. کشف دارو: پس از آنکه تحقیقات پایه سمت و سوی خود را یافتند، برآیند تحقیقات دارویی جدید خواهد بود. با معرفی دارو به سایر محققان، داروی جدید وارد مراحل بعدی تحقیقات می‌شود. آزمایش پیش‌بالینی: در این مرحله مطالعات فارمودینامیک (بررسی تاثیرات فیزیولوژیک داروها بر بدن)، فارماکوکینتیک (بررسی تاثیر داروها بر روی سلول‌ها و مولکول‌های زیستی بدن)، آزمایش سم‌شناسی و بررسی‌های دیگر انجام می‌گیرد تا اثربخشی و ایمنی دارو سنجیده شود. این مرحله تحقیقات بر روی سلول‌های کشت شده در آزمایشگاه یا حیوانات آزمایشگاهی (البته پس از بررسی‎های دقیق و گرفتن مجوزهای لازم برای رعایت اصول اخلاقی) انجام می‌گیرد. بطور میانگین از هر پنج هزار دارویی که وارد این مرحله می شوند تنها یک دارو به مرحله تولید نهایی و کسب مجوز می رسد. آزمایش بالینی مرحله اول: در این مرحله دارو بر روی داوطلبان آزمایش می‌شود. داوطلبان باید افراد بالغ بالای ۱۸ سال و برخوردار از سلامت جسمانی و روانی باشند. تعداد شرکت کنندگان در این مرحله بین بیست تا صد نفر است. آزمایش بالینی مرحله دوم: در این مرحله دارو بر روی بیماران آزمایش می‌شود تا اثر بخشی و ایمنی آن بررسی شود. در این مرحله دارو بر روی صد تا سیصد نفر آزمایش می‌شود. آزمایش بالینی مرحله سوم: برای اطمینان بیشتر از کارآمدی و ایمنی، دارو روی بیماران بیشتری آزمایش می‌شود. در مرحله هزار تا دوهزار داوطلب شرکت می‌کنند. آزمایش‌های بالینی عموما روی افراد بالغ و با سلامت نسبی صورت می‌گیرد. کودکان، سالمندان، مبتلایان به بیماری‌های شدید و مادران باردار بجز در موارد نادر و استثنایی در آزمایش‌های بالینی پذیرفته نمی‌شوند. پس از مراحل فوق در صورتی که نتایج رضایت بخش باشد دارو می‌تواند وارد بازار شود و پزشکان آن را تجویز کنند. مراحل فوق، از شروع تحقیقات پایه تا اتمام آزمایش‌های بالینی، حدود ده سال زمان می‌برد. پس از اینکه دارو وارد بازار شد مرحله چهارم آزمایش بالینی آغاز می‌شود. در این مرحله از بیمارانی که از دارو استفاده کرده‌اند، خواسته می‌شود تا داوطلبانه با مراکز تحقیقاتی همکاری کنند تا عوارضجانبی دارو بهتر شناخته شوند. کشف و ورود داروی جدید به بازار بسیار پیچیده و نیازمند نظارت‌های سختگیرانه‌ای است بنابراین اغلب داروهایی که به مرحله آزمایش بالینی می‌رسند از ایمنی بالایی برخوردارند. با اینکه آنچه در فرانسه رخ داد فرانسه غم انگیز است، اما مانند هر نوآوری دیگری، تحقیقات و آزمایش‌های بالینی نیز دارای درصدی از خطا هستند. bbc

در این بخش قصه های کودکان جمع آوری میشود. امیدورام مورد توجه دوستان قرار گیرد.

زنگ مدرسه که ‌زده می‌شود، یک عالم کوچولوی‌ دبستانی که صورت‌هایشان را با رنگ و اکلیل گریم کرده‌اند و شکل موش و خرگوش و گربه شده‌اند، با شوق و ذوق هرچه تمام‌تر از در مدرسه بیرون می‌پرند و در رسیدن به پدر و مادرهایشان با هم مسابقه می‌گذارند تا زودتر چهره جدیدشان را به آنها نشان دهند. چند سالی است که نقاشی کردن صورت کودکان در جشن‌های مدرسه و یا در نمایشگاه‌های مختلف رواج پیدا کرده است. ولی آیا این رنگ‌ها که صورت کودکان را برای سرگرمی، زیباتر می‌کنند؛ برای کودکان بی‌خطر هستند؟ با دکتر بهروز باریک‌بین، متخصص پوست و مو در این مورد به گفتگو نشسته‌ایم. گهگاه در نمایشگاه‌های گوناگون با غرفه‌هایی روبه‌رو می‌شویم که مشغول رنگ‌آمیزی صورت بچه‌ها هستند و کودکان و والدین آنها خوشحال از اجرای این مراسم در صف ایستاده‌اند، همچنین در جشن‌های مدارس و نیز در برخی مهدکودک‌ها در برخی شهرهای بازی با بچه‌هایی که صورت رنگ‌آمیزی شده دارند مواجه می‌شویم، شما هم دیده‌اید؟ بله، کودکان عاشق این سرگرمی هستند غافل از اینکه مصرف این رنگ‌ها بر روی صورت چه عوارضی می‌تواند داشته باشد. باید توجه داشته باشیم که به هر حال کودکان دوست دارند که نقش‌های فانتزی روی صورت‌شان کشیده شود و آن را نوعی تفریح می‌دانند اما والدین باید از شیوه انجام کار و عواقب احتمالی این کارآگاهی داشته باشند. حالا، از چه رنگ‌هایی استفاده می‌شود؟ برای رنگ‌آمیزی صورت کودکان افراد گوناگون از وسایل مختلف استفاده می‌کنند. عده‌ای از ماژیک‌های معمولی و عده‌ای از وسایل آرایشی خانم‌ها برای این کار استفاده می‌کنند. برخی از آبرنگ و برخی از رنگ گواش برای نقاشی صورت کودکان استفاده می‌‌کنند. حرفه‌ای‌ها هم از رنگ‌های گریم برای این کار استفاده می‌کنند. رنگ‌های فون دو نوعند، فون خشک که آن را «پن‌کیک» و فون چرب که آن را «پن‌استیک» می‌نامند. از فون چرب برای گریم بازیگران سینما و نیز برای آرایش عروس استفاده می‌شود. کدام بهتر است؟ برای رنگ‌آمیزی صورت کودکان گاهی از فون خشک استفاده می‌کنند که با آب و صابون یا شیرپاک‌کن به سادگی قابل پاک‌کردن است. به طور کلی استفاده از ماژیک و رنگ گواش برای رنگ‌آمیزی صورت بچه‌ها اصلا توصیه نمی‌شود، زیرا رنگ‌ها به سادگی از روی پوست پاک نمی‌شوند و می‌توانند مضر باشند. اگر از آبرنگ استفاده می‌شود، باید زود پوست شسته شود و اگر از فون خشک (رنگ گریم خشک) برای رنگ‌کردن صورت بچه‌ها استفاده شود همچنین توصیه می‌شود مدت طولانی رنگ روی صورت کودکان باقی نماند و حداکثر طی چند ساعت با آب و صابون یا شیرپاک‌کن از روی صورت پاک شوند و کودک نباید به این تفریح عادت کند. عارضه‌ای هم دارد؟ استفاده از هر نوع ماده شیمیایی از جمله رنگ روی صورت می‌تواند با عوارضی همراه باشد. شایع‌ترین این عوارض حساسیت پوستی است. به عنوان مثال اگر کودکی به نوعی رنگ حساسیت داشته باشد ممکن است در مرتبه اول استعمال آن روی پوست مشکل خاصی ایجاد نشود اما در مرتبه دوم استعمال آن رنگ، دچار قرمزی، تورم و خارش پوستی ‌شود که می‌تواند عوارض ناخوشایندی را به همراه داشته باشد و در این شرایط مراجعه به متخصص پوست و مو ضروری است. مشکل‌ دیگری که به خصوص در صورت استفاده از رنگ‌های چرب و در کودکان بزرگ‌تر و نزدیک سن بلوغ امکان بروزش وجود دارد، مستعدشدن پوست به جوش‌های غرور جوانی است، به این ترتیب که با مسدودشدن منافذ پوست و احتباس چربی‌های طبیعی در مجاری بازشونده به سطح پوست، ابتدا جوش‌های سرسیاه و سرسفید روی پوست به وجود می‌آیند و سپس در صورت ادامه مصرف رنگ‌های چرب روی پوست، این جوش‌ها تبدیل به جوش‌های التهابی و چرکی خواهند شد. بنابراین توصیه می‌کنیم که پوست حساس و ظریف کودکان دلبندتان را با تفریحات ناسالم به مخاطره نیندازید. در درجه اول توصیه ما این است که از این رنگ‌آمیزی‌ها روی صورت کودکان استفاده نکنید و در درجه بعد، اگر به هر دلیل مایل به امتحان این تفریح برای فرزندتان هستید فقط یک بار به این کار مبادرت ورزید و سریع رنگ‌ها را از روی پوست حساس کودک‌تان پاک کنید. علایم حساسیت پوستی صورت کودک به رنگ نقاشی چیست؟ علایم حساسیت پوستی به صورت ایجاد قرمزی، تورم و خارش است که اینها علایم یک اگزمای تماسی آلرژیک هستند. گاهی ممکن است این حساسیت به صورت ضایعات شبیه کهیر نمایان شوند. به هر حال اگر در پوست صورت کودک خود متوجه قرمزی و تورم به دنبال استعمال رنگ روی صورت شدید و یا اگر کودک از خارش پوست شکایت کرد، بلافاصله رنگ را با آب و صابون بچه و یا شامپوی بچه بشویید. حال اگر صورت کودک به رنگ حساسیت داشت؛ چه کار کنیم؟ در صورت بروز حساسیت پوستی همان‌طور که ذکر شد قدم اول شست‌شوی رنگ از صورت است. در قدم بعد باید به یک متخصص پوست و مو مراجعه کنید تا تحت نظر وی از داروی ضد التهاب موضعی و نیز از داروهای ضد حساسیت و ضدخارش خوراکی (در صورت لزوم) استفاده کنید و یادتان باشد هرگز بار دیگر رنگ‌آمیزی روی صورت کودکان را تکرار نکنید که در غیر این صورت مشکلات به وجود آمده دوچندان خواهند شد. بهترین روش پاک کردن این رنگ‌ها در خانه چیست؟ بهترین روش شستن این رنگ‌ها همان‌طور که ذکر شد، استفاده از آب معمولی و صابون بچه یا شامپو بچه است تا حداقل تحریک پوستی را ایجاد کند. گاه می‌توان از شیرپاک‌کن نیز برای این منظور استفاده کرد و بعد صورت را با آب خالی شست. بعد از شستشوی کامل رنگ از پوست، بهتر است از یک مرطوب‌کننده ساده بدن (مانند وازلین یا اوسرین) استفاده کنید، تا آسیب رسیده به پوست در اثر استفاده از رنگ و نیز صابون به حداقل برسد. اگر پوست صورت کودکان دچار قرمزی شده باشد، هنگام مواجهه با آفتاب باید ضدآفتاب نیز برای وی استفاده شود. بچه‌ها چند ساعت می‌توانند با این صورت‌های رنگی ذوق کنند؟ رنگ‌ها بهتر است طی یکی دو ساعت از روی پوست پاک شوند تا مشکلات احتمالی به حداقل برسند، یادتان باشد نگذارید فرزندتان با رنگ‌های صورت شب را تا صبح سپری کند. اصلا درست است کودکان لوازم آرایش بزرگسالان را استفاده کنند؟ به طور کلی استفاده از لوازم آرایش و لوازم گریم بزرگسالان برای کودکان به چند دلیل صلاح نیست، زیرا اولا فرهنگ غلط استفاده از لوازم آرایش را عملا به کودکان‌مان آموزش می‌دهیم و آنها را در بزرگسالی به مشکلات جدی مواجه خواهیم کرد، ثانیا پوست کودکان بسیار حساس‌تر از بزرگسالان است و امکان رخداد آلرژی و حساسیت پوستی در آنها بیشتر است و به خصوص این مساله در مورد کودکان مبتلا به آلرژی‌های پوستی (اگزمای سرشتی) و تنفسی (آسم) به طور شایع‌تر مشاهده می‌شود. و در درجه سوم امکان دچار‌شدن پوست کودکان به آکنه (جوش غرور جوانی) در سن پایین در صورت استفاده از لوازم آرایش و گریم بزرگسالان وجود دارد.

