masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ آنغوزه نام‌هاي ديگر: آنگوزاكما-خوراكما-كورن كما. مشخصات ظاهري: آنغوزه، گياهي است علفي و بزرگ كه داراي ريشه راست، گوشتدار و نسبتا ضخيم و ساقه‌اي قوي، خشن، فيبري و با ظاهري مشخص كه در پنج سال اول منحصراً داراي تعداد برگ واقع بر روي سطح زمين مي‌گردد. به تدريج از بين برگهاي آن (كه معمولاً ظاهري غبارآلود دارند)، ساقه‌اي راست، تقريباً استوانه‌اي و گوشتدار خارج مي‌شود كه ارتفاع ي متجاوز از 2 تا 5/2 متر پيدا نموده، در انتها به مجموعه‌اي از گلهاي زردرنگ و مجتمع به صورت گل‌آذين چتر مركب ختم مي‌شود. خواص: آنغوزه قاعده آور، دافع كرم و ضد تشنج مي‌باشد. همچنين در موارد زير نيز از آن استفاده درماني به عمل مي‌آيد: بيماري‌هاي دستگاه تنفسي (با منشاء عصبي)-اسپاسم دستگاه هاضمه و حنجره-آسم-يبوست (به خصوص در افراد مسن) و .... محل رويش: در 65 كيلومتري جهرم-كرمان-خراسان-بلوچستان و ... 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ اوجا نام‌هاي ديگر: گل پردار-سمد-وج-له‌لي-قره‌آغاج-لو-وزم مشخصات ظاهري: اوجا، درختي بزرگ و داراي پوست سخت، خشن و شكاف دار است. برگهاي منفرد آن، ظاهر بيضي شكل، نوك تيز و پهنك غير متقارن نسبت به رگبرگ مياني دارند، به علاوه پوشيده از كرك مي‌باشند و در موقع لمس كردن خشن به نظر مي‌رسند. گلهاي آن عاري از دمبرگ و مجتمع به صورت دسته‌هايي بر روي شاخه است. كاسه گل آن 4 تا 8 قسمتي است و در داخل آن نيز 4 تا 8 پرچم جاي دارد. ميوه‌ي آن به طول 3 و به عرض 5/1 سانتيمتر است. خواص : از اوجا در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن تعريق-زياد كردن ادرار-التيام زخم‌ها-اسهال‌هاي ساده-نقرس-رماتيسم-تب‌هاي نوبه-بي‌خوابي و ... محل رويش: اوجا،در حاشيه جنگل‌ها، مناطق كوهستاني و كنار جاده‌ها مي‌رويد. محل رويش آن در ايران بيشتر: ارتفاعات 900 متري قم-يزد-قزوين-كرج-خراسان- آذربايجان-شمال جنگل كندوان-اطراف چالوس- مازندران-بندرگز و ... مي‌باشد. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ اوکالیپتوس اوكاليپتوس، درختي است زيبا كه ارتفاع آن به 80 تا 100 متر نيز مي‌رسد. پوست ساقه‌ي اوكاليپتوس، رنگ قهوه‌اي مايل به زرد دارد و به آساني از ساقه جدا مي‌گردد. برگ آن بر حسب جوان و يا مسن بودن گياه فرق مي‌كند. در شاخه‌هاي جوان، برگهاي وضع متقابل، افقي و تقريبا عاري از دمبرگ دارند. شكل ظاهري آنها بيضوي دراز و مدور در قسمت قاعده پهنك است. كناره پهنك برگهاي آن صاف است. طول آنها در حدود 10 تا 15 سانتيمتر و عرض آنها 4 تا 8 سانتيمتر مي‌باشد. در درختان مسن، برگهاي به حالت منفرد برروي ساقه‌بوده و هر يك به يك دمبرگ باريگ به طول 2 تا 3 سانتيمتر ختم مي‌شوند. پهنك برگ درختان مسن،باريك و دراز، عاري از تار، منتهي به نوك باريك و داراي قسمت انتهايي خميده است. رنگ آنها سبز يا سبز مايل به زرد در هر دو سطح پهنك مي‌باشد. خواص : قسمت مورد استفاده اوكاليپتوس برگهاي آن مي‌باشد. لازم به ذكر است با اين كه برگ اوكاليپتوس داراي خاصيت تب بر، ضدعفوني كننده و قابض دارد، ولي در مصارف داخلي مورد استفاده قرار نمي‌گيرد و از آن تنها در استعمال خارجي استفاده