اطلس کامل گیاهان دارویی و معطر

[masi eng 47,044]

تاج الملوك

نام‌هاي ديگر: اخيليا و ...

مشخصات ظاهري:

تاج الملوك گياهي است پايا و به ارتفاع 30 تا 80 سانتي‌متر كه برگ‌هاي نازك، نسبتاً پهن، به رنگ سبز قهوه‌اي و يا سبز تيره دارد. سطح فوقاني پهنك برگ آن غبارآلود به نظر مي‌رسد. گل‌هاي آن زيبا، نامنظم، به رنگهاي مختلف ارغواني و آبي و گاهاً سفيد گلي است. دمگل آن ابتدا حالت خميده دارد به نحوي كه گل به صورت واژگون برروي آن قرار مي‌گيرد ولي پس از تشكيل ميوه، از اين حالت خارج شده وضع قائم پيدا مي‌كند. ميوه‌ي آن فوليكول و پوشيده از كرك‌هاي كوچك نزديك به هم است.

خواص: از تاج الملوك در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن ادرار و عرق-اسكوربوت-التيام زخم‌ها- خارش پوستي- تصفيه خون-اگزما-يرقان-سرفه و ....

محل رويش: تاج الملوك در جنگل‌هاي داراي نور كافي، در دامنه‌ها و فواصل تخته سنگ‌ها و در دشت‌هاي سايه دار رشد مي‌‌كند. اين گياه در نواحي جنوب شرقي ايران از جمله بلوچستان يافت مي‌شود.

[masi eng 47,044]

تاجريزي پيچ

نام‌هاي ديگر: مره حلوا-ثلثان و ...

مشخصات ظاهري:

تاجريزي پيچ، گياهي است پايا، بالا رونده و داراي ساقه‌اي به ارتفاع 1 تا 2 متر و حتي بيشتر كه برگ‌هاي آن متناوب است ولي شكل ظاهري آنها در قاعده ساقه، شبيه قلب و در قسمت‌هاي فوقاني آن منقسم به سه لوب مشخص مي‌باشد. گل‌هاي كوچك و بنفش رنگ دارد كه ظاهر آن مجتمع و چتر مانند است. ميوه‌ي آن، سته، بيضوي، داراي حالت آويخته، به رنگ قرمز و محتوي دانه‌هاي كوچك، مسطح و فراوان است.

خواص: از تاجريزي پيچ در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن ادرار و عرق-تصفيه خون-اگزما-خارش پوستي-درد استخوان-استسقاء-ترشحات مهبلي- سياه سرفه-آسم-نقرس-رماتيسم-زردي-آلبومينوري-بواسير-آبسه پستان-بيماري‌هاي پوستي و ...

محل رويش: اين گياه معمولاً در حاشيه جنگل‌ها و كنار رودخانه‌ها رشد مي‌كند. تاجريزي پيچ را مي‌توان در آذربايجان (اطراف تبريز)-بلوچستان و لاهيجان مشاهده نمود.

توجه: مصرف بي‌رويه تاجريزي پيچ و فرآورده‌هاي آن موجب مسموميت مي‌شود.

[masi eng 47,044]

تاجريزي سياه

نام‌هاي ديگر: عنب الذهب-عنب الثعلب-ربرق

مشخصات ظاهري: تاجريزي سياه، گياهي است علفي، يك ساله و به ارتفاع 10 تا 50 سانتيمتر كه ريشه‌اي راست به رنگ سفيد و ساقه كم و بيش منشعب از قاعده دارد. برگ‌هاي آن بيضوي، به رنگ سبز تيره و داراي كناره‌اي با دندانه‌هاي كم است. هردوتاي آنها نيز در مجاور يكديگر ظاهر مي‌شوند. گل‌هاي كوچك و سفيد رنگ. ميوه‌اي آن،‌سته، كروي و در آغاز به رنگ سبز است ولي بتدريج به رنگ قرمز در مي‌‌آيد. در آن دانه‌هاي كوچك و كروي جاي دارد.