انگار همین دیروز بود که نوزاد کوچک و آرامی را از بیمارستان به خانه اوردید و عضوی بسیار عزیز و دوست داشتنی به اعضای خانواده تان اضافه شد. نوزاد دیروز اکنون دیگر بزرگ شده است اما او هنوز کودک است و دنیایش پر از شور و هیجان. هنوز سیر رشد او مانند قبل بسیار سریع است و هر سال بین 4 تا 7 سانتی متر قد میکشد. اگر هر هفته با ماژیکی قد او را روی دیوار علامت بزنید سال بعد با تعجب خواهید دید که فرزندتان در این سنین چقدر سریع رشد کرده است. معمولا چند هفته یکبار یکی از دندانهای شیری او می افتد و دندان های دایمی اش رشد میکند. صورت کودکان از این سنین به بعد کم کم لاغرتر میشود به استثنای کودکانی که مشکل چاقی و اضافه وزن دارند و یا به صورت ژنتیکی صورت هایشان چاق است. از این سنین به بعد تفاوتهای میان کودکان نمایان تر میشود. کودکان در این سنین از خانواده هایشان مسائل بسیاری را می آموزند و عادات تغذیه ای شان شبیه به خانواده هایشان میشود. اگر کودک 6 تا 9 ساله در خانواده ای ورزشکار باشد او نیز به ورزش علاقمند میشود و اگر خانواده ای هنرمند داشته باشد او نیز به هنر گرایش پیدا میکند. هرچه کودک شما بزرگتر میشود می اموزد و میخواهد کارهای بیشتری را خوش به تنهایی انجام دهد. از گرم کردن غذا تا مرتب کردن خانه برای کمک به مادرش یا انجام خریدهای منزل. آنها دیگر دوست دارند خودشان به تنهایی از مدرسه به خانه بیایند. جدا از همه ی این موارد آموزش توانایی مراقبت از خود یکی از مهم ترین قسمتهای رشد کودکان است. منبع:مجله ی موفقیت

آموختن رفتارهای ساده مودبانه به کودکتان به او در ارتباط با دیگران کمک خواهد کرد. کودکان معمولا به طور عامدانه بی‌ادب نیستند، در اغلب موارد مسئله این است که آنها اصول رفتار مودبانه را یاد نگرفته‌اند. این 25 مورد خلاصه آدابی است که کودک تا 9 سالگی باید یاد گرفته باشد: 1- هنگامی چیزی را می‌خواهی بگو: "لطفا". 2- هنگامی چیزی به تو می‌دهند، بگو: "متشکرم." 3- هنگامی که بزرگترها با یکدیگر حرف می‌زنند، میان حرف آنها نپر، مگه اینکه مسئله‌ای فوری مطرح باشد. آنها حواس‌شان به تو هست و وقتی حرف‌شان تمام شد به تو پاسخ خواهند داد. 4- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کنی، گفتن عبارت "ببخشید" مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است. 5- اگر کوچکترین تردیدی درباره انجام کاری داری، اول از پدر و مادر اجازه بگیر تا بعد پشیمان نشوی. 6- دیگران علاقه‌‌ای به دانستن اینکه تو از چه چیزهایی بدت می‌آید، ندارند. نظرات منفی‌ات را برای خودت، یا بین خود و دوستانت نگهدار، و دائم به بزرگترها نق نزن. 7- در مورد خصوصیات جسمی دیگران اظهار نظر نکن، مگر اینکه بخواهی از آنها تعریف کنی که باعث می‌شود آنها خوششان بیاید. 8- هنگامی دیگران از تو می‌پرسند، حالت چطور است، به آنها پاسخ بده و بعد حال آنها را هم بپرس. 9- هنگامی در خانه دوستت هستی، به یاد داشته باش که از والدین دوستت به خاطر اجازه دادن به رفتن به خانه آنها تشکر کنی. 10- اگر دری بسته بود، پیش از وارد شدن، ابتدا به در ضربه بزن، و منتظر بمان تا ببین پاسخی داده می‌شود یا نه. 11- هنگامی که تلفن می‌زنی، اول خودت را معرفی کن و بعد بپرس آیا می‌توانی با شخص مورد نظرت صحبت کنی یا نه. 12- به دیگران احترام بگذار و اگر به تو هدیه‌ای دادند، بگو: "متشکرم." به جای ای‌میل زدن، نوشتن یک نامه دست‌نویس تشکر بسیار موثر است. 13- در مقابل بزرگسالان از کلمات ناشایست استفاده نکن. آنها خودشان همه این کلمات را بلدند و استفاده تو از این کلمات باعث ملال و ناخشنودی آنها می‌شود. 14- افراد را با نام‌های تحقیرآمیز صدا نزن. 15- دیگران را به هیچ دلیلی مسخره نکن. این کار باعث می‌شود در نظر دیگران آدم ضعیفی به نظر برسی، و دست انداختن دیگران کار نادرستی است. 16-حتی اگر یک بازی یا مراسم برایت خسته‌کننده است، آرام بنشین و خودت را علاقمند نشان بدهد. بازیکنان یا نمایش‌دهندگان دارند حداکثر تلاش‌شان را می‌کنند. 17-اگر به کسی تنه زدی، فورا بگو "ببخشید." 18-هنگام سرفه یا عطسه کردن دهانت را بپوشان و در جلوی دیگران فین نکن. 19- اگر می‌خواهی از دری عبور کنی، ببین آیا می‌توانی در را باز نگهداری تا کسی دیگری هم از آن رد شود. 20- اگر به پدر و مادر، معلم یا همسایه‌‌ای برخوردی که دارد کاری را انجام می‌دهد، از او بپرس کمک می‌خواهد. اگر جواب مثبت بود، به او کمک کن- به این ترتیب ممکن است چیز جدیدی یاد بگیری. 21- هنگامی که بزرگسالی از تو تقاضای انجام کاری را کرد، با روی گشاده و بدون نق زدن به او کمک کن. 22- هنگامی که کسی به تو کمک کرد، بگو: "متشکرم." این شخص احتمالا بار دیگر هم به تو کمک خواهد کرد. این امر به خصوص در مورد معلمان مصداق دارد! 23- از وسائل غذا خوردن درست استفاده کن. اگر نمی‌دانی که چطور با این وسائل غذا بخوری، از پدر و مادر تقاضا کن به تو آموزش دهند، یا دقت کن آنها از این وسائل چطور استفاده می‌کنند. 24- هنگام غذا خوردن روی ران‌هایت دستمال سفره بگذار و از آن برای پاک کردن دهانت در هنگام لزوم استفاده کن. 25- برای برداشتن چیزها از روی میز غذا خم نشو؛ از دیگران تقاضا کن آن را به تو رد کنند. منبع مقاله...

اهمیت وعده نهار برای دانش آموزان دبستان وراهنمائی ودبیرستان : پدیده جهش رشد در دوران نوجوانی که در ادامه روند رشد اوایل زندگی روی می دهد ، نیاز فرد به انرژی ومواد غذائی را افزایش می دهد . نیاز های غذائی در طی دوران جوانی و نوجوانی بسیار بیشتر از سایر دوران های زندگی است . اگر مثلثی در نظر بگیریم که دریک رآس آن تغذیه ودر رآس دیگر آن کنترل عفونت ودر رآس دیگر رشد وتکامل قرار دهیم برای سلامت فکر وجسم این سه عامل در رشد وتکامل وسلامتی مهم است . با توجه به هم بستگی تغذیه با رشد وتکامل ، تغذیه بهینه شرط لازم وضروری برای کامل شدن پتانسیل روند رشد است . فردای جامعه با دانش آموزان امروز شکل می گیرد باید حساسیت نسبت به سلامت آن ها داشته باشیم . دغدغه سلامت دانش آموزان برای آینده کشور اهمیت ویژه دارد کمبود های غذائی ومصرف ناکافی مواد مغذی مورد نیاز در این دوران می تواند منجر به تآخیر روند رشد وبلوغ جنسی شود . همچنین ، تغذیه مناسب در این دوران می تواند به پیشگیری از بیماری های مزمن غیر واگیردار دوران بزرگسالی از جمله بیماریهای قلبی عروقی ، بدخیمی ها و استئوپروز منجر شود . سلامتی دوران بزرگسالی مستلزم سلامتی دوران نوجوانی است . پیشگیری واصلاح اختلالات تغذیه ای برای تامین روند مناسب رشد وتکامل ضروری است .از سوئی دیگر ، دوران نوجوانی زمان مناسبی برای اصلاح رفتار ها ومشکلات تغذیه ای است که در اوائل زندگی در حال شکل گیری بوده وتا سال ها بعد تداوم می یابد که به نوبه خود ، در پیشگیری وبه تاخیر انداختن بیماریهای مزمن وابسته به تغذیه در دوران بزرگسالی از اهمیت زیادی برخردار است. پس از سال اول تولد ، دوران نوجوانی دومین دوره بحرانی جهش رشد در طول زندگی است به نحوی که 25 درصد از رشد قدی بزرگسالان در طول دوران نوجوانی به دست می آید . در بسیاری از نوجوانان کیفیت و کمیت نامناسب مواد غذائی عامل اصلی ایجاد مشکلات تغذیه ای می باشد . در بیشتر این موارد ، این شرائط ناشی از عدم رعایت اصل تعادل و تنوع در تهیه غذای خانواده ، آگاهی ناکافی نوجوانان واعضاء خانواده در زمینه نیاز های تغذیه ای دوران رشد و گرایش به مواد غذائی با ظاهر جذاب وفاقد ارزش غذائی کافی

سه علت مهم کم شنوایی کودکان شامل موارد زیر است: ۱- اوتیت میانی (عفونت های گوش) ۲،- علل مادرزادی ۳- علل اکتسابی. اوتیت میانی اوتیت میانی التهاب در گوش میانی (ناحیه پشت پرده گوش) است که معمولاً همراه با ترشح مایع در آن ناحیه می باشد. این مایع ممکن است عفونی باشد (یا نباشد). علائم، شدت، میزان تکرارپذیری و طول مدت بیماری متفاوت است. ممکن است از مایع غیرعفونی، روشن و رقیق بدون درد و تب و تنها کمی کاهش شنوایی تا حمله های تکرار شونده همراه با مایع چسبنده غلیظ در گوش و برخی شکایات دیگر نظیر کم شنوایی دائمی متغیر باشد. تقریباً همه انواع اوتیت همراه با کم شنوایی نوسانی انتقالی اند. در حقیقت اوتیت میانی، شایع ترین علت کم شنوایی در کودکان خردسال است

محققان چینی اعلام کردند: کودکانی که شب ها کمتر از ۸ ساعت می خوابند، قند خون بالاتری دارند که ممکن است پیش زمینه ابتلا به بیماری دیابت (مرض قند) باشد. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دکتر یو، یکی از محققان دانشگاه علوم شانگهای معتقد است این خطر، نوجوانان چاق را بیشتر از سایر هم سالانشان تهدید می کند. وی اضافه کرد: خواب شبانه کم، بدون ارتباط با سایر عوامل خطر قند خون بالا چون افزایش سن، جنس، رژیم غذایی، بیماری ها و وزن بالا قند خون کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. این محققان در این مطالعه میزان قند خون و خواب شبانه ی ۶۱۹ کودک چاق و ۶۱۷ کودک متناسب ۳ تا ۶ ساله را مورد ارزیابی قر دادند. نتایج این مطالعه نشان می دهد همانند بزرگسالان، خواب کافی به بدن کودکان کمک می کند تا وزن و قند خون مناسبی داشته باشند. اما یک کودک از تولد تا پایان نوجوانی به چه میزان خواب در شبانه روز نیاز دارد؟