به عمل مي‌آورند. محل رويش: اين گياه به صورت خودرو در ايران ديده نشده است. ولي به صورت پرورشي در نواحي شمالي ايران يافت مي‌شود. 5 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بابا آدم نام‌هاي ديگر: فيل گوش-آراقيطون-راس الحمامه مشخصات ظاهري: بابا آدم، گياهي است علفي، بزرگ و داراي ساقه منشعب به طول 80 تا 150 سانتيمتر و حتي بيشتر، ريشه‌اي دراز به قطر انگشت و به رنگ قهوه‌اي دارد. پهنك برگهاي آن، بسيار بزرگ و داراي حالت نسبتاً افتاده بر روي ساقه است. بزرگي پهنك برگهاي آن،به نسبتي كه از قاعده ساقه به راس نزديك مي‌شود، كم مي‌گردد. رنگ آن در سطح فوقاني پهنك،سبز تيره ولي در سطح زيرين به علت پوشيده بودن از تارهاي فراوان، سبز روشن است. ميوه‌اي آن پس از رسيدن به صورت فندقه‌اي با 3 يا 4 سطح مشخص در مي‌آيد. خواص:از بابا آدم در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد:تصفيه خون-زياد كردن ادرار- و عرق-نقرس- رماتيسم0خارش پوستي-قندخون-سرخك-اسيداوريك-بيماري‌هاي پوستي-سنگ كليه-تب‌هاي دانه‌اي-آبله-مخملك-اگزماي خشك-تقويت پوست سر و.... محل رويش: باباآدم به طور خودرو در دشت‌ها و نواحي مرطوب و سايه دار رشد مي‌كند. بابا آدم را مي‌توان در 1700 متري شهرستانك-خراسان-تهران-آذربايجان-بختياري-حسن بگلو-قره داغ-مازندران-گرگان-شبستر-نعمت آباد تبريز و ... مشاهده نمود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بابونه نام‌هاي ديگر: بابونه رومي-مشرف-قراص-بابونج مشخصات ظاهري: بابونه، گياهي است كوچك، پرپشت به ارتفاع 10 تا 30 سانتيمتر و داراي بويي معطر و قوي كه ساقه‌هاي خوابيده، استوانه‌اي شكل، به رنگ سبز مايل به سفيد و برگهاي كوچك، متاوب، منقسم به بريدگيهاي باريك و نامنظم و پوشيده از كرك دارد. كاپيتول‌هاي آن به صورت منفرد در راس ساقه‌هاي ظاهر مي‌شود. در هر كاپيتول آن، دو نوع گل، يكي زبانه‌اي ماده، به رنگ سفيد و ديگر لوله‌اي كه به رنگ زرد ديده مي‌شود. خواص: از بابونه در مواردي نظير: تقويت معده-دردهاي عصبي-ميگرن-سردرد-بي‌خوابي-اختلالات زمان يائسگي-كم اشتهايي-ورم روده-كم خوني-اختلالات هاضمه-يرقان و ... استفاده به عمل مي‌آيد. محل رويش: بابونه بيشتر درچمن زارها، زمين‌هاي شني و استخرهاي طبيعي رشد مي‌كند. بابونه در برخي مناطق ايران از جمله آذربايجان يافت مي‌شود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بادرنجبويه نام‌هاي ديگر: ترنجان-حشيشه النحل-وارنگ بو مشخصات ظاهري: بادرنجبويه، گياهي است پايا، پرشاخه و پرپشت، به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر و حتي بيشتر كه ريشه كوچك و استوانه‌اي شكل، سخت و نسبتا منشعب درد. برگهاي آن پوشيده از تار، متقابل، بيضوي، به شكل قلب و دندانه‌دار است. درازاي برگهاي آن 5 تا 8 سانتيمتر و پهناي آنها 4 تا 5 سانتيمتر است. رگ برگهاي آن در سطح فوقاني پهنك، سبز تيره ولي در سطح تحتاني آن، سبز روشن است. گلهاي آن رنگ سفيد يا گلي دارند و به تعداد 6 تا 12 تايي در كناره برگها ظاهر مي‌شوند. خواص: بادرنجبويه نيرو دهنده و ضد تشنج مي‌باشد. همچنين از آن در موارد زير استفاده مي‌گردد: كمك كردن به هضم غذا-زياد كردن تعريق-دل پيچه-سرگيجه-ناراحتي‌هاي عصبي-احساس چنگ زدگي در معده-بي‌خوابي-ضعف اعصاب-تقويت قلب-كم خوني-سردرد-تاخير عادت ماهانه-دردهاي عصبي-آسم و ... محل رويش: اطراف تبريز-در 1200 تا 1400 متري بيشه لرستان-اطراف رشت-حسن بگلو آذربايجان- در 700 متري جنگل گلستان-قزوين-كرج-گنبدطاووس-اطراف تهران و .... ......................................................................................... 