خواص:

از تاجريزي سياه در موارد نظير: سوء هاضمه‌هاي دردناك-درد معده-سياه سرفه-بواسير-ترك نوك پستان-دردهاي رماتيسم مفصلي-ورم رحم-ورم مثانه و ... استفاده به عمل مي‌آيد.

محل رويش: تاجريزي سياه معمولا در كنار گودال‌ها و زمين‌هاي زراعتي به طور خودرو رشد مي‌كند. در مناطقي مانند:‌آذربايجان، آمل، گرگان، مازندران و لاهيجان ديده مي شود.

توجه: مصرف بي‌رويه تاجريزي سياه و فرآورده‌هاي آن موجب مسمويت مي‌شود.

[masi eng 47,044]

ترشك

نام ديگر: حماض

مشخصات ظاهري:

ترشك، گياهي است چندساله، به ارتفاع30 تا 100 سانتيمتر و داراي ريشه ضخيم و ساقه راست و بي‌كرك كه برگ‌هاي بيضوي، تيركماني شكل و گل‌هاي كوچك با پوششي مركب از 6 كاسبرگ به وضع مجتمع به صورت دسته‌هاي 3 تا 8 تايي در قسمت انتهايي ساقه دارد. رنگ گل‌هاي آن سبز يا سبز مايل به قرمز است. پس از آميزش گل‌هاي آن، 3 كاسبرگ هر گل، حالت واژگون به خود مي‌گيرند، در حالي كه سه كاسبرگ ديگر كه نازك و غشايي مي‌باشند. رشد زياد پيدا كرده، به صورت سه كفه، ميوه را احاطه مي‌نمايد.

خواص: از ترشك در موارد زير مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد:

نارسايي عمل دستگاه دفع ادرار-بيماري‌هاي التهابي-اسكوربوت-كم اشتهايي-بواسير-ورم لثه-بيماري‌هاي پوستي-پيوست‌هاي مزمن-زردي-گواتر-تب‌هاي نوبه-كمر درد و ...

محل رويش: ترشك به طور وحشي در چمنزارها، گشتزارها، كنار رودخانه‌ها و جاده‌ها رشد مي‌كند. در مناطقي مانند آذربايجان، اطراف تهران، قصر شيرين و ... يافت مي‌شود.

توجه: مصرف اين گياه براي افراد مبتلا به درد مفاصل، نقرس‌، سنگ‌هاي صفراوي، سوء هاضمه و ... مضر مي‌باشد. همچنين مصرف بي‌رويه آن موجب مسموميت مي‌گردد.

[masi eng 47,044]

تمشك

نام‌هاي ديگر : توت سه گل-توت الارض-تلو

مشخصات ظاهري :

تمشك، درختچه‌اي با شاخه‌هاي قهوه‌اي رنگ و راست است. اين شاخه‌ها پوشيده از برگ‌هاي متناوب با بريدگي‌هاي شانه‌اي مي‌باشند. برگ‌ اين گياه به رنگ سبز روشن بوده و پشت آنها سفيد و پرزدار است. خوشه‌هاي سست گل‌هاي سفيد آن از بغل برگ‌هايي كه روي شاخه‌هاي سال قبل دارند، مي‌روند كه در فصل پاييز از ميان مي‌روند. ميوه‌ي آن به رنگ قرمز يا زرد بوده و به شكل فندقه مركب و گوشتدار است، كه پس از رسيدن با برگچه‌هاي محافظ آن از گياه جدا مي‌شود.

خواص :

از برگ و ميوه تمشك در مواردي نظير: نرم كردن سينه، دفع اخلاط، بيماري‌هاي معده، گاز شكم كودكان و ... استفاده درماني به عمل مي‌آيد.

محل رويش :

اين گياه در بيشه زارها روييده و از زمان‌هاي قديم نيز به خاطر ميوه‌ي خوش طعم آن كشت مي‌شده است. در برخي مناطق ايران از جمله:‌مازندران، گيلان،‌اردبيل، و ... يافت مي‌شود.

[masi eng 47,044]

توس

نام‌هاي ديگر : غان-شجره التامول-قان-غوشه-غوش- سندر و ...