[TABLE] [TR] [TR] [TD=width: 10][/TD] [TD=class: news_body, width: 100%, bgcolor: #FDFDFD]نتایج حاصل از یک پژوهش نشان داد: مصرف ماست کم چرب در دوران بارداری خطر ابتلای کودک به آسم و تب یونجه را افزایش می دهد. به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، نتایج یک مطالعه که در کنفرانس جامع تنفسی اروپا ارائه شد، نشان داد که مصرف ماست کم چرب در دوران بارداری به علت نبود اسیدهای چرب محافظ، خطر ابتلای کودک به آسم و تب یونجه را افزایش می دهد. محققان رژیم غذایی بیش از ۷۰ هزار زن و کودکان آن ها را تا سن ۷ سالگی بررسی کردند و دریافتند: زنان بارداری که روزانه ماست کم چرب همراه با میوه می خوردند، در مقایسه با مادرانی که ماست کم چرب مصرف نمی كردند، تا ۱.۶ برابر بیشتر امکان داشتند، کودکانی مبتلا به آسم داشته باشند. این پژوهش همچنین نشان داد: کودکان این زنان بیشتر احتمال دارد علائم آسم و تب یونجه را داشته باشند، البته این نتایج تاکید کرد مصرف شیر در دوران بارداری با افزایش آسم مرتبط نیست، بلكه شیر اثر محافظتی نیز در برابر آسم دارد. «اکاترینا ماسلوما» محقق اصلی این پژوهش از دانشکده سلامت عموم هاروارد می گوید: این یافته ها حیرت آور است و نبود اسیدهای چرب در ماست کم چرب را می توان علت این نتایج دانست، زیرا اسیدهای چرب نقش مهمی را در بدن بر عهده دارند. «لینه متکالر لس» مدیر مرکز تحقیقاتی آسم انگلیس می گوید: شواهد کافی دال بر تاثیر عوامل محیطی قبل از زایمان بر آسم کودکان وجود دارد. وی می افزاید: داشتن رژیم غذایی سالم و متنوع در هر زمان به خصوص دوران بارداری توصیه می شود و ما پیشنهاد می کنیم که زنان باردار قبل از هر تغییر قابل توجه در رژیم غذایی با پزشک خود مشورت کنند. [/TD] [/TR] [/TR] [/TABLE]

این روز‌ها دغدغه بسياري از خانواده‌ها پیدا کردن یک مهدکودک خوب برای کودکان‌شان است. مهدکودکی که تمام معیارهای آموزشی را برای کودکان داشته باشد و خانواده بتواند با خیال راحت کودکش را به آنجا بسپارد. زندگی ماشینی این دوره، هر خانواده‌ای را به فکر می‌اندازد که کودکش را در ساعات کاری به مهدهای کودک ببرد و در کنار همه این مسائل، او را در معرض آموزش قرار دهد. در پرورش نسل جدید نباید به بعد منفی جدایی کودک از مادر فکر کرد. کودکان این نسل بیشتر از هرچیز به روابط اجتماعی نیاز دارند، چیزی که هر روز درون مهدکودک‌ها تمرین می‌شود. مهد کودک یا خانه؟ سپردن کودک به مهدکودک یک مقوله اختیاری است و این دوره به عنوان آموزش رسمی شناخته نمي‌شود. انتخاب مهدکودک یک مسئله کاملا سلیقه‌ای است. حدود ۹۰ درصد مهد‌ها فعالیت‌های آموزشی را انجام می‌دهند و حداقل استاندارد‌ها را دارند. موضوع دوم مهد‌ها، محتوای آموزشی است. مهدهای‌کودک بر اساس آموزش‌هایی که می‌دهند و براساس دوره‌هایی که برای مربیان مهد خود برگزار می‌کنند، در دسته‌بندی‌های یک ستاره، دو ستاره و سه ستاره قرار مي‌گيرند. هر خانواده‌ای باید به اين موضوع توجه كند که آموزش‌های آن مهدکودک، مطابق نيازش است یا نه. این حق خانواده‌هاست که به خاطر شهریه‌ای که پرداخت می‌کنند حق انتخاب داشته باشند. آموزش یک مسئله علمی است. بسياري از اساتید اعتقاد دارند آموزش از زمان جنینی شروع می‌شود. هر چقدر سن کودک بالا‌تر برود، گستره آموزش بیشتر و در نتیجه تنوع آموزشی هم بیشتر می‌شود. معمولا مهد‌ها از شیرخواره تا نوباوه را می‌پذیرند. به کودک از بدو تولد تا 2 سال، شیرخوار، بین 2 تا 3 سال، نوپا و از 3 سالگی تا قبل از ورود به دبستان نوباوه می‌گویند. یک ستاره یا سه ستاره؟ مسئله این است از سال ۱۳۸۷ مبحث رتبه‌بندی مهد‌های‌کودک اعلام شد و دفترچه‌هایی در اختیار مهد‌ها قرار گرفت که براساس بندهای آن و مطابقت با مهد‌های مورد نظر رتبه‌بندی انجام شد. یکی از مسائلی که برای رتبه‌بندی مهد‌ها در نظر گرفته شد، نیروی انسانی و شرایط محیطی بود. نیروی انسانی، تمام پرسنل آموزش ديده‌‌ای هستند که در مهدکودک‌ها مشغول فعالیت هستند. شرایط محیطی هم امکاناتی مانند ناهار، میز و نیمکت یا تمام وسایلی که کودک در مهد نیاز دارد، است. مهدهای‌کودک بر اساس رتبه‌بندی و درجه می‌توانند فعالیت‌هایی را ارائه دهند. یک مهدکودک یک ستاره تعداد فعالیت‌هایش به یک تا 3 فعالیت محدود می‌شود و مهد‌کودک سه ستاره ۵-4 فعالیت را انجام می‌دهد. تعداد فعالیت‌ها و کلاس‌های آموزشی و امکانات محیطی همه و همه برای این مکان‌ها ستاره می‌سازند. شهریه‌های نجومی در حال حاضر مهدکودک دولتی وجود ندارد که بدون پرداخت هزینه، خانواده بتواند به آن مراجعه کند. مکان‌هایی برای بچه‌های بی‌سرپرست وجود دارد که بهزیستی از آنها حمایت می‌کند، اما برای کودکانی که شرایط عادی برای زندگی دارند، شرایط فرق می‌کند. حدود هزار مهدکودک در تهران وجود دارد که مهدکودک‌های خصوصی و خودکفا هستند و فعالیت می‌کنند. بالطبع هزینه یک مهدکودک در منطقه یک تهران با هزینه مهدکودکی در منطقه ۲۲ یا اطراف استان تهران تفاوت دارد. مهدهای‌کودک براساس تعداد نیروی انسانی (پرسنل) که مطابق با معیار خودشان است، هزینه متفاوتی دریافت می‌کنند. مهدهای‌کودک در حال حاضر هزینه‌های واقعی را به خانواده‌ها نمی‌گویند، چون هزینه مهدهای‌کودک بسیار بالاست و اگر قرار باشد شهریه‌هایی بگیرند که با این هزینه‌ها سودی برای‌شان داشته باشد، چند برابر این شهریه‌ها باید بپردازند. سن آموزش کودک شهریه‌های مهدکودک‌ها از طریق سازمان بهزیستی تعیین و به مهد‌های کودک ابلاغ می‌شود. من با شهریه‌های هنگفت موافق نیستم. باید بررسی کار‌شناسی شود و هزینه تمام شده برای خانواده‌ها مشخص شود و طبق آن شهریه مشخص شود. مهدکودک‌ها می‌توانند برای کودکان کارهای فوق برنامه داشته باشند. در سال ۸۸ تمام فعالیت‌های فوق‌برنامه مهدهای‌کودک طی بخش‌نامه‌ای تعریف شد. هیچ‌کدام از زبان‌های خارجی اجباری نیست و خانواده به اختیار خود می‌تواند این کلاس‌ها را در برنامه روزانه کودک خود بگذارد. یادگیری زبان‌های خارجی در مهدهای‌کودک فعالیت پر مناقشه‌ای است. بعضی‌ها می‌گویند باید این آموزش را از دوره راهنمایی به بعد انجام داد، اما برخي دیگر می‌گویند باید این زبان را مثل زبان مادری به عنوان زبان دوم آموزش داد. این‌که نتیجه کدامیک درست است را باید کارشناسان پاسخ دهند. از سويي هم وزارت آموزش و پرورش یک راهنمای برنامه و فعالیت‌های دوره پیش دبستانی دارد که در قسمت نمونه برنامه‌اش نوشته شده که بچه‌ها باید از شنبه تا چهارشنبه بین ۳ تا ۴ ساعت مورد آموزش قرار بگیرند. سن آموزش‌پذیری بیشتر بچه‌ها طبق گفته کار‌شناسان در گروه سنی نوباوه است. مربیان اساس آموزش‌اند دوره پیش از دبستان دوره‌اي طلایی برای کودکان است. خانواده‌ها و مهد‌ها باید برای این دوران برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشند. در مورد مهدهای‌کودک بندهایی وجود دارد که اين مهدها سعی در اجرای آنها دارند. این بند‌ها عبارتند از: پرورش فعالیت‌های جسمی حرکتی کودکان، پرورش روحیه و رفتار عاطفی مثل محبت کردن و صفات اخلاقی و ارزش‌های اسلامی، پرورش مهارت‌های ذهنی کودکان که ارتقا مهارت‌های پرسشگری و زندگی است. این مهارت‌ها از آن دسته مهارت‌هایی هستند که چند سالی است سازمان بهزیستی آموختن آن را برای کودکان به کار گرفته‌ است. در حال حاضر مربیان موظف هستند در دوره‌های آموزشی که سازمان بهزیستی برگزارمي‌كند، شرکت کنند. این دوره‌ها به دوره‌های مقدماتی، تکمیلی و توجیهی تقسیم می‌شوند که کاملا به مربیان مربوط می‌شود و تمام مربیان مهد‌ها این دوره‌ها را گذرانده‌اند. مهد‌های‌کودکی هم هستند که علاوه بر این دوره‌ها، دوره‌های خود‌شناسی و ارتباط موثر هم برای مربیان می‌گذارند. این موضوع کاملا به مدیر مهدکودک بر می‌گردد. به کجا اعتماد کنیم؟ آنچه مهم است، اين است که مهد کودک انتخابی دارای پروانه رسمی از سازمان بهزیستی باشد. این اولین نکته‌ای است که قبل از هرچیز خانواده‌ها باید به آن توجه کنند، چون مکان‌هایی هستند که با عنوان‌های مختلف فعالیت می‌کنند، مثل کلاس‌های زبان کودکان یا مراکز آموزشی مختلف. گزارش‌هایی که مرکز پژوهش‌های مجلس در زمینه پیش‌دبستانی منتشر کرده و مقایسه‌هايي که با دیگر کشورهای جهان انجام داده، نشان مي‌دهد در کشورهای پیشرفته بیشتر کودکان تحت آموزش قرار می‌گیرند اما در کشور ما اینچنین نیست. با سرشماری‌های انجام شده، حدود ۳۰ درصد کودکان ایرانی به محیط‌های آموزشی مثل مهدهای کودک، دارالقرآن، موسسات ارشاد و... می‌روند. ۷۰ درصد کودکان ایران در خانه هستند و خانواده به هر دلیلی نمی‌تواند کودکش را به این مراکز بسپارد. ۵۰ درصد مهدکودک‌های ایران را مهدهای روستایی تشکیل می‌دهند که در مناطق روستایی با حداقل امکانات تشکیل شده‌اند. با تمام این شرایط تنها نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که یا خانواده امکاناتش اجازه نمی‌دهد کودکش را به مهد بسپارد یا اینکه به مهد‌ها اعتماد ندارند. بیشترین کودکانی که در ایران به مهد می‌روند در تهران و شهرهای بزرگ هستند در حالي ‌که بیشترین تعداد کودکان زیر ۶ سال در ایران در شهرهای کوچک و روستا‌ها هستند.