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بارهنگ نام‌هاي ديگر: بيزوشا-رمحاج ولك-لسان الحمل. مشخصات ظاهري: بارهنگ، گياهي است به ارتفاع 8 تا 50 سانتيمتر و داراي برگ‌هايي با پهنك بزرگ و واقع در سطح زمين كه در پهنك برگهاي آن، 3 تا 11 رگبرگ سراسري در جهت طولي ديده مي‌شود. گلهاي آن داراي جامي به رنگ خاكستري روشن يا تقريبا مايل به قرمز و مجتمع به صورت سنبله‌هاي دراز است. هر يك از اين سنبله‌ها نيز در راس دنباله‌ي بلندي منتهي به وسط برگها،جاي دارد. ميوه‌ي آن، پوشينه، داراي 2 خانه و محتوي 4 تا 8 دانه كوچك و بيضي شكل در هر خانه مي‌باشد. خواص: از بارهنگ در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: تصفيه خون-نزله‌هاي مزمن-آسم-اسهال‌هاي ساده-ورم مخاط دهان-درد دندان-درد گوش-ناراحتي‌هاي دستگاه تنفسي كودكان-خونريزي ريه-اخلاط خوني-بيماري‌هاي كبدي-زردي وجود خون در ادرار-بيماري‌هاي التهابي كليه و مثانه-استفراغ و ... محل رويش: اغلب نواحي ايران از جمله: اصفهان-بلوچستان-آذربايجان-خراسان-تربت جام-كاشان-شيراز-كوه لاله زار كرمان-همدان خرم‌آباد-اروميه-كردستان- سراب-تبريز-مازندران-رشت-گرگان-لاهيجان-كرج-ري-اطراف تهران و ... 5 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ باريجه نام‌هاي ديگر: قنه و ... مشخصات ظاهري: باريجه، گياهي است پايا و داراي ساقه ضخيم به ارتفاع 1 تا 2 متر كه برگ‌هايي به رنگ سبز مايل به خاكستري و به طول 30 سانتيمتر، پوشيده از تارهاي ريز و كوتاه، در قاعده ساقه دار. پهنك برگ آن منقسم به قطعاتي است كه بر اثر چند بار تقسيم شدن، به صورت قطعات باريك و فشرده به هم درآمده است. گلهاي آن زرد رنگ و مجتمع به صورت خوشه‌هاي مركب متعددي است كه اغلب به شكل دسته‌هاي فراهم در طول ساقه ظاهر مي‌گردند. چترهاي اصلي آن، داراي 6 تا 12 پايه است. ميوه‌ي آن بيضوي دراز و داراي كناره‌اي باريكتر از نصف قسمت محتوي دانه است. خواص : از باريجه بيشتر در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند: تقويت بدن-نزله-تشنج-عادت ماهانه-بيماري‌هاي رحمي-درد معده و ... محل رويش: بختياري-گچسر-قزوين-دره لار-كوه دماوند-اطراف تهران-كرمانشاه-در 35 كيلومتري جنوب سلطانيه-دره هراز و ... 5 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بذرالبنج نام‌هاي ديگر: ژوسيكام-بنگ دانه-سكران مشخصات ظاهري: بذرالبنج، گياهي است علفي،دوساله و داراي ساقه استوانه‌اي شكل، خميده درناحيه راس و به ارتفاع 60 تا 80 سانتيمتر است. ريشه‌اي راست، دراز و نسبتاً ضخيم دارد. برگهاي آن متناوب، مثلثي شكل، نوك تيز و در قسمت انتهايي ساقه معمولاً عاري از دمبرگ و منقسم به لوبهاي نامساوي و نوك تيز است. درازاي برگ هاي آن به 20 و پهناي آن به 5 تا 7 سانتيمتر مي‌رسد. رنگ برگهاي