مشخصات ظاهري :

توس، درختي است بزرگ و زيبا كه ارتفاع آن در مناطق مساعد به30 متر نيز مي‌رسد. برگ‌هايي لوزي شكل، نوك تيز با دو رديف دندانه و منتهي به دمبرگ دراز دارد. پوست تنه آن سفيد رنگ و صاف است. در سن 30 سالگي نيز به صورت نوارهاي نازك شبيه، ورق‌هاي كاغذ از آن جدا مي‌شود. شاتونهاي نرتوس در آغاز پاييز ولي شاتونهاي ماده در بهار ظاهر مي‌شوند.

خواص : از توس در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آيد: زياد كردن ادرار-تصفيه خون-رماتيسم-تب-التيام زخم‌ها –يرقان-سردرد-سرگيجه-دردهاي عصبي-گلسترول خون-تصلب شرايين-پايين آوردن فشار خون-بيماري‌هاي پوستي –نقرس-اگزما و ...

محل رويش : توس معمولاً در مناطق معتدل و سرد رشد مي‌كند. اين درخت در ارتفاعات 2000 تا2300 متري شهرستانك تهران يافت مي‌شود.

[masi eng 47,044]

توسكا

نام‌هاي ديگر: حمرايه-حوره روميه

مشخصات ظاهري : توسكا، درختي است كه برگ‌هايي با پهنك مدور با كناره ناهمواره، دندانه‌دار و كم بيش چسبنده دارد. پهنك برگ در قسمت آزاد خود، به طور قرينه در دو طرف رگبرگ اصلي، فرورفتگي محسوس دارد و به علاوه در قسمت قاعده، عاري از دندانه است. شاتونهاي نر و ماده اين درخت، هر دو در پاييز ظاهر مي‌شوند و گل‌هاي سبز يا سبز مايل به قرمطز آنها،‌ قبل از ظاهر شدن برگ يعني در اواخر زمستان شكفته مي‌گردند. شاتون‌هاي ماده‌ي آن كه در آغاز رنگ سبز و حالت چسبنده دارند، در آخر سياه رنگ مي‌گردند. ميوه‌هاي آن، داراي دو يال خشن و خيلي باريك مي‌باشند.

خواص : قسمت مورد استفاده ايندرخت برگ و پوست تنه‌ي آن مي‌باشد كه پوست درخت ، خاصيت قابض و مقوي، و برگ آنيز مدر، معرق و ضد كرم مي‌باشد. همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد. تب-گلو درد-التهاب و افتادگي لثه‌ها-زخم‌ مخاط-دهان-آنژين‌هاي ساده-ورم مزمن لوزه‌ها-دردهاي عصبي-رماتيسم و ....

محل رويش : توسكا در اماكن مرطوب به خصوص رد كنار رودخانه‌ها و جريان‌هاي آب رشد مي‌كند. اين درخت در سواحل درياي خزر و همچنين در نواحي مختلف گيلان و كنار رودخانه‌ها مشاهده مي‌شود.

[masi eng 47,044]

ثعلب

مشخصات ظاهري: ثعلب، گياهي است پايا و داراي غده‌ي زيرزميني منقسم به تقسيمات پنجه‌اي و ارتفاعي بين 25 تا 70 سانتيمتر است. برگ‌هايي به رنگ سبز تيره در سطح فوقاني ولي كمي غبارآلود در سطح تحتاني دارد. همچنين لكه‌هاي قهوه‌اي رنگ در پهنك آن ديده مي‌شود گل‌هاي زيبا و گلي رنگي يا سوسني و گاهي سفيد رنگ دارد كه در فواصل ماههاي ارديبهشت تا تيز ظاهر مي‌گردند، در آغاز وضع فشرده برروي محور گل آذين سنبله دارند ولي پس از شكفتن، تغيير شكل داده ظاهر استوانه‌اي پيدا مي‌كنند. در براكته‌هاي زير گل آن،‌3 رگبرگ اصلي و در گلبرگ‌هاي آن، لكه‌هايي به رنگ ارغواني يا بنفش تشخيص داده مي‌شود.