متخصصان به والدین توصیه می کنند برای جلوگیری از بروز کمردرد و آسیب به ستون فقرات در کودکان، سنگینی کوله پشتی آنها را بررسی کنند. به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، با شروع سال تحصیلی جدید به والدین یادآوری می شود که کوله پشتی کودکان که با کتاب و دیگر وسایل پر می شود می تواند منجر به آسیب به کمر و ستون فقرات کودکان شود. دکتر جاشو هیمان مدیر جراحی ارتوپدی بیمارستان کودکان مورگان می گوید: والدین باید کوله پشتی بچه ها را چک کنند زیرا آنها اکثر مواقع بیش از آنچه باید حمل کنند مثل اسباب بازی ها یا وسایل الکترونیکی و خیلی موارد غیرضروری دیگر را همراه خود به مدرسه می برند. کوله پشتی کودکان نباید بیش از ۱۵ درصد وزن کودک و یا حدود ۷ پوند برای یک بچه ای که ۵۰ پوند وزن دارد، سنگینی داشته باشد.

وقتی تصمیم می گیرید که فرزندتان را به گردش ببرید، باید علاوه بر انتخاب لباس مناسب کفش مناسبی نیز انتخاب کنید تا از آسیبها جلوگیری کنید. کودکان سریع ترازانتظار رشد می کنند و پاهای آنها نیز از این روند مستثنی نیستند. از آنجایی که خرید کفش برای کودکان یک کار مکرر است، ‘انجمن پزشکی اطفال آمریکا’ چند توصیه بهداشتی را در زمینه انتخاب کفش برای کودکان ارایه داده است. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، اول اطمینان یابید که قسمت پشت کفش که از پاشنه پا محافظت می کند از جنس سخت تهیه شده باشد و کفش دارای یک کفی قابل انعطاف و در زیر آن یک لایه نرم باشد که از قوس کف پا به خوبی حمایت کند . کفش را زمانی اندازه کنید که کودک ایستاده است و وزن خود را بر روی پاهایش انداخته است. اجازه دهید که به اندازه پهنای یک انگشت میان نوک انگشتان پا و جلوی کفش فاصله وجود داشته باشد تا کودک به راحتی بتواند انگشت های خود را تکان دهد. همچنین از کودک بخواهید در اطراف فروشگاه راه برود و درباره اندازه، راحتی کفش از او سوال و توجه کنید که پس از درآوردن کفش فشاری به پای وی وارد نشود. مطمئن شوید که کفش در ناحیه پاشنه از پای کودک درنمی آید.

کودکان زیر ۵ سال باید حداقل ۳ ساعت در روز فعالیت جسمی داشته باشند فعالیت های بدنی روزمره ی کودکان، از جمله موضوع هایی است که تا به حال به روش های متفاوت مورد مطالعه قرار گرفته است. گزارش های رسیده حاکی است، در سال های اخیر بر تعداد کودکانی که عوامل خطر زای بیماری کرونری قلب دارند، افزوده شده است. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، به نظر می رسد که این افزایش عوامل خطر زا در کودکان هم چنان ادامه خواهد داشت. و کودکانی که در شرایط وخیمی به سر می برند در سال های بعدی زندگی هم در همین وضعیت باقی می مانند. اینک دولت انگلیس راهبرد ورزشی جدیدی به منظور مبارزه با چاقی کودکان زیر ۵ سال را منتشر کرده است. بر اساس گزارشی که جدیدا منتشر شده ، هدف اولیه راهبرد جدید کودکان زیر ۵ سال است و بر اساس آن این دسته از کودکان باید بطور روزانه دست کم ۳ ساعت فعالیت جسمی داشته باشند. سالی دیویس از مسئولان رده بالای بهداشت در بریتانیا در این خصوص گفت: من فکر می کنم والدینی وجود دارند که به اهمیت فعالیت جسمی کودکانشان واقف نبوده و نمی دانند که آنها در طول روز باید دست کم ۳ ساعت فعال باشند. دیویس افزود: بخشی دیگر از والدین هم که آگاهی دارند آنچنان در فعالیت های روزانه غرق شده اند که ممکن نیست اولویت این مسئله را کامل درک کرده و اجرا کنند. بر اساس نتیجه پژوهش ها در کشور انگلیس، تنها ۳۰ درصد کودکان زیر ۵ سال در طول روز، این زمان را به فعالیت جسمی اختصاص می دهند. وضعیت فعالیت جسمی کودکان می تواند در کاهش بیماری های قلبی در بزرگ سالی مؤثر باشد، تحقیقات بسیاری آغاز شدند که به تشریح عوامل خطرزای بیماری قلبی در کودکان پرداخته اند.

چند راه ساده‌ برای از بین بردن عادت تلویزیون تماشا کردن در کودکان کارشناسان چند راه کمکی برای کودکانی که وقت زیادی را در جلوی تلویزیون می‌گذارنند پیشنهاد می‌کنند. عادت تماشا کردن: اجازه دادن به کودک برای این که در دام تلویزیون گرفتار شود آسان است، ابتدا به او اجازه می‌دهید که هنگام بازگشت از مدرسه با یک کارتون خستگی خود را در کند. سپس به او اجازه می‌دهید در حالی که شام را آماده می‌کنید به تماشای تلویزیون ادامه دهد. کودکان آمریکایی به ‌طور متوسط 4 ساعت در روز تلویزیون تماشا می‌کنند. در حالی که پزشکان توصیه می‌کنند کودکان حداکثر 2ساعت در روز تلویزیون تماشا کنند. تلویزیون اثر زیادی بر اغلب بچه‌های مدرسه‌ای دارد و تفریح بدون تلاشی را که مشتاق آن هستند برایشان فراهم می‌کند. تا سن مدرسه کودکان می‌توانند به روی آن چه که تماشا می‌کنند کنترل داشته باشند. و به وسیله تلویزیون درباره جهان یاد بگیرند، اما لازم و ضروری است که والدین، هم بر محتوا و هم بر میزان تماشای تلویزیون کودکانشان نظارت داشته باشند. علت این است: کودکان در سال‌های اولیه دبستان، توانایی نظم بخشیدن به عادات تماشا کردن خود را ندارند و کودکی که دائماً تلویزیون تماشا می‌کند شانس ورزش کردن، اجتماعی شدن، مطالعه و بازی کردن را از دست می‌دهد. مطالعات متعددی نشان داده است که کودکان خردسالی که خیلی زیاد تلویزیون تماشا می‌کنند با تکالیف مدرسه در کشمکش هستند و احتمال این که رفتار پرخاشگرایانه داشته باشند بیشتر است و بیش از بچه‌هایی که زیاد تلویزیون تماشا نمی‌کنند اضافه وزن پیدا می‌کنند. آیا می‌خواهید عادت تلویزیون تماشا کردن کودک خود را کنترل کنید؟ هفت راهکار وجود دارد که ممکن است تا به حال امتحان نکرده باشید. 1- کارهای روزانه خود را یادداشت کنید. تحقیقات نشان داده است که بزرگسالان در روز بیش از 4 ساعت و نیم تلویزیون تماشا می‌کنند. بنابراین این احتمال وجود دارد که کودک شما تنها کسی نیست که در خانه شما تلویزیون تماشا می‌کند. آگاهی از زمان تلویزیون تماشا کردن همه (شامل خودتان) می‌تواند شوک‌آور باشد. آیا تلویزیون شما در حالی که کارهای منزل را انجام می‌‌دهید روشن است؟ آیا همسر شما به محض این که به خانه می‌رسد کنترل تلویزیون را برمی‌دارد؟ آیا در حال شام خوردن تلویزیون تماشا می‌کنید؟ (84 درصد از خانواده‌ها حداقل بعضی اوقات این کار را انجام می‌دهند) بنابراین زمان آن رسیده که به خاطر کودکتان عادات تلویزیون تماشا کردن خود را تغییر دهید. 2- بازی« پنهان کردن تلویزیون » تلویزیون یک تفریح راحت و وسوسه‌کننده است. اما اگر کودک شما آن را نبیند این طور نیست. یک روکش به روی دستگاه تلویزیون خود بکشید یا مثل« لارن مک» امتحان کنید. او برای کم کردن تلویزیون دیدن دختر 6 ساله‌اش تلویزیون را داخل قفسه‌ای می‌گذاشت که هر تعطیلات آخر هفته آن را باز می‌کرد. مک می‌گوید در طول هفته هیچ‌کس دلش برای تلویزیون تنگ نمی‌شود چون به آن توجهی نداریم. 3- به خواندن و مطالعه کردن پاداش دهید. یک کودک به طور متوسط، چهار برابر ساعاتی را که صرف مطالعه می‌کند به تماشای تلویزیون می‌پردازد. بهتر است یک معاوضه بین مطالعه کردن و تماشای تلویزیون نجام ‌دهیم:« برای هر دقیقه خواندن (که شامل تکالیف مدرسه نمی‌شود) یک دقیقه وقت برای تماشای تلویزیون به دست می‌آورد تا ماکزیمم یک ساعت.» 4- بگذارید با سیستم خود شما تلویزیون تماشا کنند. «وندی برید» به پسر هفت ساله‌اش« الکس»، کوپن‌های 15 دقیقه‌ای برای تماشای تلویزیون می‌دهد که هر روز آن را برای دیدن تلویزیون نقد می‌کند. او بلیت‌های جایزه را با انجام دادن کار اضافی به دست می‌آورد که می‌تواند یا آن‌ها را هر روز خرج کند یا برای دیدن یک فیلم در آخر هفته پس‌انداز کند. 5- کار بهتری را برای انجام دادن پیدا کنید. برای «کارولین» این بهترین راه حل برای جدا کردن فرزندانش از تلویزیون بود. او آن‌ها را به یک باشگاه ورزشی برد و هر دو پسر به یک تیم فوتبال ملحق شدند و با همکلاسی‌های خود قرارهای بازی بیشتری می‌گذاشتند. به زودی عادت تلویزیون تماشا کردن آن‌ها از بین رفته بود،پسرها آن‌ قدر تفریح داشتند و چیزهای جدید را امتحان می‌کردند، که نمی‌توانستند به کارتون‌ها فکر کنند. 6- یک شب خانوادگی بدون تلویزیونی را بگذرانید. اگر شب‌ها را با هم بگذرانید، کودک شما به علت تحریم شدن از تماشای تلویزیون اعتراض نمی‌کند، با همدیگر بازی کنید، یک پازل را دسته جمعی مرتب کنید یا بازی فکری انجام دهید، شما حتی می‌توانید کودکانتان را به آماده کردن شام وا دارید، این تفریح است و به شما این شانس را می‌دهد تا همدیگر را درک کنید. 7- عادت تماشا کردن تلویزیون را یک باره از همین امروز ترک کنید. این یک تمرین است به ما ملحق شوید.هفته ملی برای خاموش کردن تلویزیون برای خودتان بسازید.از همین امروز. از 18دی تا25 دی. ساعات بیشتری را دور از دستگاه بگذرانید تا کودک شما تشخیص دهد که واقعاً به آن نیازی ندارد و دلش برای آن تنگ نمی‌شود. منبع:مجله موفقیت و تبیان.