آن سبز مايل به سفيد است و به محض دست زدن به آن نيز، به انگشتان مي‌چسبد. گلهاي آن رنگ زرد روشن دارد و شبكه‌اي از خطوط ظريف به رنگ ارغواني نيز آنها را زيباتر مي‌كند. ميوه‌ي آن پوشينه است. خواص: قسمت مورد استفاده گياه مزبور برگ و دانه‌هاي آن مي‌باشد كه در موارد زير مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: تشنج-درد-بي‌خوابي-بيماري‌هاي عصبي-بيماري‌هاي دستگاه تنفس-سل-سياه سرفه-سرفه‌هاي تشنجي-برونشيت مزمن-دردهاي عصبي-رماتيسم-نقرس-احساس چنگ زدگي در معده-قولنج‌ها-ورم حاد و مزمن پستان و ... محل رويش: بذرالبنج معمولاً در كنار جاده‌ها، اماكن مخروبه، قبرستان‌ها و نواحي باير رشد مي‌كند. در مناطق آذربايجان-اروميه-تهران-رودبار-كليبر-اراك-گرگان-كرج و ... يافت مي‌شود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ برگ نو نام‌هاي ديگر: قره دون-مندارچه-فغو-نوار ابيض-سوسن ابيض. مشخصات ظاهري: برگ نو، درختچه‌اي به ارتفاع 2 تا 5 متر كه شاخه‌هاي متعدد به وضع قائم و برگهاي بيضوي و منتهي به نوك باريك دارد. گلهاي سفيد، معطر و مجتمع به صورت خوشه‌هاي متعدد و پرگل و ميوه‌اش سته، تقريباً كروي، به بزرگي 5 تا 8 ميليمتر و به رنگ سياه است. جالب است بدانيد كه برگ نو در همه فصل‌ها، سبز به نظر مي‌رسد، زيرا هميشه قسمتي از برگهاي آن در زمستان، برروي شاخه‌هاي باقي مي‌ماند و چون در اين فصل، رنگ مايل به قرمز نيز پيدا مي‌كند، به اين خاطر منظره‌ي زيبا به گياه مي‌بخشد. خواص: قسمت مورد استفاده برگ نو گل و ميوه‌ي آن است كه در موارد زير از آنها استفاده درماني به عمل مي‌آيد: اسهال‌هاي ساده-ورم لثه‌ها، درد گلو، ورم مخاط دهان و آفت (به صورت غرغره)-تب و ... محل رويش: تهران-رشت-آستارا-طالش-حسن بگلو-جنگل‌هاي ارسباران و ... 3 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ برنجاسف نام‌هاي ديگر: شويلاء-حبق الراعي مشخصات ظاهري: برنجاسف، گياهي است علفي، به ارتفاع 80 تا 150 سانتيمتر كه ريشه دراز به قطر يك سانتيمتر و ساقه‌اي راست و استوانه‌اي شكل، به رنگ سبز نقره‌اي، گاهي مايل به قرمز و پوشيده از تارهاي ظريف و مايل به سفيد دارد. برگهاي آن داراي بريدگيهاي عميق و تقسيمات نامساوي و منتهي به نوك تيز به پهناي 3 تا 6 ميليمتر است. سطح فوقاني پهنك آن سبز رنگ ولي سطح تحتاني آن، مايل به سفيد پنبه‌اي است. كاپيتول‌هاي كوچك و متعدد آن شامل گل‌هايي به رنگ زرد مايل به قرمز و پوشيده از تارهاي سفيد پنبه‌اي است. ميوه‌ي آن، فندقه، استوانه‌اي شكل، صاف و منتهي به يك برجستگي مسطح در ناحيه راس است. خواص: از برنجاسف در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: تقويت معده-زياد كردن ادرار-تشنج-قاعدگي-كرم-صرع-سرگيجه-سوء هاضمه-دردهاي عصبي و ... محل رويش: در 20 كيلومتري جنوب اروميه-رامسر-گرگان-آذربايجان و ... 