خواص : از ثعلب و فرآورده‌هاي بيشتر در شيريني پزي استفاده مي‌گردد. همچنين مي‌توان در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار داد:

سرماخوردگي-اخلاط خوني-ورم مثانه- اسهال‌هاي ساده-ضعف اعصاب و ....

محل رويش : ثعلب بيشتر در جنگل‌ها و چمنزارهاي مرطوب نواحي كوهستاني تا ارتفاع 200 متري مي‌رويد. ثعلب را مي‌توان در آذبايجان مشاهده نمود.

[masi eng 47,044]

جنستات الصباغين

مشخصات ظاهري :

جنستات الصباغين، گياهي است به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر، فاقد خار ولي داراي ساقه‌هاي تعدد، سخت و چوبي كه ارتفاع آن گاهي به 5/1 تا 2 متر مي‌رسد به نحوي كه گياه منظره يك درختچه را پيدا مي‌كند. برگ‌هاي آن بيضي شكل، نوك تيز، با كناره‌ها و سطح تحتاني پوشيده از كرك‌هاي ريز و كوتاه از كرك‌هاي ريز و كوتاه و گلهاي نيز زرد رنگ است. قسمت مورد استفاده اين گياه برگ، گل و دانه آن مي‌باشد.

خواص : از جنستات الصباغين

در مواردي مانند زياد كردن ادرار-رفع يبوست و ... استفاده مي‌كنند.

محل رويش : اين گياه معمولاً در جنگل‌ها (به خصوص در مكان‌هاي كم درخت)، چمنزارهاي طبيعي نسبتاً خشك، دامنه كوهستان‌ها و گودال‌ها رشد مي‌كند. جنستات الصباغين در مناطقي مانند:‌ قره داغ-كوه جبل بارز- جيرفت كرمان و ... يافت مي‌گردد.

توجه: جنستات الصباغين به خصوص دانه آن داراي اثر سمي مي‌باشد. لذا مصرف آن تحت نظر پزشك ضروري است.

[masi eng 47,044]

[TABLE]

[TR]

[TD=width: 100%][/TD]

[TD=width: 7] [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=bgcolor: #EFF2FE, colspan: 3]

ALOE VERA

Aloe barbadensis-Mill

Order: Liliaceae

 

Synonyms:

"Curacao aloes", "Barbados aloes", "first-aid plant", "medicine plant"

INDICATIONS

Unfortunately, it's too little known that aloe vera very often works well for both constipation and the opposite condition. It does not work for parasites . Rather it works for bacteria, viruses, candida, the ph balance, and the skin of the walls of the intestines. Aloes is good for the immune system (supposedly because the walls of the intestines are a part of the immune system), which is a point to consider for lupus, since a boosted immune system will boost the lupus as well. The immune system will not be boosted per se, but rather get better conditions to work under, since the intestines will not leak bacteria and other bad stuff into the organism so much (and which, according to some theories, especially advocated by colon hydrotherapists, could be a cause of various diseases). Aloes is recommended for rheumatic arthritis, which is also an autoimmune disease. Fibromyalgia goes together with not only pain, but also often also digestive problems. Possibly, Aloes vera can help against fibromyalgia in general when taken over a longer period, along with other kinds of treatment and therapy. Digestion is one of the two main areas of well-attested success for aloe vera (the other being the skin), although it doesn't work equally much for everyone. In the past, Aloes was used as an emmenagogue, small doses increasing menstrual flow. The gel is used topically to aid wound healing and to relieve burns including sunburn; it encourages skin regeneration. Internally, it is used for colonic irrigation.

THERAPEUTICS & PHARMACOLOGY

Aloes is taken internally as a purgative, acting on the lower bowel. It may be used in atonic constipation although over dosage can result in diarrhea, gastritis and nephritis. To avoid griping, it should be taken in conjunction with carminative and antispasmodic herbs. It is the 1,8-dihydroxyanthracene derivatives such as barbaloin, which have a laxative effect. As glycosides they are not absorbed in the upper gut but break down to the active aglycone in the colon and rectum. Laxatives containing anthranoids induce active secretion of water and electrolytes into the lumen of the gut and inhibit the absorption of electrolytes and water by the colon. The increased volume of contents of the colon activates peristalsis.