پيشگيري از خفگي در کودکان برخلاف تصور ، آسيبهايي که باعث خفگي کودکان مي شوند ،‌خيلي ساده اتفاق مي افتد و عواملي که به خفگي منجر مي شوند به وفور در محيط زندگي کودکان وجود دارند و در زماني که کودک با چنين عواملي تنها بماند ، ‌از روي کنجکاوي و بي تجربگي خود را در معرض خطر قرار مي دهد . بنابراين بزرگترها به ويژه والدين واجب است که راههاي پيشگيري از خفگي را شناخته و کودکان را از تهديدکننده هاي مربوط دور نگهدارند . خفگي مهمترين و فوري ترين عامل تهديدکننده سلامت انسان است که اگر در ظرف چند دقيقه عامل خفگي از بين نرود ، فرد مي ميرد و آن زماني است که بنا به عللي ( مثل بسته شدن راههاي تنفسي ، داروها و بيماري هاي فلج کننده مراکز تنفسي ، قرار گرفتن در محيطي با گازهاي سمي و … ) اکسيژن کافي به بدن انسان نرسد و مراکز حياتي مهم واقع در مغز از اکسيژن محروم بمانند و به اين ترتيب علائم خفگي از قبيل تنگي نفس ،‌کبودي لبها و نوک انگشتان ، کندي و نامنظمي نبض و از دست دادن حواس ظاهر مي شود

خیال پردازی در کودکان را جدی بگیرید كودكان در سنين قبل از دبستان علاقه بسيار زيادي به بازي ها و موضوعات تخيلي دارند. زندگي يك كودك در سن قبل از مدرسه، از محدوديت هاي بسيار تشكيل شده، او بر اساس نظر والدين خود زندگي مي كند. در واقع كودك به بازيهاي خيالي علاقه دارد ، زيرا مي تواند آن طور كه مي خواهد باشد و زندگي كند؛ خارج از قيد و بندها و محدوديت هايي كه والدين براي او تعيين كرده اند. هيچ كودك سه ساله اي اجازه ندارد كه به تنهايي از خانه خارج شود، به تنهايي غذاي دلخواه خود را بخورد و حتي لباسي را كه دوست دارد بخرد. در اين سن، كودك كاملاً به والدين خود وابسته است، البته مي تواند اظهار نظر كند اما تصميم گيري اصلي و قطعي با والدين است. كودكان هنگامي كه با مكان هاي تازه يا تجربه هاي جديد رو به رو مي شوند از شيوه اي متفاوت استفاده مي كنند، آنها قوه تخيّل خود را به كار مي برند. زماني كه به يك كودك چهار ساله اجازه مي دهيم تا به تنهايي به مدرسه برود و برگردد او احساس مي كند كه يك فرمانده است و سوار بر اسب از يك قلعه به قلعه ديگر در حركت است. زندگي يك كودك چهار ساله خيلي معمولي و خسته كننده به نظر مي رسد . اما اگر تصور كند كه يك مأمور آتش نشاني است، حس مي كند مثل يك قهرمان زندگي مي كند. چــــرا خيال پـــــردازي بـــراي كـــودكان بااهميت است؟ خيالپردازي در دوره كودكي اهميت زيادي دارد . زيرا يك كودك علاوه بر اين كه مي تواند زندگي خود را تغيير دهد و شرايط تازه اي را براي خود خلق كند، از شرايط تازه اي كه ايجاد كرده مي تواند دانستني هاي جديدي نيز بياموزد. به طور مثال وقتي كه يك كودك چهار ساله كلاه آشپزي بر سرش مي گذارد، پيشبند آشپزي مي بندد و تصور مي كند كه آشپزاست، احساس استقلال و مسئوليت پذيري سبب مي شود كه به اطراف خود توجه بيشتري داشته باشد، همراه با پدر و مادر خود آشپزي كند. موادي را كه استفاده مي كند به خاطر مي سپارد و از اين كه هر بار بر دانسته هاي خود مي افزايد، خوشحال است. بزرگسالان از دنياي پيرامون خود اطلاعات زيادي به دست مي آورند و براي فراگيري بيشتر ، تجربيات خود را نيز مورد استفاده قرار مي دهند؛ اما كودكان از استعدادي برخوردارند كه لازم است توسط والدين پرورش يابد. آنها با به كارگيري قوه تخيّل خود نه تنها دانستني هاي تازه اي از دنياي اطراف خود به دست مي آورند بلكه مي توانند آن طور كه دوست دارند باشند و زندگي كنند. تقــــــــويت تخيـــــل : ۱- در منزل جايي را براي تغيير لباس اختصاص دهيد.(جاييكه در آن لباس هاي قديمي، وسايل شخصي "مانند كلاه، كتابهاي جيبي، هديه هاي قديمي و ..." را نگهداري كنيد.) ۲- مدادهاي شمعــــي، وسايل آبـــرنگ، كاغذ نقاشــــي و چسب را در دستــــرس كـــودكان قرار دهيد. ۳- داستاني را براي كودك خود تعريف كنيد. لباس يكي از شخصيت هاي داستان را بپوشيد و با كودك خود، براساس داستان، بازي كنيد. اگر داستان را كودك شما تعريف كند بهتر است. مي توانيد موضوع آن را با مراسم عروسي، جشن تولد يا اتفاق هاي ديگري كه در زندگي خود با آنها سرو كار داريد مرتبط سازيد. ۴- تعدادي ملحفه يا پتو در دسترس كودك قرار دهيد تا بتواند خانه درست كند و يا بازي هاي خيالي ديگري را طراحي كند. ۵- كودك خود را تشويق كنيد كه با اسباب بازيهاي سازنده و ابتكاري بازي كند. مانند اسباب بازيهايي كه با كمك قطعه هاي مختلف ميتوان ماشين، خانه، هواپيما و... ساخت. ۶- قصه هاي موزون و آهنگين را براي فرزندتان بخوانيد و به نوبت اشعار آن را تكرار كنيد. ۷- در حد امكان زمان بيشتري را با كودك خود در طبيعت سپري كنيد. محل هايي كه براي ساختن آنها انسان دخالتي نداشته است، براي رشد قوه تخيّل كودك بهتراست. ۸- زماني كه فرزندتان، شما را به دنياي خيالي خود دعوت مي كند، دعوت او را بپذيريد، با او سوار قايق شويد، سوار بر سفينه فضايي در فضا پرواز كنيد و در همه ي موارد رهبري بازي را برعهده فرزندتان بگذاريد. ۹- در بين اسباب بازي هاي كودك تعدادي گوش ماهي، سنگ هاي مختلف، چسب، تخته ، بند، سكه ، طناب و ساير وسايلي كه مي تواند مورد استفاده او قرار بگيرد، قرار دهيد. ۱۰- هنگامي كه با خيالپردازي هاي فرزندتان روبرو مي شويد، او را سرزنش نكنيد. به او اجازه دهيد تا آنچه در ذهن خود دارد بيان كند.

تمام كودكان اضطراب و بي قراري را تجربه مي كنند. در بيشتر مواقع از يك كودك طبيعي انتظار مي رود كه زمان زيادي را در حال شور و شوق، بي قراري و كنجكاوي باشد. براي مثال كودكان، زماني كه 9 ماه از سال را به خاطر رفتن به مدرسه از والدين خود جدا مي شوند، داراي دلواپسي و اضطراب خاصي هستند. در مورد بچه هاي كوچكتر اين حالت ، گاهي اوقات به ترس نيز تبديل مي شود. ( مثل ترس از تاريكي ، از طوفان ، از حيوانات و يا از چيزهاي بزرگ و قوي ). اگر قبل از شروع اين هيجانات اين نوع رفتارها مثل جدا شدن از والدين، نشاط در مدرسه و يافتن دوست در اعمال بچه ها گنجانده شود، والدين به راحتي مي توانند ارزش هاي آنها را در زمان وقوع آن براي كودكان توضيح داده و آنها را متقاعد كنند. اين روش توسط روانشناسان قديمي پيشنهاد شده است. يك نوع از اين اضطرابها و نگراني ها كه ترس از جدايي نام دارد به شدت احتياج به درمان و مراقبت دارد از علائم آن : ۱. داشتن ترس هميشگـــي و دائم درباره سلامت و امنيت والدين خود ۲. امتناع كــــردن از رفتن به مدرسه ۳. دل دردهاي دائم و مستمـــر و يا شكايت از دردهاي جسمــــي ديگـــر ۴. نگــــراني هاي فوق العاده ، زمان خوابيدن ۵. متكــــي و وابسته بودن به ديگـــران ۶. تــــرس و وحشت زياد زمــــان جدا شدن از والــدين ۷. وحشت كــردن يا كابـــوس ديدن در زمان خواب نوع ديگري نگراني و اضطراب زماني است كه كودك از چيز خاصي ميترسد مثلاً از سگ، حشرات و يا هر چيز خاص ديگري و اين ترس باعث استرس و هيجاني در دورن كودك ميگردد. گاهي، بعضي از اين كودكان از ديدن و يا صحبت كردن با افراد جديد و ناشناس وحشت دارند. اين بچه ها به سختي ميتوانند براي خود دوستان جديدي پيدا كنند و يا با هر شخص ديگري به جز اعضاي خانواده شان ارتباط برقرار سازند. بچه هاي ديگري كه از اين اضطرابها رنج ميبرند شايد : ۱. نگرانـــي هاي زيادي در مـــورد هر چيزي قبل از وقوع اتفاق آن دارند . ۲. درباره مدرسه رفتن ، با كســـي دوست شدن و ورزش كـــردن استرس دارند . ۳. افكار مشوش و عكس العملهاي عصبي دارند ( مشغوليت ذهنـــي ). ۴. از اينكه خطا و يا اشتباهــــي كنند ، مـــي ترسند . ۵. از اعتمـــاد به نفس فــــوق العاده كمـــي بــــرخوردارند . كودكاني كه داراي استرس و اضطراب هستند دچار تنشها و دلواپسي هاي زيادي مي شوند . نگراني هاي آنها گاهي اوقات به اندازه اي مي رسد كه ديگر قادر به انجام دادن كاري و يا تصميم گرفتن و حتي فكر كردن در مورد مسائل اطراف خود نمي باشند . كودكان مضطرب ، اغلب كودكاني ساكت ، عصبي ، شاكي ، ناراضي و كم طاقت هستند . و اغلب دربارة همه چيز مشكل دارند . والدين اين كودكان بايد بسيار هوشيار بوده و به نشانه هاي عصبي بودن و اضطراب داشتن در كودكان خود دقت كنند ، تا پس از شناخت سريع و به موقع ، مانع از پيشرفت اين حالتها شوند . اين موضوع كه بايد به سرعت باعث كاهش ترس و اضطراب در كودكان شويم ، اهميت زيادي دارد . اگر با متمركز شدن بر روي رفتارهاي كودك خود به وجود اضطراب و نگراني در درون او پي برديد، به سرعت با يك روانشناس كودك و نوجوان و يا هر روانشناس ديگري كه در مورد سلامت فكري و معالجه آن تجربه و مهارت لازم را داشته باشد، مشورت كنيد. با مراقبتهاي ويژه؛ مشكلات اضطراب و استرس را در كودكان خود از بين ببريد. اين مراقبتها به زودي مانع از بوجود آمدن مشكلاتي، از قبيل نداشتن رابطه دوستي با ديگران، شكستها و ضربه هاي اجتماعي و دروني، كمبود شديد اعتماد به نفس در آينده خواهد شد. اين مراقبتها متشكل از روان درماني هاي انفرادي، معالجات و روان درماني هاي خانوادگي، مراقبتهاي رفتاري و مشاوره در مدرسه مي باشد .

نحوه کنترل عصبانیت در کودکان خواه چهار ساله يا چهل ساله، همه ما بارها عصباني شده ايم. اما فردي كه در طول زندگي نياموزد چگونه بر خشم خود مسلط شود، روابط را خدشه دار و دوستان و اطرافيان را آزرده خاطر مي سازد. "طغيان خشم" راهي است براي ابراز احساسات. اما اين طغيان هاي احساسي خيلي هم كار ساز و مؤثر نيستند. حتي كودكان هم مي دانند وقتي كنترل خود را از دست مي دهند در نهايت احساس خوبي نخواهند داشت. بنابراين آنها به جاي انتخاب خشم و عصبانيت ، مي توانند دليل عصبانيت خود را بگويند. به محض اين كه دليل عصبانيت كودك خود را فهميديد، مي توانيد به او در كنترل كردن احساساتش كمك كنيد. در زير مهمترين عواملي را كه در عصبانيت كودكان نقش دارند، آورده ايم. خصيصــــه هاي ذاتـــــــــي مواقعي كه فرد عصباني مي شود، ميزان عصبانيت او را غالباً شخصيت او معين مي كند. حالات فوق العاده حساس ، سركش ، بي دقت، پرتحرك يا پرخاشگر بودن مي تواند بخش رشد يافته اي از يك شخصيت سالم و يا در نهايت يك مبارزه جو باشد. نكته مهم اين است كه با پي بردن به ضعف رفتاري فرزندتان مي توانيد پرخاشگري ها را به نقاط قوت تبديل كنيد. وقتي كه كودك عصبي در مورد چيزهايي عصباني مي شود كه دوست صبور او اصلاً به آن موارد توجهي ندارد ، در اين صورت شما نيازبه زمان بيشتري داريد تا جايگزين هايي را به جاي عصبانيت به او بياموزيد. مــــراحل رشـــد زماني كه كودك در مرحله رشد فيزيكي يا اجتماعي قرار دارد زمينه بيشتري براي پرخاشگري و عصبانيت در او ايجاد مي شود. مراحل مختلف رشد ، عوامل خشم متفاوتي دارند. وقتي به كودك خود كه به كاسه توت فرنگي دست درازي كرده، مي گوييد:" الان اجازه خوردن آنها را نداري"، عصباني مي شود. ولي فرزند بزرگتر شما تحمل جواب مشابه را دارد به دليل اين كه او صبر و بردباري را در خود پرورانده است. جنسيــــت: به طور كلي، پسرها خشم خود را راحت تر از دخترها ابراز مي كنند و شايد يك توجيه فرهنگي براي آن وجود داشته باشد. به احتمال زياد والدين و مربيان از پسرها فوران خشم را انتظار دارند و از آن چشم پوشي مي كنند در صورتي كه گريه رنجورانه يك دختر عصباني مورد قبول آنهاست. اما كودكان در هر دو جنس نياز به يادگيري كنترل خشم دارند. زندگــــــي خانوادگــــــي به طور كلي ناراحتي يك كودك به دليل جدايي والدين ، بيماري ، مرگ ، تولد خواهر يا برادر، تغيير منزل و يا ديگر اتفاق هاي مهم زندگي ، اغلب در او پنهان مي ماند و با بروز عصبانيت و پرخاشگري به كودك آسيب مي رساند. زيرا او احساس مي كند مورد آزار و اذيت واقع شده و سعي مي كند اين احساس را منتقل كند. اگر كودك لطيفه اي براي مهار كردن موقعيت حاد روحي بگويد و يا كوله پشتي برادرش را پرت كند ، به هر حال اين رفتارها به ميزان زيادي به الگوي رفتاري خانواده اش بستگي دارد. مخصوصاً اين رفتارها در خانواده هايي شايع است كه خشم، داد و فرياد و پرخاشگري هايي مثل " به هم زدن در" در آنها مشاهده مي شود. در بيشتر خانواده هايي كه در مقابل احساسات ، اتفاقات و هيجانات ناآرام و سركوبگر هستند، الگوي ديگري وجود دارد. " الگوي كودكان رفتارهايي است كه آنها در اطرافشان مي بينند." تبیان

اگر به مطالعه این مطلب پرداخته اید به احتمال زیاد از جمله افرادی هستید که به زندگی و سلامت کودکان اهمیت می دهید. گاهی اوقات شناخت بهترین راه برای دوست داشتن و تربیت فرزندان دشوار است. گاهی متوجه رفتارهایی می شوید که شما را متحیر یا دلخور می کند و یا حتی می ترساند. برای آگاهی از نحوه عملکرد تربیتی و برخورد با کودکان باید اطلاعات مفیدی در زمینه بهداشت روان بدست آورد. سلامت یا بهداشت روان عبارت از نحوه تفکر، احساس و عملکرد ما به منظور رویارویی با موقعیتهای زندگی است. بهداشت روان در بردارنده نوع نگاه ما به خودمان، زندگی مان و افرادی است که آنها را می شناسیم و به آنها علاقمندیم. همچنین به تعیین اینکه چطور استرس را کنترل کنیم، با دیگران ارتباط برقرار سازیم، گزینه های خود را ارزیابی کنیم و انتخاب نماییم کمک می کند. سلامت روان هم مانند سلامت جسم در هر مرحله ای از زندگی حائز اهمیت است. مشکــــــــــــلات بهداشت روان تشخیص تب در مکودک توسط والدین بسیار آسان است اما شاید تشخیص مشکل روانی او به این سادگی ها نباشد. مشکلات مربوط به سلامت روان را همیشه نمی توان دید اما علائم قابل تشخیص اند. این مشکلات را می توان تشخیص داد بدلیل اینکه متخصصین بهداشت روان با این علائم و بیماری های مربوط به آنها آشنایی دارند. برخی از این بیماری ها عبارتند از افسردگی، اضطراب، مشکلات خوردن، نقص توجه و اختلالات بیش فعالی. متاسفانه بسیاری از جوانان مبتلا به مشکلات روحی روانی هیچ کمی دریافت نمی کنند. کودکان و نوجوانان زیادی هستند که از دوره های استرس هیجانی رنج می برند که با درمان کوتاه مدت رو به بهبود می گذارند اما آن مشکلات الزاما منجر به آنچه تحت عنوان مشکلات بهداشت روان نام دارند، نمی شوند. اندوه ناشی از ازدست دادن یک عزیز مثالی در این مورد است. بهداشت روانی یک کودک هیچ ارتباطی با بهره هوشی او ندارد. کودکان با یا بدون مشکلات بداشت روانی IQ متفاوتی دارند. آموزش خاص یکی از سرویسهای حمایتی است که مدارس برای کمک به رویارویی با نیاز های منحصر به فرد کودکان و نوجوانانی که انواع مختلفی از مشکلات بهداشت روان را دارند، فراهم می کنند. نه هر فردی که تحت آموزش خاص قرار دارد مشکل سلامت روان دارد و نه اینکه هر کودک و نوجوان دارای یک مشکلا سلامت روان از آموزش ویژه برخوردار است. اختلالات هیجانــــــــــــی جــــــــــدی عبارت اختلالات هیجانی جدی برای کودکان و نوجوانان به مشکلات سلامت روان اشاره م یکند که بشدت زندگی روزانه و عملکرد آنها را در خانه، مدرسه و یا در اجتماع مختل می کند. بدون کمک، چنین مشکلاتی ممکن است منجر به افت تحصیلی، روی آوری به مواد مخدر و الکل، ناسازگاری در خانواده، یا حتی خود کشی شود. عوامــــــــــــــل ما همه علل مشکلات سلامت روان در جوانان را نمی شناسیم. اما می دانیم که هم محیط و هم ساختار بیولوژِیک فرد دراین امر دخالت دارد. از جمله علل بیولوژیک می توان به ژنتیک، عدم تعادلات شیمیایی و صدمه به سیستم اعصاب مرکزی اشاره کرد. این عوامل در علم پزشکی تحت عنوان اختلالات نوروبیولوژیک نامیده می شوند. بسیاری از عوامل محیطی می توانند کودکان را در معرض خطر قرار دهند. برای مثال کودکانی که با خشونت، سوء استفاده، مسامحه، یا مرگ عزیزان، طلاق و یا روابط از هم گسیخته مواجه می شوند، بیشتر در معرض مشکلات سلامت روان قرار دارند. سایر ریسک فاکتورها شامل طرد شدن بعلت نژاد، جنسیت، مذهب یا فقر است. پــــــــــرورش سلامت روان در کــــــــــــودکان شما بعنوان والدین، مسئول سلامت جسمی و روحی فرزندتان هستید. هرگز یک راه مشخص شده و ثابت برای تربیت فرزنان وجود ندارد. شیوهای تربیتی متفاوتند اما همه کسانی که مراقب فرزند شما هستند باید انتظارات فرزند شما را دریابند. کتابهای خوبی در این زمینه وجود دارد که می توانید از آنها برای بهبود تربیت فرزنادنتان استفاده کنید. در اینجا به برخی از راهکارهای کلی در زمینه تعلیم و تربیت اشاره شده است : - سعی کنید در کنار رسیدگی و تامین تغذیه مناسب، ایمن سازی بدن، و فراهم کردن امکانات ورزشی و غیره محیط امن و سالم خانوادگی و اجتماعی را برای فرزندتان فراهم کنید. - از مراحل رشد کودک آگاهی پیدا کنید تا بیش از حد و یا کمتر از حد لازم از او انتظار نداشته باشید. - این نکته بسایر حائز اهمیت است که فرزندتان راتشویق کنید احساسات خود را ظاهر کند. اجازه دهید بداند که همه افراد، درد، ترس، خشم و اضطراب را تجربه می کنند. به او کمک کنید عصبانیت خود را بگونه ای مثبت ظاهر کند بدون آنکه متوسل به خشونت شود. - احترام و اعتماد متقابل را ایجاد کنید. صدای خود را برای او بلند نکنید حتی زمانی که با او توافق ندارید. راههای ارتباطی را باز نگه دارید. - به حرفهای فرزنداتان خوب گوش دهید. از کلمات و اصطلاحاتی استفاده کنید که برای او قابل فهم باشد. او را به سوال کردن ترغیب نمایید. کاری کنید با شما راحت باشد و مایه دلگرمی اش باشید. تمایل خود را برای صحبت در باره هر موضوعی با او ، نشان دهید. - به مهارتهای خود تان برای حل وکنار آمدن با مشکلات رجوع کنید. آیا شما مثال خوبی در این مورد هستید؟ اگر احساسات و عملکرد فرزندتان مایه دستپاپچگی شما شده یا قادر به کنترل خشم و ناامیدی خودتان نیستید، کمک بجویید. - مشوق او در زمینه رشد استعدادهایش باشید و به او کمک کنید محدودیت های موجود را بپذیرد. براساس توانای ها و علائقش ، در تعیین اهداف یاریش کنید. - موفقیتهایش را جشن بگیرید. - توانائی های او را با توانمندی های سایر کودکان مقایسه نکنید. - منحصر بفرد بودن او را بستایید. - از اینکــــه وقت خود را صرف او کنید دریغ ننمایید. - استقلال و خود ارزشی را در او پرورش دهید. - در رویارویی با فراز و نشیب های زندگی ا و را یاری کنید. - نشان دهید که به توانایی های در کنترل اوضاع بهنگام مشکلات، او اعتماد دارید. - اصول تربیتی را بطور مفید، دائم و مناسب بکار بندید. (بدانید که تربیت کردن به معنای تنبیه نیست). - کودکان با یکدیگر متفاوتند. سعی کنید بفهمید چه روشی برای کودک شما مناسب است. بدون توجه به خواست های فرزندتان از رفتار های تربیتی دیگران تقلید نکنید. - برای کارهای مثبتی که انجام می دهد تایید تان را ابراز کنید. - به او کمک کنید از اشتباهاتش درس بگیرد. - بدون قید و شرط او را دوست بدارید و محبت کنید. - ارزش عذرخواهی برای اشتباه مرتکب شده، همکاری، صبر، بخشش و احترام به دیگران را به او بیاموزید. - انتظار نداشته باشید بی نقص عمل کنید، تربیت فرزند، کار دشواری است. بهداشت روانی همه کودکان حائز اهمیت است. بسیار ی از کودکان دچار مشکلات سلامت روان هستند. این مشکلات واقعی و دردناکند و ممکن است شدید باشند. با این حال مشکلات فوق قابل تشخیص و درمانند. توجه خانواده ها و عملکرد اجتماع به همراه هم می تواند به رفع این مشکلات کمک کند. جام جم آنلاین

چرا بچه ها دروغ می گویند؟ دروغگويي از نظر لغوي به معناي كتمان واقعيت است. فرد دروغگو از طريق دروغ گفتن ضعفهاي خود را مي پوشاند و شنونده را گمراه مي سازد. خود را از تنبيه نجات مي دهد و بدان وسيله توجه ديگران را به خود جلب مي كند. يكي از عوامل دروغگويي، ترس در كودكان است. اگر كودك به سبب راستگويي تنبيه شود، در آينده براي نجات و رهايي از مجازات به دروغگويي متوسل مي شود. والدين و مربيان بايد از هر كودك انتظاراتي داشته باشند كه با واقعيات و امكانات او منطبق است در غير اين صورت دروغگويي كودك تقويت و تشديد خواهد شد. همه انسانها در محدوده اي برابر پا به عرصه وجود مي گذارد. هيچكس از كودكي دروغگو به دنيا نيامده است. همه انسانها راه فكر كردن و توجيه اعمال خويش را از ديگران آموخته و تكامل يافته اند. درستي يا نادرستي از طريق كلمات و اعمال ديگران به ما القا مي شود و ما اين كلمات و اعمال را در ذهنيات خود تلفيق كرده، سرانجام شخصيت خود را شكل مي دهيم. به مثالهايي چند از توجيه افرادي كه در مواردي دچار اشتباه شده اند دقت كنيد: من حق داشتم كه اين خطاها را انجام دهم ، افراد ديگر زياد به اين مسأله اهميت نمي دهند هركس ديگري هم كه بود همين كار را مي كرد . راستي شما فكر مي كنيد كه اين گونه توجيهات استادانه چگونه توسط بعضي از جوانان ونوجوانان بيان مي شوند؟ آنها اين مسائل را از جامعه خود آموخته اند، از كساني كه با آنها سروكار دارند و با ارزيابي اعمال درست و نادرست كه توسط ذهنيات هر يك انجام شده است اعمال خود را با اين گونه توجيهات همراه مي سازند. به خاطر همين است كه مي گوييم والدين نقش مهمي در تكوين شخصيت فرزندان خود بازي مي كنند و اين نقش در سالهاي اوليه تربيت كودكان ارزشي به غايت والا دارد. براي اينكه فرزندان خود را راستگو تربيت كنيم ابتدا مي بايست نسبت به اعمال خود نهايت دقت را داشته باشيم و نيز درارتباط خود با ديگران دقت كنيم، زيرا در يك جامعه معمولاً تربيتهاي متفاوتي وجود دارد. تربيت كودك مي بايست از همان دوره طفوليت او آغاز شود، صداقت و راستگويي از مواردي است كه بايد قبل از سنين مدرسه به آن توجه شود. البته ما بايد توجه داشته باشيم كه كودك اساساً قصد فريب والدين را ندارد، ولي توجيهات او راهي براي فرار از مجازات است. دروغ گفتن يكي از رفتارهاي متداول كودكان 4ـ5 ساله است كه از لحاظ اخلاقي اشكالي ندارد. كودكان در اين سن و سال معمولاً به دو شكل دروغ مي گويند كه نخستين آن خيال پردازي است، كودك با جعل داستان يا با طرح مبالغه آميز بعضي از واقعيات، اغلب خواسته خود را با ما درميان مي گذارد و غيرمستقيم از اميالش صحبت مي كند. در اين صورت بهتر است كه پدر ومادر در تأييد خواسته كودك حرف بزنند. دروغ نوع دوم دروغ به اصطلاح مفيد است، دروغي است كه بزرگترها هم مي گويند و آن رابه حساب دروغ مصلحت آميز مي گذارند تا به جاي نتيجه بد، نتيجه خوب بگيرند. در اين مرحله از رشد كودك تنها كار درست را در خواسته خود مي جويد و با استفاده از دروغ براي رسيدن به خواسته اش ترديدي به خود راه نمي دهد. در اين موارد بايد به كودك تفهيم كنيم كه از راستگويي و صداقت او خوشحال مي شويم بايد بداند كه دروغ و دروغگويي را دوست نداريم. بايد توجه داشت كه اين مسأله در سنين بالاتر رفتاري ناپسند است كه به كودك شخصيت ساختگي و تصنعي مي بخشد. هرگاه كودك شما در موقعيت نامطمئن و ناامن قرار گيرد و احساس خطر يا حقارت كند به گفتن دروغ متوسل مي شود. كودك دروغگو به گفته هايش ايمان ندارد و به طور قاطع و صريح حرف نمي زند، به تدريج اعتماد خود را به ديگران از دست مي دهد و نسبت به اطرافيان بدبين مي شود. متأسفانه برخورد بسياري از والدين در اين موارد با تنفرهمراه است زيرا از خود سؤال مي كنند كه چرا فرزندشان دست به چنين عملي زده است؟ در برخورد با چنين مواردي والدين نبايد به چشم يك آدم دروغگو به كودك نگاه كنند و يا دائماً به آنها ظنين باشند زيرا چنين برخوردي عواقب ناگواري را به همراه خواهد داشت. براي درمان دروغگويي شناخت علل آن كاملاً ضروري است، دروغگويي به عنوان يك مشكل علل گوناگون و متعددي دارد كه درا ينجا به برخي از آنها اشاره مي شود: بــــررســــــی علل دروغگويـــــــي همانطور كه قبلاً هم اشاره شد يكي از علتهاي دروغگويي آموزش نادرست خانواده است. در خانواده اي كه پدر و مادر و ديگر اعضاي آن همواره به يكديگر دروغ مي گويند نمي توان انتظار داشت كه كودكي راستگو تربيت شود. ۱ـ دروغگويي كودك ممكن است براي جلب توجه اطرافيان باشد. چنانچه كودكي در خانواده يا مدرسه مورد بي توجهي اطرافيان قرار گيرد، براي نشان دادن خود و جلب توجه آنان ممكن است به گفتن دروغ در زمينه هاي گوناگون متوسل شود. ۲ـ كودكاني كه نسبت به دوستان و اطرافيان خود احساس كمبود مي كنند، ممكن است براي جبران كمبودها در زمينه هاي گوناگون نظير شغل والدين، محل سكونت، وضع تغذيه، دوستان و تفريحات و سفرها به دروغ متوسل شوند و درون آشفته ونگران خود را به آن وسيله به طور موقت تسكين دهند. ۳ـ ترس نيز از ديگر عواملي است كه موجب دروغگويي مي شود. اگركودك به سبب راستگويي تنبيه شود، در آينده براي نجات و رهايي از مجازات به دروغگويي متوسل مي شود. بايد اذعان كرد كه سختگيريهاي افراطي و برخوردهاي خشن والدين ومربيان با كودك از علل مهم دروغگويي كودك محسوب مي شود. ۴ـ گاهي نحوه بيان و برخورد والدين و مربيان با كودك او را به دروغ گفتن وامي دارد و به او دروغگويي را مي آموزد. به عنوان مثال والدين به كودكي كه مرتكب عمل خلافي شده است اصرار مي ورزند كه او اين كار را انجام نداده است بلكه ديگري مثلاً همسايه يا دوست يا برخي موجودات خيالي سبب آن بوده اند. در اين حالت والدين علاوه بر آنكه كودك را دروغگو بار مي آورند او را به گريز از قبول مسئوليت رفتارش نيز وامي دارند. ۵ـ انتظار و توقع بيش از حد از كودكان و مقايسه آنان با دوستان وهمكلاسيها در زمينه هاي گوناگون از ديگر عوامل دروغگويي كودكان مي شود دراين صورت كودك از طريق دروغ مي تواند هم بر احساس حقارت خود به طور موقت غلبه يابد و هم والدين را راضي و خشنود سازد و نظر آنان را به سوي خود جلب كند. درمـــــــــان دروغگويــــــي براي پيشگيري و درمان دروغگويي، والدين و مربيان بايد واقعيات را بپذيرند و براي شنيدن موارد شيرين و تلخ از طرف كودكان آماده شوند و با رفتار خود به كودك بياموزند كه گفتن واقعيات به هر صورتي كه باشد مقبول است و موجبات تنبيه و آزار كودك را فراهم نخواهد كرد. اگر كودك پي ببرد كه والدين و مربيان او را براي دروغگويي تشويق و براي راستگويي تنبيه نمي كنند به تظاهر در رفتار و جعل واقعيت نخواهد پرداخت، همچنين والدين و مربيان بايد از طرح پرسشهايي كه كودك به آنها به احتمال قوي پاسخ نادرست خواهد داد خودداري كنند. در صورت مشاهده دروغ، والدين و مربيان نبايد شتابزده عمل كنند و به تنبيه كودك مبادرت ورزند. براي بازداشتن كودك از دروغگويي و اصلاح رفتار آنان بايد روش برخورد باتوجه به موقعيت انتخاب شود كه برخي از روشها به اختصار عبارت است از: ۱- نشــــــان دادن ارزش راســـــت گفتــــن : در وهله اول كودك بايد دريابد كه دروغگويي كار نادرست و ناپسند و راستگويي عملي باارزش و پسنديده است. كودك بايد ارزش راست گفتن را درعمل تجربه كند. والدين و مربيان نبايد در برابر دروغهاي كودكان برآشفته شوند و او را كتك بزنند. بيان نتايج زشت و تلخ دروغگويي به صورت داستان براي آنها مي تواند در آموزش عواقب تلخ دروغگويي مفيد واقع شود. همچنين اگر والدين و مربيان، كودك را در خلوت ( نه در جمع ) در جوي محبت آميز و پرعطوفت با مضرات و نتايج دروغگويي آشنا سازند و به پند دادن او بپردازند، در جلوگيري و نيز درمان دروغگويي مي تواند مؤثر باشد. ۲- اجــــازه بيان احساســـات : كودك بايد احساسات خود را آزادانه ابراز كند و در صورتي كه بيان احساسات، باعث آزار و اذيت اطرافيان شود بايد به كودك آموخت كه به تدريج اين احساسات را جايگزين احساسات خوشايند سازند و نبايد براي احساساتش تنبيه شود. براي نمونه اگر كودكي از برادر كوچكش خوشش نمي آيد، بايد به او اجازه داده شود كه احساساتش را بيان كند، پس از شنيدن نظر كودك، والدين بايد ضمن تحليل رفتار خود با كودك و يافتن علل پيدايش چنان احساسي به راهنمايي كودك و تغيير رفتار و احساسات او مبادرت ورزند. در مواردي كه كودك مرتكب كار خطايي شده ولي راست مي گويد، بايد به ملايمت و به طور صحيح به او تذكر داده شود كه رفتارش درست و پسنديده نيست و بايد آن را تغيير دهد. هشدار به كودك، همدردي با او در مواردي كه لازم است، ناديده گرفتن حرفهاي كودك و بي توجهي به آنها از روشهايي است كه در مواقع مشخص مي تواند براي پيشگيري و درمان دروغگويي كودكان استفاده شود. ۳- تعـــــــديل انتظارات از كــــــودكان : والدين و مربيان بايد از هر كودك انتظاراتي داشته باشند كه با واقعيات و امكانات او منطبق است در غير اين صورت، دروغگويي كودك تقويت و تشديد خواهد شد. چون كودك توان عملي ساختن خواسته هاي اطرافيان را ندارد به گفتن دروغ متوسل مي شود بنابراين از كودك بايد انتظارات در حد توانش داشته باشيم. عیاران

نق زدن کودکان سعی کنید وقتی کودکتان می کوشد که به طور موثر با شما ارتباط برقرار کند سریع به او توجه کنید. صبر نکنید که کودک ناچار شود برای آن که سوال یا خواستش را پاسخ بدهید نق بزند معمولاً نق زدن در حدود سه و نیم سالگی به اوج خود می رسد و اگر راه حلی برای آن به کار گرفته نشود ، تا سنین دبستان نیز ادامه پیدا خواهد کرد. نق زدن نشانه ی نابالغی ، لوس شدن ، بی امنیتی و گاهی نیز اضطراب است. برای پیشگیری از عادت شدن بکوشید پیش از آن که تثبیت شود آن را درمان کنید برای آن که کودکتان برای به دست آوردن توجه شما نیازی به پرت کردن حواس شما از کارهایتان نداشته باشد، تلاش کنید هر روز مدت معینی به کودک خود توجه کامل کنید. در این زمان هیچ کار دیگری انجام ندهید بلکه صرفاً با کودک باشید و تمام توجه خود را معطوف او کنید مگر این که نق بزند کودک را مشغول نگه دارید. کودکان هنگامی که کسل هستند نق زدن را آغاز می کنند. فعالیت هایی را برای او در نظر بگیرید و به او نشان دهید چگونه با اشیای جدید بازی کند . همچنین چند کار سبک در خانه برای او در نظر بگیرید. از دیدن این که یک کودک نوپا چقدر می تواند برای شما و خودش کار انجام دهد متعجب خواهید شد سعی کنید وقتی کودکتان می کوشد که به طور موثر با شما ارتباط برقرار کند سریع به او توجه کنید. صبر نکنید که کودک ناچار شود برای آن که سوال یا خواستش را پاسخ بدهید نق بزند به او یاد بدهید چگونه درخواست کند. بگذارید کودک تفاوت بین نق زدن و صحبت طبیعی را دریابد. در صورت امکان صدای نق زدنش را ضبط کنید و بگذاید صدای خودش را که در حال نق زدن است بشنود. وقتی اطمینان یافتید که این تفاوت را درک کرده است برای او روشن کنید که دیگر نق زدن پذیرفتنی نیست اجازه ندهید کودک با نق زدن پیروز شود. هنگامی که کودک نق می زند از نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید. یعنی به پاسخ نه! خود پایبند باشید و به تمام نق زدن های او بی توجهی کنید به او یاد بدهید که چگونه توجه شما را جلب کند و سپس هنگامی که به آن شکل رفتار کرد، با تحسین رفتار ش را تقویت کنید http://medicinenews.persianblog.ir/post/999/

چرا کودکان از تاریکی می ترسند؟ برخی کودکان قادر نيستند در تاريکی بخوابند. وحشت برخی کودکان از تاريکی، برخلاف تصور بعضی از والدين که آن را تلاش کودک برای جلب توجه می دانند، می تواند ناشی از شب کوری باشد. پژوهشگران می گويند که اين ناراحتی نادر و تشخيص طبی آن دشوار است. چشم اکثر مردم پس از مدت کوتاهی به تاريکی عادت می کند، اما چشم برخی از کودکان، که ظاهرا از هيچ گونه ضعف بينايی رنج نمی برند و در محيط پرنور به خوبی می بينند، به تاريکی عادت نمی کند. تـــــــــرس از ســــايه پژوهشگران بيمارستان عمومی "گارتناول" در شهر گلاسکو در اسکاتلند با انتشار نتايج تحقيقات خود در "نشريه پزشکی بريتانيا" يکی از دو نوع ناراحتی مادرزادی شب کوری را تشريح کرده اند. والدين يک دختربچه سه ساله که او را نزد پزشکان برده بودند گفتند که بچه بی وقفه از نابينايی در تاريکی شکايت می کند. او به سختی به خواب می رفت و در تاريکی قادر به حرکت از يک اتاق تاريک به اتاق تاريک ديگر نبود، در حالی که می توانست به سوی محيط روشن حرکت کند. پدر و مادر کودک او را تنها پس از آن که مشخص شد خواهر سه ماهه اش به ضعف بينايی مبتلا است نزد پزشک بردند. مورد دوم به يک دختربچه دو ساله مربوط می شد که علاوه بر مشکل بينايی در تاريکی دائم به اشيا برخورد می کرد و زمين می خورد. اين دختر بچه نيمه شب درحال گريه از خواب برمی خاست اما به اتاق خواب پدر و مادرش نمی رفت و شديدا وحشتزده می شد. او همچنين از سايه می ترسيد. پزشکان دريافتند که در خانواده اين کودک، مشکلات بينايی از جمله شب کوری سابقه دار است. به اين کودک چراغ قوه ای داده شد تا در تاريکی با خود حمل کند و اتاق خواب او شب ها روشن نگاه داشته شد. به نظر می رسد به اين ترتيب وحشت او از شب برطرف شده باشد. گروه پژوهشگران که سرپرستی آن را "گوردون داتون"، متخصص چشم به عهده داشت، نوشت: "نابينايی شبانه در کودکان می تواند باعث وحشت عميق از تاريکی شود." وی افزود: "تشخيص اين ناراحتی و اختيار دادن به کودک برای کنترل نور محيط می تواند زندگی خانوادگی را متحول کند. منبع

تربیت اصولی کودکان ۱- برای کاستن از میزان اطاعتهای محض و عاری از تفکر و اراده، فرزندتان را با روش انجام وظایف خودش آشنا سازید. ۲- به جای انتقال اندیشه‌های خودتان به کودکان، آنها را با روش اندیشیدن آشنا سازید. ۳- به عملکرد و رفتار فرزندتان می‌توانید ایراد بگیرید و اعتراض کنید، ولی به شخصیت او هرگز لطمه‌ای وارد نسازید.. ۴- با مقدار محدودی بی‌اعتنایی بین هر قهر و آشتی از تکرار خطاها جلوگيری کنيد. ۵- مسئوليت تربيت فرزندان کوچکتر را به فرزندان بزرگتر واگذار نکنيد. ۶- بدون شناخت کودکان را هدايت نکنيد. سعی کنيد توقع خانواده از توان فرزند فراتر نرود. ۷- سعی کنيد توقعات شما از فرزندتان با توان هوشی، عاطفی، اجتماعی و جسمی فرزندتان هماهنگ باشد. ۸- به فرزندتان مسئوليت بدهيد تا او احساس ارزش و اهميت کند و مسئوليت کارهايش را به عهده بگيرد. ۹- پاسخ اکثر سوالات کودکان را از خودشان بپرسيد و از ارائه راه حل سريع خودداری کنيد. ۱۰- سعی کنيد فرزندانتان اشتباهات خودشان را امری عادی تلقی نکنند. منبع

با بدغذایی کودکان چه کنیم؟ فرزندان ما، در واقع خود ما از لحظه تولد تا بزرگسالي با مشکلات گوناگوني روبه رو مي شويم. يکي از شايع ترين اين مشکلات، بويژه در سنين قبل از دبستان ، بي اشتهايي است.عوامل بسياري مي تواند در روش غذايي و اشتهاي کودک تاثير بگذارد و ما فقط در صورتي مي توانيم به او کمک کنيم که دليل واقعي مشکل او را دريابيم و آن را بر طرف کنيم. در عين حال توجه به اين نکته ضروري است که پيدايش مشکل يا ناراحتي يکي از بخشهاي غيرقابل اجتناب در سير رشد بچه هاست. قبل از هر چيز بهتر است تعريفي از اشتها ارائه کنيم.اشتها يعني ميل خاص دستگاه هاي بدن که فرد را به سوي انتخاب غذاي مورد نياز و لازم هدايت مي کند. اشتها نيز حالتي شبيه نفس کشيدن ، بلعيدن و ساير برنامه هاي بدن انسان بوده ، بي اختيار و غير ارادي است.بديهي است که تمايل نداشتن کودکان به غذا، والدين را نگران مي کند، اما بايد به ميل آنها احترام گذاشته و در ضمن به حل مساله پرداخته شود، در ضمن لازم نيست که اوقات غذا خوردن به ساعت جدال و درگيري تبديل شود. غذا نخوردن کودکان را به بدخلقي آنها نسبت ندهيد.نيابد بچه ها را عادت داد که فقط در ساعات غذا خوردن ، چيزي بخورند. پس در هنگام بروز اين مشکل چه بايد کرد؟ شايد قبل از هر چيز لازم باشد که فرزند خود را نزد پزشک ببريد، زيرا بي ميلي به غذا ممکن است با پيدايش هر نوع بيماري ، هر چند خفيف و جزيي ، ايجاد شود و پزشک با معاينات دقيق فرزندتان اين موضوع را روشن خواهد کرد. او بـــي اشتها نيست ، شما پـــرخوريد! گاهي اوقات والدين تصور مي کنند که فرزندشان بي اشتهاست. در حالي که بيش از ظرفيت، به او غذا مي دهند و وقتي که او نمي خورد، تصور مي کنند که مشکلي در اشتهاي وي ايجاد شده است.اگر وضعيت رشد فرزند شما در نمودار قد و وزن مطلوب است و رشد طبيعي نشان مي دهد، پس دليلي براي نگراني وجود ندارد. غالبا تغيير رژيم غذايي نيز بي تاثير در اشتهاي کودک نيست.غذاهايي که چرب باشند، اشتياق کودک را نسبت به غذا خوردن کمتر مي کنند براي مثال اکثر بچه ها شير را دوست دارند، اما بچه هاي بي اشتها شير بدون سرشير و شير کم چرب را بهتر مي خورند. گوشت، سبزيجات و ميوه نيز از منابع غذايي خوب براي کودکان به شمار مي رود. فقط ۳ وعـــده يا بيشتــــر؟ سوال بسياري از والدين اين است که خوراکي هاي ميان وعده هاي اصلي غذا براي کودکان مناسب است يا خير؟در پاسخ به اين سوال بايد گفت که مي توان از خوراکي هاي کم حجم مانند سيب، هويج، آب ميوه يا ميوه استفاده کرد تا علاوه بر اين که مواد طبيعي را به بدن کودک مي رساننذ موجب بي اشتهايي او نيز نشوند. گاهي اوقات وقتي با فرزندتان بيرون مي رويد و او تقاضاي يک شيريني يا شکلات مي کند. با او مخالفت نکنيد، زيرا گاهي اوقات اين خوراکي بيشتر غذاي روح کودک شما به حساب مي آيد. البته بهتر است اين گونه خوراکي ها بعدازظهر يا عصر به کودک داده شود تا مانع خوردن غذاي اصلي نشود. يکي ديگر از کارهايي که والدين مي توانند صورت دهند اين است که يک رژيم غذايي کامل و متنوع را براي کودک در نظر بگيرند، اما به او اجازه دهند که مسووليت انتخاب غذاي خود را به عهده گيرد.بدين ترتيب او تمايل بيشتري براي خوردن غذا پيدا خواهد کرد. نمــــــودار سينوســـــي اشتــــــها نکته قابل توجه ديگر اين است که اشتها متغيير است. حتي مقدار شام و ناهار افراد با يکديگر فرق مي کند، سن کودک و ميزان نياز او به انرژي ، همچنين احساسات او، همه در مقدار و نوع غذاي مصرفي تاثير دارند. کودکان ، معمولا در سالهاي دوم و سوم زندگي کمتر از سال اول غذا مي خورند و در اين دوران سرعت رشد هم نسبت به سال اول کندتر مي شود، بنابراين آنها به انرژي کمتري نيز احتياج دارند و غذاي بسياري نمي خواهند، که همه اين موارد طبيعي است و نبايد آنها را وادار به غذا خوردن کرد.از ديگر عوامل موثر بر اشتهاي کودکان ، جو حاکم بر زمان صرف غذاست. بهتر است که کودکان غذا را با شادي بخورند.اگر هنگام صرف غذا همه خوشحال و راضي باشند و از غذاخوردن لذت ببرند، مي توانند آهسته غذاخوردن و زمين ريختن غذاي کودک را بهتر تحمل کنند و با آرامش بيشتري با او کنار بيايند. در ضمن افرادي که براي کودک عزيز و مهم هستند در احساسات کودک نقش بسزايي داشته و حالت آنها در حين غذاخوردن براي بچه الگو مي شود. نگراني و ترس بيش از هر چيز موجب بي اشتهايي کودکان مي شود.توجه داشته باشيد که نگراني و استرس والدين، بيش از آنچه تصور کنيد بر فرزندان تاثير دارد و از آنجايي که فرزندان تجربه کافي در زندگي ندارند، ممکن است با احساس ناراحتي والدين بترسند که نکند والدين به دليل مشکلاتي که دارند. فرزندشان را ترک کرده يا ديگر او را دوست نداشته باشند و همين مساله عاملي براي نگراني و ترس آنها شده ، اشتهاي آنان را بشدت کاهش مي دهد.پس تا حد امکان فضاي آرام و شادي را براي فرزندان ايجاد کنيد تا آنها نيز با آرامش و خوشحالي مراحل رشد خود را پشت سر بگذارند. ایران مانیا