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بلادون نام‌هاي ديگر: شاهيبزك و .... مشخصات ظاهري: بلادون، گياهي است پايا و به ارتفاع 1 تا 5/1 متر كه ريشه‌ي دراز، منشعب، ضخيم، گوشتدار و به رنگ حنايي دارد. ساقه‌ي آن استوانه، پوشيده از تار و در انتها داراي تقسيمات دوتايي يا سه تايي است. برگهاي منفرد با دمبرگ كوتاه، بيضي شكل و نوك تيز دارد. اين گياه، گل‌هايي درشت و به وضع منفرد در كناره برگها دارد. كاسه‌ي گل آن پايا است بطوري كه پس از ظاهر شدن ميوه نيز قسمتي از آن را فرا مي‌گيرد. ميوه‌ي آن، سته به بزرگي يك گيلاس است و در آغاز سبز رنگ مي‌باشد ولي پس از رسيدن به تدريج قرمز و سياه رنگ مي‌گردد. خواص: از بلادون در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: تشنج-آسم-سياه سرفه-صرع-بي‌اختياري دفع ادرار-سرعت انزال-دردهاي معدي-يبوست-بواسير-درياگرفتگي-سرگيجه-قولنج‌هاي كبدي و كليوي-اسپاسم واژن و ... محل رويش: بلادون معمولاً در مكان‌هاي مرطوب و سايه‌دار و يا در محل عاري از درخت جنگل‌ها، و يا در زمين‌هاي آهكي رشد مي‌كند. در 500 متري گردنه حيران-گيلان و ... يافت مي‌شود. توجه: مصرف بلادون در برخي افراد عوارض شديد ايجاد مي‌كند. بنابراين مصرف آن زير نظر پزشك ضروري است. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بنفشه سه رنگ مشخصات ظاهري: بنفشه سه رنگ، گياهي است علفي و يك ساله كه ساقه‌ي زاويه دار، به رنگ سبز مايل به زرد و به طول 15 تا 25 سانتيمتر دارد. ريشه‌اش بوي نسبتاً مطبوع و طمعي تلخ و لعابي دارد. برگهاي آن متناوب، عاري از دمبگر، بيضوي با دندانه‌هاي فاصله دار و شامل دو زائده با بريدگيهاي عميق است. گلهاي آن كوچك، به رنگ زرد روشن با لكه‌ي بنفش است. خواص: از بنفشه سه رنگ در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن عرق-اخلاط-تصفيه خون-جوش‌هاي صورت-بيماري‌هاي پوستي-اگزما-تب خال-كهير- زرد زخم-جوش و كورك و .... محل رويش: اين گياه بيشتر در نواحي شمال ايران و در برخي از جنگل‌ها يافت مي‌شود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بنفشه معطر نام‌هاي ديگر: بنفشه-بنفشه ايراني-بنفسج. مشخصات ظاهري: بنفشه معطر، گياهي است علفي، پايا و داراي برگ‌هايي است كه معمولا از محل مشتركي در ناحيه يقه خارج مي‌گردند. برگهاي آن معمولاً به شكل قلب، داراي دمبرگ دراز و واقع برروي سطح زمين است. در كناره دمبرگ آن، جوانه‌هاي جانبي ظاهر مي‌گردد. گلهاي آن منفرد، زيبا، به رنگ بنفش و به ندرت سفيد يا گلي است. دمگل‌هاي دراز گل، كه ازبين دمبرگ‌ها منشأ مي‌گيرند، قبل از منتهي شدن به گل، حالت خميده شبيه عصا پيدا مي‌نمايد. ميوه‌ي آن، پوشينه، كروي، پوشيده از كرك و محتوي دانه‌هايي به رنگ زرد با لكه سفيد است. خواص: از بنفشه معطر در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: اخلاط-زياد كردن-عرق-گريپ-برونشيت‌هاي حاد-گلودرد-نزله‌هاي مزمن-سرخك-مخملك-بيماري‌هاي سينه-التهاب دستگاه هاضمه، كليه و مثانه-زكام-سياه سرفه-ورم چشم-تحريكات روده و ... محل رويش: بنفشه معطر در اكثر مناطق ايران به خصوص در كوهستان‌ها و در سايه درختان مي‌رويد. اين نوع بنفشه بيشتر در منطقه البرز، رودبار و ... ديده مي‌شود. ......................................................................................... 