COMBINATIONS

Take in conjunction with antispasmodics or carminatives to counteract griping. Metal salts are often used to enhance its action (e.g. iron pills).

PREPARATION

Before eating the gel the leaves must be washed and cleared of the green skin. Consuming the outer leaf can cause severe diarrhea and abdominal pain. Also, all the yellow liquid that drips out of the leaf when it is cut must be washed away because this has a strong laxative effect. This yellow liquid is found in the pericyclic cells of the vascular bundles located just beneath the thick green rind of the leaf. The yellow sap has a number of laxative anthraquinones, the major being aloin. The laxative action of these anthraquinones may be associated with considerable abdominal cramping in humans. If the aloin is retained by using the whole leaf, then this makes the juice extremely bitter.

The hand-filleting procedure should be used to avoid contamination of the internal gel fillet with the yellow sap. Filet the leaf, removing the green outer portion, which contains the aloin, and leaving just the gel that exists in the leaf, the part being removed representing between five and ten percent of the gel. That gel hangs together by itself when the leaf is first filleted, just a few minutes later, the enzymes in the gel will break the structure down so that it will become a running fluid instead of a standing gel. The gel can be blended in a kitchen blender. Then some sugar, honey or maple syrup may be added as well as water or fruit juice to make it more pleasing to drink.

DOSAGE

As a laxative, taken internally, encapsulated dietary supplements of 50-200 mg per day. About 1-3 ounces (1 ounce = 1 tablespoon) of aloe gel can be taken by mouth for constipation relief. Take a single dose at bedtime or consume this in divided doses throughout the day. One should start with a small dose and increase it over a week or so, to avoid diarrhea.

Aloes should be taken for a maximum of 8-10 days, not more than two weeks.

CAUTIONS

The plant is strongly purgative so great care should be taken over the dosage. As with anything, it is possible some people may be allergic to the Aloe gel. The skin and inner layer of yellow juice of the Aloe leaf must be discarded. Only the transparent gel is to be used. Over dosage can cause gastritis, diarrhea and nephritis. As Aloes stimulates uterine contractions, it should be avoided during pregnancy. Also, because it is excreted in breast milk, it should be avoided during lactation, as it may be purgative to the child. It should also be avoided in kidney disorders, hemorrhoids or irritable bowel conditions. Aloes turns the urine red.

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[masi eng 47,044]

گونه‌های مختلف آویشن به عنوان مطبوع‌كننده و طعم‌دهنده، همچنین به عنوان ضدسرفه، خلط‌ آور، ضدنفخ، ضدمیكروب، ضدقارچ، ضداسپاسم، دهان‌شویه و در فرآورده‌های دهانی مورد استفاده دارند و به طور كلی به علت تشابه میزان تركیبات فنلی T.daenensis با T.vulgaris به نظر می‌رسد بتوان موارد استعمال مشابهی را انتظار داشت. از این گیاه اثرات مثبت در درمان تینیا ورسی‌كالر و شب‌ادراری كودكان گزارش گردیده است.

موارد استعمال در طب سنتی:

در طب گذشته از آویشن یا صعتر (سعتر) به عنوان مدر، ضد کرم، ضدنفخ و اشتهاآور استفاده نموده، جویدن آن را در تسکین درد دندان موثر می دانسته اند.

عوارض جانبی:

 

تیمول باعث تحریک غشای مخاطی و پوست می گردد. علایم مسمومیت با تیمول شامل سرگیجه، حالت تهوع، درد در دستگاه گوارش، سردرد، اغتشاش ذهنی، اغماء و ایست تنفسی می باشد. از تیمول یا عصاره آویشن که در فرآورده های خمیردندانی استفاده شده، مواردی از التهاب لب و زبان گزارش گردیده است. پرخونی و التهاب مزمن در پوست سر از صابون و شامپوهای حاوی تیمول گزارش گردیده است.

موارد منع مصرف:

در مورد مصرف دراز مدت آن رعایت احتیاط ضروری است و عصاره آن به تنهایی و به صورت رقیق نشده نباید مورد مصرف قرار گیرد. مصرف آن در حاملگی و شیردهی با دوزهای معمولی مشکلی ندارد. مصرف گونه های مختلف آویشن بر نظم قاعدگی موثر دانسته شده و لذا مقادیر زیاد آن نباید مصرف گردد.

[masi eng 47,044]

ویشن از طریق بذر، قلمه و تقسیم بوته تکثیر می شود. عدم یکنواختی پوشش مزرعه همواره به عنوان یک مشکل در کشت مستقیم بذر می باشد به همین خاطر روش کشت دیگری ارائه می شود که تولید نشاء بذری در بستر گلخانه یا قفسه های سلولی و سپس انتقال نشاها به مزرعه است. آویشن از طریق بذر، قلمه و تقسیم بوته تکثیر می شود. عدم یکنواختی پوشش مزرعه همواره به عنوان یک مشکل در کشت مستقیم بذر می باشد به همین خاطر روش کشت دیگری ارائه می شود که تولید نشاء بذری در بستر گلخانه یا قفسه های سلولی و سپس انتقال نشاها به مزرعه است.

بذور آویشن طی یک تا دو هفته در دمای 32- 12 درجه سانتی گراد ( 54 تا 90 درجه فارنهایت ) جوانه می زنند. گاهی اوقات جوانه زنی توسط نور تسریع می شود.

به علت وجود اختلافات در وضعیت رشد، زمان گلدهی و تولید در گیاهان حاصل از کشت مستقیم ( بذور ) که میزان یکنواختی را در مزرعه پایین می آورد، بهتر است ژنوتیپ های مرغوب را انتخاب کرده و آنها را به وسیله قلمه تکثیر نمود که عدم یکنواختی در مزرعه و محصول کاهش یابد. قابل ذکر است که این اختلافات به خاطر وجود دگرگشتی بالا و هتروزیگوسیتی در این گیاه می باشد.

آویشن به آسانی از قلمه های 10-5 سانتی متری در بهار تکثیر می شود. هورمون های افزایش دهنده ریشه برای تکثیر ممکن است مفید باشند. در تحقیقی مشخص شده که کشت بذر آویشن نسبت به کشت قلمه آن، عملکرد بیشتری را تولید می نماید. در تحقیق دیگری در کشت مستقیم، عملکرد ماده خشک بیشتری نسبت به نشاکاری به دست آمد.

زمان مناسب برای کشت بذر در خزانه اواخر اسفند می باشد و در زمان انتقال، ارتفاع نشاءها 10 تا 15 سانتی متر می باشد.

زمان کشت مستقیم بذور اوایل بهار یا اواسط پاییز می باشد عمق کشت کمتر از 5/0 سانتی متر و میزان بذر لازم 5 تا 6 کیلوگرم در هکتار می باشد.

در تحقیقی جهت بررسی تراکم مناسب برای دستیابی به عملکرد بالاتر، آویشن در فواصل 15، 20، و 45 سانتی متر و در ردیف های به فواصل 60 سانتی متر کشت گردید و مشخص شد که فواصل عملکرد سرشاخه و میزان اسانس در واحد سطح شده و بیشترین عملکرد در فاصله کشت 15 سانتی متر به دست آمده است. البته درصد اسانس در سرشاخه خشک گیاه تحت تأثیر فاصله کاشت قرار نگرفت. تحقیق مشابهی در کرج نیز تراکم مناسب کاشت را 15 سانتی متر روی ردیف و 50 سانتیمتر بین ردیف ها گزارش کرده است.

داشت

با توجه به اینکه آویشن به مدت 6-4 سال در مزرعه باقی می ماند برنامه ریزی برای کوددهی آن حایز اهمیت است. با مصرف میزان مناسب کود دامی پوسیده ( تقریباً 30-20 تن ) قبل از کشت بایستی تأمین نیاز غذایی آن را تضمین کرد.

در تحقیقی برای بررسی اثرات ازت در مقادیر مختلف بر روی رشد و میزان اسانس T.vulgaris در طی چهار فصل در ازمیر مشخص شد که عملکرد ماده خشک گیاه با افزایش مصرف ازت افزایش می یابد. میزان گل اسانس از 78/0 تا 1/3 درصد و درصد تیمول از 87/26 تا 57/58 درصد متغیر بود و کود ازته هیچ اثر معنی دار روی میزان کل اسانس و یا درصد تیمول نداشت.

به طور معمول در فصل بهار قبل از کشت 50 تا 80 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به همراه 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار می گیرد. از سال دوم ریش قبل از وجین علف های هرز همه ساله فصل بهار باید 30 تا 50 کیلوگرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار گیرد.

اگرچه آویشن به تعدادی از علف کش ها مقاومت نشان می دهد به هر حال سوالاتی از قبیل بقایای آن روی مواد گیاهی مخصوصاً برای بازار صادرات مطرح است که بایستی مشخص شود. هیچ علف کشی برای استفاده روی آویشن ثبت نشده است و فقط تحقیقات محدودی در این زمینه انجام گرفته است.

علف کش هایی که ممکن است برای کنترل انتخابی علف های هرز آویشن در آزمایش های تحقیقاتی و زراعی استفاده شوند شامل Linuron, Sinbar, Stomp, Foresite, Versatill می باشد. با این وجود هیچ گونه کنترل شیمیایی علف های هرز ممکن است مطلوب نباشد. البته شاید بدون کمک بعضی از علف کش ها، کشت آویشن در مقیاس وسیع ممکن نباشد. با این حال آویشن را می توان بدون استفاده از علف کش به طور موفقیت آمیز در مزارع با استفاده از یک پوشش بازدارنده رشد علف هرز پرورش داد. برای چنین کاری می توان از مالچ های آلی استفاده کرد.

برداشت

برداشت آویشن، نقطه بحرانـی در مدیریت زراعـی این گیاه محسـوب می شود. به طور کلی، بهترین زمان جمع آوری اندام رویشـی ( برگ ها و ساقه های جوان ) حاوی مواد مؤثر هنگامی است که گیاه در مرحله گل زدایی باشد.

زمان برداشت مناسب برای آویشن در مناطق مختلف، متفاوت می باشد و در تحقیقی در کرج، زمان برداشت مناسب، مرحله شروع گلدهی ذکر شده است و ارتفاع مناسب برداشت نیز 10 سانتی متر از سطح خاک گزارش شده است.

عملیات پس از برداشت:

به طور معمول آویشن در حجم زیاد در آفتاب خشک می شده اما کیفیت محصول نهایی بسیار کم بوده است. با استفاده از خشک کردن مصنوعی می توان کیفیت محصول را کنترل کرد. به عبارت دیگر، یک خشک کن با جریان هوای تحت فشار مناسب می باشد. آویشن بایستی در دمای پایین تر از 40 درجه سانتی گراد برای کاهش اتلاف عطر در جریان تبخیر،خشک شود و رنگ سبز خود را حفظ کند. محصول خشک شده باید پروسه جدا کردن برگ از ساقه ها و غربال کردن را برای حذف گرد و غبار طی کند تا محصول یکنواختی تولید شود.

اسانس آویشن را از اندام هوایی تازه آویشن می توان به وسیله سیستم تقطیر بخار استخراج کرد. اسانس در غدد کوچک روی برگ ها ذخیره شده است. عملکرد و کیفیت اسانس بسته به ساختار ژنتیکی گیاه، مرحله بلوغ گیاه، زمان برداشت، محیط و عملیات استخراج فرق می کند.

[masi eng 47,044]

Lippia citriodora

Lemon verbena

Synonyms: Aloysia citriodora , Aloysia triphylla , Verbena triphylla

Verbenaceae

معرفی و گیاهشناسی

به لیمو درختچه ای است خزان پذیر از خانواده ی شاهپسند که ارتفاع این گیاه به 3 تا 5 متر نیز میرسد. برگ های این گیاه به صورت کشیده و به رنگ سبز کمرنگ دیده می شوند و بصورت دسته های سه تایی بر روی ساقه قرار می گیرند. گلهای این گیاه به رنگ بنفش کمرنگ بصورت گل آذین پانیکول در انتهای ساقه وجود دارند. جنس Lippia دارای بیش از 200 گونه است که در این بین L.citriodora دارای اهمیت ویژه ای می باشد.

پراکنش و نیازهای اکولوژیکیبه لیمو گیاهی است بومی کشورهای آمریکای جنوبی (شیلی و پرو) که بطور وسیع در باغ های کشورهای اروپایی کشت می گردد. این گیاه امروزه در شمال کشورمان کشت و کار می گردد و گونه های بومی ای نیز از جنس Lippia در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشورمان وجود دارند.

به لیمو برای رشد به هوای گرم، نور فراوان و رطوبت بالا نیاز دارد و به سرما حساس می باشد. برای رشد به خاک هایی با بافت سبک و لومی نیازمند است و pH خاک مناسب برای این گیاه 5/6 ذکر گردیده است.

کاشت، داشت و برداشتدر زمینه ی کشت و کار این گیاه اطلاعات بسیار محدودی موجود است. تکثیربه لیمو به آسانی در تابستان بوسیله ی قلمه صورت می گیرد و بهتر است جهت ریشه دار شدن قلمه ها، آنها را مدتی در زیر سایبان قرار دهیم. نیاز این گیاه به عناصری چون نیتروژن و پتاسیم بیشتر از سایر عناصر می باشد.

فرآوری

برگ ها و پیکر رویشی تازه ی این گیاه حاوی اسانسی می باشند که بوی لیمو می دهد و آنچنان عطر دلنشینی دارد که همیشه به عنوان یک گیاه معطر در باغ های سلطنتی اسپانیا کشت می شده است. ترکیب اصلی اسانس به لیمو سیترال می باشد و سایر اجزای اسانس آن عبارتند از: لیمونن، کارون، لینالول، ژرانیول و ... .

[amin taghiani 11]

نام خانواده: Zingiberaceae

نام لاتین : Zingiber officinal Rosce .

نام فارسی : زنجبیل،زنجفیل

نام عربی : زنجبیل

نام انگلیسی :Ginger,Zingiber,Common ginger

نام آلمانی : lngwer,Gingiber

نام فرانسه : Gingember,Amome des lndes

موارد استعمال :

از زنجبیل در درمان بیماری حرکت و سوءهاضمه استفاده می شود. همچنین به عنوان ادویه ای مطبوع و اشتها آور در صنایع غذایی موردمصرف قرار می گیرد.

موارد استعمال در پزشکی گذشته :

در طب گذشته زنجبیل در درما ن استفراغ ،سوءهاضمه و نفخ استفاده می شده است همچنین آن را در کمک به افزایش حافظه مؤثر می دانسته اند.

آثار فارماکولوژیکی :

زنجبیل دارای اثرات کاهش دهنده قند خون ،افزایش فشارخون ،اثر بر قلب و عروق، مهرپروستاگلاندینها و تجمع پلاکتی ،کاهش چربی خون ،صفراآور،کاهش ترشح اسیدمعده و حتی انگل است. این خصوصیات فارماکولوژیک بر روی ترکیبات موجود در زنجبیل از جمله 6- و 10- جینجرول،6- و 10- دهیدروجینجردی اون،6- و 10- جینجیردی اون،زینجیبرن و....موردبررسی قرار گرفته است.برای مثال اثرکاهش ترشحات معدی6-جینجرول و نیز زینجیبرن موجوددر عصاره های آبی و متانولی زنجبیل قابل مقایسه با سایمتدین بوده است.

مقدار مصرف :

پودر ریزوم خشک زنجبیل که مقدار1-25/0 گرم و به صورت خوراکی ،دمکرده و یا جوشانده به کار می رود.