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بولاغ اوتي نام‌هاي ديگر: علف چشمه-آب تره-قره العين-حرف الماء مشخصات ظاهري: بولاغ اوتي، گياهي است علفي و پايا كه معمولا ضخيم و گوشت داراست. برگهاي آن متناوب، گوشتدار، مركب از 3 تا 9 قطعه نامنظم، به رنگ سبز تيره و عاري از كرك است. در قسمت انتهايي ساقه‌ي آن، گلهاي سفيد رنگي، مجتمع به شكل خوشه ظاهر مي‌شود كه از پس آميزش، هر يك به ميوه‌اي به صورت خورجين و به طول 2 تا 5/2 سانتيمتر تبديل مي‌گردند. دانه‌ي آن، قهوه‌اي رنگ، مدور و واقع در دو رديف در داخل ميوه است. خواص: از بولاغ اوتي علاوه بر اينكه به طور خام در سالاد و يا سبزي خوردن با غذاها استفاده مي‌شود، در موارد زير نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد: زياد كردن ادرار-قندخون-گواتر-زياد كردن اشتها-تصفيه خون-تقويت معده-تب-دردهاي عصبي-نزله‌هاي ششي مزمن-برونشيت‌هاي مزمن-آب آوردن انساج-رماتيسم-نقرس-عدم امكان دفع ادرار-بيماري‌هاي كليه، طحال و كبد-خارش‌هاي مهبلي- اگزما و ... محل رويش: بولاغ اوتي معمولا در چشمه‌ها، مجاري باريك آبها و نواحي مردابي مي‌رويد و در اكثر نواحي ايران از جمله آذربايجان، گيلان، شيراز، بوشهر، سيستان و بلوچستان و ... يافت مي‌شود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ بومادران نام‌هاي ديگر: ام الف ورقه-حزنبل مشخصات ظاهري: بومادران گياهي است پايا، به ارتفاع 20 تا 90 سانتيمتر و حتي بيشتر كه برگ‌هايي بدون دمبرگ، دراز، پوشيده از كرك و منقسم به بريدگيهاي بسيار باريك دارد. كاپيتول‌هاي كوچك و متعدد آن كه به طول 4 تا 8 ميليمتر و به عرض 2 تا 5 ميليمتر مي‌باشد وضع مجتمع به صورت گل آذين ديهيم، در قسمت‌هاي انتهايي ساقه دارد. در هر كاپيتول آن، دو نوع گل، يكي زبانه‌اي و سفيد رنگ، واقع در حاشيه گل آذين و ديگري لوله‌اي و واقع در ناحيه وسط، ديده مي‌شود. از همه‌ي قسمت‌هاي گياه مزبور بوي قوي به مشام مي‌رسد. خواص: از بومادران در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن اشتها-بندآوردن خون-زخم‌ها-اختلالات قاعدگي-بي‌خوابي-اخلاط خوني-صرع-بواسير-قولنج‌ةاي كبدي و كليوي، نفخ-ضعف قلب-ترشحات مهبلي و ... محل رويش: بومادران بيشتر به طور خودرو در دشت‌ها، كنار جاده‌ها و نواحي كوهستان رشد مي‌كند. بومادران در مناطقي مانند: جنگل گلستان-اروميه-تبريز-البرز و ... يافت مي‌شود. 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ پنج انگشت نام‌هاي ديگر: فلفل بري-فلفل بياباني-فنجكش مشخصات ظاهري: پنج انگشت، درختچه‌اي است زيبا، به ارتفاع 5/1 تا 2 متر كه برگهاي زودافت، پنجه‌اي و منقسم به 5 تا 7 برگچه نوك تيز و پوشيده از كرك‌هاي پنبه‌اي در سطح تحتاني پهنك دارد به طوري كه رنگ سبز تيره سطح فوقاني پهنك برگ و رنگ تقريباً سفيد تحتاني آن،ظاهر كاملاً مشخص به گياه مي‌دهد. گلهاي آن زيبا، به رنگ آبي مايل به بنفش و مجتمع به صورت سنبله دراز با ظاهر مطبق برروي يك پايه مشترك است. ميوه‌ي آن شفت و داراي برون بر سخت و مقاوم مي‌باشد. خواص: از پنج انگشت در مواردي نظير: زياد كردن اشتها-زياد كردن ادرار-تشنج و ... استفاده درماني به عمل مي‌آيد. محل رويش: بندرعباس-خليج فارس-كازرون-خرمشهر-كرج-خراسان-البرز 4 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ پونه مشخصات ظاهري: پونه، گياهي است علفي، پايا و داراي ساقه‌اي با ظاهر تقريباً استوانه‌اي، به ارتفاع 10 تا 55 سانتيمتر كه برگ‌هايي بيضوي و نوك تيز، با دندانه‌هاي ظريف و يا عاري از آن دارد. از كليه قسمت‌هاي گياه بويي تند به مشام مي‌رسد. گلهاي به صورت دسته‌هاي فراهم در كناره برگهاي طول محور ساقه، (در ماه‌هاي تير تا مهر) ظاهر مي‌شود كه رنگ گلي روشن يا مايل به بنفش دارد. ميوه‌ي آن چهار فندقه است. خواص: پونه حاوي آنتي بيوتيك طبيعي مي‌باشد به همين خاطر براي رفع بيماري‌هاي عفوني از آن استفاده مي‌شود. همچنين از پونه در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد. صفرا-اخلاط نزله-سياه سرفه-آسم-سرماخوردگي-سينوزيت-نفخ-نقرس-قطع حالت قاعدگي-گريب-لكه‌هاي جلدي-تقويت دستگاه هاضمه و ... محل رويش: پونه معمولا به حالت وحشي در دشت‌هاي مرطوب و حاشيه‌ي جريان‌هاي آب رشد مي‌كند. اين گياه در اكثر نقاط ايران از جمله: آذربايجان، گيلان، لاهيجان، و گرگان ديده مي‌شود. 3 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ پيچك صحرايي نام‌هاي ديگر: عليق-طربوش الغراب مشخصات ظاهري: پيچك صحرايي، گياهي است علفي كه ساقه‌هاي منشعب آن به طول 40 تا 100 سانتيمتر مي‌رسد، حالت افتاده يا بالا رونده دارد. برگهاي آن بيضوي دراز و داراي دولوب مشخص در قاعده پهنك است به طوري كه به آن ظاهر سرنيزه‌اي مي‌دهد. گلهاي آن به رنگ‌هاي صورتي ، سفيد و يا مخلوطي از اين دو رنگ است و در طول ساقه نيز به وضع منفرد يا به تعداد دوتايي ظاهر مي‌شود. در سطح خارجي جام گل آن، گاهي لكه‌هاي ارغواني مشاهده مي‌شود. پس از آميزش گلهاي آن،راس دمگل‌ها به سمت پايين خميدگي حاصل مي‌كند به طوري كه ميوه داراي حالت آويخته است. خواص: پيچك صحرايي داراي خاصيت صفرا بر و مسهلي مي‌باشد و همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: التيام زخم‌ها-زردي-ترشحات مهبلي و .... محل رويش: پيچك صحرايي در اكثر مزارع، باغ‌ها و كنار جاده‌ها رشد مي‌كند. اين گياه، در اكثر نواحي ايران از جمله: در 1500 متري قوچان، خراسان، قم، آبادان، فارس، اراك،رودبار، اطراف تهران و ... يافت مي‌شود. 3 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۲ تاتوره مشخصات ظاهري: تاتوره، گياهي است علفي، يك ساله و به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر و گاهاً بيشتر، ساقه‌ي منشعب و برگهاي پهن آن، ظاهر خاصي به گياه مي‌بخشند و مي‌توان از آن راه دور آن را شناخت. اين گياه ريشه‌اي نسبتاً ضخيم و ساقه گرد و منشعب دارد. برگهاي پهن و نوك تيز آن، به درازاي 10 تا 15 سانتيمتر و به عرض 7 تا 10 سانتيمتر مي‌رسد و در آنها 5 تا 7 لوب اصلي نوك تيز، نامنظم و دندانه‌دار ديده مي‌شود. گلهاي درشت و زيباي تاتوره، ظاهري بوقي شكل و وضع منفرد برروي ساقه دارد و جام گل آن ابتدا داراي حالت فشرده و مچاله شده است ولي پس از باز شدن كامل، چين خوردگي آن از بين مي‌رود. ميوه‌ي آن به صورت پوشينه، خاردار و محتوي به طور متوسط 400 دانه است. خواص: از تاتوره در مواردي نظير:تشنج، آسم، نقرس، دردهاي عصبي، رماتيسم مزمن، رماتيسم مفصلي و ... استفاده درماني به عمل مي‌آيد. محل رويش: آذربايجان-سيستان در 1700 متري كرمان-خراسان-بندرگز گرگان-گيلان-بلوچستان-اروميه-اراك-اطراف تهران